Pastorale impuls juni 2013 - DPB Brugge

6
OVERVAREN
Met een ruim vol goede bedoelingen en inzet van de hele crew stapten we in september op het schip
van dit schooljaar. Zo zijn we uitgevaren. Nu is de tijd gekomen om plaats te vatten op het
achtersteven en terug te blikken op de koers die we voeren en het traject dat we hebben afgelegd.
Bij momenten leek het wel een roeiboot. Samen roeien is best leuk. Maar soms lukte dat ‘samen’ niet zo
best. De één wilde wat vlugger en de andere kon het ritme niet aan. Onze roeiboot raakte uit zijn
ritme. Er kwam oneindigheid, ja, zelfs ruzie.
Soms leek het wel alsof we met een zeilschip uitvoeren. Het was zoeken om de wind in de zeilen te
krijgen. Soms duurde dat wel even en was het zelfs windstil. Op andere momenten was het windkracht
10 en werden we overspoeld door het aanbod aan impulsen en uitdagingen. Een storm van drukte en
stress waarin sommigen overboord dreigden te vallen. Wat de één zei, waren voor de andere
‘woorden in de wind’. We liepen mekaar voorbij. We hadden geen tijd voor God.
Gelukkig waren er ook de momenten dat we mekaar vonden op het vlot van onze school. Rustig
dobberend op de stroom van het schooljaar. Momenten van warme nabijheid en ontmoeting. Momenten
van ‘thuis-komen-bij-elkaar’. Momenten dat we de oversteek konden maken van mens tot mens.
Momenten dat we God niet ervoeren als een verstekeling aan boord, maar Hem ontmoetten als
deelgenoot op onze tocht.
Het was een drukke dag geweest.
Er waren een heleboel mensen gekomen die Jezus wilden horen en zien.
Vandaag had Hij weer verteld over het Rijk van God,
hoe zij zelf konden helpen om dat rijk mee op te bouwen.
Ook had Hij gezegd dat ze mochten vertrouwen op God,
die hen altijd zou helpen.
Nu was het avond en Jezus zei tegen zijn leerlingen
“Laten we oversteken.”
L. Guelinckx
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013