Uitgave 7/2012

november 2012
Reportage
pag. 5
De Morgen
In 1978 werd hij hoofdredacteur van De Morgen, herrezen uit de as van
Volksgazet en Vooruit. “Ik heb die stap gezet omdat ik ervan overtuigd
was dat De Morgen beter aansloot bij wat ik dacht. Ik kon er werken terwijl
ik beter in harmonie leefde met mijn eigen overtuiging. Ik ben er van
start gegaan met het idee een linkse gazet te maken, met als eis dat het
dagblad onafhankelijk en progressief zou zijn. Vergeet ook niet dat ik kort
voor ik bij De Morgen begon een boekje geschreven had over de
CVP-staat of meer bepaald over het einde van de dominantie van de
CVP op de Belgische staat. Het was ook de periode van de vredesbeweging.
Ik zag het als een mogelijkheid tot een politieke ouverture, een
opening.” Van een leien dakje verliep het allemaal niet. “Volksgazet was
failliet, terwijl Vooruit het eigendom was van de socialistische partij”, zegt
Paul Goossens. “Wij moesten op zoek naar kapitaal, dat enerzijds van de
socialistische partij kwam, anderzijds van de mutualiteiten. We geraakten
al vlug in de knoei omdat de bedrijfsstructuur archaïsch was en ook de
gebouwen waarin we terecht kwamen niet die van een moderne krant
waren. Dat betekende dat we ten opzichte van de andere kranten veel
concurrentieel nadeel hadden.”
Straffe kost
Toch verrichtte de ploeg rond Paul Goossens baanbrekend werk.
“Eigenlijk was dat heel straffe kost”, zegt hij. “We zijn als eersten in België
gaan werken met de computer. Met vallen en opstaan, maar al bij al was
dat revolutionair. We slaagden er in de zetterij zo goed als overbodig te
maken.” Maar financieel was De Morgen allerminst een gezond bedrijf. “Ik
had het initiatief genomen om grote bedrijven aan te schrijven met de
vraag of ze wilden participeren in het bedrijf. Ik had daar de toenmalige
voorzitter van de SP, Karel Van Miert, over geïnformeerd. Op een of andere
manier moet dit uitgelekt zijn, want er verscheen een brief in Het Volk
dat ik bij het grootkapitaal was gaan aankloppen, achter de rug van de
socialistische partij. Dat zorgde natuurlijk voor een storm en na een vergadering
met Karel Van Miert en Willy Claes tekende ik een protocol
waarin ik bevestigde dat ik me niet meer met bedrijfszaken binnen De
Morgen zou bezighouden.”
Loge
Maar Paul Goossens had ook andere problemen binnen zijn redactie. “Ik
werd geconfronteerd met iets, waarvan ik me helemaal niet bewust was”,
aldus Paul Goossens. “Het spreekt vanzelf dat ik heel goed wist wat de
loge was, maar dat die vrijmetselaarsbeweging ook binnen mijn redactie
een belangrijke rol speelde, daar had ik in de verste verte geen gedacht
van. Op een bepaald moment lekte uit dat er een aantal ‘logeredacteurs’
waren binnen de krant, met een speciaal statuut. Zoiets verscheurt vanzelfsprekend
een redactie. Het is dan ook een situatie geweest die maanden
geëtterd heeft binnen de krant.” Er was nog een andere frustratie.
“Op het einde van mijn periode als hoofdredacteur, begin de jaren ’90,
moest ik ontzettend veel tijd spenderen aan vergaderen”, legt Goossens
uit. “Op den duur moest ik echt vechten om nog wat tijd te versieren om
zelf nog iets te schrijven. Terwijl ik het als hoofdredacteur toch belangrijk
vond om de krant te positioneren binnen het medialandschap.”
Moe
Na 13 jaar, in 1991, hield Paul Goossens het bekeken bij ‘zijn’ krant. “Ik was
ontzettend moe”, geeft hij te kennen. “Zowel fysisch als psychisch kon ik
het niet echt meer opbrengen. Het waren zeer intense jaren, gedurende
dewelke ik de redactie meer zag dan mijn eigen huis. Met ook heel wat
moeilijke momenten, zoals bij het faillissement. Het probleem was dat
we geen formule konden vinden voor een krant die in die tijd een commercieel
succes kon worden. Al die jaren waren zeer intens, ontzettend
boeiend ook. Maar als ik nu de vraag stel ‘Wat heb ik nu bereikt?’, dan ben
ik niet zo overtuigd. Misschien was hetgeen we op gang hebben
pag. 9
7