BaO inpakken en wegwezen oktober 2011 - DPB Brugge

De goede Samaritaan.
We merkten dat de mensen van de stadjes en dorpen waar we kwamen, al over Jezus
gehoord hadden voor wij er waren. Ze vertelden het gewoon aan elkaar door. Daarom stroomden de
mensen samen rond Jezus zodra we een stad of dorp bereikt hadden.
Ook nu weer. Nog voor Jezus begon te praten, stapte een man naar voren. Hij was nog
tamelijk jong, en je kon zien dat hij een geleerde was, iemand die de heilige Schrift van voor tot achter
kende. „Meester,‟ zei hij tegen Jezus, „wat moet ik doen om eeuwig te leven?‟ Jezus keek hem
vriendelijk aan. „Wat staat daarover in de Schrift?‟ kaatste hij de bal terug. De mensen om hem heen
glimlachten. De jonge man die zo goed de heilige Schrift kende, keek Jezus recht aan. „Er staat: je
moet van God houden met heel je hart, met je verstand en met al je krachten. En precies zo moet je
houden van je naaste‟, antwoordde hij. Jezus knikte: „Dat klopt! Als je dat doet, zul je eeuwig leven.‟
Maar de jonge man gaf het niet op. „Mijn naaste‟, riep hij uit en hij stak zijn armen in de lucht. „Hoe
kan ik weten wie mijn naaste is?‟
Toen begon Jezus te vertellen:
„Er was eens een man die in zijn eentje de reis maakte van Jeruzalem naar Jericho. Onderweg werd hij
overvallen door struikrovers. Zo sloegen hem neer, pakten zijn spullen af en lieten hem halfdood liggen.
De man lag bewusteloos en bloedend op de weg. Een poosje later kwam er een priester voorbij. Die
zag de gewonde man wel, maar hij had geen zin om zich met hem te bemoeien. Het is niet mijn schuld
dat hij hier ligt, dacht hij, en hij liep in een boogje om hem heen. Weer een tijdje later kwam er een
leviet, een ijverige tempelbediende, langs. Ook hij zag de man liggen en hoorde hem kreunen, maar hij
had geen zin om bloed op zijn kleren te krijgen en vond dat hij er niets mee te maken had. Dus liep hij
ook in een boog om hem heen. Weer een poosje later kwam er een man uit Samaria voorbij, uit dat
volk waar de joden zo op neerkijken omdat ze hen geen goede gelovigen vinden. De Samaritaan
bleef staan toen hij de man zag liggen en hij kreeg medelijden. Ik kan hem hier niet zo laten liggen,
dacht hij. Anders bloedt hij nog dood. Ik moet hem helpen! Hij liep naar hem toe en ontsmette zijn
wonden zo goed als hij kon. Daarna tilde hij de gewonde man op en legde hem op zijn muilezel, en zo
nam hij hem mee naar een herberg waar hij overnachtte. Hij zorgde zo goed mogelijk voor de man en
betaalde de herbergier om hem verder te laten verzorgen zodat hij helemaal kon herstellen. Toen pas
reisde hij verder.‟
Jezus keek de jonge bijbelgeleerde aan en vroeg: „Wie denk je dat de naaste was van de
man die door de rovers werd mishandeld?‟ Hij antwoordde: „Dat is niet moeilijk: de man die zijn hart
heeft laten spreken, de Samaritaan die hem geholpen heeft!‟ „Je hebt gelijk,‟ zei Jezus. „Je ziet dus dat
het niet moeilijk is om te weten wie je naaste is. Leef jij voortaan ook zo.‟
Uit: het grote avontuur van God en mens, Kolet Janssen en Thé Tjong-Khing, blz. 208-209
Doet u dan voortaan zo.
Er kwam een wetgeleerde die hem op de proef wilde stellen. Hij vroeg: „Meester, wat moet ik doen om
deel te krijgen aan het eeuwige leven?‟ Jezus antwoordde: „Wat staat er in de wet geschreven? Wat
leest u daar?‟ De wetgeleerde antwoordde: „Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel
uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.‟ „U hebt juist
geantwoord,‟ zei Jezus tegen hem. „Doe dat en u zult leven.‟ Maar de wetgeleerde wilde zich
rechtvaardigen en vroeg aan Jezus: „Wie is mijn naaste?‟ Toen vertelde Jezus hem het volgende: „Er
was eens iemand die van Jeruzalem naar Jericho reisde en onderweg werd overvallen door rovers, die
hem zijn kleren uittrokken, hem mishandelden en hem daarna halfdood achterlieten. Toevallig kwam er
een priester langs, maar toen hij het slachtoffer zag liggen, liep hij met een boog om hem heen. Er
kwam ook een Leviet langs, maar bij het zien van het slachtoffer liep ook hij met een boog om hem
heen. Een Samaritaan echter, die op reis was, kreeg medelijden toen hij hem zag liggen. Hij ging
naar de gewonde man toe, goot olie en wijn over zijn wonden en verbond ze. Hij zette hem op zijn
eigen rijdier en bracht hem naar een logement, waar hij voor hem zorgde. De volgende morgen gaf hij
aanbod DPB-Brugge basisonderwijs oktober 2011
missiemaand - leeftocht - vredesweek
20