Jaargang 5 nr 4 december 2006 - Wijkraad Steyl

DE
WANDELING
………….
Met de herfst wil het nog niet zo lukken. De bomen
houden hun bladeren nog even vast om ze wat in de
zon te drogen zodat het gemakkelijker is om ze op
te vegen. Om mijn horizon wat verder te verbreden
wandel ik ook veel in onze bossen en wat schetst
mijn verbazing? Een geheel nieuwe weg, dwars door
het bos ter hoogte van de zogenaamde Smitty
Farm. Breed genoeg om er een zesbaans
autoweg te maken. Hoeveel zuurstof producenten
zijn hier voor omgekapt? Horeca gelegenheden
wil men boetes op gaan leggen als
er gerookt wordt, de zelfde regelgevers hakken
onze longen om en als je dan nog wat
lucht over hebt jagen ze er enkele duizenden
co2 verspreiders overheen. Aanvaard onze
dank!
Dan maar fijn terug naar Steyl, naar de Maas,
onze lokale hondenuitlaatplaats. Lekker rustig
langs de kerk wandelend ontwaar ik weer de
hond waar ik al eerder over geschreven heb.
Geen trainingspakje aan maar een stofjas met
van die leren mouwstukken. Een echte kantoor
uitrusting dus. Een beetje aarzelend probeer
ik maar weer eens ’n gesprek op gang
te krijgen. Hond, vraag ik, waarom deze outfit? Wel
wandelaar, ik volg een cursus stempeltjes zetten, een
nieuw idee van mijn baas. Het bezoek wordt voorzien
van een stempelkaart en daarom ben ik nu aan
het oefenen. Heb jij dan met oefenen al die stempeltjes
op de wegen van Steyl en Tegelen gezet? Die
bloemen in allerhande kleuren? Nee hoor, dat is door
een kunstenares gedaan en dat vind ik mooier dan
wat ik moet doen, dat fleurt tenminste wat op.
Niets begrijpend vervolg ik maar mijn weg richting
de Maas. Hier wordt momenteel flink gebaggerd, of
heet dat nu uitdiepen? Ik heb altijd al tegen mijn
3
kleinkind gezegd dat ze te véél steentjes in het water
gooide, maar dat het zoveel zou worden dat er uitgediept
moet worden is het laatste waar ik aan gedacht
heb. Hier voel ik mij dan ook zeer schuldig en zal t.z.t.
een boetetocht houden naar een goede uitspanning,
ben ik zelf schuld.
Zo, nu de Zaaier, hét Steyler monument bij uitstek.
De geruchten gaan door de Steyler dreven dat er eindelijk
schot zit in het opknappen van dit stukje histories
besef. Want als het nog lang geduurd zou hebben,
had u de wandelaar met een emmer schoonmaakspul
en een emmer latex van uitmuntende kwaliteit
over Steyl zien aankomen. De aantasting van
de sokkel door betonrot zou een aanleiding kunnen
zijn om een nieuwe sokkel te maken. Dan zou het
beeld een weinig verplaatst kunnen worden en er
zou een kiosk bij gemaakt kunnen worden. Wordt
langzaamaan toch een “huiskamer” op Steyl gecre-
ëerd waar het in de zomer goed toeven is.
Kunst en cultuur worden zo meer openbaar dan tot
nu toe het geval is en dat is toch vrij veel. Zo, bij het
einde van deze wandeling naderen wij ook het einde
van dit jaar. Als wandelaar wens ik u allen hele
mooie Kerstdagen, een gezond en gelukkig begin
van het nieuwe jaar 2007 en dat al uw wensen en
verlangens uit mogen komen.
WIJKKRANT Steyl ■ Jaargang 5 ■ nr. 4 ■ december 2006
De Wandelaar...