De Laatste Kameel - zomereditie 2012.pdf - Atheneum Kortrijk

More documents

Recommendations

Info

Jenny is een bezige bij. Poetsen, het gras maaien, en dan haar passie: naaien en breien. Daar is ze een krak in. En trouwens, “ik kan echt niet stilzitten”, zegt ze met ogen die nog de kracht van een jonge vrouw uitstralen. “Ik voel mij nog altijd heel goed. Op een paar mankementjes na. Ik ben graag thuis en ik ben zeker nog niet klaar om naar een rusthuis te gaan!” Dat kunnen we alleen Het is een mooie lentedag, een van de weinige die we dit jaar al gehad hebben. We staan op het trottoir voor het huis van de getuigen van Jehova. We kijken op een garagepoort en een bord: “KONINKRIJKSZAAL – JEHOVA’S GETUIGEN”. Achter ons zijn ze de Pottelberg aan het opensmijten. Waar de weg was, is het nu één en al aarde. We gaan binnen. Er is een grote parking met een auto of twintig en een mooi onderhouden bloemenperkje dat in volle bloei staat. Nu gaan we een zaal binnen. Het is daar dat de opa van Claudia ons opwacht. “Ik ben Sam, enfin, eigenlijk Samuel. Maar noem mij Sam.” Samuel had deze vriendelijke man nochtans niet misstaan. Per slot van rekening zijn zowel Samuel als Jehova Hebreeuwse namen. Jehova is de naam van God en betekent ‘niets kan mij tegenhouden’. We volgen Sam naar een kleinere zaal. Daar staat een tafel. We gaan zitten. “Ik ben van ‘43. Dat betekent dat ik nu 69 word”, lacht Sam. “Toen ik 17 was, werd ik opgeroepen om mijn legerdienst te doen, maar ja, Getuigen van Jehova weigeren soldaat te zijn. Zodus: ik ga mijn drie dagen doen en ik zeg daar dat ik weiger om soldaat te zijn. ‘Geen probleem meneer, we gaan u in den bak De Koninkrijkszaal 14 maar beamen, want Jenny ziet er heel goed uit en straalt levensvreugde uit. We worden er zowaar zelf opgewekt van. We keren met een glimlach terug naar school, en Jenny laat niet na ons nog een laatste levensles mee te geven: “Als je kan, leer maar goed. In deze tijden kan je een diploma goed gebruiken. Veel succes in jullie leven!” Julie Vanrobaeys en Charlotte Viaene steken’, zeggen ze. Ik heb daar 2 jaar gezeten. Voila. Wat wilt ge nog weten?” “Vanalles”, zeggen wij. Zo komen wij te weten dat er vier groepen Getuigen van Jehova zijn. In Kortrijk-Noord ‘bewerken’ ze Harelbeke, Stasegem en Deerlijk. Er is Kortrijk-Centrum. Er is Kortrijk-Zuid. Zij bewerken Lauwe en Marke en komen allemaal samen in dezelfde zaal. De vierde groep is een Spaanse groep, voor immigranten. Ze krijgen hetzelfde programma, maar dan in het Spaans. Overal in de wereld kun je Jehova’s Getuigen tegenkomen en je bent ook altijd welkom in hun zaal. “Ik behoor tot Kortrijk-Zuid”, zegt Sam. “Niet iedereen in mijn familie is Jehova’s Getuige. Mijn zus wel, maar mijn broer niet. Hij leidt een druk leven in Brussel, mijn broer. Maar mijn kinderen en kleinkinderen zijn allemaal trouwe leden van het geloof. Kijk, dat is mijn familie.” Sam laat een foto zien. Een van de mensen op de foto is ontegensprekelijk Claudia. “Behalve onze familie zijn er nog zo’n 400 andere actieve leden in Kortrijk. Elk jaar worden we talrijker.”
Sam is eigenlijk katholiek opgevoed. Pas later heeft hij, van zijn vader, het nieuwe geloof leren kennen. “Katholieken respecteren bepaalde tradities, maar zij onderzoeken niets. De Getuigen van Jehova willen meer voortgaan op feiten. Het is een soort studie.” Wat zij bestuderen is uiteraard de Bijbel. In de Koninkrijkszaal ontmoeten zij elkaar om daarover te praten. Maar daar blijft het niet bij. Zij gaan ook van deur tot deur om hun opvattingen en geloof uit te brengen. “Wij nodigen de mensen uit om met ons de Bijbel te bestuderen. Zo zou je het ook kunnen zeggen. In de buurt woont een blinde madam van 89 jaar. Eerst was ze wantrouwig tegenover de leden. Een beetje met de keer konden wij haar vertrouwen winnen en uiteindelijk is zij een van ons geworden. Ik bezoek haar een keer per week. We hebben hier zelfs eens een priester op bezoek gehad. Hij was naar onze zaal gekomen om eens naar ons te luisteren.” Zelf hebben zij geen priesters of andere echte leiders. “We zijn allemaal broeders en zusters, maar er zijn wel mensen nodig om les te geven en ik ben een van die mensen.” Dan vertelt hij bijvoorbeeld over het huwelijk. Dat man en vrouw op gelijke voet moeten leven. Dat ze elkaar moeten proberen te verstaan en dat ze naar elkaar moeten luisteren. En als er moeilijkheden zijn, dan kan de Bijbel een uitweg bieden. Wellicht is dat de reden waarom zij hier huwelijksverjaardagen vieren, in tegenstelling tot gewone verjaardagen. “Het vieren van iemands verjaardag was oorspronkelijk een soort van dankbetuiging aan diens ‘engelbewaarder’, maar daar doen wij niet aan mee. Want, wat moet je ondernemen om een jaartje ouder te worden? Niets. In een huwelijk is dat helemaal anders. Dat zult ge later nog wel merken. Een huwelijk dat is een prestatie. Daarvoor moet ge werken.” In België zijn er ongeveer 45.000 mensen die denken zoals Sam. U mag zelf oordelen of u dat veel of weinig vindt, maar dan moet u wel weten dat Sams geloof pas 133 jaar oud is. (Het is ontstaan tussen mensen van verschillende nationaliteiten die in Amerika woonden.) En als we over Kortrijk spreken, dan is dat nog veel jonger. “Hier zijn ze ermee begonnen tijdens de Tweede Wereld Oorlog. Eerst ondergronds, want ze werden vervolgd en in concentratiekampen gestoken. In het begin vergaderden ze altijd in huurpanden, maar later werden ze zodanig groot dat ze allemaal samen een eigendom hebben gekocht.” Dat geldt ook voor de zaal aan de Pottelberg, waarin wij ons nu bevinden, want tot aan WOII was dit het domein van Pottelberg Waters, een limonadefabriek. “We hebben er anderhalf jaar aan verbouwd. Hierboven is nog een appartementje, waar een koppel woont die ook Jehova’s Getuigen zijn. Wij hebben alles zelf gedaan, met eigen leden.” Subsidies krijgen ze immers niet. Sam zegt dat ze er ook geen willen. “Waarom zouden mensen belastingen moeten betalen voor een geloof waarin zij zelf helemaal niet geloven?” Ongelovigen veroordelen doet Sam niet. “Geloof is iets dat je moet leren, zoals je moet leren lopen. Je mag niet alles geloven wat men je wijs maakt, je moet het onderzoeken. Oordelen zonder onderzoek is dwaas. Als je in China geboren was, zou je Boeddhistisch zijn. Bij Jehova’s Getuigen is dit niet zo, ze zijn van alle nationaliteiten.” Zoals je in een kerk de zondagsmis hebt, zo heb je in de Koninkrijkszaal twee maal per week een bijeenkomst. Op zondagnamiddag heb je bijvoorbeeld een lezing, iemand die een 15
Page 1 and 2: De Laatste Kameel Zomereditie 2012
Page 3 and 4: estaurants, Vlaamse frietkoten en c
Page 5 and 6: heropgebouwd en zou pas in 1987 de
Page 7 and 8: Philippe Despriet is een geboren en
Page 9 and 10: enkele seconden, zullen wij Ronny d
Page 11 and 12: Het restaurant bestaat sinds 2000 e
Page 13: Jenny woont al op de Pottelberg sin
Page 17 and 18: Danse macabre Donderdag 24 mei, mid
Page 19: Zig et zig et zig, la Mort en caden

De Laatste Kameel - zomereditie 2012.pdf - Atheneum Kortrijk

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?