Zie daar is water... Zie daar is water... - Johannes

de heidenen zich lieten besnijden. Als nu de doop in de plaats van de besnijdenis zou zijn
gekomen, dan is het volkomen onverklaarbaar dat Paulus dat in deze brief in verband met
ons kindschap uit Abraham niet naar voren brengt.
• Als we ondanks het onder b opgemerkte toch het verbond van Genesis 17 zouden gaan
vergeestelijken, dan zullen we consequent moeten zijn. De gelovigen uit de heidenen
komen dan dat “vergeestelijkte verbond” toe omdat ze door het geloof kinderen van
Abraham zijn, geestelijke kinderen van Abraham dus. Wat doen nu echter de opstellers
van de belijdenisgeschriften? Wel, zij plaatsen de natuurlijke kinderen van de geestelijke
zonen van Abraham eveneens in dat vergeestelijkte verbond. Dat is de eerste
inconsequentie in het betoog.
Men verlaat de lijn van het geloof en springt over op de lijn van
de natuurlijke geboorte!!
• Wanneer het verbond van Genesis 17 vergeestelijkt wordt, ( je zou het begrip verbond
dan ook moeten vergeestelijken, dat laten we echter maar buiten beschouwing) moet het
verbondsteken – de besnijdenis – uiteraard ook vergeestelijkt worden. Hier stuiten we
op de tweede inconsequentie, die even fataal voor het betoog is als de eerste. Men stelt
namelijk in de plaats van de besnijdenis, die een handeling is die aan het lichaam
voltrokken wordt, niet een geestelijk teken, een geestelijke werkelijkheid, maar een
andere lichamelijke handeling. Het verbondsteken wordt dus niet vergeestelijkt. En dit
spreekt weer te meer als we bedenken dat de Schrift het wel degelijk over een
geestelijke besnijdenis heeft.
• De conclusie gegeven in ad.e mist in dit betoog dus elke grond!
2 Vier verschillende soorten doop.
W
e lezen in Hebreeën 6:2 dat daar het woord “dopen” in het meervoud is
gebruikt, niet in het enkelvoud. Het is een leer van dopen, dit houdt duidelijk
in dat het christelijk geloof meer dan een soort doop omvat.
Wanneer we dit nagaan in het Nieuwe testament, ontdekken we dat er in feite
op verschillende plaatsen naar vier verschillende soorten doop wordt verwezen.
Als we deze in de chronologische volgorde van het Nieuwe testament plaatsen, dan komen we
tot het volgende schema:
In de eerste plaats de doop die door Johannes de Doper werd gepredikt en in praktijk gebracht
– een doop in water, die regelrecht verbonden is met de boodschap en de ervaring van
“bekering”. Deze doop wordt beschreven in Marcus 1:4:
“Johannes doopte in de woestijn en predikte de doop der bekering tot vergeving van zonden.”
In de tweede plaats is er een soort doop die in het Nieuwe testament niet met een bepaald
woord wordt omschreven, maar die we de doop van het “lijden” zouden kunnen noemen.
Over deze doop spreekt Jezus in Lucas 12:50:
“Ik moet gedoopt worden met een doop, en hoe beklemt het Mij, totdat het volbracht is.”
Hierop wordt ook gewezen in Marcus 10:38. Deze passage vermeldt een verzoek van de
zonen van Zebedeus om het voorrecht te mogen hebben naast Christus te zitten
Aan Zijn rechter en linkerhand, in Zijn heerlijkheid. Op dit verzoek antwoordde Jezus met de
volgende vraag:
42