Verf - Luuk Hoedemaekers

TN Die geweldenaar en die zondaresse die mijn habijt gestolen heeft natuurlijk.
(Ludo kijkt onnozel en niet-begrijpend) Er waart hier een vrouw rond die mijn
habijt heeft aangetrokken en die zich voor mij uitgeeft.
LUDO (onschuldig) Foei, foei, foei, wie doet nu zoiets?
TN En toen ik haar tot de orde riep, werd ik door een lelijk manspersoon
aangevallen, neergeslagen en hier op het huiske opgesloten. Waar zijn ze?
LUDO (nog steeds onschuldig) Ik heb er geen flauw gedacht van, Mère Anne. Ik heb
niets of niemand gezien. Ik was euh … ik was boven en toen ik uw geroep en
gevloek en getier hoorde, ben ik onmiddellijk naar beneden gekomen.
TN (scherp) Ik vloek niet.
LUDO (kleintjes) Uiteraard niet.
TN Als ik die twee te stekken krijg, dan gaat dat nu niet precies hun meest
gezegende dag worden.
LUDO (toont onschuldig het habijt dat hij zelf over de paravent gehangen heeft) Kijk,
Mère Anne, uw habijt.
TN Aha, dat is tenminste al iets. Kom, we kleden ons om, Lien, want van poseren
zal er voorlopig niet veel meer in huis komen. (begint zich achter de paravent
om te kleden)
LUDO Euh … doet u maar, Mère Anne. Ik hou mijn … euh … Isaakkleren liever nog
wat aan.
TN Oh ja?
LUDO Ze … euh … ze zitten zo lekker.
TN (legt haar Abrahamkleren op een stoel) Ik zal ze hier maar laten liggen voor de
volgende sessie. Waar zou mijn neef gebleven zijn? Weet gij daar iets van,
Lien?
LUDO Ik …euh … ik weet het niet, Mère Anne.
TN (al een beetje gekalmeerd) Ik begrijp eerlijk gezegd niet goed waarom
iemand een habijt zou willen stelen.
LUDO (schijnheilig) Ik ook niet, Mère Anne. (hoofdschuddend) Waar gaat het toch
met deze wereld naar toe.
TN (heftig) Recht naar den ondergang natuurlijk. Gebrek aan beheersing van de
zinnelijke driften, gebrek aan wilskracht, gebrek aan matigheid en onthouding,
gebrek aan blijden arbeidsijver, gebrek aan gestrengheid jegens zichzelve,
dat leidt de mensheid naar den ondergang, naar het eeuwige Armageddon.
LUDO Op die manier.
Dan gaat de deur open en komt Jan binnen.
TN Aha, daar zijt ge eindelijk.
42 ‘verf!’, een moderne klucht van luuk hoedemaekers