Nummer 1 - de Vereniging Nederland-Finland

2001–1

Inhoud – Sisältö
Van het bestuur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Johtokunnalta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2
Dikt p˚a svenska – Gedicht in het Zweeds . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
De Petronella legende . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Legenda Petronellasta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Verslag bijeenkomst PLATFORM EU-Burgers . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9
Mededeling van het Bestuur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Tiedotus johtokunnalta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Britter till˚ater människokloning . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
De Britten staan klonen van mensen toe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Suomalaisen Naisen Päivät 10. – 11. maaliskuuta 2001 . . . . . . . . . . . 16
De Finse Vrouwendagen 10 – 11 maart 2001 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17
Finse evenementen in 2001 – Suomalaistapahtumat vuonna 2001 . . 18
Runo Lapista . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19
Een andere kijk op de Finse onafhankelijkheid . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Toisenlainen näkemys Suomen itsenäisyydestä . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
Mededelingen – Tiedotuksia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
Sahti . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Itsenäisyyspäivän juhlaillallinen 9. joulukuuta 2000 . . . . . . . . . . . . . . . 33
Onafhankelijkheidsdiner 9 december 2000 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Belangrijke adressen – Tärkeitä osoitteita . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Colofon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
AVIISI Jaargang 10 (2001) nr. 1
AVIISI Vuosikerta 10 (2001) nr. 1
ISSN 1566-8452
Dit is een uitgave van de vereniging Nederland–Finland
Tämä on Alankomaat–Suomi Yhdistyksen julkaisu.

Beste Aviisi--lezers,
Van het bestuur
Het, vanwege het uitzonderlijke jaartal toch heel bijzondere jaar 2000, is alweer voorbij
en wij beginnen er langzamerhand gewend aan te raken om jaartallen te schrijven die
met een ‘2’ beginnen. Wij zitten dus nu al in 2001 en, namens het Bestuur, wens ik U
allen een heel voorspoedig verloop van dit tweede jaar uit het nieuwe millennium!
Wat heeft het jaar 2000 betekend voor de Vereniging Nederland–Finland? Ik denk een
geslaagde voortzetting van de traditionele activiteiten, zoals Vappu, Juhannus, de herfstwandeling
en het Onafhankelijkheidsfeest. Bovendien hebben de resultaten van de enquête
nieuwe ideeën opgeleverd, die wij gedeeltelijk tot uitvoer willen brengen door middel
van kleine werkgroepen. Deze zouden moeten bestaan uit een aantal vrijwilligers en een
bestuurslid. U hoort hier in de loop van het jaar meer over. De suggestie om de boeken
van de Finse Zeemanskerk en de Vereniging te vermelden op de website is al in zoverre
opgevolgd dat Sinikka Holm, Maire Muller en Irma Schoemakers er mee bezig zijn de
gegevens op te slaan in een computer.
De merendeels nieuwe redactie van Aviisi wil de zaken nog efficiënter aanpakken maar wij
blijven afhankelijk van kopij en vrijwilligers die stukken van het Nederlands in het Fins en
andersom willen vertalen. Uit de enquête bleek dat er ook behoefte is aan Zweedstalige
stukken en wij zijn blij met het gedicht in het Zweeds dat Tanja Roine ons heeft gestuurd.
Wij plaatsen in dit nummer van Aviisi ook een stukje uit “Vasa Bladet” waarin een vorige
voorzitter van de Vereniging zijn mening geeft over een belangrijke zaak.
Na zes jaar tekeningen te hebben gemaakt voor het voorblad van Aviisi heeft René
Souweine besloten hiermee te stoppen. Wij bedanken René voor zijn vele, schitterende
bijdragen, die het imago van Aviisi sterk hebben opgefleurd. René heeft ook veel foto’s
gemaakt van activiteiten van de Vereniging, waar wij ook vaak dankbaar gebruik van
hebben gemaakt voor Aviisi. Wij hebben besloten het voorblad van de 2001 nummers
van Aviisi op te sieren met foto’s van mooie, oude Finse stations, die zijn gemaakt door
Fred Snikkers.
Helsinki bestond in 2000 vierhonderdvijftig jaar en was één van de negen culturele hoofdsteden
van Europa. Meer dan vierhonderd culturele evenementen werden georganiseerd,
zoals concerten (o.a. een optreden van de tenor Placido Domingo in het Olympisch
stadion en tien concerten van de pianist Olli Mustonen), tentoonstellingen en festivals.
Kansikuva / Omslagfoto: HUUTOKOSKI
Asema rakennettiin Thure Hellströmin vuonna 1912 laatimien IV luokan aseman piirustusten perusteella.
Myöhäistä jugendia edustava asema on ulkoasultaan säilynyt pääosin alkuperäisenä.
Asemaan liittyy alkuaan ruiskuhuoneeksi tehty rakennus. Sisäosat on osittain uusittu, mutta alkuperäisiä
rakenteita ja kalusteita on vielä jäljellä. Alue: asuinrakennuksia, puisto koivukujineen.
Het station werd gebouwd volgens de IV klas stationstekeningen van Thure Hellström, gemaakt
in 1912. Het station, dat in late jugendstil gebouwd is, is aan de buitenkant grotendeels origineel
gebleven. Bij het station hoort een gebouw, waar brandweermateriaal werd ondergebracht. Van
binnen is het station gedeeltelijk gerenoveerd, maar originele onderdelen en een aantal meubels
zijn bewaard gebleven. Omgeving: woonhuizen, park met een berkenbomenlaan.
(Lähde / Bron: Suomen rautatieasemat vuosina 1857–1920, Sirkka Valanto, 1982)
– 1 –

Twee, van origine Finse bestuursleden, hebben in de stukjes “Van het bestuur”, in de
laatste Aviisi’s van vorig jaar, verteld over hun gevoelens met betrekking tot hun emigratie
naar Nederland. Ik vond deze “contrasten, vergelijkingen en herinneringen” bijzonder
intrigerend, hoewel ik als geboren Nederlander de door de vorige schrijfster omschreven
‘omzichtige Finse gesprekscode’ nog steeds niet helemaal kan aanvoelen. Ik vraag mij
af hoe dit zit bij de Nederlandse emigranten in Finland? Net als in Nederland zijn deze
emigraties vaak een gevolg van gemengde huwelijken of samenlevingsverbanden van
Finse vrouwen en Nederlandse mannen. Waarom komt het omgekeerde (Finse man en
Nederlandse vrouw), zowel in Nederland als in Finland toch zo weinig voor? Hoe hebben
de Nederlandse mannen zich aangepast in Finland? Misschien een onderwerp voor een
volgende Aviisi?
Arnold Pieterse
Johtokunnalta
Hyvät Aviisin lukijat,
Vuosi 2000, joka vuosilukuna on erityisen merkittävä, on takanapäin. Sen myötä olemme
saaneet totutella kakkosella alkavan vuosiluvun kirjoittamista. Elämme siis jo vuotta 2001
ja toimikunnan puolesta tahdon toivottaa teille kaikille onnellista uuden vuosituhannen
toista vuotta!
Mitä vuosi 2000 merkitsi Alankomaat–Suomi Yhdistykselle? Mielestäni onnistunutta
jatkoa perinteisille tapahtumille, kuten vapulle, juhannukselle, syysretkelle ja itsenäisyyspäivän
juhlille. Lisäksi olemme saaneet mielipidekyselyn myötä uusia ideoita,
joita aiomme osittain toteuttaa pienten työryhmien muodossa. Työryhmät koostuvat vapaaehtoisista
sekä yhdestä johtokunnan jäsenestä. Kerromme lisää myöhemmin. Ehdotus
Suomen Merimieskirkon ja Alankomaat–Suomi Yhdistyksen kirjojen luetteloinnista internetissä
on edennyt niin pitkälle, että Maire Muller ja Sinikka Holm naputtelevat tietoja
paraikaa tietokoneelle.
Aviisin, suurelta osin uudistunut, toimitus haluaisi työskennellä tehokkaammin, mutta
olemme yhä riippuvaisia tekstimateriaalista ja vapaaehtoisista jotka ovat valmiita
kääntämään tekstejä hollannin kielestä suomen kielelle ja päinvastoin. Mielipidekyselystä
kävi ilmi, että myös ruotsinkielisille artikkeleille riittäisi kiinnostusta. Julkaisemme tässä
Aviisissa Tanja Roineen kirjoittaman ruotsinkielisen runon sekä “Vasa Bladet”issa olleen
ajankohtaisen artikkelin, jonka on kirjoittanut Yhdistyksemme entinen puheenjohtaja.
Piirrettyään kuusi vuotta Aviisin kansikuvia, on René Souweine päättänyt lopettaa. Haluamme
kiittää Reneä hienoista kuvituksista, jotka ovat elävöittäneet Aviisin ulkonäköä.
René on myös kuvannut monia Yhdistyksen tapahtumia, kuvia olemme voineet käyttää
Aviisissa, mistä Renelle suuri kiitos. Vuonna 2001 Aviisin etusivua koristavat vanhoista
suomalaisista juna–asemista Fred Snikkerssin ottamat valokuvat.
Vuonna 2000 Helsinki vietti 450-vuotisjuhlaa ja oli samalla yksi Euroopan yhdeksästä
kulttuuripääkaupungista. Sen kunniaksi järjestettiin yli neljäsataa kulttuuritapahtumaa,
kuten esimerkiksi konsertteja (mm. tenori Placido Domingon esiintyminen Olympiastadionilla
ja Olli Mustosen kymmenen konsertin sarja), näyttelyitä ja festivaaleja.
Kaksi johtokunnan suomalaista jäsentä kertoi Aviisin viimevuoden viimeisimmissä numeroissa
“Johtokunnalta”-palstalla tunteistaan joita Hollantiin muuttaminen heissä
herätti. Minussa nämä “kontrastit, vertailut ja muistot” herättivät ajatuksia. Toisaalta
en syntyperäisenä hollantilaisena pysty kuvittelemaan mitä kirjoittaja kuvailemillaan
– 2 –

“hienotunteisilla, suomen kielisillä koodeilla” tarkoittaa. Herää kysymys, miten Suomeen
muuttaneet hollantilaiset tämän kokevat. Useimmiten, kuten Hollantiinkin päin, maastamuuttaminen
johtuu avioliitoista tai avoliitoista suomalaisten naisten ja hollantilaisten
miesten kesken. Minkähän takia vain harvoin syntyy suhde suomalaisen miehen ja hollantilaisen
naisen välille? Mitenkähän hollantilaismiehet ovat sopeutuneet Suomeen? Voisiko
tämä olla seuraava keskustelunaihe Aviisissa?
Arnold Pieterse
(Käännös: Minna Räty)
Dikt p˚a svenska – Gedicht in het Zweeds
Bästa svenskspr˚akiga läsare av Aviisi,
I 5–00 framgick det att det finns ett behov och intresse av svenskspr˚akigt
material. Som finlandssvensk och tillfälligt bosatt sedan sommaren 1999 i Nederländerna
blev jag inspirerad att aktivera svenskan i Aviisi. Jag hoppas därmed även kunna väcka
ett intresse bland andra svenskspr˚akiga att bidra med valbart material till Aviisi. Jag
inleder det svenska i Aviisi med en dikt som bra passar in nu d˚a det är n˚agot vintrigt.
Tanja Roine
Beste Zweedstalige lezers en lezeressen van Aviisi,
In 5–00 werd naar voren gebracht dat er interesse is voor Zweedstalige teksten.
Als Zweedstalige Finse, die sinds de zomer van 1999 in Nederland woont, werd
ik daardoor geïnspireerd om het Zweeds in Aviisi te stimuleren. Door zelf de spits af
te bijten met een Zweedstalig gedicht, passend bij het nog winterse weer, hoop ik de
Zweedstaligen te kunnen stimuleren om, naar eigen keuze, bijdragen te leveren.
Tanja Roine
(Vertaling: Margot Frants)
Mörker
Mörkret kommer ˚arligen men
det ligger ett hav av ro i det
i mörkret lyser ljuset starkare
Den vita snön och den frusna
marken under mörkrets slöja
f˚ar jorden att vila en stund
Vintertiden med det ringa ljuset
och den knipande kölden
är sommarens stora kontrast
Och det är bra att minnas
d˚a mörkret känns överväldigande
att m˚anen lyser upp
D˚a ser himlen ut som en stor
och vacker kristallkrona
med stjärnorna som kristaller
– 3 –
Tanttu, tanja.roine@hetnet.nl

De Petronella legende
In het laatste deel van “Noorderlicht” (Jaargang 6, nummer 3, november 2000), het blad
van de Nederlandse Vereniging in Finland, stond een opmerkelijk stuk van de hoofdredacteur,
Harry Maat, over een Nederlandse vrouw die een legende geworden is in Finland,
Petronella Antoinette van der Moer (in Finland gebruikte zij de voornamen Sylvia, Petronella
en Antoinette). Ik neem een deel van zijn tekst over:
Het is nog maar ruim vijftig jaar geleden dat de grondslag werd gelegd voor een nieuw
Fins sprookje. Alle ingrediënten waren er voor aanwezig. Vooral het mysterieuze droeg
daar belangrijk aan mee. Het begon allemaal eind 1949, toen een jonge Nederlandse
vrouw ergens in het hoge Noorden in Lapland in een goudzoekerskamp in Lemmenjoki
terechtkwam, daar gedurende langere tijd verbleef om daarna ook weer opeens te verdwijnen.
De ouderen onder U, die langer in Finland wonen, zullen dit verhaal wel kennen,
omdat van tijd tot tijd hierover in de Finse bladen wordt geschreven. Maar toch......
Zo een twintig jaar geleden knipte ik het volgende verhaal uit het Nederlandse blad
“Panorama”. Het werd geschreven door Gertjan Verwijk, en verscheen onder de titel:
Sylvia, waar ben je?
In Finland is ze een legende. Boten, restaurants dragen haar naam. Een berg met
twee toppen werd vernoemd naar haar borstpartij. En dat alles omdat in 1949
ene Sylvia Petronella van der Moer in de barre verlatenheid van Lapland intens
samenleefde met een groep goudzoekers. Die droegen haar op handen, totdat ze
spoorloos verdween.
Diep verscholen in de barre uitgestrektheid liggen de “Petronellan Kukkulat”.
Onopvallend steekt de vierhonderd meter hoge heuvel met zijn twee glooiend
in elkaar overlopende toppen boven de wildernis uit. Bij dit rotsmassief, waar
’s zomers verweerde, soms eenzelvige mannen met houwelen de rivierbeddingen
uithakken op zoek naar goud, begon het mysterie rond Sylvia Petronella van der
Moer.
Wat na haar verdwijning bleef waren de opgewonden verhalen. Deze werden al
snel aaneen gesmeed tot een legende, waarin waarheid en verdichting dus hand
in hand kranten en boekwerken bereikten. Volgens de goudzoekers was zij eigenlijk
met iedereen verloofd. Ze werkte hard, hielp mee met koken, hield de boel
schoon, herstelde de kleren en deed iedere week inkopen. Maar, meer dan wat
verkreukelde foto’s, boten en restaurants, die haar naam dragen en enkele schimmige
vertelsels van overgebleven gouddelvers zijn er niet. Verder zijn er nog die
“Petronellan Kukkulat”, de heuvel die door een in de eenzaamheid naar ronde
vormen hunkerende geest als wellustige borsten moet zijn gezien en daarom werd
voorzien van de toepasselijke naam: Petronella’s Heuvels.
Als Sylvia na een verblijf van enkele maanden terugkomt in Ivalo voor het doen van
inkopen, wordt ze door de politie opgepakt. Haar verblijfsvergunning is verlopen.
In een hotel waar ze enige tijd verbleef, heeft ze een valse naam opgegeven.
Ook de rekening blijkt niet betaald te zijn. Die was inmiddels aardig opgelopen.
Hoewel de goudzoekers meteen actie ondernemen, de rekening en een forse boete
betalen, wordt de avontuurlijke Nederlandse, die dan rond de 25 jaar oud is, snel
uitgewezen.
De reden waarom Harry Maat juist nu over Petronella heeft geschreven en de oude tekst
uit “Panorama” opnam, is dat er begin oktober in het blad “Inarilainen” (gedateerd
– 4 –

5-10-2000) een stukje had gestaan over een bericht dat uit Nederland was gekomen
waarin was vermeld dat Petronella kortgeleden is overleden. Mijn nieuwsgierigheid werd
geprikkeld. Ik vond op internet de website van “Inarilainen” en ook het e-mail adres van
de hoofdredacteur, Markku Arvelin. Ik stuurde hem een mail waarin ik vroeg hoe hij aan
het nieuws over Petronella was gekomen. Ik kreeg als antwoord dat Tapio Hietala, eigenaar
van een hotel in Inari, was gebeld door een man in Nederland. Deze man vertelde
hem in het Duits en in ‘niet zo goed’ Fins dat Petronella was begraven in een plaats die
“Harlem” heet (tenminste zo verstond hij het) en dat de begraafplaats “Parkland” heet
of iets dat daar op lijkt. Dichtbij of tegenover de begraafplaats zou iets staan dat heel
bekend is, misschien een monument. Tapio Hietala schreef dit op en vertelde het aan
Jaakko Kangasniemi, de vroegere voorzitter van de Lapse Goudzoekers Vereniging (Lapin
Kullankaivajain Liitto), die het op zijn beurt vertelde aan de secretaris van deze vereniging,
Pekka Salonen, en die vertelde het aan Markku Arvelin. Ongeveer tegelijkertijd
werd Anna Mari Jomppanen, een vrouw op leeftijd die Petronella nog had meegemaakt,
uit Nederland gebeld (ongeveer een week voordat het bericht in de “Inarilainen” verscheen).
Deze vrouw belde vanuit Amsterdam en zij vertelde aan Anna Mari Jomppanen
dat Petronella was begraven op een nieuwe begraafplaats buiten Amsterdam. Zij hadden
tussen de spullen van Petronella een brief gevonden waarin zij vroeg om naar de Lapse
Goudzoekers Vereniging en Mevrouw Jomppanen te bellen en te vertellen dat zij was
overleden.
Ik heb vervolgens naar de gemeente Haarlem gebeld
(vanwege de naam “Harlem” en gevraagd of
er afgelopen najaar een Petronella van der Moer is
begraven, maar niemand met die naam is begraven
op een gemeentelijke of Rooms Katholieke begraafplaats
en er is in Haarlem geen begraafplaats die
“Parkland” heet of iets wat er op lijkt.
Markku Arvelin had ondertussen ook een stuk over
het overlijden van Petronella geschreven in het
blad van de Lapse goudzoekers, “Lapin Kullankaivaja”
(no. 5, Lokakuu 2000). Hierin stond ook een
foto van Petronella die een journalist indertijd van
haar had gemaakt toen zij door de politie werd ondervraagd.
Op mijn verzoek heeft hij mij deze foto
gestuurd die nu hiernaast staat afgebeeld.
Petronella van der Moer Kort hierna kreeg ik een e-mail van Bart Braafhart,
een Nederlander die in Salla woont en die via Harry
Maart had gehoord van mijn interesse voor Petronella. Bart Braafhart vertelde mij dat
er in 1987 een boek is geschreven over Petronella door een zekere Mauno Pyhtilä uit
Oulu. Bovendien vertelde hij dat er op de etiketten van het LEGENDA bier van Lapin
Kulta een tekst staat over Petronella. In een karton met zes flessen staat op iedere fles
een tekst over de goudzoekers, één van deze zes teksten gaat over Petronella en staat
hierbij afgebeeld.
De week voor Kerstmis was ik in verband met mijn werk in Oulu en tussen de bedrijven
door belde ik naar Mauno Pyhtilä. Het boek had ik intussen met behulp van mijn collega
Seppo Hellsten kunnen lenen uit de bibliotheek van Oulu. Bovendien had ik een fles
LEGENDA bier gevonden met de Petronella tekst. Ik kon een ontmoeting organiseren
met Mauno Pyhtilä die eerst de verhalen over het overlijden van Petronella niet wilde
– 5 –

geloven. Maar hij belde naar Anna Mari Jomppanen en de tweede redacteur van “Lapin
Kullankaivaja”, Ritva Savela, die hem uitgebreid vertelden over de telefoontjes uit Nederland
en hij leek nu ook overtuigd dat dit geen verzinsel was. In zijn boek stond ook
een foto van de “Petronellan Kukkulat”, die ik van hem mocht gebruiken voor Aviisi
(foto op pagina 8).
Bier legende
Waarvandaan kwam Petronella naar de Lemmenjoki
[1] . Wie was zij? Wat maakt het uit, dit
meisje betoverde de goudzoekers. Krachtig bogen
haar kuiten, boeiend golfden haar borsten.
De vreugde was van korte duur, plotseling was
Petronella verdwenen. Alleen de herinneringen
bleven. En de “tunturit” die nog steeds bekend
staan als de heuvels van Petronella. [2]
[1] De naam Lemmenjoki betekent “Rivier van de Liefde”, red.
[2] Een ’tunturi’ is een berg in Lapland, gekenmerkt door een ronde top,
red.
Het LEGENDA-etiket met de Petronella tekst.
– 6 –
Mauno Pyhtilä vertelde mij dat hij in
1987 onderzoek in Nederland had gedaan
en te weten was gekomen dat
Petronella Antoinette op 11 september
1923 geboren is in Den Haag. Na
haar verblijf in Finland heeft zij weer
in Den Haag gewoond, waarna zij verhuisd
is naar Leidschendam. In 1969 is
zij samen met haar dochter, Solange
Marguerite Joyce van der Moer, die in
1955 geboren is in Marseille, verhuisd
naar de Verenigde Staten en in 1987
woonde zij niet in Nederland. Hier was
het spoor doodgelopen. Wel bleek er in
1987 een radioprogramma gemaakt te
zijn door de VPRO over Petronella in
Lemmenjoki. Dit programma was gemaakt
door Jacqueline Maris, die nog
steeds bij de VPRO werkt, maar bij het
insturen van deze tekst naar Aviisi, had
ik haar nog niet kunnen bereiken. Ik
vraag mij af of zij iets meer weet over
de lotgevallen van Petronella na haar
vertrek uit Finland.
De grote vraag is natuurlijk of Petronella
werkelijk in Nederland is overleden
(dit zou in augustus of september
van het afgelopen jaar moeten zijn geweest,
een datum die genoemd werd
door Markku Arvelin was 26 augustus).
Ik zal doorgaan met de naspeuringen.
Bart Braafhart vond via internet alle
namen uit overlijdensadvertenties van
het afgelopen jaar. Hierbij was wel een
Cathalina Pieternella van der Moere uit
Oud-Beijerland, die ongeveer even oud
was, maar dit bleek een andere persoon
te zijn. Na ongeveer een jaar worden alle persoonskaarten met gegevens van in Nederland
overleden personen naar de Nederlandse Genealogische Vereniging gestuurd en dan
zouden we misschien ook meer te weten kunnen komen. In het volgende deel van de
“Lapin Kullankaivaja” (no. 6, Joulukuu 2000) heeft Markku Arvelin opnieuw een lang
stuk over Petronella geschreven waarin mijn plannen om het één en ander in Nederland
uit te zoeken, ook staan vermeld.

Ik hoop dat er onder de Aviisi lezers iemand is die meer licht kan werpen op de levensloop
van Petronella, of zouden haar verdere lotgevallen in het duister gehuld moeten blijven,
om de legende voort te laten leven?
– 7 –
Arnold Pieterse
Zie o.a. op internet over Petronella de websites:
http://www.helsinginsanomat.fi/uutisarkisto/19990131/koti/990131ko02.html
http://yliopistolehti.helsinki.fi/1997 2/ylart5.htm
http://www.menaiset.fi/ikkunapoyta/ik08.html
Legenda Petronellasta
Tuoreimmassa Suomen alankomaalaisyhdistyksen “Noorderlicht”-lehdessä (6. vuosikerta,
nr. 3, marraskuu 2000) oli päätoimittaja Harry Maatin huomiota herättävä artikkeli
Suomessa legendaarisesta alankomaalaisnaisesta, Petronella Antoinette van der Moerista
(Suomessa hän käytti etunimiä Sylvia, Petronella, Antoinette). Lainaan hänen tekstiään:
Reilut viisikymmentä vuotta sitten saatiin aihetta uuteen suomalaistarinaan. Kaikki ainekset
olivat valmiina. Etenkin mystisyys oli tärkeä osa. Kaikki alkoi vuoden 1949 lopussa,
kun nuori alankomaalaisnainen tuli etäiseen Lappiin Lemmenjoen kullankaivajien
leirille, oli siellä pitemmän aikaa ja sitten yhtäkkiä katosi. Ne Teistä, jotka olette asuneet
Suomessa pitempään, tunnette ehkä tämän tarinan, sillä siitä on kirjoitettu silloin
tällöin suomalaislehdissä. Mutta kuitenkin... Noin kaksikymmentä vuotta sitten leikkasin
alankomaalaisesta “Panorama”-lehdestä seuraavan tarinan, jonka on kirjoittanut Gertjan
Verwijk ja joka ilmestyi otsikolla “Sylvia, missä olet?”
Suomessa hän on legenda. Hänen nimeään kantavat veneet ja ravintolat. Hänen
mukaansa nimettiin kaksihuippuinen tunturi. Ja tämä kaikki siksi, että vuonna
1949 eräs Sylvia Petronella van der Moer eli yhdessä kullankaivajien kanssa
kaukana Lapin erämaassa. Kullankaivajat ihailivat häntä, kunnes hän katosi
jäljettömiin.
Kaukana erämaassa ovat Petronellan Kukkulat. Huomaamattomasti metsän keskeltä
kohoaa neljäsataa metriä korkea tunturi kaksine huippuineen. Tämän tunturin
luona, missä kesäisin ahavoituneet, joskus erakoituneet miehet hakkaavat
hakuilla jokipenkkaa etsiessään kultaa, alkoi mysteerio Sylvia Petronella van der
Moerin ympärillä.’ Hänen katoamisensa jälkeen jäivät vain tarinat. Näistä tarinoista
tuli pian legenda, jossa totuus ja kuvitelmat käsi kädessä saavuttivat
sanomalehdet ja kirjalliset teokset. Kullankaivajien mukaan Petronella oli oikeastaan
kihloissa kaikkien kanssa. Hän teki kovasti töitä, auttoi keittiössä, piti
leirin puhtaana, korjasi vaatteet ja teki joka viikko ostokset. Mutta hänestä ei
ole jäljellä enää kuin muutama rypistynyt valokuva, veneet ja ravintolat, joilla
on hänen nimensä ja muutaman elossa olevan kullankaivajan hämärä tarina.
Lisäksi on Petronellan Kukkulat, tunturi, jonka yksinäisyydessä pyöreitä muotoja
kaipaava mieli on varmaan nähnyt hekumallisina rintoina ja siitä saanut sopivan
nimensä: Petronellan Kukkulat. Kun Sylvia muutaman kuukauden kuluttua tuli
Ivaloon ostoksille, poliisi pidätti hänet. Hänen oleskelulupansa oli vanhentunut.
Hotellissa, jossa hän oli jonkin aikaa oleskellut, hän oli antanut väärän nimen.
Myöskään laskua ei ollut maksettu ja se oli tällä välin ennättänyt kasvaa melkoisesti.
Vaikka kullankaivajat panivat heti toimeksi, maksoivat laskun ja suuret

sakot, seikkailunhaluinen hollannitar, joka tuolloin oli noin 25-vuotias, karkoitettiin
nopeasti maasta.
Syy siihen, miksi Harry Maat kirjoitti Petronellasta juuri nyt ja käytti “Panorama”n
vanhaa artikkelia, on se, että lokakuun alussa Inarilaisessa (5.10.2000) oli ollut Alankomaista
tullut uutinen, jossa ilmoitettiin Petronellan kuolemasta. Uteliaisuuteni kasvoi.
Löysin internetistä Inarilaisen kotisivun ja myös päätoimittaja Markku Arvelinin
sähköpostiosoitteen. Lähetin hänelle viestin, jossa kysyin, mistä hän oli saanut Petronellaa
koskevan uutisen. Vastaukseksi sain, että joku mies Alankomaista oli soittanut
Tapio Hietalalle, inarilaiselle hotellin omistajalle. Tämä mies oli kertonut hänelle
saksaksi ja “vähemmän hyvällä suomenkielellä”, että Petronella oli haudattu “Harlem”nimiseen
paikkaan (niin hän ainakin oli kuullut paikan nimen) ja että hautausmaan nimi
oli “Parkland” tai jotain sellaista. Hautausmaan lähellä tai vastapäätä sitä olisi jotain
hyvin tunnettua, ehkä monumentti. Tapio Hietala kirjoitti tämän muistiin ja kertoi asiasta
Jaakko Kangasniemelle, joka on entinen Lapin Kullankaivajain Liiton puheenjohtaja.
Kangasniemi puolestaan kertoi asiasta yhdistyksen sihteerille, Pekka Saloselle ja hän edelleen
Markku Arvelinille. Suurin piirtein samoihin aikoihin Anna Mari Jomppaselle (iäkäs
nainen, joka tunsi Petronellan) soitettiin Alankomaista (noin viikkoa ennen kuin Inarilaisen
uutinen ilmestyi). Soittaja oli nainen Amsterdamista ja hän kertoi Jomppaselle, että
Petronella oli haudattu Amsterdamin ulkopuolella sijaitsevalle uudelle hautausmaalle. Petronellan
tavaroiden joukosta oli löytynyt kirje, jossa pyydettiin ilmoittamaan kuolemasta
Kullankaivajain Liittoon ja rouva Jomppaselle. Soitin Haarlemin kaupungintalolle (“Harlem”-nimen
innoittamana) ja kysyin, oliko viime syksynä haudattu eräs Petronella van
der Moer, mutta sen nimistä henkilöä ei ole haudattu eikä Haarlemissa ole “Parkland”nimistä
tai sitä muistuttavaa hautausmaata.
Markku Arvelin oli tällä välin kirjoittanut artikkelin Petronellan kuolemasta myös Lapin
Kullankaivaja -lehteen (nr. 5, lokakuu 2000). Artikkelin yhteydessä oli myös Petronellan
valokuva, jonka joku toimittaja oli ottanut hänestä, kun poliisi kuulusteli häntä.
Pyynnöstäni Arvelin lähetti minulle valokuvan, jota käytämme myös tämän artikkelin
yhteydessä (sivu 5).
Vähän tämän jälkeen sain sähköpostia Bart Braafhartilta.
Hän on Sallassa asuva alankomaalainen, joka
oli Harry Maatin kautta kuullut minun olevan kiinnostunut
Petronellasta. Braafhart kertoi, että oululainen
Mauno Pyhtilä on kirjoittanut vuonna 1987
kirjan Petronellasta. Lisäksi hän kertoi, että Lapin
Kullan Legenda-olutpullojen etiketissä on Petronellaa
koskeva teksti. Kuuden pullon pakkauksessa jokaisessa
pullossa on teksti kullankaivajista ja yksi
teksti koskee Petronellaa. Etiketin kuva on tämän
artikkelin yhteydessä (sivu 6).
Petronellan Kukkulat
Viikkoa ennen joulua olin työni puolesta Oulussa ja onnistuin sieltä soittamaan Mauno
Pyhtilälle. Kolleegani Seppo Hellstenin avulla olin jo saanut lainattua kirjan Oulun kirjastosta.
Lisäksi olin löytänyt LEGENDA-olutpullon, jossa oli Petronellaa koskeva teksti.
Onnistuin järjestämään tapaamisen Mauno Pyhtilän kanssa, joka ei ensin voinut uskoa
tarinaani Petronellan kuolemasta. Mutta hän soitti Anna Mari Jomppaselle ja Lapin Kullankaivajan
toimittajalle, Ritva Savelalle, jotka molemmat kertoivat hänelle Alankomaista
tulleista puheluista ja saivat hänet uskomaan, ettei kyseessä ollut mikään sepitelmä. Pyhtilän
kirjassa on myös kuva Petronellan Kukkuloista, jota hänen luvallaan saan käyttää
tässä Aviisissa.
– 8 –

Mauno Pyhtilä kertoi, että hän oli tutkinut asiaa Alankomaissa vuonna 1987 ja saanut
tietää, että Petronella Antoinette oli syntynyt 11.9.1923 Haagissa. Suomen-matkansa
jälkeen hän oli asunut taas Haagissa ja muuttanut sieltä Leidschendamiin. Vuonna 1969
hän oli muuttanut yhdessä Marseillessa vuonna 1955 syntyneen tyttärensä Solange Marguerite
Joyce van der Moerin kanssa Yhdysvaltoihin eikä enää vuonna 1987 asunut Alankomaissa.
Jäljet päättyvät tähän. Vuonna 1987 VPRO on tehnyt ohjelman Petronellasta
Lemmenjoella. Ohjelman tekijä, Jacqueline Maris, työskentelee edelleen VPRO:ssa, mutten
ole onnistunut tavoittamaan häntä vielä tämän Aviisin tekovaiheessa. Olisin halukas
kuulemaan, tietäisikö hän vähän enemmän Petronellan seikkailuista Suomesta paluun
jälkeen.
Tärkein kysymys on tietenkin, onko Petronella todella kuollut Alankomaissa (tämä olisi
ollut viime vuoden elo- tai syyskuussa – Markku Arvelin mainitsi päivämäärän 26.8.).
Jatkan etsintääni. Bart Braafhart on löytänyt internetistä kaikki viime vuoden kuolinilmoitukset.
Niiden joukossa oli Cathalina Pieternella van der Moere Oud-Beijerlandista.
Hän oli suurinpiirtein yhtä vanha, mutta kyseessä oli kuitenkin toinen henkilö. Noin
vuoden kuluttua kaikki Alankomaissa kuolleiden henkilöiden henkilötiedot lähetetään
Alankomaiden sukututkimusseuralle ja silloin saattaisimme ehkä saada enemmän tietoja.
Lapin Kullankaivan numerossa 6 (joulukuu 2000) Markku Arvelin kirjoittaa uudelleen
pitkästi Petronellasta ja kertoo siinä myös suunnitelmistani jatkaa tutkimuksiani Alankomaissa.
Toivon, että Aviisin lukijoiden joukossa olisi joku, joka voisi valottaa enemmän Petronellan
elämänkulkua – vai pitäisikö hänen jatkoseikkailunsa jättää hämärän peittoon
legendan säilyttämiseksi?
Arnold Pieterse
(Käännös: Auli Snikkers)
Internetissä Petronellasta löytyy mm. seuraavat artikkelit:
http://www.helsinginsanomat.fi/uutisarkisto/19990131/koti/990131ko02.html
http://yliopistolehti.helsinki.fi/1997 2/ylart5.html
http://www.menaiset.fi/ikkunapoyta/ik08.html
Verslag bijeenkomst PLATFORM EU-Burgers
Deze bijeenkomst op 23 november 2000 werd voor de Vereniging weer bijgewoond door
Maire Muller.
Om 20:00 uur opent de heer Bartho Pronk de bijeenkomst. Hij heet iedereen hartelijk
welkom, in het bijzonder de heer Essers, EURES-Consulent van de FNV. Het hoofdonderwerp
van de bijeenkomst is sociale zekerheid.
Vervolgens introduceert de heer Essers zichzelf en het EURES-Programma. EURES staat
voor European Employment Service. Dit is een Europees Programma bedoeld om het
zoeken van arbeid over grenzen heen te bevorderen. Het is een moeilijke zaak, maar
gelukkig zijn er ondertussen veel contacten tot stand gekomen. Er zijn zogenaamde
EURES-loketten tot stand gekomen, waar de EURES-consulenten werken. Hier kunnen
grensarbeiders terecht voor ondersteuning.
De heer Essers licht zijn werk kort toe. De situatie is als volgt: zo lang men werkt, gaat
(bijna) alles goed. De problemen ontstaan vanaf het moment dat men postactief is:
bijvoorbeeld omdat men werkloos, arbeidsongeschikt of gepensioneerd wordt. Vanaf dat
– 9 –

moment is men voor de arbeidsmarkt niet meer interessant als “menselijk kapitaal” en
moet men meer voor het eigen belang opkomen.
Een aantal ontwikkelingen die spelen op het gebied van de Europese Sociale Zekerheid:
De Europese Coördinatieverordening op het gebied van de Sociale Zekerheid (EEG
1408/71) moet vereenvoudigd worden. Door deze wijziging ontstaan ook voordelen.
Momenteel is het bijvoorbeeld zo dat men, met behoud van de uitkering, 3 maanden in
een andere EU-lidstaat naar werk mag zoeken. Meestal is deze periode echter te kort
om een baan te vinden in het andere land. Het voorstel is nu om deze periode tot 6
maanden uit te breiden. Het Europees Parlement en de Europese sociale partners (vakbonden
en werkgeversorganisaties) zijn akkoord. In de Raad van Ministers is er echter
nog weerstand. De Nederlandse regering stelt zich op het standpunt dat 3 maanden het
maximum moet blijven.
Vanuit de zaal wordt gevraagd hoe dit precies werkt. Blijft de oorspronkelijke woonstaat
de staat die verantwoordelijk is om de uitkering te betalen? De heer Essers bevestigt dat
dit het geval is. Er ontstaat met name discussie over de vraag of een Bijstandsuitkering
ook onder deze regeling valt. Volgens het Europese recht is dit formeel niet zo, maar de
Nederlandse regering voert een eigen beleid dat voor uitkeringsgerechtigden een identiek
resultaat oplevert.
Een andere ontwikkeling die zich voordoet is de financiering van arbeidsongeschiktheidsverzekeringen.
Een aantal landen kent een zogenaamd risicostelsel. Dit betekent dat
mensen die arbeidsongeschikt raken – mits zij verzekerd zijn – een uitkering krijgen op
basis van hun arbeidsongeschiktheidspercentage. Dit stelstel geldt bijvoorbeeld in Nederland,
België, Spanje en Ierland. Andere landen kennen een zogenaamd opbouwstelsel.
Daar is de hoogte van de uitkering afhankelijk van de duur van het arbeidsverleden in
dat land.
Als men nu verhuist van een land met een opbouwstelsel naar een land met een risicostelsel
(bijvoorbeeld van Duitsland naar Nederland) en men wordt in het land met
het risicostelsel arbeidsongeschikt, dan is de situatie voor de arbeidsongeschikte tamelijk
eenvoudig. Men krijgt een Nederlandse WAO-uitkering. De Uitvoeringsinstelling (GAK,
Cadans) claimt de premie die in het opbouwland betaald is. Ontstaan er twee uitkeringen
(bijvoorbeeld een risico- en een opbouwuitkering) dan krijgt men de Nederlandse WAO
minus de buitenlandse uitkering.
Verhuist men tussen twee risicolanden (bijvoorbeeld van België naar Nederland), dan is
de situatie eenvoudig. Het laatste land van verzekering betaalt eenvoudig de volledige
arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Gaat men van een risicoland naar een opbouwland, dan betaalt het laatste land. Dat is
het land met het opbouwstelsel. Er dreigt nu een kleine uitkering te komen. De oplossing
is nu een zogenaamde pro-rata uitkering. De betaling van de uitkering wordt verdeeld
over het arbeidsverleden. Het probleem is echter dat ieder land het dossier afzonderlijk
moet beoordelen. Het kan dus zijn dat iemand die één land volledig arbeidsongeschikt
is, dat in het andere land slechts gedeeltelijk is. Dan krijgt men dus een gedeelte van de
pro-rata uitkering.
Het voorstel is nu om het coördinatiemechanisme te wijzigen. Het risicostelsel wordt dan
beschouwd als een “pseudo-opbouwstelsel”. Dit leidt tot uitbreiding van de pro-rata regel.
Stel men heeft 20 jaar in Nederland gewerkt en vervolgens 20 jaar in Italië, dan geldt
– 10 –

de regel dat Nederland automatisch 20/40 van de arbeidsongeschiktheidsuitkering betaalt.
Italië bepaalt naar haar eigen regels vervolgens de mate van arbeidsongeschiktheid,
en aan de hand daarvan het percentage dat zij bijdraagt aan de pro-rata uitkering.
Een andere zaak die zich voordoet is de export van uitkeringen en de volksverzekeringen.
Sinds 1 januari van dit jaar geldt dat als men de uitkering exporteert er geen automatische
inhouding is van AOW, ANW, AWBZ en ZFW-premie. Dit is ingetrokken op grond van de
gedachte van de regering dat volksverzekeringen in principe bedoeld zijn voor ingezetenen
van Nederland. Men kan er voor kiezen om voor een gelijke premie opnieuw te verzekeren
bij de Sociale Verzekeringsbank. De sociale verzekeringsband met Nederland valt dus
tegenwoordig automatisch weg! Met name moet men oppassen voor de positie van de
partner.
Een andere kwestie die speelt ten aanzien van de volksverzekeringen is voor mensen
die andersom migreren: vanuit het buitenland dus naar Nederland. Als men het grootste
deel van het inkomen bijvoorbeeld haalt uit het buitenland (bijvoorbeeld een ouderdomspensioen
uit Italië) dan kan men vrijstelling vragen voor de premies-volksverzekeringen.
Waar moet men belasting betalen? Men betaalt in het genoemde geval de belasting in
Italië, maar daarmee is de kous niet af. Men moet dan ook nog de volksverzekeringen
betalen in Nederland! Vrijstelling is vrij eenvoudig te verkrijgen, maar momenteel kan
dit niet met terugwerkende kracht. De FNV pleit voor een terugwerkende kracht van
1 jaar. Het ministerie van SZW zal dit in overweging nemen. Meer informatie over dit
soort onderwerpen wordt geboden door de Belastingdienst. Deze heeft een steunpunt
“Grensoverschrijdend werken en Ondernemen”. Dit is gevestigd te Heerlen.
De heer Essers behandelt kort de opbouw van de AOW. Dit is 2% per jaar. Voor jaren
die vallen voor de start van de AOW (1957) geldt voor EU-burgers (net als voor Nederlanders)
dat deze jaren hen geschonken worden. De heer Essers raadt iedereen aan om
2 jaar tevoren bij de SVB te controleren welke rechten men heeft opgebouwd. Ook de
bedrijfspensioenen willen nog wel eens problematisch zijn, dus ook hier moet men goed
controleren welke rechten er zijn.
Een casus die op dit gebied nog besproken moet worden betreft de keuzevrijheid. Stel:
een tijdelijke arbeidsovereenkomst in een andere Lidstaat is afgelopen. Men kan nu
kiezen: terug naar Nederland, met een Nederlandse werkloosheidsuitkering (via het E-
301-formulier), of blijven in de andere Lidstaat. Dan krijgt men een uitkering van het land
waar men blijft wonen (en moet in Nederland het E-301-formulier afgegeven worden).
Verder kan men ook halverwege terugkeren in geval van spijt.
De heer De Jong vraagt of EURES ook op internet te bekijken is. De heer Essers geeft
aan dat dit zo is.
http://europa.eu.int/comm/employment social/elm/eures/en/indexen.htm
– 11 –
Het Bestuur
(Bijgewerkte samenvatting van de notulen)

Mededeling van het Bestuur
Dit voorjaar komt er een plaats vrij in het bestuur als gevolg van het aftreden van
één van de huidige bestuursleden. Wij zijn daarom op zoek naar een nieuw bestuurslid.
Gezien de huidige samenstelling van het bestuur gaat onze voorkeur uit naar iemand van
Nederlandse afkomst.
Hoewel de verschillende bestuursfuncties binnen het bestuur worden verdeeld, meestal na
de Algemene Ledenvergadering die jaarlijks in april wordt gehouden, hebben wij dringend
behoefte aan een secretaris en zouden wij het op prijs stellen als het nieuwe bestuurslid
deze functie op zich neemt. De werkzaamheden van de secretaris omvatten hoofdzakelijk
het maken van de verslagen van de bestuursvergaderingen en het jaarverslag. Andere
secretariële werkzaamheden worden uitgevoerd door de secretaresse van de Vereniging,
die ook het contactpunt is voor de Vereniging. Vanzelfsprekend zal het nieuwe bestuurslid
ook betrokken zijn de bij de andere activiteiten van de Vereniging.
Heeft U belangstelling voor deze bestuursfunctie? Neem dan contact op met het secretariaat:
Mervi Leveelahti vnf@xs4all.nl, Dirk Gerhardtstraat 34, 3119 BT Schiedam
( 010–473.44.08, op maandagen tussen 9.00 en 12.00 en op dinsdag, woensdag en
donderdag tussen 17.00 en 21.00; 010–473.36.08).
Tiedotus johtokunnalta
Tänä keväänä on jälleen yksi johtokunnan jäsen erovuorossa ja niinpä etsimme uutta
jäsentä johtokuntaan. Johtokunnan rakenteen huomioon ottaen tulisi uuden jäsenen olla
hollantilaista syntyperää oleva henkilö.
Vaikkakin tehtävät johtokunnan sisällä jaetaan vasta vuosittaisen, huhtikuussa pidettävän
Yleisen jäsenkokouksen jälkeen, toivomme nyt löytävämme jäsenen, joka toimisi
myös johtokunnan sihteerinä. Johtokunnan sihteerin tehtäviin kuuluvat pääasiassa
johtokunnan kokouspöytäkirjan- sekä vuosikertomuksen kirjoittaminen. Muut sihteerin
tehtävät hoitaa yhdistyksen sihteeri, joka samalla toimii myös yhdistyksen yhteyshenkilönä.
Tietenkin uudella jäsenellä on myös mahdollisuus osallistua, järjestää ja vaikuttaa
muihin yhdistyksen aktiviteetteihin.
Olisiko Sinulla kiinnostusta tähän tehtävään? Ota yhteyttä yhdistyksen sihteeriin:
Mervi Leveelahti vnf@xs4all.nl, Dirk Gerhardtstraat 34, 3119 BT Schiedam
( 010–473.44.08, maantaisin klo 09.00 ja 12.00 välillä ja tiistaista torstaihin klo 17.00
ja 21.00 välillä; 010–473.36.08).
– 12 –

VASA Johanna Smulter/FNB
Britter till˚ater människokloning
“Forskningen kan rädda liv” – Filosof varnar för följderna av genteknologin
– Forskning p˚a embryon är en utveckling som man man varken behöver välkomna eller
beklaga. Det är en oundviklig teknologisk utveckling. Människor bör dock vara medvetna
om vad som p˚ag˚ar. S˚a säger Ingmar Pörn, professor i filosofi, om det beslut som
parlamentet i Storbritannien tog p˚a tisdagen om att till˚ata kloning av människofoster i
vetenskapliga syften.
Han ser forskningen p˚a embryon som ett av de första stegen i riktning mot ett framtida
samhälle där vi delar in människor i A- och B-människor.
– Det blir intressant för försäkringsbolag och arbetsgivare som kanske vill se en persons
genetiska livskort innan de vill l˚ata försäkra eller anställa personen. Han ser det ocks˚a
som möjligt att man i framtiden börja klona människor för att f˚a människorna perfekta
fr˚an början, utan genetiska “fel”
Storbritannien första landet
Kloning av embryon innebär enligt Rune Frants, professor i medicinsk genetik, att man
fr˚an embryot utvecklar stamceller, som man sedan kan bedriva forskning p˚a, med m˚alet
att ta fram nya behandlingsmetoder för allvarliga sjukdomar.
Storbritannien blir det första landet i Europa som till˚ater kloning av embryon. Forskning
p˚a embryon har redan tidigare varit till˚aten i Storbritannien, liksom den ocks˚a är det i
Finland.
Lagstiftningen förutsätter dock att forskningen baserar sig endast p˚a embryon som blivit
över d˚a man p˚a konstgjord väg befruktat kvinnor. Den förutsätter ocks˚a att embryot
inte är äldre än 14 dagar. Att klona embryon, eller allts˚a utveckla stamceller fr˚an dem,
underlättar forskningen betydligt.
– Om man utvecklar stamceller fr˚an embryot f˚ar man tusentals celler som man kan odla
vidare. Det möjliggör en mer l˚angtg˚aende forskning, säger Frants.
– Varje cell kan i princip ge upphov till en ny individ. Men den kan ocks˚a bli delar av ett
organ i den omgivning där man sätter in den. P˚a det sättet blir det möjligt att reparera
till exempel en infarkt i hjärna eller hjärta, säger han.
Storbritanniens premiärminister Tony Blair föreslog i somras att kloning av embryon ska
tilll˚atas. Den allmänna opinionen har varit kritisk till förslaget och det har betecknats
som omoraliskt. Parlamentet motiverade lagen med att möjligheterna att finna bot p˚a
sv˚ara sjukdomar förbättras.
– Det handlar om att i framtiden kunna fördröja eller bota sjukdomar som till exempel
olika hjärnsjukdomar, säger Frants. Exempel p˚a s˚adana sjukdomar är Alzheimers, Parkinsons
och Huntington. Frants p˚apekar att fr˚agan har tv˚a sidor. Ska man till˚ata forskning
p˚a embryon för att eventuellt hitta botemedel p˚a sv˚ara ärftliga sjukdomar? Eller ska man
l˚ata bli? Vilket är mer etiskt?
– Representanter för b˚ada sidor säger att de baserar sin filosofi p˚a etik, säger Frants.
– När vi talar om etik bör vi göra det öppet. Det f˚ar inte bara vara fr˚aga om pseudoetik
d˚a n˚agon som är 25 ˚ar gammal och har rika föräldrar sitter bakom ett skrivbord och
säger vad som är etiskt riktigt.
– 13 –

“Genteknologin en börda”
Cellerna i ett embryo lämpar sig enligt Frants väl för forskning eftersom de kan utvecklas
i m˚anga olika riktningar. En människas celler blir allt mer specialiserade med ˚aren, och
celler fr˚an vuxna människor är därför inte s˚a lätta att styra. Om unga celler f˚ar rätt signaler
kan de enligt Frants utvecklas till muskelceller, nervceller eller vilken cell helst som
behövs, om de sätts in i rätt omgivning. Rune Frants anser att vi borde se möjligheterna
och inte bara sv˚arighetena med cellforskningen.
– Jag tror inte det är s˚a m˚anga som verkligen allvarligt tänker att man skulle börja
klona människor. Jag ser det mest som en fantasibild. Ingmar Pörn varnar dock för att
genteknologin kommer att orsaka oss stora lidanden i framtiden.
– När kärnteknologin kom sa man att elektriciteten kommer att bli s˚a billig att det inte
ens lönar sig att skicka ut elräkningar. Nu vet man inte vad man ska göra av avfallet
och skjuter kostnaderna p˚a framtiden.
– Genteknologin kommer att bli en börda för oss när vi ställs inför fr˚agan om vilka slags
människor som är värda att f˚a leva eller överleva, säger han.
Vasa, Johanna Smulter/FNB
De Britten staan klonen van mensen toe
– 14 –
(Vasabladet Net Editie 21.12.2000.)
“Onderzoek kan mensenlevens redden” – Filosoof waarschuwt voor de gevolgen van
gentechnologie
“Embryo onderzoek is een ontwikkeling die niet verwelkomd c.q. betreurd dient te worden.
Het is een niet tegen te houden technologische ontwikkeling. Mensen behoren op de
hoogte te zijn van wat er gaande is.” Dit zegt Ingmar Pörn, professor in de filosofie, over
het onlangs door het Engelse parlement genomen besluit betreffende het, voor wetenschappelijke
doeleinden, toestaan van klonen van menselijke embryo’s. Professor Pörn
ziet bovengenoemd onderzoek als een eerste stap in de richting van een samenleving
waar mensen ingedeeld worden in A- en B-mensen.
“Dit zou een interessante ontwikkeling voor verzekeringsmaatschappijen en werkgevers
kunnen zijn. Alvorens over te gaan tot het verzekeren c.q. aanstellen van mensen zouden
zij eerst de genetische code kaart kunnen raadplegen om zodoende bepaalde genetische
risico’s te vermijden.” Professor Pörn acht het mogelijk dat men in de toekomst overgaat
tot het klonen van “perfecte mensen” zonder “genetische fouten”.
Groot-Brittannië het eerste land
Het klonen van menselijke embryo’s houdt volgens Rune Frants, professor in de medische
genetica, in, dat er uit een embryo stamcellen ontwikkeld worden t.b.v. medisch onderzoek,
om zodoende nieuwe therapieën te kunnen ontwikkelen voor bepaalde ziekten.
Groot-Brittannië is het eerste land in Europa dat het klonen van menselijke embryo’s
legaliseert. Onderzoek van embryo’s was al toegestaan in Groot-Brittannië, en dit geldt
ook voor Finland. Volgens de wet moeten zulke embryo’s afkomstig zijn van resten van
een in-vitro fertilisatie en ze mogen niet ouder zijn dan 14 dagen.
Het klonen van embryo’s, of anders gezegd het ontwikkelen van stamcellen uit embryo’s,
is een zeer waardevolle hulp gebleken bij medisch onderzoek.

“Bij het ontwikkelen van stamcellen uit een embryo krijgt men duizenden cellen die
verder gekweekt kunnen worden. Dit maakt meer diepgaand onderzoek mogelijk”, zegt
Frants. “Uit elke cel kan in principe een nieuwe mens ontstaan. Maar de cel kan zich
ook ontwikkelen tot een gedeelte van een orgaan in de omgeving waar de cel ingeplant
wordt. Hierdoor wordt het mogelijk om de schade, bijvoorbeeld na een herseninfarct of
hartinfarct, te herstellen”, zegt Frants.
Afgelopen zomer stelde de Britse premier Tony Blair voor om klonen van menselijke
embryo’s wettelijk toe te staan. De Britten vonden dit voorstel immoreel. De motivatie
van het parlement was dat dit wellicht van grote betekenis zou kunnen zijn voor het
ontwikkelen van nieuwe behandelmethoden van ernstige ziektes.
“In de toekomst zou men het ziekteverloop van o.a. bepaalde hersenaandoeningen aanzienlijk
kunnen vertragen zoals o.a. Alzheimer, Parkinson en Huntington”, zegt Frants.
“De vraag is: kiest men voor het legaliseren van het gebruik van embryo’s om zodoende
de behandeling van ernstige genetische aandoeningen te kunnen voorkomen of laat men
die mogelijkheid onbenut. Wat is meer ethisch? Voor- en tegenstanders kunnen zich
beroepen op de ethiek. Ethische discussies moeten open en eerlijk gevoerd worden. Het
mag niet verworden tot pseudo-ethiek waarbij b.v. een 25-jarige, van rijke afkomst, van
achter zijn bureau zit te bepalen wat ethisch goed is.”
Gentechnologie een last
Embryocellen zijn zeer geschikt voor onderzoek omdat zij zich gemakkelijk kunnen ontwikkelen
in verschillende richtingen, zegt Frants. Cellen van volwassenen laten zich minder
gemakkelijk leiden omdat de cellen, naar mate ze ouder worden, zich meer specialistische
eigenschappen toeëigenen van de omgeving. Wanneer jonge cellen de juiste signalen
krijgen en ingezet worden in een specifieke omgeving, kunnen zij zich ontwikkelen tot
spiercellen, zenuwcellen of wat bij het beoogde ziektebeeld gewenst is. Rune Frants ziet
liever de mogelijkheden dan de moeilijkheden bij celonderzoek. “Zelf geloof ik niet dat er
veel mensen zijn die de kans op misbruik van deze technologie onverantwoordelijk hoog
inschatten, ik zie het meer als een spookbeeld.”
Ingmar Pörn vindt een waarschuwing voor het misbruik van de gentechnologie in de
toekomst op zijn plaats. “Toen de kerntechnologie zijn intrede deed zei men dat de
elektriciteit zo goedkoop zou worden dat het niet meer de moeite waard zou zijn om de
rekeningen op te sturen. Op dit moment weet men zich geen raad met het afval, de kosten
voor het opruimen daarvan worden naar de toekomst geschoven. De gentechnologie zal
een last blijken te zijn wanneer wij een keuze moeten maken wie wel/niet in leven mag
blijven”, aldus Pörn.
– 15 –
(Vasabladet Net Editie 21.12.2000.)
(Vertaling: Margot Frants)
Bijlage van de redactie met betrekking tot de situatie in Nederland: In verschillende Nederlandse
kranten stond onlangs het bericht dat het er naar uit ziet dat een meerderheid van de Tweede
Kamer van mening is dat foetussen van zwangerschappen die voor de 24ste week door een
abortus of miskraam zijn beëindigt, gebruikt kunnen worden voor medisch wetenschappelijk
onderzoek. Alleen de kleine christelijke partijen hebben grote moeite met het wetsvoorstel van
minister Borst.

Suomalaisen Naisen Päivät 10. – 11. maaliskuuta 2001
On taas hotelleita tutkittu, hintoja laskesteltu sekä neuvotteluja käyty ja kyllä mahtaa
suomalaisen naisen sydäntä lämmittää, kun lopputulos on kantarelli!
Viime kerralla vietimme päivät munkkiluostarissa, joka paikkana oli upea, mutta monet
ilmoittivat haluavansa enemmän mukavuuksia. Toimikunta tekee parhaansa täyttääkseen
kaikkien toiveet: Ensi keväänä olemme Hotel Cantharel’ssa, joka on viehättävä ja kodikas
– ja se sijaitsee aivan Veluwen kupeessa. Maisemat ovat upeat ja huoneissa tuskin on
toivomisen varaa, jokaisessa on kylpyamme ja suihku, wc sekä väritelevisio (jos jollain
on aikaa katsoa), lämpöä riittänee ja sauna on käytettävissä sekä lauantaina että sunnuntaina.
Kantarelli sijaitsee Ugchelen’ssa (Apeldoornin kyljessä), löytyy helposti sekä
A1 että A50 teiltä ja yleiskulkuneuvoillakin sinne pääsee mukavasti.
Petit on siis hyvin petattu, mutta ei sitä vain nukkumaan ja peseytymään olla menossa,
vaan ennenkaikkea olemaan, tekemään ja (toivottavasti) viisastumaan yhdessä.
Viime kerralla Ritva Enäkoski ja Marco Bjurström jo vähän uhkailivat voivansa tulla
toistekin ja näinhän tapahtuu! He ovat luvanneet jatkokurssin, joka pidetään lauantaina
iltapäivällä. Henkisen ravinnon jälkeen muistetaan fyysistä puolta Marcon tanssitunnilla.
Sen jälkeen on hyvä pujahtaa saunaan tai rivakalle lenkille luontoon. Illallisen
jälkeen saamme vieraita rajan takaa. Saksassa toimiva Jukolat-teatteriryhmä esittää
meille näytelmän “Akkaralli”. Illan päätteeksi on vapaaehtoista toimintaa baarissa kunnes
Nukkumatti vinkkaa pehmeään sänkyyn.
Sunnuntain aloitamme kaikki tavallamme, esimerkiksi saunan merkeissä. Aamiaisen
jälkeen on perinteinen Aamunavaus ja sitten työpajoihin. Monet ilmoittivat viimeksi haluavansa
osallistua useampaan kuin yhteen työpajaan ja ensi keväänä pyrimme täyttämään
tämänkin toiveen. Valittavana on mm. liikuntaa, runoa, laulua, itsetutkiskelua ja käsitöitä
sekä piirustusta. Päivien päätteeksi vietämme yhdessä vielä tuokion kooten ajatuksia ja
tunnelmia päivien pohjalta. Toivotaan, että olemme kaikki yhtä tyytyväisiä kuin vuosi
sitten.
Molempina päivinä on viime vuodesta tuttu luettujen kirjojen ja lehtien myyntipöytä,
joten tuo lukemasi ja ja hyväksi havaitut kirjasi myyntiin, jos niistä raskit luopua. Kotiin
kannamme ostettujen kirjojen lisäksi sylintäydeltä arpajaisvoittoja.
Edellisissä tiedotuksissa toisaalla on jo mainittu mahdollisesta “Ahkerat Sormet” myynti–näyttelystä.
Älkää hyvät naiset laittako kynttiläänne vakan alle, vaan tuokaa se loistamaan
yhteisille päivillemme. Olisi tosi mielenkiintoista nähdä mitä kukin touhuaa
omissa oloissaan ja ideoiden vaihtaminen ei mene koskaan hukkaan. Jos haluatte osallistua
töillänne näyttelyyn, ottakaa yhteyttä Tessaan. Jos on muuta kysyttävää päivien
johdosta, voitte ottaa yhteyttä kehen tahansa toimikunnan jäsenistä.
No hei sitten ja tapaamisiin kantarellin hatun alla.
Toimikunnan nimissä: Aila Dijkhuizen 010–458.50.19
Tarja Kanth-Nyholm 070–335.16.64
Riitta Koskenniemi 06–21.84.29.51
Tessa Lausas 0229–54.35.69
Helinä Luttinen 010–452.16.28
Anna-Maija Scholten 071–515.67.89
– 16 –
Tessa

De Finse Vrouwendagen 10 – 11 maart 2001
Men heeft alweer hotels bekeken, tarieven berekend en onderhandeld, en moge het voor
Finse vrouwen hartverwarmend zijn dat het eindresultaat Cantharel werd.
De vorige keer vierden wij de dagen in een monnikenklooster. Het was een prachtige
plek, maar verschillende bezoeksters wensten meer faciliteiten voor de volgende keer. De
voorbereidingscommissie doet haar best om aan alle wensen te voldoen. Het komende
voorjaar zullen we verblijven in Hotel Cantharel, een charmant en gezellig onderkomen
aan de rand van de Veluwe. De uitzichten zijn mooi en de kamers laten niets te wensen
over. In elke kamer zijn bad, douche, toilet en kleurentelevisie (als er tijd is om te kijken).
Er is voldoende verwarming en de sauna is beschikbaar op zaterdag en zondag. Het hotel
Cantharel ligt in Ugchelen (dichtbij Apeldoorn) en is gemakkelijk te bereiken via de A1
en A50, en ook met het openbaar vervoer.
De bedden zijn dus opgemaakt, maar wij komen er niet alleen om te slapen of te baden.
We zullen vooral samenzijn, samen werken en hopelijk samen wijzer worden.
De vorige keer “dreigden” Ritva Enäkoski en Marco Bjurström nogmaals te komen, en dat
gaat ook gebeuren. Zij hebben beloofd een vervolgcursus te geven op zaterdagmiddag. Na
de geestelijke voeding volgt de fysieke op Marco’s dansles. Daarna is het goed om naar de
sauna te gaan of een fikse wandeling in de natuur te maken. Na het avondeten zullen wij
bezoek van onze oosterburen ontvangen. Het in Duitsland werkende theatergezelschap
Jukolat speelt voor ons het toneelstuk “Akkaralli”. Daarna volgt het vrijblijvende en
vrijwillige bargebeuren tot het Zandmannetje ons naar het zachte bedje lokt.
Zondagochtend wordt door iedereen op eigen manier begonnen, bijvoorbeeld met saunabezoek.
Na het ontbijt is er de traditionele ochtendopening, en daarna starten de
workshops.
Omdat er vorige keer wensen waren om deel te kunnen nemen aan verschillende workshops
proberen we komend voorjaar ook deze wens te vervullen. Men kan kiezen tussen
o.a. beweging, gedichten, zang, zelfonderzoek, handwerken en tekenen. Ter afsluiting
van deze dagen zullen wij nog een moment samen zijn om onze gedachten en indrukken
te verzamelen. Laten we hopen dat we even tevreden zullen zijn als een jaar geleden.
Evenals vorig jaar is er nu ook de bekende verkooptafel voor gebruikte boeken en bladen.
Dus neem de door jezelf gelezen en goedgekeurde boeken mee om te verkopen als je hart
het toestaat. Terug naar huis nemen we dan naast de gekochte boeken ook een handvol
loterijprijzen mee.
In vorige mededelingen werd er al verteld over de “Vlijtige Vingers Expositie”. Laat niet,
beste vrouwen, je licht onder de korenmaat schijnen, maar breng het stralend mee naar
onze gemeenschappelijke dagen. Het zal werkelijk interessant zijn om te zien waarmee
iedereen in haar eigen plekje bezig is. Het uitwisselen van ideeën gaat nooit verloren. Als
jullie met jullie werkstukken aan deze expositie willen meedoen, neem dan contact op
met Tessa. Als er nog vragen zijn over deze dagen kunnen jullie gerust contact opnemen
met de commissieleden [1] .
No hei, tot ziens onder het “hoedje van de cantharel”, mede namens de commissie,
Tessa
(Vertaling: Eeva Kriek Tuovinen)
[1]
De telefoonnummers van de leden van het organisatiecomité van staan onderaan pagina 16.
– 17 –

Finse evenementen in 2001 – Suomalaistapahtumat vuonna 2001
13.1.–
11.3.
2.2.–
11.3.
Enschede (Galerie Stolker, Haverstraatpassage 72, 053–432.46.71);
tentoonstelling van Hanni Stolker (schilderijen) en Eila Minkkinen (beeldhouwwerk)
• Hanni Stolkerin (maalauksia) ja Eila Minkkisen (veistoksia)
Antwerpen (Fins Cultureel Centrum, Italiëlei 69, +32–3–231.87.51);
tentoonstelling van Juha-Pekka Laakio en Tony Le Duc (do–zo 14.00–
18.00) • Juha-Pekka Laakion ja Tony Le Ducin taidenäyttely (to–su
14.00–18.00)
12.2. Utrecht (Vredenburg, 030–231.45.44); het Koninklijk Concertgebouworkest
speelt o.a. de symfonie nr. 7 van Sibelius • Koninklijk Concertgebouworkest
soittaa mm. Sibeliuksen seitsemännen sinfonian
17.2. Rotterdam (Finse Zeemanskerk); dansavond • lauantaitanssit 18.00–22.00
10.3. Amsterdam (Het Concertgebouw, 020–671.83.45); het Zweeds Symfonie
Orkest Gävle o.l.v. Petri Sakari speelt o.a. muziek van Sibelius (En
Saga) • ruotsalainen Gävlen sinfoniaorkesteri Petri Sakarin johdolla soittaa
mm. Sibeliuksen musiikkia (En saga)
12.3. Den Haag (Dr. Anton Philipszaal); het Zweeds Symfonie Orkest Gävle
o.l.v. Petri Sakari speelt muziek van Grieg, Chopin en Stenhammer •
ruotsalainen Gävlen sinfoniaorkesteri Petri Sakarin johdolla soittaa Griegin,
Chopinin ja Stenhammerin musiikkia
3.4. Amsterdam (Het Concertgebouw, kleine zaal, 020–671.83.45); New
Helsinki Kwartet speelt muziek van Berg en Janácek • Uusi Helsinki -
kvartetti soittaa Bergin ja Janacekin musiikkia
5.4. Utrecht (Vredenburg, 030–231.45.44); het Rotterdams Philharmonisch
Orkest speelt o.a. het vioolconcert van Sibelius (viool Nikolaj Znaider) •
Rotterdams Philharmonisch Orkest soittaa mm. Sibeliuksen viulukonserton
(viulu Nikolaj Znaider)
6.4. Rotterdam (De Doelen, Schouwburgplein 50, 010–217.17.17); het Rotterdams
Philharmonisch Orkest o.l.v. Zoltan Kocsis speelt o.a. het vioolconcert
van Sibelius • Rotterdams Philharmonisch Orkest soittaa Zoltan
Kocsisin johdolla mm. Sibeliuksen viulukonserton
8.4. Rotterdam (De Doelen, Schouwburgplein 50, 010–217.17.17); het Rotterdams
Philharmonisch Orkest o.l.v. Zoltan Kocsis speelt o.a. het vioolconcert
van Sibelius • Rotterdams Philharmonisch Orkest soittaa Zoltan
Kocsisin johdolla mm. Sibeliuksen viulukonserton
29.4. Rotterdam (De Doelen, Jurriaanse Zaal – om 14.30 uur, Schouwburgplein
50, 010–217.17.17); Pekka Kuusisto (viool) en Raija Kerppo (piano)
spelen werken van Lutoslawski, Schumann, Ravel en Prokofjev • Pekka
Kuusisto (viulu) ja Raija Kerppo (piano) soittavat Lutoslawskin, Schumannin,
Ravelin ja Prokofjevin sävellyksiä
29.4. Rotterdam (De Doelen, Jurriaanse Zaal – om 20.15 uur, Schouwburgplein
50, 010–217.17.17); het Doelen Kwartet speelt o.a. het strijkkwartet
nr. 3 van Kaipainen • de Doelen Kwartet soittaa mm. Kaipaisen jousikvarteton
nr. 3
– 18 –

Runo Lapista
Minä olen Gyöngyi Wiekeraad–Kovács, sisukas
unkarilainen tyttö, asuva Hollannissa.
Äidinkieleni on siis unkarin kieli mutta yritän
oppia suomen kielen, koska minä rakastan Suomi,
suomalaiset ja kaikki asiat Suomesta oikein
paljon. Olen ollut jo kahdeksan kerta Suomessa
ja neljä kerta Lapissa. Minun täytyy sanoa,
että minulla on Lapin kuume. Lapin retkejä olivat
aina niin syviä ja vaikuttavia. Kaksi vuotta
sitten minä olen kirjoitanut runoja Lapista ja
jos on mahdollista, haluan tehdä sen Aviisiin,
että kaikki voilukea sen, joku rakastaa Lapista
ja Suomesta!!!
Gyöngyi (Helmi)
wiekeraad@hotmail.com
Lappföldön
megborzongott a tó tükre
s elindult útján a köd
a rénszarvas összerezzent
s a megreccsent ág nyögve lehelte ki lelkét a lába alatt
a vén fenyö ráncbaszedte tüskés ruháját
s a kékbegyü fülemüle izgatottan kezdte el énekét
szállt a hang, szállt messze, messze
s még a felhötlen ég is közelebb jött,
hogy jobban hallhassa e különös dalt
a kelyhes zuzmó szélesre tárta kelyhét
a hegyi nyír felemelte fáradt fejét
s a hallgatag kövek megemelték a szivárvány talapzatát
táncra perdült az erdö
s a patak kicsordult a medréböl örömében
szállt a hang és vitte a hírt
a csillagok kíváncsian bújtak ki felhöágyukból
borzongásuk megfestette az eget
a hold ünneplöbe öltözött
és a menny kapuit sarkig kitárta
a kékbegyü fülemüle dala megérintette Isten szívét
és nézd:
Isten kiöntötte vén csanakjából az északi fényt
s a fénnyel együtt végtelen szeretetét
– 19 –
Runo Lapille
kauniina väreili järven peili
ja sumu kaikkosi pois
poro säpsähti
ja rasahtava oksa valittain murtui sen jalan alla
vanha honka suoristi piikikkään pukunsa
ja sinirintä satakieli alkoi malttamattomasti laulunsa
ääni häipyi kaukaisuuteen, kaukaisuuteen
ja jopa pilvetön taivas lähestyi
kuullakseen tämän merkillisen laulun
pikarijäkälä avasi maljansa
tunturikoivu nosti väsyneen päänsä
ja vaiteliaat kivet nostivat sateenkaareen jalustan
metsä alkoi tanssin
ja puro riemuista ryöpsähti uomastaan
ääni häipyi ja vei sanomaansa
tähdet nousivat pilvivuoteestaan uteliaina
ja niiden väristys maalasi taivaan
kuu pukeutui juhlapukuunsa
ja avasi porttinsa taivaaseen
sinirintä satakielen laulu kosketti Jumalan sydäntä
ja katso:
Jumala kaatoi vanhasta kuksastaan revontulet
ja samalla ikuisen rakkauden

Een andere kijk op de Finse onafhankelijkheid
Paavo Haavikko (1931– ) is een bekend schrijver in Finland. Hij publiceert sinds het begin
van de jaren ’50; aanvankelijk vooral experimentele gedichten. In 1984 zijn er enkele in
het Nederlands verschenen onder de naam “Winterpaleis”. Maar al zijn die gedichten
vertaald, ze zijn niet aan mij besteed. Te abstract. Het libretto dat Haavikko schreef bij
een opera over het leven van Paavo Nurmi, die vorig jaar in Helsinki in première ging,
was naar verluidt, ook voor een groot deel van het publiek onbegrijpelijk.
Maar Haavikko schreef behalve lyriek ook enkele
boeken over geschiedkundige onderwerpen. Ook die
boeken zijn controversieel. Zo’n boek trof ik aan in
een witte boekenhal in Helsinki. Het boek is in 1997
uitgegeven door de eigen uitgeverij van de schrijver,
Art House. Het heet “Suuri Keinottelu, Pariisin
maailmannäyttelystä Tarton rauhaan”: de Grote
Speculatie, van de wereldtentoonstelling van Parijs
tot de vrede van Tartu, en het behandelt de periode
1900–1920, de periode dat Finland onafhankelijk
werd. En anders dan met de gedichten van Haavikko,
kon ik dit verhaal wel volgen. Haavikko geeft
een andere kijk op het zelfstandig worden van Fin-
– 20 –
Paavo Haavikko
piirros/tekening: Pekka Vuori
land dan ik elders heb gelezen en daarom wil ik beide lezingen hier beknopt beschrijven.
Ik ben geen historicus, dus ik weet niet waar Haavikko eventueel in de fout is gegaan.
In de traditionele lezing wordt het onafhankelijk worden van Finland beschreven als een
strijd van het grootvorstendom Finland tegen de grote onderdrukker, het Tsaristische
Rusland, waarbij de anti-bolsjewistische “Witten” beter worden afgeschilderd dan de
bolsjewistische “Roden”. In de loop van de 19e eeuw had het nationalisme in Finland
voet aan de grond gekregen. Hierbij speelden de Finse taal, de samenstelling van het
nationale verhaal de Kalevala en de Finse aardrijkskunde van Topelius een belangrijke
rol. Rusland zag dat met lede ogen aan. Aan het eind van de 19e eeuw werden pogingen
gedaan de Finse grondwet te ontkrachten en Finland meer te integreren in het
Russische rijk. Vele intellectuelen uit West Europa, waaronder de Leidse rechtsgeleerde
Prof. W. van der Vlugt, protesteerden hiertegen bij Tsaar Nicolaas II door een petitie
aan te bieden. Maar zonder succes. Vele rechten werden de Finnen ontnomen. Huiszoekingen,
arrestaties en verbanningen waren aan de orde van de dag. Die tijd wordt de
eerste periode van onderdrukking (sortokausi) genoemd. Na een algemene staking in het
Russische rijk en het verlies van een oorlog tegen Japan kreeg Finland in 1906 een nieuw
parlement en was de eerste “sortokausi” voorbij. Maar in 1910 begon een nieuwe poging
Finland te russificeren. In het bestuur werd het Russisch voertaal en andere maatregelen
werden genomen om de Finse natie te assimileren met de Russische. Ook toen weer
onderdrukking: de tweede “sortokausi”.
De Eerste Wereldoorlog brak uit. Het gevoelen van de Finnen was anti Russisch. In
de perikelen rond de “Maartrevolutie” van 1917, waarbij de Tsaar afstand deed van de
troon, werd het streven naar een onafhankelijk Finland groter, wat uiteindelijk resulteerde
in de onafhankelijkheidsverklaring van december 1917. Lenin, die inmiddels in Rusland
aan de macht was gekomen, erkende de afscheiding.
Ondertussen was er tweespalt binnen het Finse volk ontstaan. Een deel wilde de revolutie
in Rusland volgen (de Roden) en een deel wilde een burgerlijk en zelfstandig Finland

stichten (de Witten). In januari 1918 namen de Roden, volgens de traditionele geschiedschrijving
geholpen door Russische soldaten, de macht over in Helsinki en ontstond er
een burgeroorlog. De (witte) senaat vluchtte uit Helsinki naar Vaasa. Uiteindelijk was
het Carl Gustaf Mannerheim, voormalig officier in het Russische leger, die er met behulp
van zowel Finse als Duitse troepen in slaagde, de burgeroorlog in het voordeel van de
Witten te beslechten.
Haavikko plaatst de gebeurtenissen in een wat ander, breder en misschien speculatief
kader. Ik vat zijn visie met eigen woorden kort samen. Volgens hem hebben de Roden
en de Witten tot 1918 van dezelfde verwerpelijke middelen gebruik gemaakt: terreur en
propaganda. Hij vindt Nicolaas II een goedwillende man, die niet anders wilde dan de
andere vorsten van grote rijken: het rijk in stand houden. Het waren allemaal staten met
meerdere volkeren binnen de rijksgrenzen: het Ottomaanse Rijk, Oostenrijk Hongarije,
het Verenigd Koninkrijk, Duitsland. In al die landen dook het nationalisme op in de
vorm van separatistische bewegingen. Serven en Kroaten, Ieren en Oekraïners, Tsjechen
en Polen. In de petitie aan de tsaar ten gunste van Finland (zie hierboven) ziet Haavikko
meer een afwijzing van een vermeend barbaars Rusland, dan een principiële stellingname
van de westerse wereld voor zelfbeschikking van de volkeren. De tsaar ging niet anders
met zijn onderdanen om dan zijn collegae. De beide “sortokausi’s” zijn een logisch gevolg
van het streven om de staat bijeen te houden. Als Finland bij Rusland zou blijven, was dat
voor beide landen voordelig: Finland leverde industrieproducten aan Rusland en Rusland
kon zijn graan kwijt in Finland. Volgens Haavikko was Finland zelfs in het voordeel.
Rusland verzorgde de defensie van Finland, zonder dat Finland daar een penni voor
hoefde te betalen.
In 1915 had Rusland door de oorlog behoefte aan geld. Tot 1917 verstrekte Finland drie
leningen aan Rusland. Na de maartrevolutie waren er onderhandelingen over een nieuwe
lening. Haavikko wijt het aan de incompetentie en kortzichtigheid van Paasikivi, de latere
president van Finland, dat die mislukten. Het gevolg was onder andere dat de invoer van
graan uit Rusland kelderde van meer dan 300 miljoen kilo in 1916 tot enkele tientallen
miljoenen kilo’s in 1917. Omdat Finland zelf onvoldoende graan produceerde, ging het
brood op de bon en ontstonden er voor het eerst in de 20e eeuw voedselproblemen, die
de sociale onrust vergrootten.
Na de maartrevolutie van 1917 in Petersburg deed de tsaar afstand van de troon en werden
de burgerrechten in heel Rusland hersteld. Finland kreeg zijn oude rechten van voor
1899 weer terug. Finland was toen nog deel van het Russische rijk en kreeg een nieuwe
(Russische) gouverneur-generaal. Maar het herstel van de oude rechten leidde ook tot
ontbinding van het Russische bestuursapparaat. Er ontstond een vacuüm, waarin zich
een vorm van lokale autonomie ontwikkelde, die onder andere betekende dat de politie
opnieuw georganiseerd moest worden. In dit vacuüm konden de Rode Gardes en (witte)
Burgerwachten, die al na de stakingen van 1905 waren ontstaan, verder tot ontwikkeling
komen en met elkaar gaan concurreren. Beide kanten maakten daarbij op een vergelijkbare
manier misbruik van macht. Haavikko noemt dat de witte en de rode terreur.
De onmacht van het plaatselijke bestuur om een goed geleide politiemacht in stand te
houden was er de oorzaak van dat de situatie afgleed naar een burgeroorlog. In november
en december 1917 waren er als uitvloeisel van de oktoberrevolutie in Rusland oproer
en stakingen in Finland. Toch werd op 6 december de onafhankelijkheid uitgeroepen.
De burgeroorlog was volgens Haavikko feitelijk al voor de onafhankelijkheidsverklaring
begonnen.
Haavikko meldt dat de Senaat in maart 1918 een verdrag met Duitsland sloot, waardoor
Finland tot het invloedsgebied van Duitsland ging behoren. De Roden in Helsinki sloten
– 21 –

een soortgelijk verdrag met de Russen. De Russen deden echter niets toen de Duitsers
in mei 1918 landden bij Helsinki en Helsinki veroverden.
Voor Haavikko was Mannerheim de enige die oog had voor de internationale verhoudingen.
Hij versloeg de Roden, maar was zeker niet pro--Duits. Hij was er tegen dat Duitse
troepen landden in Helsinki.
Svinhufvud en Paasikivi hadden na de burgeroorlog voorgesteld om van Finland maar
een koninkrijk te maken. Er werd een aspirant--koning gevonden in de familiekring van
de Duitse keizer. Door het voor de Finse regering onverwachte verlies van Duitsland in
november 1918 heeft die koning nooit Finse bodem betreden.
Mannerheim gokte niet op de Duitsers. In november 1918 reisde hij naar Londen en
Parijs om daar, tegen de wil van de Finse regering van Paasikivi, te pleiten voor de Finse
zaak. Hij kweekte daarbij zoveel goodwill voor het jonge Finland, dat de toenadering tot
Duitsland werd vergeven. Na het verlies van Duitsland werd Mannerheim tijdelijk staatshoofd
tot de verkiezingen van 1919. Nadat in 1919 St˚ahlberg president was geworden
verliet Mannerheim het land en vestigde zich voor een poosje in Zweden.
Mannerheim was anti-Bolsjewiek. Er zijn volgens Haavikko zelfs aanwijzingen dat hij
overwogen heeft de Witten in Rusland te gaan helpen. Over zijn mening over een groot--
Finland met Oost Karelië, dat altijd al Russisch was geweest, is geen zekerheid. Zeker
is wel dat volgens Haavikko, Mannerheim de belangrijkste persoon is geweest voor de
vestiging van de Finse staat in de periode na de Burgeroorlog. Maar Paasikivi en Svinhufvud
hebben volgens hem zeker niet altijd in het belang van Finland geopereerd. En
ze zijn zeker niet vanaf het begin voor een onafhankelijke Finse staat geweest. Volgens
Haavikko is het ontstaan van Finland voor een groot deel toeval geweest. Het toeval
dat Mannerheim de Roden versloeg en ook in staat was om in te zien dat de band
met Duitsland in 1918 gevaarlijk kon worden en dat er banden met zowel Frankrijk als
Engeland aangegaan moesten worden om de zelfstandigheid van Finland te verzekeren.
Maar dat is napraten, zegt Haavikko. Degene die wint heeft uiteindelijk altijd gelijk. In
het motto bij zijn boek geeft hij dat al aan op zijn eigen wat ondoorzichtige manier:
Dit is een beschrijving van twee decennia
waarin het doel de middelen heiligde.
Als een volk met terreur begint, wordt het
een tiran die het recht heeft, onzichtbaar en
anoniem, mensen of de tegenstanders, te
gronde te richten en te vermoorden De terreur
geeft het individu de mogelijkheid om op het
gebied van het kwade net zo uit te groeien als
regimes. Terreur is altijd gerechtvaardigd. Het
gelijk staat altijd aan deze kant van de trekker
De waarheid is de dochter van de tijd.
Het aardige van het boek van Haavikko vind ik dat het de geschiedenis van het onafhankelijk
worden van Finland ontdoet van zijn romantische tintje en in een bredere context
plaatst. Rebellen die winnen worden achteraf gerechtvaardigd, waardoor het oude regime
per definitie ongelijk had.
– 22 –
Gerard Rijerse

Toisenlainen näkemys Suomen itsenäisyydestä
Paavo Haavikko (1931) on Suomessa tunnettu kirjailija. Hän on kirjoittanut viisikymmenluvun
alusta lähtien, aluksi varsinkin kokeellisia runoja. V. 1984 ilmestyi hollanniksi
valikoima niistä nimellä “Winterpaleis” (Talvipalatsi). Mutta vaikka runot on käännetty,
ne eivät ole minusta vaivan arvoisia. Liian abstrakteja. Viime vuonna Helsingissä ensiesitettyyn,
Paavo Nurmesta kertovaan oopperaan Haavikko kirjoitti libreton, jota kuuleman
mukaan valtaosa yleisöstä ei ymmärtänyt.
Mutta Haavikko on kirjoittanut paitsi lyriikkaa myös joitakin kirjoja historiallisista aiheista.
Näistäkin kirjoista ollaan eri mieltä. Erään sellaisen kirjan löysin kirjojen halpahallista
Helsingissä. Kirjan on v. 1997 julkaissut kirjoittajan oma kustantamo Art
House. Sen nimi on “Suuri keinottelu. Pariisin maailmannäyttelystä Tarton rauhaan”,
ja se käsittelee vuosien 1900–1929 välistä kautta, jolloin Suomi itsenäistyi. Ja toisin
kuin Haavikon runojen kohdalla pysyin tässä tapauksessa kärryillä. Haavikolla on toinen
näkemys Suomen itsenäistymisestä kuin minkä ennen olen lukenut, ja siksi haluan tässä
luonnehtia molempia lyhyesti. En ole historioitsija, joten en tiedä missä Haavikko on
mahdollisesti mennyt hakoteille.
Perinteisen näkemyksen mukaan Suomen itsenäistyminen kuvataan suuriruhtinaskunnan
taisteluna suurta sortajaa, tsaarin Venäjää vastaan, minkä lisäksi bolsevismin vastaiset
valkoiset esiintyvät paremmassa valossa kuin bolsevistiset punaiset. 1800--luvun kuluessa
oli kansallisuusaate saanut jalansijaa Suomessa. Siinä esitti tärkeää osaa suomen kieli,
kansalliseepos Kalevalan kokoaminen ja Topeliuksen Maamme-kirja. Venäjä ei katsellut
sitä hyvällä silmällä. 1800-luvun lopulla pyrittiin mitätöimään Suomen perustuslaki ja
integroimaan Suomi lähemmin Venäjän valtakuntaan. Länsieurooppalaiset sivistyneistön
jäsenet, joiden joukossa oikeustieteen professori Willem van der Vlugt Leidenistä, protestoivat
tätä vastaan viemällä keisari Nikolai II:lle vetoomuksen. Mutta menestyksettä.
Suomalaiset menettivät paljon oikeuksiaan. Kotietsinnät, pidätykset ja karkoitukset olivat
tavanomaisia. Tätä aikaa nimitetään ensimmäiseksi sortokaudeksi. Kun Venäjä oli
hävinnyt sodan Japania vastaan, mistä seurasi yleislakko, sai Suomi v. 1906 uuden eduskunnan,
ja ensimmäinen sortokausi oli ohi. Mutta v. 1910 alkoi uusi yritys venäläistää
Suomi. Hallinnossa tuli venäjä virkakieleksi, ja muillakin toimenpiteillä pyrittiin assimiloimaan
Suomen kansakunta. Tämä oli toinen sortokausi.
Ensimmäinen maailmansota syttyi. Suomessa vallitsivat Venäjän vastaiset tunteet. V.
1917 Venäjän maaliskuun vallankumouksen pyörteissä ja tsaarin luovuttua kruunusta
voimistui pyrkimys saada Suomi itsenäiseksi, mikä lopulta johti itsenäisyysjulistukseen
joulukuussa 1917. Lenin, joka sillä välin oli päässyt valtaan Venäjällä, tunnusti irtautumisen.
Sillä välin Suomen kansa oli jakautunut kahtia. Toinen osa halusi seurata Venäjän vallankumousta
(punaiset) ja toinen taas halusi perustaa porvarillisen ja itsenäisen Suomen
(valkoiset). Tammikuussa 1918 punaiset, perinteisen historiankirjoituksen mukaan
venäläisten sotilaiden avulla, kaappasivat Helsingissä vallan ja kansalaissota syttyi. (Valkoinen)
senaatti pakeni Helsingistä Vaasaan. Lopulta Carl Gustaf Mannerheim, entisen
Venäjän armeijan upseeri, onnistui sekä suomalaisten että saksalaisten joukkojen avulla
ratkaisemaan kansalaissodan valkoisten eduksi.
Haavikko sijoittaa tapahtumat hiukan toiseen, laajempaan ja ehkäpä spekulatiiviseen
kehykseen. Esitän omin sanoin yhteenvedon hänen näkemyksestään. Hänen mukaansa
– 23 –

punaiset ja valkoiset käyttivät vuoteen 1918 saakka samoja paheksuttavia keinoja: terroria
ja propagandaa. Hänestä Nikolai II oli hyväätarkoittava henkilö, joka tahtoi samaa
kuin muutkin suurten valtakuntien hallitsijat: pitää valtakuntansa pystyssä. Ne olivat
kaikki monikansallisia valtioita: Turkki, Itävalta--Unkari, Englanti, Saksa. Kaikissa näissä
valtioissa kansallisuusaate nousi esiin irtautumispyrkimuksinä. Serbit ja kroaatit, irlantilaiset
ja ukrainalaiset, tsekit ja puolalaiset. Yllämainittu tsaarille viety vetoomus Suomen
puolesta on Haavikon silmissä enemmänkin osoitus vastenmielisyydestä barbaarisena pidettyä
Venäjää kohtaan kuin läntisen maailman periaatteellinen kannanotto kansojen
itsemääräämisoikeuden puolesta. Tsaari ei kohdellut alaisiaan sen kummemmin kuin kollegansa.
Molemmat sortokaudet olivat loogista seurausta pyrkimyksesta pitää valtakunta
koossa. Jos Suomi pysyisi Venäjän yhteydessä, se olisi molemmille maille edullista: Suomi
vei teollisuustuotteita Venäjälle ja Venäjä pääsi irti viljastaan. Haavikon mukaan Suomi
oli jopa voiton puolella. Venäjä hoiti Suomen puolustuksen ilman että Suomen tarvitsi
maksaa siitä penniäkään.
V. 1915 tarvitsi Venäjä sodan vuoksi rahaa. Vuoteen 1917 asti Suomi antoi Venäjälle
kolme lainaa. Maaliskuun vallankumouksen jälkeen neuvoteltiin uudesta lainasta. Haavikko
lukee niiden epäonnistumisen Suomen myöhemmän presidentin Paasikiven kyvyttömyyden
ja lyhytnäköisyyden syyksi. Seurauksena oli mm. että viljan tuonti Venäjältä
romahti yli 300 miljoonasta kilosta v. 1916 joihinkin kymmeniin miljooniin kiloihin v.
1917. Koska Suomen viljantuotanto oli riittämätön, pantiin leipä kortille ja ensimmäistä
kertaa 1900-luvulla syntyi elintarvikeongelmia, jotka lisäsivät sosiaalista levottomuutta.
Vuoden 1917 maaliskuun vallankumouksen jälkeen Pietarissa tsaari luopui kruunusta,
ja kansalaisoikeudet palautettiin kaikkialla Venäjällä. Suomi sai takaisin ne vanhat oikeudet,
jotka sillä oli ollut v. 1899. Suomi oli tuolloin vielä osa Venäjän valtakuntaa
ja sai uuden (venäläisen) kenraalikuvernöörin. Mutta vanhojen oikeuksien palautus johti
myös venäläisen hallintolaitoksen hajoamiseen. Syntyi tyhjiö, jossa kehittyi eräänlainen
paikallinen autonomia, mikä tarkoitti mm. että poliisi oli organisoitava uudelleen. Tässä
tyhjiössä punakaartit ja (valkoiset) suojeluskunnat, jotka olivat syntyneet jo vuoden 1905
lakkojen jälkeen, voivat kehittyä edelleen ja alkaa kilpailla keskenään. Molemmat puolet
käyttivät toisiaan vastaavalla tavalla valtaansa väärin. Haavikko kutsuu sitä valkoiseksi ja
punaiseksi terroriksi. Paikallishallinnon kyvyttömyys ylläpitää hyvin johdettua poliisivoimaa
oli syynä siihen, että tilanne luisui sisällissotaan. Marras- ja joulukuussa oli Venäjän
lokakuun vallankumouksen seurauksena levottomuuksia ja lakkoja Suomessa. Kuitenkin
itsenäisyys julistettiin joulukuun 6. päivänä. Kansalaissota oli Haavikon mukaan alkanut
jo ennen itsenäisyysjulistusta.
Haavikko ilmoittaa että senaatti solmi maaliskuussa 1918 sopimuksen Saksan kanssa,
mistä johtuen Suomi siirtyi Saksan etupiiriin. Punaiset Helsingissä solmivat vastaavan
sopimuksen venäläisten kanssa. Venäläiset eivät kuitenkaan tehneet mitään kun saksalaiset
nousivat maihin toukokuussa 1918 ja valloittivat Helsingin.
Haavikosta Mannerheim oli ainoa jolla oli silmää kansainvälisille suhteille. Hän löi punaiset,
mutta hän ei ollut lainkaan saksalaismielinen. Hän oli sitä vastaan että saksalaiset
joukot nousivat maihin Helsingissä.
Svinhufvud ja Paasikivi olivat kansalaissodan jälkeen esittäneet että Suomesta tehtäisiin
kuningaskunta. Kuningasehdokas löydettiin Saksan keisarin perhepiiristä. Koska Saksa
vastoin Suomen hallituksen odotuksia hävisi marraskuussa 1918, ei tämä kuningas koskaan
astunut jalallaan Suomeen.
Mannerheim ei laskenut saksalaisten varaan. Marraskuussa 1918 hän matkusti Lontooseen
ja Pariisiin, vastoin Paavikiven johtaman hallituksen tahtoa, puhuakseen siellä
– 24 –

Suomen puolesta. Hän herätti niin paljon myötämieltä nuorta Suomea kohtaan, että
saksalaissuuntaus annettiin anteeksi. Saksan tappion jälkeen Mannerheimista tuli valtionhoitaja
vuoden 1919 vaaleihin asti. Kun St˚ahlberg oli valittu presidentiksi v. 1919,
lähti Mannerheim maasta ja asettui asumaan joksikin aikaa Ruotsiin.
Mannerheim oli bolsevikkeja vastaan. Haavikon mukaan on viitteitä että hän harkitsi jopa
lähteä Venäjän valkoisten avuksi. Varmuutta ei ole, mitä mieltä hän oli Suur-Suomesta
johon kuuluisi Itä-Karjala, ikiajoista lähtien venäläinen alue. Varmaa on, että Haavikosta
Mannerheim oli tärkein henkilö Suomen valtiota perustettaessa kansalaissodan
jälkeen. Mutta Paasikivi ja Svinhufvud eivät hänen mukaansa varmastikaan aina toimineet
Suomen edun mukaisesti. Eivätkä he varmastikaan olleet alun perin itsenäisen
Suomen valtion puoltajia. Haavikon mukaan Suomen syntyminen oli suurelta osin sattumaa.
Sattumalta Mannerheim voitti punaiset ja pystyi myös näkemään että side Saksaan
saattoi v. 1918 tulla vaaralliseksi ja että sekä Ranskaan että Englantiin piti solmia suhteet
Suomen itsenäisyyden takaamiseksi.
Mutta se on jälkiviisautta, sanoo Haavikko. Se joka voittaa, on lopulta aina oikeassa.
Hänen kirjansa motto tuo sen julki hänelle ominaisella melko vaikeaselkoisella tavalla:
Tämä on kuvaus kahdesta vuosikymmenestä,
joiden aikana tarkoitus pyhitti keinot.
Terroriin ryhtyminen tekee kansasta tyrannin, jolla
on oikeus tuhota ja murhata ihmisiä eli vastustajia
näkymättömänä ja tuntemattomana. Terrori antaa
yksilölle mahdollisuuden kasvaa pahuuden alalla
instituutioiden veroiseksi vaikuttajaksi. Terrori on aina
oikeutettua. Oikeus on aina liipaisimen tällä puolen.
Totuus on ajan tytär.
Hyvää Haavikon kirjassa on mielestäni se, että se esittää Suomen itsenäistymisen historian
ilman romanttista sävytystä ja sijoittaa sen laajempaan yhteyteen. Kapinalliset
jotka voittavat, ovat jälkeenpäin oikeassa, joten vanhat vallanpitäjät ovat ilman muuta
väärässä.
Tanssi Ilta
Mededelingen – Tiedotuksia
– 25 –
Gerard Rijerse
(Käännös: Päivi Schot-Saikku)
Merimieskirkko järjestää tanssi-illan 17.2.2001. Ohjelmassa tangoa, valssia, fokstrottia,
humppaa jne.
klo 18.00–19.00 tanssiaskelten opetusta (opettajina Kauko Satomäki ja Ulla Luukkonen)
klo 19.00–22.00 tauotonta tanssia (tiskijukkana dj Otto)
Pääsymaksu ƒ 10,–. Puffetti on auki koko illan!

Turun yliopistossa on vuodesta 1995 koulutettu
konferenssitulkkeja EU:n toimielinten sekä
kotimaan tarpeisiin.
Syyskuussa 2001 alkaa yhden lukuvuoden
mittainen
KONFERENSSITULKKIEN
ERIKOISTUMISKOULUTUS
Pääsyvaatimukset:
●Ylempi korkeakoulututkinto
tai alempi korkeakoulututkinto ja muu riittävä
pätevyys.
●Laaja yleissivistys
●Erinomainen äidinkielen taito
● Erinomainen kahden vieraan kielen taito tai
Lähes äidinkielen veroinen
yhden vieraan kielen taito
●Soveltuvuus tulkiksi
Mahdollisia opetuskieliä ovat:
suomi (oltava yksi kielistä)
englanti, espanja, italia, ranska, ruotsi, saksa
sekä enintään yksi seuraavista:
hollanti, kreikka, norja, portugali, tanska, viro
Opetuskieliksi valitaan hakijoiden pätevyyden
mukaan suomen lisäksi neljä kieltä.
Koulutus on kokopäiväistä ja maksutonta.
Siihen on mahdollista hakea opintotukea.
Koulutuksen rahoittaa opetusministeriö ja se
on Suomessa ainoana hyväksytty European
Masters in Conference Interpreting -
yhteistyöverkostoon.
Hakemukset on tehtävä hakulomakkeelle ja
lähetettävä viimeistään 16.3.2001.
Esivalinnassa hyväksytyille lähetetään
23.4.2001 kutsu valintakokeisiin, jotka
pidetään 7.-11.5.2001.
Lisätietoa ja hakulomakkeet:
suunnittelija Johanna Heikkilä (0)2 333 8709
kurssisihteeri Marika Siekkinen (0)2 333 8701
s-posti: conf_int@utu.fi telekopio (0)2 333 8730
kotisivu: http://www.konftulk.utu.fi
– 26 –
Dansavond
Op 17 februari as is er een dansavond in
de Finse Zeemanskerk in Rotterdam! Het
begint met 1 uur dansles van Kauko en
Ulla en daarna kunnen 3 uur lang de voetjes
van de vloer op de tonen van Topi,
Reijo, Olavi, etc.!
Gezocht: Persoon die mij privé les Fins
kan geven. Voor één à twee avonden per
week. Liefst in de omgeving van Hilversum.
Jasiu van Haarlem,
Cameliastraat 35,
1214 EZ HILVERSUM,
035–628.64.20,
jvanhaarlem@hotmail.com.
Zomerwerk gezocht!
Mijn naam is Marika de Boer en ben voor
het 4e jaar woonachtig in Finland. Volgend
jaar hoop ik het Lukio te mogen afronden.
Voor het zomerseizoen 2001 ben
ik op zoek naar een leuke baan met een
aardige bijverdienste, het liefst iets in de
richting van mijn vervolgstudie ‘Tradenomi’.
Ik ben redelijk vaardig met de computer
en beheers Nederlands en Fins in
taal en schrift.
Marika de Boer,
Lietlahdentie 618,
51540 Haukivuori,
+358–40–579.02.59,
sari.deboer@pp.inet.fi
Zojuist verschenen
“Fins landschap”, korte verhalen, samengesteld door Päivi Schot-Saikku (zie ook
5–00), te verkrijgen bij de Finse Zeemanskerk. Prijs ƒ 18,50, per post ƒ 23,50.
Juuri ilmestynyt
Novellikokoelma “Fins Landschap” (ks 5–00). Saatavissa Merimieskirkolta hintaan
ƒ 18,50 ja postitse ƒ 23,50.

Nieuwe leden in 2000
In 2000 hebben wij de volgende nieuwe leden mogen verwelkomen. Graag willen wij u
wijzen op ons studentenlidmaatschap. Het is misschien een aardig idee om uw studerende,
uitwonende, kinderen een lidmaatschap cadeau te doen. De kosten bedragen slechts
ƒ 25,– per jaar (een kopie van bijv. de OV studentenkaart moet kunnen worden overlegd).
E. + T. Raikamo, Den Haag
S. Brax + R. Ernst, Rotterdam
P.J. Mäki, Arnhem
E.S.J. Bakker, Utrecht
U. Stam, ’s-Hertogenbosch
A-N. Rossi, Vlissingen
S.G. van Look, Geleen
I. + A. Tallgren, Den Haag
S. Vilpas, Leeuwarden
R. Pakkala, Den Haag
U. Rönkä, Den Haag
H. + R. de Veen–Gressmann, Siddeburen
T. Tarsa, Utrecht
J. Fagerlund, Hilversum
J.G. Bluemink, Enschede
N. de Groot, Harderwijk
S.J. de Roon, Rotterdam
A. Pohjola, Leiden
R.J.H. Borra, Laren Nh
F. Ubeis + B. Ketting, Pernis Rotterdam
M. von Hertzen, Den Haag
R. Koskenniemi, Spijkenisse
– 27 –
F. Hoornstra–Deurloo, Bodegraven
Fam. Nikulainen, Den Haag
P. Verboon, Rotterdam
A. Loerts–Bakkes, Koudum
J. + S. Martelius, Den Haag
L. Vonk, Meerkerk
E. + M.E. Kruijer, Almere
T. Varonen, Delft
T. Tuovinen, Amstelveen
S. Virtanen, Amstelveen
T. Niitti, Purmerend
P. Kuivalainen, Den Haag
M. Mäntynen + M. Latvalahti, Amsterdam
M. Kramsu, Amsterdam
M. Frantzi–Bauer, Den Haag
M-A. Pessi, Amstelveen
J. Verbeek, Amsterdam
V. Flinterman, Capelle Aan Den IJssel
M. Choufoer, Maastricht (studentenlid)
E. Choufoer, Maastricht (studentenlid)
Naistenpiirit / Leikkipiirit
Eri puolella Hollantia kokoontuu säännöllisesti paikallisia suomalaisten äiti-lapsi- ja
naistenpiirejä. Halutessasi osallistua johonkin piiriin voit ilmoittautua alla olevan listan
yhteyshenkilölle. Jos huomaat jonkun piirin puuttuvan listasta tai haluat aloittaa
oman piirin, voisitko ilmoittaa asiasta Alankomaat–Suomi yhdistyksen sihteerille Mervi
Leveelahdelle puhelinnumeroon 010–473.44.08.
Naistenpiirit Leikkipiirit / äiti-lapsi piirit
Elina Perätalo Marjatta Kersten-Kauhanen Haagin ja sen ympäristön leikkipiiri
Dahliavallei 23 ’t Mensink 32
5237 LN ’s-Hertogenbosch 7433 CC Schalkhaar Mervi Leveelahti
073–642.61.09 0570–62.64.02 Dirk Gerhardtstraat 34
3119 BT Schiedam
Päivi Egbertsen-Viitanen Anita Laine 010–473.34.10
Zweerslaan 3 Fluitekamp 110
6711 GD Ede 3828 WK Hoogland Amsterdamin leikkipiiri / saunaillat
0318–61.87.77 033–480.63.52
Heidi Niklas-Salminen
Anneli van Setten-Salmi Aartseveen 101
Dommelseweg 132 3755 VB Eemnes
5554 NV Valkenswaard 035–538.21.39
06–21.55.15.91 h.niklas-salminen@planet.nl
Anneli.Salmi@bigfoot.com

Suomen kielen ja kulttuurin seminaari ulkosuomalaisnuorille
Suomi–Seura järjestää jälleen 18–30 -vuotiaille ulkosuomalaisnuorille kolmiviikkoisen suomen
kielen ja suomalaisen kulttuurin seminaarin Suomessa. Ohjelma sisältää suomen
kielen opiskelua, luentoja, vierailuja kulttuurikohteisiin sekä erilaisia vapaa- ajan toimintoja.
Kurssikielet: englanti ja osittain suomi; suomen kielen taito ei ole välttämätön
Aika: 2 – 20.7.2001
Paikka: Kiljava, Nurmijärvi (48 km Helsingistä pohjoiseen)
Hakuaika päättyy 1.4.2001. Hakulomakkeita saa allekirjoittaneelta.
Seminar over finse taal en cultuur voor jongeren van Finse afkomst
Finland Society, Suomi–Seura organiseert weer voor jongeren van 18–30 jaar van Finse
afkomst, een seminar van drie weken in Finland over de Finse taal en cultuur. Het
programma omvat Finse lessen, lezingen, bezoeken aan culturele bestemmingen en vrijetijdsactiviteiten.
Voertaal: Engels, en gedeeltelijk Fins; kennis van Fins is niet noodzakelijk
Tijdstip: 2 – 20.7.2001
Plaats: Kiljava, Nurmijärvi (48 km ten noorden van Helsinki)
Inschrijvingen tot 1 april 2001. Inschrijfformulieren zijn verkrijgbaar bij:
SUOMI–SEURA,
Maire Muller–Rönkkö,
Noorderdreef 196,
2152 AC NIEUW–VENNEP,
0252–67.34.44, 0252–62.04.83,
speco.muller@wxs.nl
Oproep voor pesäpallo-spelers en een trainer!
In het voorjaar willen wij starten met pesäpallo (Finse vorm van honkbal). Wij hebben
dringend een trainer nodig. Ben jij de enthousiaste persoon die ons (nog te formeren)
team op ca. 6 zaterdagmiddagen in het voorjaar en najaar wil begeleiden? Spelers geef
je op liefst nog in februari en uiterlijk in maart voor pesäpallo. Is dit ook iets voor uw
kinderen (boven 10 jaar)? Maak ze enthousiast.
Info: Minna Räty, 020–610.38.63, s.ruhe@tip.nl
Het Bestuur
Pesäpallon pelaajat ja valmentaja!
Haluamme saada pesäpallon peluun käyntiin tänä keväänä. Tarvitsemme innokkaan valmentajan.
Oletko pelannut pesäpalloa. Tunnetko pesäpallon säännöt, tule valmentamaan
hollannin ensimmäistä suomalaistyylistä pesäpallojoukkuetta. Pelaamme noin kuutena
lauantai–iltapäivänä (kevät–syksy 2001). Pelaajat ilmoittautukaa helmi–maaliskuun kuluessa.
Vanhemmat ottakaa myös lapsenne mukaan (yli 10 vuotiaat).
Info: Minna Räty, 020–610.38.63, s.ruhe@tip.nl
Johtokunta
– 28 –

Hanni Stolkerin suomalaismuotokuvien näyttely
“Kuolemattomien rivi” (maalattu Raumalla)
Näyttely yhteistyössä Suomen suurlähetystön ja suomalaistaiteilijoiden,
Eila Minkkinen ja Ari-Pekka Halviala,
kanssa 13.1. – 11.3.2001 nykytaiteen galleriassa,
Galerie Stolkerissa Haverstraatpassage 72, 7511 EX Enschede
053–432.46.71.
Avoinna: ma klo 13.00 – 17.00
ti, ke, pe, la klo 10.00 – 17.00
to klo 10.00 – 21.00
Expositie van Finse portretten van Hanni Stolker
“Kuolemattomien rivi – Galerij der Onsterfelijken”
(geschilderd in Rauma)
Expositie in samenwerking met de Finse ambassade
en de Finse kunstenaars Eila Minkkinen en Ari-Pekka
Halviala ,van 13 januari tot 11 maart 2001 in Galerie
Stolker, galerie voor hedendaagse kunst Haverstraatpassage
72, 7511 EX Enschede 053–432.46.71.
Openingstijden: maandag 13.00 – 17.00 uur
dinsdag, woensdag, vrijdag en zaterdag 10.00 – 17.00 uur
donderdag 10.00 – 21.00 uur
http://www.braitman.com/hannistolker.html
http://personal.inet.fi/koti/varpu.jarvila/hannistolker.html
Vooraankondiging “Container–Workshops” voor jeugd (vanaf 10 jaar)
Dit is een initiatief van de Bond Finse Teken– en Kunstopleidingen voor Kinderen. De
workshops worden georganiseerd in het kader van de Europese Culturele Hoofdsteden.
Vorig jaar werden deze ‘container–workshops’ met veel succes in Helsinki en elders in
Finland georganiseerd. Dit jaar is Rotterdam één van de Culturele Hoofdsteden. Tekenleraren
en kunstenaars uit Finland zullen de kinderen begeleiden bij deze bijzondere
jeugdactiviteit. Er wordt Fins en Engels gesproken.
Tijd + Plaats: Op 31.3 en 1.4 van 11–15. Het tijdstip valt samen met de Paasmarkt
van de Finse Zeemanskerk. De werkruimte is een container op het plein
bij de Finse Zeemanskerk.
Workshop 1: Vliegers bouwen en schilderen (+vliegeren) (Olof Kangas en Aviva Marila)
Workshop 2: Stenen slijpen en bewerken tot magische amuletten en sieraden (Tuire
Leppälä)
Noteer alvast in je agenda. Nadere mededelingen en bevestiging volgen in
2001–2.
– 29 –
Het Bestuur

Alustava ilmoitus: “Taidetyöpajat” nuorille (yli 10 vuotiaille)
Suomen Lasten ja Nuorten Kuvataidekoulujen liitto R.Y. järjestää kulttuurivaihtona kaksi
työpajaa lapsille. Helsinki oli viime vuonna yksi Europaan kultuuripääkaupungeista ja
Rotterdam tänä vuonna. Liitto on järjestänyt kuvataidepajoja konteissa eri puolilla Suomea
ja tuo nyt kontin Rotterdamiin. Opettajat tulevat Suomesta ohjaamaan täkäläisiä
nuoria (suomen ja englannin kielellä).
Ajankohta + Paikka: Pääsiäismyyjäisten aikana 31.3 ja 1.4. klo 11–15 Suomen Merimieskirkon
edustalla.
Työpaja 1: “Lentävät leijat”: Työpajassa rakennetaan kuvataiteilija Olof
Kankaan ja Aviva Marilan johdolla leijoja, joita päivän päätteeksi
lennätetään.
Työpaja 2: “Maagiset kivet”: Kivityöpaja jossa valmistetaan hiomalla, vuolemalla
tai muovailemalla esine koruksi, amuletiksi tai vaikkapa
taskuveistokseksi. Vetäjänä on kuvataideopettaja Tuire Leppälä.
Lisätietoja seuraa 2001–2.
Nieuwe boeken – Uusia kirjoja
– 30 –
Johtokunta
Van Suomi–Seura ontvingen wij 15 Finse boeken voor het jaar 2001. Zij zullen worden
toegevoegd aan de boeken van de Vereniging in de Finse Zeemanskerk. De vijftien boeken
zijn:
Suomi–Seura on lahjoittanut vuodelle 2001 15 kirjaa. Ne lisätään yhdistyksen Suomen
Merimieskirkolla olevaan kirjakokoelmaan. Kyseiset viisitoista kirjaa ovat:
Aila Meriluoto, “Lasimaalaus” (Runoja), Werner Söderström 1996 (1946)
Jörn Donner, “Presidentti” (Romaani), Otava 2000 (1986)
“Suuri kansanlaulukirja”, Warner/Chappell Music 1996
Eeva Kilpi, “Muistojen aika” (Romaani), Werner Söderström 1998 (1989)
Kjell Westö, “Leijat Helsingin Yllä”, Otava 1998 (1996)
Timo Nurmi, Ilkka Rekiaro, Päivi Rekiaro, “Uusi suomalainen sivistyssanakirja”,
Big Sur Oy, Timmo Nurmi ja Gummerus Kustannus 1999
Herbert Lomas, “Contemporary Finnish poetry”, Bloodaxe Books 1991
Aale Tynni, “Heikin salaisuudet” (Lastenkirja), Werner Söderström 1997 (1956)
“Muumipeikko ja ystävät 1” (Lastenkirja), Kolibri 1999 (1993)
Mauri Kunnas, “Majatalon väki ja kaappikellon kummitukset” (Lastenkirja), Otava
Kari Suomalainen, “Kissa vieköön !” (Lastenkirja), Werner Söderström 1997
Hanna Rautkallio, “Suuri Viha, Stalinin suomalaiset uhrit 1930-luvulla” (Historia),
Werner Söderström 1995
Lauri Haataja, “Talvisotakirja” (Historia), Ajatus 1999
Mika Waltari, “Karjailijan muistelmia”, Werner Söderström 1998 (1980)
Georg Henrik von Wright, “Minervan pöllö”, Otava 1993 (1992)

NED–FIN mailinglijst veranderingen
In 5–00 (Pagina’s 21–23) schreef ik een stukje over de NED–FIN mailinglijst.
Via de mailinglijst kunt u per email actuele zaken communiceren aan andere Nederland–
Finland geïnteresseerden (Momenteel circa 110 geabonneerden).
In deze tijd van fusies en overnames veranderen zaken zeer snel, zeker op het Internet.
Zo is nu ook “eGroups”, de thuisbasis van de NED–FIN mailinglijst, overgenomen
door “Yahoo!”. Voor de mailinglijst is er niets veranderd, maar de nieuwe naam van de
thuisbasis is nu natuurlijk “Yahoo!Groups”.
De email en web adressen zijn nu dus ook veranderd ten opzichte van de adressen die
in het artikel genoemd zijn. Dit zijn de nieuwe adressen:
http://groups.yahoo.com/group/ned-fin/
Dit is de nieuwe ‘homepage’ van de NED–FIN mailinglijst.
ned-fin@yahoogroups.com
Dit is het nieuwe emailadres voor het sturen van een bericht aan iedereen op de
NED–FIN lijst.
ned-fin-owner@yahoogroups.com
Dit is het nieuwe emailadres om alleen de NED–FIN lijstbeheerders (Hugo Benne
& Joop Susan) te bereiken.
ned-fin-subscribe@yahoogroups.com
Dit is het nieuwe emailadres om op de NED–FIN mailnglijst te komen.
ned-fin-unsubscribe@yahoogroups.com
Dit is het nieuwe emailadres om de NED–FIN mailinglijst te verlaten.
Frequente gebruikers van de oude “eGroups” mailinglijsten wordt aangeraden om hun
abonnementen om te zetten naar “Yahoo!Groups” abonnementen via de web-pagina
http://groups.yahoo.com/convwiz/
Joop Susan
Drijfijs... een leuk cadeau!
Één van de leden van de Nederlandse Vereniging in Finland, Martin Hendriks, nu havenloods
in Hamina, heeft een bundel korte verhalen geschreven over het leven op de
koopvaardij. Die bundel werd uitgegeven onder de naam “Drijfijs”. Martin Hendriks is
in dienst geweest van diverse rederijen en voer als stuurman op Nederlandse, Finse en
Zweedse koopvaardijschepen. Na enige tijd als kapitein gevaren te hebben op schepen
in de kleine handelsvaart vestigde hij zich in 1969 in Hamina. De bundel “Drijfijs” omvat
pakkende verhalen over de zeevaart, die eerder zijn verschenen in het Nederlandse
Nautisch Maandblad de “Blauwe Wimpel”. Bovendien zouden de verhalen gelardeerd
zijn met een grote dosis humor die het boekje ook de moeite waard maakt voor nietzeevarenden.
Het boek omvat 116 bladzijden, 37 verhalen zijn geïllustreerd. De eerste
druk verscheen in oktober 1999 en de tweede in oktober 2000. De prijs van de tweede
druk is ƒ 20,– + porto kosten.
“Drijfijs” is te verkrijgen bij: Martin Hendriks
Ristiniementie 19
49400 Hamina
+358–5–354.14.69
Bestellen via e-mail: martin.hendriks@luukkuu.com
(In verkorte vorm overgenomen uit “Noorderlicht november 2000”)
– 31 –

Sahti
Het was de eerste zomer in ons nieuwe huis in een kleine provinciestad, niet zo ver van
Helsinki, dat we gelijk al werden uitgenodigd door één van onze buren voor een “sahtiparty”.
U moet weten dat ons huis een hoekhuis was in een doodlopende straat, eindigend
in een dun bos dat via paden in verbinding stond met een andere wijk. Er bevonden zich
maar elf woningen in de 3-jaar oude straat, welke men in Holland gemakkelijk de titel
‘laan’ had kunnen geven. Eigenlijk waren dus alle bewoners min of meer buren. Maar
nu terug naar de “sahti”. Er was al direct de gewoonte ontstaan dat omstreeks twintig
augustus, vier families werden uitgenodigd voor een heel weekend “sahti-drinken”, in het
zomerhuis van de gastvrouw in Lammi, wat haar voormalig ouderlijk huis bleek te zijn.
Zij bleek zelf de “brouweres”, zeg maar gerust de “sahti-mestari” te zijn. Sahti wordt
met enig ritueel gedronken. Een grote pan gaat alsmaar de kring rond, men pakt de pan
bij de oren en neemt een paar slokken. De dronk is donkerbruin, zoet-zuur, dikker dan
bier, maar net niet stroperig. Verrukkelijk, het wordt steeds lekkerder, de pan gaat steeds
langzamer rond, maar goed ook want het alcoholpercentage wordt angstvallig geheim
gehouden. Zo heel langzaam begint men in een roes te geraken. Ondertussen wordt er
gegrild en natuurlijk is de sauna langere tijd in gebruik. De sauna bevindt zich op de
begane grond in een oude schuur, tevens vindt men daar een ingerichte kamer die als
kleedruimte dient. Op de vloer van de zolder wordt geslapen, mannetje aan mannetje
dus. Iedereen neemt eten mee en ook wat lekkers voor de koffie. Overdag wordt dan een
boswandeling gemaakt of gezamenlijk plukken we bessen. In zo een weekend ging er wel
bijna ongemerkt een slordige 120 liter sahti door!
Het gelukte me gedurende vijf opeenvolgende jaren telkens weer thuis te zijn om die
tijd. Een keer weliswaar op het nippertje, toen ik vrijdagsochtends arriveerde uit Nieuw
Zeeland na een 36-urige reis. Deze oude Finse traditie wilde ik voor geen goud missen!
Ik waande mij altijd een beetje in de Middeleeuwen, toen men in veel landen zelf bier
brouwde, omdat dat zo een beetje de enige drank was, naast water.
Dat klopt dan ook met de geschiedenis van de Finse sahti. In de “Kalevala” wordt daar
immers ruimschoots over verhaald. Later, in 1930, werden in het wrak van een Viking
schip op de Noorse kust, enige houten biervaten gevonden die vermoedelijk dateerden
uit de 9e eeuw, ongeveer de tijd dat ook het eerste Finse bier werd gebrouwen. Wat men
nog steeds niet weet is echter waar de naam sahti vandaan komt.
Sahti wordt op vele manieren gebrouwen, meestal afhankelijk van de streek, ook omdat
er verschillende graansoorten worden gebruikt. Zo is bijvoorbeeld in Joutsa (men
gebruikt daar tarwe) de sahti aanmerkelijk bleker van kleur dan ergens anders. Men kan
namelijk elke mout (kunstmatig ontkiemde en hierna weer gedroogde graankorrels, red.)
gebruiken, hoewel gerst, rogge en tarwe de voorkeur verdienen. Sommigen gebruiken ook
hop, anderen weer niet. Dan wordt verder soms gebruik gemaakt van de twijgen van de
jeneverbesstruik, de “kataja”.
Voor het fermentatieproces wordt gist toegevoegd. Een belangrijk attribuut bij de traditionele
bereiding is de z.g. kuurna. De kuurna wordt verkregen door een boomstam
zodanig uit te hollen, dat men een trog verkrijgt van ongeveer 2.5 m lang, 0.4 m breed
en 0.3 m diep. Aan beide uiteinden wordt de kuurna afgedicht, door middel van houten
schotten, die vaak met ijzeren banden op hun plaats worden gehouden. In een van de
twee eindschotten wordt een gat geboord. Onderin legt men horizontale latjes, overdwars,
waarop twijgen van de jeneverbes en stro wordt gelegd. Nu is de kuurna klaar.
– 32 –

De bereiding zal ik kort houden, daar iedere brouwer zijn eigen systeem heeft. Voor 120
liter heeft men nodig: 40 kg sahti-mout, dit is gewoonlijk gerstemout. Soms gebruikt
men wat donkere caramel dat wordt verkregen uit een gekookte suikeroplossing. Verder
2 tot 4 kg roggemout en tenslotte gist.
Het mengsel wordt dan over een aantal niet te diepe vaten verdeeld. Dan gaat men
geleidelijk kokend water toevoegen. Men begint bijvoorbeeld met 10 liter en er moet
dan eerst goed worden geroerd. Gedurende de volgende zes uur voegt men om het halve
uur opnieuw 5 liter toe. De bedoeling is dat men gedurende dit proces de temperatuur
gelijkmatig op 65 – 68 graden kan houden. U begrijpt dat de sauna een uitkomst is.
Hierna wordt het nu ontstane mengsel naar de kuurna overgebracht, waar de twijgen en
stro als filter dienen (het is goed de twijgen van te voren wat uit te koken). Tijdens het
filteren wordt steeds kokend water bijgevuld, tot de gewenste hoeveelheid sahti verkregen
is. De in vaten opgevangen vloeistof kan men vervolgens weer even koken om daarna
nog eens te filteren in de kuurna.
Nu volgt de tweede fase. Men laat het mengsel afkoelen tot kamertemperatuur. In een
kleine hoeveelheid lost men gist op en voegt het dan toe aan het totale brouwsel. Gedurende
een nacht laat men het staan bij kamertemperatuur, zodat het fermentatieproces
goed kan beginnen. Dan plaatst men de bijna sahti in een koele ruimte (8 -12 graden)
gedurende ongeveer twee weken. De 120 liter moet wel in twee keer gemaakt worden,
tenzij men over een extra grote kuurna capaciteit beschikt.
Duidelijk is dat iedere sahti zijn eigen smaak heeft en ook een verschillend alcoholgehalte
[2] . Het is jammer dat deze “godendrank” niet lang houdbaar is, in ieder geval niet
langer dan een maand.
– 33 –
Anoniem
(in verkorte vorm overgenomen uit “Noorderlicht november 2000”)
Itsenäisyyspäivän juhlaillallinen 9. joulukuuta 2000
Viime joulukuussa saimme viettää jälleen Suomen itsenäisyyspäivää. Järjestelyistä vastasi
Suomi–Hollanti Kauppakilta, jonka tavallisuudesta poikkeavaan ohjelmaan kuului Finnair
Pilots Big Band-kokoonpanon esiintyminen Kirkan kanssa.
Monien suomalaisten arvostama Kirka on suosittu artisti varsinkin kypsemmän väen keskuudessa.
Koska Kirka, samoin kuin Rob de Nijs Hollannissa, on jo useampaan kertaan
muuttanut musiikkityyliään, tai paremmin sanottuna imagoaan, hänen on aina onnistunut
saada uutta kuulijakuntaa säilyen Suomessa mittaamattoman suosittuna artistina.
Ja sen saimme myös huomata.
Oli jo ennustettavissa, että illalliskortit menisivät kuin kuumille kiville. Samoin kuin se,
että varauksia olisi enemmän kuin paikkoja. Monet jäsenistämme saivatkin pettyä.
Yksi johtokuntamme käsiteltävistä kysymyksistä on se, sopivatko tämän luokan ja hintatason
juhlat Yhdistyksellemme. Finnairin huomattavan tuen ansiosta tämän vuotiset
juhlat oli mahdollista toteuttaa, suurkiitos siitä Timo Vuoriselle ja Finnairille! Toisaalta
meidän on varottava, etteivät tulevien itsenäisyyspäivien juhlien odotukset nouse liian
[2]
gemiddeld 10%, red.

korkealle ja ettei kunnianhimo niiden suhteen nouse korkeammalle kuin minne se kuuluu:
Yhdistyksen budjetin asettamiin rajoihin.
Asia otetaan käsittelyyn täman vuoden ensimmäisessä kokouksessa. Lopputuloksesta on
tietoa seuraavassa Aviisissa.
Onafhankelijkheidsdiner 9 december 2000
– 34 –
Johtokunta
Afgelopen december mochten wij weer de onafhankelijkheidsdag van Finland vieren. De
organisatie voor 2000 lag in handen van de Finnish Dutch Trade Guild, en de FDTG had
een wel heel bijzonder programma: een uniek optreden van de Finnair Pilots Big Band
met een gastoptreden van Kirka.
Kirka is voor veel Finnen een heel bijzondere
en populaire artiest. Zeker voor de
“eind-dertigers en veertigers” onder ons.
En omdat Kirka, net als in Nederland Rob
de Nijs, al enkele malen door een wijziging
in muziekstijl, of image als dat beter klinkt,
een nieuw publiek aan zich weet te binden,
blijft hij in Finland een immens populaire
artiest. En dat hebben we gemerkt.
Het was te voorzien dat er een stormloop
op plaatsbewijzen zou komen. En dat er
aanmerkelijk meer aanmeldingen zouden
komen dan beschikbare plaatsen. Wij hebben
daarom helaas nogal wat leden moeten
teleurstellen.
Eén van de punten waar wij ons als bestuur
over moeten beraden, is of feesten
van een dergelijke omvang, en ook kosten,
passen binnen onze Vereniging. Finnair,
laten we dat heel duidelijk stellen,
heeft diep in de buidel moeten tasten om
dit allemaal mogelijk te maken, daarvoor
past een uitbundig “DANKEJEWEL Timo
Vuorinen en Finnair!” Aan de andere kant
moeten we voorkomen dat de verwachtingen
voor toekomstige onafhankelijkheidsdiners
te hoog worden, en dat het ambitieniveau
blijft waar het hoort: binnen de
draagkracht van de Vereniging.
Toespraak van de voorzitter van de Vereniging
tijdens het onafhankelijkheidsdiner.
U kunt de resultaten van dit agendapunt
van de eerstvolgende bestuursvergadering in een volgende uitgave van Aviisi tegemoet
zien.
Het bestuur

In Nederland – Alankomaissa:
Belangrijke adressen – Tärkeitä osoitteita
Finse Ambasade – Suomen Suurlähetystö
Groot Hertoginnelaan 16
2517 EG Den Haag
070–346.97.54
Finse Zeemanskerk – Suomen Merimieskirkko
’s-Gravendijkwal 64
3014 EG Rotterdam
010–436.61.64
http://www1.tip.nl/users/t443109/
Fins Verkeersbureau voor de Benelux – Matkailun Edistämiskeskus
020–671.98.76
http://www.mek.fi/nl/
Suomi–Seura r.y.
Secretariaat: Maire Muller–Rönkkö speco.muller@wxs.nl
Noorderdreef 196, 2152 AC Nieuw-Vennep
0252–67.34.44
0252–62.04.83
http://www.suomi-seura.fi/
Finse Zaterdagschool – Suomalainen Lauantaikoulu
Plaats – Paikka: Informatie – Tiedustelut:
Suomen Merimieskirkko Sinikka Holm–Autere fundall@wxs.nl
’s-Gravendijksewal 64 Oude Rijksweg 54–56
3014 EG Rotterdam 4411 SG Rilland
010–436.61.64 0113–55.60.11
In Finland – Suomessa:
Nederlandse Ambasade – Alankomaiden Suurlähetystö
Pobox 886, 00101 Helsinki
Eteläesplanadi 24A, 00130 Helsinki
+358–9–66.17.37
+358–9–65.47.34
Suomalais-Hollantilainen Yhdistys r.y. Nederlandse Vereniging in Finland
Sihteeri: Claire von Frenckel Secretariaat: Marja Tuukkanen
Martankuja 7A, 02700 Kauniainen Taavinharju 21 B 4, 02180 Espoo
+358–9–59.33.36 +358–40–519.04.47
+358–9–59.25.35 nedver@kolumbus.fi
cvf@kolumbus.fi http://www.kolumbus.fi/nedver/
– 35 –

Colofon
De Vereniging Nederland–Finland werd opgericht in het jaar 1923. Aviisi is het officiële
kontaktorgaan van de vereniging en verschijnt halverwege de oneven maanden, behalve in
de maand juli. Leden van de vereniging ontvangen Aviisi gratis. Naast het verenigingblad
beschikt de vereniging ook over een eigen homepage met actuele informatie omtrent
evenementen, een agenda van Finse activiteiten, algemene informatie, een online versie
van Aviisi etc.
Ledenadministratie, Mervi Leveelahti vnf@xs4all.nl
advertenties & Dirk Gerhardstraat 34
secretariaat 3119 BT Schiedam
010–473.44.08 (ma: 09.00–12.00, di-do: 19.00–21.00)
010–473.36.08
Redactie & opmaak Aviisi: Joop Susan jgsusan@xs4all.nl
079–343.41.94
http://www.xs4all.nl/˜vnf/aviisi/
Eindredactie Aviisi: Minna Räty s.ruhe@tip.nl
Mezquitalaan 59, 1064 NS Amsterdam
020–610.38.63
Arnold Pieterse arnoldp@support.nl
Wilsonstraat 83, 2131 PM Hoofddorp
023–561.74.83
Homepage VNF: Hugo Benne hbenne@freeler.nl
Joop Susan jgsusan@xs4all.nl
http://www.xs4all.nl/˜vnf/
Eindverantwoording: Het bestuur
Drukwerk: Drukkerij CombiWerk, Delft
Oplage: 850
Jaargang: 10
Jaar: 2001
Nummer: 1
ISSN: 1566 – 8452
Het bestuur van de Vereniging Nederland–Finland:
Voorzitter: Irma Schoemakers-Salkinoja, 070–346.73.62
Vice-voorzitter: Yvonne Souweine-Daman, 0299–43.24.50
Penningmeester: Harmen Strikwerda, 033–432.13.24
Secretaris: Marja Straver-Nevalainen
Leden: Arnold Pieterse, Minna Räty,
Anja Guldemond (ad interim)
Kopij voor Aviisi 2001–2 dient uiterlijk op 25 februari 2001 in het bezit van het secretariaat
van de vereniging te zijn. Het kan op diskette of per e-mail aan het secretariaat
vnf@xs4all.nl gezonden worden. Kopij kan worden aangeleverd in één van de volgende
bestandsformaten: ASCII tekst, Wordperfect, Microsoft Word, RTF of PDF.
– 36 –