Handleiding Handleiding deel 2 - Erfgoed à la Carte Den Helder

Sinte Pieters Schoven,
Als je niet geeft, dan zal ik je rooven,
(…)
Ik roof den boer zijn heele schelf,
(…)
Hei je geen turf? Hei je geen hout?
Sinte Pieter is zoo koud.
Als er niets gegeven werd, dan ging het lied als volgt;
Hei je geen hagel? Hei je geen kruid?
Dan schieten we den gierigen boer in zijn huid.
Aan veel van deze gebruiken op
Wieringen kwam echter een eind
toen in de jaren twintig van de 20 ste
eeuw aan de Zuiderzeewerken
werd begonnen. Nieuwkomers
overstroomden het eiland om aan
de afsluitdijk en de inpoldering van
de Wieringermeer te werken. De
nieuw aangekomen arbeiders,
vooral grondwerkers, stenenzetters
en mattenvlechters, maar ook
timmerlieden en metselaars
werden gehuisvest in barakken bij
Den Oever, Zurich en op het
werkeiland Breezanddijk.
Timmerlieden, metselaars en
opperlieden werkten aan de
sluizen. Voor de dijken brachten
grondwerkers zand en keileem aan en een stenenzetter verstevigde de zijden van de dijk met stenen. Het
eerste deel van de dijk tussen Ewijcksluis naar het westelijk deel van Wieringen, dreigde eerst weg te zakken in
de veengrond. Nadat alle veengrond was weggedrukt werd de dijk pas weer stabiel. Hierna begon men met de
inpoldering van de Wieringermeer en werkte de arbeiders gestadig verder aan het deel van de dijk tussen Den
Oever en Kornwerderzand. Na de drooglegging van de Wieringermeer hield de overheid de vinger aan de pols.
De ruimtelijke indeling werd van overheidswege vastgesteld. Rechte en eentonige wegen werden aangelegd en
modelboerderijen lagen verspreid door de Wieringermeer. De kolonisten-boeren werden door de overheid
geselecteerd.
De De Tweede Tweede Wereldoorlog Wereldoorlog in in Den Den Helder
Helder
De dijk tussen Ewijcksluis en Wieringen wordt aangelegd. Wieringen
houdt op een eiland te zijn.
Op 28 augustus 1939 werd vanwege het dreigende gevaar van een Duitse inval de mobilisatie afgekondigd.
Defensie begon maatregelen te nemen om het land te verdedigen. De vesting Den Helder was belangrijk om
een inval vanuit het noorden te voorkomen. Voor dit deel van het land werd het hoofdkwartier op Willemsoord
gevestigd, ook vanwege de verdediging van de zeegaten. De marine stelde een kustwacht in. Boven zee
vonden verkenningsvluchten plaats. De mijnendienst begon versperringen aan te leggen, terwijl andere
vaarroutes door de mijnenopruimingsdienst juist weer vrij gehouden werden van vijandelijke mijnen.
De bewoners van Den Helder voelden dat een oorlog op komst was. Steeds meer soldaten van de landmacht
werden ingekwartierd in scholen en gebouwen. Er werden oefeningen gehouden en zeemijnen gelegd.
Losgeslagen mijnen, die het Marsdiep indreven, leverden gevaar op. De dienstregeling van de trein werd
aangepast vanwege het militaire vervoer naar Den Helder. Voor de bevolking van Den Helder lag een
evacuatieplan klaar.
Op 10 mei 1940 begon de oorlog. Dezelfde dag nog werd vliegveld De Kooij zodanig gebombardeerd, dat er
brand uitbrak. Als barrière naar de grote Hollandse steden werd door het Hollandse leger het Koegras onder
water gezet. Ondertussen werd op de afsluitdijk gevochten en de Nederlandse troepen wisten de Duitsers hier
tegen te houden. De stelling Den Helder leek het te houden. In de vooravond van 14 mei kwam echter het
bericht binnen dat Nederland had gecapituleerd na het bombardement op Rotterdam.
Voor de bewoners van Den Helder echter waren de gevechtshandelingen nog niet ten einde. De bewoners
hadden nog maar net op de radio het bericht over de capitulatie gehoord of er verschenen Duitse vliegtuigen
20