Antenne - Unie Vrijzinnige Verenigingen

Een paar jaar geleden bij de diploma-uitreiking van hun jongste dochter
“De keren dat Erik een stukje liefde toeliet…
Dat is geleidelijk teruggekomen.”
SASKIA
Erik: “Ik kan mij toch ook wel een paar momenten herinneren
dat ik dat emotioneel allemaal uitgehuild heb. Onder
invloed van muziek van onder andere Rage Against The
Machine, ‘Killing in the name of: Fuck you, I won’t do what
you tell me’.”
Saskia: “Ik wou liever scheiden als een langzaamaan loslaten,
met de mogelijkheid om af te kicken.”
Erik: “Ik denk dat dat voor mij niet gewerkt zou hebben.”
Saskia: “Op den duur wordt dat moeilijk omdat je allerlei
dingen moet afronden. Dan krijg je ook hatelijke dingen:
gezeur over geld, het huis… Na drie jaar als dat allemaal uitgeklaard
is, krijgt dat liefdevolle wel weer een mogelijkheid.
Had ik dat van tevoren geweten, dan was ik misschien
iets kalmer geweest. Want ik dacht: hoe kan dat nou? Je kan
toch niet zo vol haat stoppen, je hebt elkaar toch graag
gezien?”
Erik: “Het heeft er misschien ook mee te maken dat ik uiteindelijk
het initiatief genomen heb om er een punt achter
te zetten. Ik laat natuurlijk ook niet graag los. Ik weet eigenlijk
niet of dat bij mij langzaam is opgebouwd. Het gebeurde
gewoon, dat loslaten.”
Erik heeft de eigenlijke keuze voor een nieuwe partner
pas gemaakt op het moment dat het met Saskia was afgelopen.
Hij had wel sneller een andere relatie dan Saskia.
Even is er discussie over hoe het precies gegaan is. Om te
besluiten dat dit allemaal echt niet meer uitmaakt. In het
begin wel, dan wil je zeggen dat iemand de dader is, dan
wil je alle lelijke feiten vasthouden als een soort houvast,
alsof je daar sterker van wordt. Je denkt dat je dit alles
nooit zal vergeten, tot je merkt – zoals tijdens dit interview
– dat dit wel zo is.
Sommige mensen blijven de slechte herinneringen vasthouden.
Wat maakte loslaten voor jullie mogelijk?
Saskia: “Ik heb alles doorleefd – zoals loskomen van een
sigaret. Ik weet nog dat ik de allereerste keer met iemand
anders vrijde en dit met Erik wilde delen. Je wil terug naar
het vertrouwde omdat je een stap maakt in de positieve
richting. De keren dat Erik dit toeliet, dat ik dit soort emoties
kon delen, dat hij een stukje liefde toeliet… Dat is geleidelijk
teruggekomen. Als mensen elkaar echt graag gezien
hebben, is het belachelijk om te denken dat je vijf jaar later
niets meer met elkaar zou hebben. Dan heb je toch gewoon
een leugenachtig leven gehad.
Als morgen de wereld vergaat, en je mag vijf mensen meenemen,
dan sleur ik Erik mee. Toen we in de scheiding
zaten, zou ik hem misschien met veel verdriet hebben laten
staan, omdat ik niet wou toegeven dat hij tot de groep
behoorde om wie ik het meest geef. Mijn allerbeste vriendin
zei dan: ‘Spéél dan dat Erik je koud laat!’. Dan krijg je
geforceerde situaties, maar het andere kon ook niet want
dan zou ik hem om de haverklap vastnemen. Al die kome-
september 2011 19