verklaring van 15 psalmen - Geschriften van Maarten Luther

Ik haat de vergadering der boosdoeners. Uiterlijk hebben wij ze weliswaar in ons
midden, want wij eten en drinken met ze, maar in mijn hart moet ik mij verre houden
van hun leer. Ik haat ze, dat wil zeggen: ik ben hun vijand. Mag een heilig mens dan
haten? Moet men niet ook de vijand liefhebben, zoals geschreven staat in Mattheus 5
(vers 44)? En durft u zich er dan op te beroemen dat u deze mensen haat? Ja, haten zal
ik ze om hun leer. En toch mag en wil ik niet anders preken dan wat Christus leerde
over de liefde, dat wil zeggen: ik wil mijn ambt zó waarnemen dat ik zal trachten
velen van hen te winnen. Ik haat ze dus niet om hun persoon maar om hun leer. De
liefde moet voor ons beneden het geloof staan, en het geloof moet de heer en meester
van de liefde zijn. Men mag niet omwille van de mens God in de steek laten. Wanneer
door hen versmaad en gelasterd worden de gaven die God ons gegeven heeft, dat moet
men verdragen, maar wanneer zij het Woord aantasten, dat mag men niet verdragen.
Ik wil gaarne loslaten alles wat ik van God ontvangen heb, maar Hemzelf loslaten dat
wil ik niet. Voor al het andere kan ik namelijk iets beters in de plaats ontvangen, God
zal mij immers eens een leven schenken dat beter is dan dit tijdelijke. Zo moet dan het
geloof de maatstaf en regel der liefde zijn. Ik haat ze dus niet omdat zij een slecht
leven leiden en verkeerd doen, maar omdat zij zo fel te keer gaan tegen Gods Woord.
65