Jaarboek 2008-2009 - HWP Haarlem

-60-
71e Corus HWP Open ongekend wittepaardensucces
Mocht Corus ooit nog eens afhaken als sponsor van ’s
werelds fraaiste schaaktoernooi, dan is het te hopen dat HWP
Haarlem rond die tijd een slagvaardig bestuur heeft dat de
naam van het toernooi direct weet om te dopen in de HWP
Open. Met opnieuw veertig witte paarden die in Wijk aan Zee
opdraafden leken de speeldagen in De Moriaan op veredelde
clubavonden waarop toevallig ook een paar grootmeesters
acte de presence gaven.
Succes
In het eerste weekend was er direct succes voor Frans Arp,
Frank Homburg en Theo Elstgeest, die allen al dan niet
gedeeld hun vierkamp wonnen. Dit succes verbleekte echter
bij het resultaat van de dagvierkampen, waar alle negen (!)
deelnemende HWP’ers als winnaar van hun groep uit de bus
kwamen. Frans Arp was wederom succesvol, en daarnaast
zegevierden Rob Mulder, Willem Mook, Boudewijn Eijsvogel,
Frits Welling, Rene Schulenberg, Willem de Ruig, Harry Wierda
en Charles Hensen.
Hicham Boulahfa in diep gepeins verzonken
Maar liefst twintig HWP’ers
De meeste aandacht ging traditioneel uit naar de tienkampen,
waarin maar liefst twintig HWP’ers actief waren. Met drie
vertegenwoordigers in de eerste klasse deed onze club
bovendien op hoog niveau mee, en allesbehalve
onverdienstelijk: met een fantastische 6,5 uit 9 behaalde een
tijdelijk uit zijn as herrezen Taco Vrenegoor een gedeelde eerste
plaats, en miste hij promotie naar grootmeestergroep C op SBpunten.
Minder plezier beleefde Ardjan Langedijk aan deze
Corus-editie: hij eindigde in dezelfde groep onderaan na enkele
onfortuinlijke nederlagen.
In groep 2 deed Paul Lieverst het prima, maar weer een klasse
daaronder hielden de HWP’ers pas echt goed huis: Eduard
Leinwand, Jan Burggraaf en Hicham Boulahfa wonnen ieder
hun groep en mogen het volgend jaar waarschijnlijk in klasse
2 proberen. Ook Antonis Adamidis en Ger Dekker dwongen
promotie af.
Joop Zoetemelk
Ikzelf mocht het voor het eerst ook in de hoogste klasse der
tienkampers proberen. Jarenlang was ik als een soort Joop
Zoetemelk (die kon ook niet schaken) steeds tweede geworden
in groep 2, waarmee ik promotie elk jaar net misliep. Dit jaar
pakte ik het slimmer aan: gewoon een jaartje ‘vergeten’ jezelf
in te schrijven en vervolgens Koos Stolk met een pruillip
benaderen. Dankzij mijn gestegen rating kwam ik in de
hoofdgroep terecht.
Dat hoorde ik echter pas bij het inschrijven, luttele uren voor
de eerste ronde, en dat brak me direct lelijk op. Tegen IM
Slingerland (2399), verstoken van iedere vorm van
voorbereiding, ondernam ik een vrij kansloze missie. Niet veel
beter ging het een dag later tegen FM Stefan Kuipers, die zou
starten met 6 uit 6 en vervolgens met drie soevereine remise de
meer dan verdiende groepswinst veiligstelde. Na die tweede
oorwassing was ik even bang voor een rol als Kop van Jut, tot
ik, terwijl ik mijn verdriet aan de bar aan het verdrinken was,
een gesprek opving van mijn tegenstander van ronde 3. Die
was zich eveneens aan het bezatten omdat hij nog tegen een
troosteloze brilscore aankeek. ‘Gelukkig mag ik morgen tegen
de andere nullenvanger’, zo stelde hij zijn gesprekspartner
betere tijden in het vooruitzicht. Die motivatie had ik net even
nodig. Amper 30 zetten later stond de echte nullenvanger mat.
Een paar maanden later zou de arme nog een nare HWPervaring
te verwerken krijgen toen Jan Burggraaf in een
bondswedstrijd in vijf minuten bedenktijd een 25 zetten lange
voorbereide remisevariant op het bord bracht.
Afgrijselijke matwending
Je hoeft geen parapsycholoog te zijn om te stellen dat ik altijd
de juiste motivatie nodig heb om de gewenste resultaten te
boeken. In dat licht wil ik ook graag mijn partij tegen David
Klein beschouwen. Over deze partij is al genoeg gezegd. In
zijn jeugdige naïviteit stortte David zich vol overgave in een
van de gapende gaten van zijn openingsrepertoire, en toen hij
vervolgens met een dierentuin aan materiaal achter
ongeïnteresseerd nog wat obligate zetjes produceerde, ebde
mijn concentratie langzaam weg. Een afgrijselijke matwending,
compleet met dameoffer, werd overzien en zo liep ik tegen de
vreselijkste nederlaag van mijn carrière aan.
Jaaroverzicht HWP 2008 / 2009