Klik hier - TVM verzekeringen

Uitsmijter
Heeft u dat nou ook? Dat u tot de
ontdekking komt dat iemand die ergens
éigenlijk bij het meubilair hoorde
er opeens niet meer is. Foetsie!
Verdwenen! Pleite! Weg! Opgelost!
Zomaar, ineens.
Ik heb dat dus bij de TVM schaatsploeg.
U moet weten dat ik de TVM
schaatsploeg al volgde toen Rintje
Ritsma nog haar op zijn hoofd had
(ver in de vorige eeuw, inderdaad).
En toen was ie er al, die gozer. Je
kon geen ijsbaan betreden of hij
stond of zat ergens met journalisten,
coaches of schaatsers te praten.
Zwarte gaatjesschoenen, iets te lange
spijkerbroek, overhemd half uit de
broek, zwarte Ray-Ban Wayfarer op de
wipneus en net te weinig tijd gehad om
nog even bij de kapper door het boek
met hedendaagse modellen te bladeren.
Kent u ‘m?
Het was een handige fl ikker, want hij
zorgde er voor dat Gerard Kemkers
en zijn mannen en vrouwen tamelijk
ongestoord konden doen waarvoor ze
die gigantische salarissen ontvingen:
winnen. Hij hield de grieperige
verslaggever van de Volkskrant uit
Wie is Bram B. Bot?
Bram B. Bot is een export-
Rotterdammer die voor zijn rust
in Friesland is gaan wonen.
Daar deelt hij een lap grond met
opstallen met echtgenote Thea,
weekendzoons Pieter en Robert,
poes Cleo, katten Hielke en Dirk,
vijf schapen en een partij vijvervissen.
Bot verdient zijn geld met het
opschrijven van woorden. Kapperbezoekers
kennen hem misschien
nog uit de Panorama...
Ik ben nog van de generatie die de
niet meer van de milieupolitie of de
eerste gezinsauto heeft zien komen.
windmolenmaffi a.
Een Renault 4, in ons geval. Heel,
heel af en toe zie ik er nog wel eens
Ook u houdt zich, werkzaam in de
een rijden. Nou, eerlijker gezegd:
mobiliteitsector, in het kader van
staan. En dan vraag ik me twee
goed rentmeesterschap, maatschappelijk
dingen af. Een: hoe pasten we er in
verantwoord ondernemen of wellicht
hemelsnaam met ons hele gezin in? En
gewoon wegens de welzijn van uw
twee: wat kost dat kreng?
portemonnee, steeds meer bezig met wat
Het is een gevoel van nostalgie dat
ik maar even samenvat als ‘groen’. Ik
mij bekruipt sinds ik in autoreclames
gun u die hobby. Als u er gelukkig van
niet meer word geconfronteerd met de
wordt, word ik er gelukkig van.
cilinderinhoud en de maximum-snelheid
(in Duitsland), maar met CO2-uitstoot,
Maar mijn rol is een andere: bij het
BPM en bijtellingspercentages. Dat de
scheiden van de markt, even laten
bevallige blondine uit de autoreclames
voelen dat er ook nog een andere kant
verdween, daar kon ik goed mee leven.
is. Ik ben door de hoofdredacteur
Een mens moet meegaan met zijn tijd.
van dit blad benoemd tot politiek
Maar dat auto’s niet langer (ook)
incorrecte uitsmijter. En als u
een pretproduct zijn, maar nog
denkt dat ik geen verstand heb van uw
slechts een kooldioxideuitstoter en
branche: dat klopt. Maar ik ben wel
belastingmelkkoe, dat doet mij pijn
volkomen multi-modaal. Want ik rij
aan het hart.
over de snelwegen met een Saab 9-3
cabrio, ik vaar met een Zephyr 165
Het voert te ver om te beweren dat
(kajak), opsta ik zwaai wel eens
bij mij benzine (of diesel) door
naar een trein en mijn schoonmoeder is
de aderen stroomt. Wel vind ik
een niet bepaald geringe container.
fossiele brandstoffen nog kannen
En verder ben ik van de wieg tot het
altijd een stuk lekkerder ruiken dan
graf verzekerd, want zo leerden ouders
elektriciteit. En dat mag geloof ik
je dat in de vroege jaren ‘70. En
overigens ben ik van mening dan 130 op
snelweg een mooi begin is...
de snelweg een mooi begin is...
de
Oktober 2011
de buurt van het ijs als de ‘ernstige
blessure’ van Sven Kramer niet meer
was dan een ingescheurde teennagel.
Hij stuurde Rutger van Castricum van
PowNews het bos in als die dacht Carl
Verheijen te kunnen betrappen op een
bacchanaal in een of andere kroeg
in Seoel. En als de heren en dames
schaatsers het te druk hadden om Jan
en Alleman te woord te staan, dan
vertelde hij wel wat de schaatsers
gezegd zouden kúnnen hebben als ze
wel zelf tijd hadden gehad. En die
quotes mochten Jan en Alleman gewoon
gebruiken. “Bakkie doen?” zei hij er
dan meestal achteraan.
Maar dat was dus vroeger. Hoe moet dat
nu? Juist nu Sochi er aan komt, is er
omwille van de rust, behoefte aan een
stevige, rondborstige, imposante (doch
vriendelijke) man aan de deur die als
uitsmijter fungeert. Die is dus weg.
Wat staat er wel? Van enige afstandje
zien we een overjarige hipster van
67 kilo met een shawltje om zijn
nek! Als hij ons in de gaten krijgt,
is de opluchting groot. “Hé, Bram!
Bakkie doen?” Het is onmiskenbaar het
stemgeluid van Jaap Stalenburg. Hij is
niet dood, maar slechts gehalveerd...