Libellen in de Wellemeersen - Hostbasket

Uit deze tabel kan ook meteen vastgesteld welke soorten slechts af en toe als zwerver werden waargenomen en de andere, regel-
matig voorkomende “vaste” bewoners van het reservaat.
In tabel 3 (pagina 20) zijn vervolgens de soorten opgesomd waarvan tijdens periode 1996-2007 tekenen zijn gevonden die wijzen
op voortplanting. Van deze 23 soorten kan m.a.w. verondersteld worden dat zij zich binnen het reservaat in meer of mindere
mate voortplanten. Zij worden hierna de vaste soorten genoemd.
Hierbij volgende opmerkingen:
(*)Aeshna grandis is van oudsher een bewoner van het reservaat en de waargenomen aantallen zijn klein. Alles wijst er echter op
dat een populatie van deze soort zich in stand houdt.
(**)Crocothemis erythraea is een nog vrij zeldzame, recente bewoner van de Wellemeersen. Aan de Kleine zavelput kan men
de soort reeds een aantal jaar op rij regelmatig waarnemen en wijst alles erop dat zij er zich heeft voortgeplant. Waarnemingen
van larven of larvenhuidjes ontbreken echter tot op heden.
Van Cordulia aenea werd voortplanting vermoed maar er werden pas in 2008 voor het eerst aan de Kleine zavelput larvenhuidjes
gevonden.
Abundantie (Talrijkheid)
In tabel 4 zijn voor de overgebleven vaste soorten, per soort het aantal waarnemingen in de periode 1996-2007 opgesomd. In to-
taal werden in de observatieperiode 1840 waarnemingsrecords genoteerd. De vaste soorten zijn goed voor in totaal 1783 records
m.a.w. 96,90 % van alle waarnemingen.
Daarnaast bevindt zich de Abundantie-index R%, die het percentage waarnemingen van de beschouwde soort uitmaakt t.o.v. het
totaal aantal waarnemingen. R% is te beschouwen als een maat van abundantie t.o.v. alle andere soorten.
Uit tabel 4 volgt dat de eerste zes soorten meer dan de helft van de waarnemingen uitmaken (54,41%). Het zijn in volgrode
Ischnura elegans, Aeshna cyanea, Coenagrion puella, Sympetrum sanguineum, Anax imperator en Sympetrum striolatum.
Merk ook op dat Ischnura elegans bijzonder algemeen is en liefst 14,84 % van alle waarnemingen voor zijn rekening neemt.
De minst abundante soorten (R% < 1) zijn : Aeshna grandis, Cordulia aenea, Crocothemis erythraea, Enallagma cyathigerum,
Erythromma lindenii en Lestes sponsa.
Deze graad van abundantie kan echter een vertekend beeld geven. Een soort als Enallagma cyathigerum bijvoorbeeld heeft over
de periode 1996-2007 slechts 13 records laten optekenen. Deze waarnemingen betroffen echter steeds een groot aantal individu-
en (soms meer dan 200), wat deze soort toch vrij algemeen maakt in de Wellemeersen. De soort kent tevens een kleine
verspreiding, wat de kans op aantreffen op die plaats aanzienlijk vergroot.
Verspreiding
Fig. 3 (pagina 21) toont de verspreidingskaart met daarop aangeduid het aantal waarnemingen per inventarisatieblok. Tijdens de
periode 1996-2007 werden in 80 blokken waarnemingen gedaan. Gezien niet alle blokken geschikt zijn voor libellen (door
bebossing e.d.) is dit een vrij groot gebied, dat meer dan de helft van de oppervlakte van het reservaat beslaat.
Niet verwonderlijk liggen de blokken met de meeste waarnemingen (+ 60) aan vijvers, plassen en vochtige weilanden langs de
meest gebruikte wandelpaden en waar zich ook traditionele stop- en rustplaatsen voor de waarnemers bevinden. Zo ziet men van
boven naar onder :
-WMD 173 : (UTM ES7441) De vloeiweide aan de G. De Schepperstraat in Erembodegem, een plaats die vaak bezocht wordt
door vogelkijkers en waar in 2004 een vogelijkhut werd neergezet.
-WMD 11 : (UTM 7440) De Gatesvijver en omliggende percelen, eveneens een traditionele stopplaats voor vogelkijkers.
-WMD 18 : (UTM 7440) De kleine depotvijver gelegen aan het einde van de Wellemeersenstraat en omliggende percelen.
Een druk bezochte omgeving, niet alleen is het materiaaldepot van de plaatselijke Natuurpuntbeheerswerkgroep er gevestigd,
het is ook vaak een vertrekpunt voor de geleide wandelingen.
-WMD 39 : (UTM 7440) De Gallowayweide, waar door extensieve begrazing met Gallowayrunderen een natte weide met poelen
en sloten wordt in stand gehouden.
-WMD 34 : (UTM 7439) De Kleine Zavelput, een van de grotere vijvers.
Het pad tussen Kleine Zavelput en de Depotvijver werd vrijwel bij iedere rondgang aangedaan. In mindere mate werd de route
dan uitgebreid met een bezoek aan de Grote Zavelput en de vijvers en bomputten langs de Rodestraat.
Men kan dus stellen dat tijdens de periode 1996-2007 aan een intensieve monitoring van het gebied werd gedaan.
18
Methodiek en algemene resultaten