frits vertel nog eens... - Het Communicatiegilde

12 roalter wind nr 10
Schuldeisers
kaaswinkeltje in de
We gaan een flink eind terug in de tijd als zijn eerste baan in de muziek Molenhof. In eerste instantie samen met mijn broer, die de administra-
ter sprake komt. ‘1976, Fresi disco aan de Lange Bisschopstraat in Detie verzorgde, maar dat duurde niet zo lang.’
venter’, vist hij zonder moeite op uit zijn geheugen. Hij bleef er slechts De opening van Muziekwinkel Frits Willemsen werd zelfs nog opgesierd
drie maanden. ‘Eén van mijn herinneringen is dat ik het eerste singeltje door Spargo. ‘Ik was erg blij met de kans om eigen ondernemer te zijn,
van Normaal hoorde en toen zei dat die band het niet zo lang zou vol- want ik had toch wel een andere kijk op het leiden van een platenzaak. Ik
houden… Dat heb ik later goedgemaakt toen Bennie Jolink, Wimken van wilde een winkel waar ik zelf ook met plezier naar binnen zou stappen.
Diene en de andere bandleden te gast waren in mijn platenzaak, ha ha!’ Voor mij was het belangrijk dat alles goed was uitgestald, dat er een
Na drie maanden Deventer werd Willemsen al gevraagd om filiaalhou- kopje koffie beschikbaar was en dat er luisterder
te worden in Den Bosch waar hij de platenzaak naar een hoger plan setjes waren’, aldus de Heinoër die met een goed gevoel terugkijkt op
tilde en dat leverde hem zelfs nog een aardig reisje op. ‘De grote baas die tijd waarin hij vele leuke contacten had met klanten en zeker ook
ging regelmatig naar de Canarische Eilanden. En hij beloofde dat de met collega-ondernemers als Haarmeijer, Ter Haar en Guldemond.
medewerker met de hoogste omzet daar ook een week naar toe mocht. ‘Ik dronk ook geregeld een bakkie koffie met Karel Hesselink en Willy
Dat was ik dus. In drie jaar tijd ging de omzet
van 300.000 gulden
per jaar naar een
Frits vertel nog eens...
Meijer. Dan is het wel even schrikken als je
hoort van het overlijden van Willy.’
miljoen per jaar. Het ‘In de Molenbar werd de avond steevast Maatschappelijk werker
was hard werken, afgesloten met ‘Black President’ van Fela Het was het startsein voor een bijzondere
maar ik vond het Anikulapo Kuti. Dan was er altijd wel een periode in zijn leven waaraan hij zelf goede
bijzonder leuk om grapjas die om 3.00 uur mee wilde naar de herinneringen heeft, maar hij loopt er niet mee
te doen. Als ik iets
winkel om dat album te kopen,
te koop. Het was de tijd van vele verschillende
graag doe, dan zet maar ik vond mijn nachtrust toch net iets muziekstijlen. ‘Aan de ene kant had je de DJ’s
ik me er voor meer
belangrijker…’
van de Molenbar zoals René Soesbergen die
dan honderd pro-
de new wave gingen ontdekken en aan de
cent voor in. Zo behaalde ik ook in zeven andere kant had je de Bunker met de jongens van Mulder en V/d Belt.
maanden mijn middenstandsdiploma.’ Bij jongerencentrum De Bunker vonden geregeld rockoptredens plaats
De inmiddels getrouwde Willemsen had en als er opnames werden gemaakt, ging iedereen later naar mijn winkel
het in Den Bosch prima naar zijn zin, maar om ze te bekijken. Dan kon er geen klant meer bij, zo druk was het! Op
er kwam een abrupt einde aan zijn carrière zaterdagavond kwam ik zelf ook wel in de Molenbar waar steevast ‘Black
aldaar. ‘De eigenaar stond met z’n tanden- president’ van Fela Anikulapo Kuti als afsluiter werd gedraaid. Dan
borstel op Schiphol om weer te vertrekken was er altijd wel een grapjas die om 3.00 uur mee wilde naar de winkel
naar de Canarische Eilanden toen hij in de om dat album te kopen, maar dan vond ik mijn nachtrust toch net iets
kladden werd gegrepen. Hij bleek niemand belangrijker…’
te betalen en daardoor hijgde een flink aantal Willemsen had zijn eigen visie op hoe een platenwinkel moest worden
schuldeisers in zijn nek. Ik heb daarna nog gerund. Natuurlijk ging hij ook wel eens op z’n bek, maar over het
even voor de curator gewerkt en toen kwam ik in contact met Ben Veld- algemeen voelde hij feilloos aan welke plaatjes het best konden worden
kamp omdat we gebruik maakten van dezelfde inkooporganisatie.’ besteld. Daarnaast moet hij zich wel eens een soort maatschappelijk
Ben Veldkamp was de man die in Oost-Nederland onder de naam ‘Walk werker hebben gevoeld, want iedereen kwam mede voor een praatje
In’ meerdere platenzaken had en later ook bekend werd als de man van naar zijn winkel. ‘Nee, zo heb ik dat zelf nooit ervaren. Wel hield ik er
Avro’s Toppop Discoshow. Frits kwam eind 1979 in dienst als bedrijfs- heel bewust rekening mee. Ik had de beschikking over verschillende
leider voor de winkel aan de Herenstraat (nu pearle). De periode bij Ben goede krachten in de winkel, waardoor ik de gelegenheid kreeg om dat
Veldkamp en zijn ‘Walk In’ was leerzaam, maar evenmin een lang leven praatje te maken, service te bieden en muziekvragen te beantwoorden.
beschoren. Eind 1980 moesten er mensen uit omdat het aantal zaken De grote les die ik in het verleden namelijk had geleerd, is dat klanten
werd ingekrompen. Willemsen was de laatste die in dienst was ge- graag de eigenaar spreken en zien. Ik was altijd blij als iemand met een
komen en dus de eerste die kon vertrekken. ‘Ik wilde graag doorgaan
met een platenzaak waarin ik mijn visie en ideeën kwijt
kon. Na een goed gesprek met mijn vader en
met zijn financiële hulp ben ik
in maart 1981 van start gegaan
vanuit het voormalige
Lp of CD de winkel uit liep. Niet om het geld, maar omdat de klant