Laatste en tevens een themanummer van Infoblad brandweer ...

DE “AMBTENAAR RAMPENBESTRIJDING”
In 1989 wordt besloten de functie van “ambtenaar rampenbestrijding” over te hevelen van het
stadhuis naar de brandweer. Op het stadhuis is die functie dan een onderdeel van een hoofdfunctie,
de praktijk is dat de gedachte tijd niet aan het onderwerp wordt besteed.
Vele ambtenaren hebben de functienaam al op hun lijstje gehad. Bij de overdracht komen allerhande
zaken naar voren, gedateerde vooral. Een korte impressie:
- Dozen vol met “voorbereid materiaal”, zoals gewondenkaarten, registratieformulieren,
armbanden met functienamen, logboeken, rampenplannen in ringband, niet thuis te
brengen sleutels, blocnotes, pennen en zelfs distributiebonnen.
- Telexverbindingen, ze zijn niet lang meer mee gegaan. Inductietelefoons met zo’n slinger
voor het belsignaal, verroeste batterijen.
- Een paar draagbare mobilofoons voor het toenmalige “rampenkanaal 10”, bedoeld om
stadhuis en rampterrein met elkaar te verbinden.
- Een voorbereid perscentrum in een kerk aan de Julianalaan. Later bleek het kerkgenootschap
de nevenfunctie van de kerk al lang niet meer op prijs te stellen, jarenlang was (onnodig)
betaald voor voorbereide vaste lijnverbindingen.
- Een inschakelpunt voor het toenmalige BB-sirenestelsel, zodat wij in Zoetermeer zelf de
sirenes konden activeren. Wij hebben zelf ook diverse keren proefalarm gemaakt, maar zijn
daar maar mee gestopt. Het tijdstip van proefalarm liep wel eens een beetje uit…….
- Een gedegen maar wat “stoffige” Intergemeentelijke Gespreksgroep Ambtenaren
Rampenbestrijding, de IGAR. Een onofficieel forum, kleurrijk en ambtelijk. Gelukkig kwam
daar al snel de nodige verandering in, later vormde de groep een echte werkgroep.
De klus:
Orde scheppen in en actualiseren van plannen, draaiboeken, bestanden. Opzetten van een nieuw
crisiscentrum, burgemeester Van Leeuwen wilde een voorziening als in Capelle aan de IJssel, maar
dan niet zoals daar onder de grond in een bunker. En ook niet op het stadhuis, maar bij politie
of brandweer. Op het politiebureau is toen dan ook met de nodige moeite een vergader- en
verbindingscentrum ingericht, de voorloper van wat later naar de post Oosterheem in de leslokalen is
verplaatst.
Opzetten van een nieuw verbindingsnetwerk: weg met de telexen en de slingertelefoons, regelen
van aansluitingen op het nieuwe Nationale Noodnet, aanschaf van mobiele telefoons (toen nog
“koelkasten”), inrichten van een separaat portofoonnetwerk, vervanging van de telefooncentrales
bij politie en brandweer en doorbouwen naar een totaal gemeentelijk net van telefooncentrales.
Inrichten van een centrum in het stadhuis voor voorlichting, burgerzaken, e.d.
Vervanging van het BB-sirenestelsel: zoeken en regelen van geschikte locaties.
En het belangrijkste product: opzet van een regionaal model gemeentelijk rampenplan, dat de basis is
geweest voor de huidige plannen.
De grootste trots en frustratie: gebruik van het (toen) gemeentelijke kabeltelevisienet voor het
waarschuwen en voorlichten van de bevolking bij onraad, rampen en andere tegenspoed. Na
stapsgewijze technische aanpassingen aan het kabelnetwerk, aanschaf van informatiesystemen
(Apple deed net zijn intrede bij brandweer Zoetermeer, die bood het nodige aan bruikbare
software) en aanbrengen van schakelingen in de kelder aan de Brusselstraat, was het mogelijk op
elk gewenst moment alle TV-zenders in Zoetermeer te onderbreken met een boodschap. Op een
vast kanaal konden daarna een ingetypte, zonodig van foto’s voorziene, boodschap, aanwijzingen,
telefoonnummers en zo worden getoond. Een unieke voorziening, die echter het levenslicht nooit
echt heeft mogen aanschouwen. De gemeentelijke kabeltelevisie werd verkocht aan Telekabel en
vervolgens aan Casema, wat nu weer Ziggo is. Ondanks afspraken en toezeggingen, zowel van
bestuursambtelijke als van bedrijfszijde zijn de schakelingen afgekoppeld. De nieuwe eigenaar wenste
geen inbreuk op zijn netten. Weg pronkstuk, weg investering van zo’n 40.000 euro…..
Henri Seegers
18