LIJST PIM FORTUYN - LPF Eindhoven!

João Varela
Het jaar van de arbeidsongeschiktheidswetgeving
Het afgelopen jaar heeft voor wat betreft de portefeuille
Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) sterk in het teken
gestaan van de invoering van de nieuwe arbeidsongeschiktheidswetgeving.
De WIA (Wet Werk en Inkomen naar
Arbeidsvermogen) als opvolger van de oude WAO is dan wel
niet ons ideaalbeeld van een verzekering op basis van eigen
verantwoordelijkheid, zoals het door Pim Fortuyn en de Lijst
Pim Fortuyn gepropageerde Risque Professionel, maar het is
al wel een stuk beter dan de oude WAO-wetgeving.
WIA niet ideaalbeeld
maar wel beter dan
oude WAO-wetgeving
Waar deze laatste door
zijn aard een sterk aanzuigende
werking had,
ben ik erg overtuigd van
de activerende werking
van de nieuwe WIA. Mensen die nog kunnen werken worden
met deze wet ook gestimuleerd om dat te doen. In onze bijdragen
hebben wij minister De Geus dan ook voluit gesteund
bij de invoering van deze nieuwe wet, die in januari 2006
definitief is ingevoerd. Natuurlijk hebben wij ook oog voor de
negatieve neveneffecten van de herkeuringsoperatie zoals die
nu gestalte krijgt, omdat ook wij ervan overtuigd zijn dat het
voor mensen die al wat langer in de WAO zitten zeer moeilijk
zal zijn om na een gedeeltelijke goedkeuring een passende
baan te vinden, gezien de huidige situatie van de arbeidsmarkt.
Wij hebben dan ook veel werk gemaakt van een voorstel
om arbeidskrachten met een lichamelijke handicap goedkoper
te maken voor een werkgever. In onze ogen kan een
gehandicapte werknemer
alleen op die manier voluit
concurreren met een
niet gehandicapte werknemer.
Helaas heeft ons
voorstel geen meerderheid
kunnen verwerven
in het parlement, omdat de regeringspartijen op dit terrein
als een blok beton aan elkaar geklonken zijn.
Arbeidskracht met
lichamelijke handicap
goedkoper maken
voor werkgever
Een ander belangrijk deel van wetgeving in de sociale zekerheid
betreft de implementatie van de Wet Werk en Bijstand.
Deze wet is al in 2003 aangenomen, maar begint nu duidelijk
zijn vruchten af te werpen. Gemeenten zorgen er steeds meer
voor dat bijstandstrekkers die nog wel kunnen werken ook
daadwerkelijk aan de slag gaan. In ambtelijke kringen wordt
gesteld dat diegenen die nu nog een uitkering krijgen volgens
de WWB behoren tot de zogenaamde ‘ijzeren voorraad’,
ofwel, mensen die nooit een ‘passende baan’ zullen vinden.
Dat vind ik persoonlijk onacceptabel.
Wij merken dat er nog steeds veel werknemers binnenkomen
uit de nieuwe EU-landen, met name uit Polen. Deze mensen
komen hier voor een deel ongeschoold werk doen dat zonder
enig probleem door Nederlandse bijstandstrekkers gedaan zou
kunnen worden. Het afgelopen jaar hebben we op dit terrein
dan ook flink aan de bel getrokken bij de minister.
Ik heb een voorstel ingediend waarbij de minister gemeenten
financieel mocht straffen indien in die gemeente buitenland-
36
se werknemers aan de slag waren met werkzaamheden die
ook door bijstandsgerechtigden gedaan zou kunnen worden.
Ook dat voorstel heeft het niet gehaald. In plaats daarvan
koos de minister voor een experiment met een detacheringbureau,
waarbij de bijstandsgerechtigden op min of meer vrijwillige
basis op projecten konden worden ingezet. In onze
ogen was dit een nogal naïeve gedachte, zeker wanneer je je
realiseert dat je te maken hebt met de harde kern van
beroepswerklozen’. Het project is dan ook volledig mislukt.