Bruggen - Tento.be

De esthetiek van een brug
Wij hebben bijna geen behoefte meer om een
omgeving op te bouwen die vol ruimtelijke kwaliteit zit
en waarin we ons als individu en als gemeenschap
kunnen blijven herkennen. De architectuur was vroeger
het vaste decor waarin het menselijk leven zich
afspeelde. "Kunst in de straat" was een belangrijke
boodschap die de burger en de overheid in de 19de
eeuw nog kon aanspreken. Toen kon men nog door de
stad wandelen om haar kunstig karakter intens te
beleven. Uit een soort van algemene burgerzin droeg Minnemeersbrug
men zorg voor het stadsbeeld en kon men stellen dat Gent
de fysionomie van de hele stad, dat schouwspel waarbij
elke gevel afzonderlijk en elk openbaar gebouw hun
aandeel hadden, schuilde in de totale som van al die
individuele pogingen om de kunst met de architectuur
te verbinden.
Ambachtelijkheid en kunst werden op de straat
voor iedereen en zonder onderscheid van klasse of
rang tentoongesteld. Het openbaar domein was het
terrein bij uitstek voor het cultureel en esthetisch
onderricht op grote schaal, voor de uitdrukking van
creativiteit, de ontwikkeling van de goede smaak, de
esthetiek en vooral van een levens-"kunst".
Reeds vanaf het midden van de 19de eeuw was
er bij burger; politicus en overheid een uitgesproken
tendens naar verfraaiing zowel in de opbouw als in de
ontwikkeling van de stad. Deze ideeënstroom,
uitgedrukt in termen van "embellissement de la ville" en
"city-beautiful" was toen Europees, zelfs universeel. Men
hield rekening met het concept van stadsesthetiek.
De Smet-de Nayerbrug
Oostende
1903- 1905
164
Traktaten met als titel L'Esthétique des vil/es,
geschreven door de Brusselse burgemeester Charles
Buis, die helemaal geen specialist in de architectuur; de
monumentenzorg en de stedebouw was, kenden zeer
veel succes en werden in verschillende Westeuropese
talen vertaald. Men bekeek de stad als kunstwerk,
waarbij de openbare ruimte het werkterrein was.