Het is om de hoek - Fonds voor Cultuurparticipatie

— ‘De band
met de wijk is
veel sterker
geworden.’
Marlies Hautvast van het Utrechtse Stut
Theater, maar die was niet beschikbaar
en bovendien was er geen geld’, vertelt
Schwab.
Twee jaar geleden veranderde de situatie
plotseling. Hautvast vertrok als artistiek
leider bij Stut om als freelancer door te
gaan. Bovendien was het Jeugdtheater
Pierrot door toenmalig wethouder Jetta
Klijnsma (PvdA, cultuur en financiën)
in 2005 uitgekozen om ‘cultuuranker’ in
Laak te worden. Daar hoorde een budget
bij in het kader van het Actieplan Cultuurbereik.
‘Vanaf 2006 konden we 60.000 euro extra
in onze begroting opnemen’, vertelt Hans
Hollander, die tot 1 september 2008 directeur
was van Pierrot. ‘En er lag nog wat
geld op de plank. Toen zijn we het wijktheater
gestart. Het kindertheater ging niet
weg, maar werd minder belangrijk. Sindsdien
heeft Pierrot zich heel sterk ontwikkeld
en is de band met de wijk veel sterker
geworden.’
Zichzelf spelen
In 2006 konden Anita Schwab en Marlies
Hautvast aan de slag. Schwab: ‘We wisten
al dat we iets met vaderschap wilden
doen.’ Hautvast: ‘Gezamenlijk kwamen we
uit op het thema: wie was jouw vader en
wat voor vader ben je zelf of zou je zelf
willen zijn. Als titel kozen we In de naam
van de vaders.’
Hautvast interviewde eenentwintig vaders
uit Laak. Uiteindelijk bleven er dertien
over. Haar partner Jos Bours bewerkte
de verhalen in overleg met de vaders tot
bruikbare theaterteksten en maakte er ook
een geheel van. Met de groep van dertien,
waarbinnen acht verschillende culturen
vertegenwoordigd zijn, is het stuk In de
naam van de vaders uitgevoerd. De vaders
speelden zichzelf.
Knap
Vrachtwagenchauffeur Willem Meeuwsen
(51), een echte ‘Hagenees’, vertelt over de
voorbereiding. ‘Dat deden ze knap met dat
interview, want ik ging dingen vertellen die
ik eigenlijk voor me had willen houden.
“Doe je mee in het stuk”, vroegen ze toen.
“Ja”, zei ik, “best.” Maar je overziet het niet!
Later dacht ik: ja ho effe, moet ik dat allemaal
gaan rondbazuinen?’
Willem had dan ook niet zomaar een verhaal.
Zijn eerste huwelijk liep stuk door het niet
verwerkte incestverleden van zijn vrouw. Na
Repetitie o.l.v. Marlies Hautvast in vadercentrum Adam aan het Jonckbloetplein in het Laakkwartier in Den Haag.
Foto Rob Huibers / HH
de scheiding pleegde zijn vrouw zelfmoord.
Willem vond een nieuwe vrouw, maar die
kon niet overweg met de dochter uit zijn eerste
huwelijk. ‘Ik moest kiezen tussen mijn
vrouw en m’n dochter. Ik heb uiteindelijk m’n
eigen dochter de deur gewezen.’
Daarmee lag het taboe incest ineens open
en bloot op de planken. Schwab: ‘En het
werd herkend door sommige toeschouwers.
Er werd gehuild en dat was niet de
enige keer.’
Spanningen
Bilal Sahin (41), een uit Turkije afkomstige
sociaal-cultureel werker, deelde een ander
taboeonderwerp met het publiek. ‘Ik ben
niet meer gelovig. Daarover heb ik verteld.
In het begin ging het niet. Je moet weten dat
ik als jongen op een strenge Koran-school
heb gezeten. Ik zou imam worden. Ik kreeg
telkens tranen in m’n ogen als ik moest vertellen
dat ik de islam op een gegeven moment
vaarwel heb gezegd. Maar uiteindelijk