Nummer 17 - Dierenthuis

Even heel diep zuchten....
We zijn verhuisd U weet het. Met een stuk of wat van onze vrijwilligers hebben we in drie dagen
enkele honderden dieren overgehuisd. Er is kei- en kei- en keihard gewerkt. De dierenverblijven
waren binnen toen klaar. Dat klinkt geweldig en dat is het ook wel natuurlijk. Maar buiten was en is
het dus nog niet klaar. Ook de behandelruimten, zodat de dierenarts kan werken, douche en
toiletten, de ontvangstruimte, onze slaapkamer, de “mensenkeuken” een slaapkamer voor
bezoek... het staat allemaal nog “in de steigers”. Maar we MOESTEN. Er stond veel, te veel op
het spel. Er was een overeenkomst getekend dat er op 1 december 500 dieren verhuisd zouden
zijn, anders waren we Laarbeek alsnog € 75.000,= schuldig.
Twee opvangen draaiende houden was niet langer dan een paar weken te doen en laten we eerlijk
wezen, in Aarle-Rixtel was het inmiddels toch ook echt een trieste bedoening geworden. Daarom
even door de zure appel heen bijten. Al blijkt die, nu de eerste euforie wegge-ebt is, zuurder en
vooral groter dan we dachten. Het “even” wordt langer. Buiten is het koud en nat. Eén grote
blubberbende. De dieren kunnen niet echt naar buiten. Gebeurt dat wel en komen ze weer naar
binnen, dan is het een modderballet. De meesten plassen en poepen binnen.
Electriciteit was er nog niet dus alles moest met koud water en een trekkertje in de eerste dagen.
Een enorme teleurstelling dat er buiten niet meer “vloerbedekking” is. De dieren waren van slag.
Een vreemde omgeving en onbekende bouwvakkers met hun luidruchtige gereedschap, die door
de grote ramen duidelijk te zien waren.
DIERENTAAL
December 2012