verklaring van 15 psalmen - Geschriften van Maarten Luther

zijn ziel! Toen sloeg hij hem opnieuw. Nu was Job geheel van God verlaten. Dit is een
verlating die tot vertwijfeling voert, men voelt dan de hel. Er is dan geen hulp meer,
noch van engelen noch van mensen. Dit is de eigenlijke Godsverlating. Dan begint
een ellende waarvan geen mens de diepte peilen kan. Christus heeft ze ervaren in de
hof. Wanneer ze een poosje zou aanhouden, zou ik bezwijken. Terecht noemt men
haar een dodelijke verlating, zij lijkt een eeuwigheid te zullen duren. Hierover spreekt
nu de profeet in deze Psalm.
De Godheid verbergt Zich dan zozeer dat men niet eens meer van een Godheid
spreken kan Er is alleen nog maar de duivel en de hel. Niemand kan deze woorden
vatten. Alle grote en sterke heiligen als Job en Paulus is dit overkomen. Paulus spreekt
er over als hij zegt: Ik heb een doorn in het vlees, dat wil zeggen de duivel kwelt mij
met ziekte en brengt mij van de wijs (2 Korinthe 12: 7). De duivel kan ons hele
lichaam volstoppen met vergift en etter. Hij is daar een meester in, een apotheker,
maar zijn apotheek is vol vergif. Wanneer hij in zo’n geval echter toch niets uitricht, is
dat alleen te danken aan Gods voorzorg. Zie hier de mens die door God verlaten is en
van wie de hele wereld zegt: God zal nooit meer naar hem omkijken, zozeer wordt hij
naar het lichaam gekweld. De Godheid is hem dan onttrokken. Christus vooral heeft
op deze wijze geleden en gestreden - maar zie, juist zo wordt het hemelrijk gewonnen.
Want Hij heeft naar lichaam en ziel Zich geweldig ingespannen, heeft grote angsten
doorstaan, heeft niet alleen bloed gezwéten maar ook Zijn bloedvergóten en heeft
gedacht dat Hij van God verlaten was. Doch dit is maar gelukkig, dat deze nood van
de verlatenheid niet al te lang heeft mogen duren, niet langer dan van 6 uur ’s avonds
tot 6 uur ’s morgens; immers zij begon pas toen Hij in de hof kwam. Kijk, op deze
wijze heeft de profeet kort maar krachtig gesproken over het tweevoudig lijden van
Christus. Immers, Hij was ook van God verlaten, vond geen hulp, noch bij God, noch
bij de mensen, noch bij de engelen, behalve dan dat één der engelen Hem getroost
heeft - maar geen schepsel heeft Hem verlost. En toen Hij dorst had, moest Hij edik
drinken, alle schepselen waren tégen Hem, er was geen plek meer waar Hij Zijn
voeten zetten kon. Wanneer God verre is kan niemand troosten, zelfs niet al zouden
alle mensen op aarde dansen en zingen. Zie hier Zijn eigen ervaring.
Maar met eer en heerlijkheid zult Gij hem kronen. Dit ziet op de opstanding uit de
doden. De Psalm wil zeggen: Gij zult Hem, over Wie niemand zich ontfermt, Die men
van God en de wereld verlaten acht, verlossen en in ruil voor de smaad en het
schandelijk aanzien dat Hij hier op aarde voor U en voor Zichzelf had, zult Gij Hem
kostbaar kleden, mooi maken en versieren, zodat Hij rondom een Gekroonde zal
wezen. Niet alleen lichaam en ziel zullen schoon en vol leven, vreugde, zaligheid,
wijsheid en macht worden, gelijk Hij nu reeds vol Godheid is, maar ook zullen alle
schepselen samen met Hem vrolijk zijn. De zon, de maan en de sterren zullen mooier
zijn dan ooit. Hijzelf geniet dit nu reeds volop, maar op de Jongste dag zal Hij samen
met Zijn heiligen en engelen met nog groter heerlijkheid bekleed worden. Daarom
zegt Jesaja over de kerk: Ik zal de volkeren tot u brengen, zij zullen aan uw voeten
liggen, gij zult met hen versierd worden en zij zullen allen rondom u staan (Jesaja 60).
Zie, op deze wijze heeft Christus de kerk en alle schepselen tot een sieraad. Welk een
heerlijke voorzegging omtrent Zijn opstanding. Hij zal zozeer met heerlijkheid
bekleed worden dat er geen einde ooit aan komen kan.
Gij doet hem heersen over de werken Uwer handen. Gij hebt alles onder zijn voeten
gezet. David beschrijft hier niet alleen de mens maar ook God. Men moet Hem Heere
noemen. Dat is Hij immers van eeuwigheid - alleen, niet voor ons! Vandaar dat God
Hem door de opstanding uit de doden heeft moeten verheerlijken, opdat Hij nu Heere
42