Pastorale impuls juni 2013 - DPB Brugge

1
1. Een bundeling van teksten
voor het samenstellen van moed- en eindejaarsvieringen
bij overgangsjaren of uitgangsjaren.
EXAMENTIJD: EEN GELUKKIGE TIJD?
Juni… examentijd… een tijd van stress voor jongeren en leerkrachten.
Bij velen staat de boog gespannen.
Eén woord kan volstaan om mensen te doen ‘ontploffen’
en alles op te geven
maar ook om weer verder te doen en een licht in de toekomst te zien.
Daarom graag een vertaling van de Zaligsprekingen uit de Bergrede
naar de onderwijswereld in deze examentijd.
Gelukkig zijn de leerkrachten die arm voor God staan,
die zich niet laten gelden door hun kennis of kunde,
maar die weten dat ze alles van God ontvangen.
Gelukkig zijn zij
want door hen zal God de jongeren aanspreken.
Gelukkig zijn de leerkrachten
die meevoelen met het leed van anderen
en die vooral aan de zwakkeren zorg en aandacht besteden.
Gelukkig zijn zij
want door elk woord of gebaar van dank,
hoe schuchter ook, zullen zij bemoedigd worden.
Gelukkig zijn de leerkrachten die zachtmoedig zijn
en die met veel geduld en eerbied voor ieders eigenheid
de jongeren steeds nieuwe kansen bieden.
Gelukkig zijn zij
want het volle vertrouwen van de jongeren
zal de vrucht zijn van hun houding.
Gelukkig zijn de leerkrachten
die honger en dorst hebben naar gerechtigheid,
die de jongeren tot hun recht laten komen
door ze te helpen bij de ontdekking en de uitbouw
van al hun mogelijkheden van hoofd, hart en handen.
Gelukkig zijn zij
want ze zullen met echte vreugde verzadigd worden.
Gelukkig zijn alle onderwijsmensen die barmhartig en mild zijn,
die zich geen oordeel vormen naar het uiterlijke,
maar die peilen naar wat schuil gaat
achter onverschilligheid of verzet.
Gelukkig zijn zij
want ook voor hun tekorten
zullen zij barmhartigheid ondervinden van hun leerlingen.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

2
Gelukkig zijn alle onderwijsmensen
die zuiver en oprecht van hart zijn,
die jonge mensen weten te bevestigen in woord en daad.
Gelukkig zijn zij want zij zullen God zien.
Gelukkig zijn alle onderwijsmensen die aan vrede werken,
gemeenschap opbouwen, bruggen slaan
en mensen tot elkander brengen.
Gelukkig zijn zij
want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
Gelukkig zijn alle onderwijsmensen,
die vanuit de christelijke inspiratie,
de moeilijkheden niet uit de weg gaan
en nooit moe worden van de echte waarden te getuigen,
ondanks onbegrip en tegenkantingen.
Gelukkig zijn zij
want God zal hun kracht zijn.
Gelukkig zijn de jongeren
die in de ontmoeting met zulke mensen volwassen mogen worden;
zij zullen weten dat God hen nabij is en zij zullen deze tijd als genade ervaren.
Gelukkig zijn de jongeren die examens mogen afleggen,
het betekent dat zij in dit deel van de wereld
onderwijs kunnen volgen;
een vakantie in de nabije toekomst lacht hen toe.
Gelukkig zijn de leerkrachten die de examens mogen corrigeren,
want dezelfde toekomst lacht hen eveneens toe.
Ik wens van harte allen veel geluk toe in deze tijd
en nadien alvast een fijne en gelukkige vakantie.
Jan Vander Velpen
VSKO-pastor
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
LEE(R)(F)STOF
Leerstof
eerst dagenlang beluisteren in klas of aula
dan urenlang verwerken op kamer of studio
en één dag op enkele minuten bewijzen dat je het kent en dan???
Kan die leerstof niet meer worden?
Kan die leerstof geen leefstof worden?
Leefstof omdat je ze uittest in het leven.
Je gaat erover in gesprek met vragen en bemerkingen.
Je zoekt op wat het voor mensen kan beteken?
Je probeert het uit met voorspoed en tegenslag.
Dagenlang en urenlang en dan...
Dan voel je dat dat alles méér dan enkele minuten je leven richting geeft.
Je voelt dat je ervan leeft!
Antoon Vandeputte

3
GEPAKT EN GEZAKT
Nu het schooljaar z’n einde nadert, sluipt de hunker om ruimere horizonten te gaan verkennen zachtjes
binnen in ons hoofd. Al gedacht aan een rugzak? Weet dat je die keuze weloverwogen dient te
maken. Hier volgen enkele tips.
Met een goedkope rugzak geraak je meestal niet ver. Vroeg of laat kom je in moeilijkheden. Bouw je
leven niet op oppervlakkigheden. Kies voor de dingen die waarde hebben. Je vindt ze in de diepte
van je hart en hopelijk heb je ze in de loop van dit schooljaar nog verder kunnen verrijken.
Zorg voor een rugzak met de juiste bagage. Want als je in moeilijke situaties verzeild geraakt, is er
geen tijd meer om het nodige materiaal bijeen te sprokkelen. Juist in die momenten is het belangrijk om
terug te vallen op de levenswijsheid die je van anderen meekreeg. Maar ook wat je leerde uit je eigen
ervaringen kan je dienstbaar zijn.
Een comfortabele rugzak kun je helemaal aanpassen aan jouw lichaam. Onthoud hierbij vooral dat je
jezelf niet met anderen moet vergelijken. Op de weg van het leven mag je gaandeweg je eigenheid
ontdekken. Jij bent uniek en zo door Hem gedroomd!
Het dragen van een rugzak mag geen pijn doen. De rugzak mag niet losjes op de rug zitten. Kies
daarom een rugzak met een stevig frame. Ga met voldoende vertrouwen door het leven. Vertrouwen
in jezelf en in de anderen. Als je voor jezelf uitklaart welke waarden je in je leven gestalte wil geven,
zul je aan stabiliteit winnen. Je tocht zal minder zwaar en vermoeiend zijn.
Te vaak wordt het rugcontact vergeten! Hopelijk mag je je gesteund weten door echte vrienden.
Mensen die in jou het goede naar boven weten te halen en je indien nodig een spiegel durven
voorhouden. Omdat ze ervan overtuigd zijn dat je op deze manier verder kunt groeien tot meer en
mooier mens-zijn.
Om comfortabel te zitten moet je rugzak ook voorzien zijn van een stevige heupriem die mooi om je
lichaam past. Omgord je met wilskracht, optimisme en naastenliefde. Geloof in de dingen die je
onderneemt en blijf daarbij lief voor jezelf. Want alleen dan kun je deze liefde ook authentiek
beleven in je relatie tot anderen.
Aan de buitenkant van je rugzak kun je allerlei nuttige attributen hangen: een open blik om onderweg
het mooie te zien en het goddelijke in je medemens te ervaren; open handen om te ontvangen wat
mensen jou in vertrouwen bieden en om van je overvloed te delen; een glimlach om je grote en kleine
zorgen te relativeren en wie stil langs de weg blijft zitten aan te moedigen.
Maar vooral: geniet van je vakantietocht!
Ludo Geulinckx
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

4
NIEMAND IS ME KOMEN ZOEKEN
De jongen kwam wenend thuis.
Opa liep hem tegemoet, tilde hem op en drukte hem tegen zich aan.
Het jongetje bleef maar snikken. Opa streelde hem
en probeerde maar om het snikken te bedaren... "Hebben ze je geslagen?' vroeg hij.
"Neen", schudde de jongen.
"Hebben ze je wat afgepakt?" probeerde opa. "Neen," snikte het jongetje nog harder. "Maar wat is er
dan toch gebeurd?", vroeg opa bezorgd.
De jongen trok zijn neus op en begon te vertellen...:
"We speelden verstoppertje.
Ik had me echt goed weggestoken.
En daar wachtte ik. Het duurde lang, heel lang...
Toen ben ik maar vanzelf naar buiten gekomen.
En wat zag ik...?
Ze waren al lang gestopt met spelen... Ze waren allemaal weg.
En niemand was me komen zoeken... "
Het jongetje snikte opnieuw.
"Hoor je me? Niemand is me komen zoeken!"
Samuël jaargang 2002
Duiding
Wat is er erger dan te moeten vaststellen dat niemand om je geeft.
Dat je niet de moeite waard bent om gezocht te worden.
In het voorbije schooljaar zullen er ook momenten
geweest zijn dat we elkaar voorbij liepen,
momenten dat we er niet 'echt' waren voor de anderen.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

5
ER WAS EENS….
Bid en er gebeurt iets!
Er waren eens twee kabouters, allebei even klein en even sterk. Elke dag mochten ze een wens
doen. En, zoals dat altijd gebeurt in sprookjes, wat ze wensten, dat zou ook gebeuren.
Vervulde wens
Op zekere dag moesten ze allebei een zak tillen die veel te zwaar voor ze was. Nou, de
eerste wenste meteen of die zak niet wat kleiner kon worden, zodat hij die kon tillen. En omdat
in sprookjes wensen altijd in vervulling gaan, werd die zak dus een stuk kleiner zodat hij daar
geen moeite meer mee had.
Nog een vervulde wens
De tweede kabouter dacht even na. Toen wenste hij dat hij zelf een tikkeltje groter en sterker
mocht worden, zodat hij die grote zak zonder moeite zou kunnen tillen. En ook dat gebeurde.
Niet lang daarna moesten ze wéér een zak tillen die veel te zwaar voor ze was. De eerste
begon weer te klagen: „Kan die zak niet een stukje kleiner?" Maar de tweede wenste weer
dat hij zelf zò groot en sterk mocht worden dat hij ook die zware zak weer tillen kon.
Nog een paar keer
Zo ging het nog een paar keer. Uiteindelijk, je snapt het wel, was die tweede kabouter een
reus geworden die enorme zakken tillen kon! En die eerste? Nou, die was nog niks veranderd.
Hij was nog steeds hetzelfde kleine, miezerige kaboutertje dat alleen maar héél kleine zakjes
kon tillen...
Zoals de eerste
Ik weet niet of je bidt wanneer je het moeilijk hebt. Misschien doe je dat niet meer omdat dat
toch niet helpt. Maar weet je hoe dat komt? Misschien wel omdat je te veel bidt zoals dat
eerste kaboutertje: dus dat het allemaal een beetje makkelijker mag worden. Alleen kan God
daar niet zoveel mee omdat Hij weet dat je daar niet zoveel aan hebt. Nee, Hij wil veel liever
dat je zèlf verandert in plaats van de omstandigheden.
Zoals die tweede!
Weet je, God zoekt mensen die zich niet door moeilijke omstandigheden laten inpakken, maar
die sterker worden dan de dingen die ze moeilijk vinden. Dan gebeurt er tenminste wat. Hij wil
jou en mij leren om in moeilijke omstandigheden staande te blijven en er dwars tegen in te
gaan als dat nodig is.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

6
OVERVAREN
Met een ruim vol goede bedoelingen en inzet van de hele crew stapten we in september op het schip
van dit schooljaar. Zo zijn we uitgevaren. Nu is de tijd gekomen om plaats te vatten op het
achtersteven en terug te blikken op de koers die we voeren en het traject dat we hebben afgelegd.
Bij momenten leek het wel een roeiboot. Samen roeien is best leuk. Maar soms lukte dat ‘samen’ niet zo
best. De één wilde wat vlugger en de andere kon het ritme niet aan. Onze roeiboot raakte uit zijn
ritme. Er kwam oneindigheid, ja, zelfs ruzie.
Soms leek het wel alsof we met een zeilschip uitvoeren. Het was zoeken om de wind in de zeilen te
krijgen. Soms duurde dat wel even en was het zelfs windstil. Op andere momenten was het windkracht
10 en werden we overspoeld door het aanbod aan impulsen en uitdagingen. Een storm van drukte en
stress waarin sommigen overboord dreigden te vallen. Wat de één zei, waren voor de andere
‘woorden in de wind’. We liepen mekaar voorbij. We hadden geen tijd voor God.
Gelukkig waren er ook de momenten dat we mekaar vonden op het vlot van onze school. Rustig
dobberend op de stroom van het schooljaar. Momenten van warme nabijheid en ontmoeting. Momenten
van ‘thuis-komen-bij-elkaar’. Momenten dat we de oversteek konden maken van mens tot mens.
Momenten dat we God niet ervoeren als een verstekeling aan boord, maar Hem ontmoetten als
deelgenoot op onze tocht.
Het was een drukke dag geweest.
Er waren een heleboel mensen gekomen die Jezus wilden horen en zien.
Vandaag had Hij weer verteld over het Rijk van God,
hoe zij zelf konden helpen om dat rijk mee op te bouwen.
Ook had Hij gezegd dat ze mochten vertrouwen op God,
die hen altijd zou helpen.
Nu was het avond en Jezus zei tegen zijn leerlingen
“Laten we oversteken.”
L. Guelinckx
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

7
AFSCHEIDSWENSEN
Ik wens je zalige momenten
van rust en bezinning,
midden in de wedren
tegen de tijd voor het succes.
Ik wens je heel veel moed,
werkkracht en doorzettingsvermogen
om boven de dagelijkse sleur
en banaliteit uit te stijgen.
Ik wens je vooral veel liefde, echte liefde,
die je weer doet ontdekken dat er,
naast jou, een Ander staat.
Dat je met die Ander,
God,
meer kan dan alleen,
zodat je echte liefde kan geven
die vooral het beste
voor die andere beoogt.
Ik wens je een glimp zekerheid,
een takje houvast,
midden je vragend zoeken in de tijd die komt.
Ik wens je heel veel echtheid en oprechtheid,
in plaats van die opgetrokken façade.
Als ik nu alle poëzie even terzijde schuif,
dan zou ik,
in resumé,
vooral het volgende willen doordrukken:
heel veel moed
om te blijven geloven
dat de liefde het laatste woord heeft.
Wat ik jou wens?
Niet dat jij de mooiste boom op deze aarde bent,
niet dat je jaar in, jaar uit,
schittert van bloesems aan elke twijg.
Maar dat af en toe, aan één of andere tak,
een bloesem opengaat, af en toe iets ontstaat,
dat eens een woord van liefde een hart vindt,
dat wens ik jou.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

8
ZENDING
Als een braakliggend stuk grond
ligt de toekomst nog voor je.
Mag je geduld hebben
om eerst moeizaam de grond te bewerken.
Mag je bezonnen zijn
om eerst goed te kiezen welk zaaigoed je planten wil.
Mag je de tijd nemen
om dankbaar om te kijken naar je eigen oogst.
Opdat velen proeven
van de vruchten van jouw grond,
ga met een open hart
je braakliggende toekomst tegemoet.
Mag het je morgen overkomen
in blijheid de weg van de toekomst gaan,
onverwacht nieuwe goede mensen op je weg
en vrienden van vroeger trouw mee met je onderweg.
Mag het je morgen overkomen
iemand die naar je luistert en je licht toefluistert
in de momenten dat het donker wordt in je leven.
Mag het je morgen overkomen:
zegen op al je wegen.
Zegen over je toekomst:
in volle vrijheid en verantwoordelijkheid je eigen vlucht.
Verre horizonten die heerlijk dichtbij komen.
Zalige plekken om uit te rusten voor nieuwe tochten.
Mogen ze je vleugels sterk maken voor tijden van tegenwind.
Mag je beschutting zoeken in stormweer.
Mogen nieuwe heerlijke landschappen
je elk nieuw levensseizoen blijven overkomen.
Vlieg nu maar, je nieuwe toekomst tegemoet.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

9
EN NU JE EIGEN WEG
De poort staat open, maar we zullen ze niet sluiten achter je.
We zien je node weggaan, maar we zeggen: tot ziens!
We weten niet wat je weg zal zijn,
maar je ouwe school blijft een vluchtheuvel voor jou.
Je leven hier was maar een doortocht, maar we houden van jou.
We hebben getracht je te begeleiden,
maar de uiteindelijke keuze ligt bij jou.
Alleen onze wensen – van harte! – kunnen je vergezellen:
de toekomst hoort je toe, de toekomst ben jezelf,
God zij met je!
We hebben je punten moeten geven, of scores,
of hoe die dingen ook heten, zwart op wit op jouw rapport.
Maar het eigenlijke rapport, het echte, staat niet op schrift.
Het wordt bewaard binnenin de mens, die naast je mocht staan.
Je hebt ons blij gemaakt – en soms boos –
maar tenslotte bleef alleen de verwondering over:
de verwondering om het wonder dat jij was en altijd zult zijn en blijven.
Zul je nog eens denken aan je ouwe school?
O nee, dit is geen must, geen opgelegd iets.
Maar alleen een flits van herkenning misschien,
een teder raakpunt wellicht,
een handjevol mild heimwee naar vroeger,
naar wat we samen afsloten, met dien verstande
dat bij ons de deur altijd op een kier blijft staan.
Want we zullen nog vaak aan je denken,
om te vernemen hoe het met jou nu verder gaat.
Want het leven van jonge mensen is als een boeiend boek,
dat zelfs het bloed van ouwe schoolfrikken wat vlugger doet kloppen.
Ja, zul je nog eens denken aan de ouwe school?
Af en toe is al méér dan genoeg, weet je!
En nu, je eigen weg!
Mag hij recht zijn als een laserstraal,
maar afgebogen door het krachtveld van je vrienden.
Mag hij niet àl te hard zijn,
maar voorzien van vangrails van liefde.
Mag hij lang zijn, vèr in jaren,
maar niet uitputtend voor je geloof en hoop.
Mag hij bezaaid zijn met rozen,
maar ook met af en toe een dorentje , op dat je wakker zal blijven.
Mag hij boeiend zijn en schoon,
maar niet zo, dat je het land ernaast niet meer ziet.
Mag hij geplaveid zijn met vreugde,
maar vreugde om wat je deed voor anderen.
Mag hij getekend zijn door enthousiasme,
opdat je anderen blijvend nabij zou kunnen zijn.
Mag God je leiden op je weg naar de toekomst,
vertrouw hem elke stap toe, voor vandaag en morgen...
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

10
Zoek de schoonheid.
Ze zal jou vervullen.
Dien de goedheid.
Ze zal jou beter maken.
Volg de wijsheid.
Ze zal jou verlichten.
Aanvaard de waarheid.
Ze zal jou bevrijden.
Houd de hoop vast.
Ze zal jou ondersteunen.
Ontvang en schenk de liefde.
Ze zal jou vertederen.
Vertrouw het geloof.
Het zal jou versterken.
naar J-P Vermassen
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

11
1. Directie
WE WENSEN JE VIJF ENGELEN TOE
We wensen jullie vijf engelen toe…
Mag de engel van het vertrouwen met je meegaan,
vertrouwen in je eigen kunnen,
vertrouwen in je waardigheid,
vertrouwen in je moeilijke momenten,
vertrouwen in de mensen rondom je.
Mag je gaan in vertrouwen.
2. Leerling
Mag de engel van de vriendschap met je meegaan,
vriendschap die deugd doet,
vriendschap die ver gaat,
vriendschap die je niet loslaat,
vriendschap tot in lengte van dagen.
Mag je gaan in vriendschap.
3. Leerkracht
Mag de engel van het dienen met je meegaan,
je dienstbaar maken voor je naaste naaste, je dienstbaar maken voor je verre naaste,
dienstbaar voor vrienden, dienstbaar voor mensen in nood.
Mag je gaan in dienstbaarheid.
4. Leerlingbegeleider
Mag de engel van de verdraagzaamheid en het geduld met je meegaan,
verdraagzaam voor je lastige medemens,
geduldig voor je trage medemens,
verdraagzaam voor je medemens met een andere huidskleur,
geduldig voor je medemens die anders denkt en andere wegen gaat.
Mag je gaan in verdraagzaamheid en geduld.
5. Pastoraal
Mag de engel van troost en nieuw inzicht met je meegaan,
troost na verdriet en verlies,
nieuw uitzicht na teleurstelling en tegenslag,
troost in de troosteloze dagen,
nieuw uitzicht in tijden van crisis.
Mag je gaan met troost en nieuw uitzicht.
Mag een engel je vleugels sterk houden op je tocht naar de toekomst.
Dat wensen we jullie allen toe.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

12
IN LEIDING STAAN
EEN SCHITTEREND VAKANTIE-ENGAGEMENT
Leider,
als de last jou te zwaar weegt,
denk dan aan de anderen!
als jij vertraagt,
vallen zij stil …
als jij gaat zitten,
gaan zij liggen …
als jij gaat liggen,
vallen zij in slaap …
als jij verzwakt,
gaan zij twijfelen …
als jij twijfelt,
gaan zij wanhopen …
als jij aarzelt,
gaan zij achteruit …
Maar
als jij vooruitgaat,
gaan zij lopen …
als jij loopt,
gaan zij vliegen …
als jij hun de hand reikt,
gaan zij je steunen en helpen …
als jij zorg voor hen draagt,
gaan zij je dragen …
bid in hun naam
en je zal verhoord worden.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

13
ZIE JEZELF GRAAG
‘Die ziet zichzelf niet graag’, is een vaak gehoord commentaar over personen die er ietwat stuurs of
nors uitzien of die niet echt vriendelijk uit de hoek komen. Onbeholpen zijn of toevallig een minder
joviale verschijning hebben betekenen echter niks als je maar met jezelf in het reine bent. Want wie
met zichzelf in de knoop ligt, kan zich ook niet voor anderen openstellen, met hen meeleven. Het
tragische schuilt in het feit dat je niet steeds kan zien wie zichzelf aanvaard heeft. Soms gaan mensen
heel erg ver om te camoufleren dat ze zich niet goed in hun vel of hun situatie voelen. Zij veinzen
vrolijkheid, doen alle moeite van de wereld om populariteit en succes op te bouwen, gewoon om te
compenseren dat de grondrelatie – die met jezelf – niet snor zit. Wie niet eerst leert zijn eigen beste
vriend te worden – en er dus alle eigen constructiefouten, tekortkomingen en afwijkingen bijneemt, met
het nodige geduld en volhardingsvermogen erbovenop – zal dezelfde oefening ook niet voor een
ander kunnen maken. En neen, het leven is niet eerlijk: aan de plek waar je wieg stond en aan je
lichamelijke en mentale gesteldheid kun je weinig veranderen. Daarom: ga ermee aan de slag en
kneed en wroet tot je een behoorlijk resultaat bekomt. Vervolmaak en deel tenslotte je persoonlijkheid
in de caleidoscoop van menselijke relaties, die vriendschap heet.
Ludwig Vanderbeke
GA DAN!
‘Een tocht van 1000 mijl begint met een eerste stap.’: GA DAN
‘Een tocht van 1000 mijl begint met een eerste stap.’Het klinkt haast als een bemoedigende slogan uit
de Start to run methode. Een waarheid als een koe. Voor de negativisten onder ons: een open deur.
Het citaat van Lao Tse is echter van een bedrieglijk eenvoudige kwaliteit. Net zoals de uiteindelijke
doelstelling van bijvoorbeeld – waarom niet – Start to run bij het begin van de lessenreeks utopisch,
zoniet onmogelijk lijkt, zo stond een tocht van 1000 mijl in de zevende eeuw voor Christus zeker gelijk
met onbegonnen werk. Angst voor het onbekende weerhoudt mensen ervan om letterlijk en figuurlijk
vooruitgang te maken. Lao Tse schudt zijn grijze wijze hoofd en stelt: treed uit die comfortzone,
onderneem, wees creatief, ga ervoor. Eens de bal aan het rollen is, zal je onderweg oplossingen
uitdokteren, andere paden vinden, je uit de slag trekken. Om nog even naar de Start-to-run
vergelijking terug te keren: de moeilijkste meters zijn die tot aan je loopschoenen. Natuurlijk gaat niet
alles vanzelf na die eerste stap of meters. Voor een tocht van pakweg 1000 mijl moet je de nodige
moed, wilskracht, uithoudingsvermogen en – heel belangrijk – zelfdiscipline in je hebben of willen
opbouwen. Maar ook daarvoor had Lao Tse – ongetwijfeld – de nodige adviezen in petto.
Ludwig Vanderbeke
ZEVENDE DAG
Ken je dat behaaglijke gevoel dat over je neerdaalt wanneer je een belangrijke opdracht tot een
goed einde gebracht hebt? Iets dergelijks moet God overkomen zijn op de zevende dag.
Tevredenheid. Rust. Voldaanheid. En vooral dankbaarheid. En hoewel er ogenschijnlijk niets
verwezenlijkt wordt op de zevende dag toch past hij als een onontbeerlijk sluitstuk op die ingenieuze
constructie die we de schepping noemen. Een dag om even achterover te leunen en te overschouwen
wat je gepresteerd hebt. Een dag om een beter zicht op de zaak te krijgen. Om te zien wat er nog
beter kan. Want de schepping beperkt zicht niet tot die eerste zeven dagen. Toen werden de lijnen
uitgezet, werd er een fundamentele cadans geïntroduceerd. God reikte een patroon aan van arbeid
en rust om de schepping verder af te werken en te onderhouden. Alle essentiële elementen,
grondstoffen en ingrediënten zijn aanwezig, klaar om ingezet, vermengd en verbonden te worden.
Maar op de zevende dag blijven ze onaangeraakt. Pauze. Levensrust. En zo is het goed.
Ludwig Vanderbeke
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

14
WEGWIJZER
Een wegwijzer kan uiterst belangrijk zijn .
Mensen die voor jou naar dàt doel gingen,
hebben de verwijzing voor je achtergelaten.
Dit is een begane en begaanbare weg, zeggen ze.
Hoe die er NU uitziet, of hij nog gemakkelijk te begaan is,
daar zeggen ze niets over.
Maar dit is zeker de richting, zegt de wegwijzer.
Wegwijzers zijn van het hoogste belang in het leven.
Maar je moet wel weten waarheen je wilt.
En willen gaan.
Zijn MENSEN niet de belangrijkste wegwijzers in het leven?
Mensen die wegen banen, die je voorgaan…
Hun persoonlijkheid spreekt je aan, hun spirit trekt je mee,
hun manier van handelen en leven inspireert je.
Je gelooft in hen.
Het zijn mensen met een boodschap in geest en hart.
Mensen die een weg aanduiden.
Een weg van leven.
Voor het geluk van mensen.
Naar bevrijding en menswording toe.
Maar al je je doel niet zo juist kent,
slechts bij benadering vermoedt,
dan helpen honderd wegwijzers zelfs niet.
Je geraakt er gewoon niet wegwijs uit.
En wat dan?
Proberen, vragen, wat dwalen, op goed-valle-het-uit riskeren,
zoeken, mekaar informeren, uitwisselen, de koppen bij elkaar steken
en de ervaringen bijeen leggen…
Bij iemand te rade gaan, iemand die je weg-wijs maakt.
Als je die mens geloof en vertrouwen schenkt,
wordt hij voor jou weg, waarheid en leven.
Op zijn beurt zal die mens weer wegwijzen naar anderen.
Je gaat merken dat er een hele groep mensen rondom één wegwijzer staat,
en vanuit eenzelfde vertrouwen de weg riskeert.
Dan gaan gelovigen op weg…
…handelen, werken, wegen maken, elkaar steunen, gemeenschap vormen…
Je kunt ook eigenzinnig heel alleen zomaar ’n weg gaan.
Maar kan een mens wel zonder de andere?
Zal hij dan niet, verdwaald in eigen doolhof van vragen en twijfels,
in eenzaamheid verloren gaan?
Voor je het risico neemt van het vertrek. -dé stàp zet-
kun je je 1001 keer afvragen
of het wel gegarandeerd de juiste en zekere weg is.
Daarmee geraak je geen stap verder.
Zelfs niet op weg.
Je moet de stappen zetten en de weg gaan!
Al doende geloof je.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

15
OVER DE TIJD
En een sterrenkundige zei:
"En de tijd, meester?"
En hij antwoordde:
Je wilt de mateloze,
onmetelijke tijd meten;
je wilt u laten leiden,
ja je geestesactiviteit laten bepalen
door de uren en de seizoenen;
je wilt de tijd maken tot een stroom
en op de oever zitten kijken hoe ze voorbijglijdt.
Het tijdloze in je
is zich echter bewust
van de tijdeloosheid van het leven.
Het weet dat gisteren
enkel de herinnering van vandaag is
en morgen de droom van vandaag.
En dat datgene wat in je zingt en mediteert,
nog verwijlt binnenin dat eerste ogenblik,
dat de sterren uitstrooide in de ruimte.
Wie van jullie voelt niet
dat zijn vermogen tot liefhebben grenzeloos is,
maar dat die liefde tevens ligt besloten
in de kern van zijn wezen
en zich niet beweegt van liefdesgedachte tot liefdesgedachte
en van liefdesdaad tot liefdesdaad?
Is niet de tijd evenals de liefde
onverdeeld en niet te meten?
Maar als je er niet aan ontkomt de tijd te meten in seizoenen,
laat elk seizoen dan alle andere omvatten,
laat het heden het verleden met herinneringen
en de toekomst met verlangen omhelzen.”
Kahlil Gibran uit 'De Profeet'
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
De mensen zeggen:
de tijden zijn slecht,
de tijden zijn zwaar.
Laten wij dus goed leven
en de tijden zullen goed zijn.
Want de tijd, dat zijn wij,
en zoals wij zijn,
zo zullen de tijden zijn.
dixit Augustinus (in 410)

16
OP WEG
Je leeft en bent op weg.
Op weg naar je dromen.
Op weg naar je levensdoel.
De weg is lang, soms zwaar,
dan weer moeilijk met putten en hobbels.
Soms moet je rusten,
een pauze nemen
voordat je verder gaat.
Soms even halt houden
eens op de kaart kijken
of de weg vragen
of misschien gewoon ontdekken,
gewoon gaan…
Het maakt niet uit welke weg je neemt,
het moet JOUW weg zijn.
Leer van je vallen en sta weer op.
Wees niet bang een hand te vragen
om je even recht te helpen.
Durf ook zelf een hand uit te steken
naar iemand met een geschaafde knie
na een lelijke val,
want: op weg zijn is niet altijd gemakkelijk…
Zo zijn we -
allemaal
samen
apart
op weg.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
JOUW LEVEN
Jouw leven volgt
een unieke weg
naar een eigen bestemming.
Misschien hen je vaak onzeker
en zoek je diep vanbinnen
naar wijsheid en kracht.
Je kunt meer dan je denkt!
Sla een blad om
en maak een nieuw begin.
Voor je,
daar ligt het leven!
Jouw leven!

17
BIJ EEN KRUISPUNT
Bij een kruispunt
kun je alle kanten op.
Het is belangrijk dat je weet
welke kant je op wilt,
wie je precies voorrang moet geven.
Op een kruispunt
kom je veel mensen tegen,
die allemaal hun weg zoeken.
Soms kom je met elkaar in botsing.
Ook in je leven
kom je bij kruispunten.
Dan moet je beslissingen nemen;
je kunt voorrang krijgen,
of je moet voorrang geven.
Met een houding van:
'ik heb gelijk',
kun je op ieder kruispunt de stukken bijeenvegen.
Het leven heeft veel weg van een wildernis vol kruispunten.
Iedereen probeert te overleven,
iedereen moet keuzes maken:
welke richting neem ik?
Aan wie of wat geef ik voorrang
en waar neem ik mijn voorrang?
Soms lijkt het wel een verkeerssituatie van alledag:
Opstoppingen en files,
omleidingen en lichten,
gebods- en verbodsborden.
Niet altijd heb je de keuze welke richting je uitgaat.
Sommige wegen zijn onbegaanbaar voor jou,
maar niet voor een ander.
Soms zit je vast in de verkeersstroom
en lijkt het wel of je moet volgen
en afslaan levensgevaarlijk is.
Of je staat al voorgesorteerd,
misschien zonder dat je je ervan bewust was.
De richting die we kiezen,
de mensen die we ontmoeten,
de kruispunten die we tegenkomen,
ze hebben invloed op de weg die we kiezen.
Soms zou je wel eens willen neerzitten
in het midden van een kruispunt.
Richting kiezen is immers niet altijd even makkelijk.
En toch moet je op weg gaan,
anders kom je nergens.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

18
ALS JE ONZEKER BENT
Als je onzeker bent over jezelf,
over je uiterlijk of over je capaciteiten,
of je wel geestig genoeg bent, of de juiste kleren aan hebt,
ga dan op zoek naar mensen die je kunnen vertellen
dat je de moeite waard bent,
gewoon omdat je bent zoals je bent.
Als je onzeker bent over de toekomst,
over waar het heen moet met de wereld en met jouw leven,
ga dan op zoek naar mensen die oud en wijs genoeg zijn
om je te kunnen vertellen
dat iedere weg die je gaat tot iets goeds kan leiden
en dat het alleen eropaan komt wat je van die weg maakt.
Als je onzeker bent over je geloof,
of het allemaal wel waar is en of God wel bestaat,
ga dan op zoek naar mensen
die in hun leven iets ervaren hebben van het geheim van God,
die je kunnen vertellen dat het geloof een houvast is
waarmee je verder komt en bergen kunt verzetten.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
UIT EEN BRIEF VAN ABT BERNARDUS
Het is veel slimmer
om van tijd tot tijd
je bezigheden even van je af te zetten,
dan te wachten tot zij met jou op de loop gaan
en je naar een punt voeren,
waar je helemaal niet belanden wilt.
Je vraagt: aan welk punt?
Aan dat punt, waar het hart hard wordt.
Vraag niet verder wat daarmee wordt bedoeld.
Want als je nu niet schrikt, is je hart al zo ver.
Ja, kan iemand die slecht met zichzelf omgaat,
goed zijn voor een ander?
Denk daarom aan het volgende:
neem tijd voor je zelf; gun jezelf dat!
Ik zeg niet: doe dat altijd.
Ik zeg niet: doe dat vaak.
Maar ik zeg: doe het altijd weer een keer.
Zorg voor jezelf als voor ieder ander,
Of doe het in ieder geval voor de ander.

19
One night I dreamed I was walking
along the beach with the Lord.
Many scenes from my life flashed across the sky.
In each scene I noticed footprints in the sand.
Sometimes there were two sets of footprints,
other times there were one set of footprints.
This bothered me because I noticed
that during the low periods of my life,
when I was suffering from
anguish, sorrow or defeat,
I could see only one set of footprints.
So I said to the Lord,
“You promised me Lord,
that if I followed you,
you would walk with me always.
But I have noticed that during
the most trying periods of my life
there have only been one set
of footprints in the sand.
Why, when I needed you most,
you have not been there for me?”
The Lord replied,
“The times when you have seen
only one set of footprints in the sand,
is when I carried you.”
Mary Stevenson
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
VOETSTAPPEN IN HET ZAND
Ik droomde eens en zie ik liep aan 't strand bij lage
tij. Ik was daar niet alleen, want ook de Heer liep
aan mijn zij. We liepen samen 't leven door en lieten
in het zand, een spoor van stappen, twee aan twee;
de Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd, van diepe smart en
hoop. Maar als ik goed het spoor bekeek, zag ik
langs heel de baan, daar waar het juist het
moeilijkst was maar één paar stappen staan.
Ik zei toen: "Heer, waarom dan toch?" Juist toen 'k U
nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag op 't
zwaarste deel van 't pad... De Heer keek toen vol
liefde mij aan en antwoordde op mijn vragen: "Mijn
lieve kind, toen 't moeilijk was, toen heb Ik jou
gedragen".
Geschreven in 1936
door Mary Stevenson (1922-1966)
Ik wens je dromen zonder einde
en de onstuimige drang om er enkele waar te maken.
Ik wens dat je mag liefhebben wat moet bemind worden
en dat je mag vergeten wat moet vergeten worden.
Ik wens je stiltes.
Ik wens je vogelzang bij het ontwaken.
Ik wens je weerstand tegen verzinken, tegen onverschilligheid,
tegen de negatieve krachten van deze tijd.
Ik wens vooral dat je jezelf mag worden.
naar Jacques Brel

20
PAULUS AAN DE ROMEINEN
Paulus schrijft:
Heb geen te hoge dunk van jezelf.
Hou rekening met de mogelijkheden die ieder van God gekregen heeft.
Want, zoals het menselijke lichaam vele organen heeft,
alle met verschillende functies,
zo vormen wij allen tezamen in Christus,
één lichaam, en ieder afzonderlijk, zijn wij,
zoals de ledematen van het lichaam, aangewezen op elkaar.
Wij hebben dan ook verschillende gaven gekregen,
die beantwoorden aan de eigen taak van elk.
Heb je de gave om aan de mensen duidelijk te maken,
wat God van hen wil in deze tijd,
doe het dan.
Kan jij de mensen moed inspreken,
geef dan je opwekkend woord.
Heb je de gave om je dienstbaar te maken,
doe het dan.
Heb je iets om te delen,
geef het met mildheid.
Sta jij aan de leiding,
zet je er dan volledig voor in.
Kun je je bekommeren om de armen en de ongelukkigen,
doe het dan met een blij hart.
Laat je liefde niet
bij uiterlijke schijn blijven.
Haat het kwade
en hou vast aan al wat goed is.
Hou van elkaar en wees hartelijk,
en schat de ander steeds hoger dan jezelf.
Laat de geestdrift niet verflauwen.
Kijk blij de toekomst in.
Hou vol wanneer het moeilijk wordt.
Blijf bidden.
Wees gastvrij.
Weet je verbonden
met je broer en zus in het geloof die noodlijdend zijn.
Wens het goede toe aan anderen.
Verheug je om de vreugde van anderen,
En laat de droefheid van hen die wenen, de jouwe worden.
Wees eensgezind.
Stel je niet hooghartig op, vooral niet bij eenvoudige mensen.
Wees niet eigenwijs.
Vergeld niemand kwaad met kwaad.
Laat alle mensen zien dat jij het goed met hen bedoelt.
Doe al wat je kan om met iedereen in vrede te leven.
Laat je door het kwade niet ontmoedigen,
maar overwin het kwade door het goede.
naar de brief aan de Romeinen, 12, 3-21
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

21
IETS OVER MENSEN EN TREKVOGELS
Trekvogels die ’s nachts vliegen
zoals de tuinfluiter, de zwartkop, de grasmus,
oriënteren zich op de sterren om de juiste richting te vinden.
Het licht van de sterren,
dat eeuwig onderweg is,
geleidt de piepkleine wezentjes
tot bij hun vertrouwde plek van vorig jaar.
Daar kan dan weer het nest worden gebouwd.
Daar kunnen de jongen tot leven komen.
Zij zullen zich dan, zes maanden later, weer op de sterren oriënteren
om in omgekeerde richting het traject af te leggen.
Ook wij zijn trekvogels,
op zoek naar de juiste ster.
naar Manu Verhulst
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
DANKBAAR
Dankbaarheid is het gemeenschappelijke gevoel
Als vreemden zijn wij hier jaren terug gekomen,
als vrienden vonden wij elkaar.
We zijn de takken van één boom,
van ’t zelfde huis de gangen.
We hebben naar elkaar geluisterd
en durfden spreken met elkaar.
Een antwoord kwam op vele vragen
en – waar geen antwoord was –
daar groeide hoop.
Wij weten ons nu door elkaar gedragen
terwijl wij straks anders dan voorheen, nog samen onderweg zijn.
Wij nemen wat hier groeide,
en wat wij hier beleefden
nu mee naar huis,
om verder van te leven
en vragen over ons uw zegen.
naar Eugeen Laridon

22
DE POORT STAAT OPEN
De poort staat open,
maar we sluiten ze achter je niet.
We zien je node weggaan.
Je was hier maar op doortocht
maar we zien je verder even graag.
Hier houdt ons begeleiden halt.
Alleen onze wens kan verder mee:
God zij met je!
Een school is nooit zo leeg als straks,
wanneer je weg bent, de wereld in
een enkel snippertje ritselt na op de speelplaats.
Wij slikken en proberen het verder te stellen
met je nabeeld.
Je hebt ons blij gemaakt, trots - soms boos, machteloos -
Je bent kranig geweest, lief, soms hard en niet te begrijpen
maar echt: vandaag rest weinig anders
dan warmte om het hart.
De tijd slaat alle deuren dicht,
maar wat we samen afsluiten blijft op een kier.
Gezegend het moment waarop jij dan vraagt:
‘weet je ‘t nog?'
en deze ouwe schoolvos
weer dankbaarheid leert.
Zul je nog eens denken aan je school?
Met ‘af en toe’ zijn we echt al blij.
Zo af en toe als wij aan jou denken
gaarne zien is gaarne terugzien,
horen hoe het verder met je gaat
vernemen dat jij geworden bent
wat wij niet durfden dromen.
Hier stop ik.
Ga nu maar op weg!
Dat hij nog lang mag wezen, jaren ver,
dat hij mag uitlopen in de oneindig open armen
van Hem die met je is.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

23
God,
op dit kruispunt van onze levensweg
kijken wij achterom
en zeggen U en elkaar dank
voor wat wij hier op onze school mochten ontvangen,
voor de mogelijkheden en de kansen tot ontplooiing,
voor wat wij mochten meemaken met elkaar.
Wij bidden u voor wat komen gaat
en voor ons nog verborgen is.
Geef ons inspirerende mensen
die onze weg willen delen
die in Uw Naam getuigen van
'Ik zal er zijn voor u'.
Ga met ons mee,
wees onze Tochtgenoot en Gids.
Kome wat komt,
van U is de toekomst.
Amen.
Dat je niet
verwisselbaar bent
een passant
een nummer
een functie
dat je niet berust
op een toevalligheid
er net zo goed
niet had kunnen zijn
-
maar
dat je bestaat
zoals
jij alleen bestaat
onvergelijkelijk
onvergetelijk
het is
een vriend
die je dit zegt
Hans Bouma
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

24
ONTDEKKEN WAT JE WEG IS IN HET LEVEN
Ontdekken wat de weg is in je leven
is met alle zintuigen open in de wereld staan,
ontvankelijk en met zelfvertrouwen.
Luisteren naar degene die je beweegt,
door wie je je bewegen laat,
en willen bewogen worden.
Ontdekken wat de weg is in je leven
is neen durven zeggen
en soms ja of misschien.
Consequent zijn met jezelf,
lijnen trekken, geen ja en neen.
Niet naar de mond praten,
maar je echte mening geven.
Ontdekken wat de weg is in je leven
is weten wat aan je voorbijgaat nu
je zo besluit en niet anders.
Vaststellen dat je soms op de smalle koord loopt
als je je evenwicht wilt bewaren,
de ogen gericht op vooruit.
Ontdekken wat de weg is in je leven
is hopen op al het goede dat ook jou mag overkomen
soms, heel even,
maar als een welgekomen herademing.
Ontdekken wat de weg is in je leven
is een sterk gestoeld vertrouwen hebben,
en bouwen op de rots van de man uit het evangelie.
Nemen zoals het komt en geven van wat je bent.
Je weg ontdekken is open handen, en soms gesloten,
verwonderd blijven en in stilte soms toegeven.
Je eigen weg ontdekken
is de stroom volgen die de jouwe is.
naar een uitgave van het Bisdom Rotterdam
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

25
DANK
Ik ben blij dat ik erbij mocht zijn
samen met anderen.
We begonnen samen
iedereen was er nodig:
de grapjassen en de stille karakters
de werkers en de praters
de dromers en de dravers.
We willen elkaar danken
want het was goed bij elkaar
en daarvoor willen we even stil worden.
Dit alles is echter niet ten einde
want morgen stappen wij verder
om weer andere mensen te ontmoeten.
Morgen gaan wij verder
met ups en downs
met regen en met zon
naar het geluk
ook met God op stap
door het leven
vol hoop en verwachting
naar een mooie toekomst.
NIET ALLE
Niet alle dagen waren wij zo dankbaar, niet alle dagen droegen wij elkaar in het hart. Er waren ook
de dingen die niet goed waren en die het samenleven met elkaar soms moeilijk maakten.
Om het onbegrip en het oordeel dat te vlug werd uitgesproken, om de uitgestoken hand die wij
weigerden, om het misverstand dat niet uitgepraat werd, om de dagen van ongeduld, om wat beter
had gekund maar door onze onmacht niet tot leven kwam, vragen wij om vergeving. Laat ons mild en
vergevingsgezind zijn voor wat er fout liep in ons dagelijks samenleven.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

26
GELOVEN
Wij zullen niet geloven
dat mensen beter zijn
omdat ze meer verdienen,
ruimer wonen,
handiger of verstandiger zijn.
Wij willen geloven
dat mensen beter zijn
omdat ze meer zorg besteden
aan hun medemensen.
Wij zullen niet geloven
in muren, grenzen, rassen.
Wij willen geloven
in vrije landen,
open huizen,
gastvrije mensen,
in alle kleuren van de regenboog.
Wij zullen niet geloven
in hebben en houden,
in ruzie en oorlog,
in gebalde vuisten.
Wij willen geloven
in geven en ontvangen,
in uitpraten en vergeven,
in geopende handen.
Wij zullen niet geloven
in een geest
die ons van elkaar gescheiden houdt.
Wij willen zoeken te geloven
naar de spiritualiteit
en de geest van Jezus
die mensen samenbrengt
tot alles is voltooid.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

27
WENS
Onze wens voor jou is
dat je mag zijn:
jong genoeg
om geestdriftig te blijven,
groot genoeg
om over kleine inspanningen heen te stappen,
klein genoeg
om je te blijven verwonderen,
persoonlijk genoeg
om geen massamens te worden,
sociaal genoeg
om met mensen samen te delen,
begrijpend genoeg
om veel te kunnen vergeven,
sterk genoeg
om de zwakken te steunen
en een bouwsteen voor de wereld te zijn,
nederig genoeg
om anderen te dienen,
hoopvol genoeg
om te geloven in de toekomst,
gelovig genoeg
om het met God en de mensen te blijven wagen,
liefdevol genoeg
om jezelf te kunnen vergeten,
wijs genoeg
om te kiezen voor het ware, goede en schone,
gelukkig genoeg
om anderen gelukkig te maken,
en hartelijk genoeg
om dit elk-ander toe te wensen.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

28
Kom, zei de Weg
en spoorde mij aan
tot verder gaan.
Nee, zei ik
het is de moeite
niet waard
om verder te gaan,
de weg is te moeilijk,
het doel is te ver weg,
onbereikbaar voor mij.
Mild vroeg de Weg:
Waar spreek je over?
Ik ben het begin
en ik ben het einde.
Mijn liefde leidt je
van het ene punt
naar het andere.
Hier neem Mijn hand.
Kom nu!
Verwonderd nam ik Z'n hand,
ging ik mee.
Sindsdien
ben ik met Hem
onderweg.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
Jezus zegt:
Ik ben
de Weg,
de Waarheid en
het Leven,
niemand komt tot de Vader dan door Mij.
Johannes, 14, 6-7

29
KOMEN EN GAAN
Leven is komen en gaan.
Na negen maanden verwachting
kom je op deze wereld,
begin je aan de lente van je leven.
Je mag hopen dat je welkom bent,
dat je terechtkomt
op een warme, veilige plek.
Aan het einde van je levenspad,
in de winter van je leven,
ga je definitief naar de overkant.
Geloof belooft ons dan een nieuw begin,
een komen in een mystiek ‘zijn’.
Je mag hopen dat achterblijvers
positief terugblikken op jouw aardse doorgang.
Tussen wieg en graf
blijft het leven ‘komen en gaan’.
Je komt aan in scholen, verenigingen,
je werk, je relaties ...
Telkens hoop je dat je welkom bent,
dat je er jezelf mag zijn,
dat je er iets kan en mag betekenen
Als je op zo een plek weggaat,
hoop je dat achterblijvende tochtgenoten
blij en dankbaar zijn omdat ze samen met jou
een stukje weg mochten gaan.
Misschien hoop je dat ze je in het hart dragen,
dat ze je ergens zullen missen,
hoop je op een traan, een heel klein beetje verdriet.
Soms meer je aan in een haven
die je zo vlug mogelijk wil verlaten,
terwijl de plicht eist dat je blijft
en pas het zeegat kiest als de tijd er rijp voor is.
Soms kom je op een plek
die je niet meer graag verlaat.
Die plaats heeft je zo betoverd dat je er blijven wil.
‘Komen en gaan’ zijn geen simpele acties,
pijn en verdriet zijn er inherent aan,
gelukkig ook dankbaarheid en vreugde.
Altijd moet je verder op je tocht,
het leven heeft geen permanente haltes.
Om elders weer opnieuw aan te komen.
moet je gaan, je reis verder zetten.
Firmin Vanspauwen
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

30
VERZEKERING VOOR DE TOEKOMST
De toekomst houdt ons bezig.
We maken plannen voor later.
We stellen ons voor
hoe het strakjes zal zijn:
andere klas,
andere mensen,
een andere omgeving.
Maar de toekomst maakt ons ook onzeker.
Konden we maar even zien
hoe het dan zal zijn.
Wisten we maar of we nu de juiste keuzes maken.
We zouden wel een verzekering willen afsluiten
die ons garandeert
dat onze plannen slagen,
maar dat is onzin.
Dat kan niet.
Wie helpt ons om de zekerheid
op de goede plek te zoeken?
Wie geeft ons het vertrouwen
dat er iemand meegaat
die ons vasthoudt,
wat er ook gebeurt?
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
God, onze Heer
ga met ons mee
want de weg
is ons deel.
De weg die ligt
tussen het vertrouwde
en het onbekende;
Met het hart,
dat dobbert
op de drift naar het nieuwe
en heimwee naar huis.
Met de stap die vertraagt
bij ontgoocheling en ontmoediging
en verdappert
bij vriendschap en ontmoeting.
God onze Heer,
ga met ons mee.
Jo van Yzermuide

31
2. EXODUS ZESDE JAAR
-het laatste stukje van de reis-
1. Openend woord
Welkom
-van harte-
ouders en leerlingen
op dit laatste stukje van de reis.
Jullie zijn aangekomen
op de reisbestemming van het schooljaar.
Een reis
die jullie pakweg zes jaar geleden begonnen.
Weliswaar is niet iedereen hier in deze school vertrokken
en hadden jullie andere opstapplaatsen tussendoor
en heb je misschien zelfs onderweg
heel wat verschillende overstappen moeten maken
-
maar dit is nu wel jullie laatste halte.
Vandaag hebben jullie de eindbestemming bereikt.
Voor dit deel van jullie reis toch.
Op deze reis zijn jullie heel wat gidsen tegengekomen;
leerkrachten, opvoeders, medeleerlingen.
Al deze reisgezellen hebben jullie
op de één of andere manier dingen geleerd,
jullie nieuwsgierigheid geprikkeld,
jullie uitgedaagd om verder te zien
dat wat je reeds wist,
en dit alles: jaar na jaar.
Nu staan jullie klaar om een heel nieuwe reis aan te vatten.
Een nieuwe uitdaging, een nieuw doel!
Sommige in het werkveld,
anderen maken nog een vervolgreis.
Tijdens jullie reis hier
ben je niet alleen begeleid
door reisgidsen en tochtgenoten,
maar ook door de Reisgids in letters,
ons bronnenboek als katholieke school:
de Bijbel.
(bijbel openleggen, of spot aansteken, of een kaars bij de Bijbel, ...)
Dit woord heeft ons begeleid op onze schoolreizen
en we hopen
dat deze reisgids jullie verder af en toe
op de levensreis mag inspireren.
We willen jullie in dit exodusmoment
graag een verhaal uit dit bronnenboek meegeven,
een beetje als een testament,
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

32
een houvast voor je verdere levensreis.
Het verhaal van Tobit
2. Op reis vertrekken
Uit onze reisgids
willen we jullie het verhaal van Tobit meegeven.
Tobit is het verhaal
van een vader
die zijn zoon
op reis stuurt
om mens te worden.
Daarbij geeft hij hem
een testament
(woorden uit de Bijbel) mee
en een reisgezel:
de engel.
Ook wij
(ouders, school, ...)
willen jullie
deze dubbele reisgids meegeven.
Een reisgids
in woorden
en een reisgids
in mensen (gidsen)
Woorden:
aanbevelingen van Tobit
om mens te worden.
Mensen (gidsen):
mensen die je onderweg
mag ontmoeten
en die een eind meegaan
op je levensweg.
3. Uit het Bijbelboek Tobit
Als Tobit het ouderlijk huis verlaat zegt de Vader:
'God zegene en beware jullie. Luister jongen: draag in je hart steeds de woorden die ik je meegeef.
Wees een zoon die zijn vader en moeder niet vergeet.
Bewandel heel je leven de wegen van het recht.
Geef aalmoezen van wat je bezit, doe het gewoon en zonder omhaal.
Keer geen enkele arme de rug toe; dan zal God jou nooit de rug toekeren.
Hou van de mensen, acht jezelf niet boven hen.
Wees eerlijk, want ook God is eerlijk met jou.
Gedraag je steeds fijn.
Wat je niet wil dat anderen jou aandoen, doe dit ook niet aan anderen.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

33
Luister naar wijze mensen. Sla hun raad niet in de wind.
Bid tot God om Hem te danken en vraag Hem dat je alles wat je doet goed mag doen.
Prent al deze woorden in je hart en ga nu.
God gaat met je mee, Hij zegene en beware je om dit allemaal te doen.
4. Lied
(Twee lectoren herhalen afwisselend een aantal gedachten.
Dit kan eventueel ondersteund worden door een aantal PowerPointbeelden)
wees een zoon/dochter die zijn vader en moeder niet vergeet
bewandel de wegen van het recht
geef aan wie het nodig heeft
hou van de mensen en acht jezelf niet hoger dan een ander
doe niets aan anderen wat jezelf niet fijn vindt
luister naar wijze mensen
wees dankbare mensen voor al het goede op je weg en weet dat God met je meegaat
de gids, de engel - God gaat met je mee in engelen van mensen:
engelen van mensen
zij blijven onopvallend
maar zijn er op het juiste ogenblik
met heilzame stilte
met luisterende aandacht
met de gepaste vraag
met oog voor het nodige
met een schitterend idee
met handen uit de mouwen
met een troostend woord
met warme melk en honing
met de waarborg van vriendschap
met ontzag voor het onzegbare
We willen samen het lied beluisteren:
'Home again' van Michael Kiwanuka.
In een interview zegt hij:
"Na een korte periode als studiomuzikant bij rappers, besefte ik dat ik zo nooit gelukkig zou worden.
In het begin was ik best tevreden. Ik had een job in de muziek en ik moest tenminste nergens gaan
afwassen. Maar gaandeweg ging ik mijn eigen songs schrijven, omdat ik die rapmuziek niet in mijn hart
voelde."
In kleine Londense clubs
wordt hij meteen opgemerkt
en dan gaat het snel.
'Home again',
dat in de Vlaamse hitlijst tot nummer 3 klom,
is de successingle
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

34
die de bal aan het rollen brengt.
"Home again
gaat over jezelf zijn",
zegt Kiwanuka.
"Als je overal jezelf kunt zijn,
dan ben je overal thuis."
Dat hopen en wensen we
jullie zeker toe:
dat jullie op de weg die je inslaat
méér en méér mag thuiskomen bij jezelf.
Dat je echt jezelf mag zijn
zoals je bent
en wees dan gelukkige mensen.
home again
one day I know
I'll feel home again
born again
born again
one day I know
I'll feel strong again
I left my head
many times I've been told
all this talk will make you old
so I close my eyes
look behind
moving on, moving on
so I close my eyes
look behind
moving on
lost again
lost again
one day I know
our Paths will Cross again
smile again
smile again
one day I hope
to make you smile again
I won't hide
many times I've been told
speak your mind,just be bold
so I close my eyes
look behind
moving on, moving on
so I close my eyes
and the tears will clear
then I feel no fear
then I'd feel no way
my paths will remain straight
home again
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

35
home again
one day I know
I'll feel home again
home again
home again
one day I know
I'll feel strong again
I left my head
many times I've been told
all this talk will make you old
so I close my eyes
look behind
moving on, moving on
so I close my eyes
look behind
moving on
5. Zegengebed
Heer,
op de kade van dit stuk levensreis
zwaaien wij onze laatste jaars leerlingen uit
voor een levenslange reis.
Geef hen
voldoende avontuur
zodat hun reis
spannend wordt.
Geef hen
voldoende rustpunten
zodat hun reis
ontspannen wordt.
Geef hen
voldoende reisgenoten,
zodat hun reis
niet eenzaam wordt.
Maar vooral, Heer,
geef hen steeds weer
geloof en hoop en liefde,
zodat hun reis
altijd boeiend blijft.
6. Zie je leven als een boeiende reis!
met dank aan SG Sint-Michiel
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013
http://www.youtube.com/watch?v=-BrDlrytgm8

36
3.MOEDMOMENT voor overgangsjaren
-rust in de storm-
Juni,
het einde van een schooljaar,
een boot die klaar ligt
om naar de overkant te varen,
de belofte van vakantie binnen handbereik
Juni,
examens als opeengepakte wolken,
de dreiging van het mislukken,
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

37
onzekerheid en onmacht,
het stille verwijt van hoe je het anders had kunnen doen...
Juni,
het begin van het einde,
hoop en twijfel,
angst en geloof...
Kom laten we oversteken!
Aan het eind van die dag,
toen het avond was geworden,
zei hij tegen hen:
'Laten we het meer oversteken.'
Ze stuurden de menigte weg
en namen hem mee in de boot waarin hij al zat,
en voeren samen met de andere boten het meer op.
Er stak een hevige storm op
en de golven beukten tegen de boot,
zodat die vol water kwam te staan.
Maar hij lag achter in de boot op een kussen te slapen.
Ze maakten hem wakker en zeiden:
'Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?'
Toen hij wakker geworden was,
sprak hij de wind bestraffend toe
en zei tegen het meer: 'Zwijg! Wees stil!'
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

38
De wind ging liggen
en het meer kwam helemaal tot rust.
Hij zei tegen hen:
'Waarom hebben jullie zoveel angst?
Geloven jullie dan nog steeds niet?'
Ons verstand zegt dat het niet kan:
iemand die slaapt middenin een storm,
een man die opstaat
en aan de storm beveelt om te gaan liggen...
Een naïef verhaal,
alsof het om een baasje en zijn hond gaat:
"stil nu, koest, liggen..."
En toch toont dit stukje Marcusevangelie
misschien wel één van de meest fundamentele keuzes
die elke mens in zijn leven moet maken:
je laten leiden door angst
óf je laten leiden door geloof.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

39
Want telkens weer,
wanneer je de zekerheid van het vasteland achterlaat,
wanneer je je waagt op het meer
van engagement en verantwoordelijkheid
op het water van de durvers
telkens weer steekt dan die wind op
die je hele leven dooreen schudt.
Rukwinden die je heen en weer slingeren
door onrust thuis
of een hartstochtelijke verliefdheid,
door een onverwacht afscheid
of de dreiging van ergens te mislukken,
door naderende examens...
Door de stormwind
verlies je het gevoel van controle
en lijk je overgeleverd
aan de situatie waarin je bent verzeild
En toch heb je een keuze, zegt Marcus.
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013

40
Dat heeft Jezus ons geleerd:
de keuze tussen
leven vanuit angst
of leven vanuit geloof.
Het is geen keuze die je maakt
op het moment dat de storm uitbreekt,
maar een manier van leven.
Je kan voortduren in angst leven
voor wat je kan overkomen,
voor wat je kan verliezen:
je populariteit, je vrienden, je zelfrespect, je bezit,...
Of je kan leven vanuit het geloof en het vertrouwen
dat elke mens,
en dus ook ikzelf,
de mogelijkheid in zich draagt
om dichter bij het geluk te komen
als je durft los te laten.
Zo'n geloof is een manier van leven
die je dag na dag kunt opbouwen,
vanuit het geloof in Gods Liefde
die ons van binnenuit sterker maakt.
Geen naïef geloof
in een spectaculaire wonderdoener
Maar het vertrouwen
in een onuitsprekelijke liefde
de ons elke dag dichter
bij onze overkant van onszelf brengt...
bron: 4ingen.be (bewerkt)
DPB Brugge - pastoraal op school - juni 2013