Groenbeleidsplan Haaglanden Vastgesteld op 25 november 2009

Ook de cultuurlandschappen in Haaglanden bieden een breed scala aan leefmilieus,
waaronder de oude landgoedparken, stadsparken, tuinen en de bos-, moeras- en
weidegebieden. Deze verscheidenheid aan milieus leidt tot een grote biodiversiteit.
pagina 23
Goed functionerende ecologische netwerken vormen een centraal element in het
Nederlandse natuurbeleid. Deze netwerkgedachte krijgt sinds 1990 landelijk gestalte in het
streven naar een ecologische hoofdstructuur (EHS). Die moet in 2018 gereed zijn.
De EHS is in Zuid-Holland verder uitgewerkt in de Provinciale Ecologische Hoofdstructuur,
met natuurgebieden en de gewenste verbindingen daartussen. Dit streven sluit goed aan
bij één van de ambities uit de Visie Groen Haaglanden: het versterken van het regionale
groene netwerk voor recreatieve verbindingen, waterstructuren en voor het vergroten van
de biodiversiteit. Dat betekent vooral het herstellen van oorspronkelijke samenhangen
tussen gebieden door het opheffen van de versnippering die door infrastructuur en
bebouwing is ontstaan. Het creëren van de groenblauwe schakels moet daar onder andere
in voorzien.
3.4 Beleidsuitwerking op lokaal niveau
Het RSP spreekt zich uit om de hiervoor genoemde kernwaarden zoveel mogelijk te
beschermen. In voorgaande paragrafen zijn ook verschillende beschermende titels van
Rijk en provincie genoemd die hetzelfde beogen. Cruciaal zijn echter de maatregelen
op regionaal en lokaal niveau. Daar moeten de erkende kwaliteiten van landschap,
cultuurhistorie en natuur in plannen worden vastgelegd, uitgevoerd én gehandhaafd. In
dit Groenbeleidsplan worden de regionale intenties vastgelegd. Op lokaal niveau zijn drie
plansoorten beschikbaar, die voor de bescherming en de ontwikkeling kunnen worden
ingezet: de gemeentelijke structuurvisie, het Landschapsontwikkelingsplan (LOP) en het
bestemmingsplan.
In het bijzonder biedt het LOP een geschikt beleidskader voor landschapsvorming
in brede zin en voor de gewenste functies van het gebied. Daarvoor legt een LOP de
kenmerkende elementen in het landschap vast, zoals die zijn ontstaan uit de ondergrond,
bijvoorbeeld de historische polderstructuur en het historisch gebruik. Dat kunnen globale
aanduidingen zijn als openheid, zichtlijnen, linten en verkavelingsstructuren, naast
details die karakteristiek zijn voor het landschap en die bij afwijkingen het beeld grondig
kunnen verstoren. Denk aan beplantingen, hekwerken, materiaalgebruik en dakvormen.
Ook het cultureel erfgoed en de natuurwaarden krijgen zo hun plaats in het plan. Het LOP
geeft daarbij gekwalificeerde richtlijnen aan voor behoud en voor (her)ontwikkeling van
gebieden en gebouwen, zowel qua vorm als gebruik. Het LOP is niet alleen ‘conserverend’
van aard. Het geeft ook aan welke maatregelen gewenst zijn om kwaliteiten te herstellen
of te verhogen. Dat kunnen forse ingrepen zijn tot aan kleine beheersvoorschriften,
zoals beplantingsplannen, het maairegime voor weiden en de wijze van onderhoud
van slootkanten en paden. Ook hier maken kleine ingrepen het verschil in beleving.
Het ‘ontwikkelingsdeel’ bevat derhalve concrete uitvoeringsvoorstellen, waarbij voor
de haalbaarheid ook aandacht voor de kosten, de kostendragers en de uitvoerende
partijen gewenst is. Het LOP biedt zo de basis voor bestemmingsplannen, het wettelijk
toetsingskader voor particuliere initiatieven, en voor een ontwikkelingsprogramma voor
het gebied.
Het Stadsgewest wil het effectieve gebruik van het LOP en het bestemmingsplan in het
uitvoeren van groenbeleid stimuleren. Samen met de gemeenten kunnen daarmee de
regionaal van belang zijnde kwaliteiten worden beschermd, ontwikkeld en gehandhaafd.
Groenbeleidsplan Haaglanden