jaar Drenthe - Sport Drenthe

jaar
Drenthe

Redactie: clary crajé
Hans de Lang
Jan Heiting
Marleen de Roo
jaar
Drenthe
40 jaar Sport (in) Drenthe
Patricia Schouwink (eindredactie)

Dit boek is gepubliceerd door:
SportDrenthe
Postbus 84
7900 AB Hoogeveen
www.sportdrenthe.nl
ISBN/EAN 978-90-813601-1-1
NUR 489
Foto’s:
Dagblad van het Noorden
Anefo
ANP Photo
Bert Jippes
Corné Sparidaens
Dick Coersen (ANP)
Fotopersbureau Jan Anninga
Fotopersbureau Dijkstra bv
Frank Straatemeier (EFG)
Gerrit Boer fotografie
Hilbrand Dijkhuizen
Kees van de Veen
Noord Nederlands Fotopersburo – Harry Kannegieter
Persburo Melissen
Sake Elzinga
Soenar Chamid
Tielman Photography
Wout Steensma Photo
SportDrenthe
Vormgeving:
NDC mediagroep - Media Producties & Vormgeving
Eerste druk: november 2008
Oplage: 2000 exemplaren
© 2008 SportDrenthe, Hoogeveen
Met medewerking van:
Bart Luppes
Martin de Bruin
NDC Mediagroep
Arnika Smit
De Treffers ’70 (privécollectie)
Gerrit Russchen
Gill Aringaneng (privécollectie)
HHC (privécollectie)
Jan de Koning (KNVB)
KNKV Noord
Korie Homan (privécollectie)
MLTC (privécollectie)
NISB
NOS
Provincie Drenthe
Roelof Veld (privécollectie)
Sc Bartje (privécollectie)
Sem Schilt (privécollectie)
Timothy Beck (privécollectie)
Tom Egberink (privécollectie)
Tonnie Heijnen (privécollectie)
TVM verzekeringen
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvuldigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke
andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de rechthebbenden.
Ondanks alle aan de samenstelling van de tekst bestede zorg kan geen aansprakelijkheid aanvaard worden voor eventuele schade die
zou kunnen voortvloeien uit enige fout die in deze uitgave zou kunnen voorkomen.
Inhoudsopgave
Veertig jaar in vogelvlucht 7
1968-1978
SportDrenthe
de beginfase 11
Het bestuur 16
de directie 20
de medewerkers 22
Sport in Drenthe
(Oud-)sporters 24
Sportverenigingen 29
Sportevenementen 32
Sportmarkant 33
1978-1988
SportDrenthe
in bloei 36
Provinciale bestuurder 40
Het bestuur 42
de directie 48
de medewerkers 50
Sport in Drenthe
(Oud-)sporters 54
Sportverenigingen 58
Sportevenementen 62
Sportmarkant 68
1988-1998
SportDrenthe
de ommekeer 72
Het bestuur 79
de medewerkers 85
Sport in Drenthe
(Oud-)sporters 88
Sportverenigingen 94
Sportevenementen 95
Sportmarkant 103
1998-2008
SportDrenthe
Nieuwe kansen 108
Provinciale bestuurder 114
Het bestuur 115
de directie 117
de medewerkers 119
Sport in Drenthe
(Oud-)sporters 124
Sportverenigingen 140
Sportevenementen 144
Sportmarkant 149
Provinciale bestuurders 1968-2008 157
Bestuursleden 1968-2008 158
Personeelsleden 1968-2008 159

Veertig jaar in vogelvlucht
Op 16 november 2008 bestaat Sportdrenthe 40 jaar.
in deze periode heeft Sportdrenthe, in al haar verschijningsvormen
meerdere levens gehad. en dat is
misschien ook wel de kunst van Sportdrenthe, het
telkens weer vernieuwen wanneer dit gevraagd wordt.
al 40 jaar speelt Sportdrenthe een belangrijke rol in
de drentse samenleving en zal dat ook in de toekomst
blijven doen.
Na 4 decennia begint er weer een nieuw en uitdagend
tijdperk voor Sportdrenthe; een mooi moment om
terug te kijken. dat doen we in dit jubileumboek. Het
is echter meer dan een boek over Sportdrenthe. als
organisatie die midden in de drentse sportsamenleving
staat, willen we die samenleving graag een terugblik
in ons jubileumboek gunnen. dit doen we door een
overzicht van in het oogspringende sportmomenten,
sportmensen, sportevenementen en markante sportfeiten.
Het boek is dan ook tweeledig: een jubileumboek
over 40 jaar Sportdrenthe en een historisch overzicht
van 40 jaar Sport in drenthe (in vogelvlucht).
Het boek is ingedeeld in 4 perioden van 10 jaar, waarbij
ieder decennium zich kenmerkt door de specifieke rol
van Sportdrenthe in die periode.
1968-1978
in deze eerste 10 jaren is de basis gelegd voor de verankering
van de sportraad in de drentse samenleving. Het
was de pioniersfase, en ook de eerste grote bloeiperiode,
waarin de organisatie een belangrijke rol had bij de
‘installatie van belangrijke hardware’, zoals we de vele
sportaccommodaties vandaag de dag zouden noemen.
1978-1988
de tweede 10 jaar staan voor samenwerking in de sport.
Mede omdat de Sportraad drenthe de zorg voor het
drentse Huis van de Sport op zich nam, bouwde de
georganiseerde sport een heus ‘Huis van de Sport’ in
Beilen. de samenwerking werd gegoten in een formeel
federatief verband, uniek voor die tijd in de provinciale
sportstructuren. de drentse Sport Federatie (dSF) was
geboren. aangezien de sportraad altijd onderhevig is geweest
aan maatschappelijke invloeden was het dan ook
niet verwonderlijk dat een periode van economische
neergang het einde inluidde van deze bloeiperiode.
1988-1998
de derde periode van 10 jaar kenmerkte zich in de
eerste jaren door de vraag of de organisatie al dan niet
moest worden opgenomen in de cluster van welzijnsinstellingen
in drenthe. een tussenmodel ontstond in de
vorm van StaMM Sport, een zelfstandige stichting en
rechtsopvolger van de dSF, maar wel gelieerd aan welzijnsorganisatie
StaMM in assen. doordat de overheid
echter al spoedig de kracht van sport als middel voor
participatie van allerlei doelgroepen ontdekte, kon in de
loop van deze periode een begin gemaakt worden met
de ‘wederopbouw’ van de organisatie. de verzelfstandiging
van StaMM Sport naar de huidige vorm, Sportdrenthe,
en de hiermee samenhangende verhuizing van
assen naar Hoogeveen, werd een feit.
1998-2008
de start van een nieuwe bloeiperiode, onder meer
doordat na de gemeente Hoogeveen al snel meerdere
gemeenten Sportdrenthe wisten te vinden voor de
coördinatie en uitvoering van de Breedtesportimpuls
(BSi) van het ministerie van VWS en later ook de BOSimpuls
(Buurt, Onderwijs, Sport). de provincie ging
zich in deze periode ook weer nadrukkelijker bezighouden
met sport en bewegen. de ervaringen met een
meer zakelijke relatie die Sportdrenthe met gemeenten
onderhield, kwam uitstekend van pas toen de provincie
steeds meer op prestaties ging aansturen.
De toekoMSt
de komende jaren zal Sportdrenthe, ondanks een minder
structurele subsidierelatie met de provinciale en
lokale overheden, alleen maar verder groeien. dat heeft
deels te maken met het belang van sport en bewegen in
de huidige maatschappij, maar vooral ook met de kwaliteit
van het personeel. We vinden het leuk om terug
te kijken in ons jubileumboek, maar nog meer kijken
we er naar uit de lat op een nieuwe hoogte te leggen. de
drang om te presteren zit in ons ‘sportbloed’, maar wel
met een maatschappelijke missie in het vizier.
Hans de Lang
directeur Sportdrenthe
7

8
1968-1978
1978-1988
1988-1998
1998-2008
40 JaaR SPORtdReNtHe

10
1968-1978
De beginfase
De eerste echte secretaris van de Stichting Sportraad Drenthe, ir. M. tamminga (†), liet in
1968 een belangwekkend document na waarin hij het ontstaan van de Sportraad heel
treffend onder woorden brengt. hij refereert aan de in die jaren nog bestaande beslotenheid
van de sportwereld, die “op den duur geen stand zou kunnen houden.”
tamminga maakt melding van “ontwikkelingen op
maatschappelijk gebied die een groeiend aantal mensen
in de gelegenheid stelt deel te nemen aan het sportleven,
terwijl anderzijds vooral de overheid steeds
meer ging inzien dat sportbeoefening en lichamelijke
vorming zeer belangrijke aspecten vormen van het
welzijnsbeleid.” Hoe wonderwel past die opvatting bij
die van anno 2008, het jaar waarin sport en gezondheid
elkaar zo duidelijk (dienen te) versterken. de toenmalige
minister van cultuur, Recreatie en Maatschappelijk
Werk (cRM), mr. M. (Marga) Klompé legde ook
toen al de nadruk op welzijnsbevordering voor jeugd en
volwassenen door een “duidelijke plaats te geven aan
lichaamsbeleving en sportbeoefening.”
GecoörDineerDe aanpak
daarvoor was dan wel een gecoördineerde aanpak nodig
tussen de diverse sectoren, vond de minister en was een
gemeentelijke aanpak alleen niet voldoende. Ook een
nauwe samenwerking met de sportwereld was in haar
ogen onmisbaar. dit leidde er toe dat op gemeentelijk
niveau plaatselijke overlegorganen in het leven werden
geroepen, waarin overheidsvertegenwoordigers en sportmensen
samenwerkten. analoog aan die ontwikkeling
op gemeentelijk niveau ontstond ook bij het provinciaal
bestuur behoefte aan een beter contact met de sportwereld.
dit leidde aanvankelijk tot de oprichting van een
provinciale commissie voor lichamelijke opvoeding en
sport, maar toen de sport zich meer en meer bewust
werd van haar maatschappelijke rol kwamen er andere
initiatieven tot stand. Op gemeentelijk- en provinciaal
niveau. Zeeland was in 1959 de eerste provincie waar
regionale bonden een provinciale sportraad in het leven
riepen, gevolgd door Noord-Holland en Groningen in
1962, Friesland, Gelderland en Utrecht in 1965, Zuid-
Holland in 1967 en Limburg in 1968. Het werd dus de
hoogste tijd dat de provincie drenthe ook initiatieven
ontplooide.
‘GeMakkelijke’ VerbinDinGen
de toenmalige drentse gedeputeerde, G. Londo, twijfelde
overigens aan de wil van de sportbonden in zijn
provincie of ze wel wilden samenwerken in een provin-
ciale sportraad. “ik heb nimmer een positieve reactie
ontvangen. er is wel een schriftelijk verzoek geweest
tot de oprichting van een sportraad, maar dat verzoek is
nooit door anderen ondersteund.”
er werd toen in drenthe nog van uitgegaan dat een
sportraad geen dringende noodzaak was omdat over het
algemeen de verbindingen met bestuurlijke instanties
in deze provincie nogal ‘gemakkelijk’ lagen. Maar kennelijk
zette Londo met zijn uitspraken in de drentse
Staten de sportbestuurders toch aan het denken, want
op 6 april 1968 werd in assen een bijeenkomst gehouden
waar de voorzitter van de Groninger Sportraad de
aanwezigen, waaronder de initiatiefnemers van de bijeenkomst,
a. Seidel, voorzitter van de asser Sportraad
en atletiekunie, a.W. Grootjans namens de christelijke
Sport Unie, alsmede voorzitters van drentse regionale
bonden, te weten mr. K. (Klaas) de Boer (tennisbond),
G.a. Houwer (gymnastiekverbond), e.W. de Fiellietaz
Goethart (voetbalbond), d. Oosten (korfbalbond) en F.
Wijk (handbalverbond) informatie verstrekte omtrent
doel en werkwijze van een provinciale sportraad. Met
instemming werd door de aanwezigen gereageerd op
deze uiteenzetting en het gevolg was de vorming van
een werkgroep die de oprichting van de Stichting Sportraad
drenthe moest voorbereiden.
16 november 1968 was de grote dag: nagenoeg alle
regionale sportbonden in drenthe stemden in met de
oprichting en daarmee was ook in drenthe een functionele
raad voor de sport tot stand gekomen. Mr. K. de
Boer werd de eerste voorzitter, G.a. Houwer de eerste
penningmeester.
doel en werkwijze van de Sportraad drenthe waren
vrijwel dezelfde als die van de overige sportraden in
ons land: orgaan voor overleg en advies ten dienste van
particuliere organisaties en personen alsmede van de
overheid, het geven van voorlichting, het bevorderen
van de samenwerking tussen de sportorganisaties, het
behartigen van de belangen van de sportorganisaties,
het stimuleren van sportontwikkelingen. toenmalig secretaris
tamminga kan zijn ‘oprichtingsdocument’ met
tevredenheid afsluiten: “de Franse schrijver Georges
40 JaaR SPORtdReNtHe
11

the zich vooral als ‘doe-orgaan’ en veel minder als
huiS Van De Sport
SaMenwerkinG Met kunStijSbaan
overleginstantie. Wel wordt de Sportraad veelvuldig
Gevolg van de notitie van de sportraaddirecteur was in juli 1971 werd samenwerking, ook in (incidentele)
ingeschakeld bij het adviseren over de bouw van sport-
onder meer dat de discussie over de feitelijke dienstver- personele zin, met de Kunstijsbaan drenthe gerealihallen
en zwembaden. in de seizoenen 1968/1969 en
lening aan de bonden werd opgestart. dat gebeurde in seerd. de directeur van de Sportraad drenthe maakte
1969/1970 kunnen de eerste subsidies (totaal 64.500
februari 1971, toen een werkgroep werd gevormd om deel uit van het bestuur van de Kunstijsbaan. tot een
gulden) worden verstrekt aan bonden die cursussen en
te komen tot de oprichting van het Huis van de Sport, beoogd gecombineerd directeurschap van de sportraad
bijeenkomsten voor kader willen organiseren. in deze
waar administratieve dienstverlening ten behoeve van en de kunstijsbaan kwam het niet, maar op 15 oktober
periode wordt nog eens benadrukt dat de sportraad
aangesloten bonden kon worden uitgevoerd. Meteen betrok de sportraad wel een kantoor in het ijsbaancom-
gedragen moet worden door de totale sport in drenthe
ontstond ook de behoefte aan een extra administratieve plex. in dat kantoor werd ook plaats ingeruimd voor de
en dat er geen overheidsvertegenwoordigers deel van de
kracht, maar het zou tot het najaar duren voordat die eerste administratieve medewerker van de sportraad,
raad zouden moeten uitmaken. daar kwam in latere ja-
behoefte kon worden ingevuld.
c. (clary) crajé. Vanuit dit nieuwe ‘zenuwcentrum’
ren evenwel verandering in, zoals overigens de structuur
ontwikkelde de sportraad nieuwe initiatieven. ‘denken
van de sportraad regelmatig ter discussie werd gesteld.
in datzelfde jaar werd de eerste ‘stand van zakennotitie’ en doen’ was de slogan die de sportraad voor zichzelf
Het woonhuis van ir. M. Tamminga (†) aan de Beilerstraat in Assen, waar Maar het organiseren van landelijk geïnitieerde acties is
over het functioneren van de sportraad geproduceerd. hanteerde. Voor de eerste keer werden met provinciale
de allereerste secretariaatswerkzaamheden van de Drentse sportraad altijd een belangrijke taak gebleven. de tRiM-actie van
duidelijk werd dat vele taken, die in het beoogde pak- subsidies aBO (algemene Basis Opleiding)-cursussen
werden uitgevoerd.
de NSF was in dat kader een van de eerste activiteiten.
ket werkzaamheden van de sportraad waren opgeno- en bestuurskadercursussen georganiseerd naast alle
Het bestuur van de sportraad distantieerde zich in de eermen,
ook daadwerkelijk waren uitgevoerd. er bleven bestaande activiteiten.
Magnane (destijds een sportman van formaat) beëindigste jaren nadrukkelijk van de begeleiding van topsport.
evenwel veel taken over waar weinig of geen aandacht
de zijn boek ‘Sociologie van de sport’ met de uitspraak Men achtte dat geen taak voor de sportraad.
aan geschonken is. Op het wensenlijstje stonden onder GAAT SPORTRAAD DE VERKEERDE KANT OP?
‘dat de sportbeoefenaar zich bewust wordt van zijn rol
andere nog: verbetering van de sociale positie van
De sportraad is door de jaren heen altijd kritisch gevolgd door
en zijn verantwoordelijkheid in de maatschappij.’ Met Nadat op 1 augustus 1970 Mallon als eerste directeur
sportleiders, bevordering subsidieregelingen jeugdsport, de media. In de zeventiger jaren van de vorige eeuw maakte
de oprichting van de sportraad leveren de drentse sport- was aangesteld raakten de werkzaamheden van de
provinciale subsidieregelingen, het ontwikkelen van het toen nog bestaande dagblad Het Vrije Volk regelmatig
beoefenaren het bewijs dat zij zich steeds meer bewust sportraad in een stroomversnelling. al in oktober van
trimacties en andere recreatiesportactiviteiten en het melding van de ontwikkelingen bij de sportraad. Eerst conclu-
worden van de verantwoordelijkheid die zij hebben in de het jaar van zijn aanstelling klaagde de directeur over
introduceren van nieuwe sporten. Het bestuur van de deerde de krant dat er erg veel werk aan de winkel zou zijn
maatschappij.”
het feit dat hij “belemmerd werd in zijn werkzaam-
sportraad achtte het op dat moment ook raadzaam om voor de organisatie en lieten de redacteuren die constatering
12 heden omdat hij niets concreets kan zeggen over de
een tweetal vertegenwoordigers van de provinciale
vergezeld gaan van talloze goede raadgevingen. Later vroeg
13
SUBSIDIE VAN NSF, VOOR BARTJE GEEN PLAATS
dienstverlening.” Mallon liet deze hartenkreet vol-
overheid in het bestuur te benoemen.
de krant zich, al “dolend door Drenthe”, af of het bestuur
• De Nederlandse Sport Federatie was blij met de oprichting gen door een beleidsnotitie waarin hij een groot aan-
van de sportraad niet de verkeerde kant op dreigde te gaan
van de Drentse Sportraad en zegde 1000 gulden toe voor de tal beleidsitems opsomde. Mallon en naderhand het
Eerste jaarverslag van de Sportraad Drenthe.
bij de plannen voor de aanleg van een kunstijsbaan in As-
oprichtingskosten.
sportraadbestuur, wilde daarbij vooral aansluiten bij het
sen. Citaat uit de krant: “Het is beangstigend dat het bestuur
• Een minder gunstig bericht was er voor de Asser gehandi- “grote geheel van het welzijnsbeleid, dat in drenthe
van de provinciale sportraad nauwelijks enkele weken na de
captensportclub Sc Bartje die graag lid wilde worden van de onder andere gedragen wordt door de culturele Raad,
definitieve oprichting van de raad, er al toe overgaat om
sportraad. Helaas kwam er een afwijzing: de sportraad was de Jeugdraad en afdelingen van Opbouw drenthe en
geheime adviezen uit te brengen zonder de mening te vragen
niet bedoeld voor verenigingen.
alle instanties werkend op dit gebied. Samen moet een
van de aangesloten leden.” Los van het feit dat de leden (lees:
• Overigens gaven 25 bonden acte de présence op de oprich- werkwijze gevonden worden die de samenleving ten
bonden) van de sportraad nauwelijks een mening zouden kuntingsvergadering.
goede zal komen.”
nen geven over dit initiatief bleek het naderhand allemaal ook
niet zo’n vaart te lopen. Het was echter wel duidelijk dat de
Het verstrekken van accommodatieadviezen was een van de hoofdtaken
gangen van het sportraadbestuur kritisch werden gevolgd. Dat
in de beginperiode van de Sportraad Drenthe. Veel sporthallen, -velden
de ijsbaan er kwam is overigens niet alleen te danken aan het
en zwembaden kwamen tot stand middels een advies van de sportraad.
advies van de sportraad, maar ook aan de bemoeienissen van
de NSF en KNSB, die hadden becijferd dat er in ons land plaats
zou zijn voor wel 20 kunstijsbanen. Assen zou daar een van
moeten zijn. Daarom adviseerde de NSF het college van Gedeputeerde
Staten om de Drentse initiatiefnemers te steunen in
hun streven.
eerSte kantoor
de drentse sportraad werd al snel na de oprichting betrokken
bij de oprichting van de Kunstijsbaan drenthe.
de eerste jaren was de samenwerking met de kunstijsbaan
hecht en was er zelfs sprake van dat de directeur
van de sportraad ook directeur van de kunstijsbaan
zou worden. Zover is het niet gekomen. Wel betrok de
sportraad in 1971 een kantoor in het complex van de
ijsbaan. daarvoor was het secretariaat/bureau van de
sportraad gehuisvest in het huis van de secretaris aan de
Beilerstraat in assen, vervolgens ten huize van de eerste
directeur (Mallon) in Hoogeveen en later in het gebouw
van het toenmalige Opbouw drenthe in assen.
Vooral ‘Doe-orGaan’
Vanaf de oprichting manifesteert de Sportraad dren-
40 JaaR SPORtdReNtHe
bonDen aarzelen
Het jaar 1972 wordt gekenmerkt door een aantal ontwikkelingen
die veel invloed hebben gehad op de latere
jaren. Zo werkte de Nederlandse invaliden Sportbond
(NiS) aan de oprichting van een drentse afdeling, die in
samenwerking met de sportraad zou uitgroeien tot een
van de belangrijkste afdelingen van het land.
40 JaaR SPORtdReNtHe

Voor het eerst wordt er in de boezem van de sportraad Voorzitter werd de burgemeester van Odoorn, H. Kre-
provincie drenthe, die in gedeputeerde d. (daan) Hui- dicaptensport in de provincie. dat opende meteen de
gesproken over huisvesting in Beilen, waar met name de ijkes. daarmee kwam tevens een einde aan het functiozinga
(†) een warm pleitbezorger voor de sport had. Hij mogelijkheid tot het organiseren van een internationaal
invulling van het Huis van de Sport, ten behoeve van de neren van de Stichting Gymnastiekleiding Norg (Stich-
opperde ook het idee om een fulltime administrateur toernooi voor gehandicapten in Beilen. Het werd een
bonden, gestalte moet krijgen. Maar vooralsnog staan de ting Lanjouw), die al vanaf 1951 actief was geweest op
aan te stellen bij de Stichting StK, hetgeen per 1 januari succes. in het begin van dat jaar werd voor het eerst
meeste van de aangesloten bonden niet te trappelen om het gebied van kadervoorziening. er vielen in 1974 meer
1978 werd geëffectueerd. Huizinga was trouwens ook de nota ‘drents Sporthuis’ behandeld. Later in het jaar
deel te nemen. de bonden zijn bang om hun zelfstan- belangrijke momenten te noteren. Zo legde secretaris
de man die voorrekende dat de provincie drenthe in de komt het tot uitvoering van de plannen, ook al is de
digheid te verliezen. toch gaat de discussie door. Ook tamminga zijn functie neer en kreeg de sportraad een
voorgaande vijf jaren voor ruim 22 miljoen gulden aan belangstelling van de kant van de bonden voor het Huis
de provincie staat achter het initiatief: zij neemt 50% nieuwe voorzitter in de persoon van i. (ivo) Opstelten,
de bouw van nieuwe sportaccommodaties had meege- van de Sport niet massaal. Vijf bonden stapten in, mede
van de kosten voor haar rekening. de werkzaamheden destijds burgemeester van dalen en anno 2008 (nog) van
werkt.
dankzij een provinciale subsidie van 50% en een bij-
van de sportraad nemen in dit jaar andermaal toe en er wereldstad Rotterdam. Hij mocht zich direct bezighoudrage
van de Stichting Nationale Sporttotalisator (SNS).
wordt besloten om J.W. admiraal als nieuwe medewerden met het geven van een antwoord op de prangende
TOP(SPORT)DISCUSSIE
toch wordt het functioneren later als “uitstekend”
ker aan te stellen. Waarmee het totale aantal arbeids- vraag die zich bij menigeen had opgedrongen: is het
Dat de sportraad ook de moed had om ‘over de grenzen’ te kij- gekenmerkt en wordt vastgesteld dat het Huis van de
plaatsen bij de Sportraad op drie komt.
functioneren van de sportraad een aflopende zaak of zit
ken, bleek wel toen in oktober 1976 een forumdiscussie werd Sport in een behoefte voorziet. die ontwikkeling wordt
er nog muziek in?
georganiseerd waaraan landelijk aansprekende bestuurders/ niet meer meegemaakt door voorzitter Opstelten, die
Nieuwe initiatieven komen ook in 1973 tot stand. in
trainers/sporters als C. (Cees) Kerdel, de toenmalige voorzit- burgemeester wordt van doorn en daarom per 1 ok-
assen begint de discussie over de oprichting van een de vraag werd uiteindelijk positief beantwoord. de
ter van het NOC, W. (Wil) Westphal, toptrainer atletiek en I. tober 1977 stopte bij de sportraad. Hij werd opgevolgd
sportmedisch centrum. Het zou echter nog tot medio sportraad had wel degelijk een belangrijke functie, zelfs
(Ingrid) Munneke-Dusseldorp, internationale toproeister, deel- door de burgemeester van Ruinerwold, drs. J.a.G. van
1974 duren alvorens het centrum operationeel werd. meer dan een. Wel was men algemeen van oordeel dat
namen. De discussie ging onder de titel ‘Realiteitszin van de der Steur, die op zijn beurt in 1982 afscheid zou nemen.
Belangrijke ontwikkeling in 1973 was ook het tot stand de taken die werden uitgevoerd (voorziening van sport-
Olympische Spelen’ over de randverschijnselen van de OS. Een in dezelfde maand ziet het project ‘iSP Noorden des
komen van een subsidieregeling voor sporttechnisch technisch kader, het leggen en onderhouden van con-
vergelijking met de verschijnselen rond de Olympische Spelen Lands’ het levenslicht. Letterlijk en figuurlijk betekent
kader, voor het geven van training en ondersteuning. tacten met bonden, de advisering van de provincie met
in China eerder dit jaar dringt zich onwillekeurig op.
dat werk aan de winkel voor de sportraad omdat het
betrekking tot accommodaties en het ontwikkelen van
een werkgelegenheidsproject is waarin arbeidsplaatsen
StichtinG SporttechniSch kaDer
recreatieve activiteiten) best wat meer publiciteit waard
in 1977 bleek opnieuw dat de provincie drenthe het in de sport moeten worden gecreëerd. Het project loopt
Op 18 maart 1974 vond de aanbesteding van de bouw waren. derhalve werd een informatiebulletin opgezet.
goed voor had met de sport en met de drentse sport- parallel aan landelijke werkgelegenheidsplannen, waar-
van het Huis van de Sport plaats en in datzelfde jaar
raad. Voor het eerst werden subsidies verstrekt aan het aan de sportraad een bijdrage moet leveren.
14 start de discussie over de oprichting van een provin- Het jaar 1975 ging de geschiedenis in als een succesvol
Sport Medisch advies centrum (SMa) en de gehan-
15
ciale Stichting Sporttechnisch Kader (Stichting StK). cursusjaar. Wie kent ze niet, de algemene Basis Oplei-
die oprichting werd noodzakelijk geacht gezien de vele ding (aBO), de bestuurskadercursussen en de opleiding
problemen die er waren gesignaleerd bij verenigingen. Recreatiesportleider a. de sportraad timmerde er be-
Uiteindelijk werd de stichting opgericht op 29 mei 1975. hoorlijk mee aan de weg in het voorjaar van 1975. in dat
jaar groeide de Stichting StK al direct na de oprichting
als kool. Vooral verenigingen aangesloten bij het KNGV
Het organiseren van (sport)cursussen was in de eerste jaren van het (gymnastiekverbond) en het KNcGV (christelijk gym-
bestaan van de sportraad een belangrijke taak. Daartoe behoorde ook nastiekverbond) maakten gebruik van de diensten van
onderricht op het gebied van sportblessures.
de stichting. de toegenomen werkzaamheden leidden er
toe dat de sportraad in 1976 schreeuwde om meer personeel,
maar de begroting van dat jaar maakte de aanstelling
van een extra medewerker nog niet mogelijk. Het
totaal aan uitgaven was immers al 258.000 gulden… de
provinciale overheid meende de grootte van de personeelsbezetting
af te moeten meten aan de grootte van
vergelijkbare stichtingen in andere provincies.
40 JaaR SPORtdReNtHe
nieuwe Directeur
tegenvaller was ook de afwijzing door de provincie van
de eerste subsidie aan de Stichting StK voor de aanstelling
van sporttechnisch kader bij verenigingen. de
sportraad kreeg in dit jaar ook een nieuwe directeur.
Mallon vertrok en zijn plaats werd vanaf 1 augustus
ingenomen door H. (Han) van der Veen, die als sportambtenaar
in enkele gemeenten zijn sporen in de sport
al had verdiend. Voor hem zou een periode aanbreken
waarin de ontwikkelingen in de sport ronduit stormachtig
waren. deels verantwoordelijk daarvoor was de
Het ‘Drents Sporthuis’, een droom die werkelijkheid werd… (bijna) alle
activiteiten ten behoeve van de sport in Drenthe onder een dak.
40 JaaR SPORtdReNtHe

het beStuur
KLAAS DE BOER, EERSTE VOORzITTER VAN DE SPORTRAAD DRENTHE:
“Wij waren goedwillende amateurs”
“we konden als sport natuurlijk niet achterblijven, toen het ministerie vond dat er zogenaam-
de functionele raden moesten komen en dus werd in Drenthe ook een sportraad opgericht.
behartiging van de sportbelangen en lichamelijke opvoeding in Drenthe in de meest ruime zin
was het doel en daar hebben we, in eerste instantie uit de losse hand, aan meegedaan.”
aan het woord is mr. Klaas de Boer, de eerste voorzit- de Boer volgt de (bestuurlijke) ontwikkelingen in de
de Ruiner oud-burgervader zichzelf te kort. Want was doe-man de Boer was tot de conclusie gekomen dat
ter van de Sportraad drenthe en toenmalig voorzitter sport niet optimaal meer, ook niet die van het huidige
hij met zijn actieve verleden in de gymnastiek, atletiek, hij teveel bijbaantjes had en dat hij, als hij het zicht op
van het district drenthe van de Koninklijke Neder- Sportdrenthe, maar omdat hij als tachtigjarige nog
waterpolo en het tennis in zijn geboorteplaats Mep- het ene (tennisbond) verloor, hij ook niet goed meer zou
landse Lawn tennis Bond (KNLtB). als pas benoemde steeds tennist, blijft hij niet helemaal verstoken van
pel ook geen ervaringsdeskundige in de sport? daarbij kunnen functioneren in het andere (sportraad). Maar
burgemeester (1967-1993) van de toenmalige gemeente informatie. als oud-burgemeester weet hij de politieke
vindt hij zichzelf meer een ‘doe-man’ dan een ‘verga- de basis voor een goed functionerende bundeling van
Ruinen en sportfanaat leek hij in 1968 de ideale man bemoeienis van de provincie bijvoorbeeld ook op de
derman’. toen hij in 1974 afscheid nam als voorzitter krachten in de sportsector was gelegd, dankzij goedwil-
om mede bestuurlijke leiding te geven aan de opstart juiste wijze in te schatten. Vroeger was dat niet an-
van het district drenthe van de KNLtB, vertrok hij lende amateurs.
en ontwikkeling van de Sportraad drenthe. en hoewel ders. de Boer: “als de toenmalige gedeputeerde Londo
ook als hoogste bestuurlijke baas van de sportraad.
het na veertig jaar niet allemaal meer helder op zijn gezegd heeft dat het voor hem nog maar de vraag was
netvlies staat, weet de nu 80-jarige de Boer, die na zijn of de bonden wel behoefte hadden aan een provinciale
pensionering in 1993 in Ruinen is blijven ‘plakken’, sportraad, dan had dat alles te maken met geld. Moest
zich de highlights van zijn ‘regeringsperiode’ goed voor de provincie er wel geld in stoppen? Gelukkig heeft de
de geest te halen als hij met een aantal feiten geconfronteerd
wordt.
sport doorgezet en zijn de voorzieningen er gekomen.”
16 nieuw traject
17
kunStijSbaan
de Boer prijst zich gelukkig dat zijn bestuur de eerste
“Mooie tijd”, is zijn conclusie al voegt hij daar onmid- directeur mocht aanstellen in de persoon van Martin
dellijk aan toe “dat het ook niet zo moeilijk was om Mallon. “een prima man, die soms misschien wat onge-
mooie dingen te doen omdat er nu eenmaal nog niets duldig was, maar waar we nooit een onvertogen woord
was”. Klaas de Boer zwaait in dat verband vooral lof mee hebben gewisseld. Hij heeft de sportraad goed op
toe aan zijn medebestuursleden, van wie met name de kaart gezet. ik kan me overigens niet voorstellen dat
secretaris Meile tamminga indruk heeft gemaakt. in hij zich belemmerd heeft gevoeld in zijn dadendrang,
diens huis aan de Beilerstraat in assen werden ook de zoals hij dat kennelijk zelf heeft gesuggereerd. We zaten
eerste adviezen uitgebroed. Om te komen tot de bouw met z’n allen aan het begin van een traject dat hele-
van een kunstijsbaancomplex bijvoorbeeld. “dat was zo maal nieuw was. dan kun je in feite alleen maar leuke
ongeveer onze eerste klus”, zegt de Boer. “We deden dit
vrijwel uit de losse hand, want erg veel verstand hadden
dingen doen.”
we er niet van. We waren eigenlijk goedwillende ama- in de bestuursperiode van Klaas de Boer zijn niet alleen
teurs.” toch is dat advies de directe aanleiding geweest de eerste fundamenten gelegd voor de asser kunstijs-
voor de bouw van de kunstijsbaan en daar is de voormabaan, maar kwamen ook de eerste gesubsidieerde (aBO
lige voorzitter best trots op.
-algemene Basis Opleiding-) cursussen en een subsidieregeling
voor het sporttechnisch kader van de grond.
Ook de huisvesting van het Huis van de Sport in Beilen
prijkte prominent op de agenda. de Boer heeft de realisering
van het laatste plan niet meer meegemaakt. in
1974 gaf hij het voorzittersstokje over aan zijn collega
ivo Opstelten, toen burgemeester van dalen.
huiS Van De Sport
Met voldoening kijkt hij ook terug op de plannen die
werden ontvouwd om te komen tot de bouw van een
Huis van de Sport. “een prima idee”, vindt de Boer nog
steeds omdat daarmee de samenwerking van de sportbonden
in de provincie echt gestalte kreeg. Klaas de
Boer is verbaasd dat anno 2008 van die samenwerking
geen sprake meer is. Realist als hij is begrijpt hij dat
echter wel: “Behoeftes veranderen door de jaren heen en
professionalisering van de bonden, kijk naar de tennisbond,
vraagt om andere voorzieningen.”
Doe-Man
Waarom burgemeesters vaak voorzitter van zo’n provinciale
sportraad zijn? Klaas de Boer denkt het antwoord
te weten: “Omdat we kunnen vergaderen en misschien
omdat we netwerken hebben.” Met die opmerking doet
Klaas de Boer … goedwillende amateur.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

het beStuur
18
IVO OPSTELTEN HAD EEN PRIMA TIJD BIJ DE SPORTRAAD DRENTHE
“Wij konden onze ambities waarmaken”
de bekendste onder hen is misschien wel de huidige
burgemeester van Rotterdam, mr. ivo Opstelten. Hij
hanteerde de voorzittershamer van de sportraad van
eind 1974 tot eind 1977. ivo Opstelten was in die periode
burgemeester van dalen, dat hij eind 1977 inruilde
voor doorn, waarna hij vervolgens eerste burger werd
van respectievelijk delfzijl, Utrecht en Rotterdam.
eind 2008 houdt hij het ook in Rotterdam voor gezien
om daarna als voorzitter van de landelijke VVd zijn
imposante carrière te vervolgen. Opstelten bewaart
prima herinneringen aan zijn periode als voorzitter van
de sportraad. “Wij zaten in feite nog in een pioniersfase
en konden daarom vernieuwend bezig zijn. daarbij hadden
we het geluk dat er in het kader van aanvullende
werkgelegenheid veel geld beschikbaar was waar we
iets mee konden.”
ivo Opstelten beseft wel dat de goede naam die de
sportraad in drenthe had ook voor een groot gedeelte
te danken was aan de gedrevenheid van het personeel,
de bestuursleden en niet te vergeten de drentse sportgedeputeerde
daan Huizinga, waar Opstelten met groot
respect over praat. “Wij hadden met z’n allen nogal wat
ambities, die we dankzij onze gedrevenheid ook waar
konden maken.”
caDeau
accommodatieplanning, kadervorming en sportstimulering
waren hot items in die tijd. ivo Opstelten herinnert
zich nog de plannen voor de bouw van een sporthal
in zijn eigen gemeente dalen. “Met een advies van de
sportraad konden we aan de slag en kon dalen beschikken
over een in die tijd prima sporthal. Ook andere
sportaccommodaties in de gemeente zijn in die tijd tot
stand gekomen. de tennisbanen noemt Opstelten als
voorbeeld. Niet geheel vreemd want de burgemeester
was een fanatiek tennisser. en bij zijn afscheid als
burgervader van dalen kreeg hij van de sportraad een
cadeau: voor 50 gulden aan ‘tennisspullen’. “Voor de accommodatie”,
haast Opstelten zich te zeggen.
Kadervorming (cursussen voor algemene Basis Opleiding,
Bestuurskader en Recreatiesportleider) was ook
40 JaaR SPORtdReNtHe
De Sportraad Drenthe en zijn rechtsopvolgers hebben altijd prominente voorzitters gehad.
Voorzitters die niet alleen bekend waren vanwege de maatschappelijke functie die zij be-
kleedden, maar die ook de sport een warm hart toedroegen.
een belangrijk thema in die dagen en niet te vergeten
sportstimulering. ivo Opstelten moest herhaaldelijk de
boer op om het startsein te geven voor weer nieuwe
initiatieven. in dat verband bewaart hij speciale herinneringen
aan de zwemvierdaagse in assen of Roden, dat
herinnert de Rotterdamse burgemeester zich niet meer.
tijdens zijn openingsspeech werd hij opgeroepen om zo
snel mogelijk naar huis terug te keren: zijn vrouw stond
op het punt te bevallen van een zoon.
SaMenwerkinG
in de ‘periode Opstelten’ werden de eerste aanzetten gegeven
tot de oprichting van het Huis van de Sport. ivo
Opstelten: “Natuurlijk was het belangrijk dat sportbon-
Ivo Opstelten … vaak de boer op.
den zouden gaan samenwerken. daar waren we het snel
over eens. Jammer genoeg heb ik het tot stand komen
van het Huis van de Sport niet meer meegemaakt.”
Wel was hij als voorzitter getuige van de oprichting van
de Stichting Sporttechnisch Kader (StK). “Belangrijk,”
aldus Opstelten, “omdat daarmee een bijdrage kon worden
geleverd aan de werkgelegenheid in de sport.
Hopelijk bestaat een dergelijke stichting nog steeds“,
aldus de Rotterdamse burgemeester, die toegeeft in
zijn huidige functie niet goed meer op de hoogte te zijn
van de ontwikkelingen op het gebied van provinciale
sportraden. “Maar”, zegt Opstelten, “de sportwereld
heeft ook een gigantische verandering ondergaan. Het
is een maatschappelijk fenomeen van de eerste orde
geworden. Sport is in! Bewegen in het belang van de
gezondheid lijkt niet meer weg te denken uit sportbeleid.
de rijksoverheid initieert en bonden, provincies
en gemeenten volgen. dat ze daarbij een beroep kunnen
doen op provinciale instanties zoals sportraden, is
een goede zaak, ook al vind ik dat grote gemeenten het
zelf ook wel (moeten) kunnen. Rotterdam doet in ieder
geval volop mee en heeft bovendien een aansprekend
topsportbeleid. dat vinden we belangrijk, ook als bouwsteen
voor de breedtesport.”
dat het huidige Sportdrenthe daar als opvolger van
‘zijn’ Sportraad drenthe ook een belangrijke rol in
speelt, doet ivo Opstelten goed: “We waren destijds al
goed bezig, waren populair in de provincie en als dat nu
nog het geval is, vind ik dat een prima zaak.”
40 JaaR SPORtdReNtHe
19

De Directie
EERSTE DIRECTEUR MARTIN MALLON BLIKT TEVREDEN TERUG
“zonder acceptatie bereik je niets”
Veel GelD
Martin Mallon had daarbij het geluk dat in ‘zijn’ periode
veel geld beschikbaar was en er bovendien in de persoon
van daan Huizinga een gedeputeerde was die het met
het was alsof de tijd heeft stilgestaan. Gedreven was hij 38 jaar geleden, gedreven is hij nog
steeds. een ‘vliegende vijf minuten’, zo zou hij gekwalificeerd kunnen worden. het gaat hier
om Martin Mallon, de allereerste ‘echte’ directeur van de Sportraad Drenthe.
in 1970 kwam hij binnen en in 1976 vertrok hij, op de sport in drenthe heel goed voor had en een gewillig
IN zWEMBROEK
SIGARENDOOS
zoek naar weer een nieuwe uitdaging. in de tussentijd oor had voor de smeekbeden van Mallon en de zijnen.
Martin Mallon was in zijn Drentse periode niet te beroerd
De belangrijkste taken van de sportraad in het begin van de
timmerde hij aan de weg, samen met de idealistische Bovendien kwamen er (landelijke) projecten om werk-
om op onorthodoxe wijze de aandacht te vragen voor zijn
jaren zeventig van de vorige eeuw waren de accommodatie-
bestuurders van de sportraad en een handjevol medeloosheid te bestrijden, de zogenaamde dacW-projecten.
sportraad. In Roden kan men daarover meepraten. Tijdens de adviezen waarmee met name de Drentse gemeenten werden
werkers, die overigens pas na 1970 binnendruppelden. Mallon: “er was veel geld en dat opende voor ons de mo-
opening van het (zwembad)complex De Hullen liet Mallon
bestookt. Veel sporthallen in Drentse plaatsen stammen uit die
Ze waren dringend nodig omdat de sportraad in de gelijkheid om met accommodatieadviezen de boer op te
zijn welbespraaktheid voor de microfoon vergezeld gaan van tijd. Ook de toenmalige gemeente Dalen werd bezocht door de
nieuwe, professionele samenstelling, heel veel ambitie gaan. We hadden zo een prima entree bij de gemeenten
een niet alledaagse handeling. Tijdens zijn toespraak tot de
sportraad, die van burgemeester Ivo Opstelten te horen kreeg
etaleerde en er meer dan één werknemer nodig was om en dat heeft ons geen windeieren gelegd. Onze activitei-
belangstellenden liet hij de kleren langzaam van zijn lijf glijden dat zijn gemeente ook geld had voor een sporthal. Tijdens een
te kunnen oogsten.
ten op het gebied van kader, recreatiesport, cursuswerk
om zijn speech uiteindelijk in zwembroek te eindigen. Over PR van de laatste adviesgesprekken met sportraaddirecteur Martin
en Huis van de Sport voor samenwerkende bonden in
gesproken!
Mallon vroeg de verantwoordelijke wethouder wat de kosten
Functionele raDen
Beilen, konden we op die manier ook goed kwijt.”
voor de bouw van een hal zouden zijn. Mallon noemde een
Martin Mallon spreekt zelf van de “wilde ideeën” die
bedrag en de wethouder schreef het op. Op de achterkant van
hij had en waarvoor hij de handen van velen op elkaar de informele manier waarop de sportraad zich presen-
zijn sigarendoos, en de bouw ging door!
moest zien te krijgen om ze te kunnen realiseren. Het teerde, leverde de nodige goodwill op. Mallon: “We pro-
20 lukte omdat, zoals Mallon zei, hij kon beschikken over beerden altijd vriendelijk te zijn voor andere mensen.
21
een “prima stel mensen”.
Op die manier bedreven we volgens mij de beste PR.
Martin Mallon, ook oprichter van de Hoogeveense Sport We waren er nu eenmaal van overtuigd dat we alleen
Federatie en gymleraar (6 jaar in Hoogeveen na het ver- samen iets konden bereiken.” in de ‘periode Mallon’ is
vullen van de militaire dienstplicht als sportofficier in de basis gelegd voor tal van latere ontwikkelingen. Mar-
assen en zijn studie aan de aLO), wilde maar al te graag tin Mallon kijkt daar met een tevreden blik op terug:
zijn inmiddels verworven diploma ‘ambtenaar sportza- “ik heb in drenthe mooie jaren beleefd, maar ik besef
ken’ te gelde maken. Hij kreeg die kans toen overal de aan de andere kant ook terdege dat wij destijds geluk
zogenaamde ‘functionele raden’ werden opgericht. de hebben gehad. alles op sportgebied was in ontwikke-
Sportraad drenthe was er een van, hoewel volgens Mallon
de Stichting Opbouw drenthe, waar de Sportraad
ling en we konden mooi op de stroom meedrijven.”
aanvankelijk werd ondergebracht voor de verhuizing als in 1976 achtte Mallon de tijd gekomen om te vertrek-
zelfstandig orgaan naar de asser kunstijsbaan en later ken. de gemeente Rotterdam, dicht bij zijn geboorte-
naar Beilen, “niets met sport had”.
plaats Gouda, bood hem een nieuwe uitdaging. in de
jaren daarna ging hij nog diverse andere uitdagingen aan
Mallon en de zijnen lieten zich evenwel niet uit het veld (onder meer directeur van de tennisbond en manager
slaan, maar waren zich er goed van bewust dat er veel van de betaalde voetbalclub Sparta), om uiteindelijk
werk moest worden verzet om in beeld te komen. twee te eindigen in een beleidsfunctie in de Rotterdamse
maanden na zijn aantreden liet Martin Mallon in een deelgemeente delfshaven. Sinds drie jaar geniet hij van
notitie aan zijn bestuur al weten welke de aandachts- zijn pensioen, zij het dat hij nog een aantal ’losvaste’
gebieden zouden moeten zijn. Het toverwoord daarbij klussen heeft en in zijn vrije tijd jeugdvoorzitter van
was ‘acceptatie’. Mallon: “Je moet altijd zorgen dat je Sparta is. Ongetwijfeld zal hij dat op dezelfde gedreven
geaccepteerd wordt bij de doelgroepen. als je je opstelt manier doen als zijn klus bij de Sportraad drenthe, nu
als een autoriteit bereik je niets.”
een mensenleeftijd geleden.
Martin Mallon ... wilde ideeën.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

De MeDewerkerS
WIM ADMIRAAL DENKT MET PLEzIER TERUG AAN PIONIERSTIJD
“Geweldige sfeer en gedrevenheid”
hij had zijn zinnen gezet op een baan in de sport. eigenlijk wilde hij naar de calo in zwolle om
gymleraar te worden. Dat laatste ging niet door, het eerste wel, maar niet nadat hij na de hbs
bij een accountant de eerste administratieve kneepjes had geleerd.
CLARy CRAJé AL 37 JAAR IN DIENST
“Het edele handwerk is verdwenen”
als jonge twintiger wilde clary crajé iets nieuws. De baan als directiesecretaresse bij de
Sportraad Drenthe wekte haar interesse. nu, 37 jaar later, werkt crajé nog steeds bij de
organisatie: “ik heb veel mensen zien komen en gaan, en hoewel de naam door de jaren
heen steeds veranderde, is de organisatie altijd blijven bestaan.”
Wim admiraal kwam uit militaire dienst en kon aan de de sportraad ontwikkelde een algemeen sportaanbod zo-
clary crajé begon in 1971 als directiesecretaresse bij voorbeeld geeft clary crajé het plaatsnemen in het
slag als eerste mannelijke medewerker van de kersverse als administratief-organisatorische dienstverlening, oplei-
de toenmalige Sportraad drenthe. “in de beginjaren wedstrijdsecretariaat van nationale en internationale
Sportraad drenthe. dat was in 1972. Hij trof de eerste dingen, accommodatieadvisering, sportmedische advise-
was ik echt de directiesecretaresse. Brieven en rappor- schaatswedstrijden op de kunstijsbaan van drenthe in
directeur, Martin Mallon, aan en de eerste vrouwelijke ring, sporttechnische kaderondersteuning, ondersteuning
ten werkte ik uit op de typemachine. de foutjes moest de jaren zeventig. “ik moest de wedstrijdtijden per ron-
werknemer, clary crajé. Met z’n drieën moesten ze ongeorganiseerde sport en vooral niet te vergeten vanuit
ik, ouderwets, weglakken.” de komst van de eerste de intypen. Na afloop werd alles gestencild en aan de
de sportraad voorzien van een professionele uitstraling de asser gehandicaptensportclub Sc Bartje, de gehandicap-
computers en kopieermachines heeft het werk van pers en deelnemers uitgedeeld. alle wedstrijden werden
nadat vanaf de oprichting in 1968 vrijwilligers hadden tensport. dat laatste is altijd belangrijk gebleven.
crajé drastisch veranderd. “Nu heeft iedereen een eigen nadien in een protocol verzameld. deze gebeurtenissen
gewerkt aan het imago van de organisatie.
computer. Mijn taken zijn veranderd. Was ik voorheen maakten het werk leuker. ik mocht bijvoorbeeld in die
Hoe gedreven de sportraad onder leiding van directeur
de assistent van de directeur, nu werk ik in feite voor jaren ook meefietsen met de drentse Rijwielvierdaagse,
“VerStanD Van Sport”
Mallon destijds was, wordt misschien wel het best
alle medewerkers”, vertelt clary crajé verder. een maar moest dan wel op tijd terug zijn om de post te
Wim admiraal meende “verstand van sport te hebben” geïllustreerd als Wim admiraal vertelt over de destijds
onderdeel van haar werk: “ik ben voor hen vooral een verwerken”, vertelt crajé lachend.
en dus wilde hij maar al te graag bij de sportraad aan befaamde Zwemvierdaagse. admiraal: “Mallon vond
corrigerende factor. ik let op de taalkundige kwaliteit
de slag. “Voor mij was het een heel interessante baan dat alle zwembaden in drenthe er aan mee moesten
van brieven en artikelen. de apparatuur heeft het werk breeD Denken
omdat mijn hart bij de sport lag.” tot 1980 heeft hij het doen en dus ging ik al die baden langs. Zelfs de medail-
wel makkelijker gemaakt, maar het edele handwerk is clary crajé ziet voor Sportdrenthe nog een lange
22 volgehouden, daarna stapte hij over naar de provincie les moest ik persoonlijk wegbrengen.”
verdwenen”, zegt crajé nostalgisch.
toekomst. “Zolang Sportdrenthe haar huidige positie 23
drenthe als sportambtenaar. Misschien was admiraal
blijft behouden, zijn er mogelijkheden. de sportraad
wel nooit bij de sportraad vertrokken als hij niet het Na acht jaren vond Wim admiraal het dus welletjes
Melancholie
pakt dingen op die bonden of gemeenten niet kunnen of
gevoel had gehad dat sport soms teveel een speelbal van en trad hij in dienst van de provincie drenthe. Boven-
Nostalgisch ben je altijd na 37 jaar, denkt clary crajé. willen uitvoeren.”
de politiek was geworden. “ik vond het jammer dat je dien werd hij bestuurslid van de toenmalige Sportraad
de beginjaren waren dan ook niet te vergelijken met de
bijna nooit aan een structureel beleid kon bouwen. dat drenthe/dSF. Hij gebruikte zijn opgedane ervaring om
positie die Sportdrenthe nu inneemt. “ik mis wel een Veertig jaar Sportdrenthe en al bijna veertig jaar samen
had ook invloed op de personeelsbezetting. Later, in te trachten de sportraad nog steviger te verankeren in
beetje de charme van het begin. de raad was toen nog met clary crajé. Kunnen ze nog wel zonder haar? “Ze
mijn bestuurlijke periode bij de drentse Sport Federa- de drentse sportsamenleving. in 1988 trad hij af als
druk met het ontwikkelen. Het was een spannende tijd. zullen wel een keer moeten”, lacht ze. “Niemand is
tie, heb ik mij vooral verdienstelijk proberen te maken bestuurslid en na verloop van tijd verloor hij de organi-
destijds waren we meer bezig met de ondersteuning onvervangbaar, maar hopelijk komt er dan wel iemand
voor het personeel.”
satie waarvoor hij zich in het begin zo met hart en ziel
van bonden en verenigingen.” inmiddels zijn de taken met taalkundige kwaliteiten en ‘feeling’ met sport. dan
had ingezet een beetje uit het oog. Maar dat er voor het
veranderd. crajé: “de accenten liggen nu anders. er komt het goed.”
Fijne herinnerinGen
huidige Sportdrenthe ook in de toekomst een interes-
wordt meer aandacht besteed aan sportbeleid en projec-
aan de acht jaren die Wim admiraal werkzaam is gesante rol zal zijn weggelegd, daarvan is hij overtuigd.
ten. dat komt mede doordat de subsidie telkens anders Clary Crajé … mist het edele handwerk.
weest bij de sportraad bewaart hij overigens fijne herin-
besteed moet worden. Het staat nu wel erg ver af van
neringen. “de sfeer was geweldig en in Martin Mallon Wim Admiraal … wij voelden ons pioniers.
de beginsituatie. Sport wordt steeds vaker als middel
hadden we een directeur die uitermate gedreven en
ambitieus was. ik denk dat wij in die tijd in vergelijking
gezien. Het is een politiek verhaal geworden.”
met andere sportraden in ons land voorop liepen. Mal-
een ander verhaal waar clary crajé nog met gemengde
lon wist alle (subsidie)mogelijkheden die zich aandien-
gevoelens aan terugdenkt, zijn de turbulente jaren
den te benutten.
van de drentse Sport Federatie, eind jaren tachtig.
Hij was veeleisend, dat wel, maar je kreeg er ook wat
“de directeur moest vertrekken en het bestuur stapte
voor terug. Wij voelden ons pioniers. ik moest bijvoor-
vervolgens ook op. ik heb in die tijd wel gesolliciteerd,
beeld voor kennismakingsgesprekken met de sportbon-
maar toen vervolgens de rust was weergekeerd, heb ik
den de boer op. iedereen moest immers de sportraad
besloten te blijven. daarna heb ik nooit meer getwijfeld
kennen. Soms werd het mij wel eens te veel, maar het
gevoel dat we iets zouden kunnen betekenen voor de
om weg te gaan.”
sport in drenthe overheerste. de sfeer in ons kleine
weDStrijDSecretariaat
groepje was geweldig. We hielpen elkaar waar we kon-
“Maar”, gaat crajé verder: “werk blijft werk. Het zijn
den.”
de zaken eromheen die het werk leuk maken.” als
40 JaaR SPORtdReNtHe
40 JaaR SPORtdReNtHe
De MeDewerkerS

(ouD-)SporterS
24
Ria ahlers
Geboortedatum 20 juli 1954
Geboorteplaats Groningen
Sport Atletiek
Specialisatie Hoogspringen en meerkamp
De naam Ria Ahlers doet naar alle waarschijnlijkheid niet bij alle mensen een belletje rinkelen. Maar ze is wel twee
keer naar de Olympische Spelen geweest, en dat kunnen weinig Drenten zeggen. Haar sport? Hoogspringen.
De boomlange Ria Ahlers (1,87m) is opgeroeid in Emmen.
Op advies van haar sportleraar Grietus Naber werd ze lid van
atletiekvereniging E.A.C. De Sperwers. In 1972 behaalde ze
haar eerste van vier nationale meerkamptitels. In datzelfde jaar
zette ze een nieuw jeugdrecord vijfkamp neer en mocht ze op
achttienjarige leeftijd mee naar de Olympische zomerspelen in
München, als hoogspringster. Hier eindigde ze op de gedeelde
zestiende plaats met een sprong van 1 meter 79. Na de Spelen
werd Ahlers tweemaal Nederlands kampioen, in 1976 was dat
met een sprong van 1 meter 80.
Dit beloofde veel goeds voor de zomerspelen van 1976 in
Montreal. Helaas kwam ze niet verder dan de twaalfde plaats,
maar wel met een sprong van 1 meter 84. Met deze sprong bleef
ze onder haar persoonlijk record, dat ze eerder in het seizoen op
1 meter 87 had weten te brengen. Ria Ahlers reageerde echter
nuchter in het Nieuwsblad van het Noorden: “Het lag aan mezelf.
Het ging vandaag gewoon niet.”
Hoewel Ahlers bekend stond als hoogspringster, heeft ze bij De
Sperwers als junior ook nog een clubrecord verspringen gehaald.
ze sprong vijf meter en 82 centimeter.
Ria Ahlers springt tijdens de nationale kampioenschappen atletiek 1972 in Kerkrade 1.82 meter en evenaart daarmee haar eigen record. foto: Anefo
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
egbert Nijstad
Geboortedatum 24 juni 1942
Geboorteplaats Dwingeloo
Woonplaats Arnhem
Sport Atletiek
Specialisatie Hardlopen
Het begon allemaal op jonge leeftijd, toen de gymnastiekleraar van Egbert Nijstad hem voorstelde aan atletiek te
gaan doen. “In de zomer deden we aan atletiek en in de winter waren we aan het turnen. In 1961 werd ik lid en ging
ik mij echt richten op de atletiek.”
Hij was bijna 18 toen hij ging hardlopen. “Ik bleek talent te hebben,
en als je succes hebt, dan drijft het je prestaties omhoog en
wordt de sport steeds leuker.” Op zijn tweeëntwintigste werd
Nijstad Nederlands kampioen veldloop op de tien kilometer van
Lisse. In 1969 won hij het Nederlands kampioenschap op de vijf
en tien kilometer. Door zijn successen werd hij getipt als medaillekandidaat
voor de Olympische zomerspelen in Mexico-stad in
1968 en ook vier jaar later voor de Spelen in München. Wegens
ziekte moest Nijstad verstek laten gaan. Dit betekende niet dat
Nijstad daarna niets meer bereikte. zo liep hij de drie kilometer
tijdens de Europese indoorkampioenschappen in 1972 in Rotterdam
in een nieuw vaderlands record: 7.54.6 minuten. De locomotief
van Dwingeloo, zoals de inwoners van Dwingeloo hem
liefkozend noemden, haalde in zijn carrière 24 nationale titels op
afstanden van 1.500 meter tot 25 kilometer. Ook won hij prijzen
op de weg en op de steeplechase.
Een voedselvergiftiging, opgelopen in zuid-Afrika, zorgde voor
een periode van stilstand. Hij besloot te stoppen met atletiek. De
inwoners van Dwingeloo waren trots op de prestaties van Nijstad
en benoemden hem tot erelid van de atletiekvereniging. Aan het
eind van zijn carrière werd Nijstad zelfs geëerd met een straatnaam
in zijn geboorteplaats: de Egbert Nijstadlaan. “Dat was erg
bijzonder.”
Egbert Nijstad was het gezicht van atletiekvereniging Dwingeloo
(AVD) en is nog altijd lid van de vereniging, ook al is hij naar
Arnhem verhuisd. “Mensen kwamen van heinde en ver om lid te
worden. Mijn gymleraar, Ger van Leeuwen, was een man die ervoor
zorgde dat je echt helemaal gek werd van de atletieksport.
Dat werd ik ook en ik heb er altijd veel voor over gehad.” Van
Leeuwen, de clubcoach van AVD, hechtte veel waarde aan de
veldloop. zijn band met de sport ligt dan ook aan de basis van
de AVD cross, die in 2008 alweer voor de 44ste keer wordt
gehouden.
Egbert Nijstad loopt tijdens de nationale kampioenschappen atletiek
1972 in Kerkrade aan kop op de 5.000 meter. foto: Anefo
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS
25

(ouD-)SporterS
Johan Heins
Geboortedatum 31 juli 1947
Geboorteplaats Havelte
Woonplaats De Schiphorst
Sport Paardensport
Specialisatie Springruiter
Johan Heins is geboren op 31 juli 1947 in Havelte. Op jonge leeftijd bleek al dat hij een band had met paarden. In
het programma ‘Sporthelden van Weleer’ van RTV Drenthe meldt hij zelfs dat zijn eerste woord ‘paard’ is geweest.
Op zijn achttiende werkte hij op maneges in Meppel en Zuidwolde, om uiteindelijk een succesvol springruiter te
worden.
Hij trad in dienst bij Alwin Schockemöhle, waar hij zijn techniek
leerde te verbeteren. Met succes, want hij won de Grote Prijzen
van zuidlaren, Nice, Dublin en Leeuwarden. Vanaf 1973 klom
Heins steeds verder naar de top en werd hij zelfs Nederlands
kampioen. Ook kwalificeerde hij zich voor de Olympische Spelen
van Montreal in 1976.
Eind jaren zeventig waren de beste jaren voor Johan Heins. In
1977 trad hij in dienst bij Leon Melchior, gedurende een periode
van drie jaar won hij samen met het Nederlands team een
gouden medaille tijdens het Europees kampioenschap in Wenen
met zijn paard Seven Valleys. Maar ook individueel werd Heins
Europees kampioen. Uit de volgende zin in het Nieuwsblad van
het Noorden van 25 juni 1977 blijkt dat Heins, ondanks zijn gouden
plakken, nog steeds een nuchtere Drent was: “Johan Heins,
meer ingetogen dan uitbundig, stapte met een brede lach van
het paard om zich te laten fêteren.”
Een jaar later leverde Heins zijn mooiste prestatie ooit. Op het
Wereldkampioenschap in Aken behaalde hij met het Nederlandse
team de tweede plaats. In 1978 stond er dan ook in de krant:
“Alleen dan was er voor Johan Heins nog een mogelijkheid om
als laatste ruiter via een foutloze rit een grandioze apotheose
voor het Nederlands kwartet te realiseren.” Dit lukte echter niet,
maar de tweede plaats op een WK, was voor de Nederlanders
een schitterende prestatie. In totaal won Heins twintig Grote
Prijzen en werd hij tweemaal Benelux kampioen.
26 27
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
Sinds 1991 richt Johan Heins zijn volledige aandacht op het
trainen van springpaarden uit zijn eigen handelsstal.
Johan Heins in actie op Silver Shadow tijdens het
CHIO Rotterdam 1981. foto: Fotopersbureau Dijkstra bv
drie gouden schaatsers
Januari 1971 was het Nederlandse kampioenschap schaatsen. In de top tien staan drie Drentse schaatsers. Jan Bols
werd Nederlands kampioen. Nieuwelingen Piet Kleine en Harm Kuipers stonden op een keurige achtste en tiende
plaats.
jan bolS
Jan Bols had al een wielercarrière gehad voordat hij zich op het
schaatsen ging richten. zijn eerste succes op de schaatsen kwam
toen hij in 1971 Nederlands Kampioen in Amsterdam werd.
Het Nieuwsblad van het Noorden van 11 januari: “De verbluffende
Drent, die (..) alleen nog de recordtijden registrerende
chronometers als tegenstander kent, heeft zijn titel.” Of zoals het
Nieuwsblad later schrijft: “Aan het regime van Ard Schenk en
Kees Verkerk is bij deze titel een einde gekomen.” Schenk legde
de schuld van zijn matige tijd bij zijn kapotte schaatsen neer.
Jan Bols was favoriet voor de Europese kampioenschappen in
Heerenveen later dat jaar. Na de eerste ritten bezette Bols dan
ook de eerste plaats, maar op de 5 kilometer vergat hij te wisselen
en werd gediskwalificeerd. In 1972 haalde hij nog een aantal
successen: de derde plaats op de Europese kampioenschappen
en op de wereldkampioenschappen. Ook nam Jan Bols deel aan
de Olympische winterspelen in Grenoble in 1968 en Sapporo
in 1972. Na deze successen besloot Bols zich volledig op zijn
sportzaak in Hoogeveen te richten. Collega Harm Kuipers heeft
veel goede herinneringen aan Jan Bols. “Van Bols weet ik nog dat
hij erg handig was in het afsnijden van de trainingsronde, terwijl
wij ons uit de naad liepen”, lacht Kuipers.
harM kuiperS
Harm Kuipers was een uniek iemand in de schaatswereld, omdat
hij zijn eigen trainer was en geen deel uitmaakte van de kernploeg.
Naast zijn schaatscarrière studeerde hij Geneeskunde aan
de Rijksuniversiteit Groningen. Hij liet zelfs de Olympische Winterspelen
van 1972 schieten voor zijn studie. In 1974 werd hij
tweede op de wereldkampioenschappen in Inzell. Een jaar later
werd Kuipers wel wereldkampioen allround in Oslo. Ook won hij
in 1974 en 1975 het Nederlands kampioenschap allround.
Na zijn studie is Kuipers hoogleraar bewegingswetenschappen
aan de universiteit van Maastricht geworden. Ook was hij lid van
de Medische Commissie van het IOC. Hij is er van overtuigd dat
doping maar beperkt sportief voordeel oplevert. Hij werd ook lid
van de Internationale Schaats Unie (ISU) en maakte deel uit van
het World Anti-Doping Agency (WADA). Volgens Kuipers is het
in zijn huidige werk een voordeel dat hij op hoog niveau heeft
gesport. “Een succesvol topsporter beschikt over een aantal eigenschappen
die ook voor succes buiten de sport belangrijk zijn.
Hierbij moet je denken aan mentale stabiliteit, stressbestendigheid
en grote mate van zelfdiscipline.” Wat veel mensen nog wel
eens vergeten is dat Kuipers ook nog een goede wielrenner was.
Van 1971 tot 1976 nam hij deel aan amateurskoersen.
piet kleine
In Innsbruck 1976 was het dan zo ver: Piet Kleine won Olympisch
goud op de tien kilometer. zijn coach Leen Pfrommer kon
zijn emoties niet de baas. “(..)Tranen biggelden over Pfrommers
wangen en minutenlang snikte hij het uit op de schouders van
schaatser Van Helden”, stond in het Nieuwsblad van het Noorden
van 16 februari 1976. Kleine won deze Spelen ook nog een
zilveren medaille op de 5 kilometer. In 1976 reed hij bovendien
vier wereldrecords. Op de wereldkampioenschappen in Heerenveen
mocht hij de hoogste trede van het podium beklimmen. Piet
Kleine bleef er zelf redelijk nuchter onder. Dit beaamt ook schaatser
Harm Kuipers. “Piet Kleine vind ik een fantastische sportman
die altijd zichzelf was.”
Drentse topschaatsers in de top 16 van de Nederlandse
kampioenschappen allround in 1971.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
Jan Roelof Kruithof
Geboortedatum 16 december 1936
Geboorteplaats Oosterhaule
Woonplaats Havelte
Sport Schaatsen
Specialisatie Marathon, alternatieve Elfstedentocht
Jan Roelof Kruithof wilde altijd winnen. En dat hij deed maar liefst 11 keer: het winnen van de Alternatieve
Elfstedentocht.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
‘Gouden’ seizoen voor acV
Het elftal van de zaterdagamateurs van ACV in het seizoen 1977/1978 was een van de succesvolste teams in
Drenthe ooit. Hoewel het alweer 30 jaar geleden is, weet menige Drent zich dit ‘sterrenteam’ nog wel te herinneren.
Een terugblik naar het gouden seizoen, waarin ACV maar liefst vier hoofdprijzen wist te bemachtigen.
Kruithof begon zijn sportcarrière als korfballer bij DOS’46 en tijde voorbereid te zijn op een eventuele Elfstedentocht. Helaas
prof- en topamateurteams. Daarom werd het team al snel de
maakte pas op zijn 32ste de gerichte overstap naar de schaats- duurde het tot 1985 voordat er weer een Elfstedentocht werd
naam ‘sterrenteam’ door de media toegedicht. Niet vreemd dat
sport. Jan Roelof Kruithof begon actief met marathonschaatsen gehouden. Door een valpartij tijdens het klunen in Kimswerd
er daarom geruchten de ronde deden dat het team betaald werd
in 1969, toen hij zijn eerste marathon in Den Oever reed. Op 2 en een krampaanval werd Kruithof uiteindelijk twaalfde. Mede
voor hun ‘kunsten’. Wijlen voorzitter Otto Verveld verzekerde het
maart 1974 reed hij zijn eerste Alternatieve Elfstedentocht in het door deze gebeurtenis wordt hij een van de grootste pechvogels
Nieuwsblad van het Noorden in 1977 dat er ‘niet betaald werd’.
Noorse Lillehammer. Hij werd tussen 1974 en 1991 maar liefst onder de schaatsers genoemd. zelfs op zijn 60ste reed Kruithof
“Het enige wat we doen is het uitkeren van de onkostenvergoe-
elf keer winnaar van de Alternatieve Elfstedentocht. Hij won er nog mee met de Elfstedentocht, hij werd toen gedeeld eerste bij
ding binnen de reglementaire bepalingen van de KNVB. Speler
meerdere in Finland en één in Canada. Ook won hij tussen 1969 de toerrijders. Jan Roelof Kruithof bleef een winnaar: hij won
Jan Mennega vertelde onlangs nog dat het succes van ACV als
en 1980 vier van de vijf edities van de Oldambtrit in Groningen, namelijk ook nog viermaal de nationale titel op de wintertriat-
team juist deze spelers lokte. Want welke speler wil nou niet voor
en vestigde een wereldduurrecord.
lon in zijn leeftijdscategorie.
de beste club spelen? Verveld beaamt dit in het eerder genoemde
artikel: “We spelen op hoog niveau zodat er al een bepaalde
In de jaren zeventig gold hij als vrijwel onverslaanbaar op
Opvallend feit: in 1994 vestigde hij in Baselga di Pinè een
aantrekkingskracht is. (..) Alle nieuwelingen, niemand uitgezon-
wedstrijden langer dan 100 kilometer. Maar het liefst wilde hij al record voor de grootste afgelegde schaatsafstand in 24 uur.
derd, hebben zich zelf bij ons gemeld als lid.”
deze overwinningen inruilen voor een zege in de Elfstedentocht. Hij reed in die 24 uren maar liefst 655 kilometer en 700 meter,
Het sterrenteam van ACV won alles.
28 In 1956 en 1963 reed hij deze tocht al, maar was toen nog niet zonder te stoppen. Hij legde ook de meeste rondjes op de
Maar of de spelers nu wel of niet betaald werden, het succes 29
op het hoogtepunt van zijn kunnen. In 1963 kwam hij zelfs te schaats af in 24 uur: 1639 om exact te zijn.
Het begon in 1976 toen ACV terugkeerde naar het hoogste van blauwzwart mocht er zijn. In april 1978 werd het elftal
laat binnen. Op de NOS-site wordt vermeld dat Kruithof de
niveau van de zaterdagamateurs. Dit succes zorgde er een jaar kampioen van de eerste klasse B tegen VVOG uit Hardewijk.
hele zomer trainde in een koelcel van een slachthuis om te allen
later voor dat trainer Peter Koetsier een negental nieuwe spelers Een paar weken later wonnen ze ook nog de bekerfinale tegen
kon verwelkomen bij de blauwzwarten. En dit waren niet de Jodan Boys uit Gouda. En alsof dat niet genoeg was werd het
Jan Roelof Kruithof (links) tijdens de Elfstedentocht van 1985.
Jan Roelof Kruithof als winnaar van de Alternatieve Elfstedentocht.
minste spelers. Jan Mennega, Rolf Veneboer, Ronald Manders en team in juni, binnen slechts tien dagen, zaterdagkampioen
foto: Wout Steensma Photo
foto: Soenar Chamid
Jan Schipper bijvoorbeeld hadden al naam gemaakt bij andere en algemeen amateur kampioen. Deze laatste wedstrijd tegen
Hoogeveen werd bezocht door maar liefst 4500 bezoekers.
Dick Heuvelman schreef later in het Nieuwsblad: “Sjouwer
V.V. eMMeN aV OOK KaMPiOeN!
Postma legde de basis voor deze treffer. Hij bracht Mennega
Ook bij de zondagamateurs had drenthe in de jaren zeventig in kansrijke stelling, maar de topscoorder miste finaal en bofte
een succesvol team. Op het veld van Weber-Germanicus, werd dat de bal voor de voeten van Veneboer terechtkwam. (..) Met
V.V. emmen aV titelhouder van de hoofdklasse B. Het Nieuws- een droge knal passeerde hij Klaster voor de tweede maal: 2-
blad van het Noorden vertelde over de strijd om het algemeen 0.” Behalve alle haalbare prijzen, leverde dit doelpunt het team
landskampioenschap: “Maar liefst 1500 supporters, onder andere ook een zeer bijzondere prijs op: de gouden medaille van de
aangevoerd in 22 bussen, steunden V.V. emmen aV in deze beslissende
wedstrijd tegen Rood Wit. eén punt was voor emmen
stad Assen.
in 1975 genoeg om Rood Wit en het Roosendaalse RBc achter Eén van de sterspelers van ACV is al bijna 30 jaar in dienst bij
zich te houden. Rood Wit vocht voor de winst, maar emmen SportDrenthe! Sportprojectmanager en verantwoordelijk voor
kwam in de 13e minuut van de tweede helft op voorsprong.” personeelzaken, Gerard de Roo, stond tijdens dit seizoen met
daarna: “(..) nadat Walroth vlak na Meijerings openingstreffer de
balans weer in evenwicht bracht (1-1), toen de drentse defensie
nummer 5 achter in het veld.
even ‘zwom’. Rood Wit ontketende daarna ten overstaande van VROeGeR WaS aLLeS BeteR
ruim 4000 toeschouwers pressievoetbal van het zuiverste soort, in mei 2008 stonden een paar van de ‘sterspelers’ met tranen in
maar emmen bleef overeind”, schreef dick Heuvelman in het de ogen aan het rand van het veld. Na maar liefst 32 jaar op het
Nieuwsblad van het Noorden. Met deze eindstand werd emmen hoogste niveau te hebben gespeeld, is het team dit jaar gedegra-
naast kampioen van de hoofdklasse van zondagamateurs, ook deerd. Hopelijk staat er de komende decennia weer een team op
algemeen landskampioen bij de amateurs.
de velden dat het ‘sterrenteam’ van 1978 kan evenaren.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportVereniGinGen

SportVereniGinGen
VaN ZitVOLLeyBaL tOt KRUiSBOOGScHieteN
Gehandicaptensportclub Sc Bartje
Sportclub Bartje uit Assen is in 1959 opgericht door twaalf zitvolleyballers als de Invaliden Sportclub Drenthe. Ze
waren daarmee de eerste Drentse vereniging voor gehandicapten. Sc Bartje zorgt voor diverse recreatieve afdelingen,
maar ook de topsport is erg belangrijk. Zitvolleybal is altijd een belangrijke sport bij Bartje gebleven. Maar in de
periode 1968-1978 waren er nog meer successen en sporten die Sportclub Bartje zo speciaal maakten.
zweMMen
rolStoelMarathon
Jan Meursing wist hier tweemaal een derde plek te behalen.
De jaren zeventig stonden in het teken van vernieuwing. In de Dokter Harm Wiegman (†) was van 1970 tot 1986 voorzitter van Sc Bartje.
In 1977 werd er voor het eerst een rolstoelmarathon uitgezet in Daarnaast werd in de jaren zeventig een afdeling volksdansen
eerste jaren had Bartje een afdeling zitvolleybal en een tafeltennis-
de buurt van zuidlaren. Deelnemers uit het hele land kwamen opgericht en verleende Bartje medewerking aan de open Drentse
afdeling. In 1966 werd er met zwemmen gestart. De zwemlessen
hiervoor naar Drenthe. Het toernooi wordt sinds 1987 in Delden sjoelkampioenschappen.
werden gegeven in het buitenbad van bosbad De Wilg in Assen
gehouden en is inmiddels veranderd in een vierdaags evenement
en later in Westerbork. Met de komst van zwembad De Timp in
met 200 tot 300 deelnemers.
Het mag duidelijk zijn dat Sportclub Bartje veel heeft betekend
Assen groeide het ledenaantal snel. Het grootste succes voor de
voor de gehandicaptensport in Drenthe, en in heel Nederland.
zwemafdeling kwam in juni van 1969, toen Bartje de nationale
internationaal
Met inmiddels 13 zwemafdelingen in Assen, Rolde, Vries en
zwemkampioenschappen voor de Nederlandse Invaliden Sport-
Natuurlijk was Bartje ook een club voor topsporters. In 1975 Smilde, een afdeling zwemles voor jeugdleden, een afdeling
bond (NIS) organiseerde. In De Timp verrasten de sporters vriend
deden Jan Meursing (tafeltennis) en Eltjo Niehof (atletiek) mee waterbasketbal, een jeugdafdeling waterbasketbal, een afdeling
en vijand met geweldige prestaties. zo haalde de pas 18-jarige Piet
aan de 24ste Stoke Mandeville Games, het officieuze wereldkam- zitvolleybal en een afdeling handboogschieten is Bartje al bijna
Makkes uit Delft maar liefst twee seconden van het wereldrecord
pioenschap voor gehandicapte sporters. Dit tweetal en Rina Boer vijftig jaar één van de bekendste gehandicaptensportverenigin-
voor gehandicapten op de 50 meter rugslag af. Het oude record
stond op 40,5 seconden en ging naar 38,4 seconden. Ook vijf
deden in 1976 ook mee aan de Paralympische Spelen in Toronto. gen van onze provincie.
30 andere wereldrecords sneuvelden. Deze prestaties leverden Bartje
goede publiciteit en nieuwe donateurs op.
31
Sportclub Bartje is opgericht door een twaalftal zitvolleyballers.
kruiSbooGSchieten
In 1969 werd de afdeling kruisboogschieten opgericht en werd
Sc Bartje lid van de (valide) Nederlandse Kruisboog Bond. In
1975 kreeg Bartje de kans om het nationaal kampioenschap
20m te organiseren. Meer dan 1000 mensen uit onder meer
Noord Brabant en Limburg kwamen per (extra) trein naar Assen.
Uitbreiding van sporthal De Spreng in Assen betekende een
schietbaan met eigen toiletgroep voor de schutters.
atletiek
Teun Tol zorgde voor de komst van een afdeling atletiek bij
Bartje. Een aantal leden van deze afdeling deed mee aan het
Nederlands kampioenschap in 1975. Rina Boer en Eltjo Niehof
verbeterden Nederlandse records, Jan Hoving won goud en Jan
Meursing zilver. Ook Bartje mocht in die jaren een keer het nationaal
kampioenschap atletiek organiseren, dit vond deels buiten
plaats op de grasvelden bij het Dr. Nassau College in Assen.
taFeltenniS
Bartje organiseerde al jaren nationale tafeltenniskampioenschappen,
onder meer het Nederlands kampioenschap in het
Dr. Nassau College. Bij het 15-jarig bestaan van de vereniging
in 1974 werd er echter voor gekozen om een open toernooi te
organiseren, voor zowel validen als mindervaliden. Meer dan 200
tafeltennissers speelden hun wedstrijden op in totaal 32 tafels.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
40 JAAR SPORT IN DRENTHE

SporteVeneMenten
de BeGiNJaReN VaN de dReNtSe RiJWieLVieRdaaGSe
“ik droomde van 2.500 deelnemers”
“Bij wijze van experiment wordt op 12, 13, 14 en 15 juli een rijwielvierdaagse gehouden over afstanden van 40, 60
en 100 kilometer per dag, waarbij elke dag een andere route wordt gereden.” Dit stond geschreven in het Nieuwsblad
van het Noorden in april 1966. Een terugblik naar de eerste jaren van de Drentse Rijwielvierdaagse.
Initiatiefnemers van de vierdaagse waren de heren W.T. Vleer en deelnemers meer dan het jaar ervoor. Volgens secretaris van de
MultiFunctionele Sporthallen
pas rond 1964 zeker. Het bedrijfsleven en de bevolking brachten
P.H. Hilarides. zij vonden het 200 kilometer lange net van rijwiel- stichting, P.J. Duinkerken, kwam dit mede door: “De hele outil-
Hoewel er voldoende ruimte was om te voetballen en te zwem- gezamenlijk 100.000 gulden bijeen, het bedrag dat nodig was
paden in Drenthe buitengewoon geschikt voor een fietstocht. Gelage, die prachtige fietspaden en het natuurschoon.” Of zoals
men, ontbraken er ‘grote’ sporthallen in Drenthe. Er waren al om een rijksbijdrage te krijgen.
deputeerde Staten van Drenthe vonden dit een goed idee, om zo de Asser brigadier van de politie, P. Kinkel, in 1969 zegt: “Dit is
wel sportzalen waar toernooien werden gehouden. In 1955
meer toeristen naar de provincie te trekken. Daarom verleenden veel mooier dan de TT.” Het aantal deelnemers was in dat jaar
organiseerde handbalvereniging E&O bijvoorbeeld een zaalhand- Assen had al een buitenzwembad, De Wilg, dat in de jaren
zij een bijdrage van 4.000 gulden. Het bleek een gouden idee, alweer opgelopen tot bijna 2500. Het succes was niet alleen te
balwedstrijd in de kleine sporthal aan de Oosterstraat in Emmen. zestig zijn hoogtijdagen kende, maar zowel het geld als de
want in 1967 kwamen er 718 deelnemers naar Drenthe.
danken aan de mooie route en de prachtige natuur, het was
De clubs zelf speelden in Groningen of in andere grote steden bij grote hoeveelheid zwemmers wisten de gemeente er niet van
voor de deelnemers een hele belevenis. ze verbleven in tenten
gebrek aan sporthallen in de provincie.
te overtuigen om vaart achter het plan te zetten. Pas in 1967,
De uitgebreide route stond in de krant van 17 juli 1967 vermeld: bij de standplaats aan de Houtlaan of het Stadsbroek in Assen.
met de komst van de vele werknemers van de NAM, kwam hier
“De eerste route voert de fietsers naar Marsdijk, Loon, Gasteren, Daarnaast kregen ze ’s avonds maaltijden voorgeschoteld door
Daarom werden onder andere De Timp in Assen, Het Vledder verandering in.
via Anloo naar Tynaarlo. (..) De derde route gaat onder andere de leden van voetbalverenigingen Achilles 1894 en Asser Boys,
in Meppel en de sporthal aan de zwembadweg in Hoogeveen
naar zeijen, Westervelde en Nienoord.” Het mag duidelijk zijn en korfbalvereniging ASKO. Tientallen vrijwilligers zorgden voor
gebouwd.
Sporthal en zwembad De Timp ging in 1969 dan eindelijk open.
dat de route de fietsers door de gehele provincie leidde. Toch het stempelen van de kaarten, het inschrijven van deelnemers en
In het eerste jaar kwamen er reeds 222.000 bezoekers naar het
kwamen de meeste deelnemers uit de omgeving van Assen. het beveiligen van de route. “Met alle nodige en enthousiaste
De tiMp
zwembad. En in 1970 verhuisden vele verenigingen naar het
32 “Maar liefst 65% van het aantal deelnemers is afkomstig uit de mensen die hieraan mee willen werken, kunnen we wel tiendui-
Eind jaren vijftig had de Asser gemeenteraad al het plan opgevat complex, waardoor al direct werd gesproken over een tweede 33
drie noordelijke provincies”, stond in het Nieuwsblad van het zend deelnemers hebben”, vertelt voorzitter G. Londo aan het
om een overdekt zwembad te bouwen met daarbij een sporthal. ‘multifunctionele’ sporthal in de provincie Drenthe.
Noorden van 19 juli 1967. Maar er stonden ook toerclubs aan de Nieuwsblad in 1970.
Toch duurde het nog vele jaren voordat dit plan werkelijkheid
start, zoals een club uit Hardegarijp en een uit Den Haag. Dat het
werd. Hoewel er in 1962 al 2,5 miljoen gulden op tafel lag om De zweMbaDweG
een gouden greep was, bleek wel uit de enthousiaste reacties. Of Het succes zet ook in 1970 door. Op 11 juli 1970: “Terwijl de
het plan te realiseren, was de komst van het overdekte zwembad In maart 1970 werd een grote sporthal aan de zwembadweg
zoals T. Oosterloo bescheiden antwoordde in het Nieuwsblad van auto’s zich in files rond het centrum van Assen voortbewogen,
het Noorden: “We kunnen zeggen dat toch zeker tachtig tot ne- hielden de bijna 4200 deelnemers aan de vijfde Drentse Rijwielgentig
procent van het aantal deelnemers enthousiast is over de vierdaagse een feestelijke intocht door de stad, die begon op het
Sporthal De Timp in Assen. foto: kerstvolleybal.nl
fietsvierdaagse.” Of zoals mevrouw J. de Roo in het Nieuwsblad sportpark Stadsbroek.” Voorzitter G. Londo zei: “Het is dan ook
van 21 juli zegt: “De enthousiaste reacties van de fietsers hebben mooier dan ooit geweest: vooral door het schitterende weer.”
gewerkt als een sneeuwbal. zelfs gisteren (terwijl de vierdaagse al Ook ‘bedenker’ Vleer vertelde tevreden aan het Nieuwsblad van
bijna ten einde was) kwamen er nog aanmeldingen binnen.” het Noorden van 11 juli 1970: “Ergens droomde ik van 2500
De enthousiaste bezoekers zorgden een jaar later voor 600 deelnemers.”
De start van de Rijwielvierdaagse van 1979 in Hoogeveen.
foto: Fotopersbureau jan anninga
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
Drukte of geen drukte, het leven gaat door en de stoep moet schoon.
foto: anp / Dick coersen
Nieuwe sportaccommodaties
Sport en bewegen werd in de jaren zestig steeds belangrijker. Met de toenemende welvaart konden meer mensen
lid worden van een vereniging, maar de leden hadden geen plaats om hun sport te beoefenen, daarom kwamen er
multifunctionele sporthallen.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportMarkant

34
in Hoogeveen geopend. Deze werd vooral door leerlingen van
het Menso Alting College (MAC) gebruikt. Daarnaast was het
de thuishaven van de zaalvoetballers en de volleyballers van
Olhaco. In 2005 zou de sporthal vervangen worden, omdat
het gezien de leeftijd niet meer geschikt is voor de huidige
sportbeoefening. Dit is uiteindelijk niet gebeurd, omdat er voor
gekozen is de sporthal aan de zwembadweg op te nemen in het
(her)ontwikkelingsplan van sportpark Bentinckspark.
het VleDDer
In datzelfde jaar, 1970, kwam in Meppel sporthal Het Vledder,
die meteen werd ingewijd door omnivereniging Alcides. zij
organiseerden in de openingsweek een korfbaldemonstratiewedstrijd
tussen Wordt Kwiek uit Jubbega en Asko uit Assen.
Sindsdien is Het Vledder altijd de sporthal van de korfballers van
MEKO’74 geweest, maar ook Koru uit Uffelte, Kios uit Ruinerwold
en DOS’46 uit Nijeveen speelden hier ooit hun wedstrijden.
Vanwege een grote herontwikkeling zal Het Vledder in 2009
gesloopt worden.
kunStijSbaan
Assen veranderde eind jaren zestig in een sportstad van niveau.
En daarbij mocht een kunstijsbaan niet ontbreken. Het plan
voor de bouw van de kunstijsbaan werd aan het einde van de
jaren zestig goedgekeurd. zo stond in het Nieuwsblad van het
Noorden van 24 oktober 1969 geschreven: “De Koninklijke Nederlandsche
Heidemaatschappij heeft het stichtingsbestuur een
afgerond rapport overhandigd ten teken dat de voorbereidende
werkzaamheden klaar zijn. (..) zo zal de toeschouwers accommodatie
groter zijn dan aanvankelijk het plan was. (..) om 11.000
onoverdekte zitplaatsen aan te brengen, 8.000 staanplaatsen
(voornamelijk in de bochten) en 1.100 overdekte zitplaatsen (..)
De 400 meter baan wordt iets breder. Men gaat er van uit om
een 13 meter baan aan te leggen, twee wedstrijdbanen van vijf
meter en een inrijbaan van 3 meter.” Ook kwam er een onoverdekte
ijshockeybaan. Het hoofdgebouw bestond uit onder meer
een restaurant, een winkel, kleedruimten, toilet- en doucheruimten,
kantoren en kiosken.
De bouwtekening van de kunstijsbaan in Assen.
-40
JAAR SPORT IN DRENTHE
Maar liefst twintig Drentse gemeenten hadden financiële steun
toegezegd en meer financiële steun kwam van de Nederlandse
Sport Federatie (NSF). Op 28 november 1969 was in het Nieuwsblad
te lezen: “De stichting Kunstijsbaan Drenthe heeft van de
Nederlandse Sport Federatie 350.000 gulden ontvangen voor
de aanleg van de baan. Financiële bijdragen zijn in de afgelopen
maanden van alle kanten binnengestroomd. Ook particulieren en
het bedrijfsleven tastten flink in de beurs.”
Op 4 december 1969 meldde het Nieuwsblad van het Noorden
dat de ijshockeybaan in januari 1970 geopend zou worden
met een ijsshow en een ijshockeywedstrijd tussen twee sterke
Nederlandse ploegen. “In een KRO programma zal hieraan in
een rechtstreekse uizending aandacht worden besteed.” De
400 meter baan liet, vanwege problemen met de plaatsing van
koelbuizen, uiteindelijk nog anderhalf jaar op zich wachten. De
Assenaren hadden ervoor gekozen om koelbuizen in het zand te
plaatsen, terwijl Deventer hierover juist geklaagd had. Dit omdat
de koelbuizen geen continue gladheid van de ijsbaan zouden
kunnen garanderen. Heerenveen had er daarom voor gekozen de
koelbuizen in het beton te plaatsen. Assen besloot daarop zware
drainage onder de zandlaag aan te brengen, waardoor de grondwaterstand
kon worden beheerst. Het plaatsen van koelbuizen
in beton zou 600.000 gulden meer hebben gekost. Ook bleek
in die tijd dat de oude tribune van het TT Circuit naar de ijsbaan
verhuisde. Daarnaast kwam er een tribune die omgedraaid kon
worden, zodat deze ook voor de ijshockeybaan gebruikt kon
worden.
Op 15 november 1971 was het dan zo ver. Topschaatser Jan Bols
opende de ijsbaan en wist tijdens de schaatswedstrijd, na de opening,
beslag te leggen op winst van zowel de 500 meter als de
1.500 meter. Daarmee eindigde hij tijdens deze speciale openingswedstrijd
op de eerste plaats, vlak voor die andere bekende
Drentse schaatser, Harm Kuipers.
1968-1978
1978-1988
1988-1998
1998-2008
40 JaaR SPORtdReNtHe
35

In bloei
1978-1988
In het jaar 1979 werden de inwoners van Drenthe, net als in
2008 (TT Circuit), geconfronteerd met geluidshinder, gelet op
de nota ‘Geluidshinder opleverende recreatievormen in Drenthe’.
De sportraad had toen nog een werkzaam aandeel in het
tot stand komen van de nota. Die rol heeft de rechtsopvolger
van de Sportraad Drenthe, SportDrenthe, tegenwoordig niet
meer.
Het eerder genoemde project Sportieve Recreatie leverde
niet alleen vier nieuwe medewerkers bij de Sportraad
op, maar hielp bovendien 20 recreatiesportleiders aan
werk in het kader van een Werk Verruimende Maatregel
(WVM). de Kaderwet Specifiek Welzijn, als initiatief
van de rijksoverheid voorloper van huidige projecten
als Breedte Sport impuls (BSi) en Buurt Onderwijs
Sport (BOS), was ook gericht op werkgelegenheid en
stimulering van sportdeelname. Ook daaraan hadden de
sportraadmedewerkers de handen vol. de activiteiten
met een vertegenwoordiger van het toenmalige ministerie
van cRM met de invulling, begeleiding en evaluatie
belast was.
de nieuwe organisatie ontwikkelde een pakket werkzaamheden
waarmee men in de volgende jaren volop
uit de voeten zou kunnen. Naast de ‘normale’ interne
taken ging de aandacht vooral uit naar sporttechnisch
kader, administratief organisatorisch kader, competitiezaken,
ledenadministratie, secretariaats- en financiële
werkzaamheden voor provinciale bonden, contacten
met plaatselijke overlegorganen, recreatiesport/sportieve
recreatie, spelotheek, sport voor ouderen, jeugdsport,
onderwijs- en schoolsport, gehandicaptensport, sportgezondheidszorg,
et cetera.
Financiering van dit omvangrijke pakket werd mogelijk
door bijdragen van bonden, gemeenten, het ministerie
van cRM, de Stichting Nationale Sporttotalisator,
Stichting StK, de provincie drenthe en het Huis van de
Sport. Belangrijk was dat de spelotheek voor een groot
deel zorgde voor dekking van eigen kosten. Officiële
oprichting van de dSF vond plaats op 15 december
1983. in 1984 was de begroting van de dSF voor enkele
leden van de Provinciale Staten van drenthe aanleiding
voor het maken van notities. de kritische statenleden
vroegen zich een aantal dingen af:
• Waarom is de bijdrage van de gemeenten zo laag?
• Waarom betalen de bonden zo weinig?
• Hoe staat het met de herstructurering?
op 1 december 1978 werd het tienjarig bestaan van de Sportraad Drenthe gevierd in het
Het bestuur van de sportraad stak in 1980 veel energie
toen vermaarde asser bellevue, overigens zonder uitbundige festiviteiten, maar wel met een
in het ontwikkelen van plannen om te komen tot een
receptie. in dat jaar werd begonnen met de invulling van een tweejarig werkplan dat ambitie
Sport Service centrum in Beilen. Pas tegen het einde
uitstraalde.
van het jaar kwamen gunstige berichten door: voor de Vragen waar een afdoend antwoord van de zijde van
bouw van het centrum, begrote kosten 2.4 miljoen gul- de dSF op kwam, dat echter niet kon voorkomen dat
den, mochten de bestuurders in ieder geval rekenen op provinciale bezuinigingen werden afgekondigd. de dSF
subsidies van het ministerie van cRM en van de Sport- moest in dat jaar 120.000 gulden bezuinigen.
in het werkplan werden de alsmaar toenemende activi- die in dit jaar werden ontwikkeld waren niet het altotalisator.
Het echte werk kon dus eindelijk beginnen.
teiten opgesomd: landelijke, provinciale en gemeenteleenrecht van de Sportraad drenthe. collega-sportraden
perSoneelSbeStanD
lijke adviesfunctie, kaderactiviteiten, medische begelei- in het land mochten eveneens actief deelnemen aan de
Het jaar daarop stond dan ook geheel in het teken van intussen was het personeelsbestand van de dSF beding,
adviesfunctie accommodatie, sportstimulering en invulling van alle plannen die op hen af kwamen. de
de bouw van het Sport Service centrum, maar ook de hoorlijk gegroeid. Op 1 januari 1984 bedroeg het aantal
stimulering gehandicaptensport. taken waar de sport- Sportraad drenthe kon evenwel van zichzelf zeggen dat
ombouw van de Sportraad drenthe naar de drentse werknemers in dSF-verband 21. de mannen en vrouraad
in de volgende twee jaren de handen vol aan zou zij, met name in het noorden, voorop liep in een aantal
Sport Federatie (dSF) vroeg veel energie. de discussiewen waren verdeeld over alle sectoren van het werk-
hebben. duidelijk werd dat de sportraad aan het budget opzichten. Zo functioneerden in drenthe het Huis van
nota ‘Op weg naar de dSF’ beheerste in 1981 voor een veld. Het waren ook deze werknemers die op 23 maart
van 290.000 gulden van de provincie drenthe niet vol- de Sport en het Sport Medisch adviescentrum (SMa)
belangrijk deel de agenda van de bestuursvergaderingen. 1984 getuige waren van de opening van het prachtige
doende zou hebben, vooral niet omdat veel uitvoerend eerder dan elders.
Gemakkelijk waren die discussies niet. Moest de dSF Sport Service centrum drenthe in Beilen door de
werk te wachten stond in het kader van de arbeidsplaat-
wel een adviesorgaan van de overheid worden? Moet toenmalige gedeputeerde en latere burgemeester van
senplannen als ‘iSP (integraal Structuur Plan) Noorden opheFFinG
het Meer Bewegen voor Ouderen (MBvO) onderdeel assen, d. (dineke) van as-Kleiwegt. in dit fraaie ge-
des Lands’. in de begroting werd dan ook een splitsing die voorlopersrol bleek ook in 1980 toen in het kader
worden? en moeten de SMa’s zelfstandig blijven? Zo bouw gedijde de dSF voorspoedig, maar toch waren er
van de werkzaamheden aangebracht. Sportieve recre- van iSP/StK 12 sportleiders werden aangesteld bij ver-
maar enkele prangende vragen waarop in de loop van al snel tekenen die er op wezen dat de financiering van
atie, gehandicaptensport, sporttechnisch kader en Huis enigingen in drenthe en de sportraad in samenwerking
dat jaar een antwoord moest komen. in mei van 1981 de accommodatie op den duur wel eens een probleem
36 van de Sport kregen extra aandacht. in de loop van het
kwam het eindvoorstel voor een geherstructureerde zou kunnen worden. Ook de opstelling van de bonden, 37
project kwamen daar werkgelegenheidsprojecten als
dSF op tafel. Het doel was één organisatie die een parti- waarvan het personeel in dienst kwam van de dSF –het
Sportieve Recreatie (SR) bij. Het aantal medewerkers Elke gemeente in Drenthe leverde een financiële bijdrage per inwoner. Zo
culier stempel kreeg, belangenbehartiger van de bonden Huis van de Sport werd per 1 januari 1985 opgeheven–
nam in deze jaren gestaag toe. We schrijven 1979, het ook de toenmalige gemeente Gieten.
was en diensten verleende aan de aangesloten leden. de was na aanvankelijk enthousiasme na verloop van tijd
jaar waarin meer opmerkelijke zaken de revue passeer-
herstructurering betekende de officiële opheffing van minder positief. in 1985 maakte de provincie bekend
den. Zo werd intern de zoveelste poging ondernomen
de Sportraad drenthe, de Stichting Gehandicaptensport dat er in het vervolg minder geld beschikbaar zou zijn
om te komen tot een infobulletin. communicatie en
Public Relations (PR) werden immers steeds actueler,
vooral toen in dat jaar gestart werd met de spelotheek.
drenthe, het Huis van de Sport en de Stichting StK. en dat naast de invoering van de 38-urige werkweek
Later een mooie bron van inkomsten voor de sportraad.
Het Sport Service Centrum aan de Eursingerweg in Beilen, waar de
sportraad van 1983 tot 1996 domicilie hield.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

alleen nog banen voor 32 uur zouden worden gesubsidieerd.
Bovendien werd een korting op de bruto salarissen
toegepast omdat de provinciale regeling moest worden
gevolgd. daarmee waren in feite de eerste voorzichtige
bezuinigingen aangekondigd en dreigde de dSF weer
te belanden in een situatie die door de jaren heen zo
herkenbaar was geworden: opbouwen en bezuinigen.
toch viel de schade aanvankelijk nogal mee. dat kwam
vooral omdat het Sport Service centrum op volle toeren
draaide met niet minder dan 40 mensen, in dienst
bij de dSF en afkomstig van de deelnemende bonden
KNVB, NHV, KNKV, KNZB, NBB, KNLtB, KNGV en
NeVoBo.
BOKKIE
Het heeft enige tijd geduurd, maar daar was ie dan: BOKKIE,
het blad van de eerste echte personeelsvereniging BOK (Bevordering
Onderlinge Kontakten) voor het personeel van de DSF.
Daarmee zou een grote behoefte zijn ingevuld. Helaas kenden
de vereniging en het blaadje niet zo’n heel lang leven. Na korte
tijd van ‘hortend en stotend’ actief zijn moesten de personeelsleden
weer op een andere manier kennisnemen van de ‘leuke’
dingen in de werkomgeving zoals de Sinterklaasviering, het
borreluurtje, de dropping en het volleybal. Maar BOKKIE was
het proberen waard geweest! Voor de externe contacten zag
SPORT MEDIO het levenslicht, maar deze communicatiebron
legde uiteindelijk door geldgebrek het loodje.
Verwoede pogingen werden nog ondernomen om het
personeel dat in het kader van MBvO les gaf onder te
brengen bij de Stichting StK, maar Opbouw drenthe
stak daar een stokje voor.
aanSprekenDe eVeneMenten
een vergelijking met de periode 1998-2008, waarin
grote evenementen als het WK atletiek voor gehandicapten
en de start van de Vuelta (de Ronde van Spanje),
werden binnengehaald, dringt zich op als in 1985 de
toenmalige commissaris van de Koningin, a.P. Oele,
wil dat de dSF aansprekende evenementen naar drenthe
haalt. in latere jaren zou dat ook gebeuren, ook al
was de dSF meestal niet alleen verantwoordelijk voor
de organisatie.
duidelijk was evenwel dat de dSF qua aanzien als
organisatie in de lift zat en dat bleek ook wel uit de ontwikkelde
activiteiten. een overzicht van die ontwikkelingen:
in het najaar van 1985 vroeg een discussie over de posi-
tie van de Stichting StK de aandacht. Overigens was dit
een landelijk probleem, waarbij de rol van de stichting
van (wel of niet oneigenlijke) werkgever (voor sportleiders
die bij verenigingen werken) discutabel werd geacht.
tot op de dag van vandaag is er nog geen definitief
uitsluitsel over dit ‘fenomeen’ afgekondigd.
nieuwe lanDelijke beweeGactie
evenals in eerdere jaren werd in 1986 weer een landelijke
beweegactie georganiseerd, waarin drenthe
natuurlijk niet ontbrak. de dSF tekende ook nu voor
de organisatie van ‘Sport, zelfs ik doe het’. Jeugdsport,
sport overdag, een ‘doemanifestatie’, de jeugdsportpas
en plaatselijke stimuleringsprojecten markeerden deze
nieuwe actie, die voor volop werk bij de dSF zorgde.
meenten (3.400), provincies (300) en landelijk (50). Ook
drenthe zou zijn deel moeten krijgen. Helaas is het
nooit tot uitvoering van deze mooie plannen gekomen.
de intenties waren er, maar het benodigde geld niet.
Het tegenovergestelde dreigde zelfs te gebeuren, want
de arbeidsplaatsen iSP/StK/aOK werden afgebouwd.
Het betrof personeel van de bonden en vijf medewerkers
van de dSF. Het jaar daarop werd een andere zorgelijke
inschatting jammer genoeg werkelijkheid, toen de
provincie een ombuigingsbeleid aankondigde.
Er werd met name door de bonden veel gebruik gemaakt
VOLOP ACTIVITEITEN
De bomen leken tot in de hemel te groeien, in die latere tachti-
van de vergaderruimten, die tegen betaling konden worden
ger jaren. De DSF telde 28 ‘eigen’ medewerkers en 14 bonds-
gehuurd. Een inventarisatie leert dat in het eerste jaar na de • de dSF voegde een nieuwe taak aan het dienstenpak-
in dit jaar vond de oprichting plaats van de Werkgemedewerkers. De onderwerpen waar men zich onder meer
opening van het Centrum 875 vergaderingen en besprekingen ket toe: de audiovisuele afdeling.
vers Organisatie in de Sport (WOS) waarvan de dSF lid mee bezighield waren: sport overdag, jeugdsport/schoolsport,
werden gehouden, 45.000 kopjes koffie werden geschonken en • de eerste computers werden geïnstalleerd.
werd. deze oprichting sloot aan bij de toen algemeen sport en minderheden, 35-plussers, vrouw en sport en spelo-
8.000 “flesjes fris” werden genuttigd.
• Het arbeidsplaatsenplan iSP Noorden des Lands
heersende gedachte dat de sport professioneler moest theek-uitleen. Het activiteitenprogramma zag er tevens overvol
maakte de aanstelling van 18 mensen bij de dSF, de
worden georganiseerd. de Beraadsgroep Professionalise- uit met onder andere: triatlon, rolstoeltennis, rolstoelbasketbal,
de herstructurering had er ook toe geleid dat de Stich- bonden en de gemeenten mogelijk.
ringsvraagstukken in de Sport (BPS), met als voorzitter rijwielvierdaagse, voetbal voor mensen met een verstandelijke
ting StK gelieerd werd aan de dSF. de stichting, die • Gepoogd moest worden om de Paralympics ’92 naar
de drentse (toen) oud-gedeputeerde Huizinga, vond dat beperking, bowling en goalbal voor mensen met een visuele
onder andere tot doel had de loonadministratie te
drenthe te halen. Mocht dat niet lukken, dan zouden
er op alle niveaus in de sportwereld plaats moest zijn beperking. Daarnaast bleef het bestand van de Stichting STK
verzorgen van verenigingen, waarvan een deel van het de Wereldspelen 1990 daarvoor in de plaats moeten
voor beroepsarbeidskrachten. Het zou moeten gaan om groeien. zo waren er op dat moment 125 verenigingen en 163
38 technisch kader op de loonlijst van de stichting stond, komen.
de invulling van in totaal 3.750 arbeidsplaatsen bij ge- sportleiders (trainers) ingeschreven.
39
groeide. aanvankelijk waren de gymnastiekverenigin- • de Stichting Gehandicaptensport drenthe werd opgegen
de belangrijkste participanten. in de nieuwe conheven, maar de werkzaamheden gingen door onder de
structie traden ook verenigingen uit andere takken van vleugels van de dSF.
sport toe. in 1984 bedroeg het totaal aantal aangesloten • Het project Sportstimulering werd toegewezen waar-
verenigingen 120 en het aantal sportleiders 154. Zij
door extra aandacht aan woonwagenbewoners kon
waren behalve uit de gymnastiek afkomstig uit tennis, worden besteed.
judo, voetbal, badminton en volleybal. Uiteraard ging • Voor het eerst werden bonden gepolst over de belang-
het hier om betaalde functies.
stelling voor een provinciaal sportgala.
Bloemen voor mevrouw Van As-Kleijwegt bij de opening van het Sport
Service Centrum. Ook op de foto de heren H. Schuurman, voorzitter van
de DSF, en bestuursleden J. van Driel en B. Vos.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

proVinciale beStuurDer
daarom was ze er ook trots op dat ze op 23 maart 1984 dachten zichzelf wel te kunnen redden.”
probleMen
GoeDe toekoMSt
de openingshandeling mocht verrichten van het Sport Ook vindt de vroegere sportgedeputeerde (Van as
Het ging na verloop van tijd dus niet goed met het cen- Het Sportdrenthe van nu kan het zich volgens Van
Service centrum in Beilen. Nu, bijna 25 jaar later, beheerde die portefeuille van 1982 tot 1987) het nog
trum. Bezuinigingen speelden een rol, de bonden wil- as niet veroorloven af te wachten. “de samenleving
praat ze nog met voldoening over die daad van toen, steeds jammer dat de Stichting StK (Sport technisch
den weer zelfstandig verder en ook interne problemen is veranderd en je zult daar als sportorganisatie ook in
alleen moet ze constateren dat het met haar profes- Kader) vertrok uit de boezem van de Sportraad drenthe/
dienden zich aan. Van as: “als men in de politiek lucht moeten investeren. Sport is een maatschappelijke factor
sionaliseringsplannen niet geworden is wat ze er van dSF. “deze stichting stond met haar werkzaamheden
krijgt van problemen bij gesubsidieerde instanties is van belang geworden en hoewel ik denk te weten dat
had verwacht. “de sport is een andere kant op gegaan, voor verenigingen en technisch kader met de voeten
dat vaak een reden om te gaan snijden. Kennelijk is dat Sportdrenthe zich daarvan bewust is, kan ze geen mi-
gedwongen door het ontbreken van het benodigde geld, middenin het cement van de sportsamenleving. daar
ook gebeurd bij de sportraad. Het gebeurde overigens na nuut achterover leunen. desondanks zie ik een goede
en omdat de maatschappij andere eisen is gaan stellen had in het verband van het Huis van de Sport/Sport
mijn ambtsperiode, toen Ryan Schepers de functie van toekomst voor de organisatie. als oud-burgemeester
aan sportbeoefening.”
Service centrum veel meer uit gehaald kunnen worden.
(sport)gedeputeerde had overgenomen. ik heb me er na- van assen vind ik het jammer dat ze niet in assen
Maar helaas, het mocht niet zo zijn.”
tuurlijk verder niet meer mee bemoeid. Maar uiteraard gehuisvest is. in het bestuurlijk centrum van de provin-
belanGen
heb ik de hele gang van zaken wel betreurd.”
cie horen naar mijn idee alle provinciale organisaties
toch vindt Van as het nog altijd jammer dat het met Dineke van As-Kleijwegt … subtiel onderhandelen.
thuis. Bovendien manifesteert assen zich steeds meer
het Sport Service centrum niet de goede kant op gegaan
dineke van as heeft dan ongetwijfeld haar verdiensten als (top)sportstad. ik ga er van uit dat evenementen als
40 is. Misschien een kleine smet op het blazoen van het
gehad voor de provinciale sport, zelf zwaait ze vooral de Vuelta hun uitstraling niet zullen missen. topsport 41
40-jarige Sportdrenthe, aan de andere kant ook niet ver-
lof toe aan haar voorganger, daan Huizinga. “die kon brengt ‘schwung’ in de breedtesport en... werk voor
wonderlijk want bonden weten doorgaans zelf heel goed
zich met veel enthousiasme sterk maken voor de sport organisaties als Sportdrenthe!”
wat ze moeten doen. daarom zegt dineke van as ook:
in drenthe en wat hij los gemaakt heeft verdient aller
“Om alle kikkers in één kruiwagen te krijgen moet je
heel subtiel te werk gaan. er staan altijd grote belangen
op het spel. Bonden laten zich niet zo gemakkelijk
overtuigen.” dat het daarbij vaak niet om essentiële
dingen gaat is ook een bekend fenomeen. “Hoe dikwijls
ging het niet meer en niet minder om de vraag over
hoeveel vierkante meters men zou kunnen beschikken
in het centrum. Mede dankzij onze eerste provinciale
sportambtenaar, Wim admiraal, die het klappen van de
zweep kende vanuit zijn eigen Sportraad-periode, hebben
we die hobbels kunnen nemen.”
waardering.”
Geen wanklank
Over de eerste jaren van het functioneren van het
centrum waren de geluiden positief. Van as: “ik had de
indruk dat het leuk ging. er vielen nauwelijks of geen
wanklanken te horen. de ‘schwung’ zat er goed in.”
toch ontbrak het bij de bonden aan de optimale wisselwerking
die dineke van as voor ogen had: “ik wilde
heel graag dat de bonden met elkaar om tafel gingen
om beleidsideeën uit te wisselen, maar dat is er helaas
nooit van gekomen. Van de noodzaak om te komen tot
een bepaalde vorm van professionalisering, die ik noodzakelijk
achtte om op verantwoorde wijze training te
kunnen geven, is niet veel terecht gekomen. de bonden
DINEKE VAN AS-KLEIJWEGT KIJKT TERUG OP ‘SUBTIEL’ ONDERHANDELEN
“Begin van professionalisering”
ze zag het Sport Service centrum in beilen als dé weg naar een goed geprofessionaliseerde
sportwereld. “alles onder één dak”, dat was wat Dineke van as-kleijwegt in haar bestuurlijke
periode als (sport)gedeputeerde van Drenthe als ideaal voor ogen had.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

het beStuur
dat werkwoord staat methoofdletters in zijn sportalwerking niet zoveel sprake was, opereerde men toch
eiGen weG
bij het realiseren van de verschillende plannen. er zijn
manak geschreven en in feite is hij in alle jaren die hij vanuit een gezamenlijk onderkomen. tot 1987, toen
Henk Praas was als bestuurslid mede verantwoordelijk gewoon te weinig vrijwilligers die ervoor kunnen zor-
meeloopt in de (korfbal)sport -en dat zijn er onderhand zich de eerste scheurtjes in het samenwerkingsverband
voor de gang van zaken, maar kon, ondanks de vele gen dat de verenigingen monter de toekomst in kunnen
al heel veel- niet van opvatting veranderd: samenwer- met de dSF aankondigden. Praas wil daar niet veel over
gesprekken die hij met diverse verantwoordelijken kijken. Meestal beperkt de inbreng van vrijwilligers
ken is nodig, want “we moeten in de sport samen sterk kwijt, maar hij denkt dat de knelpunten die zich binnen
voerde, het tij ook niet keren. de dSF ‘ontspoorde’ en zich tot het ‘wedstrijdgedoe’ en is men niet in staat een
staan”.
de personeelsorganisatie van de dSF aandienden en de
uiteindelijk gingen de bonden in 1988 weer ieder hun toekomstbeeld te vormen. Sportdrenthe is een organi-
financiën uiteindelijk een doorslaggevende rol hebben
eigen weg, zij het wel vanuit het Sport Service censatie die dat beeld wel zichtbaar kan maken. Professio-
eFFiciënter
gespeeld. Praas: “Het was een hectische periode waarin
trum. in 1994 werd de laatste stap gezet: de admininele ondersteuning wordt voor de verenigingen steeds
daarom juichte alles in hem toen vijf sportbonden in de dSF veel voor de kiezen kreeg. Veel werk en uiteinstratieve
medewerkers kwamen weer in dienst van hun belangrijker!”
1977 besloten het Huis van de Sport vorm en inhoud delijk ook nog flinke bezuinigingen. tegen die ontwik-
eigen bond. Men was terug bij af.
te geven. een samenwerking die alom werd bejubeld. kelingen waren we met elkaar niet voldoende opgewas-
Henk Praas praat vanuit een geweldige brok sporter-
Profiteren van elkaars kennis en gebruikmaken van sen en dus liep het verkeerd af.”
Henk Praas betreurt dat eigenlijk nog altijd. Vanuit zijn varing. Niet alleen maakte hij vanuit zijn korfbalach-
gezamenlijke faciliteiten. een efficiëntere werkwijze
eigen ‘samen staan we sterk’-gedachte was en is hij nog tergrond deel uit van het dSF-bestuur, maar ook was
was haast niet te bedenken. in een gebouw naast de
steeds een groot voorstander van samenwerking, ook hij van 1975 tot 1987 voorzitter van het noordelijk
42 drenthehal in Beilen kreeg die samenwerking gestalte. Henk Praas … samenwerken is een stuk aangenamer.
met organisaties als Sportdrenthe. Praas is zelfs van korfbaldistrict. Nog langer was hij voorzitter van zijn 43
de sportraad, hoewel betrokken bij het proces, keek
mening dat die samenwerking nu nog sterker moet zijn grote liefde, aSKO. Met een kleine onderbreking is hij
toe vanaf een steenworp afstand: vanaf de andere kant
en dat gelukkig ook is. “We kunnen als sportbonden 30 jaar voorzitter geweest van deze gerenommeerde
van de drenthehal. Vanuit barakken, waarin men toen
gewoon niet meer zonder Sportdrenthe. Hoe moeten asser club. Nog sterker: hij was in 1956 zelfs een van
gehuisvest was. Het was geen wonder dat het denkpro-
we anders al die projecten, die op ons afkomen, uitvoe- de oprichters van aSKO. als je dan nog geen recht van
ces werd voortgezet: die kleine afstand moest ook nog
overbrugd worden. en dus werden de koppen definitief
bij elkaar gestoken toen het spiksplinternieuwe Sport
Service centrum in Beilen in 1984 was gerealiseerd.
een prachtige accommodatie, die volop mogelijkheden
bood om met één gezicht de sportwereld in te kijken.
Het oude Huis van de Sport werd weer opgeheven en
het personeel van de bonden kwam op de loonlijst van
de dSF.
ren? We hebben behoefte aan advies en ondersteuning spreken hebt…
aanGenaMer
Henk Praas weet zich dat nog prima voor de geest te halen:
“als één grote sportorganisatie naar buiten treden
bij de benadering van provincie, gemeenten, bonden
en verenigingen, dat zou ons als sport sterk maken.
Bovendien kregen we als bonden de gelegenheid volop
te profiteren van de gezamenlijke faciliteiten, die de
uitvoering van de administratieve werkzaamheden een
stuk aangenamer maakten.”
in de jaren daarna verliep de onderlinge samenwerking
naar wens. KNVB, NHV, KNKV, KNZB, NBB, KNLtB,
KNGV en NeVoBo hadden hun draai gevonden en hoewel
er volgens Henk Praas van beleidsmatige samen-
HENK PRAAS HEEFT SAMENWERKEN HOOG IN HET VAANDEL
“We kunnen niet zonder SportDrenthe”
henk praas moet even diep nadenken als hem wordt gevraagd hoe het huis van de Sport
binnen het bestel van de Sportraad Drenthe/DSF in de tachtiger jaren van de vorige eeuw
gestalte kreeg. De noordelijke korfbalnestor kan evenwel maar één goede reden bedenken:
samenwerken.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

het beStuur
JAN VAN DRIEL WAS LIEVER IN HET SPORT SERVICE CENTRUM GEBLEVEN
“Helaas weg uit Beilen”
jan van Driel en zijn Drentse knVb hebben er alles aan gedaan om in de eerste helft van de
jaren negentig in het fraaie Sport Service centrum in beilen te kunnen blijven, samen met de
Drentse Sport Federatie en andere bonden.
de omstandigheden waren echter teveel in hun nadeel kende voor Jan van driel ook het einde van een periode
de bouw en opening van het Sport Service centrum al elders gevonden hadden. de dSF vertrok uiteindelijk
om die plannen ook daadwerkelijk te kunnen verwe- waarin hij bestuurlijk het een en ander meemaakte. Van
door de toenmalige gedeputeerde en later burgemeester naar assen, waar onderdak werd gevonden bij welzenlijken.
Uiteindelijk vertrok de voetbalbond naar driel: “de eerste jaren, van 1980-1983, waarin ik voor-
van assen, dineke van as-Kleijwegt. Voor Van driel zijnsorganisatie StaMM.
Heerenveen en bleek het ook voor de dSF onmogelijk zitter was van het Huis van de Sport, verliepen goed.
was de organisatie van de openingsdag een dankbare
om het pand aan de eursingerweg in Beilen aan te de samenwerking met de andere deelnemende bonden
klus, zoals hij later met succes verantwoordelijk was Jan van driel betreurde het vertrek uit Beilen, maar was
houden. Jan van driel, dit jaar 30 jaar bestuurlijk actief was prima te noemen, ook al bleef die samenwerking
voor aanzienlijk grotere klussen bij de KNVB.
aan de andere kant realist genoeg om te erkennen dat
binnen de KNVB in belangrijke (voorzitter district beperkt tot het gebruikmaken van gezamenlijke facili-
juist zijn eigen bond niet afhankelijk was van samen-
Noord) en aansprekende functies, betreurt het vertrek, teiten. Beleidsmatig ging iedereen zijn eigen weg. toen
Van driel werd in het nieuwe dSF-bestuur secretaris en werking met andere bonden en de dSF. “Wij konden
maar moet toegeven dat hij het vertrek niet had kun- we in 1983 overstapten naar de dSF en het Huis van de
vice-voorzitter en hij beleefde vooral in de eerste jaren ons zelf wel redden, maar we hebben ook nooit bewust
nen tegenhouden. “We hebben er echt alles aan gedaan, Sport werd opgeheven, kregen we een andere situatie.
veel plezier aan het in samenwerkingsverband functio- spelbreker willen zijn. Het ‘alles onder één dak’-idee
maar in die tijd speelde de reorganisatie van de KNVB We vestigden ons in het spiksplinternieuwe Sport Serneren.
Van driel: “er was in de beginjaren tachtig veel sprak mij altijd wel aan. daarom is het zonde dat de
in al z’n hevigheid en zowel Groningen, drenthe als vice centrum en het personeel van de bonden kwam in
geld en dus kon het centrum zich goed ontwikkelen, zaak uiteen gevallen is.”
Friesland wilde het noordelijke districtskantoor graag dienst van de dSF. Samen in één gebouw, dat was wat!”
ook qua exploitatie. de samenwerking met de dSF liet
binnenhalen. daarbij werden soms kosten noch moeite Van driel bewaart vooral plezierige herinneringen aan
niets te wensen over, ook al bleef die samenwerking be- VereniGinGSonDerSteuninG
44 gespaard. Uiteindelijk werd gekozen voor het Heerenperkt
tot facilitaire dienstverlening. inhoudelijk hadden Van driel heeft nauwelijks nog functionele contacten 45
veense abe Lenstra Stadion en ik moet zeggen dat ik
we geen contacten met de dSF.”
met Sportdrenthe. als echte bonds- en verenigingsman
met die keuze achteraf geen moeite heb.”
Jan van Driel … alles geprobeerd om ‘Beilen’ te behouden.
heeft hij andere ideeën over de besteding van ‘sportgeld’
Geen Spelbreker
van de overheid. Hij juicht het echter desondanks toe
reorGaniSatieS
Vier jaar na de opening werden de eerste haarscheurtjes dat zijn bond op het gebied van verenigingsondersteu-
dat het vertrek van de KNVB de oorzaak was van de
in het ‘bondengebouw’ zichtbaar. in 1994 gingen de ning nog frequent adviezen uitwisselt met Sportdren-
‘ontmanteling’ van de dSF in het Sport Service cen-
bonden door de geschetste ontwikkelingen zelfstandig the, dat op haar beurt helpt bij de ondersteuning van
trum in Beilen, wil Van driel graag ontzenuwen: “Bijna
verder in het oude pand tegenover het Sport Service voetbalverenigingen. Van Van driel mag dat best nog
alle ingezeten bonden werden geconfronteerd met een
landelijke reorganisatie. Zo vertrok de tennisbond naar
Zwolle en later Meppel en vestigde de volleybalbond
zich in aduard. er bleef dus niet zo veel meer over in
Beilen. Gezamenlijk konden de overblijvende organisaties
en de dSF de exploitatiekosten van het centrum
niet meer dragen en bovendien kreeg de dSF te maken
met forse provinciale bezuinigingen. aan sluiting van
het centrum was dus niet meer te ontkomen, hoe jammer
dit ook was.”
centrum, zij het dat de KNVB en de NeVoBo hun heil een poosje zo blijven.
Mooie plannen
en dat terwijl er aanvankelijk nog zulke mooie plannen
waren gepresenteerd door de gemeente. Beilen zou een
soort Klein Papendal moeten worden, een sportcentrum
met veel faciliteiten voor alle sporters in Noord Nederland.
Het kwam er niet van, de plannen verdwenen in
de la om er nooit meer uit tevoorschijn te komen. en
dan te weten dat de ruimte ervoor nog steeds aanwezig
is…
Ontmanteling van het Sport Service centrum bete-
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

het beStuur
VerzaMelpunt
als charme van de Sportraad drenthe noemt Martin
Koerts de vele onderwerpen die in het bestuur op tafel
kwamen. Koerts: “de sportraad was een verzamelpunt
BONDSMAN MARTIN KOERTS MIST NU SAMENBINDENDE WERKING
“Impulsen en toekomstvisie”
Martin koerts had als cursusleider van het koninklijke nederlandse Gymnastiek Verbond
(knGV) al iets met kaderwerk. Daarom stapte hij in het begin van de jaren zeventig van
de vorige eeuw graag in de Stichting Gymnastiekleiding norg (in de volksmond Stichting
lanjouw).
toen Sportraad drenthe-directeur Martin Mallon hem van veel informatie. Je kunt wel menen dat de regionale
man is Koerts daarover toch wel enigszins teleurgeproblematiek een dwarsverbinding met Sportdrenthe
vroeg om mee te helpen een provinciale Stichting Sport bonden diezelfde informatie nu van hun nationale bond
steld. “Sportdrenthe en ook de andere sportraden niet verkeerd zijn. Misschien zou Martin Koerts als
technisch Kader (Stichting StK) op te richten om- zouden moeten halen, maar dat is onmogelijk. Juist de
zouden hun ervaringen ook nu veel meer op de bonden nog steeds actieve gymnastiekbestuurder nog wel ‘in’
dat de Stichting Lanjouw te groot werd, zegde hij ook afstemming over regionale aangelegenheden dringt niet
moeten overdragen.” Martin Koerts heeft altijd een zijn voor een adviseurschap, zoals vroeger, want als
daar zijn medewerking toe. Gepokt en gemazeld in de door tot de nationale bonden en kan dus alleen maar via
constructief gevoel gehad bij zijn functioneren in het cursusleider weet hij nog steeds dat het kaderprobleem
gymnastiek wist Martin Koerts maar al te goed waar de een overkoepelende belangenbehartiger worden overge-
Sportraad drenthe-bestuur. “We hebben beslist iets uitermate actueel is.
problemen bij kader en verenigingen lagen. en omdat dragen. de sport(bestuurder) heeft altijd nieuwe impul-
voor de sport kunnen betekenen”, zegt hij.
hij inmiddels ervaren had welke goede diensten een sen nodig en de sportraad was daar als koepelorganisatie
VERBROEDERING
Stichting StK kon leveren, werkte hij maar al te graag een perfect instituut voor.”
in 1989 moest Koerts op reglementaire gronden het Mooie momenten heeft Martin Koerts in zijn bestuurlijke
mee aan de verdere opbouw van de stichting. tot 1977
bestuur van de sportraad (dSF) verlaten. Maar dat bete- periode bij de Sportraad Drenthe (DSF) volop meegemaakt.
heeft hij dat gedaan, waarna hij als opvolger van Berend Martin Koerts geeft toe dat Sportdrenthe ook nu nog
kende niet het einde van zijn inmenging in bestuurlijke Maar als echte “samenbindingsfanaat” heeft hij de EDR- (Eems
Vos overstapte naar het bestuur van de belangenbeharti- stimuleert en activeert, maar dat gebeurt veel minder
zaken van de sportraad, want hij werd als ‘troubleshoo- Dollard Regio) ontmoetingen met stip in de favorietenlijst
gende Sportraad drenthe, dat daarmee in feite een man voor het oog van de sportbonden en als echte bonds-
ter’ teruggeroepen toen er grote problemen ontstonden staan. “Geweldig dat samen sporten door organisaties van
binnenhaalde met zeer specifieke kennis op sportge-
tussen de sportraad (dSF) en de Stichting StK. Laatst- verschillende pluimage in internationaal verband. Ik heb deze
46 bied. Bovendien was Martin Koerts ook nog sportambgenoemde
stichting forceerde uiteindelijk een breuk en verbroedering altijd als erg positief ervaren.” Overigens geldt 47
tenaar van de gemeente Borger, waardoor hij over de Martin Koerts … sportraad verzamelpunt van informatie.
is sindsdien een zelfstandige stichting. Koerts heeft daar hetzelfde voor de organisatie van de 55+-activiteiten in Borger,
exclusieve gymnastiekgrenzen heen kon kijken.
geen problemen meer mee omdat de Stichting StK een ook in EDR-verband. “Geweldig was dat, maar helaas zijn deze
stichting is die in haar soort prima kan functioneren, samenbindende factoren er niet meer.”
FunDaMenten
een bestuurslid ‘met inhoud’ dus, dat zich thuis voelde
in de sportraad. Koerts: “alle voor de sport belangrijke
onderwerpen passeerden de revue: sport overdag, accommodatieadvisering,
sporttechnisch kader, subsidies,
etc. ik had er wat aan, niet alleen bij de gemeente, maar
ook in het KNGV. ik zag de onderwerpen die wij in de
sportraad bespraken als een van de fundamenten van de
bond. Bovendien sprak er een grote betrokkenheid bij
de maatschappij uit. en wat te denken van de samenwerking
die daardoor met andere bonden werd bereikt?
Jammer genoeg is dat nu allemaal verdwenen. de
huidige sportraden hebben nauwelijks of geen binding
meer met de georganiseerde sport en dat terwijl met
name kleinere bonden en verenigingen die binding juist
nog altijd nodig hebben. al was het alleen maar om de
leefbaarheid in hun eigen bestaansomgeving op peil te
houden of te verbeteren. Van gemeenten wordt dan wel
verwacht dat zij die rol overnemen, maar dat gebeurt
jammer genoeg niet of veel te weinig.”
ook al zou met het oog op de nog steeds actuele kader-
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

De Directie
MachtelooS
Van der Veen wil niet zo graag herinnerd worden aan
het, toch wel gedenkwaardige en problematische, laatste
gedeelte van de jaren tachtig, maar hij beseft dat hij
er niet helemaal omheen kan, gelet op de impact die
deze laatste jaren gehad hebben. “Laat ik het zo samenvatten:
er waren zoveel ontwikkelingen op diverse
niveaus (andere ideeën bij provincie -invoering project-
en budgetfinanciering- en bonden, bezuinigingen en
daardoor weer opheffing van arbeidsplaatsen, herstructureringen,
vertrek Stichting StK) dat we intern, bij
onze inmiddels gegroeide en tot drentse Sport Federatie
omgebouwde organisatie, ineens in de moeilijkheden
zaten. achteraf heb ik het mezelf wel eens kwalijk
genomen dat ik niet met de vuist op tafel heb geslagen,
maar aan de andere kant realiseerde ik me dat zoiets
HAN VAN DER VEEN KIJKT TROTS TERUG OP GEDENKWAARDIGE JAREN
“Met sportraad voorlopersrol vervuld”
het beoordelen van subsidieaanvragen voor nieuwe sportaccommodaties was zo ongeveer
de belangrijkste taak die han van der Veen aantrof toen hij op 1 augustus 1976 de
directeurszetel van de Sportraad Drenthe van zijn voorganger Martin Mallon overnam.
daarmee wil de in Vries wonende Van der Veen geen een zinloze actie zou zijn geweest omdat ik gewoon
gebeurde op gepassioneerde wijze. Van der Veen: “in gedenkwaardige momenten? Han van der Veen: “de
enkele kwalificatie plakken op de enorme hoeveelheid niet bij machte was om het hele proces te stoppen. Het
deze periode viel er bij de overheid veel geld te halen, traditionele sportradendagen waar we elkaar als provin-
werk die hem bij zijn nieuwe werkgever te wachten ging toen duidelijk om een soort richtingenstrijd: de
maar wij vroegen ons altijd af wat er gebeurde als de ciale sportraden ontmoetten en de gelegenheid te baat
stond. Wel wil hij aangeven waar in die tijd prioriteiten bonden wilden in feite hun eigen gang gaan en de pro-
geldbuidel leeg was. is er een vorm van nazorg? Meestal namen om met de collega’s beleid af te stemmen. dat
voor de sportraad lagen. Hoe anders is dat nu. Ook de vincie vroeg zich af of ze nog wel door moest gaan met
niet, omdat de middelen waren opgedroogd. Geen ver- was altijd nuttig en vooral onderhoudend. ik geloof dat
andere, door Mallon en de zijnen met gedrevenheid ont- het steunen van de georganiseerde sport. en daar zaten
volg dus en dat vonden we jammer. Wij zouden in staat die contacten er nu niet meer zijn. Jammer.”
wikkelde, initiatieven bezorgden de nieuwe directeur wij tussen in.”
zijn geweest om die nazorg te verlenen, maar jammer Jammer vindt Van der Veen het ook dat het Sport
direct handenvol werk. Recreatiesport, sporttechnisch
genoeg werd ons dat vaak niet mogelijk gemaakt. in dat Service centrum in Beilen, dat in zijn periode tot stand
kader, gehandicaptensport, het waren allemaal gedach- MiDDelen opGeDrooGD
spanningsveld hebben wij altijd moeten functioneren. kwam en waar naast de dSF een vijftal bonden doten
en plannen waar Van der Veen zo mee aan de slag Zoals gezegd vertolkte de sportraad in de ‘periode Van
Niet altijd even gemakkelijk.”
micilie hadden, er niet meer is. “alles onder één dak,
kon. en dat gebeurde.
der Veen’ een voorlopersrol, ook waar het ging om de
geweldig! Maar goed, iedereen moet wel willen. Volgens
recreatiesport. Niet minder dan 24 (parttime) medewer-
Veel GeleerD
mij had het met een beetje goede wil wel overeind kun-
Han van der Veen: “ik heb een hectische periode bij de kers moesten invulling geven aan dit initiatief en het
Ondanks relativerende opmerkingen heeft Han van nen blijven.”
Sportraad drenthe en later dSF meegemaakt, maar ik
der Veen ook veel leuke momenten gekend tijdens zijn
48 durf gerust te stellen dat wij landelijke voorlopers zijn
veertienjarig directeurschap, waaraan rond 1990 een “kieken wat ’t worDt”
49
geweest in een groot aantal opzichten. Niet alleen in Han van der Veen … niet met de vuist op tafel geslagen.
einde kwam door de gememoreerde (interne) proble- als hij deze laatste woorden over zijn lippen laat rollen
het ontwikkelen van bovengenoemde activiteiten, maar
men. Van der Veen: “Wij bereikten met een club van denkt hij onwillekeurig terug aan daan Huizinga, de
ook op het gebied van administratief-organisatorische
jonge, enthousiaste mensen veel resultaat. Wij waren drentse gedeputeerde, die op sportgebied zoveel heeft
dienstverlening voor bonden (Huis van de Sport), Sport-
niet alleen vooruitstrevend, maar hebben ook veel betekend voor zijn provincie en zelfs voor het hele land.
medisch adviescentrum (SMa) en de uitleen van spel-
geleerd. We hadden het allemaal druk, maar waren Van der Veen: “daan zei altijd: ‘Kieken wat ’t wordt’, en
en sportattributen (spelotheek). ik ben daar best trots
op, ondanks de problemen die we in de laatste jaren van
mijn dienstverband hebben meegemaakt. Voeg daarbij
de landelijke en regionale werkgelegenheidsplannen die
we provinciaal moesten invullen en het zal duidelijk
zijn dat we beslist niet stil zaten.”
nooit te beroerd om iets nieuws te bedenken.” andere het werd dan meestal ook wel wat.”
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

De MeDewerkerS
ANTJE DIERTENS WERKTE zICH “EEN SLAG IN DE RONDTE”
“Bij de sportraad heb ik veel geleerd”
De entree bij de toenmalige Sportraad Drenthe zal antje Diertens nooit vergeten.
op 13 maart 1978 kwam de nietsvermoedende, pas afgestudeerde, cioS-leerling aan bij de
kunstijsbaan in assen waar de sportraad toen haar domicilie had. tot haar grote schrik werd
ze onmiddellijk gesommeerd snel door te lopen, om haar heen klonk geweervuur.
even later besefte diertens waar ze in terecht was ge- Het instituut heeft in de afgelopen jaren tal van pro-
in haar sportraadperiode was dat heel anders. de
Ondanks het feit dat ze veel moest vergaderen, iets
komen: de gijzeling door Molukkers van het provincieminente sportmanagers afgeleverd, zoals Joop alberda,
provincie en het rijk hadden nog wel een paar losse dat haar juist niet in het bloed zat. Zij is er ook niet de
huis, op een steenworp afstand van de ijsbaan.
Hans Jorritsma, ton Boot en Ron Zwerver. Vanuit
grijpstuivers over om pilotprojecten op te zetten. dier- vrouw naar om het succes van drenthe op haar conto
de eerste taken van de nieuwe medewerkster van de haar huidige werk heeft antje diertens zijdelings nog
tens: “de gehandicaptensport moest serieus genomen te schrijven. “ik heb veel gedaan en bovendien erg veel
sportraad zagen er dus heel anders uit dan ze zich had contacten met sportraden, maar om nu te zeggen dat zij
worden en ons werd gevraagd dit uit te voeren. Vanuit geleerd, waar ik later veel profijt van heb gehad. Maar
voorgesteld: in plaats van bezig te gaan met de eer- weet hoe Sportdrenthe in de markt ligt gaat te ver. Wel
het niets, want er was gewoon niks.”
als ik niet het geluk had gehad samen te mogen werken
ste aanzetten van een professionelere aanpak van de denkt ze dat sportraden in de toekomst heel hard zullen
met inspirerende personen als dokter Wiegman, had het
gehandicaptensport, moest ze pleisters plakken bij de moeten werken om het hoofd boven water te houden.
dankzij de inzet van drentse prominenten, zoals de er misschien voor drenthe heel anders uitgezien.”
gewonden van de gijzeling! Het was dus begrijpelijk dat “Het sportlandschap verandert in de komende periode
gedeputeerden Huizinga en Van as, en vooral door de Misschien wel voor heel Nederland, valt er aan toe
antje diertens enige tijd van slag was en dat het iets ingrijpend”, is haar opvatting. “de sportraden zullen
gedrevenheid van dokter Harm Wiegman kreeg de ge- te voegen. drenthe was op dat moment namelijk het
langer duurde alvorens ze bezig kon gaan met het project tussen de sport (lees: NOc*NSF) en de gemeenten (lees:
handicaptensport in drenthe langzaam maar zeker een voorbeeld voor Nederland. dat bleek ook toen in 1990
waarvoor ze was ingehuurd. Maar het belette haar niet NiSB) een soort hybride-rol moeten vervullen om te
gezicht. Maar het kostte veel energie. antje diertens: de Wereldspelen voor gehandicapten in drenthe werden
om vervolgens met groot elan aan het werk te gaan. kunnen overleven. Subsidies, zoals ze tot nu toe steeds
“ik heb in die tijd heel wat veldwerk gedaan. deels om- gehouden. antje diertens werd er voor teruggeroepen,
beschikbaar waren, zullen steeds meer verdwijnen.”
dat ik uit mezelf de boer op ging, maar ook omdat wij toen ze inmiddels al een andere baan, in de psychiatrie
50 De Moeite waarD
veel reacties uit diverse sectoren en van groeperingen (“omdat ik ook die kant wilde leren kennen”), elders in 51
“ik heb me destijds een slag in de rondte gewerkt”, zegt
kregen. de ene na de andere vereniging werd opgericht het land, had aanvaard. twee en een half jaar heeft zij
diertens nu, dertig jaar later. Maar ze vindt dat het de Antje Diertens … veel geleerd bij de sportraad.
en het bleef niet beperkt tot één bepaalde doelgroep. als assistent-directeur meegewerkt om de Wereldspelen
moeite waard geweest is. “ik heb heel veel geleerd bij
eerst richtten we ons op lichamelijk gehandicapten, tot een succes te maken.
de sportraad. ik kwam binnen als een groentje in het
maar later kwamen daar de mensen met een verstan-
vak en ik was eigenlijk alleen maar opgeleid om les
delijke beperking bij. Sport was immers voor iedereen bureaucratie
te geven. Hoewel ik dat geleerde ook bij de sportraad
goed.” toen ook hartpatiënten en doven zich meldden, antje diertens heeft de sportraad in 1984 verlaten
wel in praktijk kon brengen, werd mijn functie steeds
was het duidelijk dat diertens het werk niet meer al- omdat ze, zegt ze zelf, “de toenemende bureaucratie bij
meer bepaald door het papier. er kwamen notities en
leen aan kon. er kwam versterking in de persoon van de sportraad een beetje zat begon te worden. ik kon niet
beleidsnota’s van mijn hand en daar had ik vaak wel
Jelle Holwerda. door de enorme groei was het boven- meer direct dingen aanpakken. alles liep ineens over
enige hulp bij nodig, omdat ik er nu eenmaal niet voor
dien noodzakelijk dat de infrastructuur werd aangepast. meerdere schijven. We werden een beleidsinstituut, in
was opgeleid. Gelukkig beschikte de sportraad over
Ook dat gebeurde.
plaats van het uitvoerende orgaan dat we tot dan toe
de nodige deskundigheid en was ik ook zelf nooit te
waren. ik kon er niet meer tegen. Waarschijnlijk heb ik
beroerd om te vragen. ik denk dat ik daar erg veel van
inSpirerenD
ook teveel van mezelf gevraagd. ik was gewoon moe en
heb opgestoken.”
StuDieS
antje diertens leerde in de zes jaren die ze werkzaam
is geweest bij de sportraad dat sport meer is dan lichamelijk
bezig zijn. Ze verdiepte zich meer in het ‘hoe en
waarom’ en dat leidde er toe dat ze studies volgde die
uiteindelijk bepaalden wat ze nu is: studiebegeleider en
programmamanager van het Sport Management institute,
het academisch opleidingsinstituut voor professionele
sportmanagers. Het instituut is een merknaam van
de Wagner Group, “een internationaal georiënteerde,
professionele praktijk op het gebied van bedrijfs- en
bestuurskunde”, waarvan antjes echtgenoot, Philip
Wagner, directeur is.
drenthe liep landelijk voorop en antje diertens is blij
dat ze deze ontwikkeling heeft mogen meemaken.
toe aan een nieuwe uitdaging.”
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

De MeDewerkerS
inVeSteren
de huidige taak van Gerard de Roo binnen Sportdrenthe
heeft dus alles te maken met verenigingen en
daarom hoopt hij dat Sportdrenthe minstens tot zijn
pensioendatum blijft investeren in, wat de Roo noemt,
“activiteiten met de voeten op het veld”. Verreweg het
grootste gedeelte van zijn ‘verblijf’ bij Sportdrenthe
heeft hij gespendeerd aan verenigingen en kader. in
1979 werd hij binnengehaald bij de toenmalige sportraad
om voorlichting te geven over de werkzaamheden
van de aan de sportraad gekoppelde Stichting StK, die
zich bezighield met rechtspositie van kader, salarisadministratie
en een bescheiden vorm van vraag en
aanbod van sportkader. al eerder, in augustus 1978,
kreeg de Roo als recreatiemedewerker vanuit de toen
bestaande taP-regeling (tijdelijke arbeidsplaats) de
gelegenheid te snuffelen aan de sportraad. Gerard de
Roo: “Het was een leuke tijd. Met acht collega’s gingen
we op pad langs de campings in drenthe om instructie
GERARD DE ROO AL DERTIG JAAR ACTIEF IN DE ORGANISATIE
“Met de voeten op het veld staan”
al dertig jaar is Gerard de roo in een of andere vorm actief werknemer van SportDrenthe.
een van de oudere garde, zou je kunnen zeggen. Maar wel iemand die zeker bereid is met
de tijd mee te gaan. toch zou hij graag een tikkeltje beleid van vroeger terug zien.
Niet dat het in de vroegere jaren van Sportdrenthe, bij te geven. ik was een beetje de coördinator.”
een minimale personeelsbezetting zaten en dan weer Hoogtepunt in het langjarige dienstverband bij de
de Sportraad drenthe of de dSF, zo veel beter was, maar
met een steeds uitdijende groep medewerkers. Niet sportraad is voor de Roo nog altijd de ontwikkeling van
de Roo is nu eenmaal een verenigingsman en vooral in VeranDerinGen
altijd even plezierig.” desondanks beaamt de Roo dat de dienstverlening door de Stichting StK. dieptepunt
de beginjaren genoten bonden en verenigingen prioriteit de vaste baan bij de sportraad betekende dat de Roo
altijd als een rode draad door de werkzaamheden van de het uiteenvallen van de drentse Sport Federatie, mede
bij de activiteitenplanning.
zich vast kon bijten in het ondersteunen van verenigin-
sportraad heeft gelopen de poging om “mensen op een omdat de bonden vertrokken uit het prachtige Sport
gen en kader. dat heeft hij zijn hele werkzame leven
verantwoorde manier in beweging te krijgen”. Gerard Service centrum in Beilen.
“tegenwoordig is het anders. de sport maakt een veel met hart en ziel gedaan omdat, zoals de Roo zegt,
de Roo vindt dat zijn organisatie daar altijd in geslaagd
bredere ontwikkeling door en we worden veel meer ge- “de vereniging de ziel van alles is.” toch heeft ook
is. Verschil in aanpak was er wel. de Roo: “Waren wij Gerard de Roo hoopt dat hij in de toekomst de charme
regeerd door de marktwerking.” Bewegen is nu belang- hij moeten accepteren dat veranderingen niet tegen te
vroeger directer in onze contacten met verenigingen, in zijn werk, het helpen van verenigingen, kan behourijk
en Sportdrenthe doet daar natuurlijk aan mee. Het houden zijn. daar heeft de sportraad in zijn verschil-
vandaag de dag hebben we te maken met veel meer den. en zo mogelijk verder uitbouwen, omdat hij vindt
ene na het andere project, gericht op bewegen, wordt lende gedaantes trouwens ook onder geleden. Gerard
aanbieders. Met name de gemeenten hebben een meer dat er kansen voor de clubs zijn, vooral nu er, vergelijk-
ontwikkeld en daar moet Sportdrenthe op inspringen. de Roo: “de politieke afhankelijkheid leidde er in de
leidende rol en in ons aandeel bij verenigingsadvisering baar met de jaren negentig (StK’ers), de zogenaamde
Gerard de Roo realiseert zich dat de sportwereld is afgelopen jaren wel eens toe dat we de ene periode met
moeten we nu vaak eerst contacten leggen met gemeen- combinatiefuncties op de rol staan. de provincie
veranderd, maar diep in zijn hart hoopt hij nog steeds
ten en/of sportbonden. Gelukkig hebben we zelf ook drenthe maakt zich daar ook sterk voor. Nieuwe kan-
52 dat verenigingen weer wat meer in beeld komen.
voldoende vrijheid om in te springen op wensen van sen voor de verenigingen dus om professioneel kader
53
Via zijn ‘verenigingsadviseringsprojecten’ komen hij Gerard de Roo … met de voeten op het veld blijven staan.
verenigingen of bonden.”
binnen te halen. de Roo realiseert zich dat de tijd van
en zijn collega’s nog bijna dagelijks over de vloer bij
vroeger niet terugkeert, maar dat Sportdrenthe ook in
verenigingen en ondubbelzinnig wordt ervaren dat
Nog een belangrijk onderscheid: “Vroeger was je echt de toekomst “de voeten op het veld” moet houden, is
verenigingen zeker nog de moeite waard zijn om voor te
dienstverlenend bezig, nu heb je klanten en een markt, voor hem zo klaar als een klontje.
werken. “Verenigingen zijn nog steeds het cement van
waarvan je een deel moet veroveren. Vroeger richtte
de sportsamenleving. als we iets structureel tot stand
je je alleen op de sport(vereniging), nu vooral op maat- OMHOOG EN OMLAAG MET ACV
willen brengen zullen we de verenigingen in de armen
schappelijke ontwikkelingen. Obesitas, ouderensport, Gerard de Roo was in zijn actieve periode een verdienstelijk
moeten sluiten.”
de wet maatschappelijke ondersteuning, de aandacht voetballer en als felle verdediger maakte hij jarenlang deel uit
voor de sport is gebleven, maar het is veel meer ‘bewe- van de hoofdmacht van het Asser ACV. Juist toen hoofdklasser
gen’ geworden.”
ACV in 1978 het landskampioenschap veroverde kwam hij in
dienst van de Drentse Sportraad. Nu, dertig jaar later, moet hij,
vanaf de zijlijn weliswaar, meemaken dat de Asser zaterdagvoetballers
de omgekeerde weg bewandelen, degradatie naar de
eerste klasse.
ach, leuk is het desondanks gebleven, tenminste zolang
Gerard de Roo met “zijn voeten op het veld kan staan.”
in zijn huidige functie, waaraan overigens ook personeelszaken
is toegevoegd, is dat gelukkig mogelijk.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

(ouD-)SporterS
ROeLOF VeLd WeRd acHt KeeR NedeRLaNdS KaMPiOeN
”door de sport de hele wereld gezien”
Roelof Veld is tien jaar ouder dan Gerard Nijboer, maar toch noemde hij zich soms gekscherend zijn “atletiekvader”.
Hij was de succesvolste marathonloper van Nederland in de jaren zeventig en liep in 1978 zelfs een nieuw
Nederlands record.
In 1962 kwam Roelof Veld er achter dat hij talent had voor het
hardlopen. Hij was toen al achttien jaar. Meteen meldde hij zich
aan bij AVD Dwingeloo. “Daar heb ik een achttal jaren getraind.”
Bij de club van oud-hardloper Egbert Nijstad ontdekte Veld dat
hij meer in zijn mars had. Hij verhuisde daarom aan in het eind
van de jaren zestig van Ruinen naar Deventer en werd daar in
Roelof Veld heeft de halve wereld gezien.
1970 lid van de bekende atletiekvereniging Daventria, waar
Arend Karenveld trainer was. Veld was succesvol op de middenlange
afstanden. Hij werd in de jaren zeventig maar liefst
achtmaal Nederlands kampioen, waarvan drie maal op de 3000
meter steeple, eenmaal op de 10 kilometer en driemaal op de 25
kilometer.
Daventria was in die jaren nog geen club voor langeafstandslopers,
maar Veld bracht daar verandering in toen hij in 1975 zijn
eerste marathon liep. Hij won deze marathon van Maastricht in
een tijd van 2 uur, 19 minuten en zeven seconden. zijn beste tijd
zette hij drie jaar later neer in Sneek: 2 uur, 14 minuten en twee
seconden. Een nieuw Nederlands record en ruim twee minuten
sneller dan het oude record. “Dit was absoluut mijn hoogtepunt”,
vertelt Veld. “Ik was de eerste die het record verbeterde.
Na mij volgden er natuurlijk veel meer.”
54 55
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
foto: privécollectie roelof Veld
Naast het midden- en langeafstandslopen hield Roelof Veld zich
bezig met de cross country. Hij heeft drie keer deelgenomen
aan de wereldkampioenschappen cross country, twee keer aan
de indoorkampioenschappen in Rotterdam (1973 en 1978) en
een keer aan de Europese kampioenschappen in Praag. Met
veel plezier denkt Veld terug aan deze tijd: “De sport heeft mij
veel gebracht. Ik heb bijzondere prestaties behaald en mocht de
wereld zien. Bovendien heb ik mooie vriendschappen gesloten
door de sport.”
Accountmanager Veld heeft nog steeds een hart voor de sport,
want zijn vrije tijd wordt al sinds de jaren zeventig volledig
‘opgeslokt’ door het hardlopen. Na zijn carrière begon hij met
het begeleiden van topsporters zoals Gerard Nijboer en Marti
ten Kate. Ook was hij manager van het Adidas-team. Inmiddels
is Roelof Veld erelid van de atletiekunie. “Dat is ook mooi, maar
daarvoor deed ik het niet.” Nee, Veld wil dat de sport belangrijk
blijft. Daarom werd hij in 1997 bestuurslid van de Atletiekunie,
toen Nijboer bondscoach voor de wegatletiek was. Hij bleef daar
tot 2006, en is sinds 2004 vicevoorzitter van de Internationale
Associatie voor Ultrarunning (IAU).
GeRaRd NiJBOeR eeRSte MaRatHONLOPeR VaN WeReLdKLaSSe
“Rennen en niemand tegenkomen”
“Ik was pas 24 jaar, toen ik mijn eerste marathon liep. Ik bleek talent te hebben. Ik sportte toen ook om zo hoog
mogelijk te scoren.” Gerard Nijboer rende niet veel marathons die eerste jaren. Maar met zijn derde marathon
haalde hij, in Amsterdam, al zijn eerste succes: hij liep een Europees record.
“Finishend in een fabelachtige marathontijd van 2 uur, negen minuten
en een seconde”, schreef het Nieuwsblad van het Noorden
op 28 april 1980. Gerard Nijboer wilde het niet geloven. zijn tijd,
dat was de tweede snelste tijd ooit gelopen op een marathon.
Bovendien was hij opeens de snelste van Europa. Maar de 24jarige
student uit Raalte deed het toch echt. Een paar maanden
later mocht hij zich in Moskou nogmaals bewijzen.
Hij vertrok naar Havelte om daar in alle rust te trainen. “Ik mocht
op het huis van mijn schoonouders passen. Tijdens deze weken
kon ik mij optimaal voorbereiden op de Olympische Spelen. Dit
was een soort trainingskamp.” In alle rust en met een apart dieet
trainde Nijboer weken achtereen. Nijboer vertelde in het Dagblad
van het Noorden van 2 augustus 1980: “Daar kende niemand
mij en was ik van het gezeur af, dat ik wel favoriet zou zijn voor
de Spelen.” Voor de start in Moskou was Nijboer nog ziek. Toen
de marathonlopers amper tien kilometer op weg waren, vroeg de
Belg Karel Lismont aan Nijboer of hij meeging naar voren. En dit
lukte Gerard Nijboer prima, samen met Lismont, een aantal Russen
en de Oost-Duitse Olympisch kampioen Waldemar Cierpinski
vormde hij een kopgroep. Toen deze uiteen viel, had Nijboer geen
idee hoever hij vooraan liep. Pas toen hij het Olympisch stadion
inliep, zag hij dat hij nog maar een halve baan achterstand had
op Cierpinsky. Met een zilveren medaille mocht Nijboer zich rijk
rekenen, het was sinds 1952 namelijk niet meer voorgekomen dat
een Nederlander tweede wist te worden op een atletiekonderdeel.
Hoe hij deze Spelen had ervaren? “Redelijk op afstand. Het was
een nogal politiek beladen kampioenschap. Ik vloog er daarom
ook pas vier dagen voor het einde van de Spelen heen. De marathon
is immers altijd als laatste.” Dat het beladen Spelen waren,
bleek ook uit een incident waar Nijboer de dupe van werd. In het
Nieuwsblad van het Noorden van 2 augustus 1980 zei Nijboer:
“Een Russische verzorger rende ineens dwars door de groep heen
om een Rus een beker aan te reiken. Alle drinkbekers werden
voor mijn neus van de tafel geslagen en ik kreeg ook nog een
spons in mijn gezicht gesmeten.”
zijn persoonlijke hoogtepunt kwam bijna twee jaar later. Door
een blessure was Nijboer tijdelijk uit de running, maar op het
Europese kampioenschap in Athene was hij weer terug. “Het
Europese kampioenschap was de voedingsbodem voor de rest
van mijn carrière.” Weer trainde Nijboer in Havelte. “De rest van
de training deed ik in mijn oude omgeving, het heuvellandschap
van Salland.” De marathon in Athene was pas zijn vijfde marathon,
maar hij won. Nieuwsblad van het Noorden, 13 september
1982: “(..)na 25 kilometer in 1 uur, 20 minuten en 46 seconden
had de Nederlander zich met de Belgen Parmentier en Lismont en
de Pool Kopiasz definitief losgemaakt. Nadat hij was losgekomen
heeft Gerard Nijboer geen van zijn concurrenten meer gezien.”
De reden van zijn sterke vorm? Nieuwsblad van het Noorden:
“De trainingen in Drenthe, en op de Holterberg natuurlijk...”
Nijboer heeft de sport nooit helemaal vaarwel gezegd. Hij is momenteel
coördinator wegatletiek van de Koninklijke Nederlandse
Atletiek Unie (KNAU) en heeft een eigen bedrijfje, ‘Gerard Nijboer
loopadviezen’. Ook woont hij alweer jaren met zijn vrouw in
Uffelte, waar hij nog steeds drie keer in de week hardloopt. “Dat
doe ik voor mijzelf om gezond en fit te blijven. Ik houd van de
rust in Drenthe. Ik kan wel anderhalf uur rennen, zonder iemand
tegen te komen. Hardlopen is een duursport. Je krijgt er meer
energie van, de luchtinhoud neemt toe en je wordt fitter. Wat wil
je nog meer?”
Tijdens de Marathon van Rotterdam leidt Gerard Nijboer het veld
foto: anp photo
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
JaN POSteMa cROSte OVeR de GeHeLe WeReLd, MaaR:
Passie voor sport, óók zonder motor
Hij wordt vaak vergeten als geprobeerd wordt een opsomming te geven van topsporters die Drenthe heeft voortgebracht.
Toch was Jan Postema een heuse wereldkampioen, behaalde hij nationale en regionale titels en hoort hij op
de Drentse topsporterslijst thuis.
Hij behaalde al die titels op de crossmotor en dat is misschien de
reden om niet gemakkelijk in de annalen van het geschiedenisboek
van de topsport herkend te worden. Postema trekt er nu de
schouders over op. In zijn sportschool in Assen laat hij met trots
het shirt zien dat hij droeg toen hij wereldkampioen werd met
het Nederlandse team in 1984. “De mensen lopen er meestal
aan voorbij zonder er acht op te slaan, maar het betekent veel
voor mij”, zegt Jan Postema. Het tekent de sportman in hart en
nieren die hij nog steeds is. Hij is niet zo maar een sportschoolhouder
die een ‘bewegingsbedrijf’ is begonnen in een tijd waarin
het sportlandschap nogal veranderde door de explosieve groei
van particuliere bewegingsinstituten. De geboren Gietervener
heeft een passie voor sport en bewegen. Dat probeert hij ook
over te brengen op de mensen die zich in zijn sportschool in het
zweet werken. Postema: “Ik ben fitnesstrainer geworden omdat
ik vond dat het bewegen van de mens naar een hoger plan
moest worden getild. Idealistisch misschien, maar ik wist waar ik
aan begon.”
56 aangezien Dijkstra over een matige sprint beschikte. Maar op de en de BMX races.
57
puike conDitie
Jan Postema verhaalt van zijn solistische strijd om de top van
het motorcrossen te bereiken. “Ik was selfsupporting, had geen
sponsors en trainde 15 tot 20 uur in de week om de conditie te
verbeteren en 4 tot 5 uur op de motor. Toen ik in militaire dienst
in Leeuwarden met Theo Kersten en Elly van Hulst (Van Hulst was
jarenlang een van de beste 800-meterloopsters van Nederland)
kon trainen, kwam ik er achter hoe belangrijk een goede conditie
is. Ik begon me lichamelijk steeds beter te voelen.” Hard zijn voor
je zelf (maar ook voor anderen!) hoort ook bij het motorcrossen
en bij Jan Postema. Op het moment van dit vraaggesprek heeft
Postema recent vijf ribben gebroken door een val van… zijn
motor, maar het belet hem nauwelijks in de uitvoering van de
dagelijkse werkzaamheden in zijn sportschool. Jan Postema heeft
niet zoveel met kleinzerig gedoe, zo lijkt het. Anders wordt je
trouwens ook niet zo snel motorcrosser.
abSolute opoFFerinG
Tot zijn 32ste jaar heeft Jan Postema intensief wedstrijden gereden.
Achteraf oordeelt hij er zo over: “Het was een absolute
opoffering. Tien jaar topsport staat gelijk aan zestig jaar werken
in de bouw.” Waarmee Postema duidelijk genoeg aangeeft hoe
zwaar een topsportcarrière kan zijn. Na zijn actieve periode is
hij zich in het trainersvak gaan bekwamen. De KNMV deed een
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
beroep op hem als bondstrainer en dat heeft hij vijf jaar volgehouden.
Toen was het voor hem over: “De verdiensten waren
minimaal en de bond handelde naar mijn opvattingen veel te
amateuristisch. Ik kon daar niets meer mee.” Toen besloot hij het
als zelfstandig trainer met een eigen motorcrossschool te proberen,
vertrouwend op zijn enorme netwerk over de gehele wereld.
En die stap heeft hem geen windeieren gelegd. Postema was (en
is) actief als trainer in Spanje, Indonesië (nieuw), Thailand, Iran
(“daar willen ze me nu niet meer hebben in verband met de film
van Geert Wilders”) en zelfs China. In eigen land geeft hij clinics
in onder meer Emmen en Goes. En om het succesverhaal rond te
maken prijken op zijn trainerserelijst de namen van onder meer
Lars Oldekamp, Mark de Reuver, Leon Giesbers en, last but not
least, de (ex-) Westerborker Erik Eggens. Als Jan Postema gevraagd
wordt of hij zichzelf een topper noemt, zegt hij bescheiden:
“Ik behoorde als crosser net niet bij de absolute top. zeg
maar dat ik een subtopper was. Er had meer in gezeten”.
SaMenwerken Met SportDrenthe
Met dezelfde passie die hij vanaf zijn zesde verjaardag op de
motor ten toon spreidde, zet hij zich nu in voor zijn 1500 leden
tellende sportschool. Door persoonlijke benadering probeert hij
mensen te motiveren. Omdat hij weet hoe belangrijk bewegen
is. Daarom werkt hij ook graag samen met SportDrenthe, wanneer
die organisatie een beroep op hem doet. “Enkele projecten
hebben we al samen gedaan. We streven immers hetzelfde doel
na en voor kwaliteitsverbetering ben ik altijd te porren.”
Jan Postema … hart voor sport.
Herbert dijkstra
Geboortedatum 13 juli 1966
Geboorteplaats Smilde
Sporten Schaatsen, wielrennen
Momenteel Sportverslaggever voor NOS
Herbert Dijkstra werd op 13 juli 1966 geboren in Smilde. Hij
is een sporter in hart en nieren. Het multitalent werd als klein
jongetje al Drents jeugdkampioen zwemmen en ook kampioen
bij het judo. Later werd hij ook nog Drents kampioen wielrennen
en schaatsen.
Als amateurwielrenner behoorde Herbert Dijkstra tot de top.
Hij kreeg zelfs een kans om als reserve mee te gaan naar de WK
ploegentijdrit in 1986. Twee jaar later werd hij uitgenodigd om
deel te nemen aan de Olympische Spelen in Seoul in de tijdritploeg.
Maar daar kwam hij als reserve niet in actie.
Als allroundschaatser had hij maar één voorbeeld: Piet Kleine.
Het wilde in eerste instantie niet vlotten met het schaatsen,
Herbert Dijkstra als presentator van het TVM Sportgala Drenthe.
lange afstand ging het veel beter. Op de 5 en de 10 kilometer
kwalificeerde hij zich voor de Olympische Winterspelen van 1988
in Calgary, waar hij de elfde tijd neerzette.
In 1988 maakte Dijkstra ook zijn debuut als verslaggever, door
vanuit het gesloten Olympisch Dorp verslag uit te brengen van
de gebeurtenissen aldaar. Via RTV Drenthe en RTL Televisie kon
hij in 1999 als sportverslaggever bij de NOS aan de slag, met
schaatsen en wielrennen als specialiteit.
Tijdens de Olympische Winterspelen 2006 in Turijn maakte hij
deel uit van het team van vaste verslaggevers en ook is hij commentator
bij de Tour de France. Daarnaast gaf hij bij de Olympische
zomerspelen in Peking het commentaar bij het wielrennen
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

SportVereniGinGen
ZaaLKORFBaLtiteL eiNdeLiJK NaaR Het NOORdeN
Het succes van dOS’46
Het was voor het eerst dat een zaalkorfbalteam van buiten de Randstad landskampioen werd. Korfbalvereniging
DOS’46 uit Nijeveen veroverde in 1982 de landstitel.
“zelden is het Nederlands kampioenschap zaalkorfbal zo uitbundig
begroet als zaterdagavond in de Arnhemse Rijnhal de titel van
DOS’46. In een oogwenk namen de grote horde DOS-supporters,
die onder de zevenduizend toeschouwers door hun kleurrijke
Deetos-opponenten niet te overstemmen bleken, bezit van het
speelveld om hun favorieten op de schouders te hijsen”, daarmee
werd het Nieuwsblad van het Noorden van 22 maart 1982
geopend.
Voor het eerst werd een zaalkorfbalploeg van buiten de Randstad
landskampioen. DOS’46 uit Nijeveen versloeg Deetos met
10-8. De ploeg had zich dan ook zeer goed voorbereid. Trainer
Harry Dassen, ook bondscoach van het Nederlands elftal, had zijn
spelers een pakket ‘huiswerk’ meegegeven waarin alle mogelijke
opstellingen en tegenstanders stonden beschreven. Het huiswerk
had duidelijk geholpen, want Deetos kon in zijn gebruikelijke
opstelling weinig beginnen tegen de sterke dames en heren
van DOS’46. zoals trainer Dassen in het Nieuwsblad zegt: “Het
leek wel of wij de geroutineerde finalist waren.” Tot 7-7 was de
wedstrijd nog behoorlijk spannend, maar deze stand betekende
het breekpunt. “En de titel was helemaal binnen bereik toen Henk
Woudstra eindelijk eens uit de schaduw trad: 9-7. (..) Wel werd
het in de slotminuten door Ans van Geffen nog 9-8, maar dat
bracht DOS niet meer in verlegenheid. De Drenten konden zich
definitief voor het kampioensfeest opmaken toen Albert Lucas
vlak daarop voor de 10-8 tekende.” De Deetos trainer vond de
zege van DOS verdiend, maar tekende hier wel bij aan dat DOS
deze wedstrijd alleen gewonnen had doordat het team goed kon
scoren. Het Nieuwsblad van het Noorden reageerde: “De coach
zag daarbij over het hoofd dat de DOS-ploeg als collectief sterker
was, de Drentse vrouwen beweeglijker en Deetos aanvallend wel
erg eenzijdig speelde.”
58 59
In hetzelfde jaar behaalde de club ook de Europa Cup veldkorfbal
voor landskampioenen. DOS’46 won in oktober 1982 van Adler
Rauxel uit Duitsland, Borgerhout uit België en Vultrix uit Engeland.
Een zeer succesvol jaar voor DOS’46, en dat allemaal in de
kleine Drentse plaats Nijeveen. Helaas duurde het 23 jaar voordat
DOS weer op hetzelfde niveau opereerde.
Jan Jouke Flokstra in balbezit tijdens de wedstrijd NIC – DOS’46 in 1989.
foto: eFG / Frank Straatemeier
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
VaN ONdeRWiJZeRS NaaR tOPSPORteRS
dOS’46 vond zijn oorsprong al in de jaren twintig, toen in
Nijeveen het onderwijzend personeel en de ambtenaren van de
Staats Spoorwegen lid werden van door Oefening Sterk. tijdens
de tweede Wereldoorlog wordt de vereniging opgeheven om op 22
mei 1946 (her)opgericht te worden door zestien dames en heren.
Het Nieuwsblad van het Noorden van 23 maart 1982 vermeldt:
“Na de bevrijding werd dOS in ere hersteld, wel met het jaartal
46 erbij vanwege de vele clubs met deze naam.”
Het eerste hoofdstuk van Fc emmen
In april 1983 heeft de amateurclub Emmen een grandioos idee. Ze willen naar het betaalde voetbal. Voordat ze deze
grote beslissing definitief nemen, besluiten ze nog wel een aanvraag in te dienen voor meer informatie.
Emmen moest kampioen van de hoofdklasse worden of tenminste
een periodetitel halen, voordat ze kans zouden maken op een
plaats in de eerste divisie. “Als aan deze sportieve voorwaarde is
voldaan zal Emmens aanvraag formeel in behandeling worden genomen.”
Emmen was nog niet helemaal tevreden gesteld en had
nog een aantal vragen. “zo wil Emmen weten in welke klasse het
belandt bij eventuele terugkeer naar de amateurs en ook hoe de
regeling is met de 300.000 gulden welke het eerste jaar beschikbaar
wordt gesteld”, stond in april 1983 in het Nieuwsblad van
het Noorden. Al snel waren ook deze vragen beantwoord.
beSt GekleeD
Het duurde twee jaar, maar op 15 juli 1985 werden ze dan toch
gepresenteerd: de trainer, het bestuur en de spelers van voetbalvereniging
FC Emmen. “Ondanks de hitte in grijze pantalons
en blauwe colberts”, schrijft Jan Mennega. De nieuwe trainer
Theo Verlangen reageert hier lachend op. “Ik heb al gehoord
dat wij de best geklede ploeg van de eerste divisie zijn.” Spelers
als Jacob Heins, Walter Waalderbos, Cees Spaans en Edu Nandall
stelden zich voor. Voorzitter Dick Kreijkes is opgetogen over de
eerste wedstrijd tussen FC Emmen en FC Den Haag. “FC Den
Haag is een gerenommeerde tegenstander”, verklaart Kreijkes
op 15 juli 1985. “Daar zal onze selectie flink tegenaan moeten.
Bovendien is die wedstrijd voor ons een mooie test case. Dan kan
meteen ook blijken of onze accommodatie aan de veiligheidseisen
voldoet.”
De beGinjaren
Het eerste jaar verliep redelijk met een achttiende plaats in het
eindklassement. Het tweede jaar keek de groep dan ook positief
tegemoet, met veel nieuwe spelers zoals Rudy Metz en een
begroting die 250.000 gulden hoger lag dan het jaar daarvoor.
Het nieuwe doel was 30 punten. Emmen wist in 1986 al beslag
te leggen op een prijs: ze waren één van de eerste divisieploegen
met de meeste toeschouwers. Maar liefst 71.250 supporters bezochten
de thuiswedstrijden in stadion De Meerdijk, zo’n 4.000
per wedstrijd. Om de begroting te kunnen ‘opschroeven’ werden
de toegangsprijzen verhoogd van 6 naar 7,50 gulden en van 10
naar 13,50 gulden.
MoeilijkheDen
Geld bleek een groter probleem dan aanvankelijk was gedacht.
Door een aantal fouten van de organisatie en een bank die zijn
lening introk, kampte het bestuur met grote geldzorgen. zoals
Gerard de Kleine op 8 april 1987 schreef in het Nieuwsblad van
het Noorden: “(..) vergadering tussen het bestuur, de gemeente
en de Drentse Ondernemerssociëteit (DOS). Slaande deuren en
een heus tranendal; kortom hectische sessies. Niet zo verwonderlijk,
want het bestuur van Emmen wordt een zakelijk inzicht
van nul komma nul verweten.” Drie bestuursleden stapten op
toen het bestuurlijke probleem naar voren kwam, de al eerder
opgestapte Geert Blom werd als grootste ‘dader’ gezien. Voorzitter
Kreijkes reageerde boos op zowel het bestuur als de bank, maar
was ook boos op Blom. “Blom was een einzelgänger. Hij heeft ons
duizenden guldens gekost. Als bestuur zijn we blij dat hij is opgekrast”,
vertelt hij het Nieuwsblad van het Noorden in 1987.
Toch was het nog niet helemaal gedaan met de topclub. De
gemeente Emmen wilde wel garant staan voor een geldlening
tot maximaal 250.000 gulden. Een week later bleek dit bedrag bij
lange na niet genoeg te zijn. Het Nieuwsblad van 17 april 1987
opende: “Nader onderzoek (van G. Hollander, bestuurslid van
DOS) heeft aan het licht gebracht dat het financieringstekort anderhalf
miljoen gulden bedraagt. Emmen hoopt door middel van
het uitschrijven van renteloze leningen uit de ergste problemen
te komen.” Gelukkig kreeg wethouder A.J. Pijlman steun voor zijn
plan om het voortbestaan van FC Emmen te kunnen garanderen.
Het Nieuwsblad van het Noorden van 20 mei: “In een persoonlijke
notitie stelt Pijlman voor de gemeentegarantie te verhogen naar
390.000 gulden. (..) in zes jaarlijkse termijnen van 65.000 gulden
probeert DOS het tekort aan te zuiveren. Daarnaast is Hollander
de boer op gegaan om 180.000 aan renteloze leningen los te
peuteren bij ondernemers. (..) Om de sanering compleet te maken
wil Pijlman de eerste aflossing op het hekwerk, waarvoor de bvo
Emmen bij de gemeente voor 40.000 in het krijt staat, pas in 1989
in laten gaan.”
einDelijk SucceS
FC Emmen kon weer rustig ademhalen en in 1990 ging het beter
dan ooit. FC Emmen was in dat jaar de enige club uit de eerste
divisie en de enige betaalde voetbalclub uit het Noorden, die
de kwartfinales van de KNVB haalde. Het eerste hoofdstuk was
afgesloten, en een nieuw alweer geopend.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportVereniGinGen

SportVereniGinGen
Rita BUiKeMa 25 JaaR iN dieNSt BiJ SUdOSa Uit aSSeN
“Op kantoor zitten kan altijd nog”
Rita Buikema viert dit jaar haar eigen jubileum. Ze is een kwart eeuw in dienst bij de Asser volleybalvereniging
Sudosa. “Mede dankzij SportDrenthe werk ik nu alweer 25 jaar plezierig in de sport. Ik ben ze dus wel dankbaar.”
Rita Buikema wist al van jongs af aan dat ze in de sport wilde ook door administratieve taken te verrichten en de organisatie te
ervan bewust dat er altijd een sport is die bij ze past. Dat leren SUdOSa: VaN ScHOOLteaM NaaR BReedteSPORtcLUB
werken. Op haar vijftiende was ze al assistent-trainer en op haar regelen. “Het was een uitdaging om als professionele kracht een
ze op school, maar ervaren ze ook tijdens lessen bij een sport- Gymnastiekleraar L. thalen van de Johan Fabriciusschool
zestiende had ze een eigen trainingsgroep. De kans op een vaste sportclub, die toch voornamelijk met vrijwilligers werkt, van de
vereniging. Na afloop kunnen ze beslissen of de sport iets voor ‘Uloba’ (de ulo) wist het zeker: hij wilde een volleybalvereniging
baan kwam 25 jaar geleden toen Stichting Sporttechnisch Kader grond te krijgen”, vertelt Buikema.
ze is. “Deze actie is geweldig, want het levert ons extra leden starten. een vergadering hierover op school zorgde direct voor 17
Drenthe (STK) en de Sportraad Drenthe haar een gesubsidieerde
op en we hoeven er bijna niets voor te doen”, lacht Buikema. leden. Op 6 november 1954 was volleybalvereniging Sudosa, dat
baan aanboden. Deze zogenoemde STK-ers werden ingehuurd SteMGebruik
“Het is knap wat SportDrenthe met nationale projecten doet. staat voor Succes door samenwerking, een feit.
om een vereniging te ondersteunen. Buikema: “Ik kreeg een Hoewel Rita Buikema de enige vaste werknemer van Sudosa
Want ideeën die op nationaal niveau goed werken, kunnen op
goede, vaste baan met veel uitdaging. En het was ook positief was, had ze veel contact met andere STK-ers bij andere clubs.
lokaal niveau heel anders werken. SportDrenthe geeft handen en de eerste jaren had Sudosa een bedrijfscompetitie, maar dit be-
voor de vereniging, want ze kregen nu goedkoop een profes- ze kwamen samen in Beilen, waar ook de Sportraad Drenthe
voeten aan nationaal beleid.”
tekende weinig positiefs voor het ledenaantal. andere sportversionele
kracht. Het eerste jaar werkte ik tegen 100% subsidie, het in de jaren tachtig gevestigd was. Daar kregen ze bijscholing
enigingen in assen hadden hetzelfde probleem, daarom werd er
jaar daarna betaalde de vereniging een deel van mijn loon.” De en cursussen: “Het contact met de andere STK-ers was erg fijn,
Rita Buikema geeft haar handen en voeten liever aan de volley- gefuseerd. de eerste voorzitter Jan Jobing, 1954-1972, maakte in
STK-ers waren professionele krachten die de kwaliteit van trainin- omdat zij in hetzelfde schuitje zaten. We moesten allemaal de
bal. Hoewel ze iedere week les geeft, zit ze ook vaak met haar zijn bestuursperiode veel fusies mee: eerst in 1964 met tornado,
gen en de zorg voor voorzieningen waarborgden. ze waren niet clubs weer wat meer structuur brengen. En dat was een hele
neus in administratie. “Het liefst sta ik in de zaal. Op kantoor daarna in 1972 met Hygiea. de club die ontstond had 250 spelers
alleen werkzaam als trainer, maar ondersteunden de vereniging klus”, gaat Buikema verder. “De lessen waarin de STK-ers met
zitten kan altijd nog. Sport maakt mij ‘happy’.” Maar ook Bui- en het seizoen 1972 werd ingegaan met maar liefst 22 teams.
60 het stemgebruik gingen oefenen, zijn mij altijd bijgebleven. Wat
kema ziet de verschillen tussen vroeger en nu. Was het vroeger Bert Zwiers werd voorzitter en bracht Sudosa naar het absolute 61
Alweer 25 jaar plezierig werken bij Sudosa.
hebben we gelachen! Ook hielpen Stichting STK Drenthe en
vanzelfsprekend dat kinderen gingen sporten en bewegen, nu hoogtepunt. in 1975 fuseerde de vereniging met SFc, die in
de Sportraad Drenthe ons tijdens functioneringsgesprekken. ze
is er meer sprake van bewegingsarmoede. “Vroeger had je geen 1962 uit Sues (schoolteam van het gymnasium) en Flamingo
zorgden ervoor dat ik niet verzoop in al het werk.”
computers en speelden de kinderen meer op straat. Daarom is (schoolteam van het rhbs) was ontstaan. SFc was al succesvol
het gezondheidsaspect van sport steeds belangrijker geworden. met zowel de dames- als de herenteams, die regelmatig in de
Helaas werden de gesubsidieerde banen na een aantal jaren al
Ik zie bij de mini’s geen dikke kinderen, maar wanneer ik scholen eredivisie uitkwamen. Met Sudosa/SFc speelde ook Sudosa op
geschrapt. De meeste beroepskrachten gingen op zoek naar een
bezoek, schrik ik van de kinderen. Het gebeurt ook vaak dat in het hoogste niveau volleybal. Bekende spelers waren Joost en
andere baan, maar Rita Buikema kon gelukkig bij Sudosa blijven,
een hele klas slechts drie kinderen aan sport doen. Ik vind dat Wytze Kooistra. de vereniging, met als thuishaven sporthal de
waar ze inmiddels alweer 25 jaren met veel plezier, onder andere
daar voor sportverenigingen kansen liggen. De sportclub kan Spreng, groeide uit tot 600 leden en werd daarmee de grootste
als trainer van de mini’s, aan het werk is. “Hoewel ik al mijn werk
als naschoolse opvang dienen. Daardoor zullen de kinderen ook volleybalvereniging van het noorden en zelfs één van de grootste
plezierig vind, haal ik het meeste voldoening uit het trainen van
weer meer bewegen. Sport is een lifestyle geworden. Je moet van Nederland.
de mini’s en jeugd. Ik vind het leuk om ontwikkelingsgericht
oog en oor hebben voor verandering.”
bezig te zijn. Daarom vind ik een professionele trainer ook zo
Met de komst van Rita Buikema kreeg de club een bloeiende
belangrijk. Want als er slecht les wordt gegeven, ga je ook niet
reDDer Van het Volleybal
jeugdafdeling, waarvan steeds meer spelers doorstroomden naar
met plezier naar de les. Papier kan geen les geven. Het is daarom
En dat heeft Rita Buikema, want ze zit in de werkgroep voor mi- de eerste teams. Ook is Sudosa al jaren goed vertegenwoordigd
belangrijk om kader op te leiden. Ik vind het nog steeds jammer
nivolleybal van de NeVoBo. Deze werkgroep is verantwoordelijk met een groot aantal recreatieteams en speelt de vereniging
dat het STK-programma geschrapt is.” Rita Buikema probeert
voor het nieuwe circulatie-minivolleybal. “Dit is een dynamisch goed in op nieuwe trends als beachvolleybal en volleyballes op
daarom nog regelmatig een goed woordje te doen voor de
spel dat inspeelt op de belevingswereld van kinderen. Je blijft na scholen of voor speciale doelgroepen. Zo is gehandicaptensport-
gesubsidieerde professionele krachten. Ook wanneer ze spreekt
iedere bal doordraaien op het veld.” Het zorgt ervoor dat de kinvereniging sc Bartje sinds jaar en dag bij Sudosa aangesloten met
met bekende sporters of politici vertelt ze haar verhaal. “Hopelijk
deren meer bewegen en een steeds grotere uitdaging tegemoet hun zitvolleybalafdeling.
komt het nog terug, want het STK-programma levert een vereni-
gaan. Er zijn mensen die het de beste uitvinding op volleybal
ging zoveel op. Professionals zorgen voor kwaliteit en continuï-
gebied van de afgelopen tien jaar vinden. Bedenker van het spel in 2006 is de naam veranderd in Sudosa-desto, na een fusie met
teit. Een goedkope, maar professionele kracht kan een club weer
is werkgroepcollega Adrie Noy. “Het was een gouden greep. Ik de andere asser volleybalclub: desto.
op de kaart zetten.”
zeg ook vaak: ‘Adrie, je bent de redder van het volleybal.’”
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
hart Voor Sport
Wat een vereniging ook veel oplevert: “SportDrenthe biedt opleidingen
en projecten waar je echt iets aan hebt. Mijn favoriet is
Kies voor Hart en Sport.” Dit project maakt basisschoolkinderen
40 JAAR SPORT IN DRENTHE

SporteVeneMenten
Nic Zuidlaren: een topsportevenement
In de strokartonloods van Kartonfabriek De Eendracht in Appingedam werd in 1956 voor het eerst het Noordelijk
Internationaal Concours hippique (NIC) georganiseerd. Acht jaar later verhuisde het concours naar de
Prins Bernhardhoeve in Zuidlaren, waar het uitgroeide tot een zeer succesvol en geliefd paardensportevenement.
In 1956 richtten de initiatiefnemers S. Mellema, R.E. Siemens,
P.E. Huizinga, E.J. Nienhuis, It. Kol. Egter van Wissekerk, G.J.
Huizinga, y.F. Kamphuis, P.S. Wiersma en D.J. Mellema samen de
Stichting Paardensport Eendracht op. ze besloten een concours
hippique te organiseren in de hal van strokartonfabriek De Eendracht
in Appingedam.
Met strobalen werden de tribunes gebouwd. Hoewel de organisatie
stookkachels had geplaatst, was het met 15 graden onder
Eindelijk het CHIO voor NIC Zuidlaren.
nul eigenlijk te koud voor een concours. Daarom werd besloten
het concours te verhuizen naar december, waardoor het in 1956
tweemaal werd gehouden. Appingedam had als eerste in Europa
een Internationaal Indoor Concours Hippique. Al direct tijdens
de eerste editie, kwamen er ook buitenlandse ruiters. Eén van de
vaste gasten in de beginjaren was Alwin Schockemöhle.
GouDen Greep
Na acht edities, verhuisde het concours in 1963 naar de Prins
Bernhardhoeve in zuidlaren, waar het nu nog steeds georganiseerd
wordt. Dit bleek een gouden greep, want behalve dat de
organisatie nu de beschikking had over een prachtige hal, wilde
de Prins Bernhardhoeve het concours ook sponsoren. Bovendien
werd er veel gratis gedaan voor het concours. Het meest suc-
62 cesvol waren de jaren zeventig, onder leiding van voorzitter Roelf
Siemens. In 1971 won springruiter en Olympisch kampioen Gerd
Wiltfang de jachtrace en Lutz Goessing het lichte onderdeel. De
hoofdprijs ging naar Johan Heins met zijn paard Grandioso.
63
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
In december 1976 ontbraken er een aantal grote namen,
doordat er in dezelfde periode een CHIO (Concours Hippique
International Officiel) in Parijs plaatsvond. zuidlaren ondervond
wel vaker hinder van een internationaal concours, maar over
het algemeen wisten de ruiters de weg naar het Drentse dorp
goed te vinden. Tot grote verbazing van zowel het publiek als de
organisatie kwamen de Duitse topruiters Alwin Schockemöhle
en Hartwig Steenken in 1976 echter niet opdagen, terwijl hier
wel op was gerekend. Later ontstond er zelfs nog een kleine
rel toen bleek dat de organisatie wel af bleek te weten van de
afwezigheid van de Duitse toppers. Wie waren er dan wel? Wat
te denken van David Broome, Harvey Smith, Paddy McMahon en
de Drent Johan Heins. De Grand Prix werd uiteindelijk zeer verassend
gewonnen door Henk Noorden. En met 4000 bezoekers
mocht de organisatie absoluut niet klagen.
einDelijk een chio
Om het 25-jarig jubileum van het Indoor Concours Hippique in
1979 te vieren, wilde zuidlaren graag een CHIO. Daarvoor moest
het concours ook internationale dressuurwedstrijden organiseren.
Dankzij het jubileum en het EK in Rotterdam, kreeg zuidlaren dit
‘predicaat’ toegewezen. Doordat er echter een wereldbekerwedstrijd
in Bordeaux plaatsvond, kwamen helaas enkele gevestigde
springruiternamen niet opdagen. zo kwam Engeland niet
met wereldkampioen David Broome en Harvey Smith naar het
brinkdorp, maar met een jong team met Olympische kandidaten.
Maar zelfs dit team bleek te sterk voor de overige deelnemers. In
het landenklassement won het, inmiddels zeer bekende, viertal
John Whitaker, Nick Skelton, Marc Fuller en Lionel Dunning. zij
waren ook superieur tijdens de individuele wedstrijden. De eerste
dressuurwedstrijden werden gewonnen door de Duitsers Renier
Klimke en Harry Boldt. Dit succes stond aan de basis van vele
jaren toppaardensport.
BiJNa teN ONdeR
in 2002, slechts een paar maanden voor het concours, gaf de Rabobank
aan dat ze per direct met de sponsoring van het Nic zou
stoppen. Na spoedoverleg kwam de bank toch nog met 35.000
euro over de brug. en met dank aan de provincie drenthe, die
geld ter beschikking stelde voor de aanschaf van hindernissen,
kon het concours alsnog doorgaan. Hierdoor kon het Nic Zuidlaren
in 2004 alweer voor de vijftigste keer gehouden worden, met
als speciale gast Koningin Beatrix.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE

SporteVeneMenten
Grote sterren in een kleine ronde
De tweede dinsdag in augustus betekent voor de inwoners van Emmen maar één ding: de Gouden Pijl, het grootste
profwielerevenement van het Noorden. Al sinds 1976 ieder jaar door duizenden mensen bezocht.
Stichting De Gouden Pijl is in 1976 opgericht door het drietal Peter
van Putten (†), Piebe Prins en Dick Keldermans (†). De eerste
Gouden Pijl trok meteen al 25.000 toeschouwers.
De liefde voor het wielrennen was de achterliggende gedachte
voor dit evenement. Doordat de Gouden Pijl zich wist te onderscheiden
van andere kleine rondes, kwamen er al snel ook
internationale renners naar Emmen. In de beginjaren waren het
vooral Belgen, Fransen en Duitsers, maar in 1979 stond er ook
een Italiaan aan de start: Giovanni Battaglin. Battaglin had deze
keer nog geen enkele kans op de eindoverwinning, maar won
twee jaar later wel de Ronde van Italië en de Ronde van Spanje.
In 1979 ging de winst naar Olympisch kampioen Hennie Kuiper.
64 prijs voor de meest strijdlustige renner.
65
In 1980 kende de Gouden Pijl een geweldig jaar. Joop zoetemelk
verscheen vlak na zijn triomf in de Tour de France aan de
start, waardoor het aantal toeschouwers opliep naar maar liefst
70.000. De ploeg van Peter Post was in deze periode zeer suc-
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
cesvol en wist ook in Emmen te overheersen, met als vaandeldrager
zoetemelk. Dick Heuvelman schreef op 6 augustus 1980 in
het Nieuwsblad van het Noorden: “zodra hij zich ook maar even
aan de kop van het peloton liet zien, juichte de menigte hem
hartstochtelijk toe. (..) Het enthousiasme steeg ten top toen zoetemelk
in de voorlaatste ronde op de solotoer ging.” Na afloop
van de ronde was het helemaal duidelijk voor wie de bezoekers
kwamen: “Om de tourwinnaar te beschermen tegen de opdringende
massa, werd hij na de huldiging snel in een auto gestopt
die hem veilig naar zijn kleedadres bracht.”
Ook de Gouden Pijl van 1988 was speciaal. Het peloton zorgde
voor een spannende koers, waarbij de Drentse renner Gert Jakobs
continue actief voorin zat. Hij won dan ook geheel terecht de
De GouDen pijl in 2008
Dit jaar vond de Gouden Pijl, nu Rabobank Gouden Pijl, alweer
voor de 31ste keer plaats. Alleen in 1994 en 1995 werd de ronde
niet gereden, omdat de Nederlandse renners internationaal
steeds minder scoorden en het moeilijk was medewerkers te
vinden voor het criterium. Tegenwoordig behoort de Gouden Pijl
tot de vijf beste criteria van Nederland. In 2008 werd de wedstrijd
gewonnen door niemand minder dan Oscar Freire.
De actie ‘oren dicht’ bij het kanonschot voor de start is ook in 2003 nog
actueel. foto: DvhN / Corné Sparidaens
Wintertriathlon assen: 25 jaar geliefd
Gevaar van onderkoeling, valpartijen op het ijs en een fles Beerenburg na afloop. Dat is de Wintertriathlon Assen.
Hoewel er nooit echt sprake was van winterse taferelen, waren de eerste jaren zeker een groot succes.
In 1983 werd de ijsbaan in Assen geheel gerenoveerd. De opening
werd groots gevierd met een wintertriathlon bestaande uit
20 kilometer hardlopen, 100 kilometer fietsen en tenslotte 40
kilometer schaatsen op de ijsbaan, ofwel 108 rondjes. Dit is de
Nederlandse variant van de wintertriathlon. Bij de internationale
variant moeten de atleten langlaufen in plaats van schaatsen en
fietsen ze op een mountainbike 10 kilometer, in plaats van 100
kilometer op een wegracefiets.
onDerkoelD
Hoewel het om een wintertriathlon gaat, vindt deze plaats in de
herfst. Daar is zeer bewust voor gekozen, omdat de triatleten bezweet
raken door het fietsen. Als zij vervolgens in de gure wind en
sneeuw bij de ijsbaan aankomen, kunnen ze onderkoeld raken.
Het evenement kende flitsende beginjaren. Bij de editie in 1984
deden vijftig sporters mee. De winnaar was Axel Koenders, de
bekendste triatleet van de jaren tachtig. Het aantal deelnemers
liep in 1985 op naar 200 en zelfs tot 500 in 1986. Door dit
succes moest de organisatie een inschrijfstop invoeren. Bij de
vrouwen was het Ada van zwieten die de wintertriathlon in deze
periode driemaal wist te winnen.
naar inzell
Het succes zorgde in 1987 voor een wintertriathlon in het Duitse
Inzell, die georganiseerd werd door de Stichting Wintertriathlon
Assen. Het onderdeel fietsen werd hier vervangen door langlaufen.
In 1990 was de populariteit van de wintertriathlon op zijn
hoogtepunt. Om dat te vieren, kwam Assen zelfs met een dubbele
triathlon. De stichting kreeg ook de eer om het Nederlands
kampioenschap te organiseren, maar zag hier in 1994 van af. ze
wilden niet langer een bedrag van tienduizend gulden aan de
Nederlandse Triathlon Bond (NTB) betalen. Inmiddels heeft de
wedstrijd het Nederlands kampioenschap weer terug.
Start van de Wintertriathlon Assen in 1987. foto: Sake Elzinga
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SporteVeneMenten

SporteVeneMenten
HUiLeN BiJ Het WiLHeLMUS
de gloriejaren van de tt assen
Wil Hartog wist in 1977 menigeen te overtuigen van zijn kunnen, toen hij in Assen met zijn 500cc Suzuki als
winnaar van de ’Dutch TT’ over de streep ging. In de jaren tachtig volgden een viertal mannen hem, de mooiste
herinneringen uit deze glorietijd…
jack MiDDelburG
28 juni 1980. Jack Middelburg zit met zijn nog niet geheelde
gebroken been op zijn 500cc yamaha. De coureur ging het Asser
circuit rond in 2.55,8 en was daarmee precies een seconde
sneller dan Coulon uit zwitserland. “Ik sta er zelf van te kijken”,
vertelt hij het Nieuwsblad van het Noorden diezelfde dag. Hij
deed het in Silverstone een jaar later nog even dunnetjes over,
toen hij ook deze Grand Prix wist te winnen. Dit betekende helaas
ook zijn laatste internationale topprestatie. Op 1 april 1984
werden de eerste wedstrijden voor het Nederlands kampioen-
eGbert Streuer en bernarD SchnieDerS
Ook moest er een verbreding van de berm tussen het circuit en
De plaatselijke helden Egbert Streuer en Bernard Schnieders (†) de taluds komen. “de taluds werden verplaatst, zodat deze op
Egbert Streurer en Bernard Schnieders tijdens de TT van 1988. foto: DvhN
kwamen in 1987 als winnaars van de zijspanklasse van de Dutch minimaal vijftien meter van de baan komen te liggen”, schreef
TT over de finish. Hoewel ze de wereldtitel al drie keer in de
het Nieuwsblad van het Noorden op 12 april 1977. Splinter-
wacht hadden gesleept, wisten Streuer en Schnieders (destijds nieuw was een tunnel die gegraven werd vanaf het renners-
allebei woonachtig op slechts een paar kilometer van het circuit) kwartier in oostelijke richting. deze renovatiewerkzaamheden
de Nederlandse ronde niet eerder te winnen. De droom lonkte al kostten het circuit 6,5 miljoen gulden. Gelukkig verleende het
jaren, maar op het drijfnatte circuit van Assen in 1987 kwamen ministerie van cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk een
66 ze dan ook daadwerkelijk als eerste over de finish. Dit zorgde
voor leuke taferelen, want de Nederlandse fans klommen met
honderden tegelijk over de hekken om het tweetal te feliciteren.
subsidie van 2,5 miljoen gulden.
67
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
schap gehouden op het stratencircuit van Tolbert. Middelburg
valt wanneer hij probeert in te halen, naar alle waarschijnlijkheid
door te koude banden. Een verschrikkelijk ongeluk is het gevolg,
waarbij andere rijders hem niet meer kunnen ontwijken. Twee
dagen later overlijdt hij in het ziekenhuis.
hanS Spaan
De Noord-Hollander Hans Spaan begon zijn carrière eind jaren
zeventig op de 50cc en later 80cc motor. Hij liep vijf krantenwijken
om zijn eerste motorfiets te kunnen betalen, stond halverwege
de jaren tachtig in het Nieuwsblad van het Noorden geschreven.
Maar deze liefde voor de sport bracht hem wel naar de top.
In 1988 begon hij in de 125cc klasse. In 1989 eindigt hij op de
vierde plaats tijdens de Grote Prijs van Duitsland. En twee weken
later op 4 juni wint hij zijn eerste Grote Prijs, tijdens de GP van
Oostenrijk. “Nu weet ik het zeker, winnen is het mooiste wat er
is”, vertelde hij het Nieuwsblad van het Noorden op 24 juni. Dan
wilde hij vast ook erg graag de GP in Assen winnen? Nuchter als
hij is, meldde hij daags voor de TT-races in juni 1989: “Assen is
niet iets speciaals voor mij om te winnen. Elke Grand Prix is voor
mij gelijk.” Maar wanneer het Wilhelmus een paar uur later voor
hem klinkt, krijgt hij toch een brok in de keel. “Ik moest even
een paar keer flink slikken. Als je daar op het podium staat en het
volkslied wordt voor jou gespeeld, dan word je vanzelf sentimenteel,
of je wilt of niet”, vertelde hij aan sportredacteur Jan Mennega.
zo zie je maar weer, zelfs de meest stoere motorcoureur
heeft een klein hartje.
Helaas is er sindsdien geen Nederlandse, en al helemaal geen
plaatselijke, winnaar meer geweest. Wie weet wat Jasper Iwema
de komende jaren kan doen?
ReNOVatie
Niet alleen de motorsport stond in de jaren tachtig in de ‘picture’,
ook het tt circuit zelf kende belangrijke gebeurtenissen.
Zo bleek in april 1984 dat het circuit niet meer aan de veiligheidseisen
voldeed, waarna de baan met een sneltreinvaart werd
aangepast. Het circuit werd ingekort van 7,6 tot 6,1 kilometer.
Naam egbert Streuer
Geboortedatum 1 februari 1954
Geboorteplaats assen
Woonplaats Grolloo
Sport Motorsport
Specialisatie Zijspan
egbert Streuer werd in assen geboren in 1954. Hij is de enige
Nederlandse coureur die drie wereldtitels op zijn naam heeft
staan. Ook heeft hij tweemaal de tt van assen gewonnen. Hij
begon zijn carrière als zijspanracer in 1975 samen met bakkenist
Johan van der Kaap. Ze namen plaats in de BMW-zijspan en
werden meerdere malen Nederlands kampioen.
Vanaf 1978 rijden Streuer en Van der Kaap ook internationale
Grand Prix, maar al snel daarna verlaat Van der Kaap het team.
Met zijn nieuwe bakkenist Bernard Schnieders wordt egbert
Streuer een begrip. Ze werden drie keer wereldkampioen, in
1984, 1985 en 1986 en wisten in hun gezamenlijke carrière één
keer de tt van assen te winnen.
aan het Nieuwsblad van het Noorden vertelt egbert Streuer
dat het winnen van de tt het persoonlijke hoogtepunt van zijn
sportieve carrière was. in totaal wordt Streuer elf keer Nederlands
kampioen, haalt hij 56 podiumplaatsen en wint 22 Grand
Prixs.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE

SportMarkant
OORSPRONG SMa LaG iN aSSeN OP de iJSBaaN
“Sportdrenthe geeft sporters duwtje”
Hij heeft er weinig of geen contacten mee, maar toch zou sportarts Jannes Nijboer er geen bezwaar tegen hebben
wanneer het jubilerende SportDrenthe wat meer in de richting van zijn Sport Medisch Adviescentrum (SMA) zou
komen.
Adviezen op medisch gebied zijn altijd nuttig als het om het
bedrijven van sport gaat en de contacten behoeven beslist niet
beperkt te blijven tot topsporters en ‘reguliere’ sporters. Vooral
voor de beginnende ‘bewegende mens’ kan een duwtje in de
richting van het SMA beslist geen kwaad. Nijboer is al zo’n dertig
jaar verbonden aan het SMA, dat eerst in Assen in het gebouw
van de kunstijsbaan Drenthe gevestigd was. Wijlen Ab Rozijn, later
sportarts van onder meer de voetbalprofs van Go Ahead Eagles uit
Deventer en de schaatsbond, was de ‘aanstichter’ van het SMA in
Assen, dat in 1973 het levenslicht zag. De toenmalige Sportraad
Drenthe was nauw bij de oprichting betrokken en onderhield ook
daarna nog lang contacten omdat na arts Jannie Boersma in de
beginperiode, Wim Vegter (nog steeds actief) vanuit de Sportraad
(DSF) ondersteunende werkzaamheden verrichtte.
lanDelijke erkenninG
Inhoudelijk konden beide organisaties niet veel voor elkaar betekenen,
afgezien van de fittesten die werden georganiseerd. Het
SMA ging dan ook snel zelfstandig verder. Toch heeft het even
geduurd voordat de huidige status, SMA Noord, met vestigingen
in Assen, Groningen, Emmen, Veendam en Delfzijl, werd bereikt.
Het SMA Assen was overigens de noordelijke voorloper. Mede
dankzij het grote netwerk dat Jannes Nijboer in zijn bijna dertigjarige
loopbaan heeft opgebouwd, heeft het SMA Noord landelijke
erkenning gekregen. Nijboer: “Onze kwaliteit is voldoende om
ook door verzekeringsmaatschappijen en huisartsen erkend te
worden. Sportkeuringen worden in de aanvullende verzekering
vergoed. Dat is overigens ook een financiële noodzaak voor ons,
want subsidie krijgen we niet. We moeten ons zelf bedruipen.”
68 69
Jannes Nijboer … ziet stimulerende functie van SportDrenthe wel zitten.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
Faciliteiten
De erkenning blijkt ook uit het feit dat het SMA Noord is ondergebracht
bij de ziekenhuizen. Nijboer: “Dat is natuurlijk een
geweldige vooruitgang, want nu kunnen we gebruikmaken van
de faciliteiten van het ziekenhuis en hoeven we mensen vaak niet
meer door te sturen.” Dit voorjaar trok bijvoorbeeld het SMA
Assen in bij de huisartsenpost van het Wilhelmina ziekenhuis in
die plaats. Hoe de ‘klandizie’ van het SMA Noord in de afgelopen
jaren is gegroeid blijkt wel uit het aantal verrichtingen op jaarbasis:
5000. Op de vijf genoemde werkplekken zijn naast Jannes
Nijboer nog twee andere artsen werkzaam.
Ondanks de veel grotere bekendheid krijgt het SMA nog het
meest te maken met (top)sporters die de weg in sportland al
kennen, hetzij voor een blessureconsult, hetzij voor een algemeen
onderzoek. Nijboer: ”De campagnes voor meer bewegen
zouden meer verrichtingen moeten opleveren, maar daar zien
we, volgens mij, nog weinig van terug.” Daar zou SportDrenthe
een rol bij kunnen spelen: wijzen op het belang van een (preventieve)
keuring voor mensen die gebruik willen maken van de vele
bewegingsactiviteiten, die tegenwoordig worden aangeboden.
Bewegen alleen is niet altijd voldoende. Vraag het maar aan
sportdokter Nijboer!
ROeLOF LUiNGe StOPt Na 25 JaaR Met FLUiteN OP HOOGSte NiVeaU
“Met een fluitje van 2 gulden 50”
Roelof Luinge staat al bijna 25 jaar op het veld en is daarmee de meest ervaren arbiter in het betaald voetbal.
Maar in juli 2009 is het over en uit met zijn fluitcarrière. “Dan wil ik stoppen. Ik ben dan 54 en vind het wel leuk
geweest, hoewel ik nog steeds topfit ben.”
De geboren Drent was als jonge jongen als voetballer actief bij
V.V. Actief in Eelde. Daar kwam hij in aanraking met het scheidsrechtersvak.
“Op mijn zeventiende werd ik voor het eerst arbiter.
Tijdens de tweede helft van een wedstrijd werd de jeugdleider
ziek en werd ik gevraagd om hem te vervangen. Na de wedstrijd
kwam een bekende scheidsrechter langs, die vroeg: ‘Hoelang
fluit je al?’ Ik antwoordde: ‘Een half uur.’ De man was verbaasd.
‘Je hebt talent!’ Ik was nog een jong broekie, maar wilde er graag
mee verder. Daarom volgde ik een scheidsrechterscursus en ging
ik vaker de jeugd fluiten.”
En met succes, want na 10 jaar lang de amateurs te hebben gefloten,
ging Roelof Luinge over naar het profvoetbal. zijn eerste
wedstrijd in het betaald voetbal was NAC – VVV op 29 oktober
1983. Wat waren de grootste verschillen met de amateurs? “De
profvoetballers zijn mondiger en de overtredingen zijn professioneler.
De spelers willen je testen. Bij de eerste wedstrijden wilden
ze weten wat ze aan mij hadden en waar ze me mee konden
pakken. Maar de KNVB leert de scheidsrechters met dit soort
situaties om te gaan. ze begeleiden je geweldig, leren je met
kritiek om te gaan en zorgen voor een professionele mediatraining.”
GouDen kaart
Een scheidsrechter krijgt al snel veel kritiek. zeker ook Roelof
Luinge, die weleens een wedstrijd heeft stilgelegd. “Ik kan goed
tegen kritiek. Bovendien krijg ik ook veel waardering.” Daarmee
doelt Luinge op seizoen 2005/2006, toen hij als beste scheidsrechter
van Nederland werd gekozen in het Specsavers Gouden
Kaart klassement. “Het was de eerste keer dat deze prijs werd uitgedeeld.
Dat vond ik erg leuk. Sindsdien ben ik in dit klassement
altijd in de top drie geëindigd. Maar niet alleen het publiek is
tevreden, ook de vakmensen zijn blij met mij.” Speciale herinneringen
bewaart Luinge aan zijn allereerste klassieker. Daar moest
hij meteen al een belangrijke beslissing nemen. Luinge: “Het
regende al de hele dag en om zes uur moest ik het veld keuren.
Op het hele veld stonden plassen. De vraag was of de wedstrijd
wel door kon gaan, maar het was mijn eerste klassieker, dus ik
dacht: ‘We laten de wedstrijd gewoon doorgaan!’ En dat deden
we. Het was een hele speciale ervaring. zeker een hoogtepunt in
mijn carrière.”
online VoorbereiDen
In de 24 jaar dat Roelof Luinge nu aan de top fluit, hebben er
vele veranderingen plaatsgevonden. “Niet alleen de spelregels
zijn veranderd, maar de spelers zijn ook mondiger geworden.
Bovendien zijn er veel meer sportuitzendingen gekomen. Alles
wordt geanalyseerd en besproken. Daar moet je wel tegen
kunnen. Er zijn ook geen oude stadions meer, maar allemaal
multifunctionele stadions. Dat is goed, want het is belangrijk dat
ook de voetbalsport meegaat met de tijd.”
Spelers zijn in de loop der tijd niet alleen mondiger geworden,
ze zijn tegenwoordig ook sneller aangebrand. “Er zijn vaker opstootjes.
Maar net als de spelers, ben ik ook mondiger geworden.
Bovendien houd ik de websites van de supporters altijd goed in
Roelof Luinge … vindt het belangrijk om altijd jezelf te zijn.
foto: KNVB / Jan de Koning
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportMarkant

70
de gaten. Als ik een beladen wedstrijd moet fluiten, kijk ik van
tevoren op het internet naar eventuele ludieke acties. Dan kijk ik
ook al naar mogelijke tactieken en opstellingen. Het is belangrijk
dat je goed voorbereid naar de wedstrijd gaat.”
topFit
In Luinges 25ste jaar wil hij net zo consequent fluiten als hij de
afgelopen jaren heeft gedaan. “Ik ben nog steeds topfit. Ik train
vier keer in de week in de sportschool. Daar doe ik aan cardiofitness
en krachttraining. Sporten is positief voor zowel lichaam
als geest. Als scheidsrechter moet je fit zijn, want je rent per
wedstrijd zo’n 10 tot 15 kilometer. Daar moet ik veel voor laten,
vooral nu ik ouder word. Maar ik ben nog even enthousiast en
gedreven als in het begin. Ik ben erg fanatiek en vraag veel van
mijzelf. Ik ben wel van ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’”
Daaruit blijkt wel dat Roelof Luinge nog steeds een echte
Drent is. “Die nuchtere kijk komt goed van pas op het veld. Het
liefst verlaat ik de wedstrijd met nul kaarten. Het is belangrijk om
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
respect voor elkaar te hebben, want je moet samen de wedstrijd
maken. Ik sta met beide benen op de grond. Dat is de noordelijke
nuchterheid, denk ik.”
Die tip wil hij graag aan toekomstige scheidsrechters meegeven.
Belangrijk is om altijd jezelf te blijven, aldus Luinge. “Wees
streng, maar rechtvaardig. Bovendien is het belangrijk om consequent
te fluiten en fit te blijven. Wat mij ook geholpen heeft, is
om te luisteren naar de mensen die er verstand van hebben. De
KNVB zorgt voor goede begeleiding, maak daar gebruik van.”
Nog één ding: “Ik heb nu 24 jaar gefloten op het hoogste niveau
en een prachttijd gehad. En dat allemaal met een fluitje van 2
gulden vijftig”, lacht Roelof Luinge.
Medio 2009, na het einde van de competitie, gaat Luinge deel
uitmaken van de technische staf van de afdeling scheidsrechterszaken
van de KNVB.
1968-1978
1978-1988
1988-1998
1998-2008
40 JaaR SPORtdReNtHe
71

1988-1998
De ommekeer
jaar Van De oMMekeer
Het jaar 1989 werd uiteindelijk het jaar van de ommekeer.
de provincie drenthe hielp daarbij een handje
door ook een herstructurering aan te kondigen. Het
provinciale welzijnsbeleid werd veel meer gericht op
vrijwilligers en achterstandsgroepen. er was geen aandacht
meer voor belangenbehartiging en de organisaties
werden voortaan scherper in de gaten gehouden. de begrippen
budgetfinanciering en projectsubsidiëring werden
daartoe geïntroduceerd. afronding van dit nieuwe
beleid zou in februari/maart 1992 moeten plaatsvinden.
of de dSF alleen nog als serviceorgaan door het leven
moest gaan of dat de federatie ook nog andere taken zou
moeten hebben.
in 1987 werden inmiddels ook de eerste haarscheurtjes in bestuurlijk DSF zichtbaar. bestuurs-
Men was het eens over de afschaffing van de commislid
j. wolf uitte als eerste zijn onvrede over de gang van zaken. hij signaleerde nogal wat
sies, die plaats zouden moeten maken voor (tijdelijke)
knelpunten in het functioneren van het bestuur. De bonden hadden trouwens al eerder laten
overlegorganen, werkgroepen, et cetera. Uiteindelijk
weten dat de serviceverlening door de DSF te wensen over liet. tot 1988 werd de bestuurlijke
sprak de algemene vergadering zich in november 1990
schade beperkt gehouden, maar in dat jaar werden de problemen groter.
uit voor een organisatievorm waarbij de dSF zich bezig
zou houden met het bewaken van de kwaliteit van de
georganiseerde sport, het aanbieden van andere dan de
inmiddels had H. Schuurman de voorzittershamer (tij- actie bonDen
traditionele sportvormen (ook aan de bonden) en het
delijk) overgedragen aan bestuurslid G. Hoendervanger, er zat niets anders op dan in het jaar 1989 andere
inmiddels gingen de ontwikkelingen binnen de dSF bevorderen van een verantwoord sportgedrag door het
die meteen voor een geweldige klus stond: herstructure- beleidsprioriteiten te stellen. de activiteiten werden ge-
door. enkele personeelsleden vertrokken door interne geven van voorlichting en advisering. al eerder had de
ring van de dSF. er zou een ‘platte’ organisatie moeten richt op sportorganisaties, sportbundelingen en andere
problemen en ook bestuursleden gaven te kennen op te Nederlandse invaliden Sportbond, district drenthe,
komen. een verslechterde financiële situatie, bestuurlij- organisaties. Stimulering sportdeelname, vorming, on-
zullen stappen. Bovendien liet de Stichting StK weten laten weten weer los van de dSF te willen opereren en
ke onduidelijkheden en spanningen onder het personeel dersteuning, arbeidsbemiddeling ten behoeve van sport-
‘losser’ van de dSF te willen functioneren en meer als de situatie van vóór 1984 te willen herstellen. Volgens
maakten die herstructureringstaak niet gemakkelijk. organisaties, administratief-organisatorische dienstver-
aangesloten bond te willen worden beschouwd. Begin woordvoeder P. (Peter) van der Spek zou de dSF voor
Vooral toen bovendien de financiële commissie raplening en sportgezondheidszorg waren de onderwerpen
1990 verschijnt er een persbericht waarin wordt aange- de gehandicaptensport in drenthe een facilitair bedrijf
porteerde dat “zij tot de conclusie was gekomen dat het waarmee de dSF zich bezig zou gaan houden. Omdat
kondigd dat de meningsverschillen onder het personeel moeten zijn.
de dSF ontbreekt aan een krachtige en kundige leiding men toch erg graag de ‘kaderactiviteiten’ als dienst
van de dSF zijn weggenomen. in een volgende beleids-
over het gehele administratieve gebeuren.” er was wilde behouden, maar de subsidiërende instantie daar
nota geeft de dSF de aangesloten bonden tevens de te StichtinG oF VereniGinG
behoefte aan een meer flexibele inzet van de medewer- kennelijk niets in zag, werden zelfs de dagbladen inge-
volgen marsroute aan: een meer doelgerichte organisa- de loskoppeling van de gehandicaptensport betekende
kers, die bereid zouden moeten zijn om werk van elkaar schakeld om hier aandacht voor te vragen.
tie en andere geldstromen. Ook de herstructurerings- min of meer ook de opening van de discussie over
over te nemen. Het heeft lang geduurd voordat de dSF
plannen van de provincie drenthe beginnen gezicht de rechtsvorm van de dSF. de inmiddels benoemde
72 weer in rustig vaarwater terecht kwam.
in het begin van 1989 begonnen de aangesloten bonden
te krijgen en daaruit blijkt dat de dSF een van de 100 interim-directeur, drs. H.J. dik (de functionerende
73
zich goed te roeren. de grote bonden vonden dat ze
instellingen in de provincie is die onder deze reorga- directeur, H. van der Veen, trad terug en werd adviseur
de bonden keerden zich meer en meer af van de dSF, te weinig invloed hadden op de algemene vergadering
nisatie vallen. Wel krijgt ook de dSF de garantie dat van het bestuur) mocht daar mede inhoud aan geven.
mede omdat de tariefstelling van de dienstverlening en dat ontlokte aan een van de vertegenwoordigers de
de herstructurering geen gedwongen ontslagen op zal Net als aan de uitvoering van de plannen die de Werk-
door de dSF te hoog was. Maar hoe verder? eerst de vraag of de “dSF als overkoepeling van de bonden in ge-
leveren. een sociaal statuut moet daarvoor de basis leggroep Sport van de provincie drenthe in het kader van
knelpunten analyseren en pas daarna herstructureren vaar was gekomen?” Zo ver kwam het op dat moment
gen. de provincie beoogt met de herstructurering een de herstructurering van het Provinciaal Welzijnsbeleid
was een van de voorstellen. Wat is de plaats van de niet. eerst was de interne reorganisatie aan de orde,
verbetering tot stand te brengen van het functioneren ontwikkelde: de dSF moest een klein bestuur hebben
dSF? toenmalig gedeputeerde M.G. (Ryan) Schepers waarbij het personeel zich danig roerde. Positiebepaling
van de provinciale welzijnssector: een betere overzich- en moest de contacten met de bonden optimaliseren.
vroeg zich zelfs af “wat de bonden ervan zouden mer- van de dSF was in die discussie, naast de onderlinge
telijkheid en een grotere effectiviteit.
de werkgroep formuleerde de aanbevelingen verder als
ken als de dSF zou worden opgeheven”.
verhoudingen, van cruciaal belang. Moest de dSF ver-
volgt: “de dSF moet aan alle sportorganisaties concrete
der als service-instituut of als belangenbehartiger van
beStuur treeDt aF
ondersteuningsmogelijkheden bieden naast sportstimu-
Veel leden van de Provinciale Staten stelden vragen. de bonden of misschien zelfs wel als beide?
deze reorganisatie had uiteraard ook invloed op de lering, sportontwikkeling en kadervorming.”
Het werd snel duidelijk dat er een crisissituatie be-
bestuurlijke organisatie van de dSF. in het voorjaar
stond, die eerst moest worden opgelost alvorens kon De Drentse Sport Federatie laat zich van haar sportieve kant zien.
werd besloten om in ieder geval alle commissies op te Bij de verdere uitwerking van de plannen kwam naar
worden begonnen aan het uitwerken van een nieuwe
heffen. Later in het jaar, in september, zag het bestuur voren dat de bonden de voorgestelde stichtingsvorm
structuur. en alsof het niet nog erger kon, moest
van de dSF er, na alle interne problemen die er nog ondemocratisch vonden, ofschoon ook de verenigings-
door beëindiging van de subsidie door het ministerie
steeds waren, helemaal geen gat meer in en besloot af vorm in het verleden niet goed had gewerkt. toch
van WVc ook nog een zestal arbeidsplaatsen worden
te treden. de directe aanleiding was een onderzoek van werd er verder gepraat over de stichtingsvorm en in
geschrapt. Vooral de afdelingen Sportontwikkeling en
het bureau KPMG dat vaststelde dat de dSF niet goed april 1991 passeerden zelfs de conceptstatuten van de
Kaderactiviteiten werden door de ontslaggolf getroffen.
functioneerde. in oktober van datzelfde jaar besloot de Stichting Sport Service centrum drenthe de bestuurs-
de sportontwikkelingfunctie dreigde zelfs zeer beperkt
bijeengeroepen algemene vergadering een interim-betafel. Het stichtingsbestuur zou moeten bestaan uit ten-
van omvang te worden. door de bezuinigingen ging het
stuur te benoemen. H. (Henk) de Roos, drs. R. (Rein) minste vijf en ten hoogste zeven leden. Bovendien zou
personeelsbestand van de dSF terug van 30 naar 24.
Munniksma en ir. e. (evert) de Boer (†) waren de leden de nieuwe stichting marktgericht dienen te werken en
Ook de provincie zag geen kans om de dSF-gaten te
van het interim-bestuur, dat meteen aan de slag ging. daarbij een goede inventarisatie moeten maken van de
vullen. daartoe hielp zelfs het gebruikmaken van het
Het eerste voorstel was om een interim-manager aan te wensen van de afnemers. Op de algemene vergadering
spreekrecht tijdens de vergadering van de leden van de
stellen, die de aanbevelingen van een ingestelde dSF- van 24 september 1991 gaven de bonden te kennen de
Provinciale Staten niet.
adviescommissie nader moest uitwerken. die aanbeve- stichtingsvorm niet goed te vinden en alleen te opteren
lingen betroffen een heldere, platte bestuursstructuur, voor de verenigingsvorm. de provincie drenthe wilde
betrokkenheid van alle bonden en antwoord op de vraag evenwel graag de stichtingsvorm en omdat het inte-
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

im-bestuur niet bereid was om de mogelijkheid van de gingen een sterk complicerende factor vormden voor de
StaMM Sport
curSuSMoeheiD
verenigingsvorm uit te werken, ontstond er opnieuw verdere ontwikkeling van de dSF en dat terwijl juist op
een nieuwe bezuinigingsronde van de provincie zorgde toch slaagde de dSF er in om nieuwe initiatieven te
een patstelling. Het interim-bestuur beraadde zich op dat moment kon worden vastgesteld dat de bestuurlijke
in 1993 opnieuw voor veel onrust in de organisatie. ontplooien. een groot onderzoek naar de problemen van
haar positie.
doelstellingen van 1990 voor een deel waren gehaald. er
de kortingen troffen niet alleen de dSF maar ook de het sportkader in drenthe leverde nuttige resultaten
was sprake van een verbetering van de bestuurlijke- en
bonden en de provinciale organisaties voor aangepast op. er bleek een groot kwantitatief tekort aan kader, en
MinDer ‘plat’
bureauorganisatorische structuur. Ook “de onderlinge
sporten. desondanks stond het jaar in het teken van technisch kader was voor een groot deel niet gekwali-
intern was bij de dSF alles weer op orde. Op de alge- sfeer is uitstekend”, zo luidden de berichten. Kwali-
productverbetering en –vernieuwing, die zichtbaar werd ficeerd. Gegevens waar men iets mee kon. Overigens
mene vergadering in april 1991 kon de bonden worden teitsverbetering was daarvan een van de positieve ge-
in sport en bewegen voor ouderen en gezondheidspro- werd tevens vastgesteld dat er de laatste jaren in dren-
gemeld dat ”het bureau weer functioneerde zoals het volgen. alleen kon nog niet gesproken worden van een
jecten als fittesten. Bovendien werd het WK voetbal the sprake was van ‘cursusmoeheid’, waardoor er steeds
hoort.” Wel was interim-directeur dik tot de conclusie verbeterde relatie met de lidorganisaties.
voor mensen met een verstandelijke beperking in de minder cursussen van de grond kwamen.
gekomen dat de nieuwe platte structuur niet optimaal
steigers gezet. die nieuwe initiatieven moesten komen
werkte omdat “de bijbehorende delegeer- en communi- Ook het conflict met de Stichting StK duurde het hele
van een dSF die organisatorisch en bestuurlijk nog niet Ook de 50-plussers kwamen volop in beeld. themadacatiestructuur
nog geen vorm is gegeven.” Zijn voorstel jaar nog door. een oplossing was pas in het volgende
helemaal in een rustig vaarwater was terechtgekomen. gen voor deze doelgroep moesten een bijdrage leveren
om duidelijke functie- en taakomschrijvingen, duide- jaar te verwachten. inmiddels was door het overlijden
de bedoeling was dat de dSF zou worden ondergebracht aan een bewuster leefpatroon. Het zou het begin zijn
lijke bevoegdheden en duidelijke verantwoordelijkhe- van de Boer het interim-bestuur uitgedund tot twee le-
bij welzijnsorganisatie StaMM, maar de bezuinigingen van structureel beleid gericht op meer bewegen door
den aan te geven moest ook leiden tot een iets minder den, de Roos en Munniksma. Zij waren er ook getuige
en het uitstel van besluitvorming over de huisvesting diverse leeftijdsgroepen. daaraan leverde wellicht ex-
‘platte’ structuur, waarbij “niet iedereen rechtsreeks van dat door het conflict met de Stichting StK de dSF
van de dSF hebben de overgang naar StaMM, als topwielrenner erik dekker, afkomstig uit Hoogeveen,
aan de directeur rapporteert.” de voorgestelde nieuwe overging tot de oprichting van een nieuwe stichting, die
StaMM Sport, vertraagd. Ook de mogelijke over- ook een bijdrage zonder zich daarvan bewust te zijn.
structuur werd aangepast en functioneerde daarna naar zich met het sporttechnisch kader ging bezighouden.
name van het Sport Service centrum drenthe door de dekker werd namelijk drents Sportman van het Jaar
behoren. Ook werden de hoofddoelgroepen van de dSF de naam van de nieuwe stichting: Sporttechnika dren-
bonden, in verband met het vertrek van de dSF, was op het door de dSF georganiseerde drentse Sportgala.
nog eens aangeduid: de bonden, de gemeenten en de the. Oprichtingsdatum: 1 april 1992. de bonden namen
nog niet rond. Wel gingen de administratieve krachten de vele aandacht die werd gegeven aan de beweegcul-
Stichting StK. Met 21 personeelsleden, de werknemers hun diensten af bij de nieuwe stichting, maar duidelijk
van de bonden, die in dienst waren van de dSF, terug tuur leverde ook teleurstellingen op. Zo waren er hoge
van de bonden niet meegerekend, werden de taken was dat het naast elkaar bestaan van twee gelijksoortige
naar hun eigen bond. Ook kwam er een einde aan het verwachtingen van de uitgifte van de recreatiepassen in
opgepakt. in een jaar waarin interne reorganisaties, organisaties geen lang leven beschoren was.
conflict tussen de Stichting StK en Sporttechnika en edR (eems dollard Regio)-verband, maar het aantal van
herstructureringen, nieuwe huisregels, actieplannen en in 1992 kwam er een einde aan de dSF-werkzaamheden
tevens werd het geschil tussen de ex-directeur en het 15.000 werd bij lange na niet gehaald.
74 de teruggekeerde rust de boventoon voerden.
ten behoeve van de activiteiten in het iJsstadion dren-
interim-bestuur opgelost.
75
the. Vanaf 1982 had de dSF twee projectmedewerkers
wk Voetbal
beschikbaar gesteld voor werkzaamheden op de ijsbaan.
SportjobS
Beter verging het de interesse voor het WK voetbal
Met de sport- en speluitleen ging het prima. in 1992
de overgang van de dSF naar StaMM werd in het jaar voor mensen met een verstandelijke beperking, welk
werd de positie zelfs versterkt ondanks de hogere prij-
verder voorbereid door de opvolger van de per 1 oktober toernooi in 1994 in Hoogeveen werd gehouden en waar
zen, nodig in verband met de opgelegde bezuinigingen.
vertrokken interim-directeur H. (Henk) dik, drs. M.
(Maria) Jongsma. een van de laatste daden van dik was
de dSF een belangrijke rol had bij de organisatie. Het
het binnenhalen van het landelijke kantoor van Sport- Tijdens het WK voetbal in Hoogeveen genoten duizenden toeschouwers
jobs, een stichting die zich landelijk en provinciaal bezighield
met arbeidsbemiddeling in de sport en daarbij
nauw samenwerkte met de provinciale sportraden. Ook
de dSF had daarin een aandeel door de inschakeling van
medewerker G. (Gerard) de Roo.
van de verrichtingen op het veld.
FINANCIëLE ONDUIDELIJKHEID
Behalve met interne- en structuurproblemen werd de DSF in
deze jaren ook nog geconfronteerd met vraagstukken van financiële
aard. Niet alleen kwam een speciaal ingestelde commissie
tot de conclusie dat het de DSF ontbreekt aan “krachtige en deskundige
leiding”, maar moest ook het hoofd worden geboden
aan externe problemen. zo was het onduidelijk in hoeverre de
dienstverlening van de DSF aan de bonden (leden van de DSF),
zoals verhuur van sport- en spelmaterialen, gehandicaptenvervoer
en administratieve dienstverlening vrijgesteld was van de
Wet op de omzetbelasting. Ook de STK-problematiek –moet
aan de verenigingen die gebruik maken van de diensten van de
stichting BTW in rekening worden gebracht?- vroeg nog altijd
volop de aandacht. Het heeft de gemoederen heel lang beziggehouden.
De STK-sores zijn zelfs nu nog steeds niet opgelost…
Moeilijk jaar
Ook in 1992 werd de dSF weer geconfronteerd met veel
moeilijke zaken. de aankondiging halverwege dat jaar
door gedeputeerde J. (Jur) Stavast dat opnieuw bezuinigingen
zouden worden doorgevoerd op provinciaal
niveau kostte in de daarop volgende jaren 11 medewerkers
hun baan. een eenmalige afkoopsom van maximaal
300% moest het leed enigszins verzachten, maar
duidelijk werd dat de dSF een andere koers moest gaan
varen. alleen de gehandicaptensport bleef bij de bezuinigingen
buiten schot. Het was duidelijk dat de bezuini-
40 JaaR SPORtdReNtHe
ALCOHOLVRIJ: DAT WERKT!
Wat de vergaderwoede van de bonden in het Sport Service
Centrum betreft, moest worden vastgesteld dat in 1992 de
hausse voorbij was. Er was sprake van een daling van 10
procent. Uiteraard had dat zijn invloed op het aantal gebruikte
consumpties, waarbij overigens wel opmerkelijk was dat het
gebruik van alcoholvrij bier “verheugend” was toegenomen.
Het marktaandeel was niet minder dan 54%.
STAMM Sport presenteerde zich regelmatig op sportmarkten.
inmiddels werd de vernieuwingsdrift binnen het dSFbeleid
voortgezet. Sportjobs was tot 1998 actief om
daarna van het toneel te verdwijnen. Sportraden zouden
de taken zelf ook kunnen uitvoeren, zo was de algemene
opvatting. Ondersteuningsprojecten bij bonden en
gemeenten, alsmede het produceren van beleidsnota’s
op het gebied van marketing en promotieactiviteiten
werden speerpunten. Ook het aangepast sporten kreeg
veel aandacht.
een en ander moest worden gerealiseerd zonder een
deel van de eertijds aangestelde zogenaamde StK-functionarissen.
Slechts drie van de acht ingevulde arbeidsplaatsen
konden in stand worden gehouden.
40 JaaR SPORtdReNtHe

gebeurde in een jaar waarin de overgang van de dSF
naar StaMM Sport definitief werd beklonken. de
algemene vergadering van de dSF gaf aan die overgang
in april van dat jaar toestemming. al eerder waren alle
administratieve krachten van de bonden teruggekeerd
in de boezem van de bonden. Het Sport Service centrum
in Beilen werd ook door de bonden verlaten. de
Koninklijke Marechaussee nam er later zijn intrek. een
deel van de bonden verhuisde naar het pand, waarin
men jaren eerder als Huis van de Sport was gestart, pal
tegenover het Sport Service centrum aan de eursingerweg
in Beilen. Het KNVB-district vertrok naar een
nieuw regiokantoor in Heerenveen.
nus) van Halen werd de nieuwe eigenaar en bouwde
zijn ‘speeltje’ verder uit tot een alom gewaardeerde
onderneming.
Voor de dSF brak een nieuwe periode aan: aanvan-
VerhuizinG naar aSSen
Helaas geeft het jaarverslag 1996 van StaMM Sport
geen aanleiding tot tevredenheid. StaMM-directeur
P. (Piet) dijkhuis, ook directeur van de ‘sportpoot’ van
zijn organisatie, laat in de inleiding van het verslag
kort zijn licht schijnen over de ontwikkelingen in dat
jaar: “Op 22 mei 1996 verhuist StaMM Sport, na een
periode van 17 jaar huisvesting in Beilen, naar assen.
Ook 1996 stond in het teken van bezuinigingen. in het
verslagjaar heeft hierdoor een afvloeiing plaatsgevonden
van 7 medewerkers. 1996 is voor StaMM Sport een ‘Sport, zelfs ik doe het’ was een van de vele acties om ouderen in bewekelijk,
als StaMM Sport, nog in Beilen, later, in mei
roerig jaar geweest. Veel activiteiten zijn afgebouwd of ging te krijgen.
1996, in assen. de nieuwe organisatie werd op 12 de-
overgedragen en voor 1997 is een ‘ingekrompen’ activicember
1994 opgericht. Het bestuur van StaMM Sport Een van de cursussen die aan verenigingen wordt gegeven, is Instructie
teitenoverzicht gemaakt.”
ren van activiteiten voor asielzoekers en vluchtelingen.
stelde zich op het standpunt dat “op afstand besturen” Verantwoord Alcoholgebruik (IVA) in sportkantines.
de voorkeur verdiende en voorzitter Munniksma ver-
de gevolgen waren duidelijk. Met 5 van de 12 mede- Sociaal GeStuurD
tolkte de opvattingen van het nieuwe bestuurscollege: sportdeelname werd aandacht besteed. Gemeenten
werkers zou 1997 een nog moeilijker jaar worden. in door de bezuinigingen op personeelsgebied was het in
“Sport moet zijn geld zelf gaan verdienen. daartoe konden worden ondersteund door StaMM Sport,
1996 werden evenwel nog tal van prestigieuze projecten 1997 moeilijk om veel nieuwe activiteiten te ontplooi-
moeten de goede elementen uit het dSF-verleden wor- er werden weer sportkadercursussen georganiseerd,
gepresenteerd. Het verschil met vroeger was wel dat het en. toch bleek het overgebleven vijftal vaste medewerden
gehaald. Frustraties moeten achterwege blijven.” accommodatieadviezen gegeven en er werden VOP’s
‘welzijnssausje’ van StaMM steeds meer het kenmerk kers, geholpen door een drietal ‘losse’ krachten, nog in
een opvatting die later nog beter herkenbaar zou zijn. (Verenigings Ondersteunings Projecten) gerealiseerd
werd van de activiteiten. toch kon ook nog aandacht staat om op een creatieve manier invulling te geven aan
76 bij acht verschillende verenigingen. tenslotte werd
worden besteed aan meer specifieke sportonderdelen. de niet geringe opdrachten, die vooral in het teken ston- 77
bezuiniGinGen
StaMM Sport geraadpleegd bij het opstellen van spon-
Zo was StaMM Sport betrokken bij de organisatie van den van achterstands- en aandachtsgroeperingen, waar
en toen was het 1 januari 1995, het jaar waarin dSF sorplannen. Met de Nebas (Nederlandse bond voor aan-
het drents Sportgala en de Open NK atletiek voor ge- de provinciale subsidies op waren gericht. in plaats van
niet alleen werd getransformeerd in StaMM Sport, gepast sporten) werd een samenwerkingsovereenkomst
handicapten. Kwaliteitsverbetering van de sport stond de sportverenigingen en –bonden moesten de medewer-
maar waarin de organisatie voor de zoveelste keer werd gesloten, hetgeen inhield dat het afdelingsbureau van
bovenaan het activiteitenlijstje en voor de Nebas waren kers van StaMM Sport zich nu vooral bezighouden
geconfronteerd met bezuinigingen. enorme bezuini- de Nebas werd ondergebracht bij StaMM Sport. en
de ontwikkeling van de jeugdsport en ondersteuning met activiteiten voor kinderen van de basisscholen,
gingen zelfs, volgens het provinciaal reorganisatieplan dat het bestuur zou worden ondersteund, dat StaMM
van de aangesloten verenigingen belangrijke prioriteiten weerbaarheidtrainingen voor kinderen, 55-plussers en
1995-1997. daarin werd melding gemaakt van een Sport zou zorgen voor begeleiding van activiteiten en
waaraan StaMM Sport een bijdrage leverde. Sport voor GaLM, en allochtonen.
jaarlijks dalend budget. Organisaties als StaMM Sport dat uitvoering van de beleidsnota ‘aangepast sporten
ouderen (‘midlifers’) was niet direct een succes, zulks
zouden zelf op zoek moeten gaan naar geld om meer in drenthe’ zou plaatsvinden. Kortom, een veelheid
in tegenstelling tot het GaLM (Groninger actief Leven Onderwerpen die ook pasten in de visie van StaMM-
taken te kunnen uitvoeren. een zware opgave voor de aan projecten waaraan StaMM Sport de handen meer
Model)-project waaraan niet minder dan 1.653 ouderen directeur dijkhuis, die in een kort voorwoord in het
toen 13 medewerkers (onder leiding van Hans de Lang, dan vol had.
deelnamen. Ook zette StaMM Sport in op het stimule- jaarverslag over 1997 opmerkte dat “StaMM Sport
die als manager optrad) om die bronnen te vinden. in
dé organisatie voor sportstimulering in de provincie
ieder geval mocht StaMM Sport geen grote evenemen- Naast de organisatie van het WK voetbal konden nog
In de asielzoekerscentra werden diverse sportactiviteiten georganiseerd. drenthe is.” Omdat hij ook signaleerde dat er in het
ten meer organiseren en was alleen betrokkenheid bij tal van andere memorabele ontwikkelingen worden
verslagjaar “rust op het personeels- en bezuinigings-
het ‘Open’ NK atletiek voor gehandicapten in emmen genoteerd:
front” was gekomen, mocht van StaMM Sport, dat in
toegestaan.
L. (Lambertus) eising inmiddels een nieuwe voorzit-
• de Stichting StK drenthe vestigde zich na de mister
had, een degelijke prestatie worden verwacht. dat
StaMM Sport werd wel een belangrijke bijdrage toelukte onderhandelingen met Sporttechnika als onaf-
zulks werd gerealiseerd mocht verdienstelijk worden
gedacht in het project ‘Sport=Gaaf’, in het kader van hankelijke stichting in Beilen en zou daar, weliswaar
genoemd, gelet op de bezuinigingen die de provincie
Sport en Sociale Vernieuwing. Overigens werd dat niet in een ander pand, ook blijvend domicilie kiezen.
drenthe had doorgevoerd. immers, StaMM Sport kon
direct een succes omdat gemeenten nauwelijks geld • eind 1994 zag het bestuur geen kerntaken meer voor
nog maar beschikken over de helft (800.000 gulden) van
in het project wilden stoppen. in hetzelfde kader werd de huisdrukkerij en werd naar een overnamekandi-
het budget van 1993. Om te slagen was het wel noodza-
ook de voorbereiding gestart voor een grote multicultudaat gezocht. aanvankelijk was dat daat (onderdeel
kelijk dat niet-kerntaken definitief werden afgestoten
rele sport- en spelontmoeting.
van de algemene Psychiatrische Ziekenhuizen (aPZ)
en dat minder aandacht werd gegeven aan de sportor-
in drenthe). Later werd dat het commerciële bedrijf
ganisaties. Het aanvankelijke plan van de provincie om
de verbetering van de kwaliteit van de sport werd
Webers uit Groningen, met onder meer een vestiging
in het kader van de herstructureringsoperatie een apart
gelukkig niet vergeten. Ondersteuning van een aantal in assen.
‘cluster sport’ in het leven te roepen, werd echter in de
bonden bleef actueel en ook aan het stimuleren van • de spelotheek werd afgestoten: beheerder M. (Mari-
ijskast gezet. Koppeling aan StaMM bleef voorlopig de
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

REIN MUNNIKSMA ‘REDDE’ DE SPORTFEDERATIE
“Het waren spannende vergaderingen”
rein Munniksma werd als een van de drie interim bestuursleden benoemd toen de sportfederatie
in moeilijke tijden verkeerde. “onze taak was om de organisatie in rustig vaarwater te
krijgen”, aldus Munniksma.
enige optie. toch werd de discussie over de status van de conclusie die uit deze discussie werd getrokken
Samen met ir. evert de Boer (†) en Henk de Roos zorgde doorstart kon maken. Maar dan moesten er door de
StaMM Sport onverminderd voortgezet. in een tussen- lag voor de hand: “Wij willen naar een zelfstandige,
Rein Munniksma ervoor dat de sportraad alsnog het interim-bestuurders belangrijke beslissingen genomen
balansnotitie werd onder andere geconstateerd dat “de herkenbare, slagvaardige, flexibele en bovenal profes-
veertigjarig jubileum behaalde. “Het was een moei- worden. “er was niet voor alle medewerkers plaats in
werkdruk inmiddels veel te hoog was geworden voor de sionele organisatie voor ondersteuning, begeleiding en
lijke tijd.” de drentse Sport Federatie ging begin jaren de herberg”, vertelt hij. “iedereen heeft talent, maar
kleine personeelsbezetting en dat slechts een beperkte stimulering van sporters en organisaties. Wij willen een
negentig door een moeilijke periode. de organisatie had dat talent komt soms beter tot zijn recht in een ander
bediening van de markt kon plaatsvinden.”
voorlopersrol vervullen.”
geen bestuur meer en de communicatie met de bonden team. Het team van de sportfederatie als geheel was
en overheden verliep stroef. Rein Munniksma werd in- duidelijk uitgespeeld en een aantal van de spelers werd
Nog belangrijker waren ongetwijfeld andere opmerkin- Het was duidelijk: StaMM Sport zou moeten worden
geschakeld om een doorstart mogelijk te maken. Samen ondergebracht bij andere teams, waar ze wel goed tot
gen die beëindiging van StaMM Sport in feite dich- beëindigd. Op de bestuursvergadering in oktober van
met de andere heren werd gezocht naar oplossingen. hun recht kwamen en waar ze wel hun talenten konden
terbij brachten: “Bij veel organisaties en mensen leeft 1997 werd voor het eerst gesproken over Sportdrenthe.
“Het waren rokerige vergaderingen, met hevige discus- benutten.”
sterk het idee dat organisaties als provinciale sportra- tien maanden later was de overgang naar Sportdrenthe
sies. ik vroeg me regelmatig af of er op de bal of op de
den niet meer bestaan of worden opgeheven. Veel sport- daadwerkelijk een feit. Het bestuur van StaMM Sport
persoon werd gespeeld”, vertelt Munniksma.
Verder was het belangrijk dat de werknemers die wel
raden in andere provincies hebben een andere naam en werd ook het bestuur van Sportdrenthe en bestond uit
bleven gezamenlijk een doorstart als sportraad konden
inhoud. StaMM Sport is geen serieuze partner voor het L.H. eising (voorzitter), P.J. van der Spek, W. timmer en
uitGeSpeelD teaM
maken. deze kwamen in dienst bij StaMM, waar de
78 iOS (interprovinciaal Overleg Sportraden) en daarom M.a.S.S. dijkman. alles geschiedde met instemming
Het bestuur vond het belangrijk dat de sportraad een raad onder de naam StaMM Sport doorging. in die
79
leeft de vrees voor een eigen structuur. StaMM Sport van de provincie drenthe, waar inmiddels gedeputeerde
wordt ervaren als een niet volwaardige zelfstandige or- a. (alie) edelenbosch de sportportefeuille beheerde.
Rein Munniksma … door de moeilijke tijden geholpen. foto: provincie Drenthe
ganisatie. er wordt gedacht dat StaMM Sport gefuseerd Ook zij was het er mee eens dat StaMM Sport op eigen
is met StaMM. Sport heeft geen herkenbaar eigen
imago meer en dat is nadelig voor StaMM Sport.”
benen zou komen te staan met een eigen identiteit.
40 JaaR SPORtdReNtHe
40 JaaR SPORtdReNtHe
het beStuur

VAN VOORzITTER NAAR FINANCIëLE MAN
“zelfstandige organisatie worden”
Voorzitter rein Munniksma verliet in 1997 het bestuur van StaMM Sport. hij had er mede voor
gezorgd dat de organisatie een doorstart kon maken vanuit de Drentse Sport Federatie (DSF).
lambertus eising volgde hem op en moest de organisatie, inmiddels StaMM Sport, weer terugbrengen
naar een zelfstandige en professionele sportraad.
jaren moest de organisatie alles op alles zetten om weer aanbod. Mijn mening is dat een breder aanbod vereni-
Met succes, want mede dankzij eising werd ‘Sportdren- ook Sportdrenthe. Het is goed voor je gezondheid,
als zelfstandige sportorganisatie te kunnen functiogingen goed zou doen. dat is belangrijk, want sportverthe’
geboren. Want: “Wat Sportdrenthe als werk in de maar ook een sociaal gebeuren. Het is fijn om samen
neren. Zo moesten zij bijvoorbeeld nieuwe contacten enigingen leveren naast beweging ook een bijdrage aan
provincie neerzet is wel degelijk onmisbaar.” Hoewel bezig te zijn. Bovendien leer je elkaar goed kennen. Je
leggen met organisaties en verenigingen. Munniksma het sociale leven.”
Lambertus eising eigenlijk nooit het idee had dat hij in ziet hoe iemand in elkaar steekt. dat sporten gezond-
blikt terug: “ik ben trots dat ik een bijdrage kon leveren
‘de sport’ zou gaan werken, is sport altijd een belangheidsbevorderend werkt is een extra voordeel. Maar
aan het oplossen van de problemen. Het klinkt vreemd, Ook het gezondheidsaspect van sport is iets waar Munrijk
onderdeel van zijn leven geweest. “in mijn jeugd het mooiste aan sporten is dat het mensen gelukkig en
maar het was ook uitdagend om een organisatie door niksma oog voor heeft. “ik sport zelf graag omdat het
was het normaal dat kinderen eerst op gymnastiekles trots maakt.” en mede door die passie met sport, kwam
een moeilijke tijd te helpen. Hoewel het niet altijd even goed is voor lichaam en geest. daarnaast is bewegen
gingen. daarna gingen de meeste jongens voetballen. Lambertus eising in het bestuur van StaMM Sport.
makkelijk was. “Maar aan de andere kant kreeg ik goed voor de sociale cohesie.” Hoewel steeds vaker
ik hou van sporten, vooral van schaatsen, fietsen en
goede persoonlijke contacten met de werknemers. Juist gezegd wordt dat sport nu alleen als middel gebruikt
zeilen. Lekker met de wind door je haren. Het verzet beklijVen
door het slechte toekomstperspectief voor de organisa- wordt, is Munniksma het daar niet mee eens. “Gezond-
de zinnen van alledag”, vertelt eising ontspannen. toen Lambertus eising in 1997 voorzitter van het
tie, leerden wij iedereen goed kennen.”
heid en sociale cohesie zijn allebei even belangrijk,
want iedereen weet; sport verbroedert.”
“iedereen zou in beweging moeten zijn, en dat vindt bestuur werd, wilde hij graag een aantal veranderingen
VerbinteniSSen
Lambertus Eising … wilde een zelfstandige, professionele organisatie.
80 Wil de sportraad ook in de toekomst goed functione- MaatSchappelijk belanG
81
ren, dan is het volgens Munniksma zaak om goed te Hoewel het begin jaren negentig leek alsof het einde
blijven kijken naar veranderingen. “in de tijd dat ik in van de sportraad in zicht leek, viert de organisatie nu
het bestuur zat, kwamen fitness en wellness opzetten. alsnog haar veertigjarig bestaan. Bestaan ze over tien
daar moest Sportdrenthe als organisatie op inspelen. jaar nog? “Geen enkele instelling is onmisbaar. Mee-
er moesten grenzen gesteld worden aan de contributies. gaan met veranderingen is daarbij een vereiste, want als
Het was een andere markt dan de traditionele vereni- een organisatie gaat verstenen, staat het bestaansrecht
gingen.” Het belang van verenigingen lijkt nu minder op de tocht. trendanalyse zal daarom steeds belangrij-
groot te worden. “als verenigingen willen doorfuncker worden. ik denk dat Sportdrenthe zich daar de kotioneren,
moeten ze goed kijken naar de vraag van de lemende jaren meer mee bezig zal gaan houden. Want ze
den. Sporters willen meer bewegen, maar minder lange moeten iets blijven toevoegen aan de sportieve drentse
verbintenissen aangaan. Ze willen meer keuzes kunnen
maken. Verenigingen hebben nu nog vaak een te strak
samenleving.”
40 JaaR SPORtdReNtHe
40 JaaR SPORtdReNtHe
het beStuur

WIM POLL VOELT zICH PRIMA BIJ DE STICHTING STK DRENTHE
“Samenwerking moet voordelig zijn”
wim poll had zijn sporen al verdiend toen hij rond 1993 gevraagd werd om plaats te nemen
in het bestuur van de Stichting Sporttechnisch kader Drenthe (Stk), een ‘kindje’ van de sportraad.
De stichting had niet de meest florissante periode achter de rug en na het opstappen
van enkele bestuursleden was nieuw bloed welkom.
doorvoeren. “Het was tijd om te verzelfstandigen”, eising toe. “als er geen geld is, dan is het gebeurd. Net
en dan het liefst bloed dat door de aderen van een gen, ook al vindt Wim Poll dat het “enige moeite kost
vertelt eising. “ik zat heel dicht op de organisatie, zoals bij een huishoudportemonnee: als die leeg is, kun
doorgewinterde sportbestuurder stroomt. Bij Wim om bij de verenigingen een cultuuromslag te bewerkstel-
maar niet er in. er waren toen nog maar zes of zeven je niets meer uitgeven. de medewerkers moeten kijken
Poll was dat het geval. Van 1972 tot 1982 zat hij als ligen”. Vervelende bijkomstigheid was (en is) misschien
werknemers in dienst. Het bestuur en de directeur van naar wat de provincie, de gemeenten en andere op-
secretaris van het gewest drenthe van de KNSB in het ook dat de stichting nog altijd in het onzekere verkeert
StaMM en StaMM Sport, Piet dijkhuis, vonden dat drachtgevers beogen met hun investering en op welke
bestuur van de Kunstijsbaan drenthe. Op die manier over een eventuele BtW-plicht voor de verrichte dienst-
de identiteit van de sportraad teveel verbonden was met wijze Sportdrenthe daar invulling aan kan geven. Ze
leerde hij ook de Sportraad drenthe kennen en uit die verlening. desondanks staat de stichting er goed voor.
die van StaMM. Nadat we redelijk veel overleg hadden moeten de uitgaven goed verdelen. Gelukkig zit er bij
periode herinnert hij zich “de stimulerende werking op Wim Poll: “Bij ons staan momenteel 400 sportleiders op
gepleegd, besloten we de sportraad anders te organise- Sportdrenthe een zeer deskundige groep mensen. Zij
het gebied van de breedtesport die er van de Sportraad de loonlijst, afkomstig van 250 organisaties. Gymnasren.
We wilden weer een echt zelfstandige organisatie kunnen met elkaar goed inkaderen waarom, wat en hoe
uitging”. toen hij werd gevraagd om zitting te nemen tiek is nog steeds het sterkst vertegenwoordigd.” aan
worden. daarom veranderden we zowel fysiek, we het geld verdeeld kan worden. in de sport kun je met
in het bestuur van het Huis van de Sport, dat ook in arbeidsbemiddeling doet de stichting niet, hoewel die
verhuisden naar Hoogeveen, als van naam.” Waarom is beperkte middelen veel bereiken. in externe uitingen
het leven werd geroepen door de Sportraad drenthe, taak er vroeger wel bij hoorde. er is in de sport nog al-
er voor de naam Sportdrenthe gekozen? “Sportdrenthe kun je ook voor de zwart-wit versie kiezen in plaats van
behoefde hij dan ook niet lang na te denken. Nadat het tijd veel behoefte aan bemiddeling, maar een structure-
is een naam die aangeeft waar de organisatie voor staat de gekleurde.”
Huis van de Sport als zelfstandige eenheid na enige le voorziening op dat gebied is niet (meer) voorhanden.
en die beklijft bij de inwoners van drenthe.”
jaren weer werd opgeheven en ook de toenmalige Stich- en dat is jammer, vindt ook Wim Poll.
82 continue proceS
ting StK verder ging onder de vleugels van de gereorga-
83
doordat de organisatie zich loskoppelde van StaMM, Met deze medewerkers lijkt een vijftigjarig jubileum
niseerde Sportraad drenthe (tot dSF) kwam Poll terug Geen VeranDerinGSbehoeFte
moest er ook een nieuwe directeur komen. “de be- binnen handbereik. “de organisatie moet zich blijven
in een andere bestuurlijke functie. Bij de Stichting StK de Stichting StK had tot het vorige jaar via het ‘Netstuursleden
wilden dat de functie bekleed ging worden doorontwikkelen, waarbij het altijd gaat om de beno-
deed hij zijn intrede, eerst als gewoon bestuurslid, later werk in de Sport’, een samenwerkingsverband van
door iemand uit de eigen organisatie. deze moest over digde kwaliteiten. Niemand is immers onmisbaar, maar
als voorzitter.
de provinciale sportraden, nog contacten met Sport-
de juiste capaciteiten beschikken, want het moest een het werk dat Sportdrenthe neerzet in de provincie, is
drenthe. Maar sinds het netwerk is opgeheven, is die
professionele organisatie worden. Hans de Lang werd wel degelijk onmisbaar. andere organisaties zouden dit
Sporttechnika
binding er ook niet meer. Hoewel de Stichting StK met
met instemming van het bestuur, maar ook van zijn werk misschien kunnen overnemen. daarom moet je
Voor het zover was, was er al het een en ander gebeurd drie parttime arbeidskrachten prima functioneert, de
collega’s tot directeur benoemd. er stond een goed team als sportorganisatie een lange adem hebben. Het is een
op bestuurlijk gebied binnen de dSF. immers, in 1989 stichting financieel gezond is en er momenteel geen
van directeur, medewerkers en bestuursleden.”
continue proces om in te haken op de voortdurende
wilde de Stichting StK zich losmaken van de dSF en behoefte is te veranderen, gaat Wim Poll een nieuwe
maatschappelijke veranderingen. en niet alleen actiege-
dat gebeurde enkele jaren later dan ook. Wim Poll heeft relatie met Sportdrenthe niet op voorhand uit de weg.
GekleurDe VerSie
richt, maar ook met ideeën op de lange termijn. Het is
de problemen die er toen speelden niet aan den lijve
Sportdrenthe was geboren. daarom beëindigde Lamber- belangrijk om vooruit te kijken, een visie te hebben en
ondervonden, maar hij werd natuurlijk wel ‘bijgepraat’.
tus eising in 2002 zijn voorzitterschap. toen de breed- te zien hoe de maatschappij zich gaat ontwikkelen.”
Hij wil het over die tijd liever niet meer hebben, maar Wim Poll … nog geen ruimte voor bemiddeling.
tesportimpuls (BSi) opkwam, bloeide de organisatie naar
feit is wel dat de dSF, door het vertrek van een van
ongekende grootte en werd hij gevraagd ondersteuning Hoe gaat de maatschappij zich dan ontwikkelen?
de belangrijkste stichtingen binnen haar organisatie,
te geven aan de snel groeiende organisatie. en omdat ei- “Sportdrenthe heeft zich veertig jaar op hoog niveau
enigszins het cement in de sportsamenleving vaarwel
sing bij andere organisaties al gewerkt had als ‘man van ingezet voor het belang van de sport. Ook andere in-
zei. de Stichting StK had immers veel direct contact
de financiën’ kwam hij in 2003 in dienst als de ‘financistanties en bedrijven moeten het belang van sport gaan
met de verenigingen voor wie de salarisadministratie
ele man’ van Sportdrenthe. “dat bevalt zeer goed.” inzien. ik zie daarom een toekomst weggelegd voor
werd gedaan. de dSF probeerde de schade enigszins te
Sportdrenthe om ook het bewegen binnen bedrijven
beperken door de Stichting Sporttechnika op te richten
Zijn nieuwe functie kende nieuwe taken. “ik kijk mee te promoten. We kunnen adviezen geven, program-
(in 1992), die dezelfde doelstellingen nastreefde. Geluk-
naar waar de kansen liggen, zowel intern als extern. ma’s leveren en het management uitleg geven over het
kig voor de sport in drenthe was die splitsing geen lang
Bovendien doe ik de projectenadministratie. Natuurlijk maatschappelijk belang van een ‘gezond bedrijf’. al met
leven beschoren. al een jaar na de oprichting was Sport-
is er altijd een spanningsveld tussen wat beschikbaar is
en wat door de medewerkers gevraagd wordt”, geeft ook
al genoeg werk aan de winkel.”
technika weer ter ziele.
onzeker
de Stichting StK drenthe heeft vanaf dat tijdstip een
vaste plaats veroverd tussen de drentse sportverenigin-
40 JaaR SPORtdReNtHe
40 JaaR SPORtdReNtHe
het beStuur

het beStuur
DE KRITISCHE BLIK VAN PETER VAN DER SPEK
“Tien jaar met plezier bestuurd”
tien jaar lang heeft peter van der Spek deel uitgemaakt van het bestuur van SportDrenthe en
diens rechtsvoorgangers en hij zegt dat hij dit met plezier gedaan heeft. namens de ‘kleine
bonden’ was hij bestuurslid van de DSF.
kritiSche blik
werksoort bij Sportdrenthe hoort. “Kijk maar naar an-
Zo maar? Nee, zij dienden het speciale (goede) doel van veel nieuwe sponsors was een andere in het oog
Later, na de laatste reorganisatie, was hij namens de gedere sportraden. die hebben de meerwaarde (ook finan-
van Hans dekkers, die in 1994 namens de dSF belast springende activiteit. en het kan gezegd worden: het
handicaptensportorganisatie NebasNsg vertegenwoordicieel) van de dienstverlening voor kader en verenigingen
was met de organisatie van het Wereldkampioenschap WK was met duizenden bezoekers een groot succes. de
ger in de Raad van commissarissen van Sportdrenthe. voor de organisatie beter ingeschat. in de toekomst ten-
voetbal voor mensen met een verstandelijke beper- dSF, NebasNsg en de provincie drenthe werden op de
in 2005 nam hij afscheid. Van der Spek is altijd een krislotte moeten we naar schaalvergroting toe en dat beteking
in Hoogeveen. dekkers was er op uit om van kaart gezet. Hans dekkers en zijn collega’s konden dik
tische volger van het sport(raad)gebeuren geweest, voor kent in mijn ogen een samengaan in noordelijk verband
dit evenement niet alleen een sportief, maar ook een tevreden zijn.
hem stond altijd het belang van de (gehandicapte) spor- waarbij we zelfs moeten denken aan samenwerking
financieel succes te maken en daartoe diende onder
ter voorop. Het gaat hem aan het hart dat Sportdrenthe met Noord-duitsland. daar ligt ons perspectief. We zijn
andere de verkoop van de kunstuitingen van genoemde hooGtepunt
niet meer de overkoepeling van de sport(organisaties)
in drenthe is. Van der Spek: “als dSF hadden wij veel
meer betrokkenheid bij de bonden. in die constellatie
de kneuterigheid langzamerhand voorbij.”
bekende Nederlanders (en anderen). Het binnenhalen dit evenement beschouwt Hans dekkers, die van 1986
konden wij ook veel meer voor de bonden betekenen,
vooral voor de kleinere bonden. Helaas vonden op een
gegeven moment de grote bonden dat ze te veel aan de
Peter van der Spek … kritische volger. foto: Gerrit Russchen
Hans Dekkers … anders denken dan collega’s.
84 leiband van de dSF moesten lopen en daarom wilden ze
met eigen personeel verder.”
85
dat betekende ook het einde van het Sport Service centrum
in Beilen. Van der Spek: “eeuwig jammer. ik ben
nog steeds van mening dat het zo mooie centrum met een
beetje goede wil overeind had kunnen blijven. Mijn ideaal
was het multifunctioneel inzetbaar zijn van het personeel.
Jammer genoeg kregen we steeds meer te maken met
‘eilandjes’. Zo konden we natuurlijk ook niet verder.”
Gelukkig voor Peter van der Spek bleef ‘zijn’ gehandicaptensport
mede dankzij de opstelling van de provincie
overeind binnen de nieuwe organisatie, die volgens de ‘akkoorden
van de Wijk’ Sportdrenthe werd gedoopt, na een
uitstapje naar de welzijnsorganisatie StaMM, waarbinnen
sport een aparte unit werd. Na de zoveelste reorganisatie
en bezuinigingen moest Sportdrenthe in Hoogeveen
‘uitgekleed’ aan een nieuw leven beginnen.
FinancierinG
Van der Spek vindt dat het nu weer prima gaat met de
organisatie, ook al verfoeit hij de wijze van financiering.
“de sport heeft structureel geld nodig. Organisaties en
sporters moeten weten waar ze aan toe zijn. Projecten
hebben nu eenmaal geen structureel karakter. als het
project achter de rug is, kunnen we weer van voren af
aan beginnen.” Van der Spek vindt het ook doodzonde
dat de Stichting StK niet meer onder de vleugels van
Sportdrenthe functioneert. Hij is van mening dat deze
40 JaaR SPORtdReNtHe
HANS DEKKERS HAD HET NAAR DE zIN BIJ DE DSF
“Een teamspeler, maar anders denkend”
wie al wat langer meeloopt in het wereldje van de Drentse sportraad herinnert zich ongetwijfeld
de schilderijen van bekende nederlanders als Viola holt, ria Valk, ans Markus, patty
harpenau of Maya wildevuur. De wandelgangen in het vroegere Sport Service centrum in
beilen hingen er mee vol.
40 JaaR SPORtdReNtHe
De MeDewerkerS

tot 1996 bij de dSF werkte, min of meer als zijn hoogven voor het ondersteunen van de sport ook afnam, na-
Ondanks dat ze jaren moest knokken voor het belang gesport. eerst moesten we de achterliggende gedachte
tepunt. de joviale Brabander, inmiddels al weer ruim men de dSF en de Groninger sportraad het initiatief tot
van de ouderen, zegt ze nog steeds even enthousi- vinden: waarom zijn ze anti-sport? daarna moesten we
tien jaar woonachtig in zijn geboortestreek, zorgde met de puzzelactie om zo veel mogelijk talentvolle sporters
ast: “Het werk was iedere dag een feestje.” de eerste aan de slag met de verschillende testen. Het was erg
de organisatie van het WK misschien zelfs wel voor een en sportevenementen in het noorden te steunen.
aanraking met ouderen en bewegen kwam voor Wil spannend, maar een groot succes.”
ommekeer in het denken bij de dSF. Bij dekkers zelf
Vos halverwege de jaren zeventig. “Het was een totaal
was er in ieder geval wel sprake van een metamorfose. Schok
andere generatie dan tegenwoordig. deze ouderen wa- Zelf is Wil Vos meer gecharmeerd van ‘Meer Bewegen
Of zoals hij zegt: “Het WK heeft mij helemaal veran- Volgens dekkers werd de actie geen doorslaand succes,
ren het niet gewend om te sporten. Op de eerste lesdag voor Ouderen’ (MBvO). dit programma is speciaal ontderd.
ik ben me er bewust van geworden dat je ook maar het toont wel aan dat Hans dekkers de gebaande
kwamen ze in kostuum en nette rokken binnenlopen. wikkeld voor 65-plussers. Het is een bewegingsstrategie
gerust commercieel mag denken in een organisatie als paden van de dSF durfde te verlaten. daarom was de
ik wist niet goed hoe ik ze moest uitleggen dat ze in die ouderen op de juiste manier laat bewegen en zich
de dSF. ik vind dat je je eigen expertise moet kunnen organisatie van het drents Sportgala ook een klus die
sportkleren moesten komen. Maar al snel waren ze richt op de lichamelijke, sociale en geestelijke effecten
inbrengen.” Hans dekkers kreeg de gelegenheid zijn precies bij hem paste. Hij maakte er met zijn collega’s
erg enthousiast. dat enthousiasme vond ik erg prettig. van het ouder worden. “Het was inspirerend om deze
eigen denkbeelden binnen de dSF te verwezenlijken. een succes van. Ook met andere activiteiten die in die
Bovendien kwamen ze altijd een praatje maken en ze ouderen te activeren. Ze gingen niet alleen meer bewe-
Hij was een razend actief baasje en dat heeft de dSF dagen werden georganiseerd, zoals de Jeugd Olympische
bedankten voor alles.”
gen, maar leerden ook om voor zichzelf op te komen.”
geen windeieren gelegd. Naast zijn ‘normale’ werkweek dagen en het uitbouwen van de spelotheek, timmerde
86 was hij een belangrijke pion in het nationale ijshockey- de dSF behoorlijk aan de weg. Het was dan ook een
rollator
blijVen knokken
87
wereldje, dat hij op verschillende fronten diende. als schok toen er in het begin van de jaren negentig be-
Vos zag het al snel als haar taak om verandering in het Vos werkt zelf niet meer bij Sportdrenthe. “de wereld
trainer en als beleidsmaker. Bij de bond en bij tRiaS, zuinigd moest worden bij de dSF en Hans dekkers
beweegpatroon van deze ouderen te brengen. Voorheen verandert. Je moet altijd maar weer bewijzen waarom je
de club uit Leeuwarden die hij op de kaart zette.
en enkele collega’s volgens het principe ‘last in first
was er weinig aandacht geweest voor ouderen en bewe- geld nodig hebt.” Wel ziet Wil Vos een zonnige toe-
out’ ontslag kregen. Het viel hem rauw op het dak. “ik
gen. Mensen dachten vaak dat het ‘toch al te laat was’. komst voor de organisatie. “Sportdrenthe moet goed
Veel reSponS
werkte met veel plezier bij de dSF en hoefde eigenlijk
“Het is nooit te laat. Bewegen is goed voor iedereen.” gebruikmaken van de ervaringen en de kennis die zij
iJs en organiseren hoorden als een twee-eenheid bij Hans helemaal niet zo nodig weg. Maar ja, als er geen geld
eind jaren tachtig kreeg Wil Vos contact met Opbouw in huis heeft. Ouderen zullen altijd belangrijk blijven,
dekkers, die in 1986 binnenkwam bij de dSF. dekkers: meer is, is het over.” Het zoeken naar een nieuwe baan
drenthe. de toenmalige consulent MBvO werd ziek vooral omdat er steeds meer komen. Je kunt ze dus niet
“de dSF vroeg voor een dubbelproject –sportbeleids- leverde niet veel problemen op. dekkers: “Mede dank-
en Vos werd gevraagd om in te vallen. “Vanaf 1991 vergeten in de sportwereld.”
medewerker en recreatiesportleider bij de Kunstijsbaan zij de adviezen van de toenmalige dSF-directeur, Henk
kwam ik vast in dienst als consulent. toen had ik al
drenthe in assen- medewerkers en samen met collega dik, was ik al eerder aan de open universiteit marke-
contact met Sportdrenthe. ik kende het hele veld.” in Wil Vos … het werk was een feestje.
Peter takens werd ik aangenomen.” Van het ciOS in tingcursussen gaan volgen en kon ik snel in een andere
2000 werd Vos gevraagd om bij Sportdrenthe te komen
Heerenveen via de ijshockeyclub in Leeuwarden (waar baan beginnen.”
werken. “dat was een hele andere wereld. Het was
hij overigens wel actief bleef) naar de dSF. dekkers
even wennen, want ik werkte voorheen altijd in de wel-
heeft er geen moment spijt van gehad. Hij zegt zelf: “We die ‘andere baan’ was een managementfunctie bij
zijnssector en nu opeens in de sport. die werelden zijn
hebben met het recreatieteam heel veel gedaan. Op de center Parcs, het bedrijf waar hij nu nog steeds werkt
behoorlijk verschillend.”
ijsbaan was altijd wat te doen. Schoolschaatsen, vakan- en projecten uitvoert die de dynamiek van het bedrijf
tieactiviteiten, et cetera. We kregen veel respons.”
alleen maar vergroten. een baan in de top, die dekkers
eerSte teSt
past als een jas en die hem in 80.000 autokilometers per
Wil Vos vindt het geweldig dat drenthe al jaren mee
Ook op ander gebied hebben Hans dekkers en de zijnen jaar door europa voert. Hij heeft geen binding meer met
vooroploopt als het gaat om bewegen voor ouderen.
in die periode hun sporen nagelaten. Vele activiteiten ijshockey, maar aan de dSF-jaren denkt hij nog wel eens
Uit een onderzoek van de Rijksuniversiteit Gronin-
ontsproten aan hun brein. Zo haalde dekkers de krant terug, omdat hij zich toen bewust is geworden van zijn
gen bleek voor het eerst wetenschappelijk dat ouderen
met het organiseren van oude volksspelen (koekhappen, “anders denken”. daarom wenst hij Sportdrenthe ook
gezonder en fitter werden door te bewegen. “Bovendien
sjoelen en kegelen), gekoppeld aan recreatieve fietstoch- een heel lang en gelukkig leven toe. als het kan met
kregen ze meer spierkracht en een betere coördinatie”,
ten -naar Vlaams voorbeeld- en het uitzetten van een veel aandacht voor ondersteuning van de bonden en
vertelt Vos. daarom werd bewegen voor ouderen steeds
puzzelactie, die moest dienen om de noordelijke sport voor topsport. Hans dekkers: “Met bedrijven als tVM
belangrijker. Bijvoorbeeld het project ‘Groninger actief
fors te stimuleren. Omdat steeds meer op subsidies verzekeringen en Univé heb je toch een basis waar je als
Leven Model’ (GaLM). “in Zuidlaren deden we de eer-
werd bezuinigd en de belangstelling van het bedrijfsle- provincie en Sportdrenthe iets mee kunt.”
ste test. Vijftigplussers konden hier testen hoe fit en gezond
ze waren. Veel van deze mensen hadden nog nooit
40 JaaR SPORtdReNtHe
WIL VOS ‘KNOKTE’ DERTIG JAAR LANG VOOR OUDEREN
“ze zeggen altijd dank je wel”
bewegen is goed voor iedereen. je wordt er fitter van en lichamelijk sterker. Dat
SportDrenthe ook voor de ouderen voor de juiste beweegvoorzieningen zorgt, is daarom
vanzelfsprekend. eén van de personen in Drenthe die de ontwikkeling van ouderen en
bewegen van de zeventiger jaren tot 2005 gevolgd heeft, is wil Vos.
40 JaaR SPORtdReNtHe
De MeDewerkerS

(ouD-)SporterS
Bart Bennema
Geboortedatum 28 april 1977
Geboorteplaats Paramaribo, Suriname
Woonplaats zwolle
Sport Atletiek
Specialisatie Meerkamp
Op zijn elfde verhuisde Bart Bennema van Paramaribo naar Assen, om later in Groningen neer te strijken. Bennema
had al getennist, maar omdat hij niet goed was in deze sport, besloot hij iets anders te zoeken. Het werd atletiek bij
de Asser vereniging AAC’61.
taekwondo kampioenen uit Hoogeveen
In de jaren negentig kende Hoogeveen twee taekwondokampioenen. Gill Aringaneng en Allan Pinontoan, lid van
taekwondovereniging SiDoKwan in Hoogeveen, wisten beiden vele prijzen in de wacht te slepen. In 1993 bleven
zes van de zestien open Nederlandse taekwondotitels in eigen land. De eindzege in het zwaargewicht, boven de 83
kilogram, ging naar de Hoogeveense Allan Pinontoan.
Pas in zijn tienerjaren werden Bennema’s prestaties echt goed. Helaas eindigde Bart Bennema’s carrière bijna net zo snel als hij
Pas toen wisten de Drenten wat ze eigenlijk in huis hadden. Het Met Aringaneng ging het wel goed, die haalde tijdens de open
Volgens eigen zeggen kwam dit mede door Vince de Lange, de begonnen was. Op 22-jarige leeftijd scheurde Bart Bennema
grootste succes kwam in 1996, toen zowel Gill Aringaneng als Al- Deense kampioenschappen in Kopenhagen een gouden plak in
meerkamptrainer bij AAC’61. Jarenlang was De Lange de drij- bij wedstrijden in het Oostenrijkse Götzis een achillespees. En
lan Pinontoan een gouden medaille op het Europese kampioen- de categorie tot 67 kilogram. Maar een paar maanden later hield
vende kracht achter de meerkampsuccessen van AAC. Sporters dat terwijl hij op een nieuw persoonlijk record afstevende en
schap haalden. In Helsinki wist Aringaneng in de finale tegen de ook Aringaneng het voor gezien. Samen met haar collega Pinon-
kwamen van heinde en verre om bij hem te kunnen trainen. En uitgezonden zou worden naar het Europees kampioenschap voor
Turkse Aylin yazici gelijk te spelen, maar de scheidsrechters gaven toan nam ze in 1999 afscheid van haar sportcarrière en daarmee
met succes, want Bennema was als junior al één van de beste neosenioren. Mede door deze blessure en een operatie aan zijn
de voorkeur aan haar. Ook Pinontoan won goud. In zijn wed- ook van taekwondovereniging SiDoKwan.
meerkampers van Nederland en kon ook internationaal goed borstspier in 2001, kwam er een einde aan de meerkampcarrière
strijd tegen Pascal Gentil wist hij het tot Europees kampioen te
mee.
van Bart Bennema.
brengen in de klasse tot 83 kilogram. Het taekwondokampioen- Maar niet helemaal, want beiden gingen verder als trainer bij
schap was een groot succes voor Nederland, want er werden ook SiDoKwan. Pinontoan hield zich vooral bezig met de jeugd en
zijn topjaar was 1998, toen Bart Bennema Nederlands indoor- Dankzij een tip van club-, leeftijds- en plaatsgenoot Timothy
nog twee zilveren medailles behaald. Dit betekende het beste met succes, want in 2000/2001 werden een aantal jeugdige
kampioen op de zevenkamp in Den Haag werd. Hij haalde 5924 Beck, besloot hij het daarna te proberen in de viermansbob van
resultaat in maar liefst veertien jaar. Het Europese kampioenschap leden Nederlands kampioen. En talent Anne Jan Geertsma kreeg
punten, zijn persoonlijk record. zijn record op de tienkamp Arend Glas. Deze uitstap was echter geen lang leven beschoren.
leverde de Hoogeveners nog iets speciaals op: ze werden beiden in 2002 krachttraining van Gill Aringaneng en trainde regelma-
haalde hij in Götzis, Oostenrijk in 1998 met 7995 punten. Het
gekroond tot Hoogevener van het jaar 1996.
tig met Allan Pinontoan. Vervolgens ging Aringaneng voor haar
Nederlands record op de zevenkamp staat nu op naam van Ben- Bennema is zijn band met de meerkamp nooit helemaal verge-
maatschappelijke carrière en werd ze VVD-raadslid in Hooge-
88 nema’s club- en ex-huisgenoot Chiel Warners met 6071 punten. ten. Na jarenlang de A-, B- en C-jeugd van AAC’61 te hebben
Geen werelDkaMpioen
veen. Daarnaast was ze als finaliste te zien in het tv-programma 89
getraind en zijn werk als bewegingswetenschapper, is hij sinds
Het jaar daarna verliep helaas iets minder vlekkeloos voor het Veronica’s Fight Master. Nu heeft ze ‘Gill’s Adventure Camp’,
In 1998 mocht Bennema naar het EK in Valencia en streed hij september 2008 in dienst als hoofdtrainer bij AV’34 en is hij
tweetal. Tijdens het wereldkampioenschap taekwondo in Hong- waar kinderen door middel van (vecht)sporten leren in zichzelf te
samen met de Nederlandse meerkampploeg om de Europa cup. bondscoach talentontwikkeling voor meerkampers bij de KNAU.
kong wisten ze niet te overtuigen. Maar in maart 1997 wist Pinontoan
bij de open Nederlandse kampioenschappen in Nijmegen
geloven.
toch de titel boven de 83 kilogram te winnen. Daarnaast had de Allan Pinontoan werd in 2005 door de taekwondobond Neder-
Bart Mennema jong meerkamptalent. foto: Noord Nederlands Fotopersburo / Harry Kannegieter
Nederlandse taekwondoploeg in Nijmegen de wereldkampioen land aangesteld als assistent van bondscoach Nelson Saenz Mil-
zuid-Korea verslagen. Tijdens de wedstrijd in de Massinkhal ler. Hij ging de nationale selectie, zowel de jeugd als de senioren,
eindigde het toernooi voor achthonderd toeschouwers in 4-4.
Het vierde punt kwam op naam van Pinontoan, die met 5-0 won
begeleiden.
van Lee Hyun-seok.
Gill Aringaneng als deelneemster aan Veronica’s Fight Master 2004.
Ook Gill Aringaneng wist dit jaar nog een grote prijs te winnen.
ze won de klasse tot 51 kilogram tijdens de open Engelse kampioenschappen
in Birmingham.
foto: privécollectie Gill aringaneng
VeranDerinGen
In 1998 ging Pinontoan voor de tweede maal voor een finaleplaats
bij de Europese kampioenschappen, dit keer in Eindhoven.
Hij was favoriet voor de titel, maar zover kwam het niet. In de
eerste ronde verliep het niet goed voor Pinontoan en een ronde
verder strandde hij al. Twijfel alom bij Pinontoan, die niet wist
of hij nog verder zou moeten gaan met de sport, waardoor ook
deelname aan de Olympische Spelen in Sydney in gevaar kwam.
Tijdens de Spelen in Sydney was taekwondo voor het eerst een
Olympische sport. Pinontoan zag teveel verschillen met de
beginjaren van zijn carrière. Hij vond het spelsysteem te snel geworden.
Het winnen van een wedstrijd ging altijd puur op kracht
en geweld, maar voor de Olympische Spelen was het niet meer
nodig om de tegenstander te raken.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
Lammert Huitema
Lammert Huitema uit Roden begon op zijn zevende met schaatsen. “Samen met voetballen. Alle jongens voetbalden
in die tijd, toch? Ik was daar nog redelijk goed in, want ik zat zelfs in het Groninger jeugdteam. Nadat ik op mijn
zeventiende geopereerd was aan mijn knie, kon ik niet meer voetballen. Ik was al 25 jaar toen ik weer ging schaatsen.
Omdat ik al wat ouder was, ging het sprinten niet geweldig. Daarom ben ik met marathonschaatsen begonnen.”
Huitema was niet gemaakt voor de sprint, maar wel voor de
lange afstanden en de marathons. Dat kwam onder meer door
zijn bouw. Aan het begin van zijn carrière woog hij maar liefst
101 kilo. Omdat hij met een dergelijk lichaam ook niet erg gewild
was bij de vrouwen, begon hij weer met sporten. Op zijn 21ste
begon Huitema met wielrennen, om vier jaar later definitief over
te stappen naar het schaatsen. Hij deed op zijn 25ste mee aan een
marathonwedstrijd, voor de KNSB cup, voor B-rijders. Na de winst
in deze wedstrijd werd Lammert Huitema gevraagd om in het
AEGON-team plaats te nemen. Dit aanbod kon Huitema natuurlijk
niet afslaan. Waarna er in totaal 14 jaren als toprijder volgden.
Hij is in die periode vijf keer Nederlands kampioen geweest en
pakte vele dagzeges. In 1993 werd hij in één jaar tweemaal Nederlands
kampioen op kunstijs. zijn hoogtepunt kwam in februari
1994, toen Huitema Nederlands kampioen op natuurijs werd.
“Dit is een van de bekendste wedstrijden voor marathonrijders.
Het kwam zelfs op de televisie. Dat was dus zeker het hoogte-
punt in mijn schaatscarrière.” De Elfstedentocht behoorde niet
tot zijn favorieten, in 1997 haalde hij de 18e plaats. Ook was hij
geen fan van de klapschaats. Met de klapschaats kon Huitema,
maar ook andere bekende schaatsers als Henk Angenent en Rene
Ruitenberg, de rest niet meer bijhouden. Geprobeerd werd nog
de klapschaats te verbieden, maar dat bleek een kansloze missie.
zo betekende de klapschaats het einde van schaatscarrière van
Lammert Huitema, maar het begin van zijn carrière als ploegleider.
Via het Pomaz-team en de dames van de DSB-ploeg kwam
Huitema in 2008 bij de heren van het Podium-team terecht. Wat
zijn de ambities met deze heren? “Het zijn jonge, eerstejaars
A-rijders. We gaan voor een top 10 klassering, niet per se voor
podiumplaatsen. Maar er zullen vast wel uitschieters zijn. Ik heb
er weer zin in. Maar als de winter voorbij is, vind ik het ook fijn,
hoor”, lacht Huitema.
90 91
Gert Jakobs
Op achtjarige leeftijd begon Gert Jakobs met zowel wielrennen als schaatsen. In zijn jonge jaren is hij in beide
sporten meerdere keren Noord-Nederlands kampioen geweest.
Als veertienjarige werd Jakobs Nederlands kampioen schaatsen.
Daarna kwamen de succesjaren op de fiets. Tijdens zijn nieuwelingenperiode
won hij maar liefst 35 wedstrijden, waarvan tien
klassiekers. Als junior deed hij ook vier keer mee aan een wereld-
Gert Jakobs met zijn vijf oorbellen.
kampioenschap, waaronder de ploegentijdrit op de fiets en het
WK allround op de schaats. Gert Jakobs eindigde in zijn eerste
jaar als fietsamateur direct als eerste in de Ronde van Limburg,
een zeer gewaardeerde koers in het amateurcircuit. In 1984 nam
Jakobs voor het eerst deel aan de Olympische Spelen, in Los
Angeles. Samen met Erik Breukink, Maarten Ducrot en Jos Alberts
reed hij zich naar de vierde plaats.
In de negen jaren van zijn profwielercarrière wist Gert Jakobs
achtmaal een kleine koers te winnen. In de grote koersen reed hij
veelal als meesterknecht, een rol die hem op het lijf geschreven
was. Als geen ander kon Jakobs een ‘treintje’ beginnen om de
sprint aan te trekken. Aan zijn wielercarrière herinneren nu alleen
nog zijn vijf oorbellen. Vier in het rechter oor, voor de keren dat
hij de Tour de France uitreed, en een in het andere oor, voor de
keer dat hij de Tour niet uitreed.
Tegenwoordig verdient Gert Jakobs zijn geld als entertainer. Hij
geeft presentatieavonden en mountainbikeclinics. Want zoals de
ervaren wielrenner op zijn website schrijft: “Over stieren praten is
niet hetzelfde als in de arena staan...”
Van jong talent naar topspeler
Het is maar weinig Drentse voetballers gegund, maar zij deden het. Peter Hoekstra en Gerald Sibon wisten ook als
international naamsbekendheid te krijgen.
peter hoekStra
Peter Hoekstra begon zijn sportcarrière al meteen goed. Hij
begon als jongetje bij de Asser amateurclub ACV. zijn carrière
begon pas echt, toen hij bij PSV in Eindhoven alle jeugdelftallen
doorliep. Dit werd beloond, toen hij in 1991 in het eerste team
van PSV terechtkwam. Hij mocht 14 wedstrijden meespelen en
scoorde driemaal. Hij voetbalde van 1991 tot 1996 in 90 wedstrijden,
waarbij hij 21 keer scoorde. In het seizoen 1994/1995
verloor hij zijn basisplaats aan Boudewijn zenden.
In 1996 werd hij gevraagd voor het Nederlands elftal. Op 24 april
maakte hij zijn debuut in een vriendschappelijke wedstrijd tegen
Duitsland. Hij haalde de selectie van Guus Hiddink en mocht mee
naar het Europese kampioenschap in Engeland, waar Nederland de
kwartfinales haalde. Hoekstra speelde echter alleen twee poulewedstrijden.
In totaal speelde hij in vijf interlands, maar scoorde in geen.
Een jaar later meldde Louis van Gaal zich bij PSV om Hoekstra
naar Ajax te laten overkomen voor 5 miljoen gulden. Hij debuteerde
tijdens een wedstrijd tegen Willem II en speelde vervolgens
84 wedstrijden in het eerste elftal van Ajax. In 1997/1998
was Hoekstra zelfs een basisspeler met 23 wedstrijden op zijn
naam. In 1999 had trainer Wouters geen plaats meer voor hem
in het eerste team, daarom werd Hoekstra verhuurd aan SC Compostela
(1999 tot 2000) en aan FC Groningen (2000 tot 2001).
In 2001 mocht hij naar Stoke City, waar hij een zeer gewaardeerd
lid was.
Op 31-jarige leeftijd beëindigde hij in 2004 zijn voetbalcarrière
wegens een groot aantal blessures. Analytici zeggen wel eens dat
Hoekstra veel beter geweest had kunnen zijn, wanneer hij niet zo
vaak geblesseerd was geweest. Maar dat is het verleden, tegenwoordig
is Peter Hoekstra trainer van D2 bij FC Groningen.
GeralD Sibon
Gerald Sibon begon met voetballen in zijn geboorteplaats bij v.v.
Dalen. Al snel werd hij gescout en mocht hij bij de jeugd van FC
Twente voetballen. Hij debuteerde op zijn negentiende in het
eerste elftal van FC Twente. Na hier een korte periode te hebben
gezeten, vertrok hij naar VVV en kwam in 1996 bij Roda JC. Met
Roda JC wint hij de KNVB beker en speelt hij de sterren van de
hemel.
Dit levert hem een transfer naar Ajax in 1997 op. Toch werd hij
in de twee jaar dat hij daar zat geen basiskracht en vertrok Sibon
naar Engeland, naar Sheffield Wednesday. In zijn eerste seizoen
speelt het team nog in de Premier League, maar ze degraderen
naar de 1st divison. Hoewel hij het naar zijn zin heeft, besluit hij
toch weer naar Nederland terug te keren, naar SC Heerenveen.
Hier speelt hij in seizoen 2003/2004 in 25 wedstrijden en scoorde
15 goals. Hij speelt zich weer in de kijker en vertrekt naar PSV, waar
hij maar liefst zes Champions League wedstrijden speelt. Daarnaast
won hij met het team twee landstitels en de KNVB beker, maar in
2007 moest hij weg en ging hij voor één seizoen naar FC Nürnberg
in Duitsland.
In afwachting van een nieuwe club hield Sibon in de zomer van
2007 zijn conditie op peil bij SC Heerenveen. Daar boden ze
hem weer nieuw contract aan. Hij bleek al snel een belangrijke
schakel bij de club te zijn. En op zijn 34ste staat Sibon eindelijk
aan de top. Hij scoorde in 38 wedstrijden maar liefst twintig keer.
In 2008 levert dit hem een plaats op in het Olympisch elftal.
Hoewel het avontuur in Peking van korte duur was, is dat niet
aan hem te wijten. Hij was duidelijk een topspeler in dit elftal.
Peter Hoekstra bij PSV in zijn jonge jaren.
foto: Noord Nederlands Fotopersburo / Harry Kannegieter
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
Martin Hendriks
Geboortedatum 11 maart 1965
Geboorteplaats Assen
Sport Veldrijden
Veldrijder Martin Hendriks bleek al op jonge leeftijd een talentvol wielrenner. Zijn liefde voor het wielrennen
begon al op jonge leeftijd. “Met de lagere school deed ik mee met de ‘dikke bandenrace’ tijdens Koninginnedag
in Assen”, vertelt Hendriks.
Hij doorliep met gemak verschillende jeugdselecties, zowel op de
weg als in het veldrijden. Voor het veldrijden had hij echter net
wat meer gevoel. De jaren tachtig waren de succesjaren van Martin
Hendriks. In 1983 won hij al een zilveren medaille op het WK
voor junioren. Ook haalde hij meerdere Nederlandse kampioenschappen.
Samen met de Drentse trainer Fré Bos ging hij op weg
naar ‘meer’. Uit verschillende televisieprogramma’s van midden
jaren tachtig, bleek dat Martin Hendriks niet erg geliefd was bij de
overige renners, simpelweg omdat hij te goed was.
Peter Post meldde zich dan ook bij Hendriks met de vraag of hij
prof wilde worden bij het Panasonic-team. Fré Bos vond het verstandig
dat Martin Hendriks ook wat ging verdienen met het veldrijden.
Helaas pakte dat niet zo goed uit. Hoewel Hendriks altijd
goed presteerde, wist hij niet alles uit zijn beroepsrennercarrière
te halen. Verklaringen hiervoor zijn nooit gevonden. Toch was het
in deze periode dat Hendriks zijn hoogtepunt meemaakte. Hij had
zich geplaatst voor het WK Veldrijden in 1992 in Gieten. “Het gaf
mij een voldaan gevoel omdat ik me, ondanks de heftige concurrentie
had geplaatst voor het WK. En, wellicht nog belangrijker,
vanwege de enorme belangstelling van familie en vrienden uit
de omgeving.” Tijdens de Tour de France op de mountainbike,
kwam hij hard ten val. Dit betekende het einde van zijn sportieve
carrière.
Toch bleef Martin Hendriks een band houden met het fietsen. In
2008 is hij begonnen als verkoopadviseur Noord-Nederland bij
het bekende fietsenmerk Batavus.
92 93
Martin Hendriks zwoegt op het NK Veldrijden in Gieten. foto: Noord Nederlands Fotopersburo / Harry Kannegieter
allard engels
Geboortedatum 20 oktober 1968
Geboorteplaats zwartemeer
Woonplaats Emmen
Sport Wielrennen
Met zijn 1 meter 92 stak hij met kop en schouders boven iedereen uit. En op wielergebied deed hij hetzelfde.
Als jonge jongen wist Allard Engels al dat hij wilde gaan fietsen. Engels: “Het fietsen slokte mijn vrije tijd volledig
op. Het was mijn enige hobby, dus mijn dag bestond uit school en uit fietsen.”
In 1989 won hij zijn eerste grote ronde, de Omloop van Alblasserwaard.
Daarna ging het snel met Engels. In de twee jaar die
volgden wist hij meerdere rondes te winnen. In 1991 won hij de
zevende etappe in de Olympia’s Tour, vlakbij zijn geboorteplaats
zwartemeer. “De Olympia’s Tour van 1991 en 1992 waren mijn
absolute hoogtepunten.”
Het jaar 1993 was zijn succesjaar. Hij won in korte tijd drie grote
klassiekers: de Friese Woudenomloop, de omloop van Baronie en
vervolgens de Ronde van Drenthe. Het winnen van deze laatste
ronde was ook een hoogtepunt voor Engels: “Dit was prachtig,
omdat het extra bijzonder is om als Drent deze ronde te winnen.
Bovendien is het een mooie ronde.”
Ook probeerde hij dat jaar de Olympia’s Tour te winnen. Hij gold
als een van de favorieten, maar een valpartij gooide roet in het
eten. Het zadel brak van zijn fiets en Engels klapte achterover
tegen het asfalt. Met enorme schaafwonden op benen en armen
en een stekende pijn in de rug, nek en hoofd kwam hij met
meer dan 20 minuten achterstand over de streep. Het was een
wonder, maar de volgende dag stond Engels weer gewoon aan
de start. Hij kreeg van de media en het publiek de bijnaam ‘de
mummie’, omdat hij grotendeels ingepakt was met verband.
Ondanks zijn successen kreeg Engels maar niet wat hij graag
wilde: een profcontract. Engels stond er om bekend van zijn hart
geen moordkuil te maken en vertelde daarom vriend en vijand
dat hij het vreemd vond dat hij nog steeds geen prof was. Dat
werkte op de zenuwen van Richard Groenendaal, die Allard
Engels hierdoor een ‘etter’ noemde. Engels reageerde nuchter
en vond dit een teken van zwakte van Groenendaal. Helaas hielp
hem dit niet en bleef hij wat hij altijd al was: een topamateur, die
te goed was voor de amateurs…
Allard Engels werd na zijn carrière ploegleider van WSV Emmen
en vervolgens van de nieuwe wielerploeg Team Robinson
Techniek. Deze ploeg werd gestart in 2007 en wil uitgroeien tot
het opleidingsteam van Noord-Nederland. “Deze jonge renners
zitten tussen club en continentaal in. We willen graag een tussenstop
zijn met een opleidingstatus.” Hoewel Engels veel hoop had
voor dit team, besloot hij in september 2008 wegens conflicten
te stoppen als ploegleider van het team. Ook andere leden van
het bestuur stapten op. Maar of Allard Engels de wielersport ooit
helemaal vaarwel zegt?
Allard Engels als ploegleider van Team Robinson Techniek.
foto: www.teamrobinsontechniek.nl
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

SportVereniGinGen
Het SUcceSJaaR VaN de MaNNeN VaN e&O
“als haringen in een ton”
“De microfoonkop van de verslaggever van Radio Emmen glom van het speeksel, dat hij er bij zijn steeds heftiger
wordende live verslag op had gesputterd.” Het is 29 april 1991 en Dick van Bolhuis schrijft in het Nieuwsblad van het
Noorden over de wedstrijd tussen handbalvereniging Emmen en omstreken (E&O) en Hirschman/V en L uit Geleen.
De handballers van E&O speelden eerst nog op het veld, maar
in de eerste jaren als zaalhandbalteam haalde E&O meteen vele
prijzen. In 1991 stonden ze in de finale om het landskampioenschap.
De finale tussen E&O en V en L werd door tweeduizend
mensen bezocht. “Uitzinnige vreugde was er bij spelers en
publiek van de Emmenaren in de uitverkochte sporthal. In de
zinderende finale van de handbalcompetitie bleef het tot het
eind toe spannend.” Dick van Bolhuis omschreef de uitverkochte
sporthal als volgt: “Ongeveer 2000 handballiefhebbers zaten als
haringen in een ton in Sporthal Angelslo om de finale van de
Nederlandse handbalcompetitie te zien. (..) In de naastgelegen
school dromden nog eens 500 supporters samen bij een levensgroot
beeldscherm om de handbalwedstrijd te kijken.”
Door de drukte werden ook de wegen om de sporthal goed in
de gaten gehouden. zo werd Evert ten Napel bruut tegengehouden
toen hij apparatuur naar de sporthal wilde brengen.
“Ik probeerde het de agent uit te leggen, maar hij wilde mij niet
horen”, vertelt Ten Napel verontwaardigd aan Van Bolhuis. Uiteindelijk
was het alle moeite waard, want V en L werd verslagen
met 20 tegen 17.
Dit landskampioenschap was extra speciaal voor de Drenten,
want door het nieuwe play-off systeem was E&O aan het eind
van het seizoen nog niet zeker van het kampioenschap, terwijl
zij wel bovenaan stonden. Het play-off systeem hield in dat de
eindstand niet het Nederlandse kampioenschap beslist, maar dat
de eerste vier teams met een schone lei moesten strijden in een
kampioenspoule. Dit systeem was bedacht door bondscoach
Guus Cantelberg. Hij wilde, met het oog op te spelen kwalificatiewedstrijden
voor het A-wereldkampioenschap, de strijd in de
eredivisie sterker maken.
Een jaar later werd E&O weer landskampioen en haalden ze op
het nippertje de bekerfinale. Onder de nieuwe trainer John Ettekoven,
want Harrie Weerman was vertrokken naar de vrouwen,
won E&O via een strafworp met het kleinste verschil van V en L
met 24-23, waarbij Robert Fiege acht maal scoorde. De tegenstander
Sittardia plaatste zich ook al via de nooduitgang. Het
lukte E&O om de finale met 23-20 te winnen en voor het eerst
de beker mee naar huis te nemen. Duidelijk een succesvolle tijd
voor de handballers.
Harry Weerman succesvol trainer en bondscoach.
foto: Fotopersbureau Jan Anninga
Verrassingen in hel van het Noorden
De kleine hel van het Noorden, zo wordt de Ronde van Drenthe ook wel genoemd. Deze verwijzing naar Parijs-
Roubaix slaat op de vele kinderkopjes op de route. Hoewel de Ronde van Drenthe vrijwel altijd door Nederlanders
werd gewonnen, waren er toch enkele verrassende winnaars in de jaren negentig.
In 1991 won de Drentse amateur Allard Engels verrassend de
Ronde van Drenthe en deed dit in 1993 nogmaals dunnetjes
over. De 32ste editie wist hij op een grandioze manier te winnen.
Nieuwsblad van het Noorden april 1993: “Vooral de manier
waarop de sterke Drent als eerste over de meet in Hoogeveen
snelde was verbazingwekend. Met groot gemak won hij de sprint
van een peloton van zeventig coureurs waarin zich niet de minste
spurters bevonden.”
Twee jaar later deelde de Internationale wielerbond UCI de koers
in bij de categorie ‘Internationale klasse 1.5’. Daardoor kwamen
ook meer beroepsrenners aan de start. Maar toch was het een
amateur van de Europolis ploeg, die wist te winnen. Na een bikkelharde
strijd tegen de kasseien, de modder en de gure wind,
bleef er een kopgroep van 20 man over. Het tweetal, Pascal
Appeldoorn en prof Niels van der Steen, ging er samen vandoor.
Maar op de steile asfaltweg op de VAM-Berg (verwijst naar Vuil
Afvoer Maatschappij) wist Appeldoorn Van der Steen van zich af
te schudden. Deze winst leverde Appeldoorn een profcontract bij
TVM op, de ploeg van Van der Steen.
jonGSte winnaar
In 1996 stond een zware koers op het programma. De renners
moesten drie keer over de VAM-berg, de vuilnisberg bij Wijster.
Er deden dertien topcompetitieploegen mee en vijf buitenlandse
amateurteams. Maar niemand had rekening gehouden met een
20-jarige renner uit de Agu-formatie van Egbert Koersen. Karsten
Kroon troefde tot ieders verbazing TVM-coureurs Martin van
Steen en Niels van der Steen en ex-prof Louis de Koning af. Of
zoals op 1 april 1996 in het Nieuwsblad van het Noorden stond:
“Hij stond erbij alsof de Ronde van Drenthe nog moest worden
verreden, maar winnaar Karsten Kroon had wel degelijk net 202
hele zware kilometers achter de rug, dwars over de Drentse
kasseien en drie keer de venijnige klim over de VAM-bult.”
Doordat de professionals met elkaar het gevecht om de eerste
plaats uitvochten, hadden ze niet op Kroon gerekend. zoals het
spreekwoord zegt: als twee honden vechten om een been, gaat
de derde er mee heen. De vier profs van TVM waren erg teleurgesteld
in dit resultaat. Of zoals in het Nieuwsblad stond over
TVM-renners Michel Cornelisse en Raymond Thebes: “(..) amper
over de finish ontstond er een knallende ruzie tussen Cornelisse
en diens ploegmaat Thebes.”
Karsten Kroon werd met zijn winst de jongste winnaar van de
Ronde van Drenthe. Dat hij jong en onervaren was bleek ook op
het erepodium. Het Nieuwblad van 1 april meldde: “Hij werd
voorgesteld aan voormalig Tour-winnaar en wereldkampioen
Jan Janssen. ‘Weet je wie dat is?‘, vroeg speaker Jan Peters. ‘Nee,
nooit van gehoord‘, antwoordde hij. (..) Maar dat was een
grapje, beweerde hij later.”
Het jaar daarna werd een loodzware etappe. Maar het slechte
weer en de gladde kasseien konden TVM-renner Anthony Theus
niet van de overwinning afhouden. De koers werd door Theus
een ware ‘afvalrace’ genoemd. Van de 180 renners was de helft
halverwege al kansloos.
De renners hebben het moeilijk op de VAM-Berg in Wijster.
foto: Gerrit Boer fotografie
94 95
KiNdeRKOPJeS
de Ronde van drenthe is een eendaagse wielerwedstrijd in
drenthe, die start en eindigt in Hoogeveen. de wedstrijd wordt
sinds 1960 georganiseerd op initiatief van albert achterhes van
wielervereniging de Peddelaars uit Hoogeveen. Hij wilde graag
een grote wedstrijd voor amateurs van stad naar stad organiseren.
de Ronde staat bekend om het deel dat de renners over de
kinderkopjes voert. Ook rijden de renners over de VaM-berg, de
oude vuilnisbelt in Wijster. de VaM-berg is 37 meter hoog en
kent een gemiddelde stijging van 9,7%. in totaal wordt de berg
viermaal beklommen. Helaas ging de ronde in 1963 en 1964 niet
door, maar door inspanningen van wielerjournalist Luc Reinds
werd de organisatie weer op poten gezet. de ronde ging ook in
2001 niet door, toen mond- en klauwzeer was uitgebroken. Sinds
2001 is de ronde naar klasse 1.3 gepromoveerd, waardoor het
vooral een wedstrijd voor grote ploegen van beroepsrenners is
geworden. Ook voor de vrouwen is een aparte (prof)wedstrijd.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SporteVeneMenten

SporteVeneMenten
Gieten maakt naam met WK
De eerste wielerronde in Gieten vond al in 1958 plaats, maar al snel volgden kampioenschappen op zowel de weg
als in het veld. Vanaf de jaren zeventig is het dorp de bakermat van het veldrijden. Met in de jaren negentig als
hoogtepunt een wereldkampioenschap veldrijden en de eerste superprestigeritten.
Het was een koude februaridag in 1991. Tienduizenden mensen
kwamen naar recreatieplas ’t Nije Hemelriek voor het wereldkampioenschap
veldrijden. Speciaal voor de organisatie was twee
jaar eerder De Stichting Wieler Promotion Oostermoer opgericht.
De duizenden mensen en de 250 vrijwilligers zagen Radomir
Simunek winnen voor Adrie van der Poel, de eeuwige tweede, en
Bruno Lebras.
Ook de zaak van Danny de Bie trok de aandacht. Er liep een
dopingprocedure tegen hem en de Belgische bond had hem
geschorst. Door een fout was De Bie hiervan niet op de hoogte
en wilde hij geselecteerd worden voor het WK in Gieten. Een dag
voor het wereldkampioenschap besloot de UCI (Union Cycliste
Internationale) dat hij niet mee mocht doen.
ge veldrit van Gieten op zijn naam te schrijven. Richard Groenendaal
trad na dertien jaar in de voetsporen van zijn vader. Het
Nieuwsblad van het Noorden van 1 december 1997: “Altijd was
er wel wat met Groenendaal in Gieten. zoals vorig jaar bijvoorbeeld,
toen hij na een foute wissel van de fiets door de jury werd
gediskwalificeerd.”
Het was een zwaar parcours bij de Nijslootsweg in 1997. Slechts
22 van de ruim zestig deelnemers haalden de eindstreep. En daar
was de pas gekroonde wereldkampioen Daniele Pontoni niet bij.
SuperpreStiGe
Maar dit jaar wist Groenendaal dan toch te winnen. “Het was al
VaN SUPPORteRSRit tOt WeReLdKaMPiOeNScHaP
Wielrenner Jo Wilkens was een van de betere amateurs van de
jaren vijftig. Hij reed bij de Melkploeg van Fré Bos. door zijn
successen ontstond er ook een zeer actieve supportersgroep die
tranen Met tuiten
De eerste veldrit in Gieten werd in 1976 verreden. Dertien jaar
Groenendaals tiende overwinning dit seizoen in dertien wedstrij- graag een wielerronde naar Gieten wilde halen, de woonplaats
Maar het waren niet alleen de winnaars die dit wereldkampioen- later werd Gieten zelfs opgenomen in het Super Prestige klasden.(..)
Na één uur en één ronde koerst hij op een schitterend van Wilkens. Het lukte, want in 1958 kwam het eerste criterium
schap kleur gaven. zo was er Richard Groenendaal, die graag bij sement. De Super Prestige CycloCross Gieten wordt vrijwel altijd
parkoers op en rond het zandgat Homan Free bij de Nijslootsweg naar Gieten, wat vervolgens jaarlijks werd georganiseerd. de
de amateurs het kampioenschap wilde winnen, maar eindigde in winterse omstandigheden rond het zwanemeer verreden.
met een royale voorsprong als eerste binnen. Ploegmakker Adrie gemeentelijke Sportraad trok zich in 1971 terug, maar de Vereni-
door pech als vijftigste. Huilend kwam hij over de eindstreep, wat Het ongelukskind van Gieten, hij verloor voorheen alle wedstrij-
van der Poel werd op afstand tweede en de sterke nog maar 19ging Gieter Wielerronde nam dankbaar de taken op zich. en met
bij de bezoekers voor kippenvel zorgde.
den in Gieten door ‘pech’, wist in 1997 eindelijk de Superpresti-
jarige Belg Bart Wellens derde.”
succes, want er werden tientallen evenementen gehouden zoals
96 de provinciale kampioenschappen op de weg en vele veldritten. 97
De renners klimmen over een zandhoop in Gieten. foto: DvhN
Spartelen
in 1976 werd de eerste veldrit verreden op een parcours in het
Toch leek het noodlot bijna weer opnieuw toe te slaan voor
Zwanemeerbos. Vervolgens werd in 1979 het eerste Nederlandse
Groenendaal. Samen met Van der Poel reed hij in de kopgroep. kampioenschap veldrijden georganiseerd. Ook in 1985, 1991 en
Sven Nys en Bart Wellens volgden het tweetal op de voet. Maar 2002 werd het NK in Gieten georganiseerd.
toen ging Groenendaal aan de rand van het zandgat onderuit in de jaren negentig wist de organisatie drie topevenementen in
en kwam in het koude water terecht. “Hij bleef even spartelen, een korte periode te organiseren: de Superprestige Veldrit in no-
want hij kon zijn voeten niet van de pedalen krijgen.” Maar toch vember 1990, de Nederlands kampioenschappen in januari 1991
wist hij Van der Poel weer te bereiken en zelfs voorbij te gaan. en het wereldkampioenschap in februari 1991.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE

SporteVeneMenten
Grootmeester Karpov in Hoogeveen
In 1997 werd er een internationaal schaaktoernooi aan de Nederlandse schaakkalender toegevoegd. Burgemeester
Faber van Hoogeveen verklaarde dat van 10 tot 17 oktober het VAM-schaaktoernooi gehouden zou worden. Met een
kroongroep die zou gaan strijden om de prijzenpot van maar liefst 25.000 gulden.
De Nederlander Jan Timman deed het tijdens dit toernooi verrassend
goed. In de eerste ronde verslaat hij al Judit Polgar en
verderop in het toernooi weet hij zelfs Karpov te verslaan. Na
drie ronden heeft de Amsterdamse grootmeester de leiding.
Ook tijdens de tweede partij viel de Russische grootmeester
een beetje tegen. Jan Timman had weinig moeite om remise te
maken. Maar door de remise vergrootte hij niet zijn voorsprong
op Polgar. Deze kleine voorsprong vergooide Timman in de laatste
ronde tegen de jonge Darmen Sadvakasov. Een remise was
genoeg om Judit Polgar achter zich te houden, maar Sadvakasov
wist verrassend genoeg van de grootmeester te winnen. Hij
noemde deze winst zelfs de mooiste overwinning van zijn nog
prille carrière. Polgar en Timman eindigden beiden op de eerste
plaats, maar Polgar was niet erg blij met de winst. ze kreeg de
neiging om Jan Timman te condoleren in plaats van feest te
vieren. ze vond dat ze de eerste plaats niet geheel had verdiend,
omdat Timman had moeten winnen.
Wereldspelen voor gehandicapten
Mies Bouwman wist er in een televisieprogramma 25 miljoen gulden voor op te halen. De Wereldspelen voor
gehandicapten in 1990 was dan ook niet zomaar een sportevenement, ze moest tevens bijdragen aan de populariteit
van de gehandicaptensport.
In de kroongroep spelen vier spelers een volledige competitie, De Nederlandse jongeren deden het wel fantastisch. De vijftien-
Of zoals voorzitter Alfred van Emden van de Stichting Wereld- Wereldspelen. Er werd maar liefst 24.084.630 gulden ingezameld
waarbij elke schaker de andere deelnemers tweemaal treft. Er jarige Jan Werle werd net niet bekroond met een meesterresulspelen
in het Nieuwsblad van het Noorden van 12 juli 1990 zei: door 267.000 sponsors uit het bedrijfsleven en de Nederlandse
wordt gespeeld met glazen stukken die gemaakt zijn in het voortaat doordat hij verloor van Tiviakov en Jeroen Bosch, maar de
“Ongeveer 30 á 40.000 gehandicapten in ons land doen aan burgers. Hierdoor konden er in mei 1990 onder andere speciale
malige Glasmuseum in Hoogeveen. De organisatie heeft ervoor zeventienjarige Jelmer Jens voldeed wel aan de meesternorm. Een
sport, terwijl dat er tien keer zoveel zouden kunnen zijn.”
op- en afritten voor rolstoelen in Assen komen en werden er
gekozen om de kroongroep uit de volgende deelnemers te laten andere verrassing dit jaar: de organisatie maakte bekend dat het
waarschuwingstegels voor blinden en slechtzienden aangebracht.
bestaan: de beste Nederlandse schaker, de beste vrouwelijke
toernooi nog zeker drie jaar zou doorgaan.
wat VooraF GinG
schaker ter wereld, de jeugdwereldkampioen en een voormalige
Assen had ambitie. Op 9 augustus 1986 vertrok een vijfmans- De werelDSpelen
wereldkampioen. De eerste kroonploeg bestond uit Loek van Wely, VaN VaM NaaR eSSeNt
delegatie van de gemeente Assen, waaronder directeur Han Op zaterdag 14 juli 1990 was het dan zo ver: de Wereldspelen
de Nederlander met de hoogste rating, de jeugdwereldkampi- in de eerste jaren heette het toernooi nog het VaM-toernooi,
van der Veen van de Drentse Sport Federatie, naar de eerste konden beginnen. Twee dagen voor aanvang van de Spelen
oen Emil Sutovsky, de oud-wereldkampioen Vasily Smyslov en de naar de gelijknamige vuilfabriek in Wijster. Sinds 2002 heet het
Wereldkampioenschappen voor gehandicapten in Gothenburg, werd er nog een klein foutje ontdekt: “Het ereschavot bij de
sterkste vrouwelijke schaker Judit Polgar. Naast de vierkamp van de toernooi de essent schaaktoernooi, omdat essent het toernooi
zweden. Hun missie? De Paralympische Spelen naar Assen halen. atletiekbaan is zeker een meter hoog en alleen via een steile trap
kroongroep zijn er ook nog twee open evenementen. Eén voor de ging sponsoren. Het toernooi is inmiddels het tweede sterke
Mocht dat niet lukken, dan wilde de Drentse hoofdstad graag toegankelijk.” Toch deed de Stichting Wereldspelen er alles aan
meesters en ook een toernooi voor clubschakers.
schaakevenement van Nederland. alleen het corus-toernooi in
een tweede WK voor gehandicapten. Ruim twee maanden later om het evenement niet zo te laten verlopen als in zweden. Vol-
Wijk aan Zee is groter. in 2007 kwam Judit Polgar niet naar het
werd bekend dat de Paralympics in principe altijd gaat naar het gens het Nieuwsblad van 12 juli 1990 waren de deelnemers hier
98 Het eerste VAM-schaaktoernooi werd gewonnen door de Israëliër schaaktoernooi, terwijl zij ook toen de beste vrouwelijke schaker
land dat ook de Olympische Spelen organiseert, en dus werd het “allerbelabberdst gehuisvest en keerde daarom een groot aantal 99
Emil Sutovsky. Hij speelde in de zesde en laatste ronde moeizaam was. Shakhriyar Mamedyarov verving haar, maar de organisatie
Barcelona. Maar er was ook goed nieuws: Assen was de enige deelnemers voortijdig huiswaarts.” Assen regelde huisvesting bij
remise tegen de Hongaarse Judit Polgar. Sutovsky veroverde uit was teleurgesteld. “Het verschil tussen Polgar en iedere andere
kandidaat voor de Wereldspelen en dus kon er gestart worden de Johan Friso Kazerne, die omgedoopt werd tot ‘The Village’.
zes partijen vier punten. Dit was één punt meer dan Judit Polgar vrouw is simpelweg te groot”, vertelt secretaris Johan Valk aan
met de voorbereidingen.
en Loek van Wely scoorden. Bij het open toernooi deelden groot- het dagblad van het Noorden op 10 oktober 2007.
meesters Lembit Oll (†), Lev Psakhis en Ian Rogers de eerste prijs.
In maart 1988 kwam algemeen directeur J.J. Leeflang met de Het Amerikaanse team is er klaar voor. foto: DvhN
Twee jaar later stond er weer een zeer grote naam op het
doelstellingen van de Wereldspelen. “We willen allereerst een
toernooi. Anatoly Karpov deed mee met de vierkamp van het Anatoly Karpov in 1996. foto: ANP Photo
goed sportevenement neerzetten. Ten tweede het bevorderen
VAM-toernooi als regerend kampioen. zijn tegenstanders waren
van internationale en sociale contacten en daarnaast de gehan-
Judit Polgar als beste vrouw, Jan Timman als beste Nederlander
dicaptensport uit het verdomhoekje halen. Er zijn maar liefst 20
en Darmen Sadvakasov, de jeugdwereldkampioen.
keer zoveel validen die aan sport doen dan gehandicapten.”
Voordat de Wereldspelen in 1990 van start konden gaan,
moest er nog veel gebeuren. De aanleg van een nieuwe kunststof
atletiekbaan bijvoorbeeld. Gelukkig kwam hier op 22 juli
duidelijkheid over. “(..) de financiering voor de Wereldspelen is
goedgekeurd. Dit houdt onder meer in dat de aanleg van een
atletiekbaan op het huidige terrein van de Asser Atletiek Combinatie
(AAC’61) doorgaat.” Kosten van de aanleg van deze baan
waren 1,3 miljoen gulden. Dat geld een belangrijk probleem was
bij het realiseren van deze Spelen bleek ook bij andere zaken. zo
trok de gemeenteraad bijna 600.000 gulden uit voor het aanpassen
van sportaccommodaties, verbetering van de toegankelijkheid
van de stad en openbare gebouwen. Maar natuurlijk was dit
bedrag niet toereikend.
Op 28 oktober 1988 stond er in het Nieuwsblad van het Noorden:
“Nederland, jullie hebben gewonnen!” Daarmee beëindigde
Mies Bouwman de, rechtstreeks vanuit TV studio Alsmeer door de
AVRO TV uitgezonden, inzamelingsactie ‘Samen’ ten bate van de
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SporteVeneMenten

Het overgrote deel van de 2180 deelnemers en 900 begeleiders
werd hier ondergebracht. De evenementen vonden bijna allemaal
in de hoofdstad plaats, met uitzondering van: het zwemmen
in zwembad De Welle in Drachten, het zeilen bij watersportvereniging
De Twee Provinciën aan het Paterswoldsemeer en het
paardrijden in de Prinses Margrietmanege in Westerbork.
De spectaculaire opening vond plaats in het Asser ijsstadion met
als aanwezigen Prinses Margriet en haar echtgenoot mr. Pieter
van Vollenhoven, minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur,
Hedy d’Ancona en de Drentse Commissaris van de Koningin,
W. Meijer. Mr. Pieter van Vollenhoven was ook president van
de Stichting Wereldspelen en hield een duidelijk pleidooi bij de
opening: “In de maatschappij bestaat –helaas- in het algemeen
nog een vrij grote terughoudendheid om de publieke schijnwerper
te zetten op de gehandicaptensport”, vertelde hij aan
het Nieuwsblad van het Noorden van 16 juli. Toch was niet alles
koek en ei. “De organisatie achtte het op het laatste moment
verstandiger om de delegaties uit Iran en Israël, na hun ronde,
niet naast elkaar te laten plaatsnemen. De Ieren werden bereid
gevonden als buffer te fungeren.”
100 valide jongens in een Leidse jeugdselectie.
101
Het toernooi verliep verder vlekkeloos, hoewel de eerste dagen
nog wat vertraging kende doordat deelnemers te laat kwamen
en de spelregels niet goed kenden. Hoofd Sport Jaap Brouwer
vertelde: “Van de 45 deelnemende landen, wisten 30 de regels
niet correct. (..) Dat heeft veel protesten opgeleverd en zal nog
veel meer protesten opleveren. (..) We hebben alle landen van
te voren op de hoogte gesteld van de reglementen, maar in veel
gevallen komt de informatie niet overal terecht.”
De aandacht voor de Spelen was bovengemiddeld hoog. De
uitzending van de EO trok meer kijkers dan de samenvatting van
de Tour de France! Op 23 juli stond er in de krant: “Acht gouden
medailles won Nederland afgelopen weekeinde tijdens de Wereldspelen.
De zwemmers waren goed voor zes keer goud. Jac-
queline Nannenberg was het snelst op de 100m rugslag en zette
een wereldrecord neer. Verder haalde Nederland vijf zilveren en
drie bronzen plakken. En het Nederlandse CP Voetbalteam werd
wereldkampioen.” De beste Drent was Jan Kleinherenbrink uit
Emmen, hij werd derde op de 400 meter voor rolstoelers. “Een
aantal sprintnummers voorlopers en rolstoelers, sommige zwemnummers
en de marathon leverden sport van hoog gestalte op”,
stond in het Nieuwsblad van het Noorden van 26 juli. Er was
vooral veel aandacht voor de zitvolleyballers, die voordurend in
een volle zaal speelden. En de finale van de Nederlandse voetbalploeg
werd voor 7000 aanwezigen afgewerkt.
In totaal kwamen bijna 150.000 toeschouwers naar de diverse
sportlocaties. Een nieuw record: de Paralympics van Toronto
1976 trokken 100.000 bezoekers. Prinses Juliana eindigde de
Spelen in stijl: “Ik beschouw jullie als helden en ik hoop dat jullie
nog eens voor een tweede keer naar Assen komen.”
BOccia
Op de Wereldspelen werd boccia geïntroduceerd in Nederland.
deze sport wordt vooral gespeeld door lichamelijk zwaar
gehandicapte deelnemers. Boccia doet denken aan jeu-de-boule.
Bedoeling van het spel is om de ballen zo dicht mogelijk bij een
kleiner balletje te gooien, dat als mikpunt dient en jack wordt
genoemd. deze sport is vooral in italië, Spanje en Portugal erg
populair.
dReNtSe SPORtPRiJS
in het Nieuwsblad van het Noorden van 9 januari 1991 stond geschreven:
“de Stichting Wereldspelen voor gehandicapten heeft
beslag gelegd op de drentse Sportprijs van 1990. Vice-voorzitter
J.W. Masman ontving gisteravond tijdens het drentse sportgala
in de Muzeval in emmen een geldprijs van 2500 gulden. in
overleg met de drentse Sport Federatie gaat dat bedrag naar een
nader te bepalen project voor gehandicaptensport in drenthe.”
WK voor verstandelijk gehandicapten
Het wereldkampioenschap voetbal in Amerika was net afgelopen, toen in Hoogeveen een ander groot voetbalkampioenschap
plaatsvond: het WK voetbal voor verstandelijk gehandicapten.
zweden, Denemarken, Duitsland, België, Engeland, Portugal,
Oostenrijk, zuid-Afrika, Slowakije, Griekenland, Roemenië en
Nederland streden in 1994 in Hoogeveen om de titel ‘wereldkampioen
voetbal voor verstandelijk gehandicapten’. Onder
toeziend oog van de FIFA, werden op de velden van VV Hoogeveen
en HzVV bijna twee weken lang wedstrijden gespeeld. De
openingswedstrijd tussen Nederland en Oostenrijk werd gefloten
door topscheidsrechter John Blankenstein (†).
Bondscoach René Bouma van het Nederlandse team had de
moeilijke taak gehad om uit 150 spelers een selectiegroep van 20
spelers te kiezen. Hij besloot te kiezen voor een groep die over
een goede mate van techniek beschikte. Eén van de beste spelers
was Vincent Hoogenboon, hij had ooit nog samengespeeld met
Coach Bouma benadrukte het die week regelmatig: “Dit is geen
toernooi waar toeschouwers ‘aapjes kunnen kijken’. Nee, dit is
topsport.” Hoewel de verschillen bij de eerste wedstrijden nogal
groot waren (Nederland won met 14-0 van Oostenrijk, Slowakije
met 37-0 van Griekenland) waren er ook voetballers bij die
duidelijk talent hadden.
Erica Terpstra is ook aanwezig.
Bij het team van Roemenië zaten wel erg veel spelers die het doel
wisten te vinden. Bij andere sporten kan een sporter van doping
beschuldigd worden wanneer hij verrassend goed presteert. Bij
dit toernooi werden de Roemenen er van verdacht dat ze ‘niet
gehandicapt genoeg’ waren. De toelatingseisen voor de spelers
waren dan ook tamelijk ‘vaag’. De spelers moesten over een
IQ beneden de 75 beschikken, maar naar krachtsverhoudingen
was niet gekeken. Daarom waren Nederland, België, Slowakije
en Roemenië meteen al sterke landen. En waren landen als
Oostenrijk en Griekenland, naar eigen zeggen, naar dit toernooi
gekomen voor ‘een gezellig uitje’.
De Roemenen waren niet voor een uitje gekomen, zij kwamen
om te winnen. Het werd de spelers dan ook verboden om aan
iets anders te denken dan voetbal. Een ijsje eten was al helemaal
niet toegestaan. Ook Nederland kwam voor een hoge klassering.
ze liepen niet mee met de openingsceremonie omdat er nog
getraind moest worden voor de openingswedstrijd.
Er werd dan ook topsport beoefend volgens de officiële FIFA spelregels.
De spelers van Nederland kwamen veelal uit het G-voetbal.
Deze tak van sport wordt beoefend met zeven spelers en er
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SporteVeneMenten

90 minuten gevoetbald, gold de buitenspelregel en speelden ze
op een groot voetbalveld.
Hoewel er natuurlijk wel anders gespeeld werd. zoals de coach
van Nederland aangaf: “Er wordt tactisch gevoetbald. Als je
merkt dat de tegenstander beter is, ga je met zijn allen voor de
goal staan.” Het publiek stroomde massaal toe en genoot van
het geweldige spel van de mannen. Nederland ging niet met de
winst naar huis, maar topsporters, dat waren ze zeker.
JaN WOLKeRS MaaKt KUNSt VOOR WK
Jan Wolkers, Hedy d’ancona, Jopie Huisman, Jeroen Krabbé,
Herman Brood. allemaal prominenten en kunstenaars wier
kunstwerken belangeloos werden geveild ten bate van het
wereldkampioenschap voor verstandelijk gehandicapten. in het
Wtc in amsterdam werden de kunstwerken op 2 maart geveild
door niemand minder dan Paul de Leeuw.
De vlaggendrager van het Nederlands elftal zingt het Wilhelmus. foto: Persburo Melissen
cOMMeNtatOR VaN Het VOLK eVeRt teN NaPeL
“ik had talent als radioman”
Sportcommentator. Het is niet een beroep dat voor iedereen is weggelegd. Maar Evert ten Napel hoort inmiddels al
thuis in het rijtje van klassieke stemmen als Theo Reitsma, Jacques Chapel, Eddy Poelmann en Herman Kuiphof.
En dat terwijl zijn leraar op de middelbare school nog moest lachen toen hij vertelde dat hij radioverslaggever wilde
worden. “Dat werd je niet als jongen uit Drenthe. Maar ik ging ervoor.”
En met succes, want de jongen uit Drenthe is inmiddels de ‘senior’
van de club van commentatoren. Maar ondanks zijn succes
blijft hij een nuchtere Drent. Op zijn deur prijkt de sticker: ‘Hier
kuj je Drents proaten’. Ten Napel: “Mart Smeets schreef ooit:
‘Evert is een Drent en daar is alles mee gezegd.’ Mensen vonden
het een belediging, maar ik vond het een mooi compliment.”
GeleenDe VoetbalSchoenen
In zijn jonge jaren woonde Ten Napel in Klazienaveen. Net zoals
veel Drentse jongens begon Evert ten Napel met gymnastiek,
om vervolgens “met geleende schoenen” te gaan voetballen
bij de plaatselijke voetbalclub. “Ik was een fanatieke sporter, en
sport nog steeds. Ook ben ik scheidsrechter bij de voetbalclub,
hier in Ermelo.” Sport is altijd een belangrijk onderdeel van zijn
102 leven geweest. Daarom wilde Ten Napel graag sportverslaggever
worden bij de radio. “Vroeger luisterde ik naar de wedstrijd op
de radio en dan hoorde ik Dick van Rijn en dacht: nu wordt het
een mooie avond. Dat is de kracht van een goede commentator,
dat ze je meesleuren in de wedstrijd. Ik dacht: dat wil ik ook.”
103
Ten Napel kreeg een baantje op zondagavond op de sportredactie
van de Emmer Courant. Samen met een paar andere
redactieleden werkte hij daarnaast vrijwillig bij de ziekenomroep.
“Daar bleek dat ik talent had als radioman. Het viel Radio Noord
ook op, want Henk Kok (sportverslaggever RTV Noord en later
NOS) nam contact met mij op.” Begin jaren tachtig komt Evert
ten Napel voor het eerst in contact met de televisie.
Stil zijn
En zo veranderde Ten Napel van radioman tot ‘commentator van
het volk’ bij voetbalwedstrijden en wintersporten van de NOS.
“Dat is toch een groot verschil. Op de radio moet je altijd blijven
praten. Op de televisie is het belangrijk om af en toe stil te zijn.”
Bovendien, vertelt hij, is het belangrijk om niet te praten als er
een verdedigende actie plaatsvindt, zoals het terugspelen op de
keeper. “Belangrijk is dat de kijker het gevoel heeft dat hij er zelf
bij is. Men zegt dat mij dat goed lukt. Dat vind ik een groot compliment.
De sfeer van de wedstrijd is ook belangrijk, die moet je
kunnen overbrengen. Ik vraag de geluidstechnicus altijd om een
mix te maken van het stadiongeluid en mijn stem. Dan zeggen
ze soms wel: ‘Maar dan horen we jou niet goed!’ Ik vind dat niet
erg, want de wedstrijd is het belangrijkst.”
Evert ten Napel is niet iemand die hele mappen vol feitjes over
de spelers meeneemt naar de wedstrijd. “Hoogstens één a4-tje.
Maar ik lees wel alles. Het is belangrijker om te vertellen wat er
op de televisie gebeurt. Bovendien, alles wat je niet vertelt, mist
de kijker ook niet. Er is geen ‘Bijbel’ die vertelt hoe een commentator
te werk moet gaan. Het gaat om intuïtie en uiteindelijk om
ervaring. Je moet het jezelf aanleren. Ik doe eigenlijk maar wat”,
lacht Ten Napel.
Doordat Evert ten Napel al jaren de bekendere voetbalwedstrijden
verslaat, krijgt hij van de vele Nederlandse kijkers wel eens
Evert ten Napel al jaren ‘commentator van het volk’. foto: NOS
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportMarkant

kritiek te verdragen. Kan hij daar goed mee omgaan? “Ja hoor. Ik
krijg inderdaad wel kritiek, maar ook veel waardering. Buitenlandse
collega’s vinden dat de kijkers in Nederland sowieso erg
kritisch zijn. Ik vertel dan dat Nederlanders altijd kritisch zijn.
Maar dat is niet erg. Daar leer je alleen maar van.”
trotS op Drenthe
Eén van de punten waar Ten Napel bekend om staat, is dat
hij trots is op zijn Drentse ‘roots’. Dit laat hij dan ook tijdens
de wedstrijden wel eens blijken. “Ik vind het extra speciaal als
iemand uit Drenthe een etappe in de Tour de France wint. Of op
de Olympische Spelen een medaille wint. En toen Albert zoer
zijn been brak, schrok ik wel erg. Hij was onze zekere kans op
een gouden medaille.”
104 uitgegroeid is tot een internationaal alom gerespecteerde en ge-
105
Dat bleek ook wel tijdens de Olympische Spelen in Peking, waar
Evert ten Napel verslag deed van het Olympisch voetbaltoernooi
en het handbal. Hij benadrukte bij het voetbal een aantal keren
de afkomst van de in Dalen geboren Gerald Sibon. Volgend jaar
wordt Ten Napel 65 jaar, maar hij gaat nog niet met pensioen.
“Maar als ik stop, dan wil ik het liefst lange reizen gaan maken
op de motor. Ik had bijvoorbeeld ook wel graag met de motor
naar Peking gewild. Maar de sport zal ik nooit helemaal gedag
zeggen. Ik blijf zelf ook zeker sporten. Sport is erg belangrijk voor
mij en ook voor de samenleving. Daarom vind ik een organisatie
als SportDrenthe erg belangrijk. Het is goed om het belang van
sport te blijven benadrukken.”
Ten Napel heeft nog een leuke herinnering aan de sportraad. “Ik
heb ooit gesolliciteerd bij de Drentse Sportraad”, vertelt hij. “Ik
wilde eigenlijk naar de Sportacademie, maar was niet goed in
turnen. Ik solliciteerde naar de functie van directeur, maar ben
het niet geworden. Dat is de grootste fout die SportDrenthe ooit
heeft gemaakt”, lacht ten Napel. “Grapje natuurlijk. Ik draag de
organisatie nog steeds een warm hart toe.”
JOS VaeSSeN NeeMt iN 2009 aFScHeid aLS BeStUURSVOORZitteR VaN de tt
“Nooit in gespreid bedje terechtgekomen”
Valentino Rossi regeert er elke vierde zaterdag van juni. En in 2009 bij de start van de Vuelta is het TT Circuit in
Assen eventjes van de internationale wielerelite. Zo op het eerste gezicht lijkt het circuit elke relatie met de breedtesport
in Drenthe te ontberen. Een misvatting, stelt scheidend TT-voorzitter Jos Vaessen.
“Wij hebben hier te maken met een multifunctionele sportaccommodatie
van wereldniveau. zonder circuit geen Vuelta.
zonder Vuelta geen breedtesportactiviteiten, geen inspanningen
om de Drentse jeugd tot meer sporten en bewegen aan te
zetten. De komst van de Ronde van Spanje heeft in politieke zin
veel losgemaakt. Voor elke euro die de provincie beschikbaar
stelt voor de start van de Vuelta, legt ze het dubbele op tafel
voor de breedtesport. Dat betekent dat er de komende jaren
1,2 miljoen euro beschikbaar is voor de breedtesport”, zegt Jos
Vaessen niet zonder trots.
traDitie
Het is mede de verdienste van, wat Vaessen noemt, de ‘Mannen
van Assen’ geweest dat het circuit in de afgelopen decennia
waardeerde racebaan. “Elke cent die vroeger werd verdiend met
de races werd door hen opnieuw in het circuit geïnvesteerd. Dat
is iets wat ik zou willen benoemen als de Drentse spaarzaamheid.
En kijk eens naar onze huidige status. De strijd om het WK zou
niet hetzelfde zijn als de TT zou ontbreken op de internationale
racekalender. Stel je eens voor dat het Formule 1 circus Monaco
niet meer zou aandoen. zo moet je dat zien. Toen wij drie jaar
geleden een contract sloten met Dorna om de toekomst van de
TT voor de komende tien jaar veilig te stellen, kwamen zij zelf
met het voorstel de races altijd op de vierde zaterdag van juni te
houden. Die traditie wilden wij zelf ook graag in stand houden.
Het maakt ons niet uit of er tegelijkertijd een EK of WK voetbal
wordt gehouden, waar je ziet dat andere circuits altijd met data
aan het schuiven zijn.”
Jos Vaessen met Javier Guillén, secretaris van het Vuelta-bestuur. foto: DvhN
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportMarkant

106
Dat Dorna zich voor zo’n lange periode aan het circuit in Assen
verbond, is volgens Vaessen de verdienste van het bestuur
geweest. “Toen ik nog voorzitter was van de internationale
motorsportfederatie FIM heb ik een keer gezegd dat het circuit
op de schop moest. Het circuit sloot zich te veel af voor internationale
ontwikkelingen, bijvoorbeeld op het gebied van veiligheid,
negeerde de komst van nieuwe raceklassen en teerde te
veel op zijn faam. Dan moet jij die taak ook maar op je nemen,
was het antwoord. Prima, ik heb nog nooit gemakkelijke klussen
op mij genomen, ben nog nimmer in een gespreid bedje terecht
gekomen.”
orkaan
“We hebben nu een periode van tien jaar ‘Sturm und Drang’
achter ons”, verwijst de voorzitter naar de modernisering van het
circuit. “Ik zie het zelf als een afgeronde klus, die mogelijk is gemaakt
door een grote groep mensen om mij heen. zelf vergelijk
ik me vaak met het oog van een orkaan. Daar is het stil, om mij
heen stormt het. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in de aanloop naar
de TT immer met buikpijn naar het circuit rijd. En na afloop keer
ik altijd weer vervuld van trots huiswaarts. Maar ik geef toe, dan
De organisatoren van de Vuelta worden door Jos Vaessen rondgeleid.
foto: DvhN
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
ben ik wel gesloopt. Je moet zoveel tegelijk zijn. Je bent gastheer
en bewaakt de sportieve gang van zaken, maar dat is helemaal
niet erg als je na afloop al die glunderende gezichten ziet. Het
TT Circuit is optimaal op de kaart gezet en ik ben niet in de wieg
gelegd om op de winkel te passen. Ik ben meer de man van
initiëren, creëren en uitvoeren.”
Met zijn afscheid in 2009, als voorzitter van het bestuur, heeft hij
totaal geen moeite. In Arjan Bos, president-directeur van TVM
verzekeringen en reeds meerdere jaren bestuurslid van het TT
Circuit, ziet hij een bekwaam opvolger. “Bovendien verdwijn ik
hier niet van de ene op de andere dag”, verwijst naar hij zijn rol
als centrale spil in de Vuelta-organisatie. “Ik heb de Ronde van
Spanje binnengehaald, zei commissaris van de koningin Relus
ter Beek (†) tegen mij. Nu moet jij het maar organiseren. Veel
bedenktijd kreeg ik niet. Maar goed, ik doe het graag, ik ben een
organisator. Soms denk ik wel eens dat het op 67-jarige leeftijd
ook leuk zou zijn om vier in plaats van vijf dagen in de week te
werken. Ik ben namelijk een verwoed motorliefhebber. Jaarlijks
rijd ik zo’n 15.000 kilometer. Maar als ik dit jaar 5.000 kilometer
heb gereden, is het veel.”
de periode van Vaessen als voorzitter en gezicht van de tt is
bepaald niet rimpelloos geweest. de grootscheepse renovatie
van het circuit (kosten: 45 miljoen euro) verliep verre van kritiekloos.
de bouw van nieuwe tribunes, het verdwijnen van de
legendarische Noordlus - het ging niet zonder slag of stoot.
toch beschouwt Vaessen juist dat als zijn grootste successen.
“in 1992 of 1993 riep ik als voorzitter van de wereldmotorsportbond
FiM al dat het tt circuit dringend op de schop moest. dat
werd me niet in dank afgenomen. Maar je zag toen al aankomen
dat het niet anders kon. Niets doen betekende dat de tt op den
duur simpelweg niet meer zou bestaan.”
“Geloof me, ik vond het ook heel jammer dat de oude Noordlus
moest verdwijnen. Het was een prachtig stuk circuit, uniek in de
wereld. Maar wel gevaarlijk, en praktisch en logistiek gezien een
draak. dat de coureurs tot op de dag van vandaag om het hardst
roepen dat het vreselijk is dat de Noordlus weg is, zal me eerlijk
gezegd worst wezen. Wij moeten denken aan het publiek. dat is
ons bestaansrecht. Het enige doel van de verbouwing was de tt
behouden voor Nederland.” (Bron: ad)
1968-1978
1978-1988
1988-1998
1998-2008

1998-2008
Nieuwe kansen
vrijwillig kader zou kunnen worden bereikt.
ex-hartpatiënten, integratieprojecten van gehandicapten
Sportdrenthe was zich er terdege van bewust dat
en jeugdsportaanbod voor kinderen met een motorische
goed communiceren van wezenlijk belang is voor het
gestalte geven van beleid. daarom werd in dit jaar ook
achterstand.
in de voorafgaande maanden had StaMM Sport nog flink aan de weg getimmerd. acties als
een 22 pagina’s tellend communicatieplan 2000-2004 Het jaar 2001 bleek in alle opzichten een productief
‘hart voor sport, oog voor vrijwilligers’, het maken van een campagneplan 1997-2000 en de
geproduceerd dat “goed overdacht is en daarom als be- jaar te zijn door de vele nieuwe initiatieven. Voor het
start daarvan vroegen veel van de energie van het handjevol medewerkers.
langrijk hulpmiddel moet worden gehanteerd.” in deze eerst werden de geleverde prestaties ook ‘gemeten’ door
periode ontstonden overigens ook nogal wat vacatures, middel van ‘indicatoren’, een beoordelingssystema-
hetgeen directeur de Lang deed verzuchten: “Het wordt tiek. dat de organisatie opnieuw een andere identiteit
steeds moeilijker om bij de huidige arbeidsmarkt en de uitstraalde bleek ook wel uit het feit dat voor het eerst
huidige salarissen bij Sportdrenthe mensen vast te hou- werd gesproken over ‘klanten’ en ‘klantenbinding’. Ook
StaMM Sport wilde sportverenigingen ondersteunen om op een of andere wijze, op een verantwoorde maden.”
toch was deze minder positieve ontboezeming werd vastgesteld dat Sportdrenthe een commercië-
bij het opzetten van een structureel vrijwilligersbeleid. nier, aan sport en sportieve recreatie deel te nemen.”
geen aanleiding om bij de pakken neer te gaan zitten. lere houding nodig had om goede prestaties te kunnen
Redenen daarvoor waren er voldoende: 96% van de ver- er waren activiteiten genoeg die tot het gewenste doel
integendeel, nieuwe uitgangspunten bepaalden de werk- leveren. in dat kader was het ook niet zo vreemd dat
enigingen zegt niet zonder vrijwilligers te kunnen. zouden kunnen leiden. en ook de relaties waarmee
wijze van Sportdrenthe en die leverde ook meer moge- begrippen als ‘accountmanagers’ en ‘productmanagers’
37% van de verenigingen heeft een nijpend tekort aan samenwerking kon worden gezocht waren in voldoende
lijkheden op. de uitgangspunten werden in november in de organisatie hun intrede deden.
vrijwilligers. 52% van de verenigingen vindt dat het mate voor handen: provincie drenthe, NOc*NSF,
van het jaar door de Lang gepresenteerd:
steeds moeilijker wordt vrijwilligers te vinden.
sportbonden, gemeenten, lokale sportbundelingen, ver-
Het nieuwe tijdperk werd tevens gekenmerkt door het
enigingen, kader, scholen, bedrijven, et cetera.
• er gaat meer geld van het rijk naar de provincie en aanpassen van de huisstijl en het invoeren van flexibel
Moeilijker was het voor StaMM Sport om positieve
gemeenten.
werken. dat laatste was nodig omdat het structurele
resultaten te boeken. “Sportverenigingen zijn millenni- Ook in de jaren daarna waren met name de overheden
• We moeten ons laten sturen door ‘klanten’.
budget werd ingeruild voor de ‘wisselende’ markt, die
ummoe”, zo luidde het eindoordeel van een HeaO-stu- (rijk, provincie en gemeenten) aan zet om de inwoners
• Verenigingsondersteuning en sportstimulering zijn de vroeg om een flexibele inrichting van de organisatie.
die naar aanleiding van de vraag waarom verenigingen van, in dit geval, de provincie drenthe te stimuleren
hoofdgroepen.
toen in het voorjaar van 2001 in het kader van nieuw
zo weinig gebruikmaken van de ondersteuningsmoge- om op verantwoorde wijze aan sport te doen. “Maat-
• We hebben al een voorsprong, deze moet verder wor- provinciaal beleid voor cultuur, welzijn en zorg, verlijkheden
die aangeboden worden. conclusies die door schappelijke relevantie staat voor de provincie voorop”,
den uitgebouwd.
woord in de nota ‘Schaduwen vooruit’, veel werk op
108 de studenten werden getrokken, waren onder andere: was de boodschap die de provincie drenthe aan Sport-
Sportdrenthe af kwam, ontstond de behoefte aan extra 109
drenthe meegaf. Sociaal-maatschappelijke doelen wa-
intentieVerklarinG
capaciteit.
• Veel verenigingen zijn er niet van op de hoogte dat ze ren belangrijk en dus besteedde Sportdrenthe binnen
Voldoende ‘stof’ om ook in 2001 aan de weg te tim-
met knelpunten bij een ondersteuner terecht kunnen. de inmiddels ingevoerde budgetsubsidiëring volop aanmeren.
en dat gebeurde dan ook. Vooral de discussie bSi-projecten
• Veel verenigingen denken ook dat het wel goed gaat. dacht aan participatie en integratie van achterstands-
over de verhouding tussen Sportdrenthe en NebasNsg in een paginagrote advertentie werden medewerkers
• Verenigingen willen toch wel graag een regionaal/logroepen zoals gehandicapten, allochtonen, ouderen en
(ontstaan uit een de fusie tussen Nebas en NSG) bracht gevraagd voor niet minder dan acht vacatures. er waren
kaal steunpunt.
chronisch zieken. Voor ondersteuning van de bestaande
de tongen in beweging, maar er lag aan het einde van veel reacties: 200 telefonische en niet minder dan 400
sportinfrastructuur, de georganiseerde sport, waren
schriftelijke. de uitbreiding van het personeelsbestand
er was voldoende extra aanleiding om StaMM Sport aanvankelijk gelden van het iOS beschikbaar.
had vooral te maken met de activiteiten in het kader
een eigen, herkenbare identiteit te geven. dat ge-
van het meerjarenbeleid Breedte Sport impuls (BSi)
beurde definitief op 1 augustus 1998, toen StaMM netwerk in De Sport
Sport als Sportdrenthe in Hoogeveen neerstreek. H. in 2000 bestond het personeelsbestand van Sport-
(Hans) de Lang werd directeur en met hem moesten drenthe uit 6 vaste medewerkers. daarnaast hadden
De gehandicaptensport neemt een belangrijke plaats in de sport in Dren-
zeven medewerkers de kar trekken. Sportdrenthe kon 8 medewerkers een contract voor bepaalde tijd. Het
die gedachtewisseling wel een intentieverklaring tot the in. Topsportevenementen vinden dan ook regelmatig plaats.
opnieuw beginnen. Het elan dat aan de dag werd gelegd bestuur bestond uit de L.H. eising (voorzitter), W. tim-
blijvende samenwerking waarbij NebasNsg een beroep
was bijna weer een garantie dat de organisatie zou mer (penningmeester), P. van der Spek, M. dijkman
zou kunnen doen op Sportdrenthe.
kunnen uitgroeien tot een omvang die zij in zijn beste en later M.G. Schepers. Nieuwe activiteiten in dit jaar
er kwam ook een activiteitenoverzicht ten behoeve
dagen had gekend. Het zou ook de periode worden van waren gezamenlijke initiatieven van de provinciale
van de gehandicaptensport, mede ingegeven door het
activiteitennota’s en –overzichten. Want met name de sportraden in het kader van ‘Netwerk in de sport’, met
provinciale bestuursprogramma 1999-2003, dat wilde in-
provincie wilde een degelijke verantwoording voor de als voornaamste doel ondersteuning en advisering van
vesteren in de sport voor achterstandsgroepen en gehan-
rol die zij veel nadrukkelijker dan voorheen wilde laten verenigingen op het gebied van arbeidsaangelegenhedicapten.
Samenwerking met NebasNsg, gemeenten,
spelen door Sportdrenthe. de gebruikelijke jaarverden. aanleiding voor dit initiatief was de steeds grotere
instellingen, scholen en medici was daarom van essentislagen
verdwenen en maakten plaats voor minutieuze bewustwording van verenigingen dat zij maatschapeel
belang. Om verenigingen en gehandicapte sporters te
werkoverzichten.
pelijke partners waren geworden. Onderdeel van de
netwerkactiviteiten was ook de zogenaamde Sportmo-
bereiken zag het blad Sport-Wijs het levenslicht.
in beweGinG
nitor, een doorlichtingmethode voor sportverenigingen.
andere activiteiten die in die periode werden ontvouwd
‘Sportdrenthe zet mensen in beweging’ was in 1999 Ook de provincie steunde deze werkzaamheden omdat
waren het ‘open’ NK atletiek voor gehandicapten (met
het motto waaronder de organisatie “zoveel mogelijk daarmee een algemene kwaliteits- en kwantiteitsver-
deelnemers uit 35 landen), de organisatie van het Harm
mensen in de drentse maatschappij moest stimuleren betering in relatie tot een grotere continuïteit van het
Wiegman Jeugdsportweekend, activiteiten gericht op
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe

aSiS Voor VolGenDe jaren
ging daarbij onder andere om de algemene nieuwsbrief, Positieve geluiden dus en daarom deed het verrassend
de ontwikkelingen in 2002 vormden de basis voor
Sport-Wijs, Nieuwsbrief 50+ en het clubblad. Nieuw aan dat het lid van Provinciale Staten, P. (Peter) Sluiter,
activiteitenplannen voor volgende jaren. Halverwege
waren de plannen om per 1 januari 2003 een eigen web- zich in het dagblad van het Noorden afvraagt: “Staat
2002 werd al duidelijk dat Sportdrenthe goed scoorde
site te lanceren.
Sportdrenthe nog wel met beide voeten in de grond?
met het BSi-beleid. Niet minder dan 108 deelprojec-
Wat merken verenigingen eigenlijk van de organisatie?”
ten moesten worden uitgevoerd en met de gemeenten
Voor zoVeel MoGelijk inwonerS
Sportdrenthe-directeur de Lang trekt zich de kritiek
Hoogeveen, Borger-Odoorn en de Wolden werd zelfs een
de organisatie van het eK atletiek voor gehandicapten aan en wil een gesprek met het statenlid. Op 14 april
meerjarig contract afgesloten. dit project diende tevens
was een markant moment in het jaar 2003. Sportdren- van dat jaar ‘rehabiliteert’ Sportdrenthe zich. Wel
als pilotproject. in Hoogeveen hadden 48 verenigingen
the sloot een sponsorovereenkomst met de eurochamp belandt in dezelfde periode een wens van Provinciale
meegewerkt aan het BSi-project, terwijl 250 telefoontjes
Foundation voor het beschikbaar stellen van mens- Staten op het bureau van de directeur van Sportdren-
een goed beeld opleverden van de sportdeelname van
kracht en materiaal ten behoeve van de organisatie the om in het vervolg zakelijker, meer vraaggericht en
inwoners van Hoogeveen. de rapportage die in 2002
van het kampioenschap, waarmee drenthe en assen resultaatgericht te werk te gaan. Het nieuwe subsidie-
werd gemaakt van de verrichte werkzaamheden maakte
andermaal stevig op de kaart werden gezet. intussen beleid, dat per 1 januari 2005 van kracht zal worden,
Het pand van SportDrenthe aan de Eisenhowerstraat in Hoogeveen. duidelijk dat Sportdrenthe veel dingen op de rails had
waren ook met de provincie drenthe nieuwe afspraken ademt die wens. Het heeft weer te maken met bezuini-
gezet. daarvan te noemen zijn:
gemaakt. Sportdrenthe zou door de provincie worden gingen, die ook Sportdrenthe treffen. de Lang was ook
beoordeeld op prestaties die zouden worden geleverd voor die maatregel niet zo bang: “Het gaat om 50.000
-stimulering sportdeelname-, die in samenwerking met • Sport Monitor drenthe: een onderzoek naar proble-
op de volgende terreinen: de Breedte Sport impuls (BSi), euro, die wij op een andere, creatieve manier wel zullen
de drentse gemeenten moesten worden ontwikkeld. men bij verenigingen.
stimulering sportdeelname door jongeren en multicul- weten binnen te halen”, aldus de Sportdrenthe-direc-
de consequentie was overigens dat door de uitbreiding • Het ontwikkelen van het Sportservicepunt drenthe.
turele samenleving en sport.
teur, die naderhand tevreden kan zijn over de conse-
van het personeelsbestand gezocht moest worden naar • Verenigingsondersteuning: ondersteuning op het gebied
quenties van die bezuinigingsoperatie. “er is flexibele
een ruimere huisvesting. die werd gevonden aan de van beleid, management, sociale hygiëne, et cetera.
een intern communicatie-/relatiemarketingplan zou ruimte”, zo stelde de Lang vast. Hij voelt zich in zijn
eisenhowerstraat in Hoogeveen. dit pand werd op 1 • Sporttechnisch kader: met drie bonden konden afspra-
aan de verdere ontwikkeling van Sportdrenthe een opvattingen gesterkt door de opstelling van de drentse
maart 2002 betrokken. daar konden de medewerkers ken worden gemaakt over organisatie opleidingen.
extra impuls moeten geven. de missie die dit plan gemeenten, die in Sportdrenthe dé ondersteuner voor
pas goed aan de slag met onder meer het BSi-project, Ook werd een begin gemaakt met het opzetten van
uitdroeg luidde: “Het stimuleren van zoveel mogelijk hun sportbeleid zien.
waarvoor zich in eerste instantie zes gemeenten meld- een vacaturebank.
inwoners van drenthe om op verantwoorde wijze sport,
110 den. Naast deze werkzaamheden vroegen met name • Stimulering sportdeelname.
in de ruimste zin, te beoefenen of daarbij betrokken te bezuiniGinGen bij De nebaSnSG
111
ook de activiteiten gericht op sport en bewegen van • WhoZnext (voor en door jeugd), sport en kinderop-
zijn.” Kleine domper bij het realiseren van alle ambities in de Raad van commissarissen van Sportdrenthe had-
55+-ers de aandacht. Speerpunt van het beleid was
vang, vliegende vakleerkracht (onderwijsproject).
vormde de mededeling van de provincie dat er voorlopig den zich inmiddels wijzigingen voorgedaan. Voorzitter
evenwel het BSi-project. in negen van de twaalf drent-
geen sprake zou kunnen zijn van een structurele invul- eising was vervangen door drs. M.G. (Ryan) Schepers en
se gemeenten (Hoogeveen, Meppel, Borger-Odoorn, de provincie drenthe toonde zich tevreden met de
ling van ontstane vacatures. dat had te maken met de de penningmeester timmer werd opgevolgd door ing.
tynaarlo, Midden drenthe, Noordenveld, Westerveld, ontwikkelde activiteiten door Sportdrenthe. con-
bezuinigingen die het ministerie van VWS voor de ko- c.W.th.G. (cor) Peer. Mr. J.H. (Hans) van der Laan bleef
assen en de Wolden) speelde Sportdrenthe een (oncurrentie van andere organisaties had Sportdrenthe
mende jaren aankondigde. Wel zegde het ministerie toe zitting houden als lid. eising had inmiddels de functie
dersteunende) rol. al leverden die contacten niet in alle vooralsnog niet. toch deed de opmerking “nee, wij zijn
dat de BSi buiten de bezuinigingen zouden vallen, ook van financieel medewerker van Sportdrenthe aanvaard.
gevallen direct een contract op. emmen, coevorden en uniek” de organisatie niet op haar lauweren rusten.
al zouden de gemeenten door de bezuinigingen minder in die functie maakte hij kennis met de bezuinigingen
aa en Hunze hielden vooralsnog enige afstand of zagen integendeel, het bestuur van Sportdrenthe schatte de
geld te besteden hebben.
van NebasNsg. Vervelend voor Sportdrenthe omdat de
af van ondersteuning door Sportdrenthe.
maatschappelijke betekenis van sport goed in en vond
dat de gezondheidscomponent aan de statuten zou
Overigens werden in 2003 ook nieuwe ambities aange-
olyMpiSch Steunpunt
moeten worden toegevoegd. Sport alleen was volgens
kondigd: het jaar 2004 zou de geschiedenis in moeten Met ‘Klas op Wielen’ probeert SportDrenthe schoolklassen informatie te
de verhuizing naar de eisenhowerstraat in Hoogeveen het bestuur niet meer voldoende. dat het bestuur zich
gaan als europees jaar van ‘Opvoeding door Sport’. er geven over het omgaan met een beperking.
betekende een grote vooruitgang voor Sportdrenthe en ook op andere fronten ‘bij de tijd’ toonde, kon worden
kwamen subsidies beschikbaar om de samenwerking
die werd ‘den volke’ met een open huis op 13 juni 2002 afgeleid uit de discussie die werd geïnitieerd om het
tussen onderwijsinstellingen en sportorganisaties aan te
getoond. Bij die gelegenheid werd tevens het nieuwe bestuur te vervangen door een Raad van commissaris-
moedigen, om zo meer profijt te kunnen trekken uit de
logo van Sportdrenthe gepresenteerd en werd bekendsen. Het zou de slagkracht van de organisatie moeten
educatieve waarde van de sport.
gemaakt dat Sportdrenthe als Olympisch Steunpunt vergroten. Het duurde nog tot 1 januari 2004 alvorens
Noord Nederland (OSNN) zou functioneren. de ex- de Raad van commissarissen als nieuwe bestuursvorm
wenS proVinciale Staten
plosieve groei van het aantal opdrachten noodzaakte werd geëffectueerd.
in 2004 kwamen daar weer andere beweegacties bij
de organisatie ook intern tot aanpassingen. intussen
zoals, FLaSH, een afkorting voor Fietsen, Lopen, actie-
zat ook de provincie drenthe niet stil. Kwam er in het eiGen webSite
momenten en Sport Huishoudelijke werkzaamheden.
voorjaar van 2002 al 113.000 euro extra beschikbaar ten Het was duidelijk dat de naamsbekendheid van Sport-
Bij de introductie van deze actie in april gaf schaats-
behoeve van het BSi-project, halverwege het jaar kwam drenthe groeide en daarom mocht het geen verwongrootheid
Renate Groenewold acte de présence. Ook
de provincie met een stimuleringsregeling voor het orgadering wekken dat ook aan de ‘PR’ de nodige aandacht
de betrokkenheid bij het tVM Sportgala drenthe, waar
niseren van topamateursportevenementen. Het ging tot werd besteed. Zo kwam in november het voorstel op ta-
de beste sporters en sportploegen van het jaar bekend
2005 om een bedrag van 23.000 euro per jaar. Sportdrenfel om alle door de organisatie uitgegeven nieuwsbladen
worden gemaakt, is zo’n nieuwe activiteit waar Sportthe
kon ook op dat project inschrijven.
te restylen of nieuwe bladen in het leven te roepen. Het
drenthe veel eer mee inlegt.
40 JaaR SPORtdReNtHe
40 JaaR SPORtdReNtHe

samenwerkingsovereenkomst zou worden opgezegd. Het is een van de nieuwe projecten waarmee Sport-
beeld diffuus. de Lang bevestigt dat beeld, maar voegt projecten) die in 2008 in het werkplan van Sportdren-
NebasNsg gaf te kennen met een eigen regionale acdrenthe aan de slag kan. een ander project ging door
er aan toe dat er veel zaken/kansen liggen die “we niet the worden opgenomen, ontwikkelde de organisatie al
countmanager verder te willen en geen uitbesteding het leven als PRiNS, dat verenigingen een professionele
kunnen laten passeren.” Maar de core business verandert in 2007 innovatieve plannen. Zo start Sportdrenthe
van werkzaamheden meer te ambiëren. Wel stelde de manager biedt die zich kon bezighouden met het ver-
er volgens de Lang niet door. die blijft: “versterking van ‘proeftuinen’ op het gebied van professionalisering van
bond een vorm van samenwerking en afstemming met sterken van de vereniging, zo mogelijk in een vorm van
de sportinfrastructuur, het aanbod van sport als middel sportverenigingen in combinatie met het onderwijs.
de sportraden op prijs. die mededeling kwam met name samenwerking met kinderopvang. Korfbalvereniging
ten behoeve van achterstandgroepen, bewegingsarmoede Hoogeveen, Nijeveen en assen zijn de proefprojecten.
hard aan bij het lid van de Raad van commissarissen, aSKO uit assen was een kandidaat, mede dankzij een
en sport- en beweegpromotie in het algemeen.” Ove- Ook de cursus nordic walking levert veel (positieve) re-
P. van der Spek, die weliswaar op persoonlijke titel in beperkte bijdrage van de gemeente assen. in een coprorigens
herkennen de overige bestuursleden de huidige acties op. Nieuw is de samenwerking die gezocht wordt
de raad zat, maar eerder jarenlang als vertegenwoordiductie (‘Sticks together’) van vier hockeyverenigingen
hectiek rond de omgeving van Sportdrenthe.
met de GGZ Zuid-Oost drenthe om bewegingsprojecger
van NebasNsg, district drenthe, bestuurslid was (Hoogeveen, emmen, coevorden en Hardenberg) werd
ten op te zetten in de cluster ’Langdurige Zorg’.
van de dSF en Sportdrenthe. toch had zijn aftreden in een professionele hockeytrainer aangesteld. Overigens
webSite een SucceS
2005 niets te maken met de opstelling van NebasNsg. ging aan de aanstelling van deze beroepskracht een
in de eerste ‘managementletter’ van 2007 werd mel- GeorGaniSeerDe Sport
Zijn derde ambtstermijn zat er op en dus trad hij af als iKSport-onderzoek vooraf. iKSport is ook al een actividing
gemaakt van een aantal nieuwe ontwikkelingen alle initiatieven worden door de 20 medewerkers van
bestuurslid, J. (Jan) Rijpstra werd zijn opvolger.
teit van Sportdrenthe, naar aanleiding van landelijke
in dat jaar. Belangrijk is het in het leven roepen van het Sportdrenthe uitgevoerd. dat de georganiseerde sport
initiatieven om de kwaliteit van de vereniging door te
Jeugdsportfonds drenthe, als onderdeel van het natio- ook niet werd vergeten, blijkt wel uit het feit dat in de
Sportdrenthe had intussen te maken met een gedeel- lichten. Veel verenigingen hebben in de afgelopen perinale
Jeugdsportfonds en als aanvulling op het BOS-pro- maanden september en oktober de sportclub centraal
telijke afbouw van het BSi-project, waarvan het subsiode van deze onderzoeksmethode gebruik gemaakt.
ject. de bedoeling van het fonds is om zoveel mogelijk stond. Sportmarkten in zes drentse gemeenten laten
dieregiem eerder al was gewijzigd door het ministerie
jeugd aan het sporten te krijgen.
de inwoners kennismaken met het sportaanbod van de
van VWS. in plaats daarvan kwam het door de overheid ManaGeMentletter
plaatselijke verenigingen. Ook de aandacht voor de fi-
gesubsidieerde BOS (Buurt Onderwijs Sport)-project, be- Het doen van mededelingen via ‘managementletters’
Via de nieuwe website van Sportdrenthe, mede op nanciën van de sportvereniging en voor coaches (er wordoeld
voor jeugd van 4-19 jaar met een achterstandssi- is in 2006 de nieuwe methode van het Sportdrenthe-
verzoek van de Provincie drenthe ontwikkeld om hét den zogenaamde ‘masterclasses’ georganiseerd) bewees
tuatie zoals overgewicht of bewegingsarmoede. Samen management om de Raad van commissarissen in te
digitale sportserviceloket in drenthe te zijn, wordt mel- dat Sportdrenthe haar afkomst niet verloochent. al
met het NOc*NSF, Hanze instituut voor Sportstudies lichten over de stand van zaken van dat moment.
ding gemaakt van een vrij uniek initiatief: Sportdren- zijn er in het beleid in de loop der jaren andere accenten
(HiS), drenthe college, StaMM, NiSB, GGd drenthe Nuttige informatie die de verantwoordelijke commisthe
heeft met het advocatencollectief de Raadgevers aangebracht.
en de provincie drenthe moest Sportdrenthe invulling sarissen kort en bondig een prima overzicht geven. in
een overeenkomst gesloten waardoor verenigingen gra-
112 geven aan dit nieuwe initiatief, waarvoor gemeenten augustus van 2006 komt het dagblad van het Noorden
tis juridische bijstand kunnen krijgen. in het voorjaar De hanDen Vol
113
hun interesse konden laten blijken. Sportdrenthe is nog met het bericht dat in het kader van de BOS-projecten,
van 2007 maakten al 20 verenigingen gebruik van de in 2008 richt Sportdrenthe de aandacht vooral op de
altijd zeer betrokken bij dit initiatief.
het ministerie van VWS anderhalf miljoen euro be-
service. Behalve deze samenwerking sluit Sportdrenthe projecten die staan vermeld in het eerder genoemde
schikbaar heeft om de jeugd in drenthe in beweging te
ook een overeenkomst met gezondheidsinstellingen Programma van eisen. daarin heeft de campagne ‘dren-
Bestuurlijk zijn er in deze periode geen opzienbarende krijgen. Sportdrenthe-directeur de Lang kent de reden:
als icare en BaG (overkoepeling fysiotherapie-instituthe Beweegt’ zich aangesloten bij de campagne ‘30 mi-
ontwikkelingen. de Raad van commissarissen liet zich “de provincie drenthe heeft de dikste kinderen van
ten) ten aanzien van bewegen en gezondheid. Het is nuten bewegen’. in april van dit jaar deed drenthe mee
in beleidssessies regelmatig bijpraten over de ‘ontwik- ons land.” Later dit jaar start de campagne ‘drenthe
een innovatief project, gericht op de eerstelijns aanpak aan de landelijke recordpoging die in dat kader werd
keling bij de klanten’, over interne aangelegenheden en Beweegt’ als onderdeel van de provinciale sportagenda
in de gezondheidszorg. Nieuw is ook de start van het gehouden. de poging trok in drenthe 4.000 deelnemers.
besprak mogelijke nieuwe initiatieven. in dit jaar waren 2006-2008 met extra geld en vele nieuwe initiatieven.
leer-werkbedrijf dat aan 6-8 studenten werk biedt in de Sportdrenthe zorgde voor de specifieke activiteiten bij
samenwerking met de Kreissportbund emsland en het dit ontlokt een van de bestuursleden van Sportdrenthe
vorm van ondersteuning van verenigingen en scholen. deze actie. de verdere activiteiten voor 2008 staan on-
organiseren van een minicongres over professionali- in een bestuursvergadering de vraag wat eigenlijk de
der andere in het teken van het organiseren van nevensering
in de sport serieuze opties. Verder wordt 2004 ‘core business’ van Sportdrenthe is. Voor hem is het
concurrentie
activiteiten ter gelegenheid van de start van de Ronde
gekenmerkt door een la vol beleidsnota’s, voortgangs-
in de Raad van commissarissen van Sportdrenthe sig- van Spanje in assen in 2009. Wel is het de bedoeling
nota’s en resultatenoverzichten.
Jong geleerd is oud gedaan. Het stimuleren van de jeugd om aan sport
naleert men in dit jaar een mogelijke versnippering van dat aan een deel van deze activiteiten door Sportdren-
te doen is een belangrijke opdracht voor SportDrenthe.
krachten in plaats van een bundeling door het subsidiethe een structureel vervolg wordt gegeven. Ook aan de
beleid van de provincie. Ook andere organisaties, zoals invulling van combinatiefuncties bij verenigingen en
de eurochamp Foundation, werkzaam op het gebied in het onderwijs hoopt Sportdrenthe de handen vol te
van de gehandicaptensport, komen in aanmerking voor krijgen. de eerste offertes van gemeenten zijn inmid-
subsidie en in de Raad van commissarissen van Sportdels binnen. Sportdrenthe krijgt in dat project de rol
drenthe wordt gepleit voor een andere opstelling van de van ondersteuner en werkgever. daarmee en met de
eigen organisatie. “We moeten de concurrentie de baas vele andere projecten kan Sportdrenthe nog jaren voor-
blijven”, zo luidt de conclusie.
uit, zo lijkt het.
coFinancierinG Door De proVincie
in 2005 wordt door de provincie drenthe steeds meer
nadruk gelegd op sporten door jongeren. Gemeenten
kunnen tot en met 2008 een beroep doen op een deel
van het bedrag van 600.000 euro om jeugd in beweging
te krijgen. Sportdrenthe en StaMM zijn belangrijke
participanten. Sportdrenthe is dat trouwens ook al in
het BOS-project, dat in een minicongres aan wethouders
en ambtenaren sportzaken wordt gepresenteerd.
de gedeputeerde van sport in de provincie drenthe, a.
(anneke) Haarsma, is enthousiast, vooral omdat verenigingen
een belangrijke rol kunnen spelen. de provincie
biedt 25% cofinanciering aan.
40 JaaR SPORtdReNtHe
innoVatieF
de provincie stelt in 2007 een Programma van eisen
(Pve) voor 2008 vast en vraagt Sportdrenthe een ‘aantoonbaar
effect’ te leveren. in dit Pve wordt van Sportdrenthe
de uitvoering van een groot aantal activiteiten
gevraagd. Vooruitlopend op deze activiteiten (lees:
40 JaaR SPORtdReNtHe

proVinciale beStuurDer
ANNEKE HAARSMA, DRENTS GEDEPUTEERDE VOOR SPORT:
“Bouwen aan prima toekomst”
anneke haarsma, gedeputeerde voor sport van de provincie Drenthe, denkt dat SportDrenthe
een prima toekomst heeft als de organisatie zich blijft ontwikkelen in een maatschappij
waarin ‘bewegen’ van steeds groter belang wordt.
dat Sportdrenthe daarom nu een andere rol heeft dan onDerSteuninG
Ryan Schepers praat dus uit ervaring als we het over cie wil zich graag manifesteren als sportprovincie met
ze kon uitdragen in de, meeste van de, achterliggende dat de rol van Sportdrenthe naar de bonden en vereni-
Sportdrenthe hebben en van de veertigjarige geschiede- speerpunten als de Vuelta, de tt en de belangstelling
veertig jaren is volgens anneke Haarsma onontkoomgingen toe een andere is geworden omdat de maatschapnis
heeft ze inmiddels heel wat meegekregen. een be- voor de gehandicaptensport. Sportdrenthe kan bij die
baar. “er dienen zich steeds nieuwe typen van bewepij nu eenmaal is veranderd, onderkent anneke Haarwogen
leven voor zo’n organisatie, zou je kunnen zeggen opstelling ook een wezenlijke rol spelen.”
gingsmethoden en doelgroepen aan. Sportdrenthe heeft sma, maar ze is van mening dat bonden en verenigingen
en Schepers onderkent dat statement. Maar nuchter als
een prima kans om daarin als een ‘spin in het web’ te nog steeds op Sportdrenthe kunnen terugvallen, als
ze is, weet ze ook hoe ze dat moet samenvatten: “Sport Sport SerVice centruM
functioneren als men zich de innovatieve ontwikkelin- daar aanleiding toe is. “en dat doen bonden en vereni-
heeft lang niet altijd op de politieke agenda gestaan. Netwerken met gemeenten acht Schepers een belanggen
eigen wil maken.”
gingen ook”, aldus de gedeputeerde, die wel vaststelt
Sport was vaak nauwelijks interessant voor de politiek. rijke taak voor haar organisatie. “Het is een maat-
dat het op een andere manier dan voorheen gebeurt.
Ondanks positieve uitzonderingen in de jaren zeventig schappelijk onderdeel geworden en van strategische
proFeSSioneel
“Sportdrenthe reageert nu veel meer vraaggericht,
en tachtig lijkt dat pas in de laatste jaren radicaal veran- importantie.” Hoe anders was het in de jaren tachtig
Was Sportdrenthe vroeger, als Sportraad drenthe, terwijl dat eerder aanbodgericht was.” anneke Haarderd.
Sport telt nu pas echt mee. Nog sterker, iedereen toen Sportdrenthe als dSF aan de weg timmerde in het
vooral belangenbehartiger van de bonden, die ook sma stelt ook vast dat de gemeenten veel meer de zorg
heeft het over sport. door de sociale component is het Sport Service centrum in Beilen en daar veel uitvoe-
verantwoordelijk waren voor de oprichting, nu ontwik- voor verenigingen in hun eigen gemeente hebben. “als
zelfs een maatschappelijk speerpunt geworden.”
rende werkzaamheden samen met en ten behoeve van
kelt de organisatie zich, volgens Haarsma, steeds meer verenigingen bijvoorbeeld financiële problemen hebben
sportbonden verrichtte. in het prachtige pand aan de
114 als kenniscentrum met een breed netwerk, dat in de kunnen ze niet bij Sportdrenthe of de provincie aan-
concurrenten
eursingerweg, waar een vijftal bonden ook domicilie
115
toekomst nog verder kan worden uitgebouwd.
kloppen, maar moeten ze zich melden bij hun gemeen-
Ryan Schepers erkent dat er altijd wel aandacht is had. Ryan Schepers vindt het nog steeds jammer dat de
anneke Haarsma vindt Sportdrenthe een professionele te. Samen moeten de partijen dan naar een oplossing
geweest voor de gehandicaptensport. “Het is altijd een dSF uit Beilen weg moest. “Na het vertrek van vooral
organisatie die al vele projecten op de rails heeft gezet, zoeken. de provincie speelt daarbij geen rol meer en
belangrijk maatschappelijk item geweest en dat is het de KNVB werd het echter veel te duur om het centrum
welke de drentse bevolking op een goede manier in be- Sportdrenthe dus ook niet.”
natuurlijk nog steeds.” Overigens is de taak van de in stand te houden.”
weging hebben gekregen. als voorbeeld noemt Haarsma
provincie door de jaren heen ook een heel andere gewor-
de campagne ‘drenthe Beweegt’, waarin Sportdrenthe boS-projecten
den. “de provincie heeft geen uitvoerende rol meer.
de hoofdrolspeler was. in de nabije toekomst is de aan- een uitzondering geldt overigens voor de inmiddels be-
die is voor Sportdrenthe, dat steeds meer haar eigen Ryan Schepers … steeds weer nieuwe uitdagingen.
dacht van Sportdrenthe ook gericht op nevenactiviteikende BSi- en BOS-projecten, waarbij Sportdrenthe wel
belangen moet behartigen en zich moet waarmaken.
ten van de Vuelta, de Spaanse wielerronde, die in 2009 een prominente rol kan spelen en ook speelt. dat ge-
dat gaat niet meer vanzelf. er zijn concurrenten op de
in assen van start gaat.
beurde al in enkele gemeenten in drenthe, Hoogeveen
markt gekomen en dat is een goede zaak. Voor de me-
en Borger-Odoorn zijn daar voorbeelden van. Haarsma
dewerkers van Sportdrenthe betekent dat telkens weer
vindt deze ontwikkeling misschien wel hét voorbeeld
een nieuwe uitdaging. Het sportaanbod wordt steeds
Anneke Haarsma … prima toekomst voor SportDrenthe.
van de veranderde aandacht voor de (sport)beweging.
vernieuwd en dan moet je zorgen dat je actief bent op
foto: provincie Drenthe “Buurt, onderwijs en sport werken in deze projecten
die markt. Sportdrenthe is nog steeds een heel mooie
samen en dat is nu precies wat wij toejuichen. Ontwik-
organisatie die in staat is om met simpele methoden
keling van breedtesport in de meest brede zin.”
mensen enthousiast te maken voor sport.”
optiMiStiSch
Over de toekomst van de sport in drenthe is anneke
Haarsma optimistisch. “drenthe wil zich graag als
sportprovincie blijven manifesteren, waarbij het uitgangspunt
blijft dat zoveel mogelijk inwoners in beweging
komen. Sportdrenthe kan daarbij een belangrijke
rol spelen. Wij zullen er voor zorgen dat er een zodanige
infrastructuur is dat een organisatie als Sportdrenthe
kan blijven functioneren. Wel stellen wij als voorwaarde
dat er goede producten worden weggezet. Ook hier
geldt dat de sterkste organisatie overleeft.”
toen Ryan Schepers gedeputeerde was, had ze overigens
wel een wat minder positief gevoel over de toenmalige
dSF. Ze vroeg zich in een statenvergadering openlijk af
“wat de sport ervan zou merken als de dSF niet meer
zou bestaan”. een stortvloed aan kritische vragen van
statenleden naar aanleiding van het functioneren van de
dSF leidde tot deze opmerking van Ryan Schepers. Overigens
had dat voornamelijk te maken met bezuinigingen
en met de interne gang van zaken binnen de organisatie.
Schepers is er nu wel van overtuigd dat er voor Sportdrenthe
een belangrijke rol is weggelegd. “de provin-
RyAN SCHEPERS, VOORzITTER RAAD VAN COMMISSARISSEN:
“SportDrenthe enthousiasmeert”
ze was van 1987 tot 1991 Drents gedeputeerde voor sport en maakte in die jaren misschien
wel de meest rumoerige periode van de organisatie mee. Vanaf 1999 maakt ze deel uit van de
bestuurlijke organisatie van SportDrenthe waarvan de laatste twee jaar als voorzitter van de
raad van commissarissen.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe
het beStuur

40 JaaR SPORtdReNtHe
dat werk wordt tegenwoordig voor een groot deel
verschaft door de overheid. anders dan vroeger bepalen
rijks- en provinciale overheid de doelen. en die doelen
worden ingegeven door maatschappelijke en sociale ontwikkelingen.
Sport is ‘in’ omdat bewegen noodzakelijk
is, voor alle leeftijden en doelgroepen. Sport en gezondheid
gaan meer dan ooit samen. Sportdrenthe heeft
daarbij een voorname taak. tal van belangrijke projecten
zijn in de afgelopen jaren ontwikkeld. Van ‘MBvO’
(Meer Bewegen voor Ouderen) en ‘drenthe Beweegt’ tot
‘whoZnext’ en van ‘GaLM’ (Groninger actief Leven
Model) tot ‘Kies voor Hart en Sport’. Hans de Lang kan
niet genoeg benadrukken hoe groot de inbreng van zijn
organisatie is. dankzij, zoals hij dat noemt, “een hecht
DIRECTEUR HANS DE LANG IS TROTS OP zIJN ORGANISATIE
“SportDrenthe verveelt nooit”
SportDrenthe heeft zich in de afgelopen jaren in vele gedaanten gepresenteerd. opgericht als
Sportraad Drenthe, als belangenbehartiger van de regionale sportbonden, is het nu, 40 jaar
later, geworden tot een sportinstituut met sociaal-maatschappelijke doelen.
Nadat ook andere bonden te kennen hadden gegeven altijd onder de indruk van de inspanningen van haar
Met minder vanzelfsprekende contacten met de geor- Hans de Lang … geen zorgen als we goed werken.
weer op eigen benen te willen staan, volgde in feite de inmiddels overleden ambtgenoot. de voorzitter van de
ganiseerde sport, maar nog altijd stevig verankerd in
bijna totale ontmanteling van de dSF. de ontslaggolf Raad van commissarissen prijst zich gelukkig in een
de wereld van sport en bewegen. “anders dan vroeger,”
leidde tot een herstructurering die het ontstaan van groeiperiode van haar organisatie te zitten. “Uitbrei-
beaamt Sportdrenthe-directeur Hans de Lang, “maar we
StaMM Sport, als poot van de drentse welzijnsording van de formatie is mogelijk omdat er meer geld
moeten ons nu eenmaal aanpassen aan de omgeving. en
ganisatie, tot gevolg had. een superkleine organisatie beschikbaar is. We zijn als leer-werkbedrijf interessant
die omgeving vraagt andere vaardigheden dan vroeger.
bleef over die zich vanuit assen veel meer richtte op voor studenten en kunnen gemeentelijke initiatieven
Wij zijn een flexibele organisatie geworden die nieuwe
beleidstaken. Voor uitvoerende werkzaamheden was er honoreren. daarnaast verlenen we natuurlijk nog steeds
targets en doelen als een aantrekkelijke uitdaging ziet.
nauwelijks nog menskracht aanwezig. dat werd weer ondersteunende werkzaamheden voor de sport. Bij de
Vroeger was sport een doel, nu is sport een middel.”
anders toen StaMM Sport na twee jaar werd omgeto- provincie kunnen we rekenen op veel waardering.”
Hans de Lang loopt lang genoeg mee om te kunnen
verd tot Sportdrenthe en Hoogeveen als domicilie werd
oordelen. tien jaar is hij directeur van Sportdrenthe en
gekozen. in die drentse plaats begon de organisatie Zoals eerder gememoreerd wordt Sportdrenthe tegen-
al 25 jaar loopt hij mee in verschillende functies in de
weer aan een opmars die vooral op de huidige locatie woordig bestuurd door een heuse Raad van commis-
rechtsvoorgangers van Sportdrenthe. Je kunt dus zeggen
aan de eisenhowerstraat gestalte kreeg.
sarissen, waarvan Ryan Schepers voorzitter is. Waarom
dat hij veel ‘ups and downs’ van de organisatie heeft
116 zo’n bestuur ‘op afstand? Schepers: “Sportdrenthe is
meegemaakt.
117
GroeiperioDe
een professionele organisatie, die niet voor de voeten
Ryan Schepers: “Zo is dat altijd gegaan met Sportdren- moet worden gelopen door al te ijverige bestuursleden.
MarktwerkinG
the en haar voorgangers, een golfbeweging wat betreft Wel onderkennen wij dat we niet al te afstandelijk
de Lang heeft ook de tijd meegemaakt dat zijn organisa-
de politieke belangstelling voor haar werkzaamheden, moeten functioneren en daarom hebben we regelmatig
tie werd gesubsidieerd door de provincie en zelf mocht
en zo zal het ook wel blijven.” Schepers hoopt evenwel overleg met de werkvloer. ik heb de indruk dat dit goed
bepalen wat er met dat geld gebeurde. “Je hoefde niet
dat de politiek nu blijft investeren in sport. Net zoals werkt. Wij hebben in ieder geval een goede indruk waar
bang te zijn dat die subsidie zomaar werd ingetrokken.
bijvoorbeeld in de jaren zeventig van de vorige eeuw de men in de organisatie mee bezig is. Wat mij betreft
dat stimuleerde niet erg. Gelukkig is dit nu helemaal
toenmalige sportgedeputeerde daan Huizinga drenthe houden we het zo.”
veranderd. de marktwerking waar we nu voor een groot
als sportprovincie op de kaart zette. Schepers is nog
deel mee te maken hebben houdt ons scherp. We kunnen
het ons niet permitteren om achterover te leunen”,
aldus de Lang, die het niet vervelend vindt dat hij voor
‘zijn’ geld moet knokken. “als we goed werk leveren
hoeven we ons nergens zorgen over te maken.”
40 JaaR SPORtdReNtHe
De Directie

ALIDA PASVEER BENADRUKT HET BELANG VAN JONGEREN
“Jongeren zijn de toekomst”
De naam alida pasveer doet bij de echte schaatsliefhebber wel een belletje rinkelen. ze is
bekend als marathonschaatser begin jaren negentig en nu als ploegleider van de dames van
team landjuweel.
team van gemotiveerde, hardwerkende mensen, die al- aanvraag voor subsidiëring tot het uitvoeren van werk-
Maar dat niet alleen, alida Pasveer werkt ook als Sportfectiever. als deze jongeren het leuk vinden, zijn andere
len hetzelfde doel voor ogen hebben, maar individueel zaamheden. en daar worden we dan voor betaald.”
projectmanager bij Sportdrenthe. Het is overduidelijk: jongeren vaak ook enthousiast.” alida Pasveer is zelf
hun eigen taak invullen.”
“Sport is mijn passie, het is mijn drijfveer”, vertelt de het meest enthousiast over ‘haar trots’, het drentse
coMbinatieFunctieS
enthousiaste Pasveer. de van oorsprong juriste, begon schoolschaatsproject. als schaatser is Pasveer extra blij
concurrentie
Voor de toekomst verwacht Hans de Lang veel van de
haar carrière zoals een schaatsliefhebber betaamt, bij met dit project, dat nu drie jaar loopt. “de kinderen van
de nieuwe bezuinigingen die de provincie drenthe heeft zogenoemde ‘combinatiefuncties’. Functies voor sportka-
de KNSB. Maar de afstand van Groningen naar amers- tegenwoordig hebben nog nooit op natuurijs gestaan,
aangekondigd, en die ook Sportdrenthe in de komende der dat op verschillende fronten in een door het rijk voor
foort werd te groot om iedere dag op en neer te rijden. wij willen ervoor zorgen dat de basisschoolkinderen
jaren zullen treffen, boezemen Hans de Lang vooralsnog twee jaar 100% gesubsidieerde baan aan de slag kan.
Gelukkig kon ze in 2002 dichter bij huis aan het werk, weer gaan schaatsen.” Het project houdt in dat de scho-
geen angst in. “Natuurlijk zal ons vaste budget inkrim- Sport(verenigingen) en onderwijs kunnen daar vooral
namelijk bij Sportdrenthe. Pasveer: “een leuke orgalieren theorieles krijgen en vervolgens tweemaal op het
pen, maar daar staat tegenover dat er ander sportgeld van profiteren. Na twee jaar 100% financiering door de
nisatie. Sportdrenthe ondersteunt gemeenten en komt ijs mogen. “alles wordt door Sportdrenthe verzorgd.
beschikbaar zal komen. Wij zullen ons als organisatie rijksoverheid volgt een afbouw naar 40% door het rijk.
met beleidsvoorstellen die ervoor zorgen dat de mensen de logistiek, gastlessen op scholen, het materiaal en
sterk moeten maken om daarvan een deel binnen te de overige 60% dient dan door de gemeente betaald te
in drenthe meer gaan bewegen. dat is een goede zaak. de sponsoren. Het is een groot succes. afgelopen jaar
halen. Het komt niet meer vanzelf naar ons toe. Markt- worden. Landelijk gaat het om 2500 functies waarvan
Het leuke aan werken bij Sportdrenthe is de diversiteit deden 3.000 kinderen mee van 92 verschillende scholen
werking kan ook betekenen dat we concurrentie krijgen enkele tientallen in drenthe kunnen worden ingevuld.
van het werk. de sector ‘sport’ is dynamisch. er komt uit drenthe.”
118 van andere organisaties. dat is alleen maar goed, het de Lang hoopt dat zijn organisatie bij de invulling en
altijd weer iets nieuws.”
119
houdt ons scherp.”
begeleiding van de arbeidsplaatsen een belangrijke rol zal
wonDerMeDicijn
kunnen spelen. in ieder geval is dit een prioriteit voor
aanDacht Voor jonGeren
Ook voor de toekomst van Sportdrenthe heeft alida
de Lang geeft daarmee aan dat Sportdrenthe in de loop de komende jaren, temeer daar hij met dit project ook
Bij Sportdrenthe richt alida Pasveer zich op de jeugd, Pasveer nog grote ideeën. “er is nog geen succesvol
der tijd een andere manier van bedrijfsvoering is gaan de binding met de sportorganisaties op peil kan houden.
want “de jeugd is de toekomst. de combinatie van project voor het bestrijden van het toenemende over-
hanteren. “We zijn iets zakelijker geworden, maar com- Het NOc*NSF heeft immers bedongen dat 50% van de
sport en jongeren trok mij het meest toen ik hier kwam gewicht. er is een wondermedicijn nodig om dit te
mercieel zijn we nog steeds niet.” als het woord ‘be- functies in de sport terecht moet komen.
werken. ik wist er ook het meeste van af. Het is een bereiken. daarom zal er een betere afstemming met
zuinigingen’ weer eens is gevallen, zegt de Lang: “We
groep die altijd openstaat voor sportactiviteiten. Ze zijn de partners in de zorg moeten komen.” Sportdrenthe
zijn de bezuinigingen in de loop der jaren altijd weer te dat Sportdrenthe de band met de sportbonden toch echt
enthousiast, maar ook kritisch”, vertelt Pasveer. dat moet wat alida Pasveer betreft, meer uitgaan van de
boven gekomen. ik meen dat we er slechts één keer echt niet verbroken heeft, blijkt wel uit het feit dat de orga-
de jeugd belangrijk is, blijkt ook wel uit de hoeveelheid eigen kwaliteit en kracht. “We hebben de kennis en de
pijnlijk door getroffen zijn. dat was in het begin van de nisatie door het NOc*NSF is verzocht aanspreekpunt
werknemers bij Sportdrenthe. “er zijn acht mensen in- ervaring. deze moeten we op de juiste manier blijven
jaren negentig. de negatieve effecten zijn over het alge- te zijn voor het Olympisch Netwerk Noord Nederland
clusief freelancers in dienst, die zich bezighouden met inzetten.”
meen wel meegevallen.”
(ONNN). Bovendien verricht Sportdrenthe regelmatig
projecten voor de jeugd.” dat komt omdat de meeste
ondersteuningswerk voor verenigingen van diverse bon-
subsidie besteed moet worden aan deze doelgroep. “de Alida Pasveer … de sector ‘sport’ is dynamisch.
Om aan te geven waar de nieuwe zakelijkheid van den. die taken zullen naar verwachting ook in de nabije
overheid heeft veel aandacht voor jongeren. daardoor
Sportdrenthe uit blijkt, zegt de Lang: “tien jaar gele- toekomst voor veel werk zorgen. Voeg daarbij de andere
worden andere doelgroepen wel eens vergeten.”
den werden we nog voor 100% gesubsidieerd door de activiteiten in het kader van ‘gezondheidssport’ voor bij-
provincie. dat is nu 40%. de overige inkomsten generevoorbeeld chronisch zieken, ouderen, etc. en het wordt
back to baSic
ren wij door onze ondersteunende werkzaamheden voor duidelijk dat er heel veel te doen is voor Sportdrenthe.
een van de projecten die alida Pasveer graag steunt
gemeenten.” en dat heeft dan weer te maken met de We hebben het dan nog niet eens gehad over het speciaal
is whoZnext. dit is een jeugdparticipatieproject voor
veranderde subsidiestromen. Het rijk subsidieert vooral op de jeugd gerichte Jeugdsportfonds drenthe of over
jongeren van 12 tot 18 jaar. deze campagne laat jonge-
gemeenten voor het initiëren van projecten. Voorbeel- (tijdelijke) projecten zoals deze bijvoorbeeld worden
ren zelf sportprojecten bedenken, van een sportpleintje
den daarvan zijn de BSi- (Breedte Sport impuls) en BOS gerealiseerd in het kader van de Vuelta, die volgend jaar
in de buurt tot een feestavond op de sportclub. Pasveer:
(Buurt Onderwijs Sport)-projecten. Sportdrenthe wordt in assen start. Hans de Lang besluit dan ook met de
“We gaan weer ‘back to basic’. de overheid doet er alles
door vrijwel alle twaalf gemeenten in drenthe gevraagd woorden: “als je van verandering houdt, zit je hier goed.
aan om jongeren aan het sporten te krijgen. Ze beden-
om ondersteuning, variërend van het helpen bij het tot Bij ons hoef je je geen moment te vervelen.”
ken mooie projecten, maar de jongeren zeggen: ‘Leuk
stand komen van een sportnota of het invullen van een
bedankt, maar dat doen we niet.’ daarom vraagt het
project whoZnext aan hen wát ze willen doen, hoe ze
dat willen doen en wat ze willen leren. dit werkt ef-
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe
De MeDewerkerS

De MeDewerkerS
JUBILEUM MET TINNEN RANDJE VOOR ESTHER WITTE
“Geen dag is hetzelfde”
behalve SportDrenthe, viert ook esther witte dit jaar een jubileum. begonnen als stagiaire,
maar slechts twee weken nadat ze haar stage had afgerond, kwam ze terug voor een
sollicitatie. en met succes, want inmiddels is witte alweer tien jaar in dienst bij SportDrenthe.
Dat esther witte in de sport ging werken, vond haar moeder vanzelfsprekend.
DE ROL VAN VERENIGINGSMAN ANNE PRINS
“Alles komt samen bij een vereniging”
anne prins had als kind één droom: sportleraar worden. Maar na een aantal jaren als trainer
te hebben gewerkt, was het tijd voor iets nieuws. “ik was het zat om altijd hetzelfde te
doen”, aldus anne prins. hij wilde vast, uitdagend en persoonlijk werk. en SportDrenthe had
de ideale baan voor hem. want: “Deze organisatie zet sport blijvend op de kaart.”
“Ze zei altijd: ‘Zullen we je bed maar in de zaal neer- voeding en beweging belangrijk wordt gemaakt. en
Nu, bijna 10 jaar later, werkt Prins nog steeds bij Sport- één bestuur en een onafhankelijke voorzitter.” Ook bij
zetten? Je bent nooit meer thuis’”, lacht Witte. als het opleiden van kader is ook belangrijk. doordat veel
drenthe. als senior verenigingsadviseur is hij drie
v.v. Nieuw Buinen was er een bestuurlijk probleem. Het
stagiaire proefde esther Witte aan alle onderwerpen die lesgevers ook vergrijzen, moeten we goed samenwerken
avonden in de week op pad om verenigingen te ‘enthousi- bestuur bestond nog maar uit drie personen en men was
bij Sportdrenthe op de agenda stonden. Maar toen ze met het ciOS en de aLO.”
asmeren’ met thema-avonden en congressen. Want “ver- somber over de toekomst. “Het was oplossen of einde ver-
de kans kreeg om als vaste werknemer aan het werk
enigingen zijn de hoeksteen van de samenleving”, meent haal. door een nieuwe organisatiestructuur viert Nieuw
te gaan, kreeg ze asielzoekers en ouderensport in haar DynaMiSch
anne Prins. en daar mag voor geknokt worden.
Buinen dit jaar als een vitale club het 90-jarig bestaan.
portefeuille. Met beide doelgroepen kreeg ze al snel een esther Witte werkt nu tien jaar bij Sportdrenthe, maar
Ook ik ben uitgenodigd om het feest mee te vieren. die
band, maar vooral bij sport voor asielzoekers lag haar ze zijn nog niet van haar af. “Het werk is erg leuk en
aanboD VerGroten
dankbaarheid, daar doe je het voor.”
passie. toen de asielzoekerscentra terugliepen verviel afwisselend. Geen dag is hier hetzelfde. Bovendien is
Wat de vereniging zo belangrijk maakt? Prins: “in de
de subsidie voor deze groep. Vanaf 2001 richt esther Sportdrenthe dynamisch en ondernemend. We willen
provincie drenthe zijn twaalf gemeenten met kleine
loketSerVice
Witte zich volledig op de ouderensport.
altijd kwaliteit leveren voor de mensen in het veld. Het
dorpen en gemeenschappen. Juist daar werkt de sportclub Ook Sportdrenthe gaat nog een lange toekomst tegemoet,
zijn leuke collega’s en iedereen blijft zich altijd door-
als bindmiddel. Mensen komen niet alleen om te sporten, denkt anne Prins. Maar hij benadrukt dat er gekeken
hoGe bloeDDruk
ontwikkelen.” die ontwikkelingen zullen de toekomst
maar ook om gezelligheid te zoeken of om de eenzaam- moet worden naar ontwikkelingen. Je moet inspelen op
en zonder tegenzin, want ook ouderen vindt Witte een van Sportdrenthe ook zeker veranderen, denkt esther
heid te verdrijven. de kantine is een ontmoetingsplek. veranderingen, vindt hij. “en we moeten laten zien wie
120 geweldige groep om mee te werken. “Mensen vinden Witte. “ik denk dat gemeenten en organisaties steeds
alles komt samen bij de vereniging.”
we zijn en wat we kunnen.” Hoe hij dat voor zich ziet? 121
jongeren altijd een leuke, uitdagende groep, maar de ou- vaker projecten aandragen. de opdrachten worden dan
“ik denk dat we in de toekomst nog dichter bij de gederen
zijn minstens zo leuk. Ze zijn enthousiast, maar de basis van ons werk.”
Maar dat de vereniging in de huidige samenleving steeds meenten gaan zitten. Ze hebben nu wel mensen die sport-
ook kritisch. daarom is het een uitdaging om met ze te
vaker in gevaar komt, erkent ook anne Prins. Het is niet beleid doen, maar de mensen met het meeste verstand
werken. Sporten levert ze ook zoveel op. Je ziet ze weer Esther Witte … ook een lekker ‘bakkie’ koffie.
meer vanzelfsprekend dat mensen zich binden aan een van zaken zitten bij Sportdrenthe. Misschien moeten we
lachen en ze kunnen zich weer zelfstandig redden. dat
sportclub. Sporters willen uitdaging en willen keuzes kun- in de toekomst meer een coördinerende rol hebben. dat
is toch geweldig?” de laatste jaren begint de politiek
nen maken. Prins: “Kleine sportverenigingen gaan vaker we bijvoorbeeld werknemers gaan detacheren bij gemeen-
om te draaien wat betreft ouderen en bewegen. Want
combinaties aan. Ze vergroten bijvoorbeeld het aanbod ten. Zo krijgt de gemeente een loketservice. Maar zo ver
gezonde senioren betekent dat de ziektekosten lager
door meer sporten aan te bieden. Ook gaan ze samen- kan ik niet in de toekomst kijken.”
zijn. Maar hoe zorg je er voor dat de senioren meer gaan
werken met andere verenigingen in de omgeving. dan
bewegen? eén van Wittes favoriete oplossingen is de fitheidsdag.
“er zijn verrassend veel mensen met een hoge
profiteer je van elkaars sterke punten.”
Anne Prins … sportclub is een bindmiddel.
bloeddruk die het zelf niet eens weten”, vertelt Witte.
StanDbeelD
de fittest is een manier om ouderen te laten weten hoe
anne Prins werkt om het voortbestaan van een vereniging
belangrijk sporten is. “Ouderen bereik je niet alleen
te kunnen garanderen. al kost het soms jaren om een
door sport aan te bieden. Je moet ook voor een gezellige
vereniging weer op de rails te krijgen. Prins wist voet-
sfeer zorgen. er moet ruimte zijn voor een lekker ‘bakbalverenigingen
S.V. Borger en v.v. Nieuw Buinen wel
kie koffie’ en er moet een gevarieerd programma zijn.”
weer nieuw leven in te blazen. Zo waren er bij S.V. Borger
afzonderlijke afdelingen voor de jeugd, de zaterdag- en de
tweeStrijD
zondagsectie. ieder had een autonoom bestuur met eigen
Lastig vindt esther Witte de eeuwige “tweestrijd tussen
sponsoren en activiteitencommissies. “Ze wilden graag
welzijn en sport”. Witte: “eigenlijk moet bewegen voor
naar één vereniging, maar er was veel wantrouwen. Het
ouderen uit twee potten komen: de welzijnszorg en de
leek een onmogelijke klus. Martin Koerts, toenmalig
sport. Sport, welzijn en de zorg moeten meer samen-
ambtenaar sportzaken van de gemeente Borger-Odoorn,
werken om er voor te zorgen dat ouderen langer gezond
zei dan ook tegen mij: ‘anne, als het je lukt om er één
blijven. dat ze niet meteen neerkomen achter de rolla-
vereniging van te maken, krijg je van mij een standbeeld.’
tor.” Samenwerken is wat Witte betreft het toverwoord
ik heb hem uiteindelijk nog gebeld waar het standbeeld
voor de komende jaren. “Samenwerken met de oude-
bleef”, lacht anne. “Want na drie jaar luisteren, werken
renbond bijvoorbeeld, zodat de combinatie van gezonde
en analyseren opereert de vereniging nu als één. Met
40 JaaR SPORtdReNtHe
40 JaaR SPORtdReNtHe
De MeDewerkerS

De MeDewerkerS
HANS LEUTSCHER WERKzAAM BIJ GEHANDICAPTENSPORT NEDERLAND
”Iedereen kan bewegen”
in zijn vrije tijd doet hij aan wandelen en fietsen, maar hans leutscher heeft bijna geen vrije
tijd. hij werkt niet alleen als projectmanager aangepast sporten bij SportDrenthe, maar is ook
programmacoördinator revalidatie, sport en bewegen van Gehandicaptensport nederland.
Daarnaast is hij bestuurslid van de nelli cooman Games en beatrixoord noord nederland.
“iedereen kan sporten en bewegen. Ook mensen die ties omgedoopt tot Gehandicaptensport Nederland. Hij
samengewerkt met de groep van Sportdrenthe. daarom Sport kan ook als vorm van therapie werken, legt
motorisch niet vaardig zijn. en ik wil er voor zorgen dat was rayonmedewerker voor het noorden en uitvoerder
was het ook zeker geen straf om hier in december 2006 Leutscher uit. “een rolstoel betekent dat de persoon
ze ook echt gaan bewegen en er plezier aan beleven”, van het project ‘revalidatie en sport’. Maar al snel werd
te komen werken.”
niet meer kan doen wat hij wil, maar hij kan nog wel
aldus Hans Leutscher. Halverwege de jaren tachtig was hij landelijk ingezet als lid van de stuurgroep voor
leuk bewegen. daaruit komen weer sociale contacten
Hans Leutscher werkzaam als functionaris sporttech- sport voor chronisch zieken. “drie dagen in de week
Slootje SprinGen
voort en kan de persoon terugkeren in de maatschapnisch
kader bij asser Boys. daar wist hij gehandicapten- moest ik om vier uur ’s ochtends opstaan om daarna
Bij Sportdrenthe kan Hans Leutscher zijn werk dichpij. er moet duidelijk gemaakt worden dat ze kunnen
voetbal te introduceren. een sport die, in 22 jaar tijd, is in de file terecht te komen. ik wilde liever dichter bij
terbij huis voortzetten. al dertig jaar strijdt Leutscher sporten, want anders raken ze hun eigenwaarde kwijt.
uitgegroeid tot een volwaardige tak van competitievoet- huis werken, maar wel hetzelfde werk kunnen doen.
voor meer aandacht voor aangepast sporten. “Want er Sporten begint dus als middel, maar eindigt altijd als
bal. Logischerwijs zag Leutscher toekomst in aangepast daarom werd ik projectmanager aangepast sporten
zijn bewegingsvormen voor iedereen. Het menselijk doel.” Revalidatie en sport gaan volgens Leutscher
sporten en is hij sinds 1985 werkzaam bij de landelijke bij Sportdrenthe.” Hans Leutscher had al jaren con-
lichaam is gemaakt om te bewegen. Vroeger deden we zeer goed samen. Hij strijdt nu voor meer samenwer-
gehandicaptensportorganisatie, na tal van reorganisatact met de drentse sportraad. “ik heb altijd plezierig
nog veel aan bewegen. denk maar aan slootje springen king met ziekenhuizen en huisartsenpraktijken. deze
of appeltjes stelen. Nu spelen de kinderen computer- artsen kunnen de gehandicapten doorverwijzen. Hans
spelletjes”, zegt Hans Leutscher een beetje verdrietig. Leutscher: “als de dokter zegt: je moet meer bewegen
Hans Leutscher … iedereen moet plezier beleven.
“Sport en bewegen betekent plezier beleven, maar ook als je weer in je eigen omgeving bent, doen ze dat niet
122 vooruit komen. de groep die vroeger niet over de bok meteen. Ze moeten doorverwezen worden naar mensen 123
kwam bij gymnastiek, is vaak ook de groep die sport die verstand hebben van zaken en weten welke bewe-
niet leuk vindt. Maar zelfs die mensen kun je aan het gingsvormen ze kunnen gaan doen. Sportdrenthe heeft
bewegen krijgen. dus ook gehandicapten en chronisch
zieken.”
die kennis.”
onMiSbare Schakel
Bewegen voor deze groep is extra belangrijk, aldus Hans Sportdrenthe is volgens Hans Leutscher ook een
Leutscher. “Ze bewegen nog minder dan de validen. “kennis-, onderzoeks- en adviescentrum.” Leutscher:
Het is wetenschappelijk bewezen dat voldoende en ple- “Het is een onmisbare schakel. Het is de schakel naar
zierig bewegen, gezondheidsbevorderend werkt. Vroeger de provincie en gemeenten, maar ook naar bonden,
was sport een doel, nu ook een middel. een middel om verenigingen en zorginstellingen. Hoewel de vereniging
de kwaliteit van leven te verbeteren.”
de kurk blijft waar alles op drijft, vind ik dat niet alles
naar verenigingen moet. Het is belangrijk om doelgroe-
jeuGDSportweekenD
pen aan te spreken op hun ongezonde levensstijl. deze
Hans Leutscher zet zich ook graag in voor jongeren met groep moet je bij de basis opzoeken en aanpakken.” de
beperkingen. Het is vaak lastig voor hen om gezamen- werknemers pakken deze zaken goed aan. “Mijn collelijk
te sporten, omdat ze zo verspreid wonen. Maar ga’s zijn leuk en enthousiast, en mede dankzij de goede
gelukkig hebben Stichting Bevordering aangepast Spor- sfeer werkt iedereen ontzettend hard voor de toekomst
ten (BaS), Sportdrenthe en het district drenthe van van sport.” en hoe ziet Leutscher de toekomst van
Gehandicaptensport Nederland daar een oplossing voor Sportdrenthe? “Sportdrenthe gaat zeker groter worden.
gevonden: het Harm Wiegman Jeugdsportweekend. dit Sporten en bewegen worden steeds belangrijker in de
jaar alweer voor de dertiende keer. “daar kunnen jon- maatschappij. Het levert de maatschappij dan ook veel
geren allerlei takken van sport beoefenen. Van rolstoel- op. Sportdrenthe is er om sport en bewegen te waarbortennis
tot aan rugby. Het is een succesvol weekend. Het gen. en daarom zullen we zeker nog bestaan over tien
is ook wel lastig voor jongeren om te sporten. Want als
je bijvoorbeeld rugby wilt spelen, kan dat maar op één
plek in het noorden.”
jaar.”
40 JaaR SPORtdReNtHe
40 JaaR SPORtdReNtHe

(ouD-)SporterS
Simon Vroemen
Geboortedatum 11 mei 1969
Geboorteplaats Delft
Woonplaats Gieten
Sport Atletiek
Specialisatie Steeplechase
De geboren Delftenaar Simon Vroemen woont alweer een aantal jaren in Gieten. Als jongetje wordt Vroemen al
jeugdkampioen van Nederland. Vroemen: “Atletiek vond ik leuk omdat ik er goed in was en mijn grenzen kon verleggen.
Sporten is geestelijk ontspannend, maar ook de ideale manier om spanning op te zoeken.”
Na zijn studie moleculaire wetenschappen aan de Universiteit
van Wageningen, waar hij promoveerde op een onderzoek naar
de inspanningsfysiologie van sprinkhanen, besloot hij zich volledig
te richten op de 1.500 meter hardlopen. zijn eerste titel
haalde hij in 1991 toen hij Nederlands kampioen op deze afstand
werd. In 1994 liep hij met het Nederlands team in Chiba (Japan),
een nieuw Nederlands record op de Ekiden. Deze marathon in
estafettevorm liepen Vroemen, Greg van Hest, Gerard Kappers,
Henk Gommer en Rene Godlieb in 2 uur, 3 minuten en 12 seconden.
Pas in 1994 raakte Vroemen geïnteresseerd in de steeplechase.
In 2000 werd hij twaalfde op de Olympische zomerspelen in
Sydney op de 3.000 meter steeplechase. Vier jaar later eindigde
zijn grootste succes kwam in 2005, toen hij in Brussel een Europees
record liep. Met een tijd van 8.04,95. “Het Europese record
verbrak ik voor de tweede keer. Het was zeker mijn hoogtepunt
om dit in een vol stadion in Brussel met 50.000 toeschouwers,
waaronder veel Nederlanders, te presteren. Het record staat
trouwens nog altijd!”
In zijn carrière werd Vroemen maar liefst twaalf keer Nederlands
kampioen op de 3000 meter steeplechase, viermaal Nederlands
kampioen Indoor op de 3000 meter, tweemaal kampioen op
de 1500 meter en Nederlands kampioen veldlopen op de korte
cross. Al die prijzen zijn natuurlijk geweldig, maar wat was nou
het allermooiste? “De kick van presteren in volle stadions overal
te wereld. Dat laat zich moeilijk vergelijken met normaal werk.”
124 hij bij de zomerspelen van Athene in 2004 op de zesde plaats.
125
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
Simon Vroemen tijdens de Olympische Zomerspelen van Athene in 2004.
tiMOtHy BecK: ZOWeL NaaR ZOMeRSPeLeN aLS WiNteRSPeLeN
“ik heb wel iets met snelheid”
De in Assen geboren atleet Timothy Beck heeft drie Nederlandse titels op zijn naam staan. Ondanks dat hij tweemaal
aan de Olympisch Spelen deelnam, één keer als sprinter in het estafetteteam en eenmaal als lid van de viermansbob,
is hij nog nooit met een medaille thuisgekomen. Hoe kijkt hij terug op de afgelopen tien jaren?
De inmiddels 31-jarige Timothy Beck had als jongentje “gigantisch
veel energie.” Om die energie kwijt te kunnen, leek het
zijn vader belangrijk om te gaan sporten. Als tienjarige kwam
Timothy Beck bij AAC’61 kijken. “Mijn vader vroeg aan mij: ‘Wat
wil je gaan doen voor sport? Wat vind je leuk? Wat kan je goed?’
Ik vertelde hem dat ik altijd wel goed kon lopen.”
En lopen kon hij zeker. Timothy Beck bleek een groot talent op
de 100 meter sprint. Hij haalde drie Nederlandse titels. In 2003
werd hij Nederlands kampioen indoor, zestig meter sprint, en op
de 100 meter outdoor. Een jaar later werd hij weer indoorkampioen.
Maar het grootste succes kwam met het estafetteteam. “Het
absolute hoogtepunt was tijdens de wereldkampioenschappen
atletiek in Parijs in 2003. We werden hier met het estafetteteam
derde van de wereld. Het was voor iedereen, inclusief onszelf,
een onverwachte prestatie.”
Beck bezocht, zoals eerder aangegeven, tweemaal de Olympische
Spelen. zijn eerste Spelen waren in 2002, waar hij als
bobsleeër in de viermansbob aan de slag ging. “De eerste keer
dat ik in een bobslee zat, vergat ik te remmen. Belangrijk aan het
bobsleeën is dat je de baan uit je hoofd kent. Maar voor mij was
het de eerste keer en ik had geen idee waar we waren. Totdat
ik opeens hoorde: ‘Stop! Je moet remmen!’”, lacht Timothy
Beck. “Salt Lake was een speciale belevenis. Ik heb genoten van
de openingceremonie en heb ook naar andere sporten kunnen
kijken. We wisten van te voren eigenlijk al dat we geen kans
maakten. Het was een hele ervaring. Ik heb wel iets met snelheid.
Het is die adrenalinekick.”
Timothy Beck als startloper van de
estafetteploeg.
foto: privécollectie Timothy Beck
Bij zijn tweede Olympische Spelen ging het er wat minder ontspannen
aan toe. “We hadden net die derde prijs op het WK gehaald
en wisten dat we ook echt kans maakten op een medaille.
We zijn daarom ook niet naar de opening geweest en hebben
ons alleen ‘gefocust’ op de estafettefinale.” Daar ging het helemaal
mis. Het estafettestokje werd niet goed aangegeven en het
Nederlandse team werd gediskwalificeerd. Na Athene zat Beck
er helemaal doorheen. “Ik had alles uit mijn lichaam gehaald.
Maar het liefst wilde ik nog écht iets bereiken op een Olympische
Spelen. Ik ging door met trainen, zonder sponsor.” De NOC*NSF
had hem zijn A-status van topsporter ontnomen, omdat Beck
niet meer op hoog niveau presteerde. Om zijn sportieve carrière
te financieren, moest hij op zoek naar een baan. “Ik ben er niet
meer vol voor gegaan, daarom heb ik het team van Peking dit
jaar niet gehaald.” Maar de sport zal hij nooit helemaal gedag
zeggen. “Sport is heel belangrijk voor mij. Ik wilde graag sporten,
want ik heb altijd gigantisch veel energie gehad. Door sport
kan ik deze energie kwijt, het is een uitlaatklep voor mij.”
Door zijn ervaring op de Spelen heeft hij nog wel wat tips voor
sporters die de komende jaren naar de Olympische Spelen gaan.
“Je moet niet teveel onder de indruk zijn van alles, maar het net
als ieder ander toernooi beschouwen. Hoewel het natuurlijk wel
speciaal is. Door mijn ervaring weet ik dat het ook belangrijk is
om te genieten van de Spelen. Je staat er toch en daar mag je
trots op zijn, maar het is belangrijk om je niet te laten intimideren.
Blijf gefocust.” Iets wat Timothy Beck altijd is. Daarom wil
hij het liefst zijn carrière afsluiten op een Olympisch toernooi. “Ik
zit er over na te denken om weer met het bobsleeteam mee te
gaan, op naar Vancouver. Maar ik weet het nog niet zeker, misschien
is het tijd om te stoppen.”
Timothy Beck in de viermansbob
tijdens de Olympische Winterspelen.
foto: privécollectie Timothy Beck
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
tonnie Heijnen
Geboortedatum Tonnie Heijnen
Woonplaats Emmen
Sport Tafeltennis
Specialisatie Class 9 (onderbeen amputatie)
Hij is alweer 41, maar Tonnie Heijnen staat nog altijd aan de top. De tafeltennisser is vooral bekend van de gouden
plak die hij op de Paralympische Spelen in Athene in 2004 won.
Tonnie Heijnen is op zijn vijfde begonnen met voetballen, waarna
hij op zijn twintigste de overstap maakte naar het tafeltennissen
(bij de bekende Drentse vereniging De Treffers ’70). In juni 2002
kreeg Heijnen een ernstig auto-ongeluk in Tsjechië en verloor
daarbij zijn been. Maar het tafeltennissen gaf hij niet op. In het
Dagblad van het Noorden van 13 september 2002 stond: “Ik
wil weer gaan tafeltennissen en de top halen”, verzekerde hij vijf
dagen na het ongeluk.” Eind 2002 kon hij al internationaal gaan
spelen, maar wel met een beenprothese. In 2003 komt de grote
doorbraak wanneer hij zowel single als in teamverband goud
wint op een internationale wedstrijd in Kaapstad (zuid-Afrika).
Tonnie Heijnen was de enige noordeling die aan de Paralympische
Spelen in Athene deel mocht nemen. Samen met Gerben
126 Last uit zwolle wordt Heijnen hier eerste met het landenteam.
Het duo versloeg Oostenrijk in de finale. “Bij een 8-2 achterstand
stegen Heijnen en Last boven zichzelf uit en bogen ze een zo
goed als kansloze achterstand om naar een 13-11 winst. Na vier
wedstrijden was het bij de stand 2-2 aan Tonnie Heijnen om
het beslissende punt binnen te halen. Hij pakte drie sets op rij.”
Heijnen over zijn gevoelens, in het Dagblad van het Noorden:
“Goud, dat is een droom.” Na deze Spelen werd Heijnen zelfs
door de Koningin geridderd.
Korie Homan is na Esther Vergeer de beste rolstoeltennisster van de wereld. foto: privécollectie Korie Homan 127
Op het EK in het Sloveense Kranjska Gora doet Heijnen het eind
2007 allemaal nog eens dunnetjes over. Samen met zijn maatjes
Gerben Last en Ronald Vijverberg wint hij hier goud met de
landenploeg.
Op het WK van 2006 was Heijnen vierde geworden, waardoor
hij al verzekerd was van deelname aan de Paralympics in Peking.
Heijnen vertelt in augustus 2008: “Ook in Peking ga ik voor
goud. Ik heb meerdere stages in China achter de rug om op een
zo hoog mogelijk niveau naar de Spelen te gaan.”
Het sportseizoen 2008/2009 komt Heijnen uit voor het Duitse
tafeltennisteam Sudneulander SV, waardoor hij meer internationale
toernooien kan spelen. “Want beperkingen heb ik alleen op
papier”, zoals Heijnen zelf zei in het Dagblad van het Noorden
van 13 september 2004.
Tonnie Heijnen won bijna alles wat er te winnen valt.
foto: privécollectie Tonnie Heijnen
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
PaRaLyMPiScHe SPeLeN 2008 iN PeKiNG
in Peking is Heijnen er niet in geslaagd een medaille mee naar
huis te nemen. in de singles werd hij voortijdig uitgeschakeld,
maar in het teamtoernooi wist Heijnen samen met Gerben Last
de kwartfinales te bereiken.
KORie HOMaN NOG aLtiJd BeScHeideN
“ik ben nog gewoon Korie”
Nummer twee op de wereldranglijst van rolstoeltennissers. Op deze plek staat de 22-jarige Korie Homan uit De
Wijk. Daar is ze ook wel trots op, hoewel Homan bescheiden blijft. “Ik denk eigenlijk niet: ‘Wow! Ik ben nummer
twee van de wereld.’ Dat is allemaal heel geleidelijk gegaan. Ik ben nog steeds gewoon Korie.”
Korie Homan was als klein meisje al op de tennisbaan te vinden.
Op haar twaalfde werd ze toegelaten tot de Drentse selectie. Een
ongeluk gooide echter roet in het eten, ze belandde in een rolstoel.
Na de revalidatieperiode ging het slechter en wist ze zeker
dat ze die rolstoel altijd nodig zou hebben. Maar sporten, dat
kon ze niet helemaal gedag zeggen. “Als lopend meisje sportte
ik iedere dag. Ik kon er heel veel van mijn energie in kwijt, maar
toen kreeg ik het ongeluk en wist ik nog niets over gehandicaptensport.”
Stapje opzij
Bij de gemeente vertelden ze haar over activiteiten in een rolstoel,
zoals rolstoeltennis en rolstoelbasketbal. Het was voor haar
vanzelfsprekend dat ze de tennissport weer zou oppakken. “In
het eerste jaar namen mijn ouders mij mee naar een wedstrijd
van rolstoeltennisster Esther Vergeer. Toen wist ik zeker dat ik
weer wilde tennissen.” Wat is er zo leuk aan rolstoeltennissen? “Ik
kan er mijn energie in kwijt. Technisch is het soms nog wel lastig,
want het is moeilijk om goed voor de bal te komen. Je kunt niet
even een stapje opzij doen. Je kunt je moeilijker voorbereiden op
je slag, omdat je je handen nodig hebt om vooruit te komen. Het
leukste aan rolstoeltennis is het spelletje. Individuele sporten is
echt mijn ding. Het is een technische, tactische en mentale sport.
Je moet daarom de drie onderdelen goed trainen. Het is duidelijk
van alles wat.”
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

tom egberink
Geboortedatum 22 december 1992
Woonplaats Dalen
Sport Rolstoeltennis
Rolstoeltennisser Tom Egberink is een groot sporttalent uit Dalen. Hij is geboren met een half rechterbeen. Zijn
onderbeen zit bij hem boven. Daarnaast heeft hij geen goede heup. Zes jaar geleden is zijn voet geamputeerd.
Hierna is Tom veel beter gaan lopen. Mede door de c-leg, een computergestuurde knie.
Korie Homan begon in mei 2000 met rolstoeltennis. Onder was redelijk zeker dat ik naar de Spelen mocht, maar toch was
Tom Egberink speelde jarenlang voetbal, maar kon het op een Het grootste talent bij de rolstoeltennissers. foto: privécollectie Tom Egberink
leiding van Gert-Jan van der Vegt trainde Homan een keer in de het super om te horen dat ik ook écht mocht gaan. Ik ben zeker
gegeven moment allemaal niet meer belopen. Na een tijdje wilde
twee weken. “Ik had mijn been toen nog wel, maar het was erg heel trots.” Homan heeft al vele finales gehaald, maar haar beste
hij toch weer graag sporten. Door een krantenberichtje van Sportpijnlijk.”
In september 2001 ging Homan voorspelen voor de Ne- prestatie vindt ze de wereldkampioenschappen in Italië in 2008.
Drenthe kwam hij in aanraking met rolstoeltennis. “Er stond dat
derlandse juniorenselectie bij Aad zwaan en werd toegelaten. Op “Ik heb hier de finale gehaald en werd daardoor tweede van de
er rolstoeltennis werd gegeven in Oosterhesselen. Ik was de enige
dat moment speelde ze alleen nog maar nationale toernooien, wereld. Ook met het damesteam wonnen we dit toernooi.”
die daar kwam opdagen. Maar het was erg leuk om te doen, dus
maar haar pijnlijke been zat haar erg dwars. Begin 2003 besloot
ik bleef komen en kreeg privéles. Na een half jaar kwamen er
ze daarom om haar been te laten amputeren. “Na de amputatie Vrouwen aan De top
gelukkig meer mensen meesporten. Het is een leuke sport. Ik kan
ging het steeds beter met het sporten. In 2003 kwam ik terecht In de top tien van de wereldranglijst staan maar liefst vijf vrou-
er alles in kwijt. Toen ik moest stoppen met voetbal, zocht ik naar
bij de Nederlandse A-selectie en later bij het nationale team. Nu wen, waarvan vier zelfs in de top vijf. Waarom zijn de Neder-
een nieuwe manier om mijn agressie en energie kwijt te kunnen.”
mag ik overal naar toe om mijn hobby uit te oefenen. Dat is toch landse vrouwen zo goed bezig? “Ik denk niet dat er mensen zijn
Egberink bleek talent te hebben. “Ik werd op een voorspeeldag
super?”
die hier echt een antwoord op hebben. Het zal een combinatie
gescout en geselecteerd voor Jong Oranje. In totaal heb ik aan
van onderdelen zijn, zoals de professionele begeleiding en het
vier wereldkampioenschappen meegedaan. Dat was een hele eer.
VorM Van De DaG
talent van de sporters. En doordat we in een klein landje wonen
Ik ben nog maar vier jaar aan het tennissen!”
128 In september 2008 heeft Korie meegedaan aan de Paralympi- kunnen we samen trainen. Dat is een groot voordeel.”
129
sche Spelen in Peking. Halverwege augustus was ze nog niet
Tom Egberink traint met de grote selectie. Dit betekent dat hij
zenuwachtig. “De Spelen komen nu wel erg dichtbij. Het zijn De vijf vrouwen staan in andere landen regelmatig in de ‘pic-
samen met bekende rolstoeltennissers als Esther Vergeer, Robin
mijn eerste Spelen. Ik verwacht dat het geweldig is om mee te ture’. Homan vindt het wel eens jammer dat de aandacht in
Ammerlaan en Korie Homan traint. Hij rijdt vier keer in de week
maken. Ik ben ook heel benieuwd hoe het is om met de andere Nederland vooral uitgaat naar de nummer één van de wereld-
naar Renkum om te trainen. Maar het trainen helpt, want in juli
sporters in het dorp samen te zijn.” En wat verwacht ze van haar ranglijst: Esther Vergeer. “zij is het gezicht van het rolstoeltennis.
2008 werd Egberink samen met Sven Jonker en Jeroen Staman
prestaties? “Ik heb goede medaillekansen. Maar het ligt aan de Ondanks dat Esther het verdiend heeft vooral gezien haar resulta-
in Cremona (Italië) wereldkampioen bij de jeugd tot 18 jaar voor
loting, de tegenstanders en de vorm van de dag. Maar ik hoop ten, vind ik het soms wel jammer dat ze de andere vrouwen
landenteams. “Ik won alle potjes, dus de dubbel was niet meer
een medaille mee naar huis te kunnen nemen.”
vergeten. We staan met vier meiden in de top vijf!” Toch was
beslissend. We wonnen met 3-0. En ik werd tweede op de Cruyff
het Esther die haar weer de tennisbaan op kreeg. “Toen ik Esther
Foundation International Junior Masters in Les Tarbes, Frankrijk.
Korie Homan mocht naar Peking omdat ze tweede op de wereld- voor het eerst zag spelen tegen Sonja Peters, dacht ik: ‘Wow!
Dat is super.”
ranglijst stond en voldoende punten had gehaald. Punten kun je Daar staan twee topsporters!’ Maar nu denk ik niet: ‘Wow! Ik ben
halen door wedstrijden te tennissen in de Super Series (de Grand de nummer twee van de wereld.’ Dat is allemaal heel geleidelijk
Tom Egberink stond in augustus 2008 43ste op de wereldrang-
Slams). Om genomineerd te worden voor de Spelen moet je gegaan. Je groeit geleidelijk in je sport en naar die hoge positie
lijst. “Ik ben vijfde van Nederland. Helaas mochten alleen de
minstens in een halve finale staan, daarna moet je weer een halve toe. Ik doe er alle moeite voor om op hoog niveau te kunnen
eerste vier naar de Paralympische Spelen in Peking.” Desondanks
finale halen om een kwalificatie te krijgen. “Ik stond tweede op spelen. Hoewel het natuurlijk wel gaaf is om te zeggen: ‘Ik ga
bezocht hij Peking afgelopen zomer. Revalidatiecentrum De
de wereldranglijst, dus ze konden eigenlijk niet om mij heen. Het naar de Olympische spelen!’”
Hoogstraat in Utrecht, waar Egberink zelf ook revalideerde na zijn
amputatie, organiseerde in het kader van het 60-jarig bestaan
een ervarings- en stimuleringsreis voor acht ambitieuze jongeren
PaRaLyMPiScHe SPeLeN 2008 iN PeKiNG
en/of volwassenen met een lichamelijke beperking, waaronder
tijdens de Paralympics won Korie Homan zilver in het enkel-
Tom Egberink. In 2012 hoopt Egberink als deelnemer naar de
spel en samen met Sharon Walraven goud in het dubbelspel. een
Paralympics in London te gaan en zag deze reis als de ultieme
geweldige prestatie.
voorbereiding. “Ik kon zien hoe alles in zijn werk ging en ervaring
opdoen. En natuurlijk was ik er gewoon als supporter. Het is mijn
ambitie. Peking haalde ik net niet, maar tot aan 2012 ga ik mijn
uiterste best doen om zoveel mogelijk punten binnen te halen.
Want in 2012 ga ik zeker naar de Spelen!”
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
Luchien Zwiers
Geboortedatum 24 februari 1981
Geboorteplaats Dalen
Woonplaats Bernburg, Duitsland
Sport Handbal
De laatste jaren kopte de kranten steeds vaker: “Zwiers houdt E&O op de been”, “Doelman Zwiers leidt E&O naar
de finales” en “Zwiers redt E&O”. Doelman Zwiers wist zich in een paar jaar tijd van tweede doelman naar een
vaste positie in het nationale elftal op te werken.
Luchien zwiers heeft in Nederland op handbalniveau bijna alles
gehaald wat hij ooit kon winnen. Hij won tweemaal de beker met
handbalvereniging E&O uit Emmen. Daarnaast haalde hij met
dit team in 2002 de Supercup. Hij werd al snel een van de betere
keepers van het Nederlandse handbal. Niet vreemd dan ook dat
hij gevraagd werd voor het Nederlands team. Na afloop van het
Vierlandentoernooi in 2006 werd zwiers zelfs tot beste keeper
uitgeroepen. Hij leidde Oranje naar de overwinning door in de
eerste helft elf ballen van de Turkse tegenstander te stoppen.
Tijdens een wedstrijd in 2006 tegen Party Seven/BFC bleek wel
hoe belangrijk zwiers was voor het team. Het Dagblad van het
Noorden schreef: “Met alle respect voor het sterke spel van Rutgers,
doelman zwiers was de ware uitblinker. zwiers beleefde zijn
finest hour en was zelfs niet door een keihard schot dat hem recht
in het gezicht trof en gestrekt deed gaan uit zijn ritme te halen.
De goalie kwam tot liefst 26 stops.” Of zoals oud-topdoelman en
trainer Anatoli Galouza aan het Dagblad van 5 december 2005
vertelde: “Luchien keept met emotie. Hij wil ontzettend graag.”
Luchien zwiers wist in 2006 ook nog tijd te vinden om aan de
Hanze Hogeschool zijn studie Sport en Management af te ronden.
Daarna kwam hij in dienst van de afdeling Noord van het Nederlands
Handbal Verbond, waarvoor hij onder andere trainingsstages
organiseerde.
Maar hij wilde niets liever dan blijven handballen en wel bij een
buitenlandse topclub: een Duitse vereniging. Emsdetten had
al interesse getoond en ook TSV Anderten wilde de doelman
inlijven. zwiers ging zelfs naar Hannover voor een trainingsstage.
Uiteindelijk verhuisde hij naar Bernburg om te handballen voor
het Duitse SV Anhalt Bernburg. Hij tekende eerder dat jaar voor
twee seizoenen bij de club uit de tweede Bundesliga. Van Luchien
zwiers gaan we duidelijk nog veel horen.
130 cross op mondiaal niveau.
131
Feit: in 2005 zaten er vier spelers van E&O in het nationaal elftal.
Behalve Luchien zwiers, ook Machiel Schepers, Erik Huizing en
Arnold Postema.
Luchien Zwiers zoals we hem kennen. foto: Tielman Photography
erik eggens
Geboortedatum 30 augustus 1977
Geboorteplaats Westerbork
Sport Motorcross
Specialisatie 125cc
Motorcrosser Erik ‘Eggy’ Eggens is een pechvogel. In 1998 kon hij niet deelnemen aan de Grand Prix van Italië
omdat hij een virus had opgelopen, en tijdens de GP van Frankrijk in 2000 brak hij zijn enkel.
In 1991 werd Erik Eggens Nederlands kampioen in de 80cc. En
op zijn negentiende had Eggens al twee nationale titels in de
125cc achter zijn naam staan, maar wachtte hij nog op een internationale
doorbraak. Die kwam in 1996: in zijn eerste jaar als
grand prix coureur wint hij een manche in de 125cc klasse van
de Grote Prijs van Nederland. In 2001 haalde Eggens voor het
eerst een toppositie. Tijdens de Grand Prix van Europa wordt hij
tweede, om daarna derde te worden tijdens de wereldkampioenschappen.
Uiteindelijk wordt hij maar liefst vijf keer Nederlands
kampioen in de 125cc.
De laatste jaren presteert Eggens door blessures, die het gevolg
zijn van valpartijen op harde banen, niet meer naar behoren. Op
25 juni 2008 maakt hij dan ook bekend te stoppen met motor-
William Matthijssen
Geboortedatum 22 december 1976
Geboorteplaats Hoogezand
Woonplaats Annen
William Matthijssen rijdt al sinds 1997 op hoog niveau mee in de
zijspansport. zijn eerste succes haalde hij in 2001. Dat jaar werd
hij vijfde op het EK zijspan. Vervolgens werd Matthijssen ieder
jaar Nederlands kampioen, sinds 2004 met zus Nathalie. In 2002
en 2005 won William Matthijssen zilver op het Europees kampioenschap.
En in 2007 was het eindelijk zo ver: team Matthijssen
werd Europees kampioen.
Eenrum was in 2007 de plaats waar het allemaal gebeurde. Alle
zijspancoureurs maakten kans op de EK-titel en daarom werd
er flink gestreden en gevochten. Het duo Matthijssen won drie
van de vier series met gemak. De laatste ronde besloten ze het
rustiger aan te doen om tijdens de finale weer voluit te kunnen
gaan. En dat deden ze. Voor de 4000 bezoekers reed het tweetal
Meervoudig Nederlands kampioen motorcross Erik Eggens.
foto: DvhN / Hilbrand Dijkhuizen
Nathalie Matthijssen
Geboortedatum 11 februari 1981
Geboorteplaats Veendam
Woonplaats Eext
De eerste titel haalde zijspanracer William Matthijssen nog met Erwin Boers, maar sinds een aantal jaren wordt
hij geassisteerd door zijn zus Nathalie Matthijssen. En met succes, want ze werden al meerdere malen Nederlands
kampioen en in 2007 zelfs Europees kampioen.
achter regerend Europees kampioen Thomas Kunert en bakkenist
Bernd Kreuzer. Toen sloeg echter het noodlot bij de Duitsers
toe. De versnellingsbak brak, waardoor ze moesten opgeven. De
Matthijssens wonnen voor het eerst de Europese titel, een geluk
bij een ongeluk.
Ook werden ze in 2004 tot sportploeg van het jaar van de
provincie Drenthe verkozen en wonnen ze in 2005 de KNMV
Baansport trofee. In Roden 2008 wist het tweetal voor de vierde
keer samen het Nederlands kampioenschap te halen. Voor William
Matthijssen was het al zijn zevende nationale titel. Maar ze
blijven ambitieus: op naar een tweede Europese beker! In augustus
2008 eindigde het duo weer op de tweede plaats.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
albert Zoer
Geboortedatum 31 juli 1975
Woonplaats Echten
Sport Paardensport
Specialiteit Springruiter
Springruiter Albert Zoer groeide op in het kleine Drentse dorpje Echten. Op zevenjarige leeftijd begon hij al met
paardrijden. Sindsdien heeft Zoer een passie voor de sport. “Ik ben van jongs af aan met paarden opgegroeid. Ze
hebben altijd een enorme aantrekkingskracht op mij gehad. Ik vind het leuk om met paarden te werken, omdat
elk paard een ander karakter heeft”, vertelt Albert Zoer.
zijn eerste grote prijs won zoer in het Ierse Millstreet in 1989.
Met het Nederlands ponyteam werd hij Europees Kampioen.
Samen met zijn paard Okidoki behoort zoer sinds 2006 tot de
absolute wereldtop. In dat jaar werd hij met het Nederlands
team, naast zoer bestaande uit Gerco Schröder, Jeroen Dubbeldam
en Piet Raymakers, wereldkampioen in Aken. In het
Duitse Mannheim in 2007 kwam er nog een medaille bij, toen
het Nederlands team het beste van Europa werd. “Deze gouden
medailles met het team zijn de hoogtepunten uit mijn carrière.”
Albert Zoer is één met zijn paarden. foto: DvhN Met de zoon van Ayesha, Whitsun, en halfbroer, Mr. Pride, is ze
Door deze successen wordt Albert zoer tot Drents sportman
van het jaar uitgeroepen, en in maart 2008 zelfs tot Ruiter van
het jaar 2007 verkozen. Maar ook met het paardrijden gaat het
geweldig. Begin juni 2008 won zoer de Gote Prijs van Aken. Hij
was de derde Nederlander die deze prestigieuze wedstrijd sinds
1972 wist te winnen. “Dit was absoluut mijn mooiste overwinning.”
Mede door dit succes wist zoer een nominatie binnen te
halen voor de Olympische Spelen in Peking. Op 8 juli 2008 kwam
er echter een einde aan de vreugde: Albert zoer valt van zijn
paard en breekt zijn been. Door de dubbele beenbreuk moest hij
de Olympische Spelen uit zijn hoofd zetten. Naast het rijden van
de wedstrijden runt Albert zoer samen met zijn vader Arend een
grote paardenstal in Echten, zoer B.V.
132 133
MaRc HOUtZaGeR
door de dubbele beenbreuk van albert Zoer ging zijn plek voor
de Olympische Zomerspelen in Peking naar een andere drent.
Bondscoach Rob ehrens maakte op 18 juli 2008 bekend dat Marc
Houtzager uit Rouveen de plek van albert Zoer innam. Maar wie
is Houtzager?
Marc Houtzager is geboren in Hoogeveen op 9 januari 1971. inmiddels
woont hij in Rouveen, waar hij een eigen stal heeft. Zijn
eerste grote prijs won hij in dublin in 2002. Bij de Nederlands
kampioenschappen begin 2008 in Mierlo werd hij tweede. Op
de Olympische Spelen in china deed Houtzager het zeker niet
slecht. in de landenwedstrijd bleef hij foutloos, maar overschreed
hij helaas wel de tijd. Bij de individuele wedstrijd probeerde
Houtzager met zijn paard Opium te versnellen, waardoor het
tweetal fouten ging maken en als achtste eindigde.
adelinde cornelissen
Geboren 8 juli 1979
Woonplaats Beilen
Sport Paardensport
Specialiteit Dressuur
Adelinde Cornelissen was nog maar twee jaar oud, toen ze al twee shetlandpony’s mocht verzorgen. Op zesjarige
leeftijd is ze begonnen met ponyrijden. Haar eerste pony was Ayesha, waarmee ze in 1995 zowel indoor als outdoor
Nederlands kampioen werd.
daarna verschillende keren Drents kampioen geweest. Met deze
laatste pony haalde Cornelissen ook het Nederlands kampioenschap
z1-dressuur binnen. Tijdens haar studie maakte Adelinde
Cornelissen de overstap naar het paardrijden en deed mee aan
z2 dressuur en z springen. In 1998 vond Cornelissen het tijd
voor iets nieuws en vertrok ze naar Canada, waar ze een baan
had gevonden bij een nieuw paardenbedrijf. Terug in Nederland
kreeg Cornelissen in 2002 Parzival te rijden. Deze voskleurige
ruin was eigendom van Henk Koers. Koers wilde dat ze het paard
voorreed voor eventuele kopers, maar de koop ging niet door.
Ondanks het ‘kijkerige’ van Parzival, kreeg Adelinde Cornelissen
al snel een band met het paard. In 2004 werd Cornelissen
Nederlands kampioen in de z2-dressuur, waarna ze mede-eigenaar
is geworden van Parzival. ze maakte de overstap naar de
zz-Licht en werd reservekampioene outdoor werd. In de winter
daarna gevolgd door het reservekampioenschap outdoor in de
zz-zwaar.
De overstap naar de zz-zwaar bleek een ‘gouden stap’ te zijn.
In 2007 werd ze Nederlands kampioen tijdens de Grand Prix in
Roosendaal. En tijdens haar eerste internationale Grand Prix in
Falsterbo (zweden) wist ze twee keer tweede te worden, achter
de lokale favoriet Jan Brink.
Het Nederlandse indoor kampioenschap in 2008 heeft Cornelissen
een tweede prijs opgeleverd, waarbij ze op minder dan een
procent achter Anky van Grunsven eindigde. Inmiddels is Cornelissen
opgenomen in het nationale b-kader van bondscoach
Sjef Janssen en mocht ze afgelopen zomer mee als reserveruiter
naar de Olympische zomerspelen in Peking.
Sinds april 2008 heeft Adelinde Cornelissen een sponsor: Stal
Arcadia. De stal heeft in de zomer een enorme accommodatie
laten bouwen in Vledder, en sindsdien werkt Cornelissen met
hen samen.
Adelinde Cornelissen op Parzival, juli 2006.
foto: Persburo Melissen
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
Renate Groenewold
Geboortedatum 8 oktober 1976
Geboorteplaats Veendam
Woonplaats Assen
Sport Schaatsen
Renate Groenewold, woonachtig in Assen, schaatst
al haar hele leven. In haar jonge jaren schaatste ze bij
IJsvereniging De Hunen, waarna ze terechtkwam bij
Jong Oranje.
zoals vele andere Nederlandse schaatsers volgde na Jong Oranje
de kernploeg. Na een succesvolle periode bij de kernploeg
belandde Renate Groenewold uiteindelijk bij de TVM-ploeg van
een andere Drent: Gerard Kemkers. In totaal heeft Groenewold
acht deelnames aan het Wereldkampioenschap allround achter
haar naam staan, waarvan ze maar liefst zes keer in de top tien
reed. Op de Olympische Winterspelen van Salt Lake City in
2002 viel ze op de 1500 meter, maar wist ze wel een zilveren
medaille te winnen op de drie kilometer. Het grootste succes uit
haar loopbaan tot nu toe haalde ze in 2004, toen Groenewold in
Hamar wereldkampioen allround werd. Hiermee was ze de eerste
Nederlandse wereldkampioene sinds 1974.
De Olympische Winterspelen van 2006 in Turijn waren minder
succesvol voor de Drentse. Op de 3 kilometer wist ze de tweede
plaats te halen, maar op zowel de 1500 meter als de 5 kilometer
eindigde ze slechts als negende.
De schaatsseizoenen 2006/2007 en 2007/2008 verliepen wisselvallig
voor Groenewold. Haar laatste winst dateert van 7 december
2007, toen ze tijdens de world cup in Heerenveen goud won
op de 3 kilometer. Een paar uur later maakt ze, tot teleurstelling
van haar fans, bekend dat de Olympische Winterspelen van Vancouver
in 2010 haar laatste schaatswedstrijd zal zijn.
134 zelfs toen ze in 2002 viel tijdens de wedstrijd in Groningen.
135
arjan Smit
foto: TVM verzekeringen
Geboortedatum 28 april 1978
Geboorteplaats Rouveen
Woonplaats Nijeveen
Sporten Skeeleren en marathonschaatsen
foto: DvhN
Arjan Smit begon op zijn elfde met skeeleren. Bijna
twintig jaar later is hij een van de meest succesvolle
skeeleraars van Nederland en al zevenmaal Nederlands
kampioen.
Nadat hij voor de vierde keer Nederlands kampioen werd, wilde
hij ook graag internationaal doorbreken. Dat deed hij in Oostende
in 2002, waar hij zilver won op de tien kilometer puntenkoers
bij het Wereldkampioenschap skeeleren. Het jaar 2002 was
sowieso een topjaar voor Smit, want hij won ook de tweedaagse
van Tienen. Om het jaar daarop derde te worden tijdens de EK
puntenkoers op de 5 kilometer en vijfde bij het wereldkampioenschap
marathon.
Arjan Smit is, net als zijn nichten Gretha Smit en Jenita
Hulzebosch-Smit, ook zeer succesvol als marathonschaatser. zo
werd hij in 2006 in Den Haag Nederlands kampioen.
Ook in 2008 weet Smit weer een groot aantal prijzen in de wacht
te slepen. zo won hij onder andere de finalewedstrijd van de
Megapool.nl Holland Inline Cup in Hallum (de Bartlehiemtocht).
Een prestatie waar hij erg trots op is omdat het “de enige 100
kilometerklassieker is die nog over is.”
KaReN VeNHUiZeN OVeR HaaR HOOGtePUNteN
“Kunstschaatsen heeft alles in zich”
In Nederland was er de afgelopen jaren maar één vrouw die in het kunstschaatsen domineerde: Karen Venhuizen
wist vanaf 2000 alle Nederlandse kampioenschappen te winnen.
Als klein meisje deed Karen Venhuizen naast het kunstschaatsen
ook nog aan tennis, dansen en zwemmen. “Sporten is mijn lust
en mijn leven. Het is heerlijk om actief bezig te zijn en mijn grenzen
te verleggen. Toch vind ik het fijn om naast mijn sportieve
leven ook op een ander vlak bezig te zijn. Ik ben nu derdejaars
studente Communicatie- en Informatiewetenschappen aan de
Rijksuniversiteit Groningen.”
Karen Venhuizen staat al sinds haar jonge jaren op de eerste
plaats in de Nederlandse ranglijst voor kunstrijders. In 1996 won
ze haar eerste titel bij de junioren c. Het jaar daarna won ze de
junioren b, categorie tot en met 15 jaar. En op haar dertiende
won ze de Nederlandse titel bij de junioren. Vanaf 2000 wist Karen
Venhuizen ieder jaar weer Nederlands kampioen te worden,
Waarom koos ze als vijfjarige voor het kunstschaatsen? Venhuizen:
“Kunstschaatsen was één van de sporten die ik vroeger
beoefende. Doordat ik veel plezier had in de sport en goede resultaten
haalde is het vanzelf zo gegroeid dat kunstschaatsen op
de eerste plaats kwam. Dansen is ook een deel van mijn training,
dus dat ben ik ook blijven doen.” ze traint twaalf uur in de week
met haar coach Sylvia Holtes op de ijsbaan in Thialf. Met Holtes
als coach won Venhuizen haar Nederlandse kampioenschappen.
“Een NK is altijd een mooie wedstrijd om te rijden. Het gaat immers
om een Nederlandse titel. Bovendien is het een belangrijke
voorbereiding op het EK.”
Haar doelstelling voor het EK van 2008 was om bij de beste 18
te komen. “Ik werd veertiende, mijn beste prestatie ooit! Dat
was zeker een hoogtepunt in mijn carrière.” De negenvoudige
Nederlands kampioene scoorde haar ‘personal best’ van 126.12
punten tijdens dit EK. ze haalde op de korte kür 45.53 punten
en op de vrije kür 80.77 punten, wat voor beide onderdelen een
persoonlijk record betekende. Het was ook de beste prestatie van
een Nederlandse sinds Diane de Leeuw in 1976.
Maar er is nog een hoogtepunt. In 2001 eindigde Venhuizen als
22ste op het Wereldkampioenschap in Vancouver. Venhuizen: “Ik
haalde hiermee de internationale kwalificatie voor de Olympische
Winterspelen in Salt Lake City van 2002. Helaas kon ik door
Nederlandse regelgeving uiteindelijk niet gaan.
En in 2006 miste ik de Olympische Spelen door een blessure.
Ik ben hard aan het werk om er in 2010 bij te zijn.”
Ook een deelname aan de wereldkampioenschappen in 2005
zat er bijna niet in voor Venhuizen, toen de nummer twee van
Nederland, Martine zuiderwijk, werd gekozen om te gaan. De
KNSB voerde in een laat stadium aan dat Venhuizen bij de eerste
achttien tijdens het EK had moeten eindigen. ze eindigde tijdens
dat EK op de twintigste plaats, haar beste prestatie tot dan toe.
Maar gelukkig was de geschillencommissie van de KNSB het met
haar eens. Tijdens de wereldkampioenschappen eindigde Venhuizen
op een keurige 24ste plaats.
Waarom kunstrijden zo mooi is, volgens de talentvolle Venhuizen?
“Het is een combinatie van sport en entertainment. Het
is niet voor niets dat kunstschaatsen één van de best bekeken
sporten ter wereld is”, vertelt ze. “Het is een grote uitdaging om
technisch het hoogst haalbare neer te zetten en op datzelfde moment
een mooie show op te voeren. Iedere rijder kan zijn eigen
invulling aan het entertainment geven; de één vertolkt het liefst
het zwanenmeer, terwijl de ander voor DJ Tiësto gaat. Op het ijs
komen snelheid, kracht, coördinatie, techniek, souplesse, muziek,
dans en theater samen. Kunstschaatsen heeft alles in zich.”
eind februari 2008 heeft Karen Venhuizen te horen gekregen dat
ze lijdt aan de ziekte van Guillain-Barre, een aandoening die de
spieren en zenuwen aantast. de Vereniging Spierziekten Nederland
geeft aan dat hoewel de ernst van de ziekte meestal niet
direct duidelijk is en kan variëren, vrijwel iedereen weer van de
ziekte herstelt.
Karen Venhuizen weer
Nederlands kampioen.
Foto: DvhN / Bert Jippes
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
Sem Schilt
Geboortedatum 27 oktober 1973
Geboorteplaats Rotterdam
Woonplaats zuidlaren
Sport Vechtsport
Specialisatie K-1
K-1 vechter Sem (Semmy) Schilt is in 1973 geboren in Rotterdam. Toen hij in het K-1 circuit terechtkwam, verhuisde
Schilt speciaal naar Zuidlaren om daar bij Dave Jonkers te kunnen gaan trainen. Samen hebben Schilt en Jonkers al
vele prijzen in de wacht gesleept. Naast trainen bij het sportcentrum van Dave Jonkers, geeft Sem Schilt ook zelf les.
Schilt is iemand die je niet graag tegen wilt komen in een donker
steegje. Met zijn 2 meter 10 en zijn 120 kilogram is Schilt een
enorme verschijning. Hij wordt momenteel gezien als één van de
grootste (letterlijk en figuurlijk) K-1 fighters ooit. Sem Schilt is de
eerste die het is gelukt om drie keer op rij de K-1 World Grand
Prix Final in Japan te winnen, een unicum in de vechtsport. In de
finales van 2006 en 2007 stond hij tegenover een andere Nederlander:
Peter Aerts.
zijn leukste dag? Dat moet haast wel 4 juli 2008 zijn geweest.
Toen werd hij uitgenodigd door kroonprins Willem-Alexander en
prinses Maxima op paleis Noordeinde.
De beste K-1 vechter van de wereld. foto: privécollectie Sem Schilt
erik dekker
Geboortedatum 21 augustus 1970
Geboorteplaats Hoogeveen
Woonplaats Meerle, België
Sport Wielrennen
Als achtjarig jongetje reed Erik Dekker zijn eerste wielerwedstrijd voor de Hoogeveense Peddelaars. Hij had talent
voor het wielrennen, want vier jaar later won hij de Tour de Junior in Achterveld. Dat leverde hem in 1985 een plaats
in de nationale jeugdselectie op.
Als professional kwam Dekker via team Buckler bij WordPerfect,
waar hij in 1994 zijn eerste overwinning haalt tijdens de Ronde
van het Baskenland. Hij deed in dat jaar ook voor het eerst mee
aan de Tour van France, wat hij tot 2002 vervolgens jaarlijks zou
doen. Maar pas in 2000 haalt hij zijn eerste grote succes in deze
ronde. Hij behaalde deze zomer maar liefst drie etappezeges. Een
hele knappe prestatie voor een niet-sprinter. Datzelfde jaar won
hij zijn eerste klassieker: de Clássica San Sebastián.
136
Tot en met 2002 reed Erik Dekker continue op het hoogste
niveau, maar in het jaar 2003 gooide een knieblessure roet in
het eten. Daarna ging het weer beter met Dekker. Hij reed naar
de elfde plaats in de wereldbekerwedstrijd Milaan-San Remo en
de vijfde plaats in de Ronde van Vlaanderen. Op tien april weet
hij eindelijk weer een ronde te winnen en nog wel in ‘zijn eigen’
provincie tijdens de Ronde van Drenthe. zijn laatste grote succes
dateert van 10 oktober 2004, als Dekker na een ontsnapping de
wereldbekerwedstrijd Parijs-Tours weet te winnen. Hij reed in
2006 nog wel de Ronde van Frankrijk, maar komt hier ongelukkig
ten val en loopt een hersenschudding op en brak zijn tanden.
Daarom zet hij een aantal weken na de Tour een punt achter zijn
actieve loopbaan als wielrenner. zijn laatste wedstrijd in Nederland
was de Gouden Pijl in Emmen van 2006.
137
Erik Dekker is erg populair onder de wielerfans. Dit komt niet
alleen door zijn prestaties, maar ook door zijn eigen, grappige
wijze van commentaar geven na afloop van een koers. Mede
daarom had hij tijdens de Ronde van Frankrijk in 2006 elke
dag een bijdrage (Hallo, met Erik!) in het radioprogramma De
Avondetappe op Radio 1.
Dekker is een van de meest succesvolle wielrenners van de
afgelopen tien jaar. Inmiddels is Dekker als ploegleider actief, nog
steeds bij zijn ‘oude’ ploeg, Rabobank.
Erik Dekker aan de leiding in de Gouden Pijl.
foto: Fotopersbureau Jan Anninga
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

(ouD-)SporterS
Karsten Kroon
Geboortedatum 29 januari 1976
Geboorteplaats Dalen
Sport Wielrennen
Specialiteit Heuvels
De ouders van Karsten Kroon vonden het belangrijk dat hun zoon op jonge leeftijd ging sporten en lid van een sportvereniging
werd. Hij ging via ballet en gymnastiek naar de turnvereniging. Door zijn vader kwam Kroon in aanraking
met het fietsen.
De jonge Karsten Kroon liet voor het eerst van zich horen tijdens
de Ronde van Drenthe in 1996, maar brak pas echt door toen
hij in 1998 een etappe, alsmede het eindklassement van de Ster
Elektrotoer wist te winnen. De Rabobank-wielerploeg zag een
gouden toekomst voor hem en bood hem een profcontract aan.
Het geduld van Kroon en de Rabobank werd echter danig op de
proef gesteld, want een echte winst liet lang op zich wachten. In
2001 won Kroon de zwitserse klassieker GP Kanton Aargau Gippingen.
Daarna ging het steeds beter, en mocht Kroon in 2002
deelnemen aan de Tour de France, waar hij direct een etappe
won.
Na een mindere periode, deed Kroon in 2004 werkelijk alles voor
die ene winst. Het werd de Duitse klassieker Rund um den Hen-
Inge Dekker wint goud op de Olympische Spelen in Peking. foto: ANP Photo
138 ninger Turm. Na dit grote succes volgden twee moeizame jaren,
waarin Kroon weliswaar de Ronde van Frankrijk mocht rijden,
maar zich niet meer op zijn plaats voelde bij de Rabobank. In de
Amstel Gold Race van 2005 moest Kroon bijvoorbeeld zijn eigen
winstkansen opofferen voor het ploegbelang. Daarom koos hij in
2005 voor Team CSC.
139
In 2008 werd Kroon door zijn ploeg CSC thuisgelaten voor
de Tour de France. Wel maakte hij bij de Olympische Spelen
in Peking deel uit van de Nederlandse wielerequipe. Door het
moeilijke parcours en de warme, vochtige weersomstandigheden
moest Kroon echter na ruim 4 uur koers lossen uit het peloton.
Karsten Kroon tijdens de Olympische Spelen in Athene.
foto: DvhN / Kees van de Veen
inge dekker
Geboortedatum 18 augustus 1985
Geboorteplaats Assen
Woonplaats Eindhoven
Sport zwemmen
Zwemster Inge Dekker is op 18 augustus 1985 geboren in Assen. Op dertienjarige leeftijd begon ze haar carrière op
de Europese Jeugd Olympische dagen in Denemarken. Op de Olympische Spelen van Athene in 2004 werd duidelijk
dat Nederland er, naast generatiegenoot Marleen Veldhuis, een uitzonderlijk zwemtalent bij had.
Dekker pakte hier de bronzen plak met de estafetteploeg vrije
slag. Het jaar erop bevestigde ze haar talent met uitstekende
prestaties op het wereldkampioenschap in Montréal. Haar
hoogtepunt beleefde Inge Dekker in Boedapest, waar ze in 2006
Europees kampioen werd op de 100 meter vlinderslag, haar specialiteit.
Dat jaar stapte ze ook over naar het Nationaal zweminstituut
Eindhoven, waar ze traint bij Jacco Verhaeren.
In Nederland wordt ze inmiddels beschouwd als opvolgster van
de andere Inge, namelijk Inge de Bruijn. Dat mag ook wel met
een erelijst waarop onder andere 11 nationale titels, finales op
grote toernooien, verscheidende Europese kampioenschappen en
estafettemedailles bij Olympische Spelen prijken. Haar grootste
prestatie was de gouden medaille op de 4 x 100 meter vrije slag
estafette, samen met Marleen Veldhuis, Ranomi Kromowidjojo en
Femke Heemskerk, tijdens de Olympische Spelen in Peking.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
(ouD-)SporterS

SportVereniGinGen
de treffers ook internationaal de beste
Ze knokten er al jaren voor en in 2002 was het dan zo ver: de vrouwen van tafeltennisvereniging De Treffers
Klazienaveen (DTK) wonnen de Europa Cup 1. Maar er gebeurde nog veel meer tussen 1995 en 2002.
De Treffers ’70 werd in 1970 opgericht door een aantal tafelten- In april 2000 won Hectas DTK voor de zesde keer de Neder-
“De ploeg van Cees Nijhuis ging in de bomvolle sporthal in dere clubs gesproken, maar niemand wil kennelijk vier keer in de
nisenthousiastelingen. zowel de heren als de dames deden het landse tafeltennistitel, maar deze keer was het wél een spannend
Dwingeloo fors onderuit tegen Nesselande, maar dankzij de week trainen”, vertelt de nieuwe DOKtrainer Nermin Cosovic aan
in de beginjaren aardig. In 1992 kwam voor de dames het eerste duel. De vrouwen versloegen NAK-Den Helder met 4-2. ze
eerdere forse overwinning van vorige week op VVC haalde DOK het Dagblad van het Noorden in juni 2006.
succes toen ze naar de eredivisie promoveerden.
hadden al de herfsttitel, maar met deze overwinning wonnen
zoveel punten dat de ploeg in elk geval als tweede eindigt in de
ze ook de voorjaarstitel en daarmee de kampioensbeker. Mede
nacompetitie. En dat is voldoende voor promotie naar de ere- “In drie tot nu toe gespeelde wedstrijden in de eredivisie speelt
acht Maal neDerlanDS kaMpioen
hierdoor werden de vrouwen van De Treffers een zekerheid in
divisie”, opende het Dagblad van het Noorden op 4 mei 2006. de ploeg uit Dwingeloo de eerste twee sets dramatisch slecht.
Drie jaar later wonnen de dames van De Treffers voor het eerst het Nederlands team.
De dames van het eerste team van DOK Dwingeloo verloren En daarna pas herpakt DOK zich steeds enigszins. (..) thuis tegen
de nationale titel. In de beslissende wedstrijd tegen Reflex ein-
kansloos van Nesselande met 3-0. Het Dagblad van het Noorden Arke/Pollux leverde de opleving winst in de derde set op, maar
digde Haka/De Treffers exact gelijk in wedstrijdpunten (5-5) en einDelijk Die cup
schreef: “De pass was bij vlagen dramatisch slecht, waardoor DOK verloor uiteindelijk toch met 3-1”, schrijft Peter Homan in
games (12-12). Nadat de rekenmachine erbij was gehaald bleek Na in 2002 voor de achtste maal kampioen te zijn geworden,
spelverdeelster Wanninge amper een fatsoenlijke bal aangespeeld het Dagblad van het Noorden. Inmiddels is het eerste dames-
dat De Treffers 21 spelpunten meer had gemaakt (437 tegen wist DTK het zeker. Dit jaar zouden ze de Europa Cup winnen.
kreeg.”
team gedegradeerd naar de B-League (poule BLD). Wel is er een
416).
In 2002 kwam aan een jarenlange jacht van De Treffers op
succesje voor het tweede team, dat naar de tweede divisie wist te
de Europa Cup een einde. De tafeltennisdames van Henk ten
Maar natuurlijk waren de spelers blij met de promotie naar de A- promoveren.
In 1996 zaten tijdens de finales maar 150 mensen in de zaal. Hoor/DTK versloegen de Duitse titelverdediger Langweid in de
klasse, maar er moest nog veel gebeuren. “Achter nieuwe spelers
140 Maar Bettine Vriesekoop, Ni Xialian en Gerdie Keen speelden finale in eigen huis. De eerste wedstrijd werd meteen gewonnen.
aan en een hoofdsponsor vinden”, staat in het Dagblad. De club
141
fantastische wedstrijden en wonnen van internationals Emily Jing Jun Hong uit Singapore won de wedstrijd van Shen yanfei.
wist uiteindelijk Total Facility Management uit zwolle als nieuwe VOLLeyBaL Uit dieVeR eN dWiNGeLOO
Noord en Melissa Mulder. Ook in 1997 wonnen ze makkelijk met De Europa Cup was al zeker toen kopvrouw Ni Xia Lian voor een
hoofdsponsor te strikken. Voordat TFM voor DOK koos was de dOK dwingeloo (door Oefening Kampioen) werd in 1962 op-
4-0. Ondanks drie landstitels, was de Europa Cup nog steeds niet tweede winst zorgde. De bijna duizendkoppige mensenmassa in
firma Wiechers, van de plaatselijke meubelzaak, dertig jaar lang gericht door volleyballiefhebbers uit dwingeloo en diever. de
behaald. In 1997 en 1998 leek het erg dichtbij, toen de halve de sporthal in Klazienaveen zag Ni Xia Lian, Jing Jun Hong, Bet-
de sponsor van de volleybalclub. DOK hoopt met TFM een
eerste jaren speelden de heren op redelijk hoog niveau mee. in de
finales werden behaald.
tine Vriesekoop en Diana Bakker dan toch eindelijk de besten van
soortgelijke band op te kunnen bouwen. Het vinden van nieuwe jaren zeventig werd ook het damesvolleybal steeds populairder.
Europa worden. Kopvrouw Ni Xia Lian was extra gelukkig, want
spelers kostte wel wat moeite. “Er is met veel speelsters van an- Met de komst van trainer Hans derks in 1986 begon de club
De vrouwen van De Treffers ‘70 winnen de Europa Cup.
zij werd zeven jaar eerder naar Klazienaveen gehaald om de kans
vanuit de jeugd steeds beter te worden. al op veertienjarige leef-
foto: privécollectie De Treffers ‘70 op de Europa Cup te vergroten. Deze winst leverde ook nog
Riëtte Fledderus speelde 400 keer voor Oranje.
tijd kwam de kern van dit jeugdige meidenteam uit in het eerste
een andere prijs op: de dames werden verkozen tot nationale
team. Speelsters waren bijvoorbeeld Riëtte en Renate Fledderus,
sportploeg van het jaar, en Hans Lingen werd uitgeroepen tot
anouk Zinger en Sylvia Huizinga. Volleybal werd al snel de sport
tafeltenniscoach van het jaar 2002. Alsof dat nog niet genoeg
voor meisjes in dwingeloo. in 2005 stopte derks met het trainen
was wonnen ze ook nog de TVM Sportprijs.
van de vrouwen, cees Nijhuis werd zijn opvolger.
De afgelopen jaren gaat het iets minder met de vrouwelijke
tafeltennissters. In 2004 haalde DTK’70 nog de kwartfinale van
Europa Cup 2. Inmiddels wil De Treffers zich meer gaan richten
op de mannen, die inmiddels ook in de eredivisie spelen.
eeMS-dOLLaRd-ReGiO-tOeRNOOi
de treffers ’70 is ook bekend door het jaarlijkse eems-dollard-Regio-toernooi
in het Hemelvaartweekend. Met 750 teams
en 1500 deelnemers was het toernooi in 2004 al maanden van
te voren volgeboekt. Hoewel het toernooi eerst vooral voor de
eems-dollard regio bedoeld was, kwamen er de afgelopen jaren
zelfs deelnemers uit Roemenië en Rusland.
Vrouwen van dOK aan de top
Volleybalvereniging DOK Dwingeloo (DOK) is op 20 oktober 1962 opgericht. De eerste jaren was vooral de
herentak, met name recreatief, erg actief. Maar sinds de jaren zeventig is het damesvolleybal sterk gegroeid, met als
hoogtepunt de promotie van het eerste team naar de eredivisie in 2006.
Riette FLeddeRUS: de eUROPeeS KaMPiOeN
eén van de speelsters die Hans derks ontdekte was Riëtte Fledderus.
Ze vertrok op vijftienjarige leeftijd naar Sudosa in assen,
waar ze in het seizoen 1993/1994 in de eredivisie debuteerde.
daarna ging het snel met de carrière van Fledderus. in 1995 werd
ze europees kampioen met het Nederlands team. een jaar later
stond Fledderus op de Olympische Spelen van atlanta, waar
Oranje op de vijfde plaats eindigde. in totaal speelde Riëtte Fledderus
in 400 interlands.
in september 2008 werd Riëtte Fledderus, voorafgaand aan de oefenwedstrijd
tegen Rusland, onderscheiden door de NeVoBo voor
haar verdiensten als spelverdeelster in het Nederlands team.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportVereniGinGen

SportVereniGinGen
MLtc weer aan de top
Tennisvereniging MLTC uit Meppel heeft een bijzonder succesvol jaar achter de rug. Het eerste team van MLTC
werd kampioen van de hoofdklasse en promoveerde hierdoor naar de eredivie.
HHc: hoe een kleine club groot werd
De kleine hockeyvereniging HHC uit Hoogeveen won in 2008 de bestuurderstrofee van de hockeybond. Een terechte
winnaar, want de afgelopen jaren heeft HHC er alles aan gedaan om de hockeysport in de gemeente Hoogeveen
op de kaart te zetten.
Op 1 juni 2008 werd de titel binnengesleept door een overwin- winst. “Dat is natuurlijk geweldig”, vertelt hij aan de Meppeler
De Hoogeveense hockeyclub (HHC) vindt zijn oorsprong in de de regio tot stand. Met de hockeyverenigingen uit Emmen, Coening
op Van Horne uit Weert. Een week eerder was MLTC, na het Courant. En daarmee is ook alles gezegd: na een jaar afwezigheid
jaren zestig, toen een actieve sportleraar aan de toenmalige HBS vorden en Hardenberg werd in het kader van deze samenwer-
winnen van de wedstrijd tegen Popeye Goldstar 2, al zeker van keert MLTC terug in de eredivisie.
in Hoogeveen een schoolhockeyelftal startte. In dezelfde periode king een professionele verenigingstrainer aangesteld. Inmiddels
promotie naar de eredivisie. Toen bleek dat concurrent Amstel-
kwam ook een hockeygezin uit het zuiden naar Hoogeveen dat heeft HHC voor 11 uur in de week een eigen verenigingsmanapark
punten had laten liggen, had het eerste team van MLTC aan MLtc
met kinderen in de buurt gingen hockeyen. Het duurde niet lang ger, die zich bezighoudt met het begeleiden van sporttechnisch
vier punten genoeg om het kampioenschap in de hoofdklasse de Meppeler Lawn tennis club uit Meppel bestaat sinds 1948.
voordat de hockeyers besloten samen te gaan spelen en in 1965 kader en stagières en met de samenwerking met kinderopvang
binnen te halen. De groep van trainer Silverster Jorna wist “met MLtc beschikt over zeven gravel banen, vier Kushion Kourt
ontstond HHC.
en scholen in het primair en voortgezet onderwijs.
de sterke wereldranglijstspeelster Martina Sucha als debuterende banen en een tennishal met zes banen. Het seizoen 2007/2008
kopvrouw de vier nog benodigde punten in recordtijd binnen te was niet alleen voor het eerste team succesvol. Ook het zesde
In de eerste jaren kon HHC gebruikmaken van het gebouwtje In het beleidsplan van HHC staat dat de club zich de komende ja-
slepen”, stond in de nieuwsbrief van de KNLTC.
en zevende team wisten te promoveren. Meppeler courant: “en
van de ijsclub. Sticks en ballen kregen ze van de christelijke HBS. ren vooral wil bezighouden met de breedtesport. Daarom willen
tevens het tweede team sloot het seizoen succesvol af. ‘dat zij
De HBS stopte echter met het verlenen van de ballen, toen bleek ze ook de trainingen professionaliseren en een goed jeugdbeleid
Spelers Paul Logtens, de Slowaakse Martina Sucha en de Mep- tweede zijn geworden in de andere hoofdklasse als die van het
dat HHC op zondag wedstrijden ging spelen. Gelukkig was de neerzetten. In 2008 wonnen ze dankzij dit beleid zelfs de bepelers
Josien Bovenhof en Boy Westerhof wonnen hun enkel- eerste’, aldus een tevreden Jorna.”
club inmiddels al groot genoeg om zichzelf te redden. In 1989 stuurderstrofee van de Koninklijke Nederlandse Hockeybond. Het
partijen, waardoor het team na vier wedstrijden al met 4-0 voor
kreeg HHC van de gemeente in een kunstgrasveld aangeboden juryrapport luidde: “Het bestuur van de hockeyclub Hoogeveen
142 stond. Vooral Martina Sucha was oppermachtig en won makkelijk ONe tO Be WatcHed
onder de voorwaarde dat ook voetbalclub HzVV hier gebruik van is er in geslaagd om als kleinere vereniging een gestructureerde, 143
van Stephanie Devilee. Paul Logtens ging het eveneens makke- de drent Boy Westerhof draaide een superseizoen. Hij won vele
mocht maken. ze kregen toen ook een eigen clubgebouw.
moderne vereniging te worden met een multifunctionele accomlijk
af, hij won met 6-1 en 6-1 van Ivan Sikula. De dubbelspelen toernooien en werd samen met het eerste van MLtc kampioen
modatie. Een groot korps actieve vrijwilligers heeft het bestuur
werden vervolgens opgegeven.
van de hoofdklasse. de geboren assenaar werd op z’n achtste
In de eerste jaren bewoog het ledenaantal zich tussen de 100 en hierbij gesteund.” De prijs was 5000 euro en een wisseltrofee.
opgenomen in de drentse selectie. Op zijn zestiende was er geen
150, met eind jaren tachtig een uitschieter naar 280. Inmiddels
Josien Bovenhof vierde de winst in eigen haar woonplaats uit- mogelijkheid meer om met de selectie mee te trainen, waarna
zit het aantal leden om en nabij de 230. HHC wil graag een Met het geld gaat HHC ook de komende jaren investeren in nieubundig.
ze vertelde aan Bjorn Westra van de Meppeler Courant: Westerhof bij MLtc in Meppel terechtkwam. Hij is een van de
stabiele, goed gestructureerde club zijn met zo’n 350 leden. we ontwikkelingen. Binnen de eigen club, maar ook daarbuiten:
“Er is niets mooier dan dit. We hebben hiermee wat extra’s aan meest talentvolle tennissers op dit moment en is fulltime bezig
De bestuursleden staken daarom de koppen bij elkaar om een de oudere sporter en jongeren met overgewicht. En er wordt
het seizoen toegevoegd.” Ook Silverster Jorna is erg blij met de met de sport. Zijn droom? “Grand Slams spelen, natuurlijk.”
beleidsplan uit te werken.
geld gestoken in de accommodatie, het clubhuis zal worden
opgeknapt. Nadat HHC in 2007 opnieuw een herenteam in de
Paul Logtens en Josien Boverhof vieren alvast een klein feestje. foto: privécollectie MLTC
aMbitie
competitie heeft, is er sinds 2008 ook weer een damesteam die
Via het project ‘Sticks Together’ kwam dankzij SportDrenthe het de clubkleuren van HHC verdedigt. Met 14 competitiespelende
samenwerkingsverband met drie andere hockeyverenigingen in teams, trimhockeyers, een kaboutergroep en knotshockeyers
heeft HHC maar één doel: een stabiele, goed ontwikkelde breedtesportclub
blijven.
Tophockey in Hoogeveen. foto: privécollectie HHC
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportVereniGinGen

SporteVeneMenten
Jonge topvoetballers in emmen
Lionel Messi die voetbalt in uw achtertuin? Dat kon die bewuste week in juni 2005. Messi (topscorer van het evenement),
Torres en Sergio Agüero speelden bij het ‘WK voetbal onder 20’ tweemaal met het Argentijnse elftal
in Emmen.
In 2005 leerde de wereld het talent van de jonge Lionel Messi
kennen. Messi speelde zelfs zo goed, dat de trainer van het
Amerikaanse elftal van verbazing bijna van zijn stoel viel. Maar
ook grote namen als Sergio Agüero, Silva, young Chu Park (met
een IQ van 150) en Fabregas speelden mee tijdens dit toernooi.
Om de Nederlandse jongens Ryan Babel en Ibrahim Afellay maar
niet te vergeten.
Het wereldkampioenschap werd in een zestal steden in Nederland
gespeeld. Eén van die speelsteden was Emmen. Aanvankelijk
had de FIFA haar bedenkingen bij de grootte van het Univé
stadion. Maar het enthousiasme van de vrijwilligers in Emmen
werkte aanstekelijk, en juist door deze drive werd Emmen verkozen
tot speelstad van het WK.
144 belangrijk.”
145
De weDStrijDen
Het toernooi bleek zeer succesvol in Drenthe, want de wedstrijden
aan de Meerdijk in Emmen waren regelmatig uitverkocht.
Het begon al met wedstrijden zoals zwitserland tegen titelhouder
Brazilië en Nigeria tegen zuid-Korea. Daarna volgde nog een
topwedstrijd: Argentinië tegen Duitsland. Het Dagblad van het
Noorden van 20 juni 2005 schreef hierover: “In een eenzijdig
duel kwamen onze oosterburen er met een 1-0 nederlaag tegen
Argentinië nog genadig van af. (..) De Argentijnen fileerden
zaterdagmiddag in het zonovergoten stadion de tekortkomingen
van het hedendaagse jeugdvoetbal in Duitsland tot op het boek.
zelfs toen de Duitsers na de tweede gele kaart van de Argentijnse
middenvelder Torres - hij greep na een val in een reflex naar de
bal en kon meteen inrukken – met een man meer speelden. (..)
Argentinië ageerde en domineerde, terwijl de Duitsers uitsluitend
reageerden.”
Emmen kreeg daarna nog een tweetal achtste finales toegewezen:
Spanje tegen Turkije en Argentinië tegen Colombia. “In
letterlijk de laatste seconde van drie minuten blessuretijd schoot
Barroso de Argentijnen naar de kwartfinales 1-2.” zo snel Argentinië
zeker was van een halve finaleplaats, zo moeilijk had Nederland
het tegen het sterke Nigeria. Nederland verloor de wedstrijd
uiteindelijk na de strafschoppenserie. Dat de uiteindelijke finale
tussen de landen Argentinië en Nigeria zou gaan, was na deze
ronde dan ook vrijwel zeker. Argentinië won de finale glansrijk
met twee tegen één, waarbij de laatste goal voor de Argentijnen
pas enkele seconden voor het fluitsignaal kwam.
eMMen alS SpeelStaD
Het Dagblad van het Noorden was, net als de vrijwilligers en
toeschouwers, blij met Emmen als speelstad. In een terugblik op
het toernooi schreef de krant op 23 juni 2005: “Het resultaat is
een nooit eerder in Noord Nederland vertoond voetbalfeest. Het
verkocht zich prima aan gasten uit binnen- en buitenland. (..)
Emmen sprong er gretig in en Been kreeg geen spijt de kandidatuur
te hebben geaccepteerd. Het stadion was weliswaar klein,
maar de wereldvoetbalbond herkende en erkende het enthousiasme
van de organisatie.” Bovendien werd Emmen geroemd om
de gezelligheid en de gastvrijheid. Toernooidirecteur Harry Been
beaamt dit met een eveneens enthousiaste reactie: “Emmen
deed het fantastisch. ze hadden ook goede side-events, zoals
een Braziliaanse week. En ze waren enthousiast, dat vind ik altijd
Brazilië en Zwitserland strijden in Emmen voor een finaleplek op het WK.
foto: DvhN / Kees van de Veen
GROte BeLaNGSteLLiNG VOOR GeHaNdicaPteNSPORt
WK atletiek in assen massaal bezocht
Dat de Drenten van sportevenementen houden, bleek wel in september 2006. Toen kwamen in totaal 61.000 mensen
af op het WK atletiek voor gehandicapten in Assen. En ze kwamen niet voor niets. Records sneuvelden en de
Nederlandse ploeg wist maar liefst tien medailles te winnen.
Eerder haalde Drenthe al de wereldspelen voor gehandicapten
en de EK atletiek in 2003 binnen en Emmen was een speelstad
tijdens het WK voetbal onder de 20 jaar in 2005. In 2006 kon
het WK atletiek voor gehandicapten aan dit rijtje toegevoegd
worden. Maar liefst 1200 sporters uit 78 verschillende landen deden
mee aan het toernooi. Sporters uit Jamaica, Oekraïne, Katar,
Japan, Angola en Wit Rusland kwamen naar Assen. De Drentse
hoofdstad veranderde voor één week in een wereldstad.
Nederland deed mee met een achttiental atleten, waaronder veel
nieuwe talenten. Teammanager Nico van der Gulik vertelde het
Dagblad van het Noorden: “Voor jonge atleten is dit toernooi
een mooie gelegenheid om ervaring op te doen.” En dat was
het zeker. Van deze achttien atleten kwamen er vier uit Drenthe,
vlaggendrager Jacco Middelveldt uit Wapse, Egon Nieuwendijk
uit Klazienaveen, Afra Stellingwerf uit Assen en hardloopster
Agnes zijl uit (oorspronkelijk) De Wijk.
Al op de eerste dag waren er zeventig verschillende onderdelen.
Dit kwam door het grote aantal deelnemers en door het grote
aantal wedstrijden. “Er zijn verschillende wedstrijden voor visueel
gehandicapten, atleten met spasmen, voor ambulante atleten en
atleten in een rolstoel. En ook deze groepen zijn weer onderverdeeld”,
schreef Jo Tingen in het Dagblad van het Noorden.
Sprinter Alicja Fiodorow won één van de eerste medailles. zij is
een van de beste sporters in Polen met een handicap. Daarom
was ze een terechte winnaar op de T46 100 meter.
Maar ook de Nederlanders deden het goed. zo won Annette
Roozen goud op de 100 meter. Bij haar werd op zestienjarige
leeftijd botkanker geconstateerd. Een amputatie vanaf de knie
was onvermijdelijk, maar ondanks haar handicap werd Annette
al snel een bekende sprintster. En ook op het WK atletiek wist
ze te overtuigen. Jaap van Brummelen schreef in het Dagblad
van het Noorden: “Uit kansloze positie, want in een split second
leek het gedaan met de kansen. Verdoofd reageerde ze op het
startschot. Om als laatste uit het startblok te schieten. Honderd
meter verderop had ze alles goed gemaakt en flitste ze als eerste
over de finish.”
Maar liefst 61.000 bezoekers bezochten die week in september
Sportpark Stadsbroek in Assen. Dit kwam mede door de goedko-
pe prijs van de toegangskaartjes, voor slechts 2 euro 50 konden
belangstellenden een dag lang wedstrijden bekijken. Ook over de
media-aandacht viel niet te klagen. Ruim tweehonderd journalisten
uit tientallen landen, zoals Brazilië en Portugal, kwamen naar
Assen. En zelfs Studio Sport zond, voor het eerst, een item uit
over het toernooi. Dan mag het evenement zeker als ‘geslaagd’
Duizenden bezoekers zien gehandicapte atleten presteren.
foto: DvhN / Kees van de Veen
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SporteVeneMenten

SporteVeneMenten
toerrijders, valpartijen en Brentjens
Wat begonnen is als een personeelsactiviteit voor Holland Casino medewerkers, is uitgegroeid tot een geweldig
mountainbikefestijn: de Holland Casino Hondsrug Classic. Wat de ronde in Gieten zo speciaal maakt is dat alle
deelnemers tegelijk van start gaan. Die combinatie van recreanten en profrijders ging echter niet altijd goed.
Tijdens de eerste ronde in 1997 had de Classic 300 deelnemers Twee jaar later wist Brentjens nogmaals te winnen. In de Drentse
Vele jaren terug had Hoogeveen de Cascadeloop, maar sinds (KNAU) het evenement tevens aangewezen voor de open Noorden
in 1998 al 850. Bart Brentjens, Peter van den Abeele en Jan Courant van 23 oktober 2000: “Bart Brentjens weigerde in de
2007 is er de Cascaderun. Dit loopevenement vond voor het Nederlandse kampioenschappen. Burgermeester Urlings opende
Wevers reden als eerste weg. Winnaar Bart Brentjens, Olympisch remmen te knijpen nadat zijn medevluchters in de slotronde ten
eerst plaats in april 2007. Anderhalve maand voor aanvang van de eerste editie van de Cascaderun, waarin de hardlopers streden
kampioen van Atlanta 1996, vond het toch een moelijk parcours. val kwamen (..) ‘Maar dat had geen enkele zin: het was wachten
het evenement waren er al 1.000 inschrijvingen binnen. De leef- om een prijzenpot van in totaal 5.000 euro. De winnaar van de
“Als je te vroeg wegfietst, kom je jezelf tegen”, vertelde hij aan op niemand.’” In dat jaar kwamen ook de eerste problemen met
tijd van de lopers varieerde van acht tot zeventig jaar. “De spor- 10 mijl was Iwan Kamminga, een beroepsmilitair uit Nieuwe
een journalist.
de combinatie van toerrijders en professionals. Thijs Al haakte
tieve lopers staan centraal, niet de broodlopers”, vertelt pr-func- Pekela. De 5 mijl werd gewonnen door de plaatselijke favoriet
met zijn bar-ends in het stuur van een toerrijder en nam vervoltionaris
Bernhardus Annen aan het Dagblad van het Noorden. Harm Jan Martens.
gens in zijn val de andere koplopers mee en die waren woedend.
Op 13 april stond het totaal aantal voorinschrijvingen al op
Bart Brentjens reageerde geprikkeld: “De toerrijders betalen. (..)
1.600. Volgens Annen zijn er vier verklaringen voor deze grote Maar liefst 125 vrijwilligers zorgden voor een soepel verlopend
In zekere zin zijn de toerrijders de klanten. Die moet je niet verrot
hoeveelheid inschrijvingen. Allereerst de goede reclamecam- hardloopevenement. Wel waren er een aantal verbeterpunten
schelden.”
pagnes. Dan de twee bijzondere afstanden. De Cascaderun kent voor de volgende edities, zoals het plaatsen van meer dranghek-
namelijk twee afstanden: 5 en 10 Engelse mijlen, ofwel 8,05 en ken en een betere waterdistributie.
Een jaar later was het juist Brentjens die boos op de recreanten
16,09 kilometer. Daarnaast is er een speciale businessrun en een
werd. “ze waren niet sportief”, vertelde hij de Drentse Courant
afwisselend randprogramma met veel muziek.
Initiatiefnemers Marcel Lip en Hielke ten Hoor wilden Hoogeveen
146 op 8 oktober 2001. Filip Meirhaeghe werd zelfs van zijn fiets
op de hardloopkaart zetten en dat is ze zeker gelukt, want in
147
gereden. De Courant schreef: “Meirhaeghe dacht kansen op
Hoewel het de bedoeling was een laagdrempelig evenement 2008 waren er zelfs 3.400 deelnemers. De Cascaderun is dan ook
de zege te hebben, maar de treiterende toerist stak daar een
stokje voor. ‘Ik heb er niet op geslagen, maar ik maakte me echt
kwaad.’” Waarschijnlijk waren drie ronden met 1200 deelnemers
teveel voor Gieten. In 2004 werd daarom besloten om voor twee
te organiseren, heeft de Koninklijke Nederlandse Atletiekunie met zekerheid het grootste hardloopevenement van Drenthe.
ronden van 27 kilometer te kiezen.
Overweldigende belangstelling voor de Cascaderun. foto: Gerrit Boer fotografie
Het Dagblad van het Noorden in 2005: “Het was een memorabele
middag. Niet Bart Brentjens, maar Gerben de Knegt werd
winnaar. (..) fietste niet op een mountainbike, maar op een
crossfiets die bij het veldrijden wordt gebruikt.” De Knegt maakte
gebruik van het ontbreken van de regels rond de te gebruiken
fiets. Brentjens, die derde werd, vond De Knegt een terechte
winnaar, maar zei wel: “Je rijdt met een Formule 1 auto toch ook
niet in de Formule 3?”
Eén van de toerrijders in 2005 was Hans de Lang, directeur van Sport-
Drenthe.
Grootste drentse hardloopevenement
De Cascaderun in Hoogeveen kende een flitsende start met maar liefst 1.800 hardlopers en enkele duizenden
toeschouwers. Het laagdrempelige hardloopevenement was hiermee tijdens de eerste editie al het grootste
loopevenement van Drenthe.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SporteVeneMenten

SporteVeneMenten
drents sportgala terug van weggeweest
Nadat SportDrenthe in 1996 voor het laatst een Drents sportgala heeft mogen organiseren, is SportDrenthe in 2005
medeverantwoordelijk voor de terugkeer van het gala, nu onder de naam TVM Sportgala Drenthe.
Het eerste TVM Sportgala Drenthe werd gehouden op woensdag
12 januari 2005 in Theater en Congrescentrum De Tamboer in
Hoogeveen. Het programma van het gala speelde zich af in een
sfeer van sport in combinatie met show, muziek en amusement.
Tijdens het programma vond de verkiezing plaats van de Drentse
(top)sporters in de volgende categorieën:
• sportman/sportvrouw
• sportploeg
• sporttalent
Tevens werd de TVM Sportprijs Drenthe uitgereikt (een oeuvreprijs
voor personen, ploegen of instellingen die zich op uitzonderlijke
wijze verdienstelijk maken of hebben gemaakt in of voor
de sport in Drenthe), het eerste jaar door niemand minder dan
Erica Terpstra, voorzitter van het NOC*NSF. Sinds het TVM Sportgala
Drenthe 2006 wordt ook de provinciale prijs van de Richard
Krajicek Foundation Award uitgereikt. Het gala wil een ontmoetingsplek
zijn waar sportminnend Drenthe elkaar kan ontmoeten.
Uit de naamsverbondenheid van TVM verzekeringen blijkt al dat
een dergelijk evenement niet zonder steun van het bedrijfsleven
kan worden opgezet. Een evenement met een allure die de sporters
toekomt en die de bezoekers verwachten, vraagt inbreng
van meerdere partners. Het is dan ook met name dankzij de
provincie Drenthe, TVM verzekeringen, RTV Drenthe en Sport-
Drenthe dat de Drentse sportwereld, na bijna 9 jaar van afwezigheid,
weer kan genieten van een avondvullend programma. Met
in de hoofdrol Drentse sporters die van bijzondere betekenis zijn
geweest voor de sport in de provincie Drenthe.
Na het succesvolle TVM Sportgala Drenthe 2005 organiseerde
SportDrenthe in 2006, 2007 en 2008 opnieuw het TVM
Sportgala. Met speciale gasten als Johann Olav Koss, algemeen
directeur van de organisatie Right to Play, Richard Krajicek van
de gelijknamige foundation, Sven Kramer, Bas van de Goor en
Jochem Uytdehaage.
148 149
Belangrijke prijswinnaars zijn: Renate Groenewold (schaatsster
van de TVM schaatsploeg), Sem Schilt (K1-fighter), Albert zoer
(springruiter) en het eerste team van DOS’46 (korfbal).
Relus ter Beek (†) en Arjan Bos
reiken Gerard Kemkers
de oeuvreprijs uit.
GeRaRd KeMKeRS Ziet ZicHZeLF NOG SteedS aLS eeN NUcHteRe NOORdeLiNG
“ik sta positief in het leven”
Al ruim 20 jaar is Gerard Kemkers een bekende naam in de schaatssport. Als schaatser won hij verschillende
prijzen, maar als coach van de TVM-schaatsploeg is Kemkers helemaal in zijn element.
“Het gaat vooral om inlevingsvermogen. Daar moet je als coach
over beschikken”, vindt Gerard Kemkers. En blijkbaar beschikt hij
over de juiste capaciteiten, want ‘zijn’ team staat al jaren aan de
top.
Gerard Kemkers is woonachtig in het Drentse Peize. “Doordat
ik in de kop van Drenthe ben opgegroeid waren we gericht op
zowel Roden en Assen als de stad Groningen. Ik voel mij dus
vooral een noordeling, al moet ik dan het ‘Dagblad van het
Noorden-gebied’ als het noorden beschouwen.” Als klein jonge-
Van topschaatser naar topcoach. foto: TVM verzekeringen
tje begon Kemkers bij de plaatselijke voetbalclub, hij bleek talent
te hebben. “Het ging best aardig, maar schaatsen ging ook best
goed. Het was nooit mijn idee om carrière te maken in de sport.
Maar toen ik geselecteerd werd bij het schaatsen, besloot ik daar
mee door te gaan. Nu is sport een belangrijk deel van mijn leven.
Ik kan niet zonder.”
intuïtie
Tussen 1985 en 1990 behoorde Kemkers tot de schaatstop van
de wereld. Hij haalde op de Olympische Winterspelen in Calgary
in 1988 brons op de vijf kilometer. Hij moest alleen de zweed
Tommy Gustafson en zijn Nederlandse schaatscollega Leo Visser
voor laten gaan. Kemkers heeft deze tijd volledig achter zich gelaten,
hoewel hij wel elementen uit zijn schaatservaring gebruikt
in het coachen. “Het is een voordeel voor de invulling van mijn
dagelijkse werk, maar het is tegelijkertijd geen noodzaak. Je kunt
ook een goede coach zijn als je zelf niet hard kan schaatsen. Ik
beschik gelukkig wel over die kennis en ervaring en weet wat
noodzakelijk is om het team goed te coachen. Mijn belangrijkste
instrument blijft echter mijn intuïtie.”
Vier jaar na het einde van zijn schaatscarrière vertrok Kemkers
in 1994 op 27-jarige leeftijd naar Amerika. Hij wilde niet naar
Amerika om coach te worden, maar om een jaartje avontuur
te beleven. Daar bleek echter al snel dat hij talent had voor het
coachvak. Hij had er zo veel plezier in, dat hij al snel 24 uur per
dag met zijn werk bezig was. “Ik was altijd met mijn werk bezig.
Ik sliep op een gegeven moment niet eens meer. Ik ben van nature
een workaholic, maar heb me leren beheersen. In 2002 was
ik helemaal ‘doorgedraafd’. Ik ben toen behoorlijk ziek geweest,
mede door de stress. Inmiddels heb ik geleerd dat als je efficiënt
met jezelf omgaat, je ook efficiënter kunt werken.”
in het hooFDje
Hij is de coach van bekende schaatsers als Sven Kramer, Erben
Wennemars, Renate Groenewold en Ireen Wüst. Maar het coachen
is niet het enige wat Gerard Kemkers doet. Hij zegt weleens
dat zijn werk uit drie onderdelen bestaat. “Samengevat ben je
manager, coach en trainer. Als trainer ben je verantwoordelijk
voor de wetenschappelijke kant van het werk, het verzorgen van,
de fysiologische aanpak. Als manager moet je er voor zorgen dat
de trein de goede kant op gaat. Hieronder vallen de organisatie,
de logistiek, het algemeen leiding geven en de financiën.” Voor
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportMarkant

coachen heb je geen theorie nodig. “Dat doe je van binnenuit,
op je intuïtie. Het gaat hier om wat in het ‘koppie’ van de sporter
gebeurt. Coachen doe je niet alleen in de sport, maar ook als je
leiding geeft aan een bedrijf of project, bijvoorbeeld. Ik geef leiding
aan een uitgebreide staf en een team van tien sporters. Dat
moet je wel kunnen. Ik ben wel, op een positieve manier dan,
een controlfreak. Ik heb graag de zaken onder controle. Maar
belangrijker is dat je plezier hebt in je werk. En dat heb ik zeker!”
Aan deze positieve, maar nuchtere instelling is wel te merken
dat Kemkers een noordeling is. “Ik ben trots op Drenthe. Het is
een mooie provincie om te wonen. Ik heb 2,5 jaar in Amsterdam
gewoond en vier jaar in Amerika. Toen ik terugkwam waardeerde
ik de provincie nog meer.” Ook qua karakter kan Kemkers
zich identificeren met de mensen in het noorden. “Ik ben een
nuchtere noordeling, dus ik loop mezelf niet snel voorbij. Ik kijk
vooruit en begin iedere dag met een schone lei. Ik probeer alles
op een positieve manier te benaderen. Ik zal niet snel in de put
zitten, dat is nergens goed voor. Ik sta positief in het leven en ga
op een positieve manier met de sporters om.”
DrentS onDeronSje
Heeft hij zicht op het niveau van de schaatssport in Drenthe? “Ik
weet niet zoveel van het niveau van de regiosport, omdat ik op
nationaal en internationaal niveau opereer. Maar wat ik wel weet
is dat mensen er fanatiek bezig zijn met het behartigen van de
belangen van de schaatssport. Tegelijkertijd weet ik dat men zich
in de provincie vooral richt op de breedtesport. Het ontbreekt
Drenthe aan topsport, wat mij betreft. Dat vind ik soms wel
jammer. Met de grote evenementen op bijvoorbeeld het TT
Circuit laten we toch zien wat topsport voor de provincie kan
betekenen. Ik hoop dat het in de toekomst nog verandert.” Met
het schaatsteam heeft Kemkers grote plannen voor de toekomst.
“De komende jaren wil ik met het TVM-schaatsteam op hoog
niveau blijven presteren. En we willen nu vooral grote successen
boeken op de Olympische Winterspelen. Het is toch mooi: TVM,
als Drents bedrijf, en ik, als Drent, hebben samen de mooiste
schaatsploeg van het land neergezet.”
150 151
Gerard Kemkers vangt emotionele Ireen Wüst op. foto: TVM verzekeringen
tVM VeRZeKeRiNGeN HeeFt ReLatieMaRKetiNG HOOG iN Het VaaNdeL
“ik wil een eenheid zien”
De sport werd Arjan Bos, president-directeur van TVM verzekeringen, met de paplepel ingegoten. Toen zijn vader
als directeur van de verzekeraar in de jaren zeventig voor het eerst besloot een amateur wielerploeg te sponsoren,
sliepen de heren coureurs aan de vooravond van de Ronde van Hoogeveen bij de familie Bos thuis. “En de volgende
dag bakte mijn moeder voor de start biefstukken.”
Arjan Bos en de TVM schaatsploeg. foto: DvhN
Het was de tijd dat de sponsorbudgetten nog beperkt van
omvang waren. Niet dat de bomen op dat terrein nu tot in de
hemel groeien. Maar met de instandhouding van de TVM
schaatsploeg zijn jaarlijks toch enige miljoenen euro’s gemoeid.
Vanzelfsprekend kijk je dan als hoogste baas naar het rendement
van die investering. Arjan Bos: “Daar hebben we deskundigen
wel eens onderzoek naar laten doen. Als je alle minuten zendtijd
op radio en televisie optelt, de aandacht van andere media er
bij betrekt, dan mag je qua opbrengst ons sponsorbedrag met
de factor zes vermenigvuldigen. Wat dat betreft hebben we
natuurlijk ook wel een beetje geluk gehad met het feit dat de
NOS de uitzendrechten voor de eredivisie voetbal kwijtraakte aan
de commerciële zenders en schaatsen adopteerde als volkssport
nummer één.”
relatieS
Relatiemarketing is een belangrijk onderdeel van de sponsoractiviteiten
van TVM, zo geeft Bos aan. “We nemen veel gasten
mee naar schaatswedstrijden om een informele band met onze
klanten op te bouwen. Kijk, verzekeringen sluit je niet af aan
de rand van de baan, maar nadien wel. Relatiemanagement is
overigens niet alleen gericht op het werven van nieuwe klanten.
Je moet ook je bestaande relaties koesteren. In elk bedrijf gaat
wel eens iets mis. Dan moet er een dusdanige band met de klant
zijn dat hij belt en niet meteen overstapt naar de concurrent. Vergis
je niet, er is in de verzekeringsbranche sprake van een sterke
concurrentie. Bovendien hebben wij als financiële dienstverlener
niet een tastbaar product in de aanbieding. Door middel van
de schaatsploeg zijn we in staat om een imago neer te zetten.
Betrouwbaar willen we zijn en dynamisch.”
ViSitekaartje
Aanvankelijk zag TVM in het marathonschaatsen een mooi
podium om de naamsbekendheid van de verzekeraar verder te
vergroten. Maar al snel verlegden Bos cs. hun aandacht naar het
langebaanschaatsen, omdat ze bij de marathonschaatsers toch
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportMarkant

een gebrek aan professionaliteit waarnamen. In die zin onderscheiden
Sven Kramer, Paulien van Deutekom en Ireen Wüst, om
maar enkele TVM-schaatsers te noemen, zich in positieve zin,
meent Bos. “ze zijn zich heel goed bewust van het feit dat ze het
visitekaartje van het bedrijf zijn. Als wij met het hele bedrijf drie
dagen op Texel verblijven, komen ze langs. Twee dagen na het
behalen van het Wereldkampioenschap in Berlijn waren Sven en
Paulien hier op kantoor in Hoogeveen om het succes samen met
hun collega’s te vieren. Want de schaatsploeg is een aparte BV,
de schaatsers staan bij ons op de loonlijst.” Wat wil Bos namens
zijn bedrijf graag terugzien bij de Kramers, Wennemarsen en
Groenewolds? “Ik wil een eenheid zien, een team, dat plezier
uitstraalt, veel voor de sport over heeft en prestaties boekt. Aan
gekissebis heb ik een hekel. Het moet in de ploeg net zo zijn als
hier in Hoogeveen op kantoor. TVM is een bedrijf waar een familiaire
sfeer heerst en collegialiteit hoog in het vaandel staat.”
152 Harry Been… altijd positief. foto: KNVB / Jan de Koning 153
Volgens Bos bestrijken de sponsoractiviteiten van zijn bedrijf een
veel breder terrein dan louter de steun aan de schaatsploeg. De
verzekeraar doet veel in de regio op sportief, maar ook op cultureel
vlak. Er is menige voetbal- of korfbalclub die profiteert van
de genereuze opstelling van TVM. Bos: “Ik geloof dat we iets van
1.500 sponsorverzoeken per jaar krijgen. We zijn ons bewust van
onze maatschappelijke verplichtingen naar de regio toe, maar je
kunt niet alle aanvragen honoreren. We zullen de komende tijd
ons sponsorbudget ook iets terugschroeven. Dat betekent niet
dat clubs van de ene op de andere dag geen geld meer krijgen.
We zullen een sponsorbijdrage altijd in fasen afbouwen.”
tt circuit
De president-directeur bereidt zich de komende maanden niet
alleen voor op het nieuwe schaatsseizoen. Hij neemt in 2009 ook
de voorzittershamer over van TT-baas Jos Vaessen. Bos verheugt
zich op die klus. “Daar komen sport, professionaliteit en een bedrijf
samen. Ik houd van die combinatie. De komende jaren gaan
we ons richten op het verder uitbouwen van de TT. Toen ik mijn
vader opvolgde bij TVM stond er een groot en gezond bedrijf.
Dat heb ik verder kunnen uitbouwen. zo kijk ik ook naar het TT
Circuit. Een van de belangrijkste opdrachten wordt het op orde
houden van de financiën. Dat is best een zware opgave, want er
is de afgelopen jaar veel geld in de modernisering van het circuit
gestoken.”
Directeur van TVM Arjan Bos heeft wel iets met schaatsen. foto: DvhN
HaRRy BeeN aLWeeR BiJNa 20 JaaR BiJ de KNVB
“ik heb een droombaan”
Voor de secretaris-generaal van de KNVB, Harry Been, is het glas altijd halfvol. Hij is positief over het verleden,
maar ook over de toekomst van de voetbalsport. In 2018 wil hij het WK voetbal naar Nederland en België halen.
“Mensen zeggen weleens: ‘Je bent gek.’ Het is een enorme opgave, maar het ziet er niet gek uit.”
Harry Been is geboren in zweeloo, waar hij zijn gehele jeugd
doorbracht. Als jongste van vier broers in een voetbalgezin, was
het bijna vanzelfsprekend dat ook Been het pad naar de plaatselijke
voetbalclub volgde. “Mijn vader was kastelein en voorzitter
van voetbalvereniging zbc zweeloo. Ik doorliep alle jeugdteams
en kwam op mijn zeventiende al in het eerste elftal.” Ook tijdens
zijn studie en zijn eerste baan bleef Been voetballen. Uiteindelijk
moest hij wegens een slechte knie de voetbalsport echter vaarwel
zeggen.
Maar ondanks dat hij de sport zelf niet meer kon beoefenen,
kwam hij in 1989 toch weer in aanraking met voetbal, toen hij
in dienst kwam als secretaris-generaal van de KNVB. “Ik ben hier
komen werken omdat het mijn droombaan was. Iedereen wil van
zijn hobby zijn werk kunnen maken en mij is dat gelukt.” Harry
Been begon zijn carrière op de secretarie van Veendam en kreeg
uiteindelijk de baan als gemeentesecretaris in zwolle. “Ik was
nog jong toen ik in zwolle ging werken. Ik wilde er niet mijn hele
leven blijven werken. De kans om weg te gaan kwam erg snel,
maar ik ben toch gegaan. Dat was vlak nadat het Nederlands
elftal Europees kampioen was geworden. Het was een risicovolle
stap. Ik verliet toch een veilige en zekere overheidsomgeving.
Maar ik werk nu alweer bijna twintig jaar met veel plezier bij de
KNVB.”
VoetballanD
De KNVB was in die tijd nog niet de organisatie die het bestuur
voor ogen had. Aan Been de taak om hier verandering in te brengen.
“We moesten een professionele organisatie worden. KNVB
is nu een unieke organisatie. De activiteiten zijn geïntegreerd. In
andere landen hebben ze soms aparte bonden voor de topsport,
het amateurvoetbal, jeugdvoetbal en aangepast sporten. De
KNVB houdt overzicht over al deze takken van de voetbalsport.
Onze organisatiestructuur is erg sterk, daarom geven we de
administratie kennis graag door aan andere bonden of geven we
ze adviezen.” Maar Harry Been kreeg nog een taak mee. “Nederland
moet internationaal erkend worden als voetballand. We
moeten laten zien dat we een goed organisatorisch vermogen
hebben als het om voetbaltoernooien gaat.”
Harry Been heeft al enige ervaring met het organiseren van
toernooien. zo was hij toernooidirecteur van het EK onder de 23,
het WK onder de 20 en Euro2000. “Nederland is een evenementensamenleving.
Iedereen wil overal bij zijn. Euro2000 was
een groot succes. Het was het eerste Europees kampioenschap
waar geld overbleef. Maar liefst 40 miljoen gulden. We gebruiken
dit geld, hoewel er natuurlijk belasting overheen kwam en
we moesten delen met de Belgen, nog steeds om projecten te
financieren.”
juSt another eVent
Toch had Been meer plezier bij het WK onder de 20. “Meestal
lopen de mensen niet warm voor dit soort jeugdtoernooien,
maar we hadden geluk. Er zijn drie dingen die meehelpen om
40 JAAR SPORT IN DRENTHE 40 JAAR SPORT IN DRENTHE
SportMarkant

Koninginnedag in de stad zijn. En dat lukte met het WK onder
de 20.” Emmen was tijdens dit toernooi één van de speelsteden.
Hoe deed Emmen het? “Emmen deed het fantastisch! De FIFA
was bang dat we niet alle stadions vol zouden krijgen. Daarom
kozen we voor stadions in de provincies. Bij voetballiefhebbers in
de provincies is er veel belangstelling voor dit soort toernooien,
terwijl het voor grote steden zoals Rotterdam en Amsterdam ‘just
another event’ is. Ondanks dat ik ook veel met de stad Groningen
heb en in Overijssel woon, ben ik een echte Drent. Een
plattelander. Ik blijf het Drentse voetbal nog steeds volgen en
ook andere sportclubs zoals E&O. Ik voel mij een Drent. Daarom
weet ik vaak ook wel hoe de supporters uit de provincie zich
voelen en zich gedragen. Voor hen is een toernooi als dit WK
zeer bijzonder.”
154 155
Het meest succesvolle toernooi was het EK onder de 23 van
2007. “Dit toernooi was een grote gok. We wisten niet hoe het
zou uitpakken. We hadden natuurlijk geluk dat het Nederlandse
team het zo geweldig deed. Dat maakte het toernooi extra spannend.
Het was een succesvol toernooi, want de kaartverkoop
leverde 3 miljoen euro op, terwijl het vorige toernooi in Portugal
‘maar’ 400.000 euro ophaalde.” Tijdens dit toernooi kwamen
ook veel vrouwen en kinderen naar de wedstrijden kijken. De
KNVB wil dit publiek ook graag bij de reguliere voetbalwedstrijden
zien. “Maar dan moeten de faciliteiten van de stadions
worden verbeterd. Het moet een familievriendelijke omgeving
zijn. Belangrijk is dat er een gezellige, ontspannen sfeer is. En
met vrouwen bij de wedstrijden, gedragen de mannen zich ook
beter”, lacht Been.
40 JAAR SPORT IN DRENTHE
hoop
Been heeft grote plannen voor de komende jaren. Momenteel is
hij druk bezig om het EK voetbal voor vrouwen te krijgen, maar
nog bekender is zijn strijd voor het WK voetbal in 2018. Gaat het
gebeuren? “Het ziet er niet verkeerd uit”, zegt Harry Been. “Het
moeilijkste is om tien stadions te krijgen. We gaan eerst in eigen
huis kijken of we de stadions kunnen leveren. De bedoeling is dat
we in Nederland en België zeker twee stadions kunnen krijgen,
waar 66.000 bezoekers of meer in kunnen en een aantal waar
44.000 mensen in kunnen.”
Komen die stadions er dan wel? “Belangrijk is dat de stad het zelf
ook graag wil. Het is niet de bedoeling dat er stadions komen,
die daarna nooit meer gebruikt worden. zo is er in Portugal het
Algarve stadion gebouwd, maar daar grazen nu koeien. Dat is
niet de bedoeling. Het lijkt een onmogelijke opgave, maar we
gaan ervoor”, aldus de immer positieve Harry Been.
VROUWeNVOetBaL iN de LiFt
“Voetbal is nu de nummer één sport bij vrouwen”, vertelt Harry
Been. “We willen in 2013 graag het eK voetbal voor vrouwen organiseren.
Het is belangrijk om het vrouwenvoetbal een impuls
te geven. Je ziet vaak dat sporten het beter gaan doen als de jonge
sporters een voorbeeld hebben. We zijn natuurlijk net begonnen
met een eredivisie voor vrouwen.”

Provinciale bestuurders 1968-2008
Periode 1968-1978
G. Londo (1963-1970)
D. Huizinga (1970-1982)
Periode 1978-1988
D. van As- Kleijwegt (1982-1987)
Drs. M.G. Schepers (1987-1991)
Periode 1988-1998
J.J. Stavast (1991-1995)
A. Edelenbosch (1995-1999)
Periode 1998-2008
M.W. Brink-Massier (1999-2003)
A. Haarsma (2003-heden)
156 157
40 JaaR SPORtdReNtHe

Bestuursleden 1968-2008 Personeelsleden 1968-2008
1968 bestuur Stichting Sportraad Drenthe
Mr. K. de Boer - voorzitter, 1968
J. van Brummelen, 1968
G.A. Houwer, 1968
Drs. A. Kreulen, 1968
D. Oosten, 1968, 1980
J.A. Schoffelmeijer, 1968
Ir. M. Tamminga, 1968
D.A. de Willigen, 1968
F. Wijk, 1968
A. Hazelaar, 1973
G.J. Luider, 1974
I.W. Opstelten - voorzitter, 1975
J.A.G. van der Steur - voorzitter, 1978
B. Vos, 1979
H. Schuurman - voorzitter, 1982
J.G. Hoendervanger, 1983
1983 bestuur Drentse Sport Federatie
H. Schuurman - voorzitter, 1983
J.G. Hoendervanger ing. - voorzitter, 1987
J.P. van Driel, 1983
B. Vos, 1983
H. Praas, 1987
in de jaren ’70:
Anita Geerts
Antje Diertens
Betsy Pesulima
Clary Crajé
Fré Bos
Fred Bruinsma
Geert Hesse
Geert-Jan Been
Geert-Jan Meijer
Han van der Veen
Henk Boudewijns
Henk ten Have
Klaus Meisters
Martin Mallon
Philip Pentury
Rien Sparnaaij
Rik Hovingh
Shirley de Ceuninck van Capelle
Tjitske Middel
Wim Admiraal
Wout Kok
in de jaren ‘80:
Annie Boer
Annie Everts
Cor van Kal
Geke Richter
Gerard de Roo
Hans de Lang
Hans Dekkers
Harma Leeuwerke
Henneke Velzeboer
Hilda Alberts
Hillie van der Bult
Huib Baumans
Jan Leijssenaar
Jeanet Weurding
Jelle Holwerda
Johan Koetsier
Klaasje Mulder
Marinus van Halen
Martha Boer
Peter Schorer
Peter Takens
Petra Krijger
Sylvia Pleijsier
Sylvia Stemkens
Wim Vegter
in de jaren ’90:
Anita de Groot
Anne Prins
Anneke Kromhout van der Meer
Dorothea Hutten
Esther Witte
Henk Dik
Henny Werndly
Jan Willem Voorthuyzen
Jessica Mol
Johan Boonstra
Maja van der Vliet
Maria Jongsma
Mark Westendorp
Marleen Tibbe
Niels de Vries
Remke van Wijngaarden
Robert Gelinck
Wil Vos
in de jaren 2000-2008:
Alida Pasveer
Carla Smit
Diana Bakker
Dorien van Steen
Edo Drenth
Eefke Hooijer
Erna Bloemert
Eun Leij
Frank Maail
Frans Sanders
Hans Leutscher
Henriëtte Kikkers
Inge Rundervoort
Jonathan van den Akker
José Reinholtd
Karlijn Meijerink
Lambertus Eising
Leoni Pleiter
Marianne van Heukelum
Marie-Anne zuidhof
Marije Borghuis
Marleen de Roo
Mieke zijl
Mirjam Berghuis
Nynke Schouwenaars
Patricia Schouwink
Patty Veen
Paul van Dijk
Rolanda Smit
Susanne Munting
158 1990 interim-bestuur Drentse Sport Federatie
159
H.M. de Roos - voorzitter, 1990
R.W. Munniksma, 1990
E. de Boer, 1990
1994 bestuur Stichting StaMM Sport
R.W. Munniksma, 1990-1997 - voorzitter 1994
W. Timmer, 1994
M.A.S.S. Dijkman, 1994
P.J. van der Spek, 1995
L.H. Eising, 1996 - voorzitter 1997
1998 bestuur Stichting SportDrenthe
L.H. Eising, 1996-2002 - voorzitter
W. Timmer, 1994-2004
M.A.S.S. Dijkman, 1994-1999
P.J. van der Spek, 1995-2005
M.G. Wolters-Schepers, 1999 - voorzitter, 2002
2003 raad van commissarissen
Stichting SportDrenthe
Mevrouw M.G. Wolters-Schepers, 1999 - voorzitter, 2003
J.H. van der Laan, 2003
C.W.Th.G. Peer, 2004
J. Rijpstra, 2005-2008
J. de Lang, 2003 - directeur-bestuurder
* In werkgelegenheidsprojecten, tijdelijke regelingen, etc. hebben ook personen werkzaamheden
verricht van wie de gegevens / perioden niet meer achterhaald konden worden. De namen die
bekend zijn, zijn in dit overzicht opgenomen.
40 JaaR SPORtdReNtHe 40 JaaR SPORtdReNtHe