Verf - Luuk Hoedemaekers

LUDO (draait zich in paniek om, slaat zijn handen voor kruis en borst en krijgt een
geweldige schok als hij Lien ziet) Nee!!!!!!
LIEN (kan haar ogen niet geloven) Mijnheer de bisschop! (Ludo staat met zijn mond
vol tanden) Wat doet u hier?
LUDO (staat te gapen als een vis op het droge) Ik ben de bisschop niet, Lien, je
verwart me met iemand anders.
LIEN (schiet in de lach) En toch kent u mijn naam?
LUDO (in paniek) Huh?
LIEN U noemde mij Lien.
LUDO … (beseft dan dat hij een enorme stommiteit heeft begaan) Oeioeioei …
oeioeioeioeioei!
LIEN (neemt hem nu onderzoekend op) Ik moet zeggen dat ik u nog niet veel in die
kleren heb gezien, bisschop Wilders.
LUDO Het is niet wat je denkt. Het is voor een portret. Mijnheer Vaneyck maakt mijn
portret.
LIEN In vrouwenondergoed?
LUDO (kleintjes) Ja.
LIEN Als een klein meisje.
LUDO (nog kleiner) Ja. (verontschuldigend) Dat is altijd al een droom van mij
geweest.
LIEN En vindt u dat normaal?
LUDO Ik … euh … ik weet het niet. (begint hartstochtelijk te janken) Ik denk dat ik een
… (snikt) … een … een chocoprins ben.
LIEN (niet begrijpend) Een wat?
LUDO Ik ben van Reetsijde. Ik ben van de andere kant. Ik hou van jongens. (ziet de
afkerige blik in de ogen van Lien en herpakt zich snel) Van mannen, bedoel ik,
niet van kleine jongens, van mannen, van grote mannen. Ik heb altijd al meer
van mannen dan van vrouwen gehouden. Daarom ben ik ook priester
geworden.
LIEN (verontwaardigd) Wablief?
LUDO (snel corrigerend) Niet voor de mannen natuurlijk, maar omdat ik dacht dat
mijn geaardheid, mijn kleine afwijking een straf van God was. (Lien kijkt
sceptisch) Ik zweer het je, Lien, (met gevouwen handen) ik heb me nooit aan
misdienaars vergrepen, zoals veel van mijn collega’s die dat wel gedaan
hebben. Ik val alleen op volwassen mannen.
LIEN Ah, zit dat zo.
32 ‘verf!’, een moderne klucht van luuk hoedemaekers