Libellen in de Wellemeersen - Hostbasket

De verschillen in bodemgesteldheid worden duidelijk bij het bekijken van een bodemkaart (Fig. 1).
Hierop onderscheiden we twee grondsoorten, lichte klei (E) en zandleem (L).
Op beide grondsoorten onderscheiden wij volgende types :
b : goed gedraineerde grond, gedurende heel het jaar een optimale vochtigheidsgraad
c : tamelijk goed gedraineerde grond, de bodem is nat gedurende korte tijd
d : onvoldoende gedraineerde grond, de bodem blijft gedurende geruime tijd nat
e,h : slecht gedraineerde gronden, grondwatertafel gedurende een deel van het jaar de oppervlakte
f: zeer slecht gedraineerde gronden, watertafel vrijwel steeds tot aan de oppervlakte.
De erosiewal en de oeverwal bestaan uit min of meer natte zandleem. Hierop vinden wij bewoning, grasland, weiden en een droger
bosgedeelte aan de Dender. Op de kleibodems vinden we, naargelang de vochtigheid, natte graslanden, zeggenvegetaties, elzen-
broek en populieraanplantingen.
2
Fig. 1 - Bodemkaart
Legende
Ee : Natte klei met grondwater
Ef : Zeer natte klei met grondwater
Eh : Natte klei met stuwwater
Lb & Lc : Droge tot matig droge zandleem
Ld : Matig natte zandleem
Lc : Natte zandleem met grondwater
Lf : Zeer natte zandleem met grondwater
1-8 : Spoorlijn Brussel – Oostende
5 : Autosnelweg met Gatesvijver
6 : Spoorlijn Denderleeuw – Kortrijk
7 : Station Denderleeuw
In de Wellemeersen vindt men dus jonge bodems zonder profielontwikkeling op lemig, zandlemig en kleiig materiaal.
De oeverwal van de Dender bestaat uit zandleem tot zwaar zandleemgronden met gleyverschijnselen op geringe diepte.
De sterk gleyige gronden op kleiig materiaal overwegen. Het betreft hier Eep- en Efp- gronden die men in de kommen aantreft. Deze
kommen zijn zeer vochtig en/of overstromen regelmatig. In de ondergrond start op een diepte van twee meter een twaalf meter dikke
zandlaag. De gronden boven het erosietalud zijn voornamelijk opgebouwd uit een dikke (soms kleiige) leemlaag.
De invloed van de mens
De achttiende eeuw
Op een kabinetskaart van 1771-1778 van Graaf de Ferraris, de bekende kaartenontwerper uit de Oostenrijkse Nederlanden staan de
Wellemeersen beschreven als niet te betreden moerassige bossen, waarin een afwateringssloot (de Rijt) getekend staat, die nu nog
steeds dezelfde loop heeft. De wijk Leeuwbrug wordt als LEUIBRUGH aangeduid. Langs de huidige Rodestraat is er al bewoning,
langs de erosiewal zijn stroken bospercelen te zien, vooral op plaatsen waar nu nog kwel wordt aangetroffen.
Op de drogere oeverwal langs de Dender zijn enkele percelen als akker in gebruik. Wat echter het meest opvalt is dat de Dender nog
een zeer meanderende rivier is.
De negentiende eeuw
Op een topografische kaart van P. Vandermaelen uit de periode 1846-1854 is er in feite niet veel veranderd. Voor het eerst komt op
een kaart de naam Welle Meerschen voor. Er is nagenoeg geen indeling in afzonderlijke perceeltjes, vermoedelijk werden de weiden
toen na het hooien gemeenschappelijk gebruikt. De buurtweg die nu nog bij de meeste wandelingen gevolgd wordt is duidelijk
aangegeven. De Dender is nog steeds niet rechtgetrokken. Twee evenwijdige lijnen zouden een aanduiding kunnen zijn voor de
geplande aanleg van een spoorweg.
De kanalisatie van de Dender vindt plaats in 1865. Er werden grote bochten uitgesneden en er werd een brug gebouwd tussen
Denderleeuw en Teralfene. Aan het reeds bestaande sas van Huissegem werden verbeteringswerken uitgevoerd en de brug van
Teralfene krijgt ook een sas.
Kennismaking met het natuurreservaat “De Wellemeersen”