Altaren in de kerken van 1463 tot 1640 - Canon van Oirschot

zouden haar onderkomen beschermd hebben tegen ongewenste bezoekers)
en een staf of rieten stok (die werd gevonden in haar graf
toen dat in de 12 e eeuw werd opgegraven).
Op 5 augustus 1505 stichtte de Oirschotse
Margaretha, dochter van
Henricus Belaerts een altaar van
St. Anna en Oda en vestigde daarop
een dubbel beneficie voor twee rectoren
of kapelaans, ook wel portionarissen
geheten. De stichtingsakte is
opgemaakt tijdens een kapittelvergadering
door notaris Johannes Buetzelaer
van Xantis, clericus van het bisdom
Keulen. Drie maanden later
keurde paus Julius II de bepalingen
en voorwaarden goed. Omdat de
stichteres had bepaald dat de fundatie
door een commissaris van de paus
ten uitvoer moest worden gebracht,
belastte de paus als zijn plaatsvervanger de officiaal van Luik en de
kapitteldekens van de St. Jan in ’s-Hertogenbosch en van St. Petrus
in Boxtel met deze taak, maar het mocht ook door een of twee van
hen uitgevoerd worden.
De stichteres behield zelf het recht van patronaat en presentatie van
de te benoemen rector en na haar dood moest dat toekomen aan een
van de zonen van haar overleden broer Rutger Belaerts. De kandidaat
moest bij voorkeur steeds de naaste en oudste in de lijn van afstammelingen
zijn. Uiteraard moest die wel priester zijn of vóór zijn
26 ste jaar de wijding ontvangen hebben. Bovendien moesten de rectoren
in Oirschot wonen en als ze dit weigerden en als ze na driemaal
‘gekapitteld’ te zijn hieraan nog geen gehoor gaven, dan zouden de
inkomsten die bij het ambt horen hen ontnomen worden. Waren er
geen geschikte personen in de familie, dan moest het kapittel de beneficies
aan andere geschikte personen toekennen. De stichteres
______________________________________________________________