Zorgwijzer Geheugen - Stroke Service Assen

42 | Zorgwijzer Geheugen
tong’. Hoe heette dat plaatsje in Spanje ook alweer, waar u op vakantie bent
geweest? Of u piekert zich suf over de naam van een vroegere klasgenoot. Het
gebeurt dan vaak dat zo’n naam u na een tijdje weer te binnen schiet. Of dat u, als
iemand anders die naam noemt, zegt: ‘Ja, ik wist het eigenlijk wel.’ Dat betekent dat
zo’n naam dus niet echt verdwenen is uit uw hoofd, maar toch nog ergens zit. Het
woord is wel in het geheugen opgeslagen, maar kan moeilijk worden teruggevonden.
U herinnert zich het woord misschien niet, maar u herkent het wel. Zoals al eerder
gezegd, heeft normale ouderdomsvergeetachtigheid vooral te maken met het niet
goed kunnen terugvinden van informatie, maar deze is wél in het geheugen opgeslagen.
Bij dementie kan nieuwe informatie niet meer in het geheugen worden
opgenomen. Men heeft dus ook niet ‘het gevoel’ dat men het wel weet.
4.5 Wanneer een arts raadplegen en wat kan deze doen?
Het antwoord op de vraag wanneer een arts geraadpleegd moet worden, hangt
samen met de vraag wat een arts zou kunnen doen, bijvoorbeeld in het geval van
de heer A. die aan het begin van dit hoofdstuk werd besproken. Vaak bestaat het
idee dat tegen dementie toch niets te doen valt en dat een bezoek aan de arts geen
zin heeft. Hier zijn wij het niet mee eens, hoewel we moeten erkennen dat dementie
helaas nog niet te genezen valt.
Allereerst moet een duidelijke diagnose worden gesteld. Hoe vervelend de diagnose
dementie, of de ziekte van Alzheimer, ook is, voor de naaste familie is een juiste
diagnose ook een soort omslagpunt. Vaak zeggen mensen: ‘Het is er niet gemakkelijker
door geworden, maar ik weet nu wel beter waar ik aan toe ben.’ Onzekerheid aan het
begin van de aandoening is bij de meeste patiënten eerder regel dan uitzondering.
Familieleden gaan vaak twijfelen: wil hij het niet, of kan hij het niet meer? Moeten
we accepteren dat vader minder goed functioneert, of moeten we hem juist wat
meer aansporen? Vanaf het moment dat bekend wordt wat er precies aan de hand
is, kan aan deze twijfel een einde komen. Achteraf voelt de omgeving zich soms
ook schuldig. ‘Hadden we maar eerder geweten wat er aan de hand is, dan hadden
we er beter op kunnen inspelen.’ Ook kan hulp worden ingeroepen of kunnen familieleden
de diagnose met elkaar bespreken, waardoor ze steun hebben aan elkaar.
Hoe komt de arts tot een diagnose? Daartoe zal hij zich goed moeten verdiepen
in de situatie van de patiënt die met geheugenklachten komt. Hoe lang bestaan de
klachten al? Nemen ze toe, of lijken ze stabiel te zijn? Hebben de klachten alleen
betrekking op het geheugen of ook op andere gebieden van het geestelijk functioneren?
Leiden ze tot problemen in het dagelijkse leven? Wat kan de patiënt, en
waar heeft hij moeite mee? Daarna zal de arts moeten nagaan of er wellicht sprake
is van andere, psychische of lichamelijke aandoeningen die een dergelijk beeld
kunnen veroorzaken. Hiervoor is noodzakelijk dat hij nauwgezet doorvraagt of
er ook depressieve verschijnselen zijn, zoals slaapproblemen, interesseverlies of