Zie daar is water... Zie daar is water... - Johannes

Het volk Israël kent de lichamelijke besnijdenis. Die ondergaan alle jongetjes, omdat ze in
Israël geboren zijn. Daarnaast is er een geestelijke besnijdenis, die krijg je wanneer je je met
hart en ziel tot God bekeert. Jeremia 4:4:
“ besnijdt u voor de Here en doet weg de voorhuid van uw hart, gij mannen van Juda en
inwoners van Jeruzalem, opdat mijn gramschap niet uitsla als een vuur en onuitblusbaar
brande om de boosheid uwer handelingen.”
Jezus is niet alleen gekomen om onze zonden te dragen, maar ook om ons van binnenuit te
veranderen, om onze harten “te besnijden.” Daarvan is de doop het teken, je bent tot
bekering gekomen, je hebt je oude leven afgelegd.
De doop is eigenlijk een begrafenisplechtigheid, zegt Paulus, je draagt het oude leven naar het
graf.
Maar er is ook een opstandingsplechtigheid, je staat op tot een nieuw leven.
Nogmaals; de doop staat helemaal los van de gewone besnijdenis. (4)
Dat blijkt wel uit het volgende, Bijbelse voorbeeld:
We lezen dat Timoteüs, de medewerker van Paulus, een Joodse moeder en een Griekse vader
had. Hij was als jongetje niet besneden. Nadat hij tot bekering was gekomen, was hij wel
gedoopt. Op een zeker moment besnijdt Paulus hem alsnog. Als de doop in de plaats van de
besnijdenis was gekomen, dan kón dat helemaal niet, dan mócht dat ook niet! Waarom deed
hij dat?
Om de ingang van het evangelie bij de Joden niet te belemmeren.
We lezen in Handelingen 16:3:
“Terwille van de Joden in die plaatsen, want iedereen wist, dat zijn vader een Griek was.”
Het moest duidelijk zijn dat Timoteüs zich met zijn geloof niet had onttrokken aan zijn volk.
De gemeente komt dus niet in de plaats van Israël, dus komt de doop niet in de plaats van de
besnijdenis.
Dit is van fundamenteel belang. Eeuwenlang is gedacht dat de rol van het volk Israël sinds de
kruisiging van Jezus was uitgespeeld. Die gedachte werd onder andere ook gevoed als zou de
doop in de plaats van de besnijdenis zijn gekomen. (5)
We kunnen deze vervangingsleer niet krachtig genoeg van de hand wijzen!
De besnijdenis is het teken van Gods verbond met Abraham en zijn volk Israël. Dat verbond
is eeuwig.
In dat verbond zijn de God van Israël, het volk Israël, (tegenwoordig hetzelfde als het Joodse
volk) en het land Israël “voor altoos” met elkaar verbonden. Genesis 17:7,8: “Ik zal u
uitermate vruchtbaar maken en u tot volken stellen, en koningen zullen uit u voortkomen. Ik
zal mijn verbond oprichten tussen Mij en u en uw nageslacht in hun geslachten, tot een
eeuwig verbond, om u en uw nageslacht tot een God te zijn. Ik zal aan u en uw nageslacht
het land, waarin gij als vreemdeling vertoeft, het ganse land Kanaän, tot een altoos durende
bezitting geven, en Ik zal hun tot een God zijn.”
Het is nog steeds van kracht en dat blijft zo totdat God al zijn beloften aan zijn volk in
vervulling heeft doen gaan. Als een teken van dat verbond laten de Joden hun jongetjes
besnijden. Nog steeds.
De God van Israël heeft met zijn volk ook een nieuw verbond gesloten: aan het kruis van
Golgotha. Door Jezus mogen Joden in een nieuwe relatie treden met God als de Hemelse
Vader. Ook de heidenen mogen tot dat nieuwe verbond toe treden. God wil ook hun Hemelse
Vader zijn. Daarom laten Joden en niet –Joden die hun leven aan Jezus de verlosser hebben
gegeven, zich dopen.
Nog steeds.
16