DE PESTERS VAN HET SPOOR - Spandel.net

: Mijn eerste werkplaats.
___________________________________________________________________________
Ik ontdekte dat de loonbriefjes zodanig ingewikkeld werden samengesteld dat
je in feite nooit kon controleren of het wel ‘juist’ was. Oplichters in het systeem
zouden zo gemakkelijk uit elk van de 40.000 loonzakjes maandelijks 2 euro
kunnen wegtoveren zonder dat het opviel. Dit werd NIET rechtgezet… De
‘oncontroleerbaarheid’ van het loonzakje bleef in stand gehouden!
Belangrijk om te vermelden is het feit dat deze ‘administratie’ die per
werkplaats slechts uit enkele personen bestond ook uitgevoerd werd door
minstens één ‘vakbondsafgevaardigde ‘ ! (Schone job, zolang er wordt
meegespeeld met dit machtsmisbruik en zolang erover ‘gezwegen’ wordt…)
Als ik in mijn beginperiode als NMBS werknemer op straat of in stations
mensen ontmoette die ook bij de NMBS werkten, en ik hen vroeg welke functie
zij hadden binnen het bedrijf, kreeg ik meestal te horen, “ik ben baas van dit.”
of “ik ben baas van dat.” of “Ik ben chef over enz.”.
De NMBS bestond blijkbaar enkel uit ‘bazen’!
Toen ik echter zélf op de NMBS-werkvloer kwam, leerde ik uit de realiteit dat
bij de NMBS ieder personeelslid dat niet op de laagste hiërarchische rangorde
stond, zich ‘baas’ noemde of mocht noemen over de lagere in de hiërarchie.
Het geeft natuurlijk een lekker gevoel aan intellectueel laag staande geesten als
ze zichzelf ‘baas’ van iemand of iets kunnen noemen…
Ik kwam hier ook een eerste typische NMBS-vorm van pesterij tegen…
Namelijk deze van de omhooggevallen baas die genoot van zijn ‘macht’ via het
opleggen van geldboetes aan zijn ‘minderen’ (financieel pesten van lageren in
de hiërarchie, om zijn onaantastbare ‘macht’ te demonstreren).
De betreffende omhooggevallen baas, ‘Ofmano’ was reeds ‘opgeklommen’ tot
een soort meestergastfunctie.
Volgens de collegae was hij vroeger op de werkvloer zélf de grootste speelvogel
en dit hield in dat hij er bijvoorbeeld geen probleem van maakte om met een
persluchtdarm trosjes nagels af te schieten door het dak enz. met allerlei
beschadigingen en onveilige situaties er aan verbonden. Hij gedroeg zich ook
nogal opvallend ‘jeannet-achtig’ en kon het niet laten om naar zijn ‘minderen’
allerlei beledigingen toe te roepen.
Een ander nadeeltje was dus, dat hij zijn vroegere collegae die lager in rang
waren, graag eens pestte en dat met een glimlach van het ene oor tot het
andere, van de deugd die hij er aan beleefde.
________________________________________________________________
De pesters van het spoor 22