De Laatste Kameel - zomereditie 2012.pdf - Atheneum Kortrijk

Het restaurant bestaat sinds 2000 en was
oorspronkelijk van zijn neef. Dynasty heeft
niet altijd goede tijden gekend. Zoals bij
iedereen die een restaurant wil starten, zijn er
in het begin heel wat strubbelingen. Zijn
glimlach verdwijnt wanneer hij praat over de
eerste twee jaar, die heel moeilijk waren.
Onlangs zijn er wegenwerken gestart in de
buurt van het restaurant. Daar heeft hij veel
last van, zegt hij sip. “Een aantal klanten kent
de weg hier niet goed genoeg om het
Geen betere plaats om een woensdagnamiddag door te
komen dan een café. Als je naar ’t Rietje gaat
tenminste. En dat is wat wij deden.
De bierpanelen aan de gevel vertelden ons dat
we aan het juiste adres waren, en ook dat de
dagschotel uit onze eigen streek zou komen,
uit Bellegem. Bockor was het dat we die
middag zouden drinken, voor de dorst, en om
de tongen los te maken.
We begaven ons meteen naar de toog, waar
een echte man hoort te staan. Blijkbaar
dachten onze mededrinkers er ook zo over,
want de tafeltjes waren leeg.
Na een pintje besteld te hebben probeerden
we meteen een gesprek aan te knopen, wat niet
zo evident was aangezien de “locals” niet al te
veel aandacht schonken aan onze
aanwezigheid. De barvrouw daarentegen,
Pierrette zoals later zou blijken, vertelde graag
over haar café.
Over de verbouwingen bijvoorbeeld "vroeger
was het hier fel geel geschilderd”, en over het
feit dat ze al van haar vijftiende in de horeca
In 't Rietje
restaurant via omwegen te vinden en blijft
weg.”
Maar gelukkig heeft het restaurant een
fontein. In China brengt een fontein geluk.
Het stromende water staat symbool voor
positieve energie, die het slechte wist en
goede dingen met zich meedraagt en
versterkt.
May Lie Basyn en Camille Leblanc
werkte, en ze al heel vroeg wist dat ze later
ook een café wilde openhouden.
Het geluid van een krakende deur deed ons
omkijken. Een agent stapte binnen,
waarschijnlijk de wijkagent. Gevolgd door de
postbode. “Iedereen verdient een
middagpauze hé”. Pierrette was al aan de tap
gaan staan om de gasten te voorzien van 2
pintjes en wat gebabbel.
Buiten was het mooi weer en we voelden ons
bijna een beetje op vakantie in een klein Frans
dorpje tijdens de zomermaanden op het
gezelligste uur van de dag.
Onze aandacht werd even gevangen door de
kreten van Sharapova, en ook wel door haar
uitzonderlijke benenwerk. Ze liet Azarenka
alle hoeken van het terrein zien, uitbundig
becommentarieerd door de Eurosportcommentator,
in het Engels trouwens.
Maar we verloren onze aandacht voor al dat
moois toen Pierrette zei: “Der ister daar
eentje van z’n stokske gevallen”. De oudste
van de bende had zijn wandelstok laten vallen
en stond er wat verweesd bij. Een opmerking
11