Samenvatting Sociologie 2.pdf - Tentamens

Door Roy Clerx Samenvatting Sociologie 2
Chapter 2: The success of TIT FOR TAT in computer
tournaments
De mate van samenwerking (cooperation) of weigering tot samenwerking (defection)
tussen de spelers van het Prisoner’s Dilemma spel is afhankelijk van vele factoren
die in verband staan met:
• De context van het spel
• De eigenschappen van de spelers
• De relatie tussen de spelers
Met behulp van Prisoner’s Dilemma zijn veel sociale belangrijke sociale processen te
analyseren. In feite zijn veel van de best ontwikkelde modellen van belangrijke
politieke, sociale en economische processen gebaseerd op Prisoner’s Dilemma.
Non-zero-sum setting:
Een situatie waarin de belangen van de deelnemers gedeeltelijk botsen en
gedeeltelijk samengaan.
De literatuurstudies die zijn uitgevoerd om de beste strategie in Prisoner’s Dilemma
te onderzoeken zijn niet erg duidelijk en effectief. Om deze strategie te onderzoeken
is een nieuwe aanpak nodig. Hierbij moet in de gaten gehouden worden dat het gaat
om een non-zero-sum setting. Twee feiten zijn hier van belang:
• De beste strategie in het spel is niet alleen afhankelijk van de karakteristieken
van die strategie, maar ook van de aard van de strategieën van de
tegenpartij(en).
• Een effectieve strategie moet op elk punt rekening kunnen houden met de
geschiedenis van de vorige interacties.
Deze nieuwe aanpak is een computer toernooi waarbij de beste strategie wordt
onderzocht. Elke deelnemer schrijft hierin een programma waarin keuze van de
deelnemer is vastgelegd en waarbij ook rekening mag worden gehouden met de
geschiedenis van interacties. De beloning voor de deelnemers is:
• Wederzijdse samenwerking: 3 punten voor beide
• Wederzijdse weigering tot samenwerking: 1 punt voor beide
• Een zijde wil samenwerken (0 punten) en de andere niet (5 punten)
De winnaar van het toernooi werd TIT FOR TAT wat het eenvoudigste programma
was dat aan het toernooi meedeed. TIT FOR TAT start met de wil om samen te
werken en volgt daarna precies wat zijn tegenspeler deed op de vorige zet. De
deelnemers van het toernooi wisten dat TIT FOR TAT een zeer succesvolle strategie
was en hebben geprobeerd om deze strategie te verbeteren. Alle complexere versies
van TIT FOR TAT bleken echter minder succes te hebben dan TIT FOR TAT zelf.
De belangrijkste factor van het succes van een deelnemer bleek niet de discipline
van de schrijver of de lengte/complexiteit van het programma te zijn, maar de mate
van aardigheid van het programma. Dit wil zeggen dat de deelnemer zelf niet de
eerste moet zijn die weigert mee te werken.
De ‘aardige’ programma’s halen zeer hoge punten als ze tegen elkaar spelen. De
onderlinge rangschikking is afhankelijk van hoe ze tegen ‘onaardige’ programma’s
spelen.
Een geheel andere strategie is DOWNING. Deze strategie probeert eerst de
strategie van de tegenstander te begrijpen en op basis daarvan zo veel mogelijk
punten te halen. Afhankelijk van de strategie van de tegenstander is mogelijk dat
DOWNING dit probeert door zoveel mogelijk te weigeren samen te werken of juist
zoveel mogelijk samen te werken. Dit programma was in het toernooi de
onderscheidende factor tussen de aardige programma’s door de mate waarin ze
33