De heilige oorlog - John Bunyan.pdf - dewoesteweg.nl

Mensziel toch hoorde niet alleen ‘t geluid
Van de bazuin, ‘t was met haar dapp’ren uit.
Men denke haar toch daarom niet voldaan
Met al die liên, die schertsend met haar gaan;
Bij wie de ruwe dreiging van een slag
In sprookjes eindigt of in luid gelach.
Maar Mensziels krijgen, zij voorspellen dra,
Haar wel of wee in d’ eeuwigheid daarna.
Daarom bekommert zij zich meer dan ‘t slag,
Wier vrees begint en end dezelfde dag,
Of waar geen groter kwaad toch hem genaakt,
Dan waarbij lijf of lid verloren raakt.
Zo als een ieder op dit Wereldrond,
Die ‘t voorval weet, belijdt met hart en mond.
Voeg mij niet bij hen, die, om ‘t volk te slaan,
Met veel verbazing ‘t sterrenheir nagaan
En in hun zelfvertrouwen zeggen, dat
Elk hemellicht een residentiestad
Nu is van brave scheps’len, ja zij zien
In elke ster een wereld, schoon die liên
Het niet bewijzen kunnen aan een’ man
Met rede, en die zijn vingers tellen kan.
Te lang reeds hebt gij in ‘t portaal gestaan
En zaagt mijn toorts in plaats van ‘t zonlicht aan;
Treed nu vooruit, ga binnen door de deur;
Zie daar oneindig meer, ja keus en keur
Van allerlei inwend’ge zeldzaamheên,
Die aan de geest behagen, ‘t oog meteen
Verkwikken, die, zo hij een Christen is,
Niet klein schat, maar belangrijk, dat is wis.
Ga zonder mijn Sleutel (Bijbel) niet te werk
(Want in verborgenheen dwaalt men soms sterk)
En draai dien toch goed om, zo gij wilt raân,
Mijn raadsel, met mijn kalf uit ploegen gaan,
Hij ligt daar in het raam en wees gegroet!
Misschien dat ‘k dra uw doodsbel luiden moet.
6