BaO inpakken en wegwezen oktober 2011 - DPB Brugge

1
DPB-Brugge
jaarthema schoolpastoraal kleuter- en basisonderwijs
maandelijks aanbod – oktober 2011
… wegwijzer
naar God weet waar …
1.
Een visuele voorstelling van het maandembleem.
reisgids, wegwijzer, verrekijker, spel, wandelstok, GPS, open slagboom, zonnebril, sleutelgat,
ansichtkaart.
2.
Aanzetten voor een gebedsmoment, een celebratie.
We bieden bewust GEEN totaal uitgewerkte „vieringen‟ aan.
We bieden wel teksten, ideeën, … aan
die school kan gebruiken als aanzet om een schooleigen viering mee samen te stellen.
3.
Het gebed van de week – oktober.
Dit is een verdiepend moment voor alle onderwijsverstrekkers.
Niet bedoeld dus om te gebruiken op de werkvloer van de klas.
Wel bestemd voor persoonlijke overweging en gebed, tijdens personeelsvergaderingen, … .
Dit gebed van de week wordt telkens opgebouwd vanuit het maandthema van leeftocht VSKO.
Zie: www.dpbbrugge.be/schoolpastoraal. Rubriek: gebed van de week.
4.
Extra: enkele teksten te gebruiken op personeelsvergaderingen (thema Missio: „solidariteit‟).
5.
Twee boekentips.
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

1.
Een visuele voorstelling van het maandembleem: wegwijzer.
Het moeilijkst vind je de weg naar de wegwijzer.
W. Brudzinski
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
2

Oktober.
3
2.
Aanzetten voor een gebedsmoment, een celebratie.
2.1.
oktobercampagne 2011 in een notendop
-achtergrondinfo voor de leraar-
In oktober nodigt de geloofsgemeenschap ons uit om horizonten te verleggen. Over alle grenzen heen
zendt Jezus al tweeduizend jaar mensen uit om het Evangelie te brengen. Ook wij hebben gehoord
over Jezus‟ Boodschap doordat anderen er ons hebben over gesproken. Overal moet de Goede
Boodschap klinken dat wij in Jezus gered zijn: oktober is missiemaand!
Missio als internationale organisatie: DRIE klemtonen.
Missio is een internationale kerkorganisatie die de spiritualiteit en verbondenheid met mensen van
andere culturen, nationaliteiten en religies promoot. Dit door te bouwen aan een cultuur van
ontmoeting, dialoog en solidariteit.
Missio probeert in de eerste plaats verschillende culturen samen te brengen in ontmoeting.
Ontmoeting met leeftijdsgenoten, met geloofsgenoten, met mensen die er een andere
levensovertuiging op na houden, …. We sporen mensen aan om de rijkdom te ontdekken van
de ontmoeting en stappen te zetten naar andere continenten.
Als kerkorganisatie wijzen we daarnaast op de open houding die christenen aan de dag
dienen te leggen om hun geloof te delen met anderen. Om een dialoog op gang te trekken in
deze tijd van versnelde mondialisering en mediatisering. Om concreet tijd te maken en te
luisteren naar mensen met een andere huidskleur, religie of cultuur.
Tot slot richt de solidariteit waar Missio voor staat zich op de meest kwetsbaren. Via een zeer
uitgebreid netwerk van scholen, kerken, parochies en vormingscentra geeft Missio financiële
steun aan meer dan 1000 lokale gemeenschappen in Afrika, Latijns-Amerika, Azië… .
Missio is aanwezig in een 130-tal landen in alle continenten. Elke Missio-dienst waar ook, houdt zich
hoofdzakelijk bezig met twee dingen: sensibilisering/vorming en fondsenwerving.
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

Oktobercampagne 2011, samengevat.
Tijdens de missiemaand van oktober 2011 roept Missio op tot solidariteit met christenen in het
Midden-Oosten. Vertrekkend vanuit de solidariteit van de barmhartige Samaritaan nemen we een
kijkje in het Midden-Oosten. De christenen hebben het daar niet gemakkelijk. Ze worden
geconfronteerd met oorlogssituaties, discriminatie, verdrukking en vervolging. Velen vluchten er de
laatste jaren weg en zochten hun heil in buurlanden of in andere delen van de wereld.
De Missio-campagne van het jaar 2011 staat dan ook uitdrukkelijk in het teken van solidariteit.
“In ons westers denken zien we dat solidariteit dikwijls ontstaat omdat anderen het niet zo
goed hebben als wijzelf. Het gaat hierbij vooral om het goed gevoel dat iemand zelf
overhoudt bij geboden hulp. In het verhaal van de barmhartige Samaritaan draait Jezus de
volgorde helemaal om. Niet wijzelf, en onze gevoelens, maar de ander komt centraal te
staan. Er zijn drie personen die de overvallen Jood voorbij gaan. Ieder van hen heeft het druk
en probeert zijn eigen levensdroom te vervullen. Maar alle drie worden ze in hun zelfrealisatie
doorbroken door het slachtoffer. De overvallen Jood nodigt hen uit om hun plannen te wijzigen.
Ze staan voor de keuze: ze kunnen de andere volledig negeren en voor dood achterlaten of ze
kunnen hun eigen plannen volledig in vraag stellen door de oproep die van de ander uitgaat.
In dit laatste geval gaat het initiatief niet meer uit van mezelf maar is het de andere die door
zijn begrensdheid een beroep doet op mijn hulp. De berooide Jood stelt de drie
voorbijgangers de vraag in alle vrijheid hun verantwoordelijkheid op te nemen. In dit
Bijbelverhaal wordt liefde een gebod. De ander wil als doel geliefd worden, niet als middel.
Solidair zijn met de andere baseert zich niet op een subjectief gevoel maar op een objectieve
oproep om de andere niet in je bestaan te negeren. Solidariteit is een plicht, waar ik me niet
kan aan onttrekken, maar je kan deze wel naast je neerleggen. Het al dan niet beantwoorden
van de oproep tekent mijn hele leven omdat het om een grondhouding gaat. Het gaat om een
houding in nederigheid, waarbij we er niet op uit zijn om onszelf te realiseren, niet uitkijken
naar dankbaarheid en erkenning. In de context van de parabel van de barmhartige
Samaritaan wordt solidariteit de verantwoordelijkheid door en voor de andere. De
Samaritaan geeft zijn kennen, kunnen en zijn financiële middelen ter beschikking van de
andere.
Christelijke solidariteit gaat nog verder en dient steeds binnen de evangelische context van het
geloof begrepen worden. Het heeft wezenlijk met de liefde van en tot God te maken.
Naastenliefde getuigt enerzijds van een authentiek geloof en getuigt anderzijds van God zelf,
meer concreet het wezen van God die zelf die liefde is.”
Michel Coppin, nationaal directeur van Missio.
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
4

5
2.2
aanzetten voor klascelebratie rond PAULUS
We kiezen ervoor om deze maand te werken rond de figuur van Paulus, verkondiger in de eerste kerk,
missionaris van het eerste uur.
2.2.1 De levensloop van Paulus.
Op reis met Paulus.
In de eerste jaren na Jezus‟ dood en verrijzenis kwamen er heel veel nieuwe christenen bij.
Jezus‟ leerlingen, de apostelen, vertelden over Hem. Over hoe Hij over zijn Vader sprak. Dat deden ze
in Jeruzalem en in Galilea. De eerste christenen waren bijna allemaal Joden. Toch waren er ook Joden
die een hekel hadden aan die nieuwe leer over Jezus…
Paulus was zo iemand. Hij was een jonge Jood. Omdat hij in Tarsus geboren was, was hij ook een
Romeins burger. Hij had bij de farizeeën een degelijke opleiding gekregen in de Bijbel en de joodse
geschriften. Hij vond dat christenen mensen waren die niet leefden volgens de ware joodse leer.
Daarom bestreed hij hen met alle middelen waarover hij kon beschikken.
Op weg naar Damascus.
In het Nieuwe Testament lees je in het boek Handelingen wat er met Paulus gebeurde. Toen hij
op weg was naar de stad Damascus, om daar de christenen te vervolgen, zag hij opeens een stralend
licht en hoorde een stem. De stem vroeg: „Waarom vervolg je Mij?‟ Paulus was hierdoor zo aangedaan
dat hij zelf christen werd en voortaan met dezelfde vurige ijver het christendom ging verkondigen! Een
hele ommekeer!
Wantrouwen.
Was de vijand nu opeens een vriend geworden? Veel christenen uit Jeruzalem en omgeving
konden maar moeilijk geloven dat Paulus nu aan hun kant stond en hen niet meer bedreigde zoals
voordien. Ze vertrouwden hem niet echt… Daarom besloten ze dat Paulus met Barnabas mee zou
trekken om het christendom te gaan verkondigen in Antiochië. Zover weg kenden ze de slechte
reputatie van Paulus niet! Omdat Paulus de rest van zijn leven rondtrok in Griekenland en Klein-Azië
werd hij de apostel van de heidenen. De landen en streken waar Paulus werkte, heten vandaag: Syrië,
Libanon, Turkije, Kreta, Cyprus, Griekenland, de zuidelijke Balkan en Malta. Waarschijnlijk stierf Paulus
in Rome.
Kleine groepjes christenen.
Paulus trok van stad tot stad. Telkens bleef hij er enkele maanden. Hij werkte er als
tentenmaker. Tussendoor vertelde hij over Jezus. Al snel ontstonden er overal groepjes christenen.
Meestal waren dat mensen, die vroeger de Griekse of Romeinse goden vereerden. Van de God van
de Bijbel wisten ze weinig of niets. Paulus vertelde hun alles over Jezus, over God, over hoe ze van
elkaar moesten houden… Hij leerde hun ook om te zorgen voor de armen.
Besnijden of niet?
Met de joodse wetten over voedsel en sabbatrust viel Paulus deze mensen niet lastig. Hij was
ervan overtuigd dat Jezus alle mensen had verlost en dat het dus niet nodig was om de wetten van
Mozes op te leggen aan de heidenen. Hierover kreeg Paulus ruzie met de christenen uit Jeruzalem. Zij
vonden dat alle christenen ook de joodse wetten moesten navolgen. Vooral over de besnijdenis (het
wegnemen van de voorhuid, een godsdienstig gebruik bij joodse en islamitische jongens) liep het
conflict hoog op. In 49 was er een samenkomst te Jeruzalem om de knoop door te hakken. Paulus
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

pleitte daar zo sterk voor zijn standpunt, dat hij het haalde: heidenen hoefden zich niet te laten
besnijden om christen te worden. Nu stond niets de uitbreiding van het christendom in de weg!
Brieven aan vrienden.
Na enkele maanden trok Paulus verder naar de volgende stad. Door middel van zijn brieven
bleef Paulus contact houden met zijn vrienden. In het Nieuwe Testament vind je een heleboel brieven
die Paulus schreef: aan de christenen van Korinte, Galatië, Tessalonica, Efeze, Filippi… . In zijn brieven
legde Paulus sommige dingen opnieuw uit of hij gaf een antwoord op vragen die de mensen hem
gesteld hadden. Ook probeerde hij meningsverschillen op te lossen. Die brieven werden vaak
overgeschreven en ook door andere groepen christenen gelezen. Ook nu nog luisteren christenen naar
de brieven van Paulus tijdens eucharistievieringen.
Onvermoeibaar.
Paulus had alles over om te kunnen vertellen over Jezus. In de tweede brief aan de christenen
van Korinte lees je wat Paulus allemaal doorstond: schipbreuk, gevangenschap, zweepslagen, honger,
koude, bedreigingen door vijanden… . Niets kon hem stoppen! Daarom waren er veel mensen die hem
bewonderden. Ook nu nog. In onze tijd zijn er mensen die heel hun leven geven om Jezus te volgen en
over Hem te vertellen. Ken je zulke mensen…?
Saulus = Paulus?
In het begin heette Paulus: „Saulus‟. Vanaf handelingen 13,9 noemt Lucas hem Paulus. Het gaat
hier niet om een nieuwe naam die door Jezus gegeven werd. Zoals aan Simon, die door Jezus: „Petrus‟
werd genoemd. Saulus was een Joodse naam. In die tijd gebruikten Joden en oosterlingen een tweede
naam als ze vaak bij Grieken of Romeinen waren. Voor Saulus was dit Paulus. Je kunt dit vergelijken
met een jongen die bij ons Jan heet en die zich op reis John laat noemen in een streek waar veel Engels
gesproken wordt.
Vier grote reizen.
Paulus reisde naar vele landen en streken om het evangelie te verkondigen. Ook nu nog
ontdekken we sporen van die reizen op verschillende plaatsen. De landen en streken hebben soms een
andere naam gekregen, maar de herinneringen aan Paulus zijn zeer levendig.
Damascus
Onze eerste tocht brengt ons in Damascus, een stad in Syrië. In deze stad sprak Paulus bijna
elke dag in de synagoge over Jezus. Niet iedereen was akkoord met wat Paulus zei. Daarom
moest hij vluchten. Zijn leerlingen lieten Paulus in een mand neer aan de andere kant van de
stadspoort. Deze muur heet Bab Kisan (de Kisan Poort). Vandaag is in dit poortgebouw een
kapel genoemd naar de heilige Paulus.
Efeze
De ruïnes van deze oude stad in Turkije tonen ons hoe het leven was ten tijde van
Paulus. Het grote theater is goed bewaard gebleven. Toen Paulus in de stad woonde, was
er daar een hevige opstand. De zilversmeden die beeldjes maakten van de godin
Artemis, waren bang dat ze hun inkomen zouden verliezen door wat Paulus zei. Hij zei
immers dat goden die door mensen gemaakt zijn, geen goden zijn. De hele stad kwam in het
theater bijeen om de zaak te bespreken.
Athene
Boven op de Areopagus hield Paulus een beroemde toespraak. Op deze heuvel in
Athene vertelde hij de Atheners over God die altijd bij ons is. De Areopaag was een plek
waar iedereen kon praten over filosofie, godsdienst, politiek en cultuur.
Malta
Voor de kust van dit eiland ging het schip van Paulus stuk. De baai kreeg later de naam St.
Pauls‟s Bay (= de baai van Paulus). Overal op het eiland zijn fresco‟s (manier van schilderen
op een vochtige achtergrond, meestal een pas gepleisterde muur) en schilderijen over het
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
6

7
verblijf van Paulus te vinden. Tijdens zijn bezoek aan dit eiland, leefde Paulus in het huis van
Publius, een zeer belangrijk man.Op deze plek werd de eerste kerk van Malta gebouwd.
Daarna werden nog vele andere kapellen en standbeelden opgericht om Paulus te
herdenken.
Rome
In de hoofdstad van Italië ligt Paulus begraven. Boven zijn graf is de basiliek Sint-Paulus buiten
de muren gebouwd. Het is een heel groot gebouw met 150 zuilen. De voorgevel is versierd
met mooie gouden mozaïeken. Dit zijn kleine gekleurde steentjes die samen een prachtige
afbeelding vormen. Voor de basiliek staat een groot standbeeld van Paulus. Binnenin kun je de
portretten bewonderen van verschillende Pausen.
bron: Samuel 8, 06/07
2.2.2 De bekering van Saulus.
Zijn ouders woonden in Tarsis, een handelsstad in Silicië, het tegenwoordige Turkije. Het waren
godsdienstige joden. Bij zijn geboorte ontving hij de naam Saul, naar Israëls eerste koning. Saulus in het
Latijn. Later, na zijn bekering, zou hij Paulus heten: wie een ander mens is geworden, wil in Israël nog
wel eens een nieuwe naam krijgen.
Saulus groeide op, hij was een schrandere knaap, en hij moet de koning te rijk zijn geweest toen zijn
ouders besloten hem voor zijn opleiding naar Jeruzalem te laten gaan. Hij zat er aan de voeten van de
grote Gamaliël (een leermeester die er ongeveer van 25-50 werkzaam was).
Saulus was dus een jonge tijdsgenoot van Jezus, maar nergens vernemen wij dat hun wegen zich
hebben gekruist, behalve dan hun wel zeer vreemde ontmoeting op de weg naar Damascus. Saulus
verschijnt pas ten tonele wanneer de sekte van de gekruisigde Jezus maar niet wil verdwijnen, wanneer
die beweging van de mensen van de weg - zoals Jezus‟ volgelingen werden genoemd - zelfs gaat
groeien. Wij hebben Saulus voor het eerst zien opduiken toen Stefanus had geweigerd zijn Messias te
verloochenen en werd gestenigd. Zijn belagers legden hun mantels af aan Saulus‟ voeten en stenigden
Stefanus. “Heer Jezus, ontvang mijn geest,” riep deze, en vallende, stervende, met luide stem: “Heer,
reken hun deze zonde niet toe.” En Saulus stemde in met zijn terechtstelling, en hij vervolgde de
gemeente, drong het ene huis na het andere binnen, sleurde er de mannen en de vrouwen uit en wierp ze in
de gevangenis. Zo ging hij tekeer tegen de leerlingen van de Heer, hen bedreigende met de dood.
De mensen van de weg zochten een goed heenkomen, sommigen vluchten de grens over, naar Syrië,
naar Damascus. Saulus maakte zich op hen ook daar te achtervolgen.
Wat is dat in Saulus, dat hij zo gewelddadig en bezeten de weg van Jezus moet bestrijden? Een mens
windt zich over een ander op wanneer die ander hem raakt. Kan het zijn dat Saulus niets van Jezus
moet hebben omdat hij in een verborgen hoek van zijn ziel weet dat hij alles van hem moet hebben?
Wil hij met zijn haat zijn verlangen overschreeuwen?
Saulus trekt naar Damascus, een afdeling van de tempelpolitie reist met hem mee.
Toen, onderweg, is het gebeurd. Wat er precies is gebeurd, weten wij niet. Het merkwaardige is dat
Saulus, eenmaal Paulus geworden, er nauwelijks iets over heeft bericht. “Ik heb de gemeente Gods
vervolgd, maar God heeft zijn Zoon in mij geopenbaard”, dat is eigenlijk alles wat hij er in zijn brieven
over schrijft.
Toen daar - je zag Damascus al in de verte liggen - is het gebeurd: Saulus werd door een verblindend
licht uit de hemel getroffen en viel ter aarde neer, als door de bliksem getroffen. En een stem zei:
“Saul, Saul, waarom vervolg jij mij?
Saulus zei: “Wie ben jij?”
“Ik ben Jezus, die jij vervolgt,” zei de stem. De mannen van de tempelpolitie hoorden de stem wel,
maar zij zagen niemand.
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

Ook Saulus heeft niets gezien, hij heeft alleen zijn naam horen roepen: “Saul, Saul.” Ze tilden hem op
van de grond en brachten hem naar Damascus. Drie dagen lang kon hij geen hand voor ogen zien, hij
at niet, hij dronk niet, hij vastte.
Saulus was blind. Anders gezegd: hij moest opnieuw leren kijken, met andere ogen, hij moest zich een
geheel nieuwe zienswijze eigen maken. “Wie ben jij?” had hij vertwijfeld uitgeroepen. Dat was
inderdaad de vraag. Een bange vraag in de mond van een man die, uiterlijk althans, alles altijd wist,
een knappe theoloog, kenner van Israëls heilige boeken, gedreven dienaar van de Thora. Maar de
stem zet alles op losse schroeven, hij ziet het niet meer. Wie is toch deze Jezus tegen wie hij ten strijde
trekt? En wie is God? Waarom mocht hij zijn weg niet vervolgen en wat is de weg die hij nu moet
gaan? Saulus moet van de grond af aan opnieuw gaan denken en geloven. Het zal er om gaan dat hij
Jezus, de door hem vervolgde rebel, aanvaardt als de gezalfde koning van Israël.
“Wie ben jij”
“Ik ben Jezus, die jij vervolgt.”
Met die woorden zet de bekering in, juist op die plek in Saulus‟ ziel die pijn doet, die allang pijn deed.
Wie Jezus is, daar heeft hij allang een beeld van, eigenlijk heeft hij hem al veel eerder ontmoet: toen
Stefanus stierf. Maar Saulus heeft het weggestopt, en dat is ook begrijpelijk, want je gehele
levensontwerp herzien, wie durft dat aan? Het is als een graankorrel de grond ingaan, het is sterven.
Het is afscheid nemen van Tarsis, de stad van je jeugd. Het schept afstand met je vader, je moeder, je
vrienden. Het is kiezen voor het ongewisse, niet meer stenigen maar wie weet gestenigd worden.
Ze hebben hem naar Damascus gebracht, naar een huis in de Rechtestraat. Hij vastte, deed boete, drie
dagen lang, hij bad tot de Eeuwige om uitkomst en inzicht. Toen, ten derden dage - wanneer in de
bijbel van Godswege de grote beslissingen vallen - kwam Ananias bij hem op bezoek, een volgeling
van Jezus.
“Ananias,” zei de Heer.
“Hier ben ik, Heer”
“Sta op, ga naar de Rechtestraat en vraag er naar een zekere Saulus uit Tarsis.”
Ananias is in verwarring. Er zijn grenzen. “Heer, ik heb gehoord hoeveel onheil deze man uw dienaren
in Jeruzalem heeft berokkend en ik weet dat hij naar Damascus is gekomen, met volmacht van de
overpriesters, om allen die hier uw naam belijden gevangen te nemen.”
Dan maakte de Heer hem duidelijk dat er aan zijn genade geen grenzen zijn: ““Ik wil dat je naar hem
toegaat, Ananias, want hij is mijn uitverkoren werktuig om mijn naam aan de heidenen te verkondigen,
aan koningen en aan de kinderen Israëls. Ik zal hem laten zien hoeveel hij lijden moet om mijnentwil.”
Ananaias boog het hoofd, ging naar de Rechtestraat, trad het huis binnen en zei: “Saul, broeder.” Zo
werd Saulus op koninklijke wijze door Ananias in de broederschap van de gemeente van Messias
opgenomen.
“Saul, broeder, de Heer Jezus die je op de weg hiernaar toe is verschenen, heeft mij gezonden, opdat
jij het zicht in je ogen zou terugkrijgen en vervuld zou worden met de heilige Geest.”
Het was op dat moment dat Saulus de schellen van de ogen vielen, hij kon weer zien. En hij stond op en
ontving de doop. En toen hij voedsel tot zich genomen had, werd hij versterkt.
Na enige dagen sprak Saulus er openlijk over, dat hij in Jezus de Messias had gevonden. Zijn
verkondiging wekte argwaan in de kleine christengemeente van Damascus, en de joden van de stad
beraamden plannen om de verse bekeerling uit de weg te ruimen. Dag en nacht bewaakten zij de
poorten opdat hij hun niet zou ontgaan, maar vrienden hielpen Saulus ontsnappen door hem in een
mand over de stadsmuur te laten zakken.
Saulus ging naar Jeruzalem en beleed er in alle vrijmoedigheid zijn geloof; maar ook daar was het
wantrouwen groot: had de wolf zich in schaapskleren gehuld? Barnabas nam het evenwel voor Saulus
op en introduceerde hem in de apostelkring. De hellenisten echter wisten van geen wijken en zochten
hem te doden. Nu was het Saulus die moest wijken: hij vluchtte naar Caesara, De Keizerstad.
De vervolger is een vervolgde geworden, maar het verhaal gaat…
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
Naar Nico ter Linden, blz. 128 - 135
8

2.2.3 Kinderen getuigen.
Een aantal kinderen getuigen hoe zij zelf in Jezus geloven. Of andere mensen uit hun directe omgeving,
vertellen/getuigen.
9
-Ik probeer Jezus‟ woorden en daden na te doen. Ik help de pastoor, want ik ben
misdienaar. Daan, 11 jaar.
-Priesters tonen in hun werk heel duidelijk dat ze gelovig zijn. Ikzelf toon mijn geloof totaal
niet. Fran, 12 jaar.
-Ik ken mensen die voor de kerk trouwen. Zo tonen ze hun geloof in elkaar en in Jezus. Als zij
een kindje krijgen laten ze het zeker ook dopen. Ik ben gedoopt en volg nu
vormselcatechese. Lise, 12 jaar.
-Mijn godsdienstleerkracht vertelt boeiende verhalen over Jezus. Zij wil haar geloof met ons
delen. Ik heb zelf gekozen om mijn vormsel te doen. Thomas, 12 jaar.
-Ik ken veel mensen die gelovig zijn. Sommigen dragen een kruisje of branden kaarsjes. Ik
ken hen van de kerk waar ik ook naar toe ga. Gillah, 11 jaar.
-Er zijn heel wat gelovige mensen. Iedereen laat het op zijn manier zien. Ze gaan naar de
kerk of ze doen zoals Jezus. Ieder met zijn mogelijkheden en talenten. Emily, 11 jaar.
-Gelovige mensen stoten niemand uit. Iedereen is gelijk. Ik ken mensen die ook zo doen. Ik
probeer het ook. Nicolas, 11 jaar.
-Mijn mama geeft mij en mijn broer een kruisje voor het slapengaan. Jens, 10 jaar.
Ken jij gelovige mensen?
Hoe herken jij hen?
En ben je zelf gelovig?
Hoe toon jij dat.
Laat kinderen uit de klas getuigen... !
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

2.2.4 De Samaritaan goot olie en wijn over de wonden…
Per 2 krijgen de kinderen „een soort olie‟. Dit kan in een echt flesje, op een tekening uit de reclame, of
de benaming van de olie op een naamkaartje, of…
Voorbeelden van soorten olie: geurolie / olijfolie / masseerolie / kettingolie / maïsolie / zalf (flexum
gel) / badolie / chrisma / tijgerbalsem / machine-olie / auto-olie / brandstofolie / frituurolie / zonneolie
/ fondue-olie / lampolie… .
Opdracht: vertaal de specifieke eigenschap van deze olie naar een specifieke eigenschap van hoe een
christen probeert te zijn, te doen, te leven in deze wereld. Of hoe deze „soort olie‟ ons oproept om de
solidariteit heel concreet onder ons op school waar te maken! Welke eigenschap bezit deze olie die
we kunnen toepassen op ons solidair omgaan met elkaar? Hierna volgen een reeks voorbeelden van
antwoorden…
Fondue en grill - olie
“Alleen en toch samen”…
Voor de gezelligheid, allen samen (niet 1 apart)
Delen
Pas op! Kan ook gevaarlijk zijn! Voorzichtigheid is geboden!
Regelmatig verversen
Pittig gekruid, doordrongen
Ideaal om iets te laten veranderen van smaak
Motorolie
“Gesmeerde werking”
Dat alles gesmeerd loopt
Alles draait
Alle tandwielen, onderdelen lopen vlot in elkaar, zijn even belangrijk
Moet regelmatig ververst worden
Chrisma
Levensolie, levensweg / doordringend
Krachtgevend / laat sporen na
Puur
Badolie
Zachtheid / rust / verwennerij, je laten gaan…
Voorkomt uitdroging
Olieverf
Zoals olieverf zich hecht aan een doek, zo proberen we ons aan elkaar te laten hechten.
Hoe meer lagen je geeft, hoe beter het kleur uitkomt en hoe meer uitstraling het doek krijgt.
Oosterse bakolie
Niet te eng blijven. Over je eigen muurtje kijken.
Verzorgende olie
Zorg voor elkaar
Olie als bewaarmiddel
Wij zijn een “bewaarschooltje” = we leren om te behouden wat goed is!
Olie om te bakken en te braden
“Goed voor het hart”
Moet opgewarmd worden om de ingrediënten klaar te maken
Om onze naaste een peer te stoven, grappen moeten er ook zijn!
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
10

Smeerolie
Om het “mechanisme” draaiende te houden, om niet vast te roesten en in beweging en dus in
evolutie te blijven.
Ook om de “sloten” los te krijgen en zo toegang te verkrijgen tot..
Lampolie
Gemeenschap vormen
Geeft licht en vuur ---- om te laten schijnen over iedereen
Licht zijn in de duisternis --- dienstbaarheid!
Zorgen dat er steeds in voorraad is
Licht van gezelligheid, verbondenheid
Slaolie
11
Smaak
Bindingsmiddel, voedzaam, energie, onverzadigde vetten
Babyolie
Zorgzame tederheid
Verbondenheid: contact moeder-baby
Voedend: tijd maken voor…
Stookolie
Verbondenheid: “warmte” in huis/op school, gezelligheid, samen rond het vuur
Alles heeft een prijs, schaars, goed mee omgaan, het komt niet vanzelf
Massageolie
Ontspannen, goed gevoel
Liefde, tijd maken
“Soepel”: begrip hebben voor
Laat sporen na, dringt in
Dienstbaar: de ander een goed gevoel geven
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

2.2.5 Enkele brieven van Paulus in een taal voor kinderen op de basisschool.
Te gebruiken in een klascelebratie, in een schoolviering, …
Uit: Het hoogste woord, bijbel voor kinderen, uitgeverij de fontein ISBN 9026119070
Paulus is apostel in de eerste Kerk en heeft de uitdaging aangenomen over Jezus Christus te vertellen
bij mensen die geen jood waren. Paulus is verder gegaan. De grote steden waar Paulus heeft
gewoond, in de wereld van toen, waren sterk gelijkend op onze culturele situatie. Mensen waren
welvarend en hadden het geloof in Christus niet echt „nodig‟. Ze zaten bij wijze van spreken niet te
wachten op de Blijde Boodschap. Jezus Christus was niet gekend in de handelscentra en de belangrijke
plaatsen van het Romeinse Rijk waar Paulus aankwam.
Veel trainen.
naar 1 Korintiërs 9, 24-25
Wat je goed moet weten
is weten waar je aan begint.
Blijf daarom zo veel trainen
dat je aan niets anders denkt.
Je moet je concentreren op dat ene
ieder moment van de dag.
Alles waar mensen zich druk om maken
wordt dan vanzelf flauwekul.
Het gaat er dan om door te zetten
dat je volhoudt in wat je wilt.
Dat je er voortdurend
aan blijft werken.
Dat je gelooft dat je het kunt.
Daar ga je voor, je gaat voor goud.
Daar doe je het voor, daar gaat het om.
Het grootste doel, de hoogste plaats.
Meer kan niet, minder mag niet.
Dan opeens is het raak.
Dan opeens is het prijs.
Dat je merkt
dat je werkt
voor wat God heeft bedoeld.
Dat je merkt
dat het werkt
wat God heeft bedoeld.
Weet u niet dat van atleten die in het stadion een wedloop lopen er maar één de prijs kan winnen? Ren als een atleet die wint. Iedereen die
aan een wedstrijd deelneemt beheerst zich in alles; atleten doen het voor een vergankelijke erekrans, wij echter voor een onvergankelijke.
Met zijn allen gelijk, dat is pas sterk.
naar 1 Korintiërs 12, 12
Zullen we voor je piano spelen
dachten mijn vingers, is dat geen goed idee?
Jullie doen maar, zeiden mijn oren
maar wij doen mooi niet mee.
Dat is dus niets geworden, daar kwam niets van terecht.
Vingers zonder oren, dat lukt niet echt.
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
12

Zullen we naar je toe komen
dachten mijn voeten, is dat geen goed idee?
Jullie doen maar, zeiden mijn benen
maar wij doen mooi niet mee.
Dat is dus niets geworden, ik kwam niet bij je terecht.
Voeten zonder benen, dat lukt niet echt.
Zullen we je een aai geven
dachten mijn handen, is dat geen goed idee?
Jullie doen maar, zeiden mijn armen
maar wij doen mooi niet mee.
Dat is dus niets geworden, ik bracht er niets van terecht.
Handen zonder armen, dat lukt niet echt.
Je ziet er lief uit, dat moeten we zeggen
dachten mijn ogen, is dat geen goed idee?
Jullie doen maar, zei mijn mond toen
maar ik doe mooi niet mee.
Dat is dus niets geworden, ik heb je niets gezegd.
Ogen zonder mond, dat lukt niet echt.
Dit wil ik niet meer, voor geen prijs.
Zo komt mijn lijf nooit meer in orde.
Elk lichaamsdeel eigenwijs.
Dat is om gek van te worden.
Alle lichaamsdelen samen één.
Dat zou mooi zijn, dat zou ik wel willen.
Mijn grote mond geen baas over mijn kleine teen.
Mijn hoofd niet hoger dan mijn billen.
Precies zo gaat het in de kerk:
het werkt niet goed, één alleen boven.
Met zijn allen gelijk, dat is pas sterk.
Daar moeten we allemaal in geloven.
Een lichaam bestaat niet uit één deel, maar uit vele. Als de voet zou zeggen: „Ik ben geen hand, dus ik hoor niet bij het lichaam‟, hoort hij er
dan werkelijk niet bij? En als het oor zou zeggen: „Ik ben geen oog, dus ik hoor niet bij het lichaam‟, hoort het er dan werkelijk niet bij? Het
oog kan niet tegen de hand zeggen: „Ik heb je niet nodig‟.
Had ik de liefde niet.
naar 1 Korintiërs 13, 1-3
Al kon ik nog zozeer
in prachtige preken
mijn redes afsteken
en wist wijze woorden op
ieder gebied
maar had de liefde niet
dan was het toch maar
wat trommelgekletter
gezwets en geschetter
had ik de liefde niet.
Al blies ik trompet
hoog van de toren
al zong ik in koren
13
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

de sterren van de hemel
het hoogste lied
maar had de liefde niet
dan klonk het toch net
als toeters en bellen.
Ik had niets te vertellen
had ik de liefde niet.
Want liefde is echt
en liefde is aardig
is open, oprecht
en eerlijk, rechtvaardig.
‟t Is liefde die ziet
hoe opnieuw te beginnen
die ieder verdriet
ook de dood kan overwinnen.
Al was het zo dat ik de taal van mensen en engelen sprak; maar ik had de liefde niet, dan was ik schallend koper of een rinkelende cimbaal.
Merkkleding.
naar Efeziërs 6, 10-13
Een goede outfit moet je hebben, jongen
je krijgt het nog moeilijk genoeg.
Je krijgt te maken met heren
die kwaad willen doen
als ze de kans krijgen
en ze grijpen die kans.
Maar in deze outfit blijf je overeind:
ijzersterke terreinboots heb je nodig, jongen
je hebt een zwaar eind te gaan.
Geen trendy adidaspantoffels
moet je hebben
maar echte, van Hope
daar kom je het verst mee.
Beenbeschermers en kneepads
heb je nodig, jongen
zodat je tegen een stootje kan.
Geen namaakneppers
het moet wel soepel zitten
die van firma Justice & Peace zijn gegarandeerd.
Een stalen blauwhelm heb je nodig, jongen
soms moet je met je kop tegen alles in.
Geen glanzend plastic machocapje
maar een Trusthelm moet het zijn,
waar je op vertrouwen kan.
En een kogelvrije bodywarmer
is niet overbodig
als je het zwaar te verduren krijgt.
Zo‟n survivalkit, je basic protection
mag alleen van Faith Unlimited zijn.
Die outfit is het halve werk
voor de andere helft komt het op jouzelf aan.
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
14

Je enige wapens daarbij zijn Gods
trefzekere woorden
die raken mensen in hun hart.
Dus wees moedig
en spreek vrijmoedig.
Faith, Hope, Trust, Justice & Peace
met zulke merkkleding
moet het lukken.
Trek de wapenuitrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel. Houd stand met de waarheid als gordel om
uw heupen, de gerechtigheid als harnas om uw borst, de inzet voor het evangelie als sandalen aan uw voeten en draag bovenal het geloof
als schild. Draag als helm de verlossing en als zwaard de Geest, dat wil zeggen Gods woorden.
Werk goed samen!
Eén van de steden waar Paulus is geweest is Rome. Dit schrijft hij aan de mensen in Rome:
Hallo mensen
daar in Rome.
Wil je samen
verder komen:
moet je er wel
echt voor gaan!
Samen stevig
willen staan.
Altijd brood en
liefde delen,
niemand moet de
baas gaan spelen.
Hier in het beloofde rijk
zijn we allemaal gelijk.
Want wij zijn
net lichaamsdelen
die goed moeten
samenspelen.
Wie de weg weet
die lijkt dan
op een oog
dat kijken kan.
Maar wat heb
je daar nu aan
zonder een voet
om op te staan?
Een mond kan toch
niet zonder tanden?
Wat heb je aan armen
zonder handen?
Werk je niet samen
met z‟n allen
dan kan zo‟n lijf
heel lelijk vallen.
15
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
Praat jij altijd
vol goede moed?
Doe jij dat dan!
Dat kun je goed!
Maar: voel je
niet hoger dan
iemand die goed
delen kan.
Alleen samen
alle leden
kom je in
het rijk van vrede.
Met een piekfijn
samenspel
komt dat lieve
lijf er wel!
Deze brief
geef ik mee
aan Febe,
die heel veel
voor me deed.
Lieve mensen
daar in Rome
werk goed samen
en blijf dromen.
Heel veel vrede.
Heel veel zegen
wens ik jullie
op je wegen.
Groeten en een liefde-kus.
Van Paulus!

2.2.6 Elementen voor een liturgische viering tijdens de oktobermaand.
Missiemaand rond het thema SOLIDARITEIT/NAAR GOD WEET WAAR, maar ook
aandacht voor de VREDESWEEK!
(Van 21 september, internationale dag voor de vrede, tot 2 oktober 2011, internationale dag voor de
geweldloosheid, loopt de 22ste vredesweek. Dit jaar slaan Jeugd & Vrede, VOS Vlaamse Vredesvereniging,
IJzerbedevaartcomite, de handen in elkaar. Onder de slogan ‘Schiet ontwikkeling niet aan flarden!’ schuiven de
organisatoren het thema ‘de relatie tussen wapenhandel en het realiseren van de millenniumdoelstellingen’ naar voor.)
VERHALEN rond SOLIDARITEIT
Het verhaal van grootvader Mordechai
Een grootvader Mordechai was in gesprek met zijn kleinzoon Joachim.
"Luister goed naar mij",
zei grootvader Mordechai,
"zet allebei je oren open.
Als een man alleen lijdt,
dan is het wel duidelijk
dat zijn smart op hem alleen blijft.
Gesnapt"?
"Gesnapt",
zei Joachim.
"Maar als een ander naar hem kijkt en zegt:
Wat heb jij een pijn broer!
Wat gebeurt er dan?"
"Dat begrijp ik ook",
zei Joachim,
“dan neemt hij de pijn van zijn vriend in zijn ogen op".
Mordechai zuchtte,
glimlachte,
zuchtte weer.
"En als hij blind is,
denk je dat hij het dan ook kan op zich nemen"?
"Natuurlijk, met zijn oren"!
"En als hij doof is"?
"Dan met zijn handen",
zei Joachim ernstig.
"En als die ander heel ver weg is,
als hij hem niet kan zien,
niet kan horen en zelfs niet kan aanraken.
Denk je dan dat hij zijn lijden op zich kan nemen"?
"Misschien kan hij het raden",
zei Joachim voorzichtig.
Mordechai raakte opgetogen.
"Ja, zo is het mijn lieve jongen,
dat is nu precies hoe een solidaire mens moet zijn.
Hij raadt al het lijden dat er op de wereld is,
hij neemt het op in zijn hart".
Uit het levensverhaal van de heilige Dimitri.
Van de heilige Dimitri wordt verteld dat hij een afspraak had met God in de woestijn. Die wou hij
zeker niet missen en hij spoedde zich naar de plaats waar God hem zou opwachten. Onderweg
ontmoette hij een arme boer die met zijn kar was vast gereden in de modder. Hij kon toch zomaar niet
voorbij hollen. Hij begon samen met die arme man aan die kar te trekken en te sleuren om haar uit de
modder te bevrijden. Dat kostte echter veel inspanning, veel zweet en veel tijd. Toen de boer geholpen
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
16

was en verder kon, rende ook Dimitri voort naar de plaats van afspraak. Maar hij kwam te laat. God
was er niet meer, God was weg. Of liever: God was hem tegemoet gekomen in de gestalte van die
arme boer. In de parabel wordt niet die rijke maar enkel de arme bij naam genoemd: Lazarus.
Lazarus betekent: God helpt je. De heilige Dimitri komt overeen met Lazarus: God helpt je.
God op bezoek.
Er was eens een bejaarde vrouw die heel wat uren van de dag in gebed verzonken was… Op een
dag hoorde ze de stem van God: “Vandaag kom ik bij jou op bezoek”. Stel je voor hoe blij ze was en
ook wel een beetje fier. Dadelijk begon ze te poetsen en schoon te maken, te koken en koekjes te
bakken. Ze trok daarna haar beste kleed aan en ging zitten wachten… Even daarna werd er
aangeklopt. Ze haastte zich naar de deur. Het was de buurvrouw maar, die wat zout kwam vragen.
“Om de liefde Gods toch”, zei de vrouw, “kom je me voor zo‟n kleinigheid lastig vallen?
Maak je maar vlug uit de voeten, want ik verwacht God op bezoek!”. De buurvrouw kreeg de deur
haast tegen haar neus. Even later werd alweer aangeklopt. Nog vlug even voor de spiegel en dan
naar de deur…Wie nu? Een kereltje in een veel te grote jas, dat leurde met knopen en toiletzeep. “Nu
heb ik echt geen tijd” zei de vrouw, “kom een andere keer terug, want ik verwacht God”. Daar stond
het jongetje. Voor de zoveelste keer ging de deur voor hem dicht. De vrouw stond nog niet terug in de
woonkamer of er werd alweer geklopt. Nu zou het toch…! Maar wat een teleurstelling. Aan de deur
stond een haveloze kerel, een landloper… “Mevrouw, een stuk brood alstublieft, al is het maar oud
brood”. En of hij op de trap voor de deur een beetje mocht rusten….“Ach lieve deugd! Laat me toch
met rust. Ik sta op God te wachten. Neen, zeker niet hier op de trap. Ga maar een eindje verder. En nu
weg, vlug!” En de uren van de dag schoven voorbij… Het werd avond, maar God liet zich niet zien. De
vrouw was enorm ontgoocheld en uiteindelijk ging ze dan maar slapen. Eigenaardig, maar ze
dommelde dadelijk in en droomde. En in haar droom verscheen God: “Driemaal ben Ik vandaag bij jou
op bezoek geweest. En driemaal heb je me de deur gewezen…”
Teksten SCHULDbekentenis, momenten van INKEER.
Wapens – ontwapening
Mijn wapens
Ik heb:
° een scherpe tong
° een venijnige blik
° de langste adem
° een hart van steen
° de handen vol
° dovemansoren
° lange tenen
° een dikke nek
Ik doe:
° me uit de voeten maken
° het hoge woord voeren
° mijn been stijf houden
° bij de neus nemen
° iemand de handen binden
° het op mijn heupen krijgen
° iemand de keel afsnijden
17
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
Mijn ontwapening
Ik heb:
°een brede rug
°er mijn buik van vol
°oren naar iets
°het hart op de tong
°maar een half woord nodig
°een ontwapenende glimlach
°een groot hart
Ik doe:
°op de tanden bijten
°op de been helpen
°nieuwe adem inblazen
°het gevoel laten spreken
°mijn nek ervoor uitsteken
°de daad bij het woord voegen
°handen uit de mouwen steken
°de hand boven het hoofd houden
°een hart onder de riem steken
°mijn vingers verbranden

Het dak lekt
Soms lekt het dak van onze school. We vinden dat maar raar. We gaan dan al gauw denken dat het
dak niet deugt. Maar in feite liggen er duizenden pannen op het dak die goed zijn. Ze liggen schouder
aan schouder. De één steunt op de ander. Ieder zorgt dat op zijn plekje het hemelwater wordt
opgevangen en doorgeschoven naar beneden. En die duizenden pannen samen houden het dak dicht.
Maar als er één pan is, die ‟scheef ligt‟ of die „dwars ligt‟; dan is het al mis. Dan zeggen we niet: “Die
pan lekt”, maar we zeggen: “Het dak lekt”. Dan krijgen dus die duizenden goede pannen de schuld
omdat één pan niet deugt. Zo gaat het vaak in het leven. Als een voetbalclub verliest, dan „deugen de
scheidsrechters niet‟. Zozeer zijn we geneigd de fouten en tekorten van anderen breed uit te smeren.
Het is een nare gewoonte. Op die manier zijn wijzelf de-pan-die-scheef-ligt. En in plaats van dit te
erkennen; zeggen we liever: “Het dak lekt”. Zijn we niet samen de wereld? En zijn we niet SOLIDAIRsamen
onze school? Pan naast pan, steunend op elkaar?
C. Goorts
Vlinders
(voorganger als inleiding)
Allemaal hebben we nog wel eens vlinders gezien. Vlinders kunnen een schitterende kleurenpracht
hebben! Ze fladderen geruisloos van bloem tot bloem. Het zijn zelf net vliegende bloempjes. Het zijn
ongetwijfeld de mooiste insecten die er bestaan. Ze doen niemand pijn, ze steken niet zoals de muggen
en de bijen, ze bijten niet zoals de mieren en de spinnen en ze knagen niks stuk zoals de
coloradokevers. Jezus wil dat we ook vlinders zijn. Hij wil dat we naar anderen toevliegen, niet pijlsnel
zoals een steekmug, maar genietend; fladderend, zodat we onderweg oog hebben voor Gods
prachtige natuur en tegelijkertijd kunnen zien wie er nood heeft aan een bezoekje. Daarom geeft Jezus
ons vleugels. Je kunt dat even omdraaien: als Jezus ons vleugels geeft, betekent dit niet meer of minder
dan dat we zonder Jezus gewoon rupsen zouden zijn. Rupsen die zich vastkleven aan hun comfortabel
leventje. Die vleugels zijn niet alleen een geschenk van God, maar tevens een opdracht. We krijgen ze
om ermee naar anderen te vliegen en ze op te beuren met onze kleuren.
(schuldbelijdenis)
Vlinders geven kleur aan de wereld. Met hun schitterend mooie vleugels dansen ze van bloem tot
bloem. Jezus wil dat we ook vlinders worden. Dat is geen gemakkelijke opdracht. Soms hervallen we,
worden we weer rupsen.
(kinderen)
-Soms zitten we ondergedoken in ons eigen omhulsel. We zitten in onze zetel met onze ogen op
het tv-scherm of pc-scherm gericht. We denken niet aan wie ons nodig hebben.
-We fladderen teveel voor ons eigen plezier. We vliegen van speeltuin naar snoepwinkel. We
zien niet dat hier en daar mensen op ons wachten.
-We kijken soms neer op andere kinderen. We vergeten dat er in ieder van ons een unieke
vlinder zit.
Heer, geef ons vleugels om naar anderen toe te vliegen. Zoals een zonnebloem naar de zon toegroeit,
zo willen wij als vlinders in elke mens een bloem zien die op ons wacht.
(voorbeden)
Vlinders zijn blij met hun vleugels, maar ze houden ze niet voor zichzelf. Net als Jezus proberen ze
kleur te brengen in het leven van mensen die te maken hebben met de donkere kant van hun leven.
God, we kunnen dit niet alleen. We vragen U te luisteren naar ons bidden en vragen.
(kinderen)
-Niet alle vlinders zijn even mooi. Je hebt er in prachtige kleuren, je hebt er ook die niet zo
oogverblindend zijn. Niet iedere vlinder heet avondrood, er zijn ook koolwitjes. Laat ons niet
neerzien op wie „anders‟ is. Laat ons inzien dat iedereen gelijk is, ongeacht de tint van zijn
vleugels, de kleur van zijn huid.
-Ook missionarissen en ontwikkelingshelpers zijn vlinders. Ze verlaten het veilige omhulsel van
hun thuisland voor andere continenten en landen. We bidden u om kracht voor hen. Geef ze de
dankbaarheid en vriendschap van de gemeenschap waarin ze leven en werken.
-Zoals een rups zich ontpopt tot een vlinder, zo willen we onszelf ontpoppen voor Jezus en de
anderen.
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
18

19
-Als we naar het tv-journaal kijken, zien we vaak trieste beelden. Uitgemergelde mensen die
ziek op de grond liggen, als rupsen zonder omhulsel. Heer, het is aan ons om vlinders naar ze
toe te sturen die voor hen zo warmhartig, zo barmhartig zijn als de Samaritaan uit de Bijbel.
We denken aan missionarissen en ontwikkelingswerkers, aan artsen. Misschien, als U ons helpt,
worden wij ook nog zo‟n waardevolle vlinder.
(gebed)
Heer Jezus,
als mensen blij zijn,
zeggen ze:
„Vlinders in de buik te voelen‟.
We hebben een vlinder in onze ziel, in ons hart.
Die hebt U daar ingeplant.
Aan ons nu de keuze:
Wij kunnen de vlinder negeren en hem ineen laten schrompelen.
Wij kunnen de vlinder echter ook verzorgen
als een kostbare schat die we voor onszelf willen houden,
of…
…we kunnen hem delen met anderen.
Gedeelde smart is halve smart,
gedeelde vreugde is dubbele vreugde.
Dat zijn de deeltafels van het hart.
Leer ons delen, Heer.
Help met het slopen van het omhulsel van ons „ik‟.
Geef ons vleugels, Heer!
Ga met ons
God onze Vader,
ga voor ons uit
om ons de juiste weg te
wijzen.
Ga naast ons
om ons te beschermen
tegen de gevaren van links
en rechts.
Ga achter ons
om ons te verdedigen
tegen boze mensen.
Sta onder ons
om ons op te vangen
als we vallen.
Enkele versies van het BIJBELVERHAAL van de BARMHARTIGE SAMARITAAN
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
Wees in ons
om ons te troosten
als we treurig zijn.
Wees boven ons
om ons te zegenen.
Nu en morgen.
Amen.

De goede Samaritaan.
We merkten dat de mensen van de stadjes en dorpen waar we kwamen, al over Jezus
gehoord hadden voor wij er waren. Ze vertelden het gewoon aan elkaar door. Daarom stroomden de
mensen samen rond Jezus zodra we een stad of dorp bereikt hadden.
Ook nu weer. Nog voor Jezus begon te praten, stapte een man naar voren. Hij was nog
tamelijk jong, en je kon zien dat hij een geleerde was, iemand die de heilige Schrift van voor tot achter
kende. „Meester,‟ zei hij tegen Jezus, „wat moet ik doen om eeuwig te leven?‟ Jezus keek hem
vriendelijk aan. „Wat staat daarover in de Schrift?‟ kaatste hij de bal terug. De mensen om hem heen
glimlachten. De jonge man die zo goed de heilige Schrift kende, keek Jezus recht aan. „Er staat: je
moet van God houden met heel je hart, met je verstand en met al je krachten. En precies zo moet je
houden van je naaste‟, antwoordde hij. Jezus knikte: „Dat klopt! Als je dat doet, zul je eeuwig leven.‟
Maar de jonge man gaf het niet op. „Mijn naaste‟, riep hij uit en hij stak zijn armen in de lucht. „Hoe
kan ik weten wie mijn naaste is?‟
Toen begon Jezus te vertellen:
„Er was eens een man die in zijn eentje de reis maakte van Jeruzalem naar Jericho. Onderweg werd hij
overvallen door struikrovers. Zo sloegen hem neer, pakten zijn spullen af en lieten hem halfdood liggen.
De man lag bewusteloos en bloedend op de weg. Een poosje later kwam er een priester voorbij. Die
zag de gewonde man wel, maar hij had geen zin om zich met hem te bemoeien. Het is niet mijn schuld
dat hij hier ligt, dacht hij, en hij liep in een boogje om hem heen. Weer een tijdje later kwam er een
leviet, een ijverige tempelbediende, langs. Ook hij zag de man liggen en hoorde hem kreunen, maar hij
had geen zin om bloed op zijn kleren te krijgen en vond dat hij er niets mee te maken had. Dus liep hij
ook in een boog om hem heen. Weer een poosje later kwam er een man uit Samaria voorbij, uit dat
volk waar de joden zo op neerkijken omdat ze hen geen goede gelovigen vinden. De Samaritaan
bleef staan toen hij de man zag liggen en hij kreeg medelijden. Ik kan hem hier niet zo laten liggen,
dacht hij. Anders bloedt hij nog dood. Ik moet hem helpen! Hij liep naar hem toe en ontsmette zijn
wonden zo goed als hij kon. Daarna tilde hij de gewonde man op en legde hem op zijn muilezel, en zo
nam hij hem mee naar een herberg waar hij overnachtte. Hij zorgde zo goed mogelijk voor de man en
betaalde de herbergier om hem verder te laten verzorgen zodat hij helemaal kon herstellen. Toen pas
reisde hij verder.‟
Jezus keek de jonge bijbelgeleerde aan en vroeg: „Wie denk je dat de naaste was van de
man die door de rovers werd mishandeld?‟ Hij antwoordde: „Dat is niet moeilijk: de man die zijn hart
heeft laten spreken, de Samaritaan die hem geholpen heeft!‟ „Je hebt gelijk,‟ zei Jezus. „Je ziet dus dat
het niet moeilijk is om te weten wie je naaste is. Leef jij voortaan ook zo.‟
Uit: het grote avontuur van God en mens, Kolet Janssen en Thé Tjong-Khing, blz. 208-209
Doet u dan voortaan zo.
Er kwam een wetgeleerde die hem op de proef wilde stellen. Hij vroeg: „Meester, wat moet ik doen om
deel te krijgen aan het eeuwige leven?‟ Jezus antwoordde: „Wat staat er in de wet geschreven? Wat
leest u daar?‟ De wetgeleerde antwoordde: „Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel
uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.‟ „U hebt juist
geantwoord,‟ zei Jezus tegen hem. „Doe dat en u zult leven.‟ Maar de wetgeleerde wilde zich
rechtvaardigen en vroeg aan Jezus: „Wie is mijn naaste?‟ Toen vertelde Jezus hem het volgende: „Er
was eens iemand die van Jeruzalem naar Jericho reisde en onderweg werd overvallen door rovers, die
hem zijn kleren uittrokken, hem mishandelden en hem daarna halfdood achterlieten. Toevallig kwam er
een priester langs, maar toen hij het slachtoffer zag liggen, liep hij met een boog om hem heen. Er
kwam ook een Leviet langs, maar bij het zien van het slachtoffer liep ook hij met een boog om hem
heen. Een Samaritaan echter, die op reis was, kreeg medelijden toen hij hem zag liggen. Hij ging
naar de gewonde man toe, goot olie en wijn over zijn wonden en verbond ze. Hij zette hem op zijn
eigen rijdier en bracht hem naar een logement, waar hij voor hem zorgde. De volgende morgen gaf hij
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
20

twee denarie aan de eigenaar en zei: “Zorg voor hem, en als u meer kosten moet maken, zal ik u die
op mijn terugreis vergoeden.” Wie van deze drie is volgens u de naaste geworden van het slachtoffer
van de rovers?‟ De wetgeleerde zei: „De man die medelijden met hem heeft getoond.‟ Toen zei Jezus
tegen hem: „Doet u dan voortaan net zo.‟
Lucas 10, 25-37 - Nieuwe Bijbelvertaling
De barmhartige Palestijn
Ik moet jou niet, jij moet mij niet
dat zijn we gewend.
Ik hoor jou te haten, jij hoort mij te haten
dat is ons geleerd.
Ik ben jouw vijand, jij bent mijn vijand
dat staat vast.
Die wederzijdse bloedhekel
is bij ons ingebrand en ingepeperd.
Hoe komt het dan dat ik niet kan laten
wat ik niet wil?
Hoe komt het dan dat mijn hart zich omkeert
in mijn lijf om jou?
Hoe komt het dat ik tranen aan voel komen
nu jij daar te creperen ligt?
Niet meer dan een hoop groot vuil
niet meer te helpen, opgegeven in de goot.
Sta dan op, kom op, kom overeind
houd je aan mij vast.
Als je vastloopt en ver heen bent
loop ik met je mee.
Als je eraan gaat, eraan onderdoor gaat
ga ik waar jij gaat.
Laten we bij elkaar nabij zijn
wij zijn uit hetzelfde hout.
Lucas 10. Uit: Het hoogste woord, bijbel voor kinderen, uitgeverij de fontein ISBN 9026119070
BEZINNINGEN en GEBEDEN
1. Een aantal jaren geleden,
werd ergens in Engeland
een schilderij onthuld.
Hierop stond Jezus afgebeeld.
Hij stond voor een huis
en klopte op de deur.
De mensen die het schilderij zagen,
vonden het heel mooi.
Toen merkte een aandachtige toeschouwer
iets bijzonders op.
Hij ging naar de kunstenaar
die het schilderij gemaakt had en zei:
„Ik vind het een mooi schilderij,
maar u bent iets vergeten.
De deur waar Jezus op klopt,
heeft geen klink.
21
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

Hoe kan Jezus dan naar binnen gaan?‟
De kunstenaar antwoordde:
„Die deur is de deur van ons hart.
Ze kan alleen van binnenuit opengemaakt worden!‟
2. Voor mij is surfen op het net
een fluitje van een cent.
Ik denk er sterk aan
om zelf een website uit te bouwen.
Voor de grap surfte ik eens
naar de website van God.
Zoals ik dacht, ik vond die niet.
„Wat doe je?‟, vroeg pa.
„Naar wie surf je?‟
Ik vertelde het hem.
Toen zei pa:
„Om God te bereiken,
heb ik geen website nodig.
Evenmin een vel postpapier,
noch een telefoonlijn. Ook geen gsm.
Ik kan God altijd bereiken.
24 uur op 24 uur. Jaar in, jaar uit.‟
God, ik denk nog vaak aan wat pa toen zei.
Praten met God, mag en kan nog altijd.
Trouwens, Jezus gaf het de mens mee.
Hij sprak heel veel met zijn Vader.
Toch goed om te weten.
Als Jezus het deed, dan mag ik dat ook.
Stef Desodt
3. Lieve God,
de oktobermaand noemt men
ook wel de missiemaand.
We denken dan aan de mensen
die het goede nieuws
gaan verkondigen aan anderen.
Dank je voor alle mensen
die overal in de wereld
mensen gaan helpen in nood.
Lieve God,
Jij zendt overal in de wereld
mensen die Jouw Rijk van Liefde
willen verkondigen
en echt realiseren.
Geef dat wij zelf ook altijd
aandacht hebben om rondom ons
een hemel op aarde te maken.
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
22

Altijd zijn we onderweg.
Onderweg naar morgen.
Met de dromen van vandaag,
met geluk en zorgen.
Af en toe een beetje zon,
af en toe wat regen,
want soms is het leven fijn
en soms zit het tegen.
.
23
3 LIEDEREN
Altijd onderweg
Refrein:
Het leven is een reis.
Een reis langs heel veel wegen.
We reizen samen of alleen.
We weten soms niet goed waarheen,
maar gaan op hoop van zegen.
“Onderweg”
Uit: Zitten of opstaan 5, Gerard van Amstel, Greet Brokerhof-van der Waa en Gerard van Midden
Morgen zal het vrede zijn
Door kapotgeschoten straten, zonder vader zonder land.
Loop je hulpeloos verlaten, aan je moeders warme hand.
Als een schaap tussen de wolven, haar bestemming onbekend.
En niemand ziet hoe klein je bent, niemand ziet hoe klein je bent.
Morgen zal het vrede zijn. Zal de zon je strelen.
Zal de wereld weer een speeltuin zijn, en kun je rustig spelen.
Na de winter komt de lente, wordt de grijze lucht weer blauw.
Maar al ben je uit de oorlog, gaat de oorlog ooit uit jou?
Mooie ogen zijn vergiftigd, zijn aan het geweld gewend.
En niemand ziet hoe klein je bent…
Niemand zien hoe klein je bent.
Marco Barsato
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
Altijd zijn we onderweg.
Zoeken nieuwe wegen.
En we komen elke keer
nieuwe mensen tegen.
Vragen naar de goede weg,
bang om te verdwalen.
Kiezen hoe we verder gaan
en de koers bepalen.
Marco Borsato is sinds 1998 ambassadeur van War Child. Hij steunt War Child met fondsenwervende en
promotionele activiteiten en bezoekt projecten. Hij schreef reisverslagen over zijn bezoeken aan Ingoesjetië,
Kosovo en Sierra Leone. Marco stond de opbrengst af van een aantal concerten en hij kookte voor zijn fans
tijdens Feast for Peace. Ook daarvan ging de opbrengst naar War Child. Hij werkte mee aan 'Voorgoed', de
CD-single van BNN & Friends voor War Child. En hij zong een speciaal War Child liedje, De Speeltuin.

aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
24

25
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

4.
Extra: enkele teksten te gebruiken op personeelsvergaderingen (thema Missio: „solidariteit‟).
De Messias in ons midden.
In een abdij die moeilijke tijden doormaakte, woonden nog slechts vijf monniken, de abt en vier
anderen, allen boven de 70, de zaak stond op uitsterven. In zijn nood besloot de abt de raad in te
winnen van een naburige rabbi. Wellicht dat deze hem van advies zou kunnen dienen waardoor de
abdij gered kon worden. De rabbi verwelkomde de abt hartelijk, maar toen deze hem het doel van
zijn bezoek had uitgelegd zei de rabbi: "Ik weet hoe dat is. De Geest is uit de mensen verdwenen. Hier
in de stad is het hetzelfde liedje. Er komt haast geen mens meer naar de synagoge." En de oude abt
en de oude rabbi weenden tezamen. Daarna lazen zij enige paragrafen uit de Tora en spraken
zachtjes over diepe dingen. Maar toen de tijd kwam voor de abt om afscheid te nemen herhaalde hij
nog eens zijn vraag: "Is er dan werkelijk niets dat u mij zou kunnen zeggen, dat mijn stervende klooster
kan redden?" - "Nee, het spijt me," antwoordde de rabbi, "alleen dit misschien: één van u is de
Messias!"
In de dagen, weken, maanden die hierop volgden, dachten de monniken hierover na en vroegen zich
af of de woorden van de rabbi een zin konden hebben. Voor ieder van hen viel wel wat te zeggen als
mogelijke Messias, maar echt overtuigend was eigenlijk niemand. „En de rabbi kan zeker mij niet
hebben bedoeld, ik ben tenslotte maar een doodgewoon mens. Maar stel je voor dat hij toch mij
bedoelt? Stel dat ik de Messias ben? O God, alstublieft niet ik! Ik kan toch onmogelijk zoveel waard
zijn in uw ogen, of toch?‟
En terwijl zij zo nadachten begonnen de monniken als vanzelf elkaar met buitengewoon respect te
behandelen, voor het geval de ander de Messias zou zijn. En met het oog op die minieme kans dat elk
van de monniken zelf de Messias zou kunnen zijn, begonnen ze zichzelf met bijzondere hooghachting te
behandelen. En de mensen die kwamen om te genieten van de schoonheid van de abdijkerk en
gebouwen, voelden de uitstraling van buitengewoon respect die de vijf monniken begon te omgeven.
De sfeer van heel de abdij was ermee vervuld, en het was geen wonder dat er jongeren kwamen om
zich bij hen aan te sluiten.
Solidariteit.
Het is niet iets
van nu eens wel en dan weer niet.
Het is niet eentje van de zoveel jasjes
die je bij gelegenheid eens kunt aantrekken.
Het is niet iets dat afhangt van de zin,
of van het moment,
of van de zin van het moment.
Solidariteit is een levenshouding:
iets dat je hele manier van leven doordringt.
Je staat er mee op
en soms kun je er niet van slapen.
Goede Samaritanen.
De wereld ligt langs de kant van de weg,
treurig en vechtend om haar leven.
En jij, Jezus, jij stopt
en trekt je haar pijn aan.
Wij zitten langs de kant van de weg,
vol afkeer en vrees
en jij, Jezus, komt naast ons zitten,
als een goede buur.
Geen plek ter wereld vergeet jij,
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
26

nooit loop je iemand voorbij.
Wij liepen onze naasten voorbij, God,
omdat we bang waren
dat zij teveel van ons zouden vragen.
Buren liepen we voorbij, God,
omdat we bang waren,
dat we met hen
zouden worden vergeleken.
We gingen ver van onze naasten af zitten,
omdat we maar niet konden geloven
dat ze iets voor ons konden betekenen.
En daarom zagen we hun goedheid niet
en moesten we het zonder hun liefde doen.
Maar in Jezus
loopt onze God niemand voorbij;
zelfs de wonden van onze fouten
geneest Hij.
Dorothy McRae-MacMahon
Barmhartig als een Samaritaan.
Moeten wij niet
zoveel als mogelijk,
proberen te zijn
als die barmhartige Samaritaan
Niet alleen omdat barmhartig
zo‟n prachtig woord is
dat is het sowieso
maar ook omdat barmhartig zijn
misschien wel het hoogste is
Barmhartig zijn
dat gaat over
begrip en gevoel van mededogen
over die ander echt in de ogen kijken
over mild zijn
als dit niet zo voor de hand ligt
Moeten wij niet
zoveel als mogelijk,
proberen te zijn
als die barmhartige Samaritaan
Niet alleen omdat Samaritaan
zo‟n prachtig woord is
dat is het sowieso
maar ook omdat Samaritaan zijn
misschien wel het hoogste is
Diegene zijn die daar staat
als niemand nog
iemand had verwacht
diegene zijn die zich alsnog geeft
als alle boeken reeds waren gesloten
wegens uitgelezen en dicht.
Gerdi Casier
27
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek

Jeshua Ben Josef
5.
Aan te bevelen boeken!
Omschrijving :
Er bestaan al ontelbaar veel boeken over mijn leven. Al die geschriften gaan niet over mij,
maar over wat de schrijvers dénken dat ik te zeggen had, of wat ze zouden willen dat ik te zeggen
had. Ze hadden hun eigen ideeën en plannen en ik paste daar niet helemaal in. Daarom schrijf ik nu
mijn eigen verhaal.
Aan het woord is Jeshua van Nazaret. Met veel humor, zelfkennis en zelfspot vertelt hij voor het eerst
zelf zijn levensverhaal. Eindelijk ontdekken we de waarheid over de man die water in wijn veranderde.
Van zijn geboorte tot het laatste avondmaal, over zijn strijd tegen de Schriftgeleerden en zijn
onmogelijke liefde voor Maria Magdalena. Hij werpt een nieuw licht op gebeurtenissen die in het
collectieve geheugen gegrift staan.
Auteur BRUNO TIMP was jarenlang leraar en auteur van toneelstukken. In deze roman toont hij
Jezus‟ ware gelaat. Een boeiend en aangrijpend levensverhaal over vriendschap en verraad, liefde en
zonde, geloof en onbegrip, dood en verrijzenis.
ISBN: 978 90 6306 602 4
Ramadan Moebarak (Aicha Tou)
Omschrijving :
Een educatief prentenboek.
Ramadan moebarak, wat 'gezegende Ramadan' betekent, is een educatief prentenboek. Het
staat vol met schitterende tekeningen op niveau van kleuters en eerste graad. Elke bladzijde in dit
boek werd op een andere kleur gedrukt, met de tekst in het zwart of wit. De tekeningen zijn ook van
de hand van de schrijfster. Je ziet hoe Zainab en Ismaël en hun ouders zich verheugen op het
verschijnen van de nieuwe maan en elkaar feliciteren met: Ramadan moebarak. De kinderen tellen de
dagen af, Zo knutselen Zainab en Ismaël een lantaarntje voordat de Ramadan begint, maken ze een
slinger van 30 dagen lang waarvan ze elke dag een dag kunnen afscheuren (of afsnoepen als je de
slinger van snoep maakt), maken ze uitnodigingen om vriendjes uit te nodigen voor Iftar (het verbreken
van de vasten „s avonds), bouwen ze een moskee met blokken. Uit het boek blijkt dat de Ramadan een
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
28

heel belangrijke periode is voor moslims, die zich door het vasten meer dan ooit met elkaar verbonden
voelen. Op eenvoudige wijze wordt dit verteld aan jonge kinderen, in beeld gebracht en voorzien van
concrete activiteiten. Dit boek geeft een heldere kijk op de maand Ramadan en het Ied Al-Fitr feest
(het Suikerfeest) bij de afsluiting van de Islamitische vastenmaand, zeker ook voor niet-moslims.
Het boek is gepresenteerd op drie niveaus: op de linkerbladzijde worden verzen uit de Koran,
het heilige boek voor moslims, geciteerd met een woordje uitleg voor de volwassen lezer. Op de
rechterbladzijde staan knutsel-, spelletjes- of kooktips die kinderen alleen of met een volwassene
kunnen uitvoeren. Op deze rechterpagina staat ook telkens het verhaal van de kinderen Zainab,
Ismaëel en hun ouders en hoe zij de Ramadan beleven. De vertaalde citaten uit de Koran zijn telkens in
het blauw gedrukt en de citaten uit de overleveringen van de profeet Mohammed in het groen Het
boek is geschreven door Aicha Tou die in Nederland de lerarenopleiding volgde en werkzaam was op
verschillende basisscholen. Op een school in Amsterdam maakte zij kennis met ontwikkelingsgericht
onderwijs, wat haar niet alleen inspireerde voor haar lessen, maar ook voor dit boek .Het is een
absolute aanrader omdat het naast de didactische aanpak op niveau van jonge kinderen tegelijkertijd
heel wezenlijk onderbouwde en heldere toelichtingen over Ramadan bevat.
Het boek is zeer verzorgd, overzichtelijk en heel mooi uitgegeven. Nederlandstalig.
Samengevat: dit boek geeft een heldere kijk op de Ramadan en het Ied Al-Fitr feest (het Suikerfeest)
bij de afsluiting van de Islamitische vastenmaand, zeker voor niet-moslims.
ISBN: 90 5460114 0
29
Nog een tip: pastorale impuls oktober 2010.
Uit de inhoud:
Missiemaan? : “met of zonder t”: „Spreek, ik luister‟ -
Filippus en de man uit Ethiopië
Gebeden voor kinderen – oktober/missiemaand
website pastoraal op school:
www.dpbbrugge.be/schoolpastoraal
Carmino Bohez – Rik Depré, DPB-Brugge domeinbegeleiding pastoraal@school
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek