Verf - Luuk Hoedemaekers

ANNICK (op haar strepen) Ik werk als medisch secretaresse in het ziekenhuis.
JAN Laat ons dan toch maar hopen dat het een dierenkliniek is.
Met veel bombarie komt Lien nu in haar nieuw outfit binnen gestormd. Ze draagt pruik, baard
en snor en sjofele, ouderwetse herderskleren of iets anders wat men zich bij een oudtestamentische
Isaak kan voorstellen.
LIEN Tatatata!
Jan schrikt zich een hoedje als hij Lien ziet en kijkt bang naar Annick en dan weer naar Lien.
Lien schrikt ook even als ze haar moeder ziet, maar gelukkig voor Lien herkent deze haar niet.
JAN (als hij merkt dat Annick Lien niet herkent) Dit is … euh … dit is Isaak. Isaak is
één van mijn mannelijke modellen. Isaak, dit is mijn sympathieke buurvrouw,
mevrouw Bergers.
LIEN (heeft er nu ook plezier in dat haar moeder haar niet herkent; steekt een hand
uit; met zware stem) Aangenaam mevrouw Bergers.
JAN (om Annick te pesten) Zij … hij is mijn favoriete naaktmodel.
ANNICK (trekt haar uitgestoken hand vlug terug en begint deze onbewust proper te
wrijven) Bah!
LIEN Een mens moet toch iets aanvangen met zijn leven, mevrouw Bergers, en het
betaalt gelukkig niet slecht.
ANNICK Maar jongen toch! Hoe kan je nu zoiets smerigs doen! Je gaat regelrecht naar
de hel. Je moet hier weg, Isaak. Die man is slecht. Door en door slecht.
Daarstraks zat hij ook al met zijn gemene varkensoogjes naar mijn dochter te
loeren. Ik heb haar verboden hier ooit ook nog maar één voet binnen te
zetten. (tot Jan) Hoeveel kinderen heeft u zo al in hun ongeluk gestort?
JAN (spottend) Dat moeten er toch al tientallen zijn, hè Chris. Ik sluit ze op in mijn
zelfgegraven kelders.
ANNICK Dat zou mij niets verwonderen met dat Dutrouxbakkes van u. (woedend) U
bent het laagste van het allerlaagste! U bent … u bent … u bent een
kinderbillentoerist, dat bent u!
JAN (kwaad) Maar nu is het genoeg! Eruit! Ik laat me hier in mijn eigen huis toch
niet beledigen zeker door de eerste de beste verklede schotelvod. Daar is de
deur, gestoord oud vel!
ANNICK (ferm) Ten eerste, ik ben nog lang niet klaar, en ten tweede, ik laat me hier niet
wegjagen. Ze moesten u opsluiten en castreren, zonder verdoving, zoals ze
dat bij de varkens doen.
JAN Oké, dan maar op de klassieke manier. (gaat naar Annick)
ANNICK (bang) Wat gaat u doen?
JAN (dicht bij haar) U bent een lekker wijf, mevrouw Bergers, of u dat nu wil of niet.
Mag ik Annick zeggen?
24 ‘verf!’, een moderne klucht van luuk hoedemaekers