ed vertel nog eens... - het CommunicatieGilde
ed vertel nog eens... - het CommunicatieGilde
ed vertel nog eens... - het CommunicatieGilde
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
nr 9 winter 2012 verschijnt in de hele gemeente raalte: geen nieuws maar feiten<br />
Alles wat je liever niet wilde weten over Raalte<br />
de<br />
glossy<br />
die niet<br />
glimt!<br />
<strong>ed</strong> <strong>vertel</strong><br />
<strong>nog</strong> <strong>eens</strong>...<br />
smakelijke kerst met jan overesch > <strong>het</strong> eerste bejaardenhuis van n<strong>ed</strong>erland<br />
stond natuurlijk in roalte > gokken op heino > uit eten met lianne booijink ><br />
theater met een toffe tent > maatschappelijk verantwoorde decadentie bij <strong>het</strong><br />
communicatiegilde > de beste supporter van salland > met de trein naar roalte
Roalter Wind wordt gemaakt door <strong>het</strong> Communicatiegilde<br />
communicatie-advies<br />
b<strong>ed</strong>rijfspresentaties<br />
commercials<br />
animaties<br />
webfilms<br />
fotografie<br />
journalistiek<br />
reclame<br />
copywriting<br />
concepten<br />
events<br />
campagnes<br />
marketing<br />
uitgeverij<br />
webdesign<br />
grafisch ontwerp<br />
stands<br />
Spitsstraat 25 Raalte www.<strong>het</strong>communicatiegilde.nl
Alles wat je liever niet wilde weten over Raalte<br />
Roalter Wind is een onafhankelijk<br />
periodiek dat in woord en veel beeld<br />
Alles wat je liever niet wilde weten over Raalte<br />
Als je vroeger praatte over de notabelen van<br />
een dorp, dan werd natuurlijk een burgemeester<br />
genoemd. een wethouder hoorde er ook<br />
wel bij en de pastoor, daar kon je natuurlijk al<br />
helemaal niet om heen. Alle drie zijn ze al <strong>eens</strong><br />
aan bod gekomen in één van de vorige <strong>ed</strong>ities<br />
van de Roalter Wind. Het werd dus hoog tijd<br />
om <strong>eens</strong> een (oud-)schooldirecteur aan de tand<br />
te voelen. in <strong>het</strong> r<strong>ed</strong>actieoverleg werd de naam<br />
<strong>ed</strong> surig geopperd, voormalig directeur van RK<br />
mAVo salland.<br />
een Amsterdammer van geboorte, maar sinds<br />
zijn verhuizing is hij altijd in Raalte blijven wonen.<br />
dat moet genoeg gespreksstof opleveren,<br />
zou je denken, maar onze r<strong>ed</strong>acteur stond niet<br />
te popelen. na enig aandringen, kwam hij met<br />
een confrontatie uit zijn schooltijd op de proppen.<br />
de les uitgezet bij handvaardigheid en<br />
vervolgens tijdens de scheikundeles de mantel<br />
uitgeveegd krijgen door leraar (en tevens<br />
directeur) <strong>ed</strong> surig, dat zat hem blijkbaar <strong>nog</strong><br />
altijd dwars.<br />
Aan de andere kant – zo probeerden we hem te<br />
overtuigen – zouden nu de rollen omg<strong>ed</strong>raaid<br />
zijn. Als interviewer heb je toch de touwtjes<br />
in handen? Je zag <strong>het</strong> zelfvertrouwen groeien<br />
bij de dienstdoende r<strong>ed</strong>acteur en de afspraak<br />
werd gemaakt. Hoe zijn reactie nadien was?<br />
‘meneer surig was go<strong>ed</strong> voorbereid en hij probeerde<br />
de regie te houden, maar <strong>het</strong> is gewoon<br />
een erg aardige kerel!’ de moraal van Roalter<br />
Wind 9 is dus duidelijk: i<strong>ed</strong>ereen verdient een<br />
twe<strong>ed</strong>e kans!<br />
die moraal past wel bij de sfeer van Kerst dat<br />
natuurlijk als een rode draad door dit nummer<br />
loopt. Van de eindejaarsshow van de eikelhof<br />
tot <strong>het</strong> kerstrecept van biologische boer Jan<br />
overesch. een kerstwandeling mag evenmin<br />
ontbreken. Wandelend over den Alerdinck i<br />
en ii mijmeren we over vr<strong>ed</strong>e op aarde. in dit<br />
geval tussen de eigenaren…<br />
Roalter Wind, (voor Kerst) een echt feel-good<br />
magazine!<br />
Wilt u reageren of heeft u suggesties voor de<br />
volgende Roalter Wind? stuur dan een mail<br />
naar: info@roalterwind.nl<br />
laat zien hoe <strong>het</strong> vandaag de dag gesteld<br />
is met Roalte en haar bewoners.<br />
Uitgever:<br />
Het Communicatiegilde<br />
t 0572 - 71 23 23<br />
info@roalterwind.nl<br />
www.roalterwind.nl<br />
Hoofdkantoor:<br />
Spitsstraat 25<br />
Art directors:<br />
Maarten Metz<br />
en Roné van der Vliet<br />
Production director:<br />
Ronny Cents<br />
Advertising:<br />
Aart van der Vliet<br />
en DDMC<br />
Photography:<br />
Vincent Hartman Fotografie<br />
Aan dit nummer werkten mee:<br />
Rudi Buitenkamp, Karin de Graaff,<br />
Wim Grondhuis, Inge Hegteler,<br />
Wouter Groote Schaarsberg,<br />
Maaike Heethaar, Teun de Haan,<br />
Jesper Maassen, Bart van der Mark,<br />
Jaco Schuurman, Aart van der Vliet,<br />
Mac Verhoef en niet te vergeten<br />
Ernst Wijnands<br />
Adverteren?<br />
Neem contact op met<br />
Het Communicatiegilde voor een<br />
prachtige advertentie!<br />
t 0572 - 712 323<br />
druk:<br />
DDMC, Raalte<br />
distributie:<br />
Direct Verspreidingen en<br />
Midi Verspreidingen<br />
Verspreidingsgebi<strong>ed</strong>:<br />
Roalter Wind wordt in een oplage<br />
van 18.000 exemplaren gratis huis<br />
aan huis bezorgd in de gehele<br />
gemeente Raalte.<br />
Klachten over de bezorging?<br />
Is de Roalter Wind aan uw huis<br />
voorbij gegaan? Laat <strong>het</strong> ons weten:<br />
info@roalterwind.nl<br />
Hip in Roalte<br />
Je zou <strong>het</strong> niet denken maar <strong>het</strong> is mogelijk:<br />
hippe gadgets in je eigen Roalte! > 2<br />
Richting Roalte<br />
Nadat we de afgelopen keren met scholieren<br />
meefietsten naar Roalte namen we<br />
dit keer de trein. Vanuit Nijverdal in acht<br />
minuten naar Roalte. > 6<br />
de beste club van salland<br />
Rohda Raalte mag blij zijn met zijn<br />
supporters. Een van de meest kleurrijke<br />
mannen langs de lijn is zonder twijfel<br />
onze eigen Wim Grondhuis. > 8<br />
<strong>ed</strong> <strong>vertel</strong> <strong>nog</strong> <strong>eens</strong><br />
Vele lezers van Roalter Wind zijn vroeger<br />
door hem op <strong>het</strong> matje geroepen. Hoe<br />
zou <strong>het</strong> toch zijn met Ed Surig, decennia<br />
lang de directeur van RK Mavo. > 10<br />
Uit eten met...<br />
Karin de Graaff ging voor <strong>het</strong> eerst uit<br />
eten met een dame. Lianne Booijink liet<br />
<strong>het</strong> zich go<strong>ed</strong> smaken en wist tussen de<br />
gangen door ook <strong>het</strong> nodige te <strong>vertel</strong>len<br />
over ‘haar’ Ronald McDonald Huis in<br />
Zwolle. > 14<br />
tijd voor teun<br />
Ras-Roaltenaar Teun de Haan kijkt terug<br />
op een wonderlijke tijd in Roalte. > 16<br />
Haantje de voorste<br />
Ons magazine heet niet voor niets Roalter<br />
Wind, want is Roalte niet altijd zijn tijd vér<br />
vooruit geweest? > 22<br />
is er dan nooit wat te doen in Roalte?<br />
Onze theaterliefhebber én journalist<br />
Rudi Buitenkamp combineerde <strong>het</strong><br />
nuttige met <strong>het</strong> aangename en bezocht<br />
<strong>het</strong> HOF-theater nieuwe stijl. > 34<br />
gokken op Heino<br />
Onze reporters waagden zich weer <strong>eens</strong><br />
buiten de veilige grenzen van ons dorp.<br />
Op ontdekkingsreis tussen Roalte en<br />
Heino. > 53<br />
3
4 roalter wind nr 9<br />
door de beugel<br />
Help mee aan de langste slinger beugels in de<br />
gemeente Roalte. Trouwens: alcohol schenken aan<br />
jongeren onder de zestien jaar kan bij ons écht<br />
niet door de beugel!<br />
€ 2,- per beugel<br />
CAFé D’OLDE WETTERING<br />
Kerkslagen<br />
Lierderholthuis<br />
hier is<br />
aan<br />
de bal is rond<br />
Geen Oud & Nieuw zonder oliebol. De lekkerste<br />
oliebollen haal je natuurlijk bij Jorink!<br />
ECHTE BAKKER JORINK<br />
Raalte
hier is roalte echt aan toe<br />
tof<br />
De nieuwe wintercollectie van TOV Essentials<br />
vanaf € 89,99<br />
HAARMEIJER<br />
Herenstraat<br />
Raalte<br />
roalte<br />
toe<br />
voor onder de kerstboom<br />
Lingerie: <strong>het</strong> spel van verhullen en onthullen...<br />
Idylle Parisienne Macaron, Aubade<br />
JOLIEN LINGERIE<br />
Nieuwe Markt<br />
Raalte<br />
5
6<br />
pms 661<br />
process cyan<br />
pms 349<br />
pms 361<br />
Sterk in recycling<br />
Waar gesloopt en gebouwd wordt, komt <strong>nog</strong>al wat afval vrij. Een voldongen<br />
feit, maar ook een mogelijkheid. Hoogeboom Raalte zit duidelijk op <strong>het</strong> laatste<br />
spoor. De vestiging aan de Stobbenbroekerweg 16 in Raalte doet namelijk<br />
dienst als recyclingb<strong>ed</strong>rijf. Ons eigen afval, maar ook <strong>het</strong> bouw- en sloopafval,<br />
snoeiafval, huishoudelijk afval en puin van b<strong>ed</strong>rijven en particulieren<br />
krijgt daar een nieuwe bestemming. Met Hoogeboom Raalte weet u zeker<br />
dat er meer mogelijk is...<br />
Openingstijden<br />
Hoogeboom Raalte Recycling (Stobbenbroekerweg 16 Raalte) is geopend<br />
van maandag t/m vrijdag: 7.00 - 18.00 uur en op zaterdag: 8.00 - 16.30 uur.<br />
Op ons kun je bouwen!<br />
LOBBERT<br />
Aannemen van werk, recycling en verhuur<br />
www.hoogeboom-raalte.nl Tel: 0572-352250<br />
Sterk in uitvoering<br />
Bouwkundig Teken- en Adviesbureau<br />
Bellinckhof 1 - 8103 HW Raalte - T. 0572 - 380 108<br />
I. www.lobbert.nl - E. info@lobbert.nl
sjaakies wisselkoers<br />
in lierderholthuis<br />
1,25 1 zwart sjaakie 1 fluitje<br />
1,50 1 gouden sjaakie 1 flesje<br />
café d’olde wettering lierderholthuis<br />
geopend van dinsdag t/m zondag<br />
GASTERIJ DE KRUIDENTUIN<br />
GASTERIJ<br />
Gasterij de Kruidentuin is<br />
ruim twaalf jaar een begrip<br />
in Salland. Een gezellig<br />
en sfeervol restaurant met<br />
een verrassende kaart die<br />
voor elk wat wils te bi<strong>ed</strong>en<br />
heeft.<br />
Wining & Dining<br />
De Kruidentuin<br />
FEESTJE<br />
U kunt bij Gasterij de<br />
Kruidentuin ook terecht voor<br />
een fantastisch huwelijksfeest,<br />
een receptie of b<strong>ed</strong>rijfsfeest,<br />
geheel ingevuld naar uw<br />
eigen wensen. Wij ontvangen<br />
u graag!<br />
Hellendoornseweg 1 • 8106 AH Mariënheem<br />
T (0572) 35 12 38 • info@dekruidentuin.nl • www.dekruidentuin.nl<br />
7
8<br />
om kwart voor acht ‘s ochtends is <strong>het</strong> perron van station nijverdal West leeg en verlaten. Het<br />
is donker en koud. Het enige licht komt vanuit zwembad de Ravijn. in <strong>het</strong> water dobberen en<br />
spartelen bejaarden. die zijn er op deze donderdag al vroeg bij.<br />
een paar minuten later komen de eerste forensen uit <strong>het</strong> donker tevoorschijn. de reizigers<br />
schurken samen onder de kleine abri want <strong>het</strong> is langzaam beginnen te regenen. snel vult <strong>het</strong><br />
perron zich. Jonge mensen die <strong>nog</strong> een paar minuten turen naar de oplichtende schermpjes van<br />
hun mobieltjes in afwachting van de trein.<br />
Precies op tijd doemen de koplampen van de boemel op. Het licht weerspiegelt op de natte en<br />
gladde rails. de trein stopt en een enkeling stapt uit. Blijkbaar hoeven er maar weinig mensen<br />
in nijverdal te zijn. des te meer willen er weg.<br />
i<strong>ed</strong>ereen dringt zich snel naar binnen. naar binnen, waar <strong>het</strong> warm en droog is. Veel wordt er<br />
niet gesproken. eenmaal in de coupé gaan de scholieren direct weer verder met waar ze mee<br />
bezig waren: turen op hun telefoontjes. de enkeling die dat niet doet luistert naar muziek uit<br />
een koptelefoon.<br />
Wij zijn natuurlijk benieuwd naar de vele meningen over ons geliefde dorp Raalte. maar al snel<br />
blijkt dat bijna niemand deze ochtend naar Raalte gaat. i<strong>ed</strong>ereen gaat naar Zwolle. enigszins<br />
verbaasd en teleurgesteld vragen we verder. gelukkig blijkt er <strong>nog</strong> wel een handjevol scholieren<br />
met Raalte als eindbestemming. over Raalte weten ze weinig te <strong>vertel</strong>len. de route van <strong>het</strong> station<br />
naar hun school of stageplek is <strong>het</strong> enige dat ze zien van <strong>het</strong> kloppende hart van salland.<br />
toch blijkt dat genoeg te zijn voor een positieve indruk. ‘Het lijkt me wel een gezellig dorp’ of<br />
‘Het ziet er wel leuk uit’ zijn veel gehoorde meningen.<br />
Als we naar buiten kijken zien we een lange sliert koplampen op de n35. de trein mindert vaart<br />
en na exact acht minuten zijn we al in Raalte. ‘de wandeling naar school duurt langer dan <strong>het</strong><br />
treinritje’ merkt Rick gerritsen op wanneer hij uitstapt.<br />
Elmar Luimers komt uit Nijverdal en<br />
studeert ICT aan de Landst<strong>ed</strong>e.<br />
Dagelijks neemt hij de trein naar<br />
Raalte. ‘Raalte lijkt op Nijverdal.’<br />
RicHting RoAlte<br />
vanuit nijverdal<br />
TEKST: MAARTEN METZ / FOTO: VINCENT HARTMAN / CAMERA: ERNST WIJNANDS<br />
roalter wind nr 9<br />
‘Van Raalte zie ik niet veel. Ik denk<br />
dat <strong>het</strong> wel een leuk dorp is.’ Rick<br />
Gerritsen komt uit Rijssen en treint<br />
dagelijks naar Raalte. ‘Ik wandel<br />
van <strong>het</strong> station naar De Landst<strong>ed</strong>e<br />
en veel meer zie ik niet van Raalte.’
ichting roalte<br />
Vreemd genoeg<br />
stappen er maar<br />
weinig mensen uit<br />
in Raalte...<br />
Eline Schoenmaker komt uit Wierden<br />
en loopt stage als fysiotherapeut bij<br />
de Hartkamp in Raalte. ‘Zo nu en<br />
dan loop ik wel <strong>eens</strong> een blokje om<br />
met bewoners. Maar zo heel veel van<br />
Raalte weet ik niet.’<br />
9<br />
Bekijk de filmpjes!<br />
Ernst Wijnands voor <strong>het</strong><br />
eerst sinds járen weer <strong>eens</strong><br />
in de trein. ‘Prachtig: ik heb<br />
er direct een filmpje van<br />
gemaakt!’<br />
www.roalterwind.nl
10 roalter wind nr 9<br />
TEkST: RuDI BuITENkaMP / foToGRafIE: VINCENT HaRTMaN<br />
‘Als we voor vandaag geen afspraak hadden gemaakt, was ik uit<br />
mezelf niet naar <strong>het</strong> voetbal gegaan.’ De bekentenis van Wim<br />
Grondhuis komt net voordat hij na de thuisw<strong>ed</strong>strijd van Rohda<br />
tegen Alcides naar huis wordt gebracht. Het geeft duidelijk aan hoe<br />
erg de ziekte van Parkinson <strong>het</strong> icoon van de Raalter voetbaltrots in<br />
zijn greep heeft. Want een w<strong>ed</strong>strijd van ‘zijn jongens’ laat hij slechts<br />
onder zeer bijzondere omstandigh<strong>ed</strong>en aan zich voorbij gaan.
over de beste supporter van salland<br />
Wim Grondhuis heeft via de Roalter Wind<br />
vele mooie pennenvruchten over Rohda <strong>het</strong><br />
levenslicht laten zien. Er komt echter een<br />
moment dat je zelfs over deze vereniging<br />
uitgeschreven bent. Voor ons is dit r<strong>ed</strong>en om<br />
de serie verhalen over Rohda te bekronen met<br />
een portret van de scribent zelf. Want dat heeft<br />
hij zonder meer verdiend! Geen interview bij<br />
hem thuis, maar samen kijken naar de topper<br />
tegen Alcides, op dat moment de nummers<br />
twee (Alcides) en drie (Rohda) van de ranglijst<br />
in de hoofdklasse.<br />
We hebben deze zondag afgesproken in de kantine.<br />
Voor de w<strong>ed</strong>strijd staat er voor Wim altijd<br />
wel een kopje koffie klaar in de bestuurskamer.<br />
Bij Rohda weten ze om te gaan met clubiconen,<br />
want zo mag je de Raaltenaar (‘ik ben hier<br />
in 1975 komen wonen’) wel omschrijven. Jeugdleider,<br />
secretaris van de jeugdcommissie, secretaris<br />
van de commissies Gé Nijboer toernooi<br />
en Salland Cup toernooi, verslaggever voor de<br />
website en vijftien jaar bestuurslid; Grondhuis<br />
heeft rood-geel blo<strong>ed</strong> door de aderen stromen.<br />
Het heeft zeer terecht <strong>het</strong> erelidmaatschap ‘van<br />
deze prachtige voetbalclub’ opgeleverd.<br />
clubcultuur<br />
Het is tijd om naar buiten te gaan en een plekje<br />
op de tribune op te zoeken. Ook al gooit die<br />
nare ziekte soms roet in <strong>het</strong> eten; <strong>het</strong> fanatisme<br />
is er <strong>nog</strong> altijd. Of Rohda nu uit of thuis speelt,<br />
Grondhuis is in principe van de partij en hij is<br />
zeker te scharen onder <strong>het</strong> deel van de aanhang<br />
dat zich niet stilhoudt. ‘Dit seizoen spelen ze<br />
bij vlagen fantastisch voetbal. Ze houden <strong>het</strong><br />
alleen <strong>nog</strong> geen hele w<strong>ed</strong>strijd vol, maar er<br />
staat een go<strong>ed</strong> team en de sfeer is prima. Dat<br />
laatste is de verdienste van de technische staf<br />
onder leiding van Kick Maatman. Ook elftalleider<br />
Alfons Nijboer speelt een belangrijke rol.<br />
Hij bewaakt de clubcultuur.’<br />
Het is 14.00 uur en Alcides neemt de aftrap.<br />
De verslaggever meent een bekend gezicht te<br />
bespeuren. ‘Is dat niet Melvin Velthuis?’ Mijn<br />
gezelschap knikt bevestigend. De Heinoër<br />
speelde een paar jaar voor Rohda, maar koos<br />
dit seizoen voor de club uit Meppel omdat hij<br />
<strong>het</strong> vermo<strong>ed</strong>en had daar sneller omhoog te<br />
komen. ‘Prima jongen. Ik gun hem heel veel,<br />
maar niet dat hij ons vandaag de das omdoet’,<br />
stelt mijn gastheer broodnuchter.<br />
‘Kom op Emir. Er achteraan!’, roept hij als<br />
voorho<strong>ed</strong>espeler Emir Balavac iets te nonchalant<br />
reageert op een lange bal. Grondhuis kijkt<br />
Wim Grondhuis:<br />
supporter<br />
met <strong>het</strong> hart<br />
op de tong<br />
voetbal met <strong>het</strong> hart op de tong en de emoties<br />
wisselen aan de hand van <strong>het</strong> w<strong>ed</strong>strijdbeeld<br />
en scoreverloop. In de beginfase kijken beide<br />
teams een beetje de kat uit de boom als in de<br />
dertiende minuut uit <strong>het</strong> niets de 0-1 in de touwen<br />
ligt. ‘We lopen weer achter de feiten aan’,<br />
klinkt <strong>het</strong> enigszins zuur uit de mond van mijn<br />
buurman. Om er vervolgens hoopvol aan toe<br />
te voegen. ‘Maar, we komen wel vaker van een<br />
achterstand terug.’<br />
Terwijl speaker Bernard Jansen de supporters<br />
van de tegenpartij voor de derde keer waarschuwt<br />
dat ze hun vuurwerk zonder <strong>het</strong> af te<br />
steken mee moeten nemen naar Meppel tekent<br />
Emir Balavac vier minuten na de tegentreffer<br />
al weer voor de 1-1. Het geeft een ‘boost’ aan<br />
<strong>het</strong> voetbaloptimisme van Wim Grondhuis: ‘Ik<br />
denk dat we vandaag gaan winnen. Ik voel <strong>het</strong><br />
aan mijn water.’<br />
iJzeren voetbalwet<br />
De twe<strong>ed</strong>e helft is al tien minuten oud als we<br />
elkaar weer treffen op de tribune. ‘Man, ik kon<br />
niet voor- of achteruit door de Parkinson’, stelt<br />
<strong>het</strong> clubicoon die de volgende 35 minuten gelukkig<br />
gebiologeerd kan kijken naar de verrich-<br />
‘Een echte Rohda-man’<br />
tingen van zijn geliefde Rohda. Af en toe komt<br />
er een aanmo<strong>ed</strong>iging (‘naar voren!’ en ‘kom op<br />
Rohda!’) uit zijn mond, maar er is ook ruimte<br />
voor kritiek (‘niet zo moeilijk doen’ en ‘slordig<br />
spel’). Hoewel Rohda een groot deel van de<br />
twe<strong>ed</strong>e helft <strong>het</strong> betere van <strong>het</strong> spel heeft, blijft<br />
de 1-1 op <strong>het</strong> scorebord staan. Teleurstellend?<br />
‘Ach’, zegt Grondhuis bij <strong>het</strong> verlaten van de<br />
tribune, ‘<strong>het</strong> is beter om nu <strong>nog</strong> niet bovenaan<br />
te staan, want dan wil i<strong>ed</strong>ereen van je winnen’,<br />
gooit hij er een ijzeren voetbalwet uit.<br />
Hoewel zijn fysiek hem dus in de steek laat,<br />
blijft de Raaltenaar een Rohda-supporter in<br />
hart en nieren. Ook al worden er spelers van<br />
buiten gehaald? ‘Het is heel simpel. Als we <strong>het</strong><br />
alleen met eigen spelers moeten doen, dan<br />
is de twe<strong>ed</strong>e klasse waarschijnlijk <strong>het</strong> hoogst<br />
haalbare met af en toe een uitschieter naar de<br />
eerste klasse. Op de l<strong>ed</strong>envergadering is duidelijk<br />
uitgesproken dat de club zo hoog mogelijk<br />
zou moeten voetballen. Dan is de consequentie<br />
dat je spelers aantrekt, maar we hebben<br />
momenteel zeker ook go<strong>ed</strong>e jonge spelers uit<br />
eigen jeugd in de selectie. Ze zijn jong, druistig<br />
en verdienen een kans. Maar ja, de trainer is de<br />
baas…’<br />
Willy marsman is als oud-voorzitter absoluut bereid om iets te zeggen over zijn ervaringen met<br />
Wim grondhuis. ‘toen hij toetrad tot <strong>het</strong> bestuur was ik al voorzitter, maar ik kende hem niet.<br />
op voordracht van toenmalig secretaris Hilbers is hij er bij gekomen en we hebben tien jaar<br />
prettig samengewerkt. een echte Rohda-man. Betrokken en blo<strong>ed</strong>fanatiek. Als we verloren, kon<br />
je beter niet naast hem staan.’<br />
Zonder anderen tekort te willen doen, is Wim Grondhuis in de ogen van Marsman één van de<br />
leukste bestuursl<strong>ed</strong>en die hij heeft meegemaakt. Niemand kon zo go<strong>ed</strong> bakken <strong>vertel</strong>len als<br />
Grondhuis. ‘Elke bestuursvergadering werd er halverwege gestopt om een biertje te drinken en<br />
dan <strong>vertel</strong>de Willem steevast een go<strong>ed</strong>e mop. Dat heeft hij jaren volgehouden en regelmatig<br />
hadden we tranen in de ogen van <strong>het</strong> lachen.’<br />
11
12 roalter wind nr 9<br />
TEkST: RuDI BuITENkaMP / foTo’S: VINCENT HaRTMaN<br />
Ed Surig (73) was samen met zijn<br />
vrouw op Cyprus om te genieten van<br />
een welverdiende vakantie toen hij<br />
door zijn dochter werd gebeld. ‘Pa, ze<br />
willen graag een interview met je voor<br />
de Roalter Wind’, moet zo ongeveer<br />
haar boodschap zijn geweest. Pa viel<br />
bijna van zijn stoel en vroeg zich hard-<br />
op af waarom juist hij werd gevraagd.<br />
Go<strong>ed</strong>, hij is jarenlang directeur geweest<br />
van RK Mavo ‘Salland’, maar zo<br />
interessant was zijn levenswandel toch<br />
niet? Toch maar een afspraak gemaakt<br />
en <strong>het</strong> gevolg is een interview van ruim<br />
twee uur en ruim 5 A4-tjes met aante-<br />
keningen. Hoezo niet interessant?<br />
<strong>ed</strong><br />
<strong>vertel</strong> <strong>nog</strong> <strong>eens</strong>...
<strong>ed</strong> <strong>vertel</strong> <strong>nog</strong> <strong>eens</strong>...<br />
De geboren en getogen Amsterdammer is zijn hele werkzame leven actief<br />
geweest in <strong>het</strong> onderwijs. Op twee jaar na bracht hij die tijd door bij<br />
RK MAVO Salland, maar zijn ervaring in die eerste jaren legde wel een<br />
prima fundament voor zijn latere loopbaan. ‘Ik was werkzaam bij een<br />
MULO in Amsterdam waar veel leerlingen uit <strong>het</strong> centrum en de rosse<br />
buurt kwamen. Die konden <strong>het</strong> de leraren aardig lastig maken, maar op<br />
de een of andere manier had ik wel feeling met de groep. Ondanks dat ik<br />
zelf niet <strong>eens</strong> zo veel ouder was als die gastjes, heb ik geen ordeproblemen<br />
gehad. Ook niet in Raalte trouwens’, aldus Surig die eind jaren ’50/<br />
begin jaren ’60 alle ruimte kreeg om zich verder te ontwikkelen. ‘Voor de<br />
huidige generatie is dat helaas minder go<strong>ed</strong> geregeld’, stelt hij vast.<br />
Diep in zijn hart wilde hij graag in de regio Amsterdam werken en<br />
wonen, maar <strong>het</strong> liep allemaal heel anders. ‘Er was destijds sprake van<br />
een enorme woningnood in Amsterdam. Aangezien we trouwplannen<br />
hadden, ging de blik daarom m<strong>ed</strong>e uit naar vacatures buiten de regio.<br />
Daar was Raalte ook bij. Eerlijk is eerlijk, ik wist van tevoren niet waar<br />
<strong>het</strong> lag, maar de toenmalige directeur Offenberg reageerde bijzonder<br />
snel. Ik werd uitgenodigd voor een proefles. Die zal ik van mijn leven<br />
niet vergeten. Het was heel erg warm en ik ging met de stoomtrein van<br />
Zwolle naar Raalte. In de Monumentstraat kon je een kanon afschieten,<br />
zo rustig was <strong>het</strong>. Dat was ik natuurlijk helemaal niet gewend.’<br />
geen elektriciteit<br />
De les viel bijzonder go<strong>ed</strong> in de smaak en Surig kreeg direct een contract<br />
aangeboden. Samen met zijn Mia vertrok hij naar Raalte en in de nabijheid<br />
van de school (aan de Monumentstraat) werd een woning betrokken.<br />
‘Ik weet <strong>nog</strong> dat we veertien gulden per week aan huur betaalden.<br />
Voor Amsterdamse begrippen was dat natuurlijk spotgo<strong>ed</strong>koop. De huur<br />
werd toen <strong>nog</strong> opgehaald door dhr. Ruiter. Dat vond hij hartstikke mooi,<br />
want op verschillende adresjes werd er getrakteerd op een borreltje. De<br />
entree in ons huis zullen we ook niet gauw vergeten. Toen we voor <strong>het</strong><br />
eerst de deur opend<strong>ed</strong>en, was er nergens licht. Het bleek Stöppelhaene<br />
te zijn en niemand had tijd om te zorgen voor elektriciteit.’<br />
Bij zijn aantr<strong>ed</strong>en was Surig de twaalfde leerkracht op een school van<br />
250 leerlingen. G<strong>ed</strong>urende de week werd lesgegeven van 8.00 tot 14.00<br />
uur en op zaterdag van 8.00 tot 12.00 uur. Het niveau van de leerlingen<br />
overtrof zijn verwachtingen. ‘Het was een verademing ten opzichte van<br />
Amsterdam. We hadden vaak de beschikking over go<strong>ed</strong>e leerlingen en ze<br />
g<strong>ed</strong>roegen zich veel rustiger. Maar ja, in die tijd was er natuurlijk sprake<br />
van een heel andere verhouding tussen leerling en leerkracht. Toen ben<br />
ik zelf de boel maar een beetje op stang gaan jagen. Ik hield wel van een<br />
beetje gekkigheid in de klas.’<br />
Natuurlijk moesten Ed en Mia wennen in Raalte. ‘In <strong>het</strong> begin wilde ik<br />
wel op de knieën terug naar Amsterdam. Het was hier zo stil. Maar na<br />
zo’n twee jaar kwamen er kinderen, werden onze levens anders ingevuld<br />
en kreeg je meer sociale contacten.’ Het dialect vormde wel een<br />
struikelblok. Voor beiden. Ed illustreert <strong>het</strong> met een anekdote uit de klas.<br />
‘Ik vroeg een leerling om zijn naam. Zwienenbarg zei hij, maar ik kon<br />
z’n naam niet vinden op de lijst. Bleek dus Zwijnenberg te zijn…’ Mia<br />
heeft een <strong>nog</strong> beter verhaal in petto, uit de tijd dat ze bij Albers Mode<br />
werkzaam was. We mogen <strong>het</strong> eigenlijk niet opschrijven, maar ze <strong>vertel</strong>t<br />
<strong>het</strong> met zoveel verve dat we <strong>het</strong> u niet willen onthouden. ‘Er kwam een<br />
vrouw in de winkel en ze was ietwat gehaast. Ze riep in <strong>het</strong> voorbijgaan:<br />
‘ik mut een geil bloessie hebben, moar ik heb weinig tie(t)d’. Ik kwam<br />
vervolgens met allerlei blouses met een laag decolleté op de proppen.<br />
Dat bleek echter niet de b<strong>ed</strong>oeling te zijn. Ze wilde gewoon een gele<br />
blouse…’<br />
13
14 roalter wind nr 9<br />
irma la douce<br />
of we samen niet iets met bridge konden opzetten. We hebben toen de<br />
Met z’n vrouw maakte Surig een go<strong>ed</strong>e afspraak: ‘ik de school, zij <strong>het</strong> huiskamercompetitie WSV (Wijnen, Surig Veldhuis) in <strong>het</strong> leven geroe-<br />
sociale werk’. Zo was zij onder andere actief bij de peuterspeelzaal, pen en daaruit is de huidige bridgeclub ontstaan die momenteel 325<br />
speeltuin Blekkerhoek en de lokale woningbouwvereniging. ‘Ik kreeg l<strong>ed</strong>en telt. Sinds anderhalf jaar mag ik mezelf voorzitter noemen. Dat<br />
zo de ruimte om in de avonduren verder te studeren en in die tijd was was eigenlijk niet de planning. Toch vond ik dat ik <strong>het</strong> moest doen en dat<br />
de betrokkenheid bij de leerlingen volgens mij ook groter. We doken er<br />
als docenten echt bovenop om <strong>het</strong> uiterste uit de leerlingen te halen. Je<br />
zal wel met de ontstaansgeschi<strong>ed</strong>enis te maken hebben.’<br />
moet niet alles van vroeger verheerlijken, maar dat was een sterk punt mammoetwet<br />
van toen. Het gaat er nu op de scholengem<strong>eens</strong>chappen heel anders Via de naam Jo Wijnen komen we weer uit bij <strong>het</strong> gespreksonderwerp<br />
aan toe’, aldus de Raaltenaar die zich erg verwant voelde met de school. onderwijs. Als docent heeft Surig vele vakken gegeven. Onder andere<br />
Volgens zijn echtgenote is hij zelfs een keer rond <strong>het</strong> middernachtelijk N<strong>ed</strong>erlands, aardrijkskunde en muziek (‘ik kon een beetje piano spe-<br />
uur naar school gegaan. ‘Er was al <strong>eens</strong> ingebroken, dus in mijn naïviteit len’), maar zijn hart ging uit naar de exacte vakken wiskunde, natuur-<br />
dacht ik dat <strong>het</strong> go<strong>ed</strong> zou zijn als iemand een<br />
kunde en scheikunde. Vanaf 1972 veranderde<br />
oogje in <strong>het</strong> zeil hield. Dan ging ik met een<br />
er echter veel in <strong>het</strong> onderwijs. Met de intr<strong>ed</strong>e<br />
groot stuk ijzer op pad. Ze moesten me niet<br />
Ed <strong>vertel</strong> <strong>nog</strong> <strong>eens</strong>...<br />
van de Mammoetwet werd <strong>het</strong> namelijk moge-<br />
aan mijn school komen…’<br />
lijk om naast <strong>het</strong> lesgeven andere functies uit<br />
Het onderwijs blijft natuurlijk de rode draad in<br />
‘Wel kreeg ik de functie van adjunctte<br />
oefenen. Offenberg vroeg hem om decaan<br />
<strong>het</strong> gesprek, maar we zijn langzaam aanbeland<br />
directeur aangeboden. Natuurlijk was ik<br />
te worden. ‘Dat paste mij wel, want zo kon<br />
bij <strong>het</strong> sociale leven. ‘We moesten er wel een<br />
met 32 jaar <strong>nog</strong> een jong broekie, maar ik<br />
ik met leerlingen en ouders in gesprek over<br />
beetje inkomen’, zegt hij lachend. ‘Op een ge-<br />
voelde dat ik <strong>het</strong> aankon.’<br />
een mogelijke vervolgstudie. Ik sloeg twee<br />
geven moment hoorden we dat er in Raalte een<br />
vliegen in één klap: meer afwisseling in mijn<br />
bioscoop was (bij <strong>het</strong> Wapen van Raalte, rb)<br />
werkzaamh<strong>ed</strong>en en de kans om leerlingen <strong>nog</strong><br />
en dat ze met Irma La Douce een go<strong>ed</strong>e film<br />
beter te helpen.’<br />
zouden draaien. Ons vermo<strong>ed</strong>en was dat <strong>het</strong> wel storm zou lopen, maar Ook de school veranderde en breidde zich uit. Op een gegeven mo-<br />
er zat slechts een paar man en een paardenkop in de zaal.’<br />
ment ontstond bij <strong>het</strong> bestuur de behoefte om MAVO Salland samen<br />
Zijn geheugen is <strong>nog</strong> bijzonder go<strong>ed</strong> en zo komt de ene na de andere te laten gaan met HAVO en VWO. ‘Dat viel niet helemaal go<strong>ed</strong> bij <strong>het</strong><br />
anekdote op tafel. ‘Ik heb ook <strong>nog</strong> een blauwe maandag paard ger<strong>ed</strong>en’, onderwijzend personeel. Tenslotte waren we werkzaam op een school<br />
<strong>vertel</strong>t hij terwijl hij opnieuw in lachen uitbarst. ‘Dat was een drama. met zo’n 600 leerlingen en daarmee was ons bestaansrecht meer dan<br />
Ik had een paard met de naam Ajax. Dat stond me als Amsterdammer voldoende bewezen. Ik werd naar voren geschoven om als woordvoerder<br />
natuurlijk wel aan. Het beest was echter niet vooruit te branden. Nadien op te tr<strong>ed</strong>en. Het zal wel te maken hebben gehad met <strong>het</strong> feit dat ik als<br />
was <strong>het</strong> in de manege altijd wel gezellig. Rond de potkachel bij Mans Amsterdammer <strong>het</strong> hart op de tong heb.’<br />
werden ongetwijfeld de mooiste verhalen <strong>vertel</strong>d, maar we kregen er In dezelfde tijd speelde even<strong>eens</strong> de naderende opvolging van schooldi-<br />
door <strong>het</strong> dialect niet veel van mee. Het leek wel of we in China terecht recteur Offenberg. Hij schoof de naam van Surig naar voren, maar <strong>het</strong><br />
waren gekomen.’<br />
sollicitatiegesprek met de benoemingscommissie duurde niet erg lang.<br />
Na zijn actieve loopbaan is hij geregeld benaderd voor allerlei functies, ‘Ik stond binnen vijf minuten weer buiten. Ze wilden mijn kandidatuur<br />
maar dat heeft hij altijd verre van zich gehouden. Op één na: de bridge- alleen steunen als ik akkoord ging met de samenvoeging met HAVO en<br />
club. ‘Daarmee heb ik al een jarenlange band. Jo Wijnen, een collega van VWO. En daar hadden we net met z’n allen hard tegen geprotesteerd. Ik<br />
RK Mavo Salland, kwam in onze begintijd in Raalte bij me met de vraag werd toen dus geen directeur. Wel kreeg ik de functie van adjunct-directeur<br />
aangeboden. Natuurlijk was ik met 32<br />
jaar <strong>nog</strong> een jong broekie, maar ik voelde<br />
dat ik <strong>het</strong> aankon.’<br />
Van 1972 tot 1980 werkte Surig prima<br />
samen met directeur Maarschalkerweerd.<br />
Het lesgeven bleef in die tijd beperkt tot<br />
slechts vier uurtjes. M<strong>ed</strong>e daarom besloot<br />
hij om in de avonduren bij te klussen in<br />
<strong>het</strong> volwassenonderwijs. ‘Dat was eigenlijk<br />
b<strong>ed</strong>oeld voor mensen die de kans niet hebben<br />
gehad om naar <strong>het</strong> regulier voortgezet<br />
‘En? Waarom moet jij je bij<br />
onderwijs te gaan. Sommigen d<strong>ed</strong>en <strong>het</strong><br />
mij melden?’ Veel lezers en<br />
heel go<strong>ed</strong> en zijn zelfs op de universiteit<br />
ook de scribent dezes zullen<br />
terecht gekomen, werd me duidelijk toen<br />
zich wel <strong>eens</strong> met knikkende<br />
we vele jaren later tijdens een wandeling<br />
knieën bij de directeur hebben<br />
moeten melden.<br />
op de hei in Lemelerveld twee dames uit
<strong>ed</strong> <strong>vertel</strong> <strong>nog</strong> <strong>eens</strong>...<br />
Ed Surig bij de opening van de<br />
nieuwbouw van RK Mavo Salland<br />
in 1986.<br />
mijn groep tegenkwamen. Zij zijn beiden doctorandus<br />
geworden. Hartstikke mooi natuurlijk,<br />
maar <strong>het</strong> verhaal heeft ook wel een zwart<br />
randje. Voor beiden geldt dat hun huwelijk<br />
hierdoor wel op de klippen is gelopen.’<br />
Ed <strong>vertel</strong> <strong>nog</strong> <strong>eens</strong>...<br />
‘Ik hield van discipline en zal best<br />
streng zijn overgekomen, maar er is<br />
nooit één leerling of leraar geweest die<br />
me er op aan heeft gesproken. Toen<br />
bleek zich er schuldig aan te maken en dat<br />
heeft ze later die dag wel geweten. Petjes in<br />
de klas is ook zoiets. Dat zijn van die kleine<br />
dingen die je in de kiem moet smoren. Ik strijd<br />
met open vizier, maar de leerlingen zullen wel<br />
weten dat de school mijn huis is.’<br />
Autoritair<br />
niet en later niet.’<br />
Hoewel hij in zijn hart altijd Amsterdammer<br />
In 1980 – Surig had toen al wat taken over-<br />
zal blijven, heeft hij (en ook zijn echtgenote<br />
genomen van de zieke directeur – kwam<br />
niet) na zijn afscheid als directeur nooit over-<br />
Maarschalkerweerd te overlijden en de adjunctwogen<br />
om terug te gaan naar zijn geboort<strong>ed</strong>irecteur<br />
mocht opnieuw een treetje hoger op de ladder. De jaren ’80 grond. ‘Als dat al speelde, hadden we <strong>het</strong> eerder moet doen. We hebben<br />
waren niet gemakkelijk en met twee locaties (Monumentstraat en Dah- hier onze kinderen en kleinkinderen wonen en we mogen genieten van<br />
liastraat) groeide de wens tot nieuwbouw. ‘Het was tijd om stappen te vele sociale contacten. Dat is zo waardevol. Bovendien kunnen we erg<br />
zetten, maar in Den Haag broeide <strong>het</strong> <strong>nog</strong>al. Nu heb ik <strong>het</strong> geluk dat Jos genieten van de cultuur in Salland, van de manier waarop mensen met<br />
van Kemenade, voormalig minister van Onderwijs en toen <strong>nog</strong> actief als<br />
Twe<strong>ed</strong>e Kamerlid, de broer van mijn vrouw is. We hadden dus een betere<br />
elkaar omgaan.’<br />
entree dan andere scholen en hij kon de zaak mooi warmhouden. In Zwaluwstaartverbinding<br />
1986 werd <strong>het</strong> licht op groen gezet en twee jaar later volgde de opening Mocht iemand zich zorgen maken, nemen we de ongerustheid bij deze<br />
van de school. Toeval of niet werd ik in dat jaar ook <strong>nog</strong> <strong>eens</strong> gevraagd helemaal weg: Ed Surig verveelt zich niet. Bridge, schaatsen in De Scheg,<br />
om Prins Carnaval te worden. Toen had ik in<strong>eens</strong> zoveel vrienden en ken- fietsen rond de Holterberg, biljarten bij Swaenewoerd (‘mijn voorland’)<br />
nissen’, zegt hij lachend.<br />
en tot de schrik van sommigen blijkt hij even<strong>eens</strong> over enige handigheid<br />
Wie Surig als directeur heeft meegemaakt, zal hem omschrijven als te beschikken. Vol trots <strong>vertel</strong>t hij dat zelfs een zwaluwstaartverbinding<br />
streng en soms zelfs autoritair. De hoofdpersoon zelf zegt geen proble- tot zijn repertoire mag worden gerekend. ‘Ik ben altijd met theorie bezig<br />
men te hebben met die omschrijving. ‘Ik hield van discipline en zal best geweest en nu is eindelijk de tijd gekomen om met mijn handen te<br />
streng zijn overgekomen, maar er is nooit één leerling of leraar geweest mogen werken. Als ik dan iets moois aflever, kan ik daar enorm trots op<br />
die me er op aan heeft gesproken. Toen niet en later niet. Waar ik een<br />
hekel aan had? Het gesmijt met schooltassen. Zelfs mijn eigen dochter<br />
worden. Een stratenmaker moet zich bij tijd en wijle geweldig voelen!’<br />
15
16 roalter wind nr 9<br />
Lunchen, dat voelt toch een beetje<br />
als spijbelen… Lianne Booijink,<br />
verantwoordelijk voor <strong>het</strong> reilen<br />
en zeilen van <strong>het</strong> Zwolse Ronald<br />
McDonald Huis, denkt er net zo<br />
over. Gastheer Arno Huisken van<br />
restaurant De Bagatelle brengt<br />
ons naar onze tafel en overhandigt<br />
de menukaarten. “Het lijkt<br />
me allemaal heerlijk,” verzucht<br />
Lianne, geboren, getogen en opnieuw woonachtig<br />
in Raalte.<br />
Hoe was <strong>het</strong> vroeger bij haar thuis? Lianne,<br />
oudste van drie, komt uit een nuchter ondernemersgezin.<br />
Vader werkte, mo<strong>ed</strong>er werkte<br />
waar nodig mee en was thuis. “Niks mis mee<br />
trouwens! Mijn mo<strong>ed</strong>er zat altijd bovenop ons<br />
als <strong>het</strong> om eten ging. Go<strong>ed</strong> ontbijten - op de<br />
Uit eten met:<br />
LIANNE BOOIJINK<br />
TEkST: kaRIN DE GRaaff / foTo: VINCENT HaRTMaN<br />
Lianne viert Kerst steevast bij haar<br />
(schoon-)ouders. Met de hele familie.<br />
‘Maar altijd ben ik de eerste of twe<strong>ed</strong>e<br />
feestdag in <strong>het</strong> Ronald McDonald Huis.’<br />
lagere school brinta, later boterhammen - was<br />
belangrijk. Ook bij <strong>het</strong> avondeten keek ze of er<br />
genoeg inging. We zijn allemaal lang en smal,<br />
vandaar. Altijd heel gezond. Veel verse groente,<br />
dat heb ik echt overgenomen.” Intussen<br />
worden twee soorten brood, boter, olijfolie en<br />
zeezout én een amuse, wildpaté met gekonfijte<br />
uitjes en truffelmayonaise, geserveerd. “Wat<br />
een verwennerij!” Thuis begon <strong>het</strong> avondeten<br />
steevast om kwart over 5. Zaterdags<br />
werd er ’s middags warm<br />
gegeten vanwege sport en werk.<br />
Meestal aardappelen, groente en<br />
vlees. “Vaak draadjesvlees, karbonade<br />
en we waren heel erg van de<br />
gehaktballen! En na <strong>het</strong> eten altijd<br />
een sinaasappel of appel. Doe ik<br />
<strong>nog</strong>. Net als mijn ouders. Even<br />
pellen, bijna een ritueel.”<br />
Tijdens feestdagen kwam er op de feestelijk g<strong>ed</strong>ekte<br />
tafel altijd een go<strong>ed</strong> stuk vlees, soms wel<br />
meerdere soorten. “Met champignons, daar<br />
ben ik dol op! Als dessert vaak bavarois. Dat<br />
kon ze go<strong>ed</strong>.” Lachend: “En als <strong>het</strong> mislukte,<br />
was <strong>het</strong> handig dat de bakker <strong>het</strong> ook go<strong>ed</strong><br />
kon…” Onze voorgerechten zouden niet misstaan<br />
tijdens de feestdagen; drie bereidingen
uit eten met lianne booijink<br />
‘Mensen zouden moeten<br />
beseffen dat ze zich wat meer<br />
op anderen moeten richten<br />
als <strong>het</strong> jezelf go<strong>ed</strong> gaat’<br />
van tonijn op<br />
oosterse wijze<br />
en voor<br />
Lianne marbré<br />
van kalfspastrami<br />
met ganzenlever<br />
met balsamicostroop.<br />
Ze<br />
zet <strong>het</strong> meteen<br />
op de foto. “Wat een kunstwerk… Prachtig! En<br />
wat is die grappige garnering?” Het blijkt popcorn<br />
van buikspek. Na een paar hapjes: “Hier,<br />
proef, heel bijzonder. Het is trouwens allemaal<br />
echt subliem!” Ondertussen denkt ze verder<br />
na over haar mo<strong>ed</strong>er. “Ik kan me geen betere<br />
wensen. Ze heeft <strong>het</strong> go<strong>ed</strong> g<strong>ed</strong>aan op <strong>het</strong><br />
gebi<strong>ed</strong> van verzorging, sport, eten…. En <strong>nog</strong>!<br />
Echt een mooie basis, dat is zo belangrijk. Ik<br />
heb zelf een fantastische man, twee geweldige<br />
kinderen. Ik zie dat <strong>het</strong> heel anders kan gaan<br />
en voel me bevoorrecht.”<br />
Het gesprek belandt bij haar werk, <strong>het</strong> Ronald<br />
McDonald Huis. Een ‘thuis ver van huis’ voor<br />
ouders, broertjes en zusjes van zieke kinderen<br />
die worden behandeld in de Isala klinieken. Zo<br />
hoeven ouders niet ver te reizen om dichtbij<br />
hun kind te zijn. Het huis drijft op twee belangrijke<br />
ingr<strong>ed</strong>iënten: vrijwilligers en geld, producten<br />
of diensten die geschonken worden. “Liefst<br />
75 vrijwilligers zorgen ervoor dat <strong>het</strong> huis spik<br />
en span is. Een klussenteam, tuinteam, huishoudelijke<br />
klusjes, een luisterend oor bi<strong>ed</strong>en,<br />
nieuwe gasten rondleiden. Het eerste contact<br />
is altijd met een vrijwilliger. Zelf stuur ik<br />
mensen aan, doe fondsenwerving en zorg dat<br />
<strong>het</strong> facilitair op orde is. De economische tijden<br />
zijn veranderd en dus moeten we innoveren,<br />
net als i<strong>ed</strong>er ander. Als Huis ontvangen we<br />
geen subsidie. Elk jaar beginnen we met nul<br />
euro. Daarom organiseren we allerlei evenementen<br />
zoals <strong>het</strong> golftoernooi, een rally en <strong>het</strong><br />
maandelijkse Business-ontbijt.” Het Huis lag<br />
eigenlijk buiten haar vakgebi<strong>ed</strong>. “Ik gaf les, had<br />
met een collega de afdeling vaatdiagnostiek<br />
opgezet. Ik hou van opbouwen, blijk ondernemersblo<strong>ed</strong><br />
te hebben. Ik dacht: ik doe <strong>het</strong> een<br />
jaartje, maar <strong>het</strong> klikte. Tien jaar inmiddels.”<br />
Dan komen onze<br />
hoofdgerechten.<br />
Scholfilet,<br />
coquille en prei<br />
op paddenstoelenlasagne<br />
met<br />
basilicumschuim<br />
en parelhoenrouleau<br />
op<br />
wortelrisotto met morillesaus. Ook dit wordt<br />
gefotografeerd. “Moet je dat schuim zien!” Er<br />
wordt geproost. “Op heel veel gezondheid!”<br />
Thuis kookt echtgenoot Gert-Jan vaker dan<br />
zijzelf. Dat kan van alles zijn; Hollandse pot,<br />
Italiaans, Chinees. Hij verleidde Lianne ooit<br />
met een pittig Thais gerecht. “Daar maakt<br />
hij me <strong>nog</strong> ste<strong>ed</strong>s blij mee. We hebben een<br />
strakke taakverdeling. Hij <strong>het</strong> weekmenu, de<br />
grote boodschappen. Ik haal kaas, brood, doe<br />
de was.” Lianne viert Kerst steevast, en ook<br />
Pasen, bij haar (schoon-)ouders. Met de hele<br />
familie. “Maar altijd ben ik de eerste of twe<strong>ed</strong>e<br />
feestdag in <strong>het</strong> Ronald McDonald Huis. Mijn<br />
gezin is niet anders gewend. De ouders die er<br />
dan zijn waarderen dat enorm.” Vaak kookt<br />
een regionaal restaurant op kerstavond voor<br />
de gasten. En al jarenlang verzorgt een Zwolse<br />
vrijwilliger een uitgebreide kerstbrunch. Met<br />
de ouders, die vaak zo’n 5 tot 6 weken logeren,<br />
leeft ze mee. “Wel op afstand. Natuurlijk raken<br />
sommige gebeurtenissen me erg. Als dat niet<br />
zo is, moet je heel snel stoppen. Maar <strong>het</strong> is<br />
fijn om een steentje te kunnen bijdragen.” Bij<br />
de koffie komen dessertamuses en friandises.<br />
Met caramel. “Daar ben ik dol op. Net als<br />
chocola.”<br />
Eten en koken spelen een belangrijke rol in <strong>het</strong><br />
Huis. “Als ouders er net zijn, staat hun wereld<br />
op de kop. Ze willen hun gezin dicht bij elkaar<br />
houden. Hier hoeven ze zich geen zorgen te<br />
maken om praktische dingen zoals een laptop,<br />
koffie, thee, fiets of huiswas. Als hun zoon of<br />
dochter stabiel is, willen ze graag weer contact<br />
met anderen, de buitenwereld. Een wasje<br />
draaien, boodschappen doen. Juist koken is<br />
een belangrijke manier van ontspannen.” In<br />
elk Ronald McDonald Huis is veel gelegenheid<br />
voor lotgenotencontact omdat mensen in zo’n<br />
onzekere en moeilijke situatie daar steun aan<br />
hebben. De keuken en gezamenlijke eetruimte<br />
zijn erop ingericht. Zo is er een kookeiland<br />
met twee kookplaten tegenover elkaar. “En dat<br />
warme gezin, dat blijft de basis. Weet je, je<br />
bent zo rijk als je een gezin hebt waarmee <strong>het</strong><br />
go<strong>ed</strong> gaat. De rest is bijzaak. Mensen zouden<br />
moeten beseffen dat ze zich wat meer op anderen<br />
moeten richten als <strong>het</strong> jezelf go<strong>ed</strong> gaat.<br />
Daar draait <strong>het</strong> om in dit leven.”<br />
17<br />
Twee jaar gel<strong>ed</strong>en paste restaurant De Bagatelle<br />
<strong>het</strong> restaurantconcept aan. Succesvol: eigenaren en<br />
broers Arno en Willy Huisken zagen <strong>het</strong> aantal gasten<br />
ruim verdubbelen. “Het restaurant is, naast de zalen,<br />
een sterke pijler geworden,” <strong>vertel</strong>t Arno. “Mensen<br />
komen hier voor een gezellig avondje uit met mooie<br />
streekgerechten. Het 3-gangen menu voor 29,50 euro<br />
slaat enorm aan. Het is echt een beleving met verrassende<br />
tussengerechtjes.” Dit geldt voor zowel diner als<br />
uitgebreide lunch, al blijft de standaard lunchkaart<br />
daarnaast ook bestaan. “Een sterk punt is onze<br />
menukaart waarvan wekelijks een aantal gerechten<br />
verandert.” Daarmee kan De Bagatelle snel inspelen<br />
op bepaalde periodes in <strong>het</strong> jaar. “Voor de koks is dat<br />
leuk: creatief werken met altijd verse producten. Zo’n<br />
kaart blijft actueel en we kunnen scherp inkopen.<br />
Een heel spel is dat…” Het zorgt voor opmerkelijke<br />
reacties van gasten. “9 Van de 10 gasten vinden ons<br />
te go<strong>ed</strong>koop. En toch kan <strong>het</strong> uit!” Voor uitgebreid<br />
lunchen bij De Bagatelle is vooraf reserveren gewenst.<br />
Nijverdalseweg 10, Mariënheem<br />
Tel: 0572 - 35 84 84 www.bagatelle.nl.
18 roalter wind nr 9<br />
TEkST EN TEkENING: TEuN DE HaaN<br />
Het liep tegen de kerst. Decemberluchten donker<br />
van de miezer. Bijna een mirakel dat er op<br />
die dag <strong>nog</strong> een schim van licht was te zien. In<br />
de verte <strong>het</strong> knallen van een troep jagers. Het<br />
geluid mengde zich met <strong>het</strong> te vroeg ontstoken<br />
vuurwerk van de jeugd in <strong>het</strong> dorp. De boerenhoeven<br />
met hun geuren van balkenbrij en persvoer<br />
waren als sombere silhouetten, die nurks<br />
leken te berusten in hun lot als landschapsfigurant.<br />
Ver weg klonk <strong>het</strong> geroezemoes van<br />
de snelweg. Hoog in de lucht trokken koppels<br />
grauwe ganzen naar onbekende oorden.<br />
Ik stond geleund tegen mijn modderige auto,<br />
die mij door knipgaten en plassen had gevoerd<br />
naar een van de fraaie weteringen van <strong>het</strong> Sallandse<br />
land. Ik hoopte daar <strong>het</strong> dodaarsje te<br />
vinden, een zwemvogeltje dat je daar op deze<br />
tijd van <strong>het</strong> jaar ijverig vissend langs de kant<br />
kunt aantreffen. Gezeten op de autobumper<br />
trok ik mijn laarzen aan.<br />
Het weteringwater was helder. Ik tuurde naar<br />
de bodem, waar <strong>het</strong> trage leven van poelslakken,<br />
eendenmosselen en kokerjuffers zich<br />
afspeelt. Met wat geluk stuitte ik op een flinke<br />
snoek, die zich roerloos liet bewonderen.<br />
Gatdamme, daar had je <strong>het</strong> weer: aan de<br />
horizon begonnen kerkklokken te luiden. De<br />
serene stilte van <strong>het</strong> land werd er brutaal door<br />
verscheurd.<br />
Foeterend vroeg ik mij af waarom mij deze<br />
decibellen ongevraagd werden opg<strong>ed</strong>rongen,<br />
terwijl er al lawaai genoeg is.<br />
‘Bovendien’, konkelde ik chagrijnig, ‘is <strong>het</strong><br />
klokluiden met een dom stuk touw ook al<br />
verl<strong>ed</strong>en tijd. Die pastoors van tegenwoordig<br />
drukken gewoon op een suf knopje in de muur<br />
in plaats van <strong>eens</strong> flink hun mouwen op te<br />
stropen. De dodaars. De buizerd. En ik. Die<br />
hebben er last van.’<br />
Naarmate <strong>het</strong> klokgelui aanhield, groeide ook<br />
mijn ergernis.<br />
‘Neem nou die zweverige symboliek van die<br />
kerkelijke dichter en die gezangen van tegenwoordig.<br />
Dat vage geneuzel over licht en hoop,<br />
die gloren aan de horizon waar God zetelt. Dat<br />
verzin je toch niet? En dat alles op sinterklaasrijm<br />
en muziek in mineur.’<br />
Somber gestemd stapte ik weer in mijn auto.<br />
Ik was al zo vaak in de richting van de horizon<br />
gelopen maar <strong>nog</strong> nooit had ik ergens God<br />
aangetroffen. Niet achter een rikkepost of<br />
een boom. Laat staan dat ik hem ergens zag<br />
slootjespringen. Ik besloot om nu eindelijk<br />
maar <strong>eens</strong> uit te vinden of die teksten op waarheid<br />
berustten of dat ze je gewoon voor de gek<br />
hielden. Ik had zo mijn twijfels.<br />
Via een slechte zandweg zette ik koers naar de<br />
horizon. Langzaam veranderde <strong>het</strong> verlaten<br />
landschap in een grauw decor van druipende<br />
nevel en schimmige flarden weiland. Waar was<br />
ik eigenlijk?<br />
Ik hield halt bij een koppeltje late kieviten dat<br />
<strong>nog</strong> niet aan de vogeltrek was begonnen. De<br />
vogels schurkten zich met zijn allen knus tegen<br />
elkaar op de grond. Ik viel maar meteen met de<br />
deur in huis.<br />
‘Zeg <strong>eens</strong>, waar is hier de horizon? Ik moet wel<br />
zo’n beetje in de buurt zijn, want ik heb toch<br />
een flink eind ger<strong>ed</strong>en. De kerkdichter beweert<br />
steevast dat God er te vinden is. Ik was dus<br />
<strong>nog</strong>al benieuwd, ziet u? Met al dat heen en<br />
weer getrek van noord naar zuid bent u degene<br />
die <strong>het</strong> weten kan’.<br />
‘Och meneer’, zei een oude kievitshaan b<strong>ed</strong>aard,<br />
‘maak toch niet zo’n drukte. Kijk. Dé horizon<br />
bestaat niet, meneer. Als je voortdurend<br />
beweegt zoals wij kieften, schuift de horizon de<br />
hele tijd met je mee. En ik kan <strong>het</strong> weten, want<br />
ik vlieg al een paar jaartjes mee’.<br />
‘Dus als de horizon niet bestaat, bestaat God<br />
ook niet’, merkte ik schrander op.<br />
Daarop barstte de hele koppel uit in een<br />
smalende schaterlach vanwege deze groteske<br />
onnozelheid. Van pure pret kletsten ze hun<br />
Aan de horizon<br />
vleugels tegen de grond. Er vielen er zeker<br />
zes omver, omdat ze niet meer op hun poten<br />
konden staan van <strong>het</strong> lachen.<br />
‘Kijk die arme meneer nou <strong>eens</strong>! Snap je dan<br />
niet dat de mensen God hebben b<strong>ed</strong>acht?<br />
Ze moesten hem gewoon ergens kwijt waar<br />
je toch niet komen kan. Kun je <strong>het</strong> ook niet<br />
controleren’.<br />
‘Maar <strong>vertel</strong> me dan <strong>eens</strong> waarom pastoors<br />
dan toch in vr<strong>ed</strong>esnaam hun kerkklokken<br />
luiden, als God niet meer dan een li<strong>ed</strong>je in<br />
mineur is?’<br />
Toen was <strong>het</strong> einde zoek. Alle kieviten in <strong>het</strong><br />
weiland begonnen te gieren van <strong>het</strong> lachen.<br />
Het ging al snel over in een zeldzaam soort<br />
kabaal dat <strong>het</strong> midden hield tussen een aftands<br />
kermispierement en een drooggelopen<br />
dorpspomp. Ze vielen stuk voor stuk om en<br />
sloegen zich ruggelings trappelend in de lucht<br />
op de donsbuikjes. Ze wezen snakkend naar<br />
adem op mij en lieten hun tranen de vrije loop.<br />
Even vreesde ik, dat er een paar zouden gaan<br />
stikken.<br />
‘Waarom een pastoor zijn klokken luidt?’<br />
Bijna onwel herhaalde <strong>het</strong> ervaren kievitshaantje<br />
mijn vraag en keek schelms naar de overige<br />
haantjes. Ik haalde onnozel mijn schouders<br />
op.<br />
‘Omdat hij verder niets te luiden heeft. Zelfs<br />
zijn eigen klokkenspel mag hij ook al niet eh.. ’<br />
Opnieuw viel de hele koppel bijkans in katzwijm<br />
bij zoveel pikante humor.<br />
‘Meneer is zo te horen van de grapjes?, zei<br />
een jong hennetje, olijk pulkend aan haar kuif.<br />
‘Wil meneer voor de gein soms mijn eerste<br />
kievitsei? Voor de komende feestdagen? Kan ik<br />
meteen mooi oefenen.’<br />
‘Maar je hangt een kievitsei toch niet in de<br />
kerstboom? Als <strong>het</strong> nu toevallig Pasen werd’.<br />
‘Aan mijn reet’, zei <strong>het</strong> hennetje en beurde<br />
bevallig haar achterste op.<br />
Alle kieviten in <strong>het</strong> weiland vielen stil en keken<br />
belangstellend toe. De nevel was verdwenen.
verhalen van roalte<br />
Het dreinen van de motregen was opgehouden.<br />
Het hennetje schikte wat dorre grasjes bij<br />
elkaar. Na wat persen viel <strong>het</strong> eerste kievitsei<br />
zomaar in <strong>het</strong> provisorische nest. Ik raapte <strong>het</strong><br />
heel voorzichtig op.<br />
‘Wat een ongelooflijk mooi ei’, mompelde ik.<br />
‘Je mag <strong>het</strong> meenemen als je dat leuk vindt,<br />
meneer’.<br />
Snel pakte ik mijn zakdoek en wikkelde de<br />
dampende boreling er voorzichtig in.<br />
‘Reuze b<strong>ed</strong>ankt’, zei ik en nam haastig plaats<br />
achter <strong>het</strong> stuur van de auto.<br />
Nu was <strong>het</strong> in ons dorpje een go<strong>ed</strong>e gewoonte<br />
om <strong>het</strong> vroegste kievitsei aan de burgemeester<br />
en zijn echtgenote te schenken. Maar die waren<br />
op vakantie naar <strong>het</strong> besneeuwde Zwitserland,<br />
wist ik. Dan maar naar de pastoor. Mij leek<br />
de hoogste geestelijke van <strong>het</strong> dorp in dit<br />
speciale geval <strong>het</strong> meest voor de hand liggend.<br />
Misschien was er wel plaats voor <strong>het</strong> eerste ei<br />
naast <strong>het</strong> Kind in de kribbe op <strong>het</strong> zijaltaar.<br />
‘Alstublieft! Ik heb <strong>het</strong> eerste kievitsei gevonden!<br />
In de buurt van de horizon, waar volgens<br />
de dichter van <strong>het</strong> kerkli<strong>ed</strong>, Hoop, Licht en<br />
God gloren. Daar zat toevallig ook een koppel<br />
kieviten, waarvan er eentje aan de leg was.<br />
Zodoende, begrijpt u wel?’<br />
‘God, hoop, licht en kieviten? Dan moet <strong>het</strong> wel<br />
go<strong>ed</strong> zijn’, kraaide de pastoor verrukt.<br />
Hij pakte de wijwaterkwast en doopte hem<br />
in een bronsverguld emmertje, dat hem door<br />
een haastig opgetrommelde misdienette werd<br />
aangereikt.<br />
‘Ben<strong>ed</strong>icat’, sprak hij plechtig, terwijl hij <strong>het</strong><br />
kievitsei geestdriftig besprenkelde met heilig<br />
water. Daarna drukte hij op <strong>het</strong> knopje van de<br />
schakelaar in de sacristie, om mijn belangwekkende<br />
vondst met feestelijk gebeier aan <strong>het</strong><br />
hele dorp kenbaar te maken.<br />
Met gevoel voor historie keek hij op zijn<br />
polshorloge en las de datum, die feilloos werd<br />
weergegeven op <strong>het</strong> display: 23 december.<br />
Vliegensvlug drukte hij weer op <strong>het</strong> gewillige<br />
elektriek.<br />
‘Ad ovo usque ad miseriam!’, riep hij onthutst.<br />
‘Dit ei telt niet! Het is <strong>het</strong> laatste kievitsei. Het<br />
nieuwe jaar moet <strong>nog</strong> beginnen! Amen’.<br />
19
20<br />
C<br />
M<br />
Y<br />
CM<br />
MY<br />
CY<br />
CMY<br />
K<br />
www.kommunikationz.nl<br />
Een wereld aan producten, handgemaakt, eerlijk en uniek!<br />
www.handicraft-company.nl | info@handicraft-company.nl<br />
Connie Vahl tel: 06-44225053<br />
Zompstraat 12a • 8102 HX Raalte<br />
roalterwind 2.pdf 31-5-2012 23:09:42<br />
tel: +31(0)572.351248 • www.thepowershop.nl<br />
maatwerk<br />
zonder meerprijs<br />
hoge kwaliteit<br />
vrijblijvend digitale<br />
sc<strong>het</strong>s van<br />
uw idee<br />
jIPPIEjIPPIE.nl<br />
geboortekaartjes en kinderkamerkunst<br />
Landelijk gerenommeerde site...<br />
uw locatie te krijgen. Een ideale combinatie<br />
voor elke (horeca) ondernemer van een<br />
De complete<br />
verhuurspecialist<br />
voor congressen,<br />
beurzen,<br />
evenementen<br />
en feesten<br />
Kijk op www.korbeld.nl<br />
voor onze tijdelijke<br />
verhuuroplossingen:<br />
Tenten, podia,<br />
meubilair, verlichting en<br />
catering- en<br />
horecabenodigdh<strong>ed</strong>en.<br />
Korbeld Verhuur BV<br />
Zompstraat 27 | 8102 HX Raalte<br />
T. 0572 – 35 44 27<br />
F. 0572 – 36 31 50<br />
info@korbeld.nl | www.korbeld.nl<br />
... met uw vertrouwde drukker DDMC!<br />
www.jippiejippie.nl<br />
toekomst, investeer in oplaadpunten en<br />
presenteer uw b<strong>ed</strong>rijf snel op StekkerWeb.nl.
162.623 stuks<br />
G<strong>ed</strong>rukt door DDMC<br />
HP indigo 7500<br />
www.hp.com<br />
Hewlett Packard Indigo DDMC.indd 1 07-12-12 12:28<br />
21
22<br />
de kracht van Raalte<br />
“er wordt ste<strong>ed</strong>s meer een beroep g<strong>ed</strong>aan op de verantwoor-<br />
delijkheid voor onszelf en voor anderen om ons heen. Zeker<br />
als <strong>het</strong> gaat om <strong>het</strong> regelen van hulp en ondersteuning bij wonen,<br />
zorg, welzijn en inkomen. noaberschap wordt dit ook wel<br />
genoemd. met die term zijn we in Raalte natuurlijk al eeuwen<br />
vertrouwd. toch verandert er momenteel veel. eigen kracht,<br />
daar draait <strong>het</strong> om. Kijk eerst wat je zelf kunt doen of kopen en<br />
wat je met hulp van mensen om je heen kan regelen. Pas daarna Gosse Hiemstra<br />
doe je een beroep op de gemeente. Het lagere rijksbudget is voor “Noaberschap zit<br />
onze genen.”<br />
ons aanleiding om te kiezen voor deze nieuwe insteek, die go<strong>ed</strong><br />
past in de huidige tijd. Want we willen graag allemaal de regie over<br />
ons eigen leven houden, zo lang als dat kan. over dit g<strong>ed</strong>achtengo<strong>ed</strong><br />
en de veranderingen die daaraan verbonden zijn willen wij als gemeente<br />
Raalte go<strong>ed</strong> en tijdig communiceren. dat zullen we doen onder de noemer “de Kr8<br />
van Raalte”. die naam onderstreept de zelfr<strong>ed</strong>zaamheid en de eigen kracht van<br />
Raaltenaren. de acht staat ook symbool voor de verbinding die we willen maken<br />
met u als inwoner, opvo<strong>ed</strong>er, buurman of buurvrouw, familielid, mantelzorger of<br />
professionele hulpverlener. ik heb er alle vertrouwen in dat we in Raalte vanuit die<br />
verbinding de nodige vernieuwingen in zorg en welzijn kunnen bereiken. Want<br />
noaberschap zit ons in de genen.” Gosse Hiemstra, wethouder gemeente Raalte<br />
Eén op de acht werknemers<br />
verleent mantelzorg<br />
“Boerhof Projectinrichters in Heeten is een echt sociaal familieb<strong>ed</strong>rijf. We hebben<br />
oog voor elkaar en als m<strong>ed</strong>ewerkers thuis een extra zorgtaak te vervullen hebben,<br />
dan doen wij daar alles aan om ze die ruimte te geven. We overleggen samen over<br />
hoe ze die verantwoordelijkheid kunnen combineren met hun werk. Veel werkgevers<br />
weten vaak niet <strong>eens</strong> van de soms zware zorgtaken die m<strong>ed</strong>ewerkers in hun<br />
privéleven op zich nemen. Terwijl cijfers laten zien dat één op de acht werknemers<br />
ook mantelzorger is. Dat worden er de komende jaren vast meer omdat er vaker<br />
een beroep wordt g<strong>ed</strong>aan op de zorg voor elkaar. Voor een zieke partner, een<br />
ouder of een kind. Ik vind <strong>het</strong> belangrijk dat je hier als ondernemer serieus mee<br />
omgaat. Soft? Helemaal niet. Zo’n investering levert je betrokkenheid en motivatie<br />
op. Ik vind <strong>het</strong> bovendien<br />
een kwestie van<br />
je maatschappelijke<br />
verantwoordelijkheid<br />
nemen.”<br />
Kristel Boerhof<br />
“Werknemers ondersteunen<br />
bij hun taak als mantelzorger.”<br />
roalter wind nr 9<br />
Joke Kleine Koerkamp<br />
“De zorg samen met familie<br />
en buren regelen.”<br />
Luisteren naar iemands<br />
persoonlijke verhaal<br />
“Ik heb mijn functie de laatste jaren zien veranderen.<br />
Ons vertrekpunt is nu veel nadrukkelijker de<br />
eigen regie van de cliënt; iemands persoonlijke<br />
verhaal over wat voor hem of haar go<strong>ed</strong> leven is.<br />
Daar sluiten we op aan, maar dan altijd samen met<br />
familie, buren of vrijwilligers. Die verbindende rol is<br />
nieuw en sluit aan bij waar we naartoe gaan in N<strong>ed</strong>erland<br />
als je <strong>het</strong> hebt over ouderenzorg. Natuurlijk<br />
is <strong>het</strong> jammer dat er bezuinigd wordt, maar ik blijf<br />
me richten op kansen. Die zijn er genoeg en zitten<br />
soms in hele kleine dingen. Laatst <strong>nog</strong> heb ik hier<br />
in de wijk twee buurvrouwen met elkaar in contact<br />
gebracht. Zo’n verbinding levert aan alle kanten wat<br />
op. De dames helpen elkaar met wat praktische zaken,<br />
vinden gezelligheid en kunnen gewoon allebei<br />
fijn en zelfstandig hun leven blijven leven. Kijk, dan<br />
denk ik: mijn missie is geslaagd.”
Anton Jansink<br />
“Ga op tijd na of je woning<br />
levensloopbestendig is.”<br />
Maatschappelijke stage<br />
“Toen ik in 5VWO maatschappelijke stage<br />
moest lopen had ik echt geen flauw idee wat<br />
te doen. Via een vriendin kwam ik terecht bij<br />
de zwemvereniging en we gingen samen op<br />
zaterdagochtend zwemmen met kinderen en<br />
volwassenen met een lichamelijke of geestelijke<br />
beperking. Nooit g<strong>ed</strong>acht dat dat zó leuk<br />
kon zijn en zoveel voldoening kan geven. Ik ben<br />
D’r an! is mijn motto!<br />
“Ik ben op mijn vijfendertigste van een hoge steiger gevallen. Het<br />
is dus een wonder dat ik <strong>nog</strong> leef. Maar gemakkelijk is <strong>het</strong> nooit<br />
geweest sindsdien. Toen ik go<strong>ed</strong> en wel weer op de been was, na jaren<br />
revalideren, kreeg ik er een paar beroertes achteraan. En kwam<br />
er reuma bij. Toch ben ik nooit bij de pakken neer gaan zitten. Ik<br />
was ingenieur en een harde werker. Thuiszitten was niets voor mij.<br />
“D’r an!” is mijn motto. Die mo<strong>ed</strong> zakte mij de laatste jaren toch<br />
behoorlijk in de schoenen. Ik hobbelde van de ene zorginstantie<br />
naar de andere en zag mezelf ste<strong>ed</strong>s afhankelijker worden van<br />
zorg en m<strong>ed</strong>icatie. Dat is niet wat ik wilde. Via de geloofsgem<strong>eens</strong>chap<br />
kwam ik in contact met Petra. Samen met haar kreeg ik<br />
mijn leven weer op rit. Binnenkort gaan we trouwen hoop ik <strong>nog</strong><br />
jaren sámen op eigen kracht mijn leven te leven. Niet achter de<br />
geraniums en ook niet meer afhankelijk van anderen.”<br />
Kleine aanpassingen kunnen veel betekenen<br />
“Wie ouder wordt moet niet meer gaan<br />
zitten wachten op een plekje in <strong>het</strong> bejaardenhuis.<br />
Want dat is er over een paar<br />
jaar niet meer. Althans, niet in de vorm<br />
zoals wij dat altijd hebben gekend. Het<br />
wonen zullen wij veel meer zelf moeten<br />
organiseren. En daarvoor moet bij veel<br />
ouderen <strong>nog</strong> een knop om. Dus vraag ik<br />
er als voorzitter van de Ouderenraad extra<br />
aandacht voor. Ik vind <strong>het</strong> belangrijk<br />
dat ouderen zich bewust worden van die<br />
ontwikkelingen. En van de noodzaak om<br />
er na die stageperiode niet meer mee gestopt.<br />
Nog ste<strong>ed</strong>s begeleid ik elke week een vast clubje;<br />
mensen die dat dat anders zelfstandig niet<br />
zouden r<strong>ed</strong>den. Maar <strong>het</strong> juist zo nodig hebben!<br />
Om de beweging, de ontspanning en <strong>het</strong> meest<br />
<strong>nog</strong> om <strong>het</strong> gezellige kletsen. Kom ik een weekje<br />
niet, dan word ik echt gemist. Ik vind <strong>het</strong> fijn<br />
dat ik van betekenis kan zijn voor een ander. En<br />
ik zie gelukkig dat ste<strong>ed</strong>s meer leeftijdsgenoten<br />
vrijwilligerswerk doen.”<br />
na te denken over de plek waar je dan wél<br />
oud zou willen en kunnen worden. Want<br />
misschien woon je nu <strong>nog</strong> fijn en kun je<br />
<strong>nog</strong> go<strong>ed</strong>. Maar wat als dat anders is over<br />
een paar jaar? Met die vraag zou je vandaag<br />
<strong>nog</strong> aan de slag moeten. Juist als je<br />
je <strong>nog</strong> jong en vitaal voelt. Het hoeft trouwens<br />
niet <strong>eens</strong> altijd te betekenen dat je<br />
moet verbouwen of verhuizen. Soms kunnen<br />
kleine aanpassingen ervoor zorgen<br />
dat je <strong>nog</strong> jaren op je vertrouwde stek kan<br />
blijven.”<br />
Simone Donker<br />
“Iets betekenen voor een<br />
ander.”<br />
Nico Peeters<br />
“Zorg dat je niet afhankelijk<br />
wordt van anderen.”<br />
23
24 roalter wind nr 9<br />
Vanaf <strong>het</strong> allereerste nummer van de Roalter Wind hebben we aandacht beste<strong>ed</strong> aan de<br />
ogenschijnlijke voorliefde voor <strong>het</strong> slopen van nostalgische panden in de gemeente Raalte.<br />
Met de rubriek ‘Roalter misdaden’ hadden we best <strong>nog</strong> wel een tijdje kunnen doorgaan, maar <strong>het</strong><br />
wordt tijd om <strong>eens</strong> te kijken naar alle verworvenh<strong>ed</strong>en in en van Raalte. Zijn die er dan? Jazeker!<br />
Er zijn in de loop van de tijd diverse momenten geweest waarbij in deze mooie gemeente geschi<strong>ed</strong>enis<br />
is geschreven. We waren trendsetter, stonden op de barricades, hebben hel en verdoemenis overleefd<br />
en stonden sportief gezien ons mannetje. Het is dus hoog tijd dat we onszelf <strong>eens</strong> op de borst kloppen.<br />
In ‘Haantje de voorste’ wordt telkens één van deze successtorie s belicht.<br />
TEkST: RuDI BuITENkaMP / foToGRafIE: VINCENT HaRTMaN<br />
HAANTJE<br />
de VooRste
haantje de voorste<br />
SWAENEWOERD: VOORLOPER IN<br />
NEDERLAND EN ZELFS EUROPA<br />
Het kenmerk van de Raaltenaar (of sallander) is dat hij zijn kop liever onder<br />
dan boven <strong>het</strong> maaiveld houdt en zijn dagen slijt met een nuchtere kijk op<br />
<strong>het</strong> leven. dan past <strong>het</strong> natuurlijk niet om van de daken te schreeuwen dat<br />
je een unieke kijk op <strong>het</strong> wonen van en zorg voor bejaarden hebt ontwikkeld.<br />
toch was <strong>het</strong> huidige woonzorgcentrum swaenewoerd in 1950 trendsettend in<br />
n<strong>ed</strong>erland. Zelfs voor een groot deel van europa, want alleen in de scandinavi-<br />
sche landen was men destijds bekend met vergelijkbare concepten.<br />
Nee, dit verzinnen we niet! Het wordt zelfs gestaafd door een<br />
uitgebreid artikel in <strong>het</strong> weekblad Katholieke Illustratie uit oktober<br />
1949. Er was toen alleen <strong>nog</strong> maar sprake van een ontwerp, maar<br />
de revolutionaire visie op de bejaardenhuisvesting ging al als een<br />
lopend vuurtje rond. We kunnen <strong>het</strong> niet laten om even een passage<br />
uit <strong>het</strong> bewuste artikel te citeren: ‘Het is een ontwerp dat zijn<br />
weerga niet kent. Er is geheel gebroken met de wijze van bejaardenbehuizing<br />
zoals die thans <strong>nog</strong> in de meeste gestichten en pensiontehuizen<br />
plaats vindt. Het is dan ook begrijpelijk dat men van rijks- en<br />
gemeentewege alle steun en m<strong>ed</strong>ewerking ondervindt.’<br />
Komen de wijzen opnieuw uit <strong>het</strong> oosten? Het heeft er alle schijn<br />
van. Overal in <strong>het</strong> land kwam men ste<strong>ed</strong>s meer tot de conclusie<br />
dat de bejaardenhuisvesting zoals hierboven gesc<strong>het</strong>st niet meer<br />
aan de eisen van de tijd volde<strong>ed</strong> en dus als verouderd mocht<br />
worden beschouwd. Waar anderen zich bij deze constatering<br />
neerlegden, vatte Raalte de spreekwoordelijke koe bij de horens.<br />
Een kleine nuance is wel op zijn plaats, want als je de kans krijgt<br />
om nieuw te bouwen, is <strong>het</strong> natuurlijk wel wat gemakkelijker om<br />
een nieuw concept neer te zetten. Desalniettemin mag Raalte<br />
trots zijn op <strong>het</strong> feit dat <strong>het</strong> eerste bejaardenhuis van N<strong>ed</strong>erland<br />
gewoon aan de Zwanenwoerd staat. Volgens de plannen zou <strong>het</strong><br />
complex maar liefst 27 huisjes moeten tellen, waarin twee en in<br />
sommige situaties zelfs drie mensen kunnen wonen. Bovendien<br />
verrijst er een flatgebouwtje voor vier gezinnen. Dit laatste was<br />
een experiment om te zien of <strong>het</strong> later te kopiëren is voor andere<br />
dorpen.<br />
eigen huishouding<br />
Je moet een verhaal als dit natuurlijk plaatsen in <strong>het</strong> perspectief<br />
van eind jaren’40/begin jaren ’50, maar <strong>het</strong> werd toen als zeer<br />
bijzonder ervaren dat de persoonlijke vrijheid en zelfstandigheid<br />
van senioren <strong>het</strong> uitgangspunt was voor de plannen van Swaenewoerd.<br />
De man moest ruimte krijgen om te knutselen en de vrouw<br />
zou de mogelijkheid moeten hebben om haar eigen huishouding<br />
in stand te houden. Waar nodig zou men kunnen terugvallen op<br />
m<strong>ed</strong>isch geschoold personeel, maatschappelijk werkers en eten<br />
van <strong>het</strong> bejaardenhuis. Qua uitgangspunt van de bejaardenzorg<br />
is er in al die jaren dus eigenlijk niet <strong>eens</strong> zoveel veranderd. De<br />
Katholieke Illustratie schrijft hierover <strong>het</strong> volgende: ‘Kortweg kan<br />
men dus zeggen dat deze methode van huisvesting van bejaarden<br />
een mengvorm is van zelfstandige behuizing en zelfwerkzaamheid<br />
én van aanvankelijk aanvullende, later algehele verzorging.’<br />
Men voelde natuurlijk wel aan dat deze nieuwe methode van<br />
ouderenhuisvesting erg populair zou worden. Al kunnen natuurlijk<br />
vraagtekens worden gezet bij <strong>het</strong> feit of men dat in Raalte toen<br />
allemaal wel besefte. Feit is wel dat er moest worden nag<strong>ed</strong>acht<br />
over de selectie. Wie mag er wel een plekje krijgen en wie moet<br />
maar bij de kinderen intrekken, dat soort wezenlijke vragen.<br />
Opnieuw geeft de Katholieke Illustratie antwoord: ‘De huisjes<br />
zijn, hoewel niet uitsluitend, op de eerste plaats bestemd voor<br />
<strong>nog</strong> vitale, katholieke, doch ook voor niet-katholieke echtparen,<br />
ongeacht hun meerdere of mindere maatschappelijke welstand.<br />
Selectie der bewoners zal, voor zover nodig, naar culturele<br />
maatstaf dienen te geschi<strong>ed</strong>en.’ Ongetrouwde dochters of zonen<br />
die <strong>nog</strong> thuis woonden, hoefden zich geen zorgen te maken: ‘Als<br />
r<strong>ed</strong>elijkerwijs mag worden verwacht dat die niet meer zal huwen, dan<br />
kan hij of zij bij de ouders komen inwonen.’<br />
25
26 roalter wind nr 9
haantje de voorste<br />
Deze prachtige pagina’s worden u aangeboden door Gerard Schulten<br />
27
28<br />
TEkST: kaRIN DE GRaaff / foTo’S: VINCENT HaRTMaN<br />
Voor haar<br />
schoonzus<br />
neemt Hennie<br />
Hoogenboom<br />
uit Lemelerveld dit boeket met hortensia, chrysant<br />
en divers blad mee. ‘Ze is niet zo mobiel en dit vindt<br />
ze vast mooi. Ik breng altijd bloemen mee als ik<br />
ergens naartoe ga, al is <strong>het</strong> maar een klein stukje.<br />
Even iemand blij maken. Bloemen zijn zo mooi. Ik<br />
hou erg van natuur. Ze maken <strong>het</strong> hier prachtig op.’<br />
Een echte vaste klant is ze. ‘Bovendien maken ze<br />
hier prachtige grafstukken. Persoonlijke stukken ook.<br />
In <strong>het</strong> stuk voor mijn oom, die altijd veel g<strong>ed</strong>amd<br />
heeft, werd bijvoorbeeld zijn oude dambord verwerkt.<br />
Zelfs de damstenen zaten erin. I<strong>ed</strong>ereen vond <strong>het</strong> zo<br />
mooi…<br />
Dineke Koggel kiest meestal<br />
voor witte bloemen. Dit keer<br />
echter moesten er warme<br />
kleuren in. ‘Die typische<br />
herfstkleuren heb je maar tijdelijk<br />
en ik vind ze zo mooi.’<br />
Deze bos bloemen geeft ze<br />
roalter wind nr 9<br />
aan een go<strong>ed</strong>e vriendin die<br />
een steuntje in de rug kan<br />
gebruiken. In <strong>het</strong> speelse<br />
boeket springt vooral holpijp<br />
in <strong>het</strong> oog. ‘Altijd mooi als er<br />
takken in verwerkt zijn. De<br />
mensen van Passie Flora zijn
een bloemetje voor...<br />
echte kunstenaars, vind ik.<br />
Ze maken zulke prachtige<br />
boeketten! En ze weten altijd<br />
precies wat ik leuk vind.<br />
Soms neem ik een vaasje of<br />
potje mee, dan maken ze er<br />
iets moois van.’ Boeketten<br />
zijn ook altijd gewoon go<strong>ed</strong>,<br />
<strong>vertel</strong>t de Lemelerveldse. ‘Ik<br />
hoefde <strong>nog</strong> nooit met een<br />
boeket terug.’<br />
Paarse tinten, distels;<br />
Willeke V<strong>ed</strong>ders heeft<br />
een echt veldboeket<br />
gehaald. ‘Daar hou<br />
ik erg van: een beetje<br />
apart. Het is voor<br />
mijn zus, die me erg<br />
gesteund heeft de afgelopen<br />
tijd. Altijd staat ze klaar voor mij en mijn<br />
hele gezin. Geweldig!’ In de bloemenwinkel vindt<br />
Willeke altijd leuke stukken. ‘Voor zowel de grote<br />
als de kleine portemonnee. En dat past me wel!<br />
Ze hebben hier ook van die kleine ‘bloementaartjes’.<br />
Simpel en met een groots effect.’<br />
‘We zijn best wel verwend<br />
met deze zaak in Lemelerveld,’<br />
vindt Giny Roelofs.<br />
‘Echt mooie boeketten waar<br />
veel zorg aan is beste<strong>ed</strong>,<br />
haal je hier. Meestal zoek<br />
ik iets uit, kijk ik wat me<br />
aanspreekt en maken de<br />
m<strong>ed</strong>ewerkers er iets moois<br />
van. Met kerst laat ik altijd<br />
bakken opmaken. Dan<br />
neem ik mee wat ik erop<br />
wil hebben. Ze houden er<br />
rekening mee of <strong>het</strong> hoog<br />
of laag moet worden. En<br />
prachtig dat <strong>het</strong> dan is!’ Het<br />
witte boeket met onder meer rozen is voor haar zus.<br />
‘We zijn met vier zussen en eigenlijk is <strong>het</strong> een soort<br />
estafette. Om de beurt geven we elkaar een extra<br />
mooi boeket bloemen.’<br />
MET DaNk aaN BLoEMENaTELIER MET DaNk PaSSIE aaN BLoEMEN fLoRa, LEMELERVELD<br />
koRBELD, RaaLTE<br />
29
30<br />
Jolien wenst u<br />
mooie, warme en liefdevolle<br />
feestdagen toe.<br />
Lieve groet, Jola en Ineke<br />
eestdagen Jolien Lingerie.indd 1 30-11-12 14:14<br />
OVERNACHTEN<br />
VERGADEREN<br />
FEESTEN/ BRUILOFTEN<br />
& FAMILIEDINERS<br />
OOK VOOR LUNCH & DINER<br />
Voor een<br />
spetterend 2013<br />
Speciaal tijdens de feestdagen<br />
10 oliebollen voor maar € 5<br />
(op vertoon van deze bon)<br />
Jorink.RW 2012.indd 1 07-12-12 12:31<br />
advertentie<br />
westcord hotel<br />
INTRODUCTIEKORTING:<br />
10% KORTING OP UW DINER<br />
(HET HELE JAAR 2012) Zwolsestraat 63e, Raalte<br />
tel: 0572 - 35 35 52<br />
info@westcordhotelsalland.nl<br />
westcordhotelsalland.nl<br />
Adv. Roalter Wind Herfst 2012.indd 1 14-09-12 16:37
We gaan de wijk in!<br />
Veranderen is van alle tijden. Dat<br />
bewijst <strong>het</strong> artikel uit de Katholieke<br />
Illustratie (pagina 22) over ons<br />
mooie Swaenewoerd maar weer<br />
<strong>eens</strong>. ‘Grote sociale vernieuwingen’,<br />
werden aangekondigd. De strekking<br />
van <strong>het</strong> nieuws van vandaag is niet<br />
veel anders. Rutte II koerst af op een<br />
andere samenleving en voert grote<br />
veranderingen door op <strong>het</strong> gebi<strong>ed</strong><br />
van wonen, zorg en welzijn voor<br />
ouderen. Het verzorgingshuis bestaat<br />
over een paar jaar niet meer. Alles<br />
is er op gericht dat senioren zo lang<br />
als mogelijk thuis blijven wonen. Met<br />
hulp van familie, mantelzorg, vrijwilligers<br />
en, zo nodig, thuiszorg.<br />
Zorggroep Raalte verandert mee. Op de<br />
fi ets de wijk in, daar komt <strong>het</strong> voor ons<br />
op neer. Met ons aanbod van thuiszorg<br />
en huishoudelijke hulp zorgen we ervoor<br />
dat klanten in hun eigen vertrouwde<br />
omgeving kunnen blijven wonen. Toch<br />
zijn we niet zomaar veranderd in een<br />
thuiszorgorganisatie. Onze locaties in<br />
Salland zullen voor een groot deel die<br />
warme en sfeervolle huizen blijven voor<br />
mensen die zich thuis echt niet meer<br />
zelfstandig r<strong>ed</strong>den. Bovendien: hoe of<br />
waar je de zorg ook organiseert, binnen<br />
onze huizen of bij klanten thuis, mensen<br />
zullen altijd behoefte houden aan gezelligheid<br />
en ontmoeting. Het liefst in de<br />
buurt natuurlijk. Dát is wat Zorggroep<br />
Raalte onderscheidt. We zetten onze<br />
locaties in als ontmoetingsplekken met<br />
een eigen, gemo<strong>ed</strong>elijke en dorpse<br />
sfeer. We zien er senioren ‘op verhaal<br />
komen’ en we bi<strong>ed</strong>en mantelzorgers<br />
aan <strong>het</strong> thuisfront gelegenheid om op<br />
adem te komen.<br />
Senioren van vandaag de dag zijn vaak<br />
<strong>nog</strong> bijzonder kwiek en vitaal en willen<br />
zich graag blijven ontwikkelen. Daarin<br />
gaan we met onze tijd mee door eigentijdse<br />
activiteiten aan te bi<strong>ed</strong>en, waar<br />
ook aandacht is voor zelfontwikkeling<br />
en bijvoorbeeld zingeving. We zijn dus<br />
meer een serviceorganisatie voor senioren<br />
geworden. Met onder meer een<br />
bezorgservice voor gezonde maaltijden<br />
en een wasserij. Ook ondersteunen we<br />
een groeiend aantal klanten met een<br />
persoonlijk alarmsysteem bij hen thuis.<br />
Hiermee kan iemand, wanneer hij of zij<br />
valt of onwel wordt, met één druk op de<br />
knop hulp of zorg inschakelen. Dat geeft<br />
een veilig en vertrouwd gevoel.<br />
Zeker wat nieuwe technologie betreft<br />
Een mooie oude<br />
dag voor de<br />
Sallandse senioren<br />
zien we voor de komende jaren <strong>nog</strong> veel<br />
meer mogelijkh<strong>ed</strong>en om bij te dragen<br />
aan die mooie oude dag van Sallandse<br />
senioren. Ons uitgangspunt is en blijft<br />
daarbij altijd <strong>het</strong> verhaal van onze klant.<br />
We luisteren niet alleen met onze oren,<br />
maar vooral met ons hart. Door open te<br />
staan, de tijd te nemen en nieuwsgierig<br />
te zijn kunnen we aandacht geven aan<br />
iemands leven, passies en talenten. En<br />
daar stemmen we ons verhaal en onze<br />
service op af.<br />
“Zorggroep Raalte is een serviceorganisatie<br />
op <strong>het</strong> gebi<strong>ed</strong> van wonen, zorg en<br />
welzijn. Wij ondersteunen Sallandse senioren<br />
bij go<strong>ed</strong> leven in eigen regie. Dat<br />
begint bij ons met luisteren. Niet alleen<br />
met onze oren, maar vooral met ons hart.<br />
Door open te staan, de tijd te nemen en<br />
nieuwsgierig te zijn. Want luisteren is aandacht<br />
geven, vinden we”<br />
Zorggroep Raalte heeft een vernieuwde<br />
website www.zorggroepraalte.nl<br />
Advertorial We gaan de wijk in!.indd 1 07-12-12 12:33<br />
31
32<br />
op <strong>het</strong> Rechterense Veld had natuurmonu-<br />
menten een probleem met te hoog gras op een<br />
veldje waar de bomen onlangs waren gekapt.<br />
nu lopen er tien varkens gewoon los om <strong>het</strong><br />
gras om te woelen waardoor er weer een natuurlijk<br />
bos ontstaat. Jan overesch, de eigenaar<br />
van de varkens die zich huppelend te go<strong>ed</strong> doen<br />
aan de graswortels op <strong>het</strong> Rechterense Veld,<br />
glimt van trots: ‘Ze waren op tV-oost!’, <strong>vertel</strong>t<br />
TEkST: jaCo SCHuuRMaN - BaRT VaN DER MaRk / foTo: VINCENT HaRTMaN<br />
Tegenwind<br />
hij. Het varkensproject is een typisch voorbeeld<br />
van de manier waarop Jan zijn zaken runt:<br />
mogelijkh<strong>ed</strong>en zien en doorpakken ook al is<br />
<strong>het</strong> wat meer werk. met veel plezier had hij de<br />
varkens naar <strong>het</strong> veld gebracht. ‘Als varkens een<br />
krul in de staart hebben zijn ze gelukkig’, zegt<br />
de boer uit Raalte. en krullen doen de staartjes<br />
van de ‘bosvarkens’!<br />
Toen Jan op 24-jarige leeftijd <strong>het</strong> b<strong>ed</strong>rijf, waar<br />
de familie Overesch al een paar eeuwen boert,<br />
overnam was <strong>het</strong> een varkensboerderij als<br />
vele andere. Hij kocht tien hectare grond voor<br />
akkerbouw en bewerkte die net als alle andere<br />
boeren. Maar langzaam begon <strong>het</strong> te kriebelen.<br />
Jan en zijn vrouw Mariet hielden van buiten zijn<br />
en aten ’s avonds groenten uit de eigen tuin.<br />
‘Als je je eigen eten verbouwt, ga je er natuurlijk
HET oNBEGREPEN PaRaDIjS VaN jaN oVERESCH<br />
‘Gewoon spuiten<br />
met roundup,<br />
karbonades<br />
horen in de stal!’<br />
reactie op rtvoost.nl van ‘vlaflip’ op de rondrennende varkens op <strong>het</strong> rechterense veld<br />
niet eerst liters gif overheen spuiten. Biologisch<br />
telen is wat arbeidsintensiever, maar draagt<br />
op een geweldige manier bij aan een mooi en<br />
gevarieerd landschap. Daarom zijn we in 1994<br />
omgeschakeld naar biologische landbouw’.<br />
Zijn varkenshouderij was <strong>nog</strong> traditioneel maar<br />
Jan vond <strong>het</strong> ste<strong>ed</strong>s moeilijker afhankelijk te zijn<br />
van de belangen en motieven van multinationals.<br />
‘Ik hield mijn varkens <strong>nog</strong> gangbaar (niet<br />
biologisch) en had daar niet zo’n go<strong>ed</strong> gevoel<br />
bij, maar ik had gewoon <strong>nog</strong> niet de middelen<br />
om de varkens vier keer zoveel ruimte te geven<br />
als wat ze hadden.’<br />
Het tij keert in 2001 als ook de grote supermarkten<br />
biologisch vlees gaan verkopen en<br />
in 2002 start Jan de omschakeling naar een<br />
biologische varkenshouderij. Hij krijgt direct te<br />
Deze rubriek gaat over onbaatzuchtigheid. Over mensen die tegen alle<br />
winden in een droom proberen te verwezenlijken die dienstbaar is aan<br />
Raalte of omgeving.<br />
Wil je reageren op deze rubriek of ken je iemand die in deze rubriek<br />
hoort omdat hij/zij op een onbaatzuchtige manier iets bijdraagt, mail<br />
dan naar Jaco Schuurman: j.schuurman@iris-m<strong>ed</strong>ia.nl<br />
maken met een forse tegenwind. ‘Er was veel te<br />
weinig vraag en wij betaalden de prijs voor de<br />
beloftes die de grote supermarkten hadden g<strong>ed</strong>aan<br />
aan de biologische boeren die afhaakten.<br />
Tegenwind heb je nodig. Gelukkig had ik een<br />
gemengd b<strong>ed</strong>rijf en kon ik de focus iets meer<br />
op de akkerbouw leggen maar we verdienden<br />
niets en waren blij dat we konden overleven.<br />
Terugkeer naar een gangbare varkenshouderij<br />
was geen optie meer. Daar waren mijn gezin en<br />
mijn varkens te gelukkig voor.’<br />
‘Als je je eigen eten<br />
verbouwt, ga je er<br />
natuurlijk niet eerst liters<br />
gif overheen spuiten’<br />
Het biologisch telen heeft Jan heel actief gemaakt.<br />
Hij leunt niet meer op de multinationals<br />
maar creëert zijn eigen afzetmarkt door samen<br />
te werken en mensen enthousiast te maken.<br />
Dat actieve trekt hem wel. ‘Het uitdragen van<br />
duurzaamheid kost veel tijd, maar geeft ook<br />
veel energie. Uiteindelijk hebben we de grond<br />
in bruikleen van onze kinderen. Het is een<br />
mooi idee dat zij straks eten en werken op een<br />
schone en mooie aarde. En uiteindelijke bepalen<br />
alle Raaltenaren zelf hoe hun omgeving er<br />
uit ziet: biologische producten zorgen voor een<br />
fraai, gevarieerd landschap.’<br />
Het lijkt er op dat Jan zijn keuzes ste<strong>ed</strong>s meer<br />
in eigen hand heeft. De biologische markt groeit<br />
i<strong>ed</strong>er jaar met tientallen procenten, de consumenten<br />
zijn ook ste<strong>ed</strong>s vaker bereid iets meer<br />
te betalen voor de mooie wereld die Jan voor<br />
ogen heeft. Als <strong>het</strong> aan hem ligt bloeien de korenbloemen<br />
binnenkort weer tussen de halmen<br />
en rennen de patrijzen met hun kuikens weer<br />
over de akkers van Salland. Zo’n man verdient<br />
toch een prachtig portret in ons blad!<br />
33
34<br />
Kerst-tip<br />
van Jan<br />
Hamlapjes met<br />
vruchtensaus<br />
roalter wind nr 9
aaltenaren die niet met alle winden meewaaien 35<br />
Toen we Jan vroegen naar zijn favoriete recept, hoefde hij niet lang na te denken.<br />
‘Ik moet er wel direct bij <strong>vertel</strong>len dat ik vooral go<strong>ed</strong> ben in <strong>het</strong> eten. Het koken<br />
laat ik graag aan mijn vrouw over!’<br />
‘Tranches de porc d’Overesch’<br />
Mariet Overesch kruidt de hamlappen en haalt deze door de bloem. Ze bakt ze<br />
lekker bruin in roomboter.<br />
Dan doet ze olie in een andere pan en fruit hierin de ui. Beetje kerrie erbij en vervolgens<br />
de tomatenpuree en een scheut bouillon. Daarna voegt ze de rozijnen,<br />
gember, kruidnagel, ananas, stukjes appel en de rest van de bouillon toe.<br />
Mariet laat nu <strong>het</strong> geheel vijf minuten zachtjes koken. Ze proeft of <strong>het</strong> zout<br />
genoeg is en voegt ten slotte wat bindmiddel toe.<br />
Ze doet nu de saus bij <strong>het</strong> vlees en laat <strong>het</strong> <strong>nog</strong> even sudderen. Jan vindt zijn<br />
hamlapjes <strong>het</strong> lekkerst met aardappelpuree van de Sallandse Pieper en groente.<br />
Boontjes of broccoli bijvoorbeeld.<br />
Ingr<strong>ed</strong>iënten:<br />
• 600 gram biologische hamlappen, verkrijgbaar<br />
bij i<strong>ed</strong>ere supermarkt<br />
• peper en zout<br />
• 2 eetlepels bloem<br />
• mespunt boter boter<br />
• 1 eetlepel olie<br />
• 1 ui<br />
• 2 theelepels kerrie<br />
• handvol rozijnen<br />
• 4 bolletjes gember op siroop in kleine stukjes<br />
gesn<strong>ed</strong>en<br />
• 3 eetlepels tomatenpuree<br />
• 4 stuks kruidnagel<br />
• 5 schijven van een verse ananas<br />
• 1 appel geschild in stukjes<br />
• 1,5 liter groentebouillon<br />
• bindmiddel
36<br />
TEkST: RuDI BuITENkaMP / foToGRafIE: VINCENT HaRTMaN<br />
WAt een toffe tent<br />
is er dan nooit iets te doen in Raalte? dat vroegen we ons een aantal<br />
<strong>ed</strong>ities gel<strong>ed</strong>en hardop af. nou, dat hebben we geweten. Van alle kanten,<br />
gevraagd en ongevraagd, werden ons ideeën aangereikt. Het leidde tot<br />
modderige taferelen bij een tentfeest, vreemde gesprekken bij de urinoirs<br />
tijdens carnaval en gezellig meezingen met een tweetal koren uit de<br />
gemeente. nu zijn we aangekomen bij <strong>het</strong> serieuze werk, namelijk <strong>het</strong><br />
theater. Want, als je naar een theater gaat, word je onderg<strong>ed</strong>ompeld in<br />
een warm bad van cultuurbeleving.<br />
Hoe langer ik op deze vrijdagavond naar mijn eigen garderobe kijk, hoe<br />
meer ik tot de conclusie kom dat ik ‘op chique’ moet. Je krijgt niet elke<br />
dag een uitnodiging om naar <strong>het</strong> HOFtheater te gaan en <strong>het</strong> betreft ook<br />
<strong>nog</strong> <strong>eens</strong> een heuse première: de eerste voorstelling van <strong>het</strong> nieuwe<br />
programma van Höllenboer. Hoewel <strong>het</strong> hier gaat om drie zonen van<br />
<strong>het</strong> Sallandse platteland besluit ik toch om in vol ornaat te gaan. De<br />
smoking wordt van <strong>het</strong> stof ontdaan, <strong>het</strong> poc<strong>het</strong>je gaat in <strong>het</strong> colbert,<br />
<strong>het</strong> gouden vlinderstrikje gaat voor en de schoenen. Shi…., ik heb geen<br />
go<strong>ed</strong>e zwarte schoenen meer. Ach, de grijzige schoenen moeten voor<br />
een keer ook maar kunnen…<br />
Als ik bij <strong>het</strong> HOFtheater aankom, word ik na <strong>het</strong> verlaten van de parkeerplaats<br />
eerst naar een grote tent geleid. Hét theater van Salland wordt<br />
verbouwd en de foyer is dus verplaatst naar de tijdelijke tent. Het is er<br />
al aardig vol en i<strong>ed</strong>ereen kijkt nieuwsgierig naar die rare kwibus in dat<br />
kraaienpakkie. Eerst meld ik me maar bij de balie om <strong>het</strong> entreebewijs op<br />
roalter wind nr 9<br />
te halen en tot mijn grote geluk zie ik dan wat bekenden zitten. Ik voel<br />
de blikken van andere mensen in mijn rug. Ze fluisteren met elkaar. Ik<br />
kan <strong>het</strong> ze bijna horen zeggen ‘waarom is die man zo uitg<strong>ed</strong>ost?’ Ik blijk<br />
de enige te zijn die in smoking is gekomen. Zowel man als vrouw heeft<br />
zich netjes g<strong>ed</strong>oucht en opgetut (voor zover ik kan inschatten), maar de<br />
dresscode is overduidelijk casual.<br />
‘Dat heb ik weer’, denk ik bij mezelf. Dat ik <strong>het</strong> echter <strong>nog</strong> niet zo slecht<br />
heb ingeschat, blijkt bij de bar waar een vriendelijk lachend vrouwengezicht<br />
mij op een glaasje champagne trakteert. ‘Zie je nu wel, jullie stelletje<br />
boeren’, kijk ik triomfantelijk om me heen. Als er bij deze gelegenheid<br />
champagne wordt geserveerd, is <strong>het</strong> toch ook niet zo raar om in een<br />
smoking rond te lopen. Helaas is <strong>het</strong> wel een plastic glaasje, maar dat<br />
mag de pret niet drukken. Dat komt doordat we nu niet in <strong>het</strong> hoofdgebouw,<br />
maar in een tent worden ontvangen…<br />
dri<strong>ed</strong>elig grijs<br />
Als ik <strong>het</strong> plastic weer op de bar heb geparkeerd, zie ik een oude bekende<br />
lopen. Herman Albers, voormalig ‘uitbater’ van <strong>het</strong> HOFtheater,<br />
is terug op <strong>het</strong> oude nest, want hij is nu de manager van Höllenboer.<br />
De juiste man om mijn prangende vraag te beantwoorden: ‘Ben ik<br />
nu zo overdress<strong>ed</strong> of zijn hunnie allemaal zo underdress<strong>ed</strong> (vrij naar<br />
Louis van Gaal)?’ Herman, joviaal als altijd, slaat me op de schouders<br />
en omschrijft mijn kl<strong>ed</strong>ing voor vanavond als een mooie en mo<strong>ed</strong>ige<br />
poging. ‘Ik besef dat de schouwburg bij mensen <strong>nog</strong> associaties oproept
is er dan nooit wat te doen in roalte?<br />
van klassieke muziek en <strong>het</strong> beste pak, maar dat is nooit iets van hier<br />
geweest en ook in de stad wordt dat beeld zeker minder. Hier komt in<br />
principe geen dri<strong>ed</strong>elig grijs naar binnen. Zeker niet bij voorstellingen<br />
zoals Zwiekoteboebo, Höllenboer en Helligen Hendrik. Dat is een ons<br />
kent ons publiek en dat loopt liever in een spijkerbroek.’<br />
Het wordt tijd om mijn plekkie in <strong>het</strong> theater op te zoeken, maar voordat<br />
we daar komen, moeten we een flink aantal meters door een soort grote<br />
rioleringsbuis. Ik moet eerlijk zeggen dat ze er alles aan hebben g<strong>ed</strong>aan<br />
om de spanning voor de première van Höllenboer’s jongste programma<br />
op te bouwen! Als aan <strong>het</strong> eind van de tunnel<br />
<strong>het</strong> licht gloort, bekruipt mij <strong>het</strong> gevoel dat<br />
voetballers moeten hebben als ze voor <strong>het</strong><br />
eerst in hun spelersloopbaan <strong>het</strong> voetbalveld<br />
in De Kuip mogen betr<strong>ed</strong>en. Komend uit een<br />
lange spelerstunnel sta je in<strong>eens</strong> oog in oog<br />
met <strong>het</strong> heilige Rotterdamse voetbalgras.<br />
Hoe kritisch ik me ook wil opstellen, kan ik niet<br />
anders concluderen dan dat <strong>het</strong> HOFtheater<br />
een geweldig sfeervol en knus theater is. Ik had al wel vaker gehoord<br />
dat ook de landelijk bekende artiesten er graag komen, maar daarvan is<br />
geen woord gelogen. En in tegenstelling tot <strong>het</strong> theater van de politiek<br />
(de raadszaal in <strong>het</strong> gemeentehuis) is <strong>het</strong> rode pluche hier wel voor de<br />
bezoeker.<br />
lijfspreuk van salland<br />
‘Jappel, wos en beunties’ is de titel van de voorstelling van Höllenboer<br />
met als ondertitel ‘Sallandse haute cuisine’. Net zoals <strong>het</strong> overgrote<br />
Raaltenaren voelen zich<br />
senang in tijdelijke foyer<br />
van ‘t HOFtheater<br />
deel van <strong>het</strong> publiek vermaak ik me kostelijk met de woordgrapjes van<br />
Gerard Oosterlaar, is de verkouden Bas van den Toren weer die heerlijke<br />
muzikaal go<strong>ed</strong>e droogkloot en bewijst Hans Nieuwenhuis al jaren een<br />
prima muzikale versterking te zijn voor <strong>het</strong> illustere duo dat nu als trio<br />
door <strong>het</strong> leven gaat. Eén zin van Gerard spookt me een aantal weken<br />
later <strong>nog</strong> door <strong>het</strong> hoofd en die wil ik u niet onthouden: ‘Wie zwiegt in ’t<br />
oost’n better dan dät ze in ’t west’n kunt proat’n.’ Het zou de lijfspreuk<br />
van Salland kunnen zijn als we deze regio eindelijk een keer afsplitsen<br />
van de rest van N<strong>ed</strong>erland.<br />
De meningen na afloop lopen wat uiteen. De<br />
één vond <strong>het</strong> een geweldige voorstelling met<br />
mooie li<strong>ed</strong>jes, terwijl de ander iets meer grapjes<br />
had verwacht. Wel is i<strong>ed</strong>ereen <strong>het</strong> er over<br />
<strong>eens</strong> dat we - net als Höllenboer zojuist heeft<br />
<strong>vertel</strong>d - zuinig moeten zijn op onze Sallandse<br />
mentaliteit en eenvoud. En wat vinden de<br />
bezoekers van de ‘nieuwe’ foyer? De vrouwen<br />
klagen een beetje over de kou, maar dat wordt<br />
door de vrijwilligers gauw verholpen en de mannen vermaken zich er<br />
prima met hun bier uut ‘n flessie. Uit de drankomzet van <strong>het</strong> HOFtheater<br />
blijkt ook dat de tijdelijke foyer <strong>het</strong> helemaal niet zo slecht doet.<br />
Integendeel! Is <strong>het</strong> dan niet een idee om de tent gewoon te laten staan?<br />
‘Tenslotte staan we de hele zomer in alle dorpen van de gemeente ook<br />
al in de tent’, merkt één van de (mannelijke) bezoekers op. Het zou een<br />
grap van Höllenboer geweest kunnen zijn…<br />
Li<strong>ed</strong>ties van Höllenboer en bier uut ‘n flessie.<br />
37
38 roalter wind nr 9<br />
RouTE:RoB WoLfS / foTo’S: VINCENT HaRTMaN / TEkST: MaaRTEN METZ
wandelen rondom roalte<br />
Gelukkig is op landgo<strong>ed</strong> De Colckhof en Den Alerdinck bijna alles<br />
<strong>nog</strong> zoals <strong>het</strong> was toen ik er als jongetje van vier jaar rond rende.<br />
Op een mooie droge zondag in de herfst sprong ik door de gevallen<br />
bladeren. Ik verdween er tot mijn muts in, niet wetende dat<br />
die bladeren op de vijver lagen. Gelukkig was mijn vader snel ter<br />
plekke om me uit deze benarde situatie te r<strong>ed</strong>den.<br />
Ook de grote heuvel in <strong>het</strong> bos achter Den Alerdinck ligt er <strong>nog</strong> bij<br />
zoals ik hem als kind kende. Met een sleetje naar ben<strong>ed</strong>en en dan<br />
in één keer door over <strong>het</strong> ijs. Mijn eigen kinderen hebben dit ook al<br />
verschillende keren g<strong>ed</strong>aan en geven deze herinnering misschien<br />
later ook weer door.<br />
Ik wandel een route uit een nieuwe wandelgids waarin deze wandeling<br />
door mijn jeugd is opgenomen. De auteur maakt gewag van<br />
<strong>het</strong> statige huis De Colckhof, <strong>het</strong> theekoepeltje en <strong>het</strong> tolhuisje.<br />
Het landschap lijkt veel op <strong>het</strong> decor van Swiebertje. Het lange<br />
rechte laantje omzoomd met knoestige wilgen is er zelfs. Het laat-<br />
HEINO<br />
Alsof Swiebertje <strong>nog</strong> leeft<br />
er zijn van die plekken die direct herinneringen oproepen. de familieschommel bij restaurant Reimink aan de spanjaardsdijk in Heeten<br />
bijvoorbeeld. of de midgetgolfbaan bij restaurant madrid in Vilsteren. ik word er altijd <strong>nog</strong> weemo<strong>ed</strong>iger van dan dat ik al ben. ik troost me<br />
met de g<strong>ed</strong>achte dat de schommel en de midgetgolfbaan in i<strong>ed</strong>er geval <strong>nog</strong> niet zijn vervangen door een nieuwerwets aan alle eg-normen<br />
voldoend speeltuig waaraan geen kind zich meer kan bezeren. met landschappen heb ik <strong>het</strong>zelfde. er verandert zoveel om me heen. Wegen<br />
worden verbre<strong>ed</strong>, bomen gekapt, boerderijen gesloopt en heggen gesnoeid. Blijft er dan niets <strong>het</strong>zelfde?<br />
ste beeld van mijn grote held Swiebertje die in de aller-allerlaatste<br />
aflevering uit mijn leven verdween. Hij keek halverwege <strong>nog</strong> een<br />
keertje om maar liep verder. Een tranentrekker van jewelste.<br />
Wij moeten ook verder. En dat kan prima met een verkwikkende<br />
wandeling in de kerstvakantie. Het landgo<strong>ed</strong> tussen Heino en Laag<br />
Zuthem leent zich prima voor een tochtje geschikt voor jong en<br />
oud. Na een uurtje of twee kuieren over prachtige lanen en bochtige<br />
zandpaadjes kan een mens er weer tegen. De wangen zijn rozig<br />
en de oren rood van de kou. Thuis gekomen wacht een warme kop<br />
chocolade melk bij de snorrende kachel of, <strong>nog</strong> beter: een bokbiertje<br />
met een stuk dreuge worst. Geluk is soms heel dichtbij.<br />
De wandeling die we hier beschrijven komt uit de wandelgids ‘Op de<br />
grens van bos & boerenland’ verschenen bij uitgeverij Gegarandeerd<br />
Onregelmatig. De route kunt u downloaden op www.roalterwind.nl<br />
roalte<br />
39<br />
klipperweg
40<br />
Niets was Fr<strong>ed</strong> en Ben de Roos te dol: Dolle Dries van<br />
Wijhe ín Wijhe op skeelers.<br />
Vader wijst zoon op zijn plaats.<br />
Ben’s bijdrage aan de canon van Raalte: Barcelona mét<br />
Koeman en Cruyff aan de Jan van Arkelstraat.<br />
Statieportret in Wijhe<br />
Ben (66) en Fr<strong>ed</strong> (40) waren jarenlang samen<br />
eigenaar van Keukenland Wijhe. Ben doet <strong>het</strong><br />
inmiddels alweer wat jaren rustig aan, alhoewel<br />
rustig in dit geval relatief is. “Want ik kan toch<br />
niet stilzitten. Ik ben de hele week druk.” Fr<strong>ed</strong><br />
zwaait sinds 2005 in zijn eentje de scepter over<br />
de Wijhese keuken/tuinmeubelzaak.<br />
Ben moest al vanaf de wieg tegen de stoom in.<br />
Hij werd twee maanden te vroeg geboren en<br />
vocht om te overleven. Zijn mo<strong>ed</strong>er stierf na<br />
zijn geboorte. “Ik kom uit een arbeidersgezin;<br />
mijn ouders hadden <strong>het</strong> niet bre<strong>ed</strong>. Omdat<br />
mijn vader moest werken, werd ik ondergebracht<br />
in Angeli Custodes. Eigenlijk heet ik<br />
Derk Wiechert, dat zijn de voornamen van mijn<br />
beide opa’s. Maar in Angeli Custodes werd <strong>het</strong><br />
Ben. Ik sliep daar in een mandje, een ben, en al<br />
snel noemden de zusters me zo.”<br />
Ben was op school geen go<strong>ed</strong>e leerling. Ging<br />
tegen <strong>het</strong> gezag in. “Ik kon best go<strong>ed</strong> leren,<br />
maar vertikte <strong>het</strong>. Ik was een lastige ‘kearl’.”<br />
Na de lagere school ging hij naar de Textielvakschool<br />
in Nijverdal. Maar al snel bleek dat<br />
Ben last had van textieleczeem. Dat betekende<br />
een nieuwe carrière. “Ik kocht een kist met<br />
gere<strong>ed</strong>schap en ging de bouw op. Ik had <strong>nog</strong><br />
nooit een hamer vastgehouden, maar ik r<strong>ed</strong>de<br />
roalter wind nr 9<br />
TEkST: WouTER GRooTE SCHaaRSBERG / foTo: VINCENT HaRTMaN<br />
Tegen de stroom in<br />
met Ben en Fr<strong>ed</strong><br />
De Roos<br />
geldingsdrang hebben ze allebei, daar doen Ben en zijn zoon fr<strong>ed</strong> de Roos niet<br />
moeilijk over. Ze houden er nou eenmaal van om tegen de stroom in te gaan. “Als<br />
mensen denken dat ik iets niet kan, moet <strong>het</strong> gebeuren”, stelt Ben. “lukt <strong>het</strong> niet,<br />
dan was <strong>het</strong> in elk geval de moeite waard om <strong>het</strong> te proberen.” fr<strong>ed</strong>: “Als ze tegen<br />
me zeggen dat ik linksaf moet, ga ik rechtsaf. niets moet!”<br />
me.” Ben werkte zich daarna stapje voor stapje<br />
op in de bouwwereld. Uiteindelijk kwam hij<br />
na vele tussenstations terecht bij Bouwb<strong>ed</strong>rijf<br />
Schrijver uit Heino, waar hij aan de slag ging<br />
als bouwkundig calculator. De ijverige De Roos<br />
werd na positieve geluiden van zijn baas benaderd<br />
om als algemeen b<strong>ed</strong>rijfsleider in dienst<br />
te tr<strong>ed</strong>en bij een tegelb<strong>ed</strong>rijf in Wierden. Dat<br />
betekende zijn introductie in de keukenwereld.<br />
“Na een aantal jaren besloot ik om voor mezelf<br />
te beginnen”, <strong>vertel</strong>t Ben. “We praten over <strong>het</strong><br />
begin van de jaren tachtig. Ook toen ging <strong>het</strong><br />
slecht met de economie. Ik zag <strong>het</strong> als een<br />
uitdaging om juist in die tijd te proberen om<br />
zelf iets op te zetten.” En dat de<strong>ed</strong> hij. Met een<br />
compagnon startte hij in Raalte met Liroo, een<br />
keukenb<strong>ed</strong>rijf/groothandel in tegels.<br />
Voor gek verklaard<br />
Fr<strong>ed</strong> was in die tijd al in zijn tienerjaren beland.<br />
“Ik was een rustig jochie”, stelt hij. Zijn pa kan<br />
na <strong>het</strong> horen van dat laatste een ‘huh’ overigens<br />
niet onderdrukken. “Ik was niet rebels”,<br />
vervolgt Fr<strong>ed</strong> grijnzend. “Maar in de klas was ik<br />
go<strong>ed</strong> aanwezig. Met leraren heb ik echter nooit<br />
gezeur of trammelant gehad.” Op zaterdag<br />
stond hij zijn pa bij in de zaak. “En op zijn vijf-
familietrekjes<br />
tiende verkocht hij al een dikke keuken”, <strong>vertel</strong>t<br />
Ben trots. “Daarmee viel voor hem <strong>het</strong> kwartje.<br />
Hij wilde ook de keukenhandel in.” Ben en zijn<br />
compagnon gingen in ’94 uiteen. Daarna begon<br />
hij voor zichzelf met Keukenland Wijhe. “Ook<br />
weer een ietwat onlogische keuze”, stelt Ben.<br />
“Wijhe was in die tijd <strong>nog</strong> niet zo dichtbevolkt<br />
als nu. Ze hebben me voor gek verklaard.”<br />
Maar binnen twee jaar begon de groeispurt<br />
voor Wijhe. En Keukenland Wijhe profiteerde.<br />
Fr<strong>ed</strong> had zich inmiddels geprofileerd als een<br />
leergierige jongeman, alhoewel daarvoor wel<br />
wat motivatie (een in <strong>het</strong> vooruitzicht gestelde<br />
computer) nodig was geweest. Nadat hij bij wat<br />
andere b<strong>ed</strong>rijven ervaring had opg<strong>ed</strong>aan, kocht<br />
hij zich in bij zijn pa. De relatie tussen de twee<br />
zou er niet onder lijden. “We hadden dezelfde<br />
ideeën”, stelt Ben. “Hij maakte gemakkelijk<br />
beslissingen. Als ik weg moest en Fr<strong>ed</strong> een<br />
gesprek had met een klant, kon ik, als ik terug<br />
kwam, al voorspellen wat Fr<strong>ed</strong> ze had verkocht.<br />
En dat klopte dan ook.”<br />
De kwaliteiten van zijn zoon? “Fr<strong>ed</strong> weet heel<br />
go<strong>ed</strong> wat er speelt in de markt. Hij heeft ontzettend<br />
veel kennis en geeft niet op. Een verbeterpunt?<br />
Dat zou zijn dat hij moet uitkijken<br />
‘Als ze zeggen dat we linksaf moeten,<br />
gaan we rechtsaf; niets moet!’<br />
niet teveel aan te halen. Want dat doet hij. Hij<br />
zit zo vol met ideeën, maar je kunt niet alles<br />
ook daadwerkelijk realiseren.” “Pa is go<strong>ed</strong> in<br />
<strong>het</strong> organiseren van zaken”, stelt Fr<strong>ed</strong> op zijn<br />
beurt. “Hij is niet echt een uitvoerder, maar wel<br />
een go<strong>ed</strong>e coördinator. Hij weet altijd de juiste<br />
mensen op de juiste plek te zetten.”<br />
Fr<strong>ed</strong> r<strong>ed</strong>t zich inmiddels al jaren in zijn eentje,<br />
natuurlijk ondersteund door zijn m<strong>ed</strong>ewerkers.<br />
Ben heeft zich nooit zorgen gemaakt over zijn<br />
‘Het leven draait om<br />
genieten. Niet gisteren,<br />
niet morgen, maar nú!’<br />
zoon. “Hij heeft zo ontzettend veel geleerd.<br />
Toen ik de zaak van de hand de<strong>ed</strong>, had hij net<br />
zoveel ervaring als ik.”<br />
flamboyant<br />
Ben richt zich ondertussen op zijn hobby’s en<br />
vele andere projecten. Van de Roalter Jong’s<br />
tot de organisatie van korenevenementen. Hij<br />
houdt ervan om op de voorgrond te tr<strong>ed</strong>en, wie<br />
hem in actie heeft gezien als flamboyante dirigent<br />
van de Roalter Jong’s zal dat alleen maar<br />
kunnen beamen. Wellicht dat dat <strong>het</strong> grote<br />
verschil is met zijn zoon, die er ook durft te zijn,<br />
maar liever wat meer in de luwte opereert. “Ik<br />
heb daar niet zoveel mee”, zegt de laatste.<br />
Ben: “Als voorzitter van SV Raalte moest ik wel<br />
<strong>eens</strong> speechen voor een volle zaal. Maakte mij<br />
niks uit. Ooit moest ik in <strong>het</strong> Spaans een toespraak<br />
houden. Dat was toen FC Barcelona naar<br />
Raalte kwam. Ik had twee tolken ingeschakeld.<br />
Eentje om mijn toespraak om te zetten naar<br />
<strong>het</strong> Spaans en eentje om me te helpen bij de<br />
uitspraak. Ik kon echt geen woord Spaans, maar<br />
<strong>het</strong> is me gelukt. Dat soort dingen, daar krijg ik<br />
een kick van.”<br />
Spijt? Daar doet Ben niet aan. Ja, hij heeft spijt<br />
dat hij zijn mo<strong>ed</strong>er niet heeft gekend en dat<br />
zijn bevalling haar dood zou betekenen, maar<br />
verder niet. “Het leven draait om genieten. Niet<br />
gisteren, niet morgen, maar nú! Herinner gisteren,<br />
droom van morgen, maar leef vandaag.”<br />
41
42 roalter wind nr 9<br />
Van proefkonijn<br />
tot veelvraat<br />
TEkST: BaRT VaN DE MaRk / jaCo SCHuuRMaNS / foTo’S: VINCENT HaRTMaN
de stamhoeve<br />
dat de gildegenoten van lekker eten houden was alom bekend. maar dat dat ef-<br />
fect zou hebben op de bezettingsgraad van <strong>het</strong> kantoor aan de spitsstraat is toch<br />
bijzonder. Rond half twaalf op donderdag draait de Volvo van lekkerbek Hartman<br />
de parkeerplaats op. naast een go<strong>ed</strong> gesprek met de collega’s van <strong>het</strong> communicatiegilde<br />
verheugt hij zich vooral op de komst van <strong>het</strong> bestelautootje van de<br />
stamhoeve. na <strong>het</strong> interview met sylvia Visser twee nummers gel<strong>ed</strong>en hoeven<br />
de gildegenoten op donderdag alleen <strong>nog</strong> maar aan te schuiven. Voor een veel<br />
te geringe vergo<strong>ed</strong>ing verzorgt sylvia samen met mare de lunch. er wordt flink<br />
uitgepakt! niks geen crisis! Hier wordt van <strong>het</strong> leven genoten.<br />
Mare schikt de tafel en Sylvia sjouwt met een pan soep –we zijn benieuwd welke<br />
smaak <strong>het</strong> dit keer is– van <strong>het</strong> bestelautootje naar de ingang. Sylvia zet de pan<br />
op tafel en gespannen kijkt Het Gilde Mare aan.<br />
‘Wortellinzensoep!’<br />
‘Verder is er salade met rode kool, feta en pistachenootjes, gehaktballetjes, baba<br />
ganoush, hummus en Turks brood.’<br />
‘Afgelopen maandag zijn we al begonnen met de eerste voorbereidingen’ sluit<br />
Mare af.<br />
En <strong>het</strong> resultaat is er naar: een streling voor <strong>het</strong> oog en de tong. Alle Gildegenoten<br />
vinden <strong>het</strong> geweldig hoe Sylvia feilloos <strong>het</strong> bijzondere kooktalent van Mare<br />
weet aan te spreken. Alle mensen op de Stamhoeve krijgen ruimte voor hun<br />
talent: Maarten programmeert de hele dag in <strong>het</strong> computeratelier en Mike doet<br />
<strong>het</strong> liefst i<strong>ed</strong>ere tien minuten iets anders. I<strong>ed</strong>er op zijn eigen manier en in zijn<br />
eigen tempo. ‘Zo kan ik er <strong>nog</strong> wel een paar gebruiken!’, lacht Sylvia.<br />
De lunch bij <strong>het</strong> Communicatiegilde is een proef, maar binnen drie lunches heeft<br />
zij van <strong>het</strong> proefkonijn een veelvraat gemaakt. We zijn zelfs zó enthousiast dat<br />
we er heel 2013 mee doorgaan en ook <strong>het</strong> aankomend kerstdiner vieren we – heel<br />
toepasselijk – in de stal van de Stamhoeve.<br />
Sylvia en Mare, die graag topkok wil worden (eigenlijk is ze <strong>het</strong> al) zouden <strong>nog</strong><br />
wel wat meer aankunnen. Dus i<strong>ed</strong>ereen die op een vaste dag – de donderdag is<br />
al voor <strong>het</strong> Communicatiegilde! – wil genieten van de kookkunsten van de Stamhoeve<br />
kan contact opnemen met Sylvia of op de donderdag vrijblijvend komen<br />
proeven bij <strong>het</strong> Communicatiegilde. Bel vooraf even met ons (0572 - 36 28 30).<br />
de stamhoeve<br />
Ontstaan vanuit een droom van initiatiefneemster Sylvia Visser,<br />
is De Stamhoeve inmiddels een bruisende plek, waar jongeren<br />
interessant werk doen. Werk, waar ze go<strong>ed</strong> in zijn. Voor Mare is dat<br />
bijvoorbeeld koken en voor Maarten is <strong>het</strong> programmeren in <strong>het</strong><br />
computeratelier.<br />
Het is in i<strong>ed</strong>er geval een plek waar mensen welkom zijn en waar<br />
<strong>het</strong> niet gaat om de beperking, maar om wie jij bent en wat jouw<br />
talent is. Een plek waar vrijwilligers ontdekken hoe leuk <strong>het</strong> is om<br />
een bijdrage te leveren. En waar kinderen de ruimte hebben om te<br />
spelen of logeren.<br />
Intussen is er op de Stamhoeve <strong>nog</strong> ruimte in de logeerkamers en in<br />
<strong>het</strong> computer-atelier. ‘Het is hier een beetje dromen in de werkelijkheid’,<br />
glimlacht Sylvia.<br />
De Stamhoeve: 06 - 20 43 50 58<br />
43
44<br />
De nieuwe Citan.<br />
"Compacte buitenafmetingen, uitstekende rijeigenschappen, vooruitstrevende<br />
veiligheid, kwaliteit en zuinigheid. Dat noemen we compacte<br />
klasse!" Coen Goorhuis - Verkoop bestelwagens<br />
Handelsweg 35, 8152 BN Lemelerveld - Telefoon: 0572-371271, Fax: 0572-372353<br />
Internet: www.bouwb<strong>ed</strong>rijftekiefte.nl - E-mail: info@bouwb<strong>ed</strong>rijftekiefte.nl
46<br />
Gieteling 38 | 8103 EZ Raalte | tel: 0572 - 36 46 73<br />
roalter wind nr 9
oalter wind leesportefeuille<br />
Boek over legendarische taxichauffeur Teun ‘de Neuze’ Stevens slaat aan<br />
De Neuze: taxifenomeen<br />
in Salland en Twente<br />
LUTTENBERG/MARLE – “De reacties op <strong>het</strong> boek zijn voorals<strong>nog</strong><br />
unaniem positief”, stellen Luttenbergers Wouter Groote Schaarsberg<br />
en Jos Westenenk, de auteurs van ‘De Neuze en andermans zaken’, de<br />
biografie van de legendarische taxichauffeur Teun ‘de Neuze’ Stevens<br />
uit Marle. “Dat hadden we niet verwacht. Teun is namelijk controversieel.<br />
Hij heeft vrienden en vijanden. We dachten dat we van beide<br />
kanten kritiek zouden krijgen. Dat we hem te hard of juist te zachtjes<br />
hadden aangepakt. Maar dat valt tot nu toe mee.”<br />
Het boek over Teun is inmiddels al meer dan duizend keer over de<br />
toonbank gegaan. En er staan wellicht <strong>nog</strong> enkele leuke dingen te<br />
gebeuren. Wat? Dat willen de twee schrijvers <strong>nog</strong> niet kwijt. “Sinds dat<br />
we begin oktober zijn begonnen met onze promotiecampagne hebben<br />
we de wind in de rug gehad. De m<strong>ed</strong>ia hebben veel aandacht aan ons<br />
boek beste<strong>ed</strong>. Op Facebook kreeg Teun ste<strong>ed</strong>s meer vrienden, inmiddels<br />
zijn <strong>het</strong> er al bijna 1200. De boekenpresentatie was een pracht van<br />
een feest en de verkoop verloopt boven verwachting. We krijgen geweldige<br />
reacties. Zelfs mensen die al sinds hun jeugd geen boek meer<br />
hebben aangeraakt en ons boek binnen twee dagen uithadden.”<br />
Het boek koppelt <strong>het</strong> levensverhaal van Teun aan de verhalen van circa<br />
twaalf kameradengroepen (onder andere uit Luttenberg, Lemelerveld,<br />
Heeten, Heino, Lierderholthuis en Mariënheem) die vroeger vaak met<br />
de (meestal) illegaal rijdende en steevast te laat komende taxichauffeur<br />
meegingen. Het levert prachtige anekdotes op. Voorbeelden? “Verhalen<br />
over dronken jongelui die in onderbroek in polonaise om een<br />
politieauto liepen; over een taxi die onder <strong>het</strong> bakmeel kwam te zitten;<br />
over Teun die hongerig enkele plakken cake naar binnen werkte, niet<br />
wetende dat <strong>het</strong> spacecake betrof, maar ook over seks op de achterbank,<br />
vechtpartijen en getrokken pistolen.”<br />
Teuns vriendelijke en goeiige karakter, zijn op <strong>het</strong> eerste gezicht<br />
keurige pakken en zijn markante kop passen totaal niet bij zijn anarchistische<br />
levenswandel. Al vanaf <strong>het</strong> begin van de jaren tachtig vecht<br />
hij tegen de overheid: de gemeenten Hellendoorn, Wierden, Almelo<br />
en Raalte, de politie en de Rijksverkeersinspectie. Teun wilde meer<br />
taxivergunningen, maar kreeg die niet. Dus ging hij op <strong>het</strong> illegale<br />
pad. Het leidde tot faillissementen, een scheiding, trammelant in de<br />
familie, ontruimingen, executieverkopen en veel meer ellende. Maar<br />
wat de autoriteiten ook probeerden: Teun kregen ze niet van de weg.<br />
Hijzelf ziet <strong>het</strong> boek als een g<strong>ed</strong>eeltelijke rehabilitatie. “Ik heb gewoon<br />
mijn verhaal willen doen. Dat ik illegaal begon te rijden, had alles te<br />
maken met <strong>het</strong> starre vergunningenstelsel van de jaren tachtig. Je<br />
moet kunnen aantonen dat je vijf dagen per week werk had, maar als<br />
uitgaanschauffeur had ik alleen maar in <strong>het</strong> weekend werk. Ik heb <strong>het</strong><br />
ook altijd geweigerd om daarover te liegen. En nu? Man, ik word zelfs<br />
herkend en moet handtekeningen uitdelen. Over andere mensen die<br />
hun hele leven te laat komen, wordt alleen maar slecht gepraat. Over<br />
mij hebben ze een boek geschreven… Ik vind <strong>het</strong> geweldig!”<br />
Meer informatie op www.deneuze.nl.<br />
47
48 roalter wind nr 9<br />
I<strong>ed</strong>ereen is van harte uitgenodigd om onder<br />
<strong>het</strong> genot van een hapje en drankje te genieten<br />
van de Winter Open Deur Dagen bij De Eikelhof<br />
antiek, interieur, kunst. Tevens is er dankzij<br />
Antiek De Eikelhof<br />
Nijverdalseweg 18 Mariënheem<br />
0572 - 35 26 94<br />
www.antiekdeeikelhof.nl<br />
Als <strong>het</strong> aantal graden op de thermometer in de buurt komt van <strong>het</strong> vriespunt en de avonden ste<strong>ed</strong>s langer worden, dan<br />
hebben we behoefte aan gezelligheid in huis. Zeker in de feestmaand december wordt van alles uit de kast gehaald om <strong>het</strong><br />
interieur een warme en knusse uitstraling te geven. Het gevoel thuis te zijn, kun je ook buiten de vertrouwde omgeving<br />
van je eigen woning ervaren. neem maar <strong>eens</strong> een kijkje bij de Winter open deur dagen van de eikelhof antiek, interieur,<br />
kunst. niet voor niets zeggen klanten i<strong>ed</strong>er jaar weer dat ze <strong>het</strong> gevoel hebben ‘thuis’ te komen.<br />
De Winter Open Deur Dagen worden gehouden<br />
van 8 tot en met 31 december. Al vanaf<br />
de Nijverdalseweg wordt duidelijk dat je kunt<br />
rekenen op een warm welkom. Het statige<br />
pand van De Eikelhof is sfeervol verlicht dankzij<br />
tienduizenden lichtjes, er zijn metershoge<br />
kerstbomen en binnen brandt een knetterend<br />
haardvuur. Ronald Eijkelhof en Peter Groen<br />
van De Eikelhof antiek, interieur, kunst en P.<br />
Groen Art weten hoe ze sfeer moeten creëren.<br />
‘Nu <strong>nog</strong> een pak sneeuw en dan is de setting<br />
compleet.’<br />
Het tweetal heeft er voor gezorgd dat De<br />
Eikelhof in <strong>het</strong> gehele land naam en faam<br />
heeft gekregen. Hun passie voor inrichting<br />
en kunst wordt gekoppeld aan een kwalitatief<br />
hoogwaardig assortiment en daarbij wordt<br />
<strong>het</strong> harde werken niet geschuwd. Deze perfect<br />
samengestelde cocktail is voor verschillende<br />
hotels en restaurants aanleiding geweest om<br />
De Eikelhof te vragen de inrichting voor haar<br />
rekening te nemen.<br />
Tijdens de Winter Open Deur Dagen krijgen<br />
bezoekers een unieke kans om zich te laten<br />
inspireren. Er worden gewaagde keuzes<br />
gemaakt. Een grote designbank met antieke<br />
meubelen? Antieke tafels met kleurige moderne<br />
schilderijen? Een streepdessin gecombineerd<br />
met bloemenmotief? De Eikelhof zorgt<br />
er voor dat <strong>het</strong> een harmonieus geheel wordt!<br />
Ook voor gordijnen en stoffering kunt u prima<br />
terecht bij De Eikelhof. Dit assortiment is door<br />
Muzikale intermezzo’s<br />
De Kasteelhoeve uit IJhorst een doorlopende<br />
wijnproeverij. Op verschillende momenten<br />
wordt gezorgd voor muzikale omlijsting. Zo<br />
zorgt een harpiste op Twe<strong>ed</strong>e Kerstdag voor<br />
de jaren heen ste<strong>ed</strong>s verder uitgebreid en kan<br />
inmiddels worden beschouwd als één van de<br />
pijlers onder <strong>het</strong> b<strong>ed</strong>rijf.<br />
Winter beeldentuin<br />
De <strong>ed</strong>itie 2012 van de Winter Open Deur<br />
Dagen wordt een hele bijzondere. Dat is te<br />
danken aan de openstelling van de beeldentuin.<br />
Deze tuin bi<strong>ed</strong>t plek aan meer dan 250<br />
kunstwerken en is dus een mooie aanvulling<br />
op de Winter Open Deur Dagen. ‘De bezoekers<br />
worden over stenen paden door de<br />
sfeervol verlichte beeldentuin geleid en zullen<br />
hier echt van kunnen genieten.’<br />
Winter Open Deur Dagen van De Eikelhof<br />
geven je <strong>het</strong> gevoel dat je thuiskomt<br />
sfeervolle achtergrondmuziek en zowel op<br />
16 als 23 december is er een speciaal optr<strong>ed</strong>en<br />
van de Beerenburg Brass Band. ‘Een echte aanrader’,<br />
vinden Ronald Eijkelhof en Peter Groen.
oalter next top models<br />
joy go<strong>ed</strong>koop<br />
remco hoff<br />
roalter<br />
next<br />
topmodels<br />
foToGRafIE: VINCENT HaRTMaN / STyLING: RoNaLD EIjkELHof / HaIRSTyLING: SaLoN BELLE aRTI / VISaGIE: PuRE BoDy & BEauTy<br />
49
50 roalter wind nr 9<br />
bank<br />
De Eikelhof € 1.950<br />
kussens<br />
De Eikelhof
oalter next top models<br />
schilderij<br />
P. Groen Art<br />
bank<br />
De Eikelhof<br />
51
52 roalter wind nr 9<br />
kroonluchter<br />
De Eikelhof<br />
servies<br />
De Eikelhof
oalter next top models<br />
53
54<br />
Herenstraat 13 | Raalte | 0572 - 35 13 95<br />
Haarmeijer.indd 1 30-11-12 15:26
ondom roalte<br />
We laten ons adviseren bij de Bruna.<br />
uW REISLEIDERS: RoNé VaN DER VLIET, MaaRTEN METZ EN VINCENT HaRTMaN<br />
rondom roalte<br />
RAAlte en omstReKen WoRdt ste<strong>ed</strong>s VAKeR<br />
ontdeKt dooR toeRisten VAnWege de scHit-<br />
teRende, ongeRePte nAtUUR en cUltUURHis-<br />
toRiscHe BeZiensWAARdigH<strong>ed</strong>en. met de Vele<br />
VeRscHillende cUltURen Binnen dit RelAtief<br />
Kleine geBi<strong>ed</strong> is eR (te) Veel te Zien en te<br />
ontdeKKen. dAARdooR is<br />
RAAlte tegenWooRdig dé<br />
HotsPot VooR BAcKPAc-<br />
KeRs. ooK VooR de ecHte RAAltenARen is Het<br />
inteRessAnt om te Weten dAt eR ooK BUiten<br />
Het doRP mensen Wonen, WeRKen en leVen.<br />
nAdAt onZe RePoRteRs ZicH de VooRgAAnde<br />
ReiZen lieten AdViseRen dooR de desKUndige<br />
dAmes VAn de VVV lieten de HeRen ZicH dit<br />
KeeR AdViseRen dooR de PlAAtseliJKe BeVol-<br />
King VAn de metRoPool RAAlte.<br />
Tussen Heino en Roalte wanen we ons honderd jaar terug in de tijd.<br />
55
56<br />
goKKen oP<br />
Heino<br />
Het is even slikken wanneer we voor <strong>het</strong> pand van de VVV aan de Varkensmarkt in Raalte staan. de deur is<br />
dicht. We drukken onze neus op de ruiten en loeren naar binnen. Het is donker en we ontwaren lege schappen<br />
en kl<strong>ed</strong>ingrekken. op de deur hangt een affiche. ‘Vanaf 31 oktober is deze AnWB-winkel gesloten.’ We worden<br />
doorverwezen naar vestigingen in nijverdal, deventer en Zwolle. daar hebben we niks te zoeken.<br />
roalter wind nr 9
ondom roalte<br />
Toch worden we vriendelijk ‘b<strong>ed</strong>ankt voor uw<br />
trouwe klandizie van de afgelopen jaren’. Dat<br />
is heel aardig maar ondertussen staan we met<br />
onze handen in <strong>het</strong> haar. Het was inmiddels een<br />
traditie om voor deze rubriek inspiratie op te doen<br />
bij onze vriendinnen van de VVV. Ze hebben ons<br />
achtereenvolgens geadviseerd om naar Broekland,<br />
Nieuw Heeten, Luttenberg, Luttenberg en toch<br />
echt naar Luttenberg te gaan voor een leuke middag<br />
en avond ‘rondom Roalte’. In de meeste gevallen<br />
hebben we die plaatsen ook ontdekt. Nu zullen<br />
we zelf iets moeten verzinnen. Wel lezen we dat we<br />
voor VVV-bonnen bij de Bruna in de Herenstraat<br />
terecht kunnen. We besluiten om daar inspiratie<br />
op te doen.<br />
Het moet gezegd: De dames bij de Bruna doen<br />
hun uiterste best om ons te helpen. ‘Nee, een<br />
VVV-hoekje hebben we hier niet en dat gaat hier<br />
ook niet komen. Ik geloof wel dat er iets voor in<br />
de plaats komt maar wat dat precies wordt weet<br />
ik niet.’ Marjan van Rossum kijkt haar collega Ellis<br />
van Heun vragend aan. Die schudt haar hoofd.<br />
Maar de dames kunnen ons gelukkig wel leuke<br />
uitgaanstips geven. ‘Een leuk dagje? Jullie kunnen<br />
naar <strong>het</strong> theater in Wijhe. Of naar de Duursche<br />
Waarden bij Olst. Daar is <strong>het</strong> ook prachtig. De<br />
omgeving is hier prachtig. Wat te denken van de<br />
hei bij Hellendoorn?’ ‘Ik zou langs <strong>het</strong> kanaal naar<br />
Deventer gaan. Daar een terrasje pakken en via<br />
Diepenveen weer terug’ stelt Marjan voor. Salland<br />
is prachtig. ‘De wandelaars van de Sallandse<br />
Wandelvierdaagse waren allemaal heel<br />
positief. ’<br />
Mevrouw Woldhek uit Wijhe<br />
rekent af en heeft ons<br />
gesprek gevolgd.<br />
Ofschoon niet<br />
woonachtig<br />
in onze<br />
prachtige gemeente heeft ze zeker interessante<br />
suggesties voor ons. ‘Jullie kunnen ook naar de<br />
sauna gaan of naar <strong>het</strong> casino.’<br />
Een casino? In Raalte? Dat spreekt ons aan. Uitgaan<br />
op niveau in onze eigen gemeente. We knikken<br />
go<strong>ed</strong>keurend maar ook enigszins verbaasd.<br />
We wisten niet dat er hier in de buurt een casino<br />
was. ‘Ergens tussen Heino en Zwolle’ legt ze uit,<br />
‘aan de grote weg.’<br />
Opgewonden verlaten we de Bruna. Vastbesloten<br />
om een gokje te wagen in Heino. Maar eerst moet<br />
er geluncht worden. Waar kan dat op vrijdagmiddag<br />
beter dan bij de viskraam ‘Reinaardus’ op de<br />
Markt. Terwijl de kibbeling <strong>het</strong> vet in glijdt vragen<br />
we Diny en Renate van de visboer direct ook maar<br />
even om wat uitgaanstips. ‘Wat dacht je van een<br />
bakje koffi<strong>ed</strong>rinken bij ons?’ is de eerste reactie.<br />
‘Bij ons’ blijkt echter in Markelo te zijn en dat is<br />
niet in de gemeente Raalte. Maar de dames<br />
weten ook de weg in Raalte. ‘Bij de<br />
Leeren Lampe kunnen jullie bowlen<br />
en midgetgolfen. Maar je kunt<br />
ook naar restaurant De<br />
Uitkijk in Hellendoorn<br />
als je lekker wilt<br />
wandelen.’<br />
onderweg wijzen we toeristen uit Groningen eventjes de weg in ons fraaie Salland.<br />
57
58<br />
‘Misschien is er ergens een pokerhuisje?’<br />
‘Roalter Wind? Nooit van gehoord, <strong>het</strong> spijt me.’<br />
Ondertussen staat Frank Overmars uit Raalte te wachten op zijn gebakken<br />
visje. We vragen hem ook om wat uitgaanstips. Hij raadt ons aan de<br />
avond door te brengen bij Neuf of bij De Gouverneur. Wanneer we hem<br />
vragen of hij buiten Raalte ook <strong>nog</strong> wat interessante tips heeft, haalt hij<br />
zijn schouders op. ‘Buiten Raalte heb je niks. Heino? Helemaal niks.<br />
Hier heb je een discotheek, café’s en winkels. Alles wat je nodig hebt.’<br />
We wandelen richting Heino en aan de rand van Raalte komen we langs<br />
Taveerne Tivoli. Tijd voor een bakje koffie, besluiten we. Achter de bar<br />
staat Jorinde Timmer. Ze komt oorspronkelijk uit Heeten maar woont<br />
tegenwoordig in Lemelerveld. Wanneer we vragen naar <strong>het</strong> casino in<br />
Heino kijkt ze ons verbaasd aan. ‘Een casino? In Heino?’ Ze denkt na<br />
maar schudt haar hoofd. Wanneer ze ons even later een geweldige<br />
brownie voorschotelt (‘Zelf gemaakt’) meldt ze ons dat de kok wist te<br />
<strong>vertel</strong>len dat er ‘vroeger een casino is geweest.’ We willen weten hoe<br />
lang gel<strong>ed</strong>en dat is en ze haalt de kok er bij. Bardo Stok weet dat er een<br />
‘illegaal casino’ is geweest, ‘iets met Turken maar <strong>het</strong> fijne weet ik er niet<br />
van. Het heeft op de eerste verdieping gezeten waar nu restaurant Peter<br />
Pan zit.’<br />
Een avondje gokken in Heino zit er dus niet in. Toch zijn we nu nieuwsgierig<br />
genoeg om onze tocht naar Heino te vervolgen om onderweg wat<br />
roalter wind nr 9<br />
meer te weten zien te komen over dit, voor Sallandse<br />
begrippen, zeer exotische fenomeen. Een illegaal<br />
casino is <strong>nog</strong> mooier dan een legaal casino, stellen<br />
we tevr<strong>ed</strong>en vast. Naast de brownie is ook de appeltaart<br />
geweldig maar dat komt ook door de stralende<br />
aanwezigheid van onze gastvrouw. Ondanks <strong>het</strong> feit<br />
dat ze tot onze verbijstering Roalter Wind niet kent<br />
(‘Nooit van gehoord. Nee, zegt me helemaal niets’)<br />
nemen we na een klein uurtje met enige tegenzin<br />
afscheid. Het casino wacht!<br />
Halverwege Heino lopen we binnen bij tankshop Tinq om proviand voor<br />
onderweg in te slaan én navraag te doen naar <strong>het</strong> casino. ‘Ik kom uit Deventer<br />
en ben hier <strong>nog</strong> maar een half jaar aan <strong>het</strong> werk.’ Ofschoon Turks<br />
weet eigenaar Hasan Guclu niets van een illegaal casino. ‘Misschien is<br />
er ergens een pokerhuisje?’ Guclu komt trouwens zelden in Raalte. ‘Het<br />
is er wel mooi en lekker rustig.’ Zijn klanten komen er wel vandaan en<br />
die kunnen in de toekomst rekenen op een uitgebreidere broodjesafdeling<br />
want Guclu is ambitieus, zo blijkt ons al snel.<br />
Via de Pruimersallee lopen we tussen de hoge beuken over <strong>het</strong> zandpad<br />
verder richting Heino. We staan eventjes stil bij in de modder wroetende<br />
varkens en wijzen en passant een echtpaar uit <strong>het</strong> Groningse Musselkanaal<br />
de weg. Mevrouw Beekman is op weg naar een vakantiehuisje om<br />
de 91ste verjaardag van haar mo<strong>ed</strong>er te vieren. We vervullen onze rol als<br />
ambassadeur van Raalte met verve en sturen ze via een pittoreske route<br />
naar de Velnerweg.<br />
Over de Woolthuisweg sluipen we ongemerkt Heino binnen. De winkels<br />
zijn <strong>nog</strong> open en dat bi<strong>ed</strong>t mogelijkh<strong>ed</strong>en om een souvenir te scoren. Bij<br />
de eerste de beste winkel is <strong>het</strong> raak. Vera Huisman van Slagerij Mekers<br />
bi<strong>ed</strong>t ons een ‘zelf gemaakte én bekroonde’ dreuge worst aan. Op onze
ondom roalte<br />
vraag naar <strong>het</strong> casino moet ze ons <strong>het</strong> antwoord schuldig blijven<br />
maar de slager zelf weet er meer van. ‘Dat is zeker twintig jaar gel<strong>ed</strong>en.<br />
Er zat toen een Chinees Restaurant in, “Golden Ten”, en als je<br />
ging gokken kreeg je gratis eten. Ik bracht daar wekelijks bieflapjes,<br />
schnittzels of biefstukjes.’ Natuurlijk willen we weten of hij er zelf<br />
ook wel <strong>eens</strong> gokje heeft gewaagd. Bart Mekers grijnst geheimzinnig<br />
maar gaat niet g<strong>ed</strong>etailleerd in op onze vraag.<br />
Gelukkig weet Jan Pellegrom ons wat meer te <strong>vertel</strong>len. Hij zit bij<br />
Marktzicht achter een biertje en kijkt ons geamuseerd aan. ‘Er zaten<br />
daar Chinezen en “Golden Ten” was volgens hun geen gokspel.<br />
Het ging ook net iets anders dan op een gewone roulette-tafel. Het<br />
was een soort bak en je kon met een beetje geluk aardig inschatten<br />
waar <strong>het</strong> balletje terecht kwam.’ Hij legt ons uit dat <strong>het</strong> dus meer<br />
een ‘behendigheids-spel’ was dan ordinair gokken. We willen graag<br />
weten waar die ‘behendigheids-spelers’ vandaan kwamen. Waren<br />
dit mensen uit Heino en omstreken of kwamen ze van verder<br />
weg? Pellegrom denkt diep na en schudt zijn hoofd. ‘Allemaal<br />
lang gel<strong>ed</strong>en hoor. Toen was ik <strong>nog</strong> een jonge God.’<br />
Hij wrijft tevr<strong>ed</strong>en over zijn buik en drinkt zijn biertje op.<br />
Hij trekt zijn jas aan en wenst ons een go<strong>ed</strong> weekend.<br />
Zo langzamerhand doemen de contouren van <strong>het</strong> voormalige<br />
illegale casino op en kunnen we ons een aardig<br />
beeld vormen over de gang van zaken in <strong>het</strong> ‘bijna legale’<br />
casino aan de Zwolseweg. We hebben in i<strong>ed</strong>er geval nu wel<br />
een idee over de clientèle van destijds.<br />
De andere stamgasten lijken ons ook niet wijzer dan<br />
nodig te willen maken wanneer we naar <strong>het</strong> casino vragen.<br />
Ze weten allemaal dát er een illegaal casino is geweest<br />
maar wanneer we informeren naar <strong>het</strong> interieur en andere<br />
‘Ook ontdekten we bij <strong>het</strong><br />
verbouwen <strong>nog</strong> een<br />
spiegelplafond met<br />
gouden strips en palen.’<br />
TIJL BROSIUS,<br />
RESTAURANTHOUDER PETER PAN<br />
‘Willen de heren een zelf gevangen forelletje?’<br />
Souvenir d’Heino<br />
Een souvenir uit Heino is geen enkel<br />
probleem. We hadden ‘Heinoos Pompwater’<br />
mee kunnen nemen bij de slijter.<br />
Ook hadden we de vermaarde Heinose<br />
Koek kunnen kopen bij de supermarkt<br />
van Kim van der Worp. Toch kozen we<br />
voor iets hartigs: de dreuge worst van<br />
Slagerij Bart Mekers. De dag voor ons<br />
bezoek nota bene <strong>nog</strong> met goud bekroond!<br />
Lekker voor bij de borrel, met<br />
en zonder knoflook verkrijgbaar.<br />
59
60<br />
details maken ze snel duidelijk dat ze er genoeg over hebben <strong>vertel</strong>d. We<br />
besluiten dan ook om in <strong>het</strong> voormalige gokhol te gaan eten. Maar dan<br />
<strong>vertel</strong>t uitbater Jan Beverdam over de forellen die hij de dag ervoor heeft<br />
gevangen. Met alle liefde en plezier wil hij die voor ons klaarmaken. Tja,<br />
kiezen tussen een pannenkoek of een vers gebakken forel is niet moeilijk.<br />
Samen met een ‘bijpassend’ biertje, een La Chouffe, laten we <strong>het</strong> ons<br />
go<strong>ed</strong> smaken.<br />
De koopavond in <strong>het</strong> winkelcentrum van Heino loopt ten einde en<br />
wij lopen richting restaurant Peter Pan, op zoek naar sporen van <strong>het</strong><br />
casino. Even buiten Heino zien we de verlichting van <strong>het</strong> restaurant<br />
al vanaf grote afstand. De laatste eters verlaten net <strong>het</strong> pand wanneer<br />
wij de parkeerplaats op wandelen. M<strong>ed</strong>e-eigenaar Rijk Brosius lijkt niet<br />
verbaasd wanneer we hem vragen naar <strong>het</strong> verl<strong>ed</strong>en van zijn etablissement.<br />
Ondanks zijn jonge leeftijd is hij bijzonder go<strong>ed</strong> op de hoogte van<br />
de geschi<strong>ed</strong>enis. ‘Er heeft hier van alles gezeten. Eerst een autohandel,<br />
daarna een Chinees, een schnittzeltent en een grillrestaurant. En nu dus<br />
een pannenkoekenrestaurant.’ Brosius heeft zijn best g<strong>ed</strong>aan om <strong>het</strong><br />
restaurant van binnen een passend interieur te geven. ‘Iets met piraten.’<br />
De grote zaal is bijna geheel gevuld door een grote boot. Daar binnen en<br />
omheen staan vele tafeltjes. ‘Boven hebben we speelruimte voor de kin-<br />
roalter wind nr 9<br />
deren. Een bioscoop en allerlei speeltuigen.’ Waar twintig jaar gel<strong>ed</strong>en in<br />
dikke rookwalmen werd gegokt, kruipen en klauteren nu dus de kinderen<br />
van de gasten van Peter Pan. Brosius neemt ons mee naar boven en laat<br />
ons zelfs ‘de suite’ zien. ‘Er heeft hier ook <strong>nog</strong> een motel gezeten. En de<br />
kamer onder <strong>het</strong> driehoekige dak was de suite. Ook ontdekten we bij <strong>het</strong><br />
verbouwen <strong>nog</strong> een spiegelplafond met gouden strips en palen. Voor<br />
danseressen misschien?’<br />
Weer ben<strong>ed</strong>en in de nu lege eetzaal kijken we peinzend rond. We hebben<br />
vandaag niet kunnen gokken in Heino maar gokken er wel op dat we<br />
slechts een tipje van de sluier hebben gelicht. Een sluier waarbij na twintig<br />
jaar <strong>nog</strong> ste<strong>ed</strong>s de fantasie makkelijk mee op de loop gaat, getuige<br />
de terughoudendheid van de lokale bevolking met betrekking tot <strong>het</strong><br />
g<strong>ed</strong>etailleerd <strong>vertel</strong>len over wat er preciés is gebeurd aan de Zwolseweg.<br />
Ook weten we zeker dat de dames van de VVV, als die <strong>nog</strong> geopend was<br />
geweest, ons deze bestemming niet als tip hadden meegegeven op onze<br />
reis rondom Roalte. Maar we besluiten onze dag met de wijze woorden<br />
van de grote dichter en musicus Van der Lubbe: ‘Wat je zoekt is niet te<br />
vinden en je vindt niet wat je zocht.’<br />
‘Het was dus<br />
eigenlijk niet<br />
illegaal.’<br />
JAN PELLEGROM<br />
Roalter Wind b<strong>ed</strong>rijft onafhankelijke reisjournalistiek. de r<strong>ed</strong>actie is vrij in onderwerpkeuze en wijze van presentatie, zonder commerciële of andere<br />
inmenging. consumpties van verslaggevers kunnen deels bekostigd worden door derden maar zonder toezegging over <strong>het</strong> resultaat.
62<br />
Meer weten over .<br />
energiebesparing?<br />
Kom dan naar<br />
‘Het Groene Huis’!<br />
SallandWonen heeft deze woning ingericht als informatiecentrum voor zowel huurders als kopers,<br />
die meer willen weten over duurzaamheid en energiebesparing in hun bestaande- of nieuwbouwwoning.<br />
‘Het Groene Huis’ vindt u aan de Monumentstraat 54 in Raalte.<br />
Kijk voor de openingstijden op de website: www.sallandwonen.nl<br />
KERST<br />
HAPPING<br />
EVENT<br />
WOENSDAG<br />
26 DECEMBER<br />
van SallandWonen<br />
CULINAIRE KERSTDAG<br />
AANVANG TUSSEN 18.00 EN 18.30 UUR<br />
PRIJS 39,50 P.P.<br />
ALLEEN OP RESERVERING<br />
Het Groene<br />
Huis kunt u<br />
ook bezoeken<br />
op afspraak,<br />
telefoon:<br />
0572-348348<br />
Zwakenberg<br />
Schoolstraat 11<br />
Raalte<br />
0572 - 35 55 00
Ook voor<br />
uw mooiste<br />
momenten<br />
staan wij<br />
voor u klaar!<br />
Kaagstraat 18 8102 GZ Raalte T (0572) 33 04 68 F (0572) 33 18 60 E info@ddmc.nl I www.ddmc.nl
Mobiele serviceadviseurs die<br />
naar ú toe komen. Dat is <strong>het</strong> idee.<br />
De mobiele serviceadviseur komt bij u thuis of spreekt met u af op een locatie bij u in de<br />
buurt voor een persoonlijk gesprek. Zij kunnen u adviseren over uw dagelijkse bankzaken.<br />
Ook kan een mobiele serviceadviseur u helpen om bijvoorbeeld met internetbankieren aan<br />
de slag te gaan. Persoonlijk advies bij u thuis.<br />
Ontdek wat onze vernieuwde<br />
dienstverlening voor u betekent.<br />
Rabobank. Een bank met ideeën.<br />
Meer weten?<br />
Kijk op www.salland.rabobank.nl of bel (0572) 33 88 88.<br />
Speciaal<br />
voor u
Change language