gevlucht uit tibet - Lemniscaat

tibetaanse monnik
een schelp als wekker
‘Sinds ik gevlucht ben uit Tibet is mijn droom
uitgekomen: ik ben een echte boeddhistische
monnik geworden in een klooster in Nepal.
Ik woon hier samen met 47 monniken; veel
daarvan zijn jongens van mijn eigen leeftijd.
Het kloosterleven begint vroeg. Elke ochtend
om halfvijf word ik gewekt door een monnik
die op het binnenplein van het klooster op
een grote schelp blaast. De schelp is mijn
wekker. Ik heb er weken over gedaan om
gewend te raken aan het vroege opstaan,
maar ik vind het nu wel fijn.’
Zeven uur bidden
‘Om vijf uur exact start ik met twee uur bidden
in de tempel. Alle monniken zitten op
volgorde van leeftijd; de jongste van 6 jaar
zit links achterin en de oudste van 85 zit
rechts voor. De oudere monniken wiegen
tijdens het bidden heen en weer en herhalen
continu teksten op een lage, zangerige toon.
Ik vind het nog moeilijk om me te concentreren.
Mijn beste vriend Choklang trekt vaak
gekke bekken naar me en dan moet ik zo
lachen! Gelukkig vindt niemand het erg. Als
ik kwijt ben waar we zijn in het gebedsboek,
helpt een oudere monnik mij met zoeken.’
Wedstrijdje gebedsboek uit je
hoofd leren
‘Ik besteed ongeveer zeven uur per dag aan
bidden en het bestuderen van de heilige geschriften
van Boeddha. Ik ben er best goed
in. Dit jaar ben ik bij de wedstrijd “gebedsboek
uit je hoofd leren” vijfde geworden. Ik
heb 43 andere monniken verslagen! Ik kan
zestig pagina’s uit mijn hoofd opzeggen.’
Kostbaarste bezit
‘Tijdens mijn vlucht vanuit Tibet kon ik geen
spullen meenemen, behalve eten. Mijn kostbaarste
bezit is nu een boek met heilige
boeddhistische geschriften, dat ik kreeg van
het klooster in Nepal waar ik woon. Ik studeer
er elke dag uit.’
Zeven uur bidden per dag
Ik studeer elke middag
op mijn kamer
in het klooster. Ik
heb er een kast met
gebedsboeken staan
en aan de muur
hangen posters van
Boeddha.
15