IPA NL 01 2010.qxd - IPA Nederland

men in 1822 een nieuwe Algemene Wet opstelde werden
de voordelen van beide systemen daarin dan ook
verwerkt. Onder de Franse bezetting waren de
douanemensen niet erg populair. Zij werkten voor de
“bezetters” en de accijnzen en belastingen waren
dusdanig zwaar dat de bevolking daar onder leed. Door
het stilliggende handelsverkeer met Engeland, de gestegen
prijzen en de grote werkeloosheid was er al geen
opgewekte stemming en de schuld van deze toestand
werd sterk bij de bezetter en degenen die daarvoor
werkten, gelegd. De douanemensen werden “schelmen”
genoemd. Bij besluit van 7 december 1813 werd het
principe der Fransche Douanes afgeschaft en werd de
heffing der konvooien en licenten opnieuw in werking
gesteld. Om praktische redenen werd aan die regeling
overigens in 1816 en nu voorgoed een einde gemaakt.
In 1819 werden de wetten over de heffing der rechten
van in- en uitvoer en accijnzen samengevoegd in de wet
“in en uitgaande rechten en accijnzen”. In 1822 kwam de
Algemene Wet tot stand. De toepassing van deze wet
heeft in de loop van de 19e eeuw steeds problemen
opgeleverd omdat de inhoud daarvan niet was afgesteld
op de snelle ontwikkeling van de industrialisatie en het
stoomwezen. Ook de komst van het treinverkeer na 1839
noopte tot aanpassingen. Door het steeds wijzigen en
aanpassen van de wet, het toevoegen van allerlei
regelingen, was een lappendeken aan regelingen ontstaan
die lastig waren en dat heeft uiteindelijk na een eeuw
worstelen geleid tot het ontwerpen van een nieuwe
Algemene Wet betreffende de heffing van invoerrechten
en accijnzen. Tengevolge van de 2e Wereldoorlog en
daarna door het tot stand komen van de Benelux en later
de EEG duurde het nog tot 1962 voor de Algemene wet
inzake de douane en accijnzen tot stand kwam.
Millieubewust
(Bron; Belastingmuseum artikel De Douane Toen en Nu)
DE WERKZAAMHEDEN:
(Bronnen:”De Douane overal actief ” en “Smokkelen langs de
grens”)
In de loop van de eeuwen zijn de werkzaamheden van de
douane uiteraard steeds aan veranderingen onderhevig
geweest, doch de algemene trend is gebleven. “Waar in het
internationale handelsverkeer (of dat nu legaal of
illegaal is) “iets” met goederen gebeurt is de douane die
controleert of dit gebeurt volgens de geldende wet- en
regelgeving en met betaling van de daarvoor geldende
tarieven.
Veel van de taken liggen op administratief terrein maar
vooral de fysieke controle aan de grenzen van ons land zal
toch het meest bekend zijn. Toen de grenzen nog niet
open waren kwam men bij nagenoeg elke overgang de
mannen en vrouwen in het groen tegen en menigmaal
werd de vraag gesteld “Nog iets aan te geven”?
Hoewel smokkelen vaak geassocieerd wordt met avontuur,
spanning, bravoure en romantiek is er ook de andere kant;
armoede, criminaliteit, ontbering en grote risico's.
In de loop van de eeuwen zijn er vooral bij de grensbewoners
altijd mogelijkheden geweest om het karige
inkomen aan te vullen met inkomsten uit de smokkel van
allerlei goederen waar aan de andere kant van de grens
behoefte was of die daar veel goedkoper waren. De
Douane had hierbij te maken met vele individuele
smokkelaars maar ook met goed georganiseerde groepen
die soms strak werden geleid. Uit die tijd zijn fraaie en
lezenswaardige verhalen overgebleven zoals ook worden
vermeld in het boek “smokkelen langs de Nederlandse
15