You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Maandag</strong> <strong>Maandag</strong><br />
kin ders het, was haar lewensleuse: “Kan ons nie maar net al mal oor<br />
die weg kom nie?” en: “Moenie bekommerd wees nie, wees gelukkig.”<br />
Die probleem is dat sy haarself uitgeput het deur die gesin se<br />
martelaar te wees wat alles vir haar kinders probeer doen.<br />
“Wat jy ook al wil hê, liefi e”-ouers is dié vir wie alles aanvaar baar<br />
is. Daar is min riglyne of grense in die huis, en niemand voel veilig<br />
nie, want die reëls van die spel verander die hele tyd. Die permissiewe<br />
ouers sê iets soos die volgende: “Nee, ons gaan nie vanoggend<br />
Wimpy toe vir koffi e nie,” maar dan, ná ’n gekla en gesoebat van die<br />
kinders, wat gebeur? Die gesinsmotor ry vanself reg uit Wimpy toe<br />
en bestel iets spesiaals! Hmm, snaaks hoe party karre dit somtyds<br />
doen sonder hulle eienaars se hulp.<br />
“Wat jy ook al wil hê, liefi e”-ouers wil hê hulle kinders moet<br />
ge lukkig wees. Maar ek sê dikwels: ’n Ongelukkige tiener is ’n geson<br />
de tiener. Wanneer was jy laas 24/7 gelukkig in jou lewe? Die<br />
lewe is vol opdraandes, en hoe vinniger jou seun of dogter daaraan<br />
gewoond raak, hoe beter. Om jou kind teen die stampe en stote van<br />
die lewe te beskerm en haar pad vir haar gelyk te maak, gaan nie<br />
een van julle iets baat nie. Daardeur leer jou kind: “Toemaar, Ma<br />
sal enigiets vir my doen. Ek sal vir haar ’n been gooi en kyk hoe sy<br />
agter hom aanhardloop!” So ’n verhouding is beslis nie op respek<br />
ge baseer nie. Inteendeel, dit maak jou posisie as ouer belaglik in jou<br />
kind se oë. Dit verminder jou veronderstelde waarde.<br />
Dit het vir my gewerk<br />
Ek het altyd gedink ek is ’n goeie ma. Ek was heeldag besig om dinge<br />
vir my kinders te doen. Toe my pa egter siek word en ek naweke in ’n<br />
ander staat na hom moes omsien, het ek besef ek was besig om twee<br />
bedorwe brokkies groot te maak. Op 15 en 17 wou hulle alles op húlle<br />
manier hê – en ek het hulle daarmee laat wegkom!<br />
Wanneer ek by die huis gekom het, was daar stapels wasgoed en ’n<br />
gedurige “Waar is dit?” en “Waar is dat?” Maar eers toe ek heeltemal<br />
oorweldig was, het ek besef ek doen baie dinge vir hulle wat hulle eintlik<br />
vir hulleself moet doen. Dit het my getref toe my seun sê: “Ma, Ma<br />
het gesê Ma sal my help met my wetenskapverslag, en toe was Ma nie<br />
29
Change language