Zie daar is water... Zie daar is water... - Johannes

Calvijns argumentatie voor de kinderdoop bevat zwakke aanvechtbare plekken; met name
waar het zijn overtuiging over een te veronderstellen kindergeloof betreft (een eigen
kinderlijke Godskennis, buiten het Woord om door de Geest gewekt).
(vgl. Inst.IV / 16 / 17-19) Abraham Kuyper kwam met de gedachte:
“Om de kinderen dan maar voor wedergeboren te houden, totdat het tegendeel blijkt….”
Was dit een goede oplossing?
Nee, maar Kuyper was wel met een goede zaak bezig.
Hij liet terecht het verband tussen wedergeboorte, geloof en doop niet schieten. Dat wordt
ons immers in het Nieuwe Testament glashelder aangewezen. Maar hij kwam met een
oplossing die zo niet in de Bijbel te vinden is en uiteindelijk een kerkscheuring veroorzaakt
heeft.
Andere theologen, waaronder K.Schilder, zochten het uitgangspunt in het verbond dat God
met mensen gesloten heeft, waar dan ook de kinderen bij horen. Maar als we zo ons startpunt
nemen in het verbond dat God dan óók met kinderen sluit, waar blijft dan het verband tussen
bekering, geloof en doop? In “Moreel beraad” van 21 september 1996 schrijft Prof. Dr. J.
Douma het volgende: “….ook als het over kinderdoop gaat, blijft het geloof van grote
betekenis. Verbond is geen toverwoord dat alle vragen over de doop beantwoordt. Als
ouders kinderen laten dopen “uit gewoonte of bijgeloof” is de kinderdoop een
schijnvertoning. Waarom? Omdat er dan geen verband is tussen geloof en doop.”
Verderop stelt hij: “Kras gezegd: er blijft geen kinderdoop over als er geen geloof bij de
ouders aanwezig is en als ze niet beloven hun kind in de christelijke leer op te voeden.
De kinderdoop is prima, maar kan alleen in een gemeente met een levend geloof.”
Tot zover Prof. Douma. Het noodzakelijke verband tussen geloof en doop is gelegd…..
De ouders moeten voorlopig geloven voor hun kinderen en ze zo opvoeden, dat zij
“hun doop leren verstaan” en later “voor hun rekening nemen.”
Nu komt de vraag naar voren:
Kan iemand anders voor je geloven???
Nee; dat is onmogelijk! Ook vaders en moeders kunnen dat niet voor hun kinderen!
Ze kunnen het misschien oprecht beloven, en ook oprecht hun best doen, ze kunnen goede
voorbeelden zijn voor hun kinderen, maar alleen God kan het geloof geven en zondaars bij
de verlosser Jezus Christus brengen. Daarom lezen we ook nergens in de Bijbel dat wij
mensen mogen dopen omdat hun ouders geloven.
Kinderen worden niet gerechtvaardigd, worden niet zalig, op grond van het geloof van de
ouders, gaan ook niet verloren op grond van het ongeloof van de ouders. Kinderen zijn niet
wedergeboren, maar als ze jong sterven, kan God ze op grond van het werk van Christus, uit
genade, het nieuwe leven meedelen.
De kinderdoop betekent ten opzichte van de in het Nieuwe Testament veronderstelde en
bedoelde doop een “onvoltooide doop” er moet nog iets bijkomen. Ze roept om een
aanvullend ritueel van bevestiging of belijdenis. Je kan dan pas zeggen: ik ben gedoopt, nu
neem ik hem persoonlijk voor mijn rekening. Dat deze doopopvatting veel scheefgroei in de
hand werkt, weten we allemaal maar al te goed! Hoeveel “gedoopte hoofden” kennen wij
niet die niets meer van God de Here willen weten, die Hem de rug hebben toegekeerd..??
Was er bij de ouders geen geloof aanwezig?
Hebben zij hun kinderen niet geleerd “hun doop te verstaan?”
God vraagt van ons een persoonlijke individuele keuze, misschien dwars tegen gevoelens van
ouders of familie in. Dit zegt Jezus er zelf van:
Lucas 12: 51-53: “Meent gij dat ik gekomen ben om vrede op aarde te brengen? Neen, zeg
Ik u, veeleer verdeeldheid. Want van nu aan zullen vijf in een huis verdeeld zijn, drie tegen
twee en twee tegen drie. Zij zullen verdeeld zijn, vader tegen zoon en zoon tegen vader,
8