De heilige oorlog - John Bunyan.pdf - dewoesteweg.nl

wettelijk de mijne zijt, en omdat wij ons zo aan elkaar overgegeven hebben, heeft Hij
nu zijn handen van ons afgetrokken. Bovendien, o Mensziel! zei hij, bedenk ook,
hoe ik u gediend heb, zelfs tot het uiterste van mijn vermogen toe, en dat met het
beste, dat ik heb, kon verkrijgen, of u verschaffen in de gehele wereld; ook durf ik
zeggen, dat de wetten en gewoonten, waaronder u nu zijt, en waardoor u mij hulde
bewijst, u meer genoegen en tevredenheid geven, dan het paradijs, dat u in het eerst
bewoonde, ooit gaf. Zo is uw vrijheid, gelijk u zelf zeer wel weet, door mij ook
grotelijks vermeerderd en uitgebreid, daar ik u een kort gehouden volk vond. Ik heb
geen verbod op u gelegd; u hebt geen wet, instelling of oordeel van mijnentwege, om
u te verschrikken. Ik roep niemand van u tot verantwoording van uw daden, behalve
de dolleman (geweten) - u weet, wie ik bedoel. Ik heb een iegelijk van u toegestaan te
leven als een vorst in het zijne, zelfs met evenzo weinig opzicht van mij, als ikzelf van
u heb.”
En zo stilde Diabolus de stad Mensziel en bracht haar tot rust, wanneer de
Verslaggever soms haar verontrustte. Ja, en met zulke vervloekte redenen als deze,
placht hij de stad in woede en dolle drift te zetten tegen die oude heer. Ja, het
gemene volk was soms gezind om hem te doden. Dikwijls hebben zij gewenst (ik heb
het zelf gehoord) dat hij duizend mijlen van hen verwijderd mocht leven; zijn
gezelschap, zijn woorden, ja, als ze hem maar zagen, en vooral, wanneer zij zich
herinnerden, hoe hij in oude tijden gewoon was hen te dreigen en te veroordelen
(want in dit alles was hij nu zo verleid), dat alles verschrikte hen en deed hen hevig
ontstellen.
Maar alle wensen waren te vergeefs; want ik weet niet hoe die oude heer bewaard
werd als hij onder hen woonde, zo het niet was door de kracht en wijsheid van EL
Schaddaï. Daarenboven was zijn huis zo sterk als een kasteel en stond dicht bij een
sterkte van de stad. Bovendien kon hij, wanneer soms enigen van het gemeen, of het
gespuis hem poogden van kant te maken, de sluizen opentrekken en zulke
watervloeden binnenlaten, die alles rondom hem zouden doen verdrinken.
Doch wij willen de heer Verslaggever verlaten om te komen tot de heer Wil-zij-wil
een ander van de adelstand in de beroemde stad Mensziel. Deze Wil-zij-wil was van
zulk een hoge afkomst als iemand in Mensziel en was evenzeer, zo niet meer, een vrij
heer dan velen van hen waren. Bovendien had hij, als ik mij de geschiedenis goed
herinner, een voorrecht dat hem bijzonder eigendom gaf in de vermaarde stad
Mensziel.
Nu, benevens dit alles was hij een man van grote kracht, vastberadenheid en moed,
ook kon in zijn geval niemand hem ter zijde stellen. Maar ik zeg, of het nu kwam,
omdat hij trots was op zijn staat, zijn voorrechten, kracht of wat ook - maar zeker was
het uit trotsheid of zo iets - hij versmaadde het nu, een slaaf in Mensziel te zijn, en
besloot daarom een bediening te bekleden onder Diabolus, opdat hij weer een
20