Hof van Cassatie 19 februari 2010 - Fortis - Contrast :::. Law Seminars

B. Cassatieberoep A.R. nr. C.09.0118.F
19 FEBRUARI 2010 C.09.0118.F
C.09.0132.F-C.09.013.F/5
Ontvankelijkheid van de memorie van antwoord van B.F.
Krachtens artikel 1092 van het Gerechtelijk Wetboek moet de memorie van de
verweerder op het origineel en op het afschrift door een advocaat bij het Hof van
Cassatie ondertekend zijn.
De memorie van antwoord van de verweerder is niet ondertekend door een
advocaat bij het Hof van Cassatie en is bijgevolg niet ontvankelijk.
Over het eerste middel van niet-ontvankelijkheid van het cassatieberoep
opgeworpen door de verweerders die voor het Hof zijn vertegenwoordigd
door Meester Huguette Geinger: het cassatieberoep is niet op regelmatige
wijze betekend
De verweerders voeren aan dat de betekening van het cassatieverzoekschrift aan
het kantoor Modrikamen als onregelmatig moet worden beschouwd, aangezien
hun keuze van woonplaats bij dat kantoor op 15 december 2008 “officieel werd
opgezegd”.
Dienaangaande preciseren zij dat “de verweerders (sub 1 tot 1713), de
oorspronkelijke eisers, in een brief van 15 december 2008 (…) het hof van beroep
te Brussel via hun raadslieden hebben ingelicht dat zij met onmiddellijke ingang
een einde maakten aan hun woonplaatskeuze (bij het kantoor van die
raadslieden)” en dat “dezelfde brief het hof van beroep ervan op de hoogte bracht
dat de door dezelfde raadslieden vertegenwoordigde (verweerders sub 1717 tot
2154) die vrijwillig (zijn) tussengekomen voor het hof van beroep, nooit (bij het
voornoemde kantoor) woonplaats hadden gekozen. Toch, voor zoveel als nodig,
(verklaarden) (die verweerders) met onmiddellijke ingang een einde te maken aan
die woonplaatskeuze die zij bij (dat) kantoor zouden hebben gedaan”.
Zij voegen eraan toe dat het opzeggen van de woonplaatskeuze bovendien volgt
uit het feit dat de vermelding van een dergelijke keuze ontbreekt in de akte van
betekening van het bestreden arrest.
De eiseres komt op tegen het middel van niet-ontvankelijkheid en voert daartoe,
meer bepaald, aan dat de verweerders, gesteld dat zij het recht hadden om hun