Uitgave 7/2012

Reportage
Hoe zou het
eigenlijk zijn met…
Paul
Goossens
Paul
Goossens
Volgend jaar wordt hij 70, Paul Goossens.
De man stond eind van de jaren ’70 in het oog
van de mediastorm toen hij hoofdredacteur was
van het dagblad De Morgen. Hij is nu officieel
met pensioen, hoewel hij wekelijks
bewijst in De Standaard dat hij nog steeds
over een scherpe pen beschikt.
Tekst: Guy Reynaerts | Foto’s: Anne Deknock
Vooraleer Mechelaar Paul Goossens actief werd in het krantenwereldje
had hij al naambekendheid gekregen in het Leuvense studentenmilieu.
Nadat hij zijn roeping als seminarist gelaten had voor wat
ze was, studeerde hij economie aan de KUL en kwam er terecht in de
woelige periode van ‘Leuven Vlaams’. “Het leek in de eerste plaats een
kwestie van taalpolitiek, een nationalistisch probleem ook”, zegt Paul
Goossens. “Nu was het zo dat er sinds het begin van de jaren ’60 iets borrelde
binnen de studentenbeweging. Tot dan waren de studenten het
voetvolk, dat de ordewoorden die in Brussel werden gegeven, moest uitvoeren.”
Prioriteiten
“Beetje bij beetje is de agenda van de studenten veranderd. Ze kregen
hun eigen prioriteiten. Nu was het zo dat dit voor een gedeelte van de
studenten niet steeds dezelfde waren als die van de Vlaamse beweging.
Er gebeurde veel op straat, er werd gemanifesteerd, maar we konden
ons niet identificeren met de mensen van de extreem-rechtse VMO.
Vergeet ook niet dat er internationaal een jongerenbeweging op gang
was gekomen, vanuit de Verenigde Staten. Er was een malaise binnen de
jonge generatie, die opkwam tegen de oorlog in Vietnam. Die protestgolf
waaide ook over naar Parijs, waar de studentenrevolte het establishment
tegen de schenen schopte, terwijl je in Nederland de Provobeweging
had. Waar Leuven Vlaams als een puur nationaal Vlaams protest
gold, kropen mijn medestanders en ik op de barricades toen de
bisschoppen uit de kast kwamen en zegden hoe de universiteit er moest
uitzien. Echt naar middeleeuws model. Tja, toen is er een linkse revolte
op gang gekomen.”
4 november 2012