Jaarboek 2008-2009 - HWP Haarlem

Donderdagochtend 21 mei is ons erelid Paul Pancras
overleden. Meer dan 50 jaar heeft hij bijgedragen aan wat
onze vereniging nu is. En behalve dat Paul heel veel voor de
club heeft betekend was hij vooral een bijzonder sympathiek
mens. We zullen hem zeer missen.
Paul is echt de laatste der Mohikanen. Hij maakte in de jaren
vijftig al deel uit van het illustere bestuur met Hoogland en
van den Berg. Paul zou bijna 40 jaar lang het intern
wedstrijdleiderschap op zich nemen en daarmee een stevige
basis leggen voor de zo succesvolle interne competitie van
HWP. Ook organiseerde hij jarenlang de vermaarde HWPvierkampen.
In de jaren ’80 van de vorige eeuw sprak men
niet eens meer over HWP maar over ‘de club van Pancras’.
Gekscherend werd, na het zoveelste kampioenschap van Paul,
ook wel gesproken over Hier Wint Pancras. Paul is HWP altijd
trouw gebleven ook al ondervond het schaken flinke
concurrentie van het biljarten. Terecht werd hem 4 jaar geleden
na 50 jaar trouw aan de club het erelidmaatschap toegekend.
Naast zijn bestuurlijke en organisatorische inspanningen was
Paul natuurlijk een bijzonder innemend mens. Hij was altijd
vriendelijk en opgewekt en nooit te beroerd om de handen uit
de mouwen te steken. Zijn karakteristieke lach en “….dat is
In september 1999 leerde ik Paul Pancras kennen. Een
clubgenoot van sv Breukelen, afkomstig uit deze regio,
raadde me twee schaakverenigingen aan in de omgeving
van Haarlem, Bloemendaal en HWP. Omdat het
Sociëteitsgebouw me aansprak en Willem de Ruig een
loflied op HWP afstak, kwam ik niet op de Donkerelaan
in Bloemendaal terecht, waar sv Bloemendaal indertijd
haar domicilie had. Na afloop van mijn eerste partij
belandde ik aan de bar en raakte in gesprek met Rob
Graaff, die later naar de Haarlemse Jopen vertrok. Ook
Paul schoof aan, informeerde belangstellend waar ik
vandaan kwam en vertelde honderduit over HWP. Ruim
na enen werd ons vriendelijk verzocht de Sociëteit te
verlaten, waarna Paul en ik samen richting zuidwest-
Haarlem reden.
Een goed begin van inmiddels tien prettige jaren op een
fijne club.
In het begin schaakte ik weinig met Paul en daar was
een goede reden voor: hij stond altijd veel hoger op de
ranglijst van de interne competitie, met als gevolg dat
-46-
In memoriam Paul Pancras
Denkend aan Paul Pancras
hier de natuurlijke zet”, zullen we niet meer horen. Maar we
zullen ons Paul tot in lengte der dagen herinneren.
Jaaroverzicht HWP 2008 / 2009
we ook extern niet in het zelfde team speelden. Dat
Paul nog altijd een geducht schaker was, bleek uit een
uitroep van Harry Lips op een clubavond, een kleine
tien jaar geleden. “Wat ben jij toch taai”,
complimenteerde Harry, die toen clubkampioen was,
Paul.
Tijdens de gesprekken aan de bar vertelde Paul me
ook van zijn andere favoriete hobby, biljarten. We
stelden vast dat we ongeveer hetzelfde moyenne
speelden en ik nodigde hem bij mij thuis uit, daar ik de
gelukkige bezitter ben van een libretafel. Als het weer
het toeliet kwam Paul altijd op de fiets, de keu keurig
in het foedraal, bijeengehouden met elastiekjes,
vastgebonden onder de liggende buis van zijn
herenfiets. Met enig ceremonieel werd de keu in elkaar
geschroefd, waarna ik hem in de gelegenheid stelde
even in te spelen terwijl ik boven iets te drinken haalde.
Teruggekomen stelde hij dan vast dat de tafel iets
trager was dan de meeste tafels waarop hij speelde.