download PDF 2003-3 - Stemerdink Registeraccountants BV

Recommendations

Info

27. Ontslag oudere werknemers Het kabinet heeft een wetsvoorstel ingediend waarin werkgevers worden verplicht de werkloosheiduitkering gedeeltelijk te vergoeden voor werknemers van 57,5 jaar en ouder die worden ontslagen. De bijdrage voor de werkgever met meer dan 25 werknemers bedraagt 30% van de bruto uitkering inclusief sociale lasten voor werkgevers. Voor werkgevers die tussen de 10 en 25 werknemers in dienst hebben is de bijdrage 15%, en voor werkgevers met minder dan 10 werknemers is er geen bijdrage. De maximale bijdrage bedraagt 3% van de loonsom en wordt gedurende maximaal 7,5 jaar geheven. De regeling geldt niet voor werknemers die na hun 50° in dienst zijn getreden. 28. Wettelijk minimumloon De minimum(jeugd)lonen bedragen per l april <strong>2003</strong> (bruto per maand, per week en per dag, in euro's, exclusief vakantiebijslag): Percentage minimumloon Vanaf 23 jaar 100% Vanaf 22 jaar 85% Vanaf 21 jaar 72,5% Vanaf 20 jaar 61,5% Vanaf 19 jaar 52,5% Vanaf 18 jaar 45,5% Vanaf 17 jaar 39,5% Vanaf 16 jaar 34,5% Vanaf 15 jaar 30% ARBEIDSRECHT 29. Anciënniteit per maand 1249,20 1061,80 905,65 768,25 655,85 568,40 493,45 430,95 374,75 per week 288,30 245,05 209,00 1 77,30 151,35 131,15 1 1 3,85 99,45 86,50 Indien een onderneming om bedrijfseconomische reden gereorganiseerd wordt dan dient men ontslag aan te vragen bij het CWI (Centrum voor Werk en Inkomen). Men kan ook individuele ontbindings-verzoeken indienen bij de kantonrechter. In het geval het een collectief ontslag betreft is het zogenaamde anciënniteitsbeginsel van toepassing.Werknemers met het kortste dienstverband komen het eerst voor ontslag in aanmerking, indien de werknemer met het langste dienstverband in staat is de overgebleven functie te vervullen. Slechts in uitzonderlijke gevallen kan van deze regel worden afgeweken. per dag 57,66 49,01 41,80 35,46 30,27 26,23 22,77 19,89 17,30 Opmerkelijk is daarom de uitspraak van de kantonrechter in Amsterdam die het een werkgever in de ICT branche toestond om de arbeidsovereenkomst met werknemers te ontbinden die langer dan twee maanden geen declarabele uren hadden gemaakt. In de arbeidsovereenkomst was opgenomen dat werknemers elders gedetacheerd werden en daardoor krijgt de arbeidsovereenkomst tevens het karakter van uitzendovereenkomst. Het kan van de werkgever niet verlangd worden dat hij werknemers die een opdracht hebben ontslaat en de werkloze werknemer op die opdracht aanstelt, ondanks het aan de kant zetten van het anciënniteitsbeginsel. De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft naar aanleiding van deze uitspraak het ontslagbesluit gewijzigd. Er is een onderscheid gekomen tussen echte uitzendorganisaties en detacheerbureaus. Detacheerders mogen uitsluitend nog van het anciënniteitsbeginsel afwijken indien zij aan kunnen tonen dat een werknemer voor een bepaalde opdracht specifieke kwaliteiten heeft en daardoor onmisbaar is. 30. Opzegging tijdelijk contract Een tijdelijk contract wordt bij voortzetting van de dienstbetrekking niet automatisch omgezet in een contract voor onbepaalde tijd. Indien niets wordt afgesproken dan wordt onder dezelfde voorwaarden en voor dezelfde duur weer een overeenkomst voor bepaalde tijd gesloten. Pas na drie tijdelijke contracten of verlenging na drie jaar, ontstaat een overeenkomst voor onbepaalde tijd. Een arbeidsovereenkomst die door de werkgever aan het eind van de derde periode werd beëindigd kon aldus rechtsgeldig ten einde komen. De werknemer voerde ten onrechte aan dat er geen nieuwe arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd was gemaakt en er daarom een overeenkomst voor onbepaalde tijd was. 31. Voorwaardelijke ontbinding Een werknemer werd in 1997 op staande voet ontslagen. De werkgever vroeg tevens ontbinding aan van de arbeidsovereenkomst voor het geval het ontslag op staande voet niet werd geaccepteerd. De kantonrechter ontbond de overeenkomst met vaststelling van een ontbindingsvergoeding van f 200.000 te betalen 4 weken nadat zou vaststaan dat de overeenkomst niet zou worden ontbonden door het ontslag op staande voet. Het ontslag op staande voet werd door de rechtbank in 2001 verworpen en de werkgever betaalde de ontbindingsvergoeding en het achterstallige loon (over 2 maanden). De werknemer eiste hierop rentevergoeding over de ontbindingsvergoeding over de periode 1997-2001. De Hoge Raad oordeelde uiteindelijk dat het nietig verklaren van het ontslag op staande voet betekende dat dit nooit had plaatsgehad.
De werkgever was gehouden om vanaf 1997 rente te betalen. De door de kantonrechter benoemde termijn van 4 weken deed daar niets aan af. 32. Opzegtermijn De wet staat toe dat van de wettelijke opzegtermijn wordt afgeweken bij CAO of individuele arbeidsovereenkomst. Wordt de opzegtermijn voor de werknemer verlengd dan moet de opzegtermijn voor de werkgever minimaal twee keer zo lang zijn als de opzegtermijn voor de werknemer. Een werkgever en een werknemer waren een opzegtermijn van twee maanden voor de werknemer en drie maanden voor de werkgever overeengekomen. De kantonrechter oordeelde dat de overeengekomen opzegtermijnen onjuist waren en de bepalingen daarom nietig waren. De wettelijke opzegtermijnen zijn dan van toepassing. In dit geval was dit l maand voor beide partijen. 33. Salaris en dienstjaren Voor het berekenen van de ontslagvergoeding bij het ontbinden van een arbeidsovereenkomst door de kantonrechter wordt de zogenaamde kantonrechtersformule toegepast. De formule vermenigvuldigt de diensttijd in jaren met het laatste maandsalaris en een leeftijdsafhankelijke factor.Voor de factor telt de diensttijd na de 50 verjaardag dubbel, de diensttijd na de 40° verjaardag telt voor anderhalf. Een werkgever vroeg ontbinding aan voor een werknemer die kort daarvoor haar fulltime dienstverband had omgezet in een parttime dienstverband. De kantonrechter in Rotterdam stelde vast dat er geen peildatum voor het salaris wordt genoemd in de aanbeveling van de Kring van Kantonrechters. Omdat de werkneemster kort voor het ontbindingsverzoek minder was gaan werken en zij niet wist van het ontbindingsverzoek hanteerde de kantonrechter het fulltime salaris. De kantonrechter in Utrecht kende aan een werknemer een ontbindingsvergoeding toe berekend met een factor 2. De werknemer was 57 jaar oud en de werkgever had niets gedaan om ander passend werk voor de werknemer te vinden. 34. Loondoorbetaling bij schorsing Een werknemer die zich ernstig had misdragen was door zijn werkgever op non-actief gesteld. Het salaris werd niet uitbetaald en de werkgever vroeg ontbinding aan voor de arbeidsovereenkomst. Een jaar later werd de arbeidsovereenkomst ontbonden. De werknemer eiste loondoorbetaling over de periode dat hij geschorst was. De Rechtbank in Breda had geoordeeld dat de werkgever geen loon door hoeft te betalen als de werknemer niet werkt. Dit is alleen anders indien de oorzaak in redelijkheid voor rekening van de werkgever dient te komen. Dit was in deze casus niet het geval want de werknemer had zich misdragen. De Hoge Raad haalde deze redenering onderuit. Het schorsen van een werknemer is een besluit van de werkgever en ligt dus in zijn risicosfeer. Een werkgever kan zich niet éénzijdig onttrekken aan zijn verplichting om loon door te betalen, ook niet als er gegronde reden is om een werknemer te schorsen. Dit is alleen mogelijk indien in de arbeidsovereenkomst van de bepalingen in de wet is afgeweken. De Hoge Raad heeft de uitspraak van de rechtbank vernietigd en de zaak doorverwezen naar het Gerechtshof in Breda. 35. Premiesplitsing voorkomt successierechten Tot het vermogen van een overleden persoon behoort een vijftal door haar gesloten koopsompolissen. De uitkering bij overlijden komt volgens de polissen toe aan de erfgenamen; de uitkering bij in leven zijn op de einddatum aan de inmiddels overledene. Op twee van de polissen staat aangegeven dat de premie voor de uitkering bij overlijden voor rekening van de erfgenamen is. Op de andere polissen staat geen premiesplitsing vermeld. In geschil is of over de uitkeringen uit de polissen successierecht moet worden betaald door de erfgenamen. Naar het oordeel van Hof Den Bosch voldoen de twee polissen met premiesplitsing aan de voorwaarden die door de Staatssecretaris van Financiën in een besluit uit 1997 zijn gesteld aan dergelijke polissen.Wie de premie heeft betaald is niet van belang; alleen van belang is wie de premie volgens de polis verschuldigd is. Die uitkeringen horen daarom niet tot de nalatenschap. De andere polissen kennen geen premiesplitsing en vormen dus een erfrechtelijke verkrijging volgens de Successiewet. Hoewel uiterste zorg is besteed aan de inhoud kan geen aansprakelijkheid worden aanvaard voor verstrekte juistheid en volledigheid van de gegevens.
Page 1 and 2: Editie 2003-3 Zakendoen is best leu
Page 3 and 4: Normaliter zult u in de praktijk we
Page 5 and 6: Voor de kwalificatie van een schuld
Page 7 and 8: overgangsregeling loopt tot 30 juni
Page 9: Enkele dagen na deze overdracht zie

download PDF 2003-3 - Stemerdink Registeraccountants BV

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?