MANUELE LYMFEDRAINAGE - Sonnevelt Opleidingen

Invloed van Manuele Lymfedrainage
Vegetatieve invloeden
MLD heeft invloed op het vegetatieve zenuwstelsel. Deze invloed bestaat uit de volgende
delen:
- het sympathische deel activering, werken etc.
- het parasympatische deel sedering, rust, slapen etc.
Deze beide zenuwsystemen verzorgen alle delen van het lichaam, dus bloedvaten, spieren,
organen en de huid. Onder invloed van dagelijkse of traumatische stress is dit
uitgebalanceerde vegetatieve stelsel snel ontregeld. De sympaticus heeft de overhand.
MLD heeft daarentegen een activerende invloed op de parasympaticus. Dit betekent dat
cliënten hierdoor rustiger worden, meer ontspannen zijn en zelfs in slaap kunnen vallen.
Het is van belang dat de handgrepen in een rustig, monotoon ritme worden uitgevoerd. Pas
dan hebben ze de gewenste uitwerking. Wanneer je te snel werkt, bereik je het
tegenovergestelde: de cliënt wordt geactiveerd, geprikkeld en nerveus.
Het parasympatisch systeem heeft een trofische werking. Dit betekent opbouwend en
verkwikkend. Deze processen zijn kenmerkend voor de slaap; dus niet beïnvloedbaar door
de ‘bewuste wil’.
Het verstandelijke bewustzijn is gelokaliseerd in de grote hersenen. De oorsprong van de
onbewuste impulsen bevindt zich in de vegetatieve centra van de overige hersendelen en in
het ruggenmerg. Reflexen die door manuele prikkels worden opgeroepen komen bijeen in
deze vegetatieve vorm.
De aard van de prikkel geeft een specifieke reflex:
- door een harde massage kunnen reflexen die de spanning verhogen afweerreacties
en zelfs vluchtreflexen teweegbrengen.
- een juist uitgevoerde MLD daarentegen roept juist ontspanningsveroorzakende re-
flexen op; ze verlagen de basisactiviteit van de spieren.
Het effect van de ontspannende prikkels tijdens de MLD is nog te verhogen door:
- aangename omgevingstemperatuur
- rustgevende muziek
- begeleidende visualisatie
- prettige geur met etherische oliën.
Invloed op pijnreflexbanen
Pijnvezels geleiden prikkels die pijn veroorzaken, vanuit de periferie, in de vorm van
actiepotentialen verder. Zolang de oorzaak van pijn bestaat, blijft een specifiek zenuworgaan
(de nociceptor) de prikkels doorsturen naar het centrale zenuwstelsel.
Naast nociceptoren zijn er mechanoceptoren (bijv. tastreptoren). Deze geleiden prikkels die
door aanraking worden opgeroepen verder (bijv. bij de MLD of door strijkingen op de huid).
Deze prikkeloverdracht gaat via neurieten van de ganglioncellen. Dit geeft een aangenaam
gevoel van aanraking.
De neuriet bezit evenwel een verbinding met een andere ganglioncel (hier een remmende),
zodat de pijnprikkels die door de noriceptoren werden opgevangen en verzonden door
gelijktijdige prikkeling van de remmende cel kunnen worden afgeremd of uitgeschakeld.
Er moet echter voor een pijnremmende werking steeds een aanhoudende prikkel zijn, zodat
de voortdurende verandering van druk telkens de vorm van de prikkel verandert.
Manuele Lymfedrainage - © Sonnevelt Opleidingen
9