Hof van Cassatie 19 februari 2010 - Fortis - Contrast :::. Law Seminars

19 FEBRUARI 2010 C.09.0118.F
C.09.0132.F-C.09.013.F/7
- dat wegens de opzegging van de woonplaatskeuze “het cassatieberoep slechts
regelmatig zal zijn ingediend voor zover het cassatieverzoekschrift individueel
betekend zal zijn aan alle verweerders in cassatie, overeenkomstig de verdragen,
ordonnanties en wettelijke bepalingen betreffende de betekening van gerechtelijke
akten in het buitenland en in België”;
- dat “het cassatieverzoekschrift bovendien, overeenkomstig artikel 1079 van het
Gerechtelijk Wetboek, binnen vijftien dagen na de betekening ervan op de griffie
van (het) Hof moet zijn ingediend. Uit het feit dat een en dezelfde partij tegen één
beslissing niet meer dan één cassatieberoepen mag instellen, volgt dat alle
betekeningen moeten gedaan zijn binnen vijftien dagen na de eerste betekening,
(…) en binnen dezelfde termijn ingediend moeten zijn. Aangezien artikel 1079
van het Gerechtelijk Wetboek van openbare orde is, volgt daaruit dat de nietinachtneming
ervan de niet-ontvankelijkheid van het cassatieberoep tot gevolg
heeft”;
- dat “artikel 1084 van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt dat, wanneer het geschil
onsplitsbaar is, de voorziening gericht moet worden tegen alle bij de bestreden
beslissing betrokken partijen wier belang strijdig is met dat van de eiser. Luidens
artikel 31 van het Gerechtelijk Wetboek is een geschil onsplitsbaar in de zin van
artikel 1084 van het Gerechtelijk Wetboek wanneer de gezamenlijke
tenuitvoerlegging van de onderscheiden beslissingen waartoe het aanleiding geeft,
materieel onmogelijk zou zijn. Welnu, het zou materieel onmogelijk zijn de
gezamenlijke tenuitvoerlegging te gelasten, enerzijds, van het bestreden arrest dat
met name de overdracht van aandelen opschort en de bijeenroeping van een
buitengewone algemene vergadering beveelt en dat ten aanzien van sommige
partijen behouden blijft, en, anderzijds, van een op een eventuele cassatie
gewezen beslissing die de vordering tot opschorting van de overdracht en tot
bijeenroeping van een algemene vergadering ten aanzien van andere partijen zou
verwerpen. Bijgevolg moest het cassatieberoep op straffe van nietontvankelijkheid
worden betekend aan alle partijen die aanwezig waren bij de
rechtspleging in hoger beroep en wier belang strijdig is met dat van de eiseres en
moesten de overige partijen in het geding worden geroepen”.
Uit het geheel van die gegevens blijkt dat, gelet op de omstandigheden van de
zaak, de opzegging van de woonplaatskeuze door de verweerders bij het kantoor