DE PESTERS VAN HET SPOOR - Spandel.net

: Het pesten begon met ‘verwittigingen’ en ‘dreigementen’.
___________________________________________________________________________
“in plaats van 1.5 uur aan zo’n lek te werken, moet je daar net zoals ons óók 3
dagen aan werken, én de zelfde werkmethode gebruiken want als de baas
ziet hoe vlug dat gedaan is, dan zullen wij ook op jouw manier moeten gaan
werken, en dat willen we niet!”
“JIJ MOET JE AANPASSEN AAN ONS, OF JE KRIJGT DIKKE PROBLEMEN!!!”
Als ik hierop reageerde met de verklaring dat ik dergelijke herstelling op mijn
gemakje uitvoerde, hier geen extra inspanningen voor moest doen, dat mijn
manier van stappen mijn gewone manier van stappen is, en dat ik geen afstand
wilde doen van mijn beroepseer, kreeg ik telkens terug als antwoord:
“Wacht maar manneke… binnen de 3 maanden zal je doen zoals ons, en zal jij
je aangepast hebben aan ONS! We hebben dat nog gezien bij anderen en die
waren allemaal ‘VLUG’ aangepast! Je zal wel zien dat we gelijk hebben!”
Toen ze na maanden van dergelijke opmerkingen merkten dat ik mezelf bleef,
begonnen de voor pesters zo typische hatelijkheden, pesterijen, uitsluitingen,
opstokerij bij hun’ vrienden’ op de werkvloer enz…
De bazen wisten toen nog niet onder welke psychische druk ik gezet werd om
het samenleven met de collegae lassers onder één dak mogelijk te houden.
Ik deed mijn werk graag. Ik deed het met verantwoordelijkheidsgevoel en zo
goed mogelijk.
Als ik de kwaliteit van het werk van mijn collegae zag, werd mijn
beroepsfierheid nog aangezwengeld en ik voelde mij daar goed omdat de
kwaliteit van mijn werk ook door niet-lassers werd opgemerkt en sterk werd
geapprecieerd. Regelmatig kreeg ik een schouderklopje(pluimpje) van tevreden
mensen. Op korte tijd kreeg ik vanwege de bazen de hoogst mogelijke
waarderingscijfers zodat ik bovenop mijn basisloon nog kon rekenen op de
beste premies.
Ik wilde daar blijven werken tot mijn pensioen omdat mijn werk zo
gewaardeerd werd. Ik voelde mij daar gewoon ‘de juiste man op de juiste
plaats’ en goed in mijn vel.
Ik wilde die job behouden en zou me niet laten wegpesten door enkele jaloerse
onbenullen was mijn mening. Maar al die pluimpjes die ik kreeg en dat hoge
waarderingscijfer, maakten de jaloezie alleen maar erger!
________________________________________________________________
De pesters van het spoor 44