Leren tekenen met gevoel

Voorwoord
Dit boek ben ik gaan schrijven omdat ik meen dat iedereen kan
tekenen, schilderen of welke kunstvorm dan ook kan beoefenen. Ik wil
in dit boek het tekenen uitlichten omdat, dat het eerste is wat je als kind
onderneemt.
Het potlood! Dat stukje hout met wat zwarte substantie in het
midden waarmee je lijntjes kunt zetten op het witte papier. Een potlood
waar we later uitvoerig op terugkomen en we zullen zien dat het een
instrument is waar we echt van alles mee kunnen doen. Waarom ik denk
dat iedereen kan tekenen is, omdat je welk kind dan ook een potlood in
de hand kunt geven en hij of zij een tekening laat maken. Kleuters, hoe
jong dan ook, schromen er niet voor om hun levenswerk op dat witte
vlak te zetten. Hun meesterwerk, de tekening van hun leven. Maar wat
gebeurt er? Na een tijd beginnen kinderen bang te worden voor kritiek,
bang dat een ander zal zeggen dat het niet mooi is maar ook bang dat
er aanwijzingen gegeven wordt hoe het anders kan. Er wordt een angst
op hen gelegd en die wordt erger naarmate ze ouder worden.
Ik kan niet tekenen want…… en dan komt er een waslijst van
excuses. Maar het is niet alleen maar bang zijn. Bang ook voor dat grote
witte vlak wat gevuld behoord te worden. Bang dat anderen het ‘niet mooi’
gaan vinden!
Wat is mooi? Op die vraag kunnen we nooit een goed antwoord
geven omdat elk mens een ander manier heeft van kijken, voelen en
beleven. Wat voor de een mooi is, is voor de ander afschuwelijk. Zelden
zijn er verschillende mensen eens dat, dat werk absoluut mooi is. Ook
daarom is het altijd moeilijk om aan ieders wensen te voldoen en zul
je altijd kritiek krijgen als je iets op papier zet. Terugkomend op dat
iedereen kan tekenen. Het is duidelijk dat de ene persoon een compleet
gedetailleerde tekening neer zal zetten en de ander met een paar lijntjes
een blad vult.
Maar wat maakt dat uit? Niets, want het gaat erom dat je, je
gevoel, je hart en je ziel op dat papier plaatst en dat is voor ieder
persoon anders en op een ander manier.
-8-