Tennis & Coach nr 4 aug 2009 - SportKaderServices

het raakpunt. Vooral spelers die hierbij hun handen ver uit elkaar houden,
maken te laat contact met de bal en ze raken deze niet op de juiste
plek voor het lichaam.
Omdat dit probleem zich zo vaak voordoet bij de forehandvolley, zijn
veel trainers er al toe overgegaan hun leerlingen handboeien om te
doen, om ze bewust de draai van het bovenlichaam te laten maken met
hun handen bij elkaar.
Monster Memory doet hetzelfde, maar in tegenstelling tot handboeien
geeft dit hulpmiddel de leerling de kans om de volledige beweging te
maken.
Enkelhandige backhand
In vergelijking met de dubbelhandige backhand of de forehand is de rol
van de handen bij de enkelhandige backhand net iets anders. Maar het
basisidee is hetzelfde. De handen blijven dicht bij elkaar voor het lichaam
als de beweging begint en de speler de draai maakt met zijn bovenlichaam.
Bij de enkelhandige backhand blijven beide handen langer op
het racket dan bij een forehand. Daarbij laat je de andere hand los na
de draai. Bij de enkelhandige backhand blijven beide handen aan het
racket totdat de voorwaartse zwaai begint. Bij het loslaten van de nietdominante
hand blijft hij niet verder dan schouderbreedte bij de andere
arm vandaan.
Alweer is de niet-dominante arm belangrijk bij het ondersteunen van het
juiste moment van de rotatie van het lichaam. Monster Memory helpt
de speler te voelen wat de arm moet doen om een solide, eenvormige
voorbereiding te creëren.
Zoals veel andere trainers, waaronder Scott Murphy, al hebben beschreven,
zal de niet-dominante arm tijdens de voorwaartse zwaai van het racket
in tegengestelde richting bewegen, waarbij de grootste afstand tussen
de handen gecreëerd wordt. Dit zal enkele fracties van een seconde
duren, maar daarna komen de handen weer bijeen om het racket op te
vangen na de uitzwaai.
Leerling van David Stanisic gebruikt
de Monster Memory bij het volleren.
De dubbelhandige backhand
Het is duidelijk dat bij een dubbelhandige backhand de handen bij elkaar
blijven tijdens de gehele beweging. Toch zullen veel spelers hun voorbereiding
beginnen met het naar achteren trekken van hun racket, waarbij
ze dus als eerste hun armen bewegen. Dat resulteert in een onvolledige
draai van het bovenlichaam. Dus ook bij een dubbelhandige backhand
begin je met twee handen voor je lichaam en begint de voorbereiding
met de rotatie van het bovenlichaam. Net als bij de forehand blijven
beide handen op het racket tijdens dit gedeelte van de beweging. Het
verschil is duidelijk: bij de dubbelhandige backhand blijven de handen
steeds bij elkaar, maar de start is hetzelfde.
Backhandvolley
Net als bij de gewone backhand is de niet-dominante arm cruciaal bij het
begin van de lichaamsdraai voor het slaan van een backhandvolley. Het
gevoel dat de handen samenwerken wordt vergemakkelijkt door Monster
Memory, zodat je voelt dat handen, armen, schouder en racket tegelijk
draaien. Als de voorwaartse zwaai begint, zal de lichte spanning in het
koord de andere arm niet beletten om in de tegenovergestelde richting
te bewegen, om balans te creëren bij het slaan van de volley.
Opmerkingen over vooruitgang
Naar mijn mening moeten verenigingsspelers veel minder focussen op
winnen. Ze moeten begrijpen dat er een groot verschil is tussen ‘willen
winnen’ en ‘doen wat nodig is om te winnen’.
Tennis is veel technischer en mechanischer dan de gemiddelde speler
zich realiseert. Veel spelers denken dat dé manier om beter te worden is:
meer trainen en wedstrijden spelen tegen betere spelers. Dat kan resulteren
in een marginale verbetering, maar vaak genoeg zullen spelers met
technische problemen juist slechter gaan tennissen door deze gedachtegang.
De realiteit is dat de meeste clubspelers zich moeten richten
op het verbeteren van hun techniek als ze een kans willen maken hun
niveau te verbeteren.
Dat is tegelijkertijd het verschil met de topspelers. Die begrijpen dat willen
winnen op zichzelf niets zegt. Spelers die op ieder volgend niveau
weer successen behaalden, focusten zich niet op winnen, maar op de
factoren die invloed hadden op het winnen. De daarvoor benodigde veranderingen
hoeven niet ingewikkeld te zijn, zoals bovenstaand verhaal
hopelijk duidelijk maakt.
Ik hoop dat het een duidelijke uiteenzetting is over hoe de handen
samenwerken bij alle slagen. Sommige spelers zullen dit leren met traditionele
instructie en trainingen, terwijl anderen, zoals ik zelf heb ondervonden,
de directe input nodig hebben van een simpel hulpmiddel als
Monster Memory om het verschil duidelijk te voelen.
David Stanisic is tennisleraar in Sonoma County, Californië. Hij speelde
college tennis voor Sonoma State en werd daarna hitting partner op
de WTA-tour. Hij begon zijn trainerscarrière in Chicago, waar hij het
oorspronkelijke idee voor Monster Memory opdeed. Wil je meer weten of een
Monster Memory bestellen? Kijk dan op www.monstermemory.net
Dit verhaal is eerder verschenen op www.tennisplayer.net waar ook enkele
video’s te zien zijn waarbij Monster Memory wordt gebruikt.
19